Νικοτίνη
Του Ευγένιου Αρανίτση
Η δυσανάλογη έμφαση που δόθηκε στην εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου ρίχνει άπλετο φως στον παραλογισμό που μαστίζει την πολιτικοκοινωνική μας συγκρότηση, καθώς η τελευταία παραμένει σταθερά ασυμφιλίωτη με τον εαυτό της και πάντοτε διχασμένη.
Από την άλλη, η λανθάνουσα απέχθεια γι' αυτό τον ξένο τρόπο ζωής εκδικείται δρομολογώντας απειράριθμες μορφές ανυπακοής, όπως θα γίνει, πιθανόν, και με το κάπνισμα.
ΣΥΝΟΨΙΖΟΝΤΑΣ, ο εκσυγχρονισμός είναι μόδα, μολονότι κανένας δεν τον επιθυμεί. Ετσι ο λαός καλείται για μια ακόμη φορά σε μια διχαστική κριτική των νομοθετικών νεωτερισμών που υπαγορεύονται από τη δυτικής έμπνευσης φιλοσοφία του «πολιτικά ορθού», για το οποίο έχει την καλύτερη και, συνάμα, τη χειρότερη άποψη. Λόγου χάριν, οι πάντες ξέρουν ότι ο βήχας του καπνιστή είναι οτιδήποτε εκτός από οιωνός μακροζωίας, όμως ταυτόχρονα συνειδητοποιούν πως η απαγόρευση του καπνίσματος στους πελάτες των νυχτερινών κέντρων διασκέδασης, ιδιαίτερα αυτών με ελληνικό πρόγραμμα, στηρίζεται σε μιαν ελπίδα ολοκληρωτικά γελοία, κι όχι λιγότερο κακόγουστη. Θα ήταν σαν να απαιτούσες απ' τα παιδιά του Γυμνασίου να στερηθούν το κινητό τηλέφωνο.
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ υγειονομικής νομιμοφροσύνης, οι πολίτες υποπτεύονται επίσης ότι η σχεδόν υστερική προσήλωση της Πολιτείας στο αντικαπνιστικό ιδεώδες εξηγείται ενδεχομένως από την ιδιοτελή και διόλου ανθρωπιστική ικανοποίηση των ασφαλιστικών οργανισμών, κρατικών και ιδιωτικών, με την ιδέα ότι θα περιορίσουν τα νοσηλευτικά έξοδα, όπως φάνηκε καθαρά στο προηγούμενο της αμερικανικής εμπειρίας. Εντούτοις, εδώ, δυσκολεύεται κανείς να κατανοήσει τον φανατισμό των μηχανισμών ελέγχου σταχτοδοχείων, τη στιγμή που τα δηλητήρια στην αθηναϊκή ατμόσφαιρα έχουν σπάσει προ πολλού όλα τα όρια συναγερμού, ενώ τα ποτάμια και οι παραλίες εξακολουθούν να χρησιμεύουν στα βιομηχανικά τέρατα σαν δεξαμενές χημικών αποβλήτων με τη μακάρια ανοχή των λεγόμενων Αρχών.
ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ αναρωτιούνται, επιπλέον, μήπως ο θόρυβος της εκστρατείας κατά της νικοτίνης ωφελεί τον εξωραϊσμό της κυβερνητικής ατζέντας, αιωνίως ανθηρής σε αναγγελίες προσαρμοστικών κινήσεων με γνώμονα τα εύσημα των εταίρων μας στην Ευρώπη. Αν ισχύει ότι οι έφηβοι μυούνται στο κάπνισμα αδημονώντας να μοιάσουν με ενηλίκους, εμείς το κόβουμε και ξαναγινόμαστε παιδιά προκειμένου να εξασφαλίσουμε την αποδοχή των ξένων που μας νταντεύουν.
ΠΗΓΗ: Έντυπη Έκδοση, Ελευθεροτυπία, Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου 2010, http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=199576
