Χριστιανός και κομμουνιστής;

Παρουσίαση του βιβλίου του Νικολάϊ Μπερδιάγιεφ, Οι πηγές και το νόημα του ρώσικου κομμουνισμού

Του Γιώργου Λιερού

«Η επανάσταση είναι μια αποκάλυψη σε μικρογραφία. Είναι αυτό το δικαστήριο το εγκατεστημένο στο εσωτερικό της ιστορίας για να της απαριθμεί τα λάθη της»
Νικολάι Μπερδιάγιεφ

Χριστιανός και κομμουνιστής;

Ερώτημα και συγχρόνως άποψη, μια διατύπωση με την οποία ο πολύ σημαντικός Ρώσος φιλόσοφος, σύγχρονος της Οκτωβριανής επανάστασης, Νικολάϊ Μπερδιάγιεφ δίνει την σκοπιά από την οποία ασκεί κριτική στο εξαιρετικό βιβλίο του «Οι πηγές και το νόημα του ρώσικου κομμουνισμού». Υποστηρίζοντας ότι «το κομμουνιστικό κοινωνικό σύστημα είναι κατά μεγάλο μέρος δίκαιο [και] οπωσδήποτε βρίσκεται πιο κοντά στον Χριστιανισμό απ’ ότι ο καπιταλισμός» [265], αναγνωρίζοντας ότι «η κομμουνιστική επανάσταση… απελευθέρωσε τις λαϊκές δυνάμεις, τις έφερε στην ιστορική πραγματικότητα: σ’ αυτό βρίσκεται όλη της η σπουδαιότητα» [17], ασκεί ταυτόχρονα μια σφοδρή πολεμική στον μπολσεβικισμό.

Το βιβλίο είναι γραμμένο στα τέλη της δεκαετίας του τριάντα και ωστόσο διατηρεί μια τέτοια επικαιρότητα που το κάνει αναπόσπαστο μέρος της αναγκαίας βιβλιογραφίας για τη σημερινή συζήτηση με αφορμή τα 100 χρόνια από την Οκτωβριανή επανάσταση. Η θεματολογία, το εύρος της κριτικής του, καθόλου δεν αφορά μόνο ένα χριστιανικό ή ένα χριστιανοσοσιαλιστικό κοινό, αλλά ακόμα περισσότερο, όλους εκείνους που εντάσσουν τους εαυτούς τους στην μεγάλη παράδοση της κομμουνιστικής ιδέας, θεωρούν ανοιχτά σήμερα τα μεγάλα κοσμοθεωρητικά ζητήματα και θέλουν να αποτιμήσουν κριτικά την επαναστατική εμπειρία του 20^ου αιώνα.

Συνέχεια →

Θυμάται τον υπέροχο «ΜΠΟΣΤ»

Ο Δημήτρης Μαγριπλής σε μια συνέντευξη με τον Κώστα Βοσταντζόγλου

Τον Κώστα Βοσταντζόγλου τον γνώρισα για πρώτη φορά, σε ένα περίπατο στην Ακρόπολη, κρατώντας το χέρι του πατέρα μου. Πρέπει να ήταν περίπου το 1975 και η θερμή καλημέρα στον σύντροφο «Μποστ», οδήγησε τα βήματά μας, στο φιλόξενο σπίτι τους. Αυτό ήταν, από κει και ύστερα ένα κομμάτι της καρδιάς μου συνοδοιπόρησε με τον Κώστα μέχρι σήμερα ….

Ο Κώστας, γραφίστας με πλούσιο έργο (να αναφέρω χαρακτηριστικά την συνεργασία του με τον Μάνο Χατζιδάκι, τις εκδόσεις Κέδρος κ.ά.) , θεατρικός συγγραφέας και πεζογράφος. Τα κείμενά του, έντονα επηρεασμένα από την γραφή του πατέρα του, μα μοναδικά και ιδιαίτερα που αξίζουν κάτι παραπάνω από την προσοχή μας…

Του ζήτησα να μιλήσουμε για τον αείμνηστο «ΜΠΟΣΤ», φυσικά, ανατρεπτικός χαρακτήρας ο Κώστας, κράτησε μόνο την πρώτη ερώτηση και σαν ποτάμι έγραψε όπως το ήθελε ένα ενιαίο κείμενο – μνήμη για μας, αλλά και απόλαυση για όσους έχουν την διάθεση να γνωρίσουν, μια από τις κορυφαίες στιγμές της νεώτερης ελληνικής ζωγραφικής και όχι μόνο ….

Φυσικά δεν έκανα καμία αλλαγή, το κείμενο άξιζε και έμεινε έτσι …

Χαρείτε το …..

Συνέχεια →

Ryanair: Όταν το «θαύμα» του χαμηλού κόστους οδηγεί στην οργή, αλλά και την νίκη των εργαζομένων

Του Παναγιώτη Μαυροειδή

H αεροπορική εταιρεία «χαμηλού κόστους» Ryanair, με έδρα το Δουβλίνο, έχει απασχολήσει πολλές φορές τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αυτή τη χρονιά.

Ήταν το Μάιο αυτής της χρονιάς που με περηφάνια ο Διευθύνων Σύμβουλός της ανακοίνωνε κέρδη 1,1 δισεκατομμύρια λίρες για την μετακίνηση περίπου 12 εκατομμυρίων επιβατών.

Πως επιτεύχθηκε αλήθεια το «θαύμα» του «χαμηλού κόστους»; Μα μέσω του μηχανισμού της «ελεύθερης αγοράς» και του «υγιούς ανταγωνισμού», απαντούν εν χορώ οι θαυμαστές του νεοφιλελευθερισμού!

Η πραγματικότητα ωστόσο που βιώνουν οι εργαζόμενοι στην εταιρεία είναι εντελώς διαφορετική:

Συνέχεια →

Η «αθώα βάση» και οι «κακοί» συνδικαλιστές – Μια αντίφαση διπολικής διαταραχής

Του Γιώργου Η. Τσιτσιμπή*

Είθισται αυτή την περίοδο να γίνονται αρκετές εκλογοαπολογιστικές διαδικασίες των συλλόγων, καθώς και γενικές συνελεύσεις.

Μόνιμη επωδός αυτών των συγκεντρώσεων οι βολές κατά των συνδικαλιστών, επί δικαίων και αδίκων. Καθημερινά, γινόμαστε μάρτυρες της αγανάκτησης του κόσμου προς αυτούς. Συχνά ακούμε για τις ευθύνες τους, για τις άδειες αίθουσες των συνελεύσεων, για τα προνόμιά τους, για… Ίσως, η κριτική αυτή να μην απέχει από την πραγματικότητα, αλλά σίγουρα δεν ταυτίζεται και μαζί της.

Συνέχεια →

Δημοκρατικό και εθνικό πρόβλημα στις σύγχρονες συνθήκες

Του Παναγιώτη Μαυροειδή*

Ίσως κανείς δεν περίμενε μάχες πάνω από τις κάλπες και μάλιστα σε μια αστική δημοκρατία της Ευρώπης, όπως αυτή της Ισπανίας. Το κεντρικό κράτος της Μαδρίτης επιτέθηκε με βαρβαρότητα σε μια σχετικά αυτόνομη (ως τώρα) περιφέρειά του που ζητά -διστακτικά μέχρι στιγμής- ανεξαρτησία.

ΝΑΙ ή ΟΧΙ λοιπόν στην ανεξαρτησία της Καταλονίας από την Ισπανία; Με το αίτημα εθνικής αυτοδιάθεσης της Καταλονίας ή με τον επιθετικό εθνικισμό της «Μαδρίτης»;

Συνέχεια →

Τα σκουπίδια της πολιτικής και οι άνθρωποι των αγώνων

Του Χρήστου Παναγιωτόπουλου*

Μια αγωνιστική «παράσταση» τελείωσε, ο αγώνας συνεχίζεται!

Με τα μούτρα στην δουλειά έχουν πέσει οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα από χθες το βράδυ που ανακοινώθηκε η μη συνεχίσει των κινητοποιήσεων από την ΠΟΕ ΟΤΑ.

Κάτω από πολύ αντίξοες συνθήκες μιας δύσκολης εργασίας δίνουν την μάχη με τα σκουπίδια για δώσουν στους πολίτες της πόλης καθαρές, από τα μικρόβια και τη δυσοσμία.

Τα σκουπίδια έμειναν 11 ημέρες στους δρόμους των πόλεων και των χωριών και την ευθύνη αποκλειστικά και μόνο έχει η κυβέρνηση αφού με την πολιτική της προκάλεσε την ομόφωνη απόφαση του ελεγκτικού συνεδρίου που τους έδειξε την πόρτα της απόλυσης.

Συνέχεια →

Απάτες, αυταπάτες, ψευδαισθήσεις

Του Στάθη (Σταυρόπουλου)

1. Η αντίθεση Σόιμπλε-Μέρκελ. Απάτη. Αυταπάτηγια όσους πείσθηκαν από μια τόσο ναΐφ ανάλυση. Ψευδαίσθησηγια όσους τους πίστεψαν.
2. Η αντίθεση Ευρωπαϊκής Ενωσης-ΔΝΤ. Ελεγχόμενη και πάντως εξελισσόμενη σύμφωνα με τους όρους του δικού τους παιγνίου. Συνεπώς απάτηο συνυπολογισμός της σε μια εθνική στρατηγική (αν αυτή υπήρχε). Αυταπάτη για όσουςπίστεψαν ότι μπορούν να εντάξουν στο δικό τους οπλοστάσιο μια ισχύ που δεν ελέγχουν. Ή που νόμισαν ότι μπορούν να αντιμετωπίσουν μια ισχύ, εθελοτυφλώντας απέναντι στους κανόνες και τους συσχετισμούς που τη διέπουν. Ψευδαίσθηση για όσους νομίζουν ότι τα παραμύθια δεν τα τρώνε οι δράκοι.
3. Οι διακηρύξεις Τσίπρα περί ρήτραςγια τη ρύθμιση του χρέους προκειμένου να λάβει τα μέτρα εκείνος (πρώτη απάτη) και να τα εφαρμόσει στη συνέχεια ο επόμενος (δεύτερη απάτη) – και οι δύο απάτες με τη μία!

Συνέχεια →

Παγκοσμιοποίηση, υπέρ ή εναντίον;

Του Βασίλη Βιλιάρδου*

«Παγκοσμιοποίηση: Τα κράτη δεν ασχολούνται πλέον με την διοίκηση και αφοσιώνονται στην αστυνόμευση. Οι πρόεδροι μετατρέπονται σε διαχειριστές ξένων εταιριών. Οι Υπουργοί Οικονομικών είναι καλοί διερμηνείς. Οι βιομήχανοι μετατρέπονται σε εισαγωγείς. Οι πολλοί εξαρτώνται ολοένα και περισσότερο από τα περισσεύματα των λίγων. Οι εργαζόμενοι χάνουν τις δουλειές τους. Οι αγρότες χάνουν την γη τους. Τα παιδιά χάνουν την παιδική τους ηλικία. Οι νέοι χάνουν την επιθυμία να πιστεύουν. Οι ηλικιωμένοι χάνουν την σύνταξή τους. «Η ζωή είναι λαχείο» ισχυρίζονται όσοι κερδίζουν» (E. Galeano).

Ανάλυση

Η Ευρώπη βιώνει την τρίτη εποχή της παγκοσμιοποίησης, αυτή τη φορά με μία εντελώς καινούργια οργανωτική δομή –αφού 28 χώρες της ανήκουν στην ΕΕ, ενώ οι 19 στην Ευρωζώνη (πληθυσμός 338,5 εκ., ΑΕΠ περί τα 9,5 τρις €), από την οποία καμία χώρα δεν μπορεί να εκδιωχθεί ούτε προσωρινά ούτε μόνιμα επειδή το απαγορεύει η σύμβαση σύστασης της, ενώ μπορεί να την εγκαταλείψει μόνο με τη θέληση της.

Συνέχεια →

Το 4ο μνημόνιο στο δημόσιο σχολείο

Της Αγγελικής Αρβανιτάκη*

Η περιβόητη β΄ αξιολόγηση ολοκληρώνεται με τρόπο που η ανέχεια και η εξαθλίωση αγγίζουν ολοένα και μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας, τα οποία βρίσκονται σε αδυναμία να ανταπεξέλθουν ακόμη και στις βασικές τους ανάγκες. Έχει γίνει πλέον σαφές πως η «αξιολόγηση» αποτελεί εργαλείο που χρησιμοποιείται από όλες τις μνημονιακές (πρώην και νυν) κυβερνήσεις που ποντάρουν στον κοινωνικό διαμελισμό, με τις ευλογίες των “εταίρων μας” ΕΕ και ΔΝΤ. Το δε χρέος και οι δόσεις απλά αιμοδοτούν τις τράπεζες και τις μεγάλες επιχειρήσεις και το λογαριασμό καλείται να πληρώσει πάντα ο λαός.

Είναι βέβαιο ότι η συμφωνία κυβέρνησης ΕΕ και δανειστών θα διαμορφώσει ακόμη πιο σκληρούς όρους για τα λαϊκά νοικοκυριά και τους εργαζόμενους που θέλουν να ζουν με αξιοπρέπεια από την εργασία τους. Σε αυτό το πλαίσιο δραστικής συρρίκνωσης των εναπομεινάντων λαϊκών κεκτημένων, προωθούνται ταχύτατα δυσμενέστατες αλλαγές στην εκπαίδευση. Σκοπός του παρόντος άρθρου είναι η ανάδειξη της κοινωνικής σημασίας των επικείμενων μεταρρυθμιστικών αλλαγών, και η συμβολή στην προσπάθεια αποκάλυψης της αντιπαιδαγωγικής κυβερνητικής πολιτικής.

Συνέχεια →