Ως συλλογικός άνθρωπος: Το ψηφοδέλτιο της Ανυπότακτης Πολιτείας

 Με μικρά βιογραφικά…

Εκλογική Περιφέρεια Βραχναιΐκων

Σουβαλιώτης Γεώργιος (Σούβης) του Ανδρέα

Γεννήθηκε και ζει στα Βραχναίικα. Φοιτητής της πολυτεχνικής σχολής του τμήματος Μηχανικών ΗΥ του Πανεπιστημίου Πατρών. Εκλεγμένο μέλος του ΔΣ του Φοιτητικού Συλλόγου για 3 χρόνια. Mέλος του Πανελλήνιου Αντιπολεμικού Κινηματικού Συντονισμού (ΠΑΚΣ) Πάτρας. Ασχολείται με τη διοργάνωση φοιτητικών πολιτιστικών festival.

Χωραΐτη-Σιδέρη Ελεάννα του Αντωνίου

Μεγάλωσε στα Βραχναίικα όπου τελείωσε και το σχολείο.

Φοιτήτρια του τμήματος Φυσικής του Πανεπιστημίου Πατρών. Εκλεγμένο μέλος του ΔΣ του φοιτητικού συλλόγου Φυσικού, εκπροσωπώντας το Αριστερό Δίκτυο Νεολαίας.

Εκλογική Περιφέρεια Μεσσάτιδος

Κυριαζή Γεωργία του Αθανασίου

Τελειόφοιτη του τμήματος Χημείας του Πανεπιστημίου Πατρών. Ασχολείται στον κλάδο της εστίασης,

Εκλεγμένο μέλος του Δ.Σ. του Φοιτητικού Συλλόγου Χημικού. Μέλος του κινήματος κατά των πλειστηριασμών, ιδρυτικό μέλος της πρωτοβουλίας 8 Μάρτη στη Πάτρα.

Μπούρδαλας Παναγιώτης του Αντωνίου

Πτυχιούχος Φυσικής και Θεολογίας. Εργάζεται πάνω από τριάντα χρόνια ως Φυσικός στο χώρο της εκπαίδευσης. Διατέλεσε Γραμματέας και Αντιπρόεδρος, Πρόεδρος, απλό μέλος στην Α΄ ΕΛΜΕ Αχαΐας, αιρετός στο ΠΥΣΔΕ Αχαΐας, αναπλ. αιρετός στο ΑΠΥΣΔΕ Δυτ. Ελλάδος και με θητεία στο ΚΕΜΕΤΕ της ΟΛΜΕ.

Ενεργή συμμετοχή σε Συλλόγους, Ενώσεις Ομοσπονδία Ενώσεων γονέων Αχαΐας.

Αρθρογράφος και blogger. Συγγραφέας στις εκδόσεις «Αρμός» («Τα νερά των βουνών και η Κέρτεζη» 2018 και «Στα ίχνη του συλλογικού ανθρώπου» 2019).

Συνέχεια →

Έξυπνες λύσεις και τεχνολογίες προς όφελος των δημοτών

Των Θύμιου Δραγώτη και Άκη Παλαιολόγου*

Η ιδέα της «έξυπνης πόλης» θεωρείται το όραμα της αστικής ανάπτυξης ως προς την ασφαλή ενσωμάτωση της τεχνολογίας της πληροφορίας και της επικοινωνίας (ICT) και της διαδικτυακής τεχνολογίας (IoT) για τη βέλτιστη διαχείριση των πόρων, των υποδομών και των περιουσιακών στοιχείων της πόλης. Προτείνεται δε από τους αρκετούς υποψήφιους δημάρχους ως αυτή που θα λύσει πολλά από τα προβλήματα της καθημερινότητας και θα φέρει ανάπτυξη στην πόλη.

Καμία ιδέα, έννοια και πρόταση δεν είναι αποκομμένη από την ταξική κατεύθυνση των αποφάσεων που διέπουν την εφαρμογή και τη λειτουργία της. Δηλαδή προς όφελος ποιων θα λειτουργεί; Εδώ θα πρέπει να κάνουμε μια απλή παραδοχή:

Συνέχεια →

Η εκπαίδευση στην Εύβοια: «Σαν να ‘μουνα υπόδικος και περιμένω δίκη»

Του Χρήστου Κάτσικα*

Σε πρωτοφανείς αντιεκπαιδευτικές μεθοδεύσεις καταφεύγει τελευταία ο Διευθυντής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του ν. Εύβοιας σε βάρος της Πρόεδρου της ΕΛΜΕ Εύβοιας, Χαράς Νίκα, στην ουσία εναντίον συνολικά του εκπαιδευτικού κινήματος. Συγκεκριμένα η Πρόεδρος της ΕΛΜΕ καλείται σε Ένορκη Διοικητική Εξέταση (ΕΔΕ) μετά από αναφορά-καταγγελία του Διευθυντή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, κ. Δ. Κυριτσόπουλου, “για κακόβουλη (sic) άσκηση κριτικής των πράξεων της προϊσταμένης αρχής”.

Συνέχεια →

Ο συνδικαλισμός της καλτσοδέτας

Της Nίνας Γεωργιάδου*

Για να μην αναρωτιέται κανείς αν ο τίτλος αποτελεί άστοχο ευφυολόγημα, να δώσουμε από την αρχή την ιστορική και γλωσσολογική του ερμηνεία.

Στη δεκαετία του ’80 και στις μεγάλες απεργίες των ναυτεργατών και λεμενεργατών του Λίβερπουλ, εμφανίστηκαν αρκετοί εργατοπατέρες, «συνδικαλιστές» κομψών αναδιπλώσεων ή άκομψων συναλλαγών, που επεχείρησαν με συμφωνίες κάτω από το τραπέζι ­αυτή την παγκοσμίως γνωστή και δοκιμασμένη μέθοδο­ να αποδυναμώσουν, να «συνετίσουν» και εν τέλει να εκφυλίσουν ένα απεργιακό κίνημα πολλών μηνών, που αφορούσε κυριολεκτικά στην επιβίωση χιλιάδων ανθρώπων. Aνάμεσα σ’ αυτό το κονκλάβιο των κατ’ ευφημισμό συνδικαλιστών κι ένα πρωτοπαλλήκαρο, ονόματι Garter (garter=καλτσοδέτα) που κατά δυστυχή σύμπτωση, ταύτισε την ελαστικότητα του ονόματός του με την ελαστική συνείδηση, κληροδοτώντας μας ένα συνδικαλιστικό νεολογισμό.

Aπό τότε, όσοι μασκαρεύονται συνδικαλιστές, φορώντας την εσθήτα του εργατοπατέρα πάνω από το κουστούμι του εκκολαπτόμενου πολιτικάντη και του κομματικού φερέφωνου, ταξινομούνται δικαιωματικά στη Συνομοταξία των συνδικαλιστών της καλτσοδέτας.

Συνέχεια →

Ο μύθος της φιλολαϊκής κυβερνητικής πορείας προς τις εκλογές

Του Αλέξανδρου Καπακτσή*

Με τις επιστολικές ψήφους -από τη μακρινή Σαγκάη- της Έλενας Κουντουρά και του Βασίλη  Κόκκαλη, τις ψήφους της υπουργού Κατερίνας Παπακώστα και των βουλευτών των ΑΝΕΛ Θανάση Παπαχριστόπουλου και Κώστα Ζουράρι, καθώς και του ανεξάρτητου βουλευτή Σπύρου Δανέλλη, η  κυβέρνηση πήρε την πολυπόθητη ψήφο εμπιστοσύνης με 151 ψήφους. Τα όχι ήταν 148, καθώς απουσίαζε ο βουλευτής της ΝΔ Γ. Κασαπίδης.

Έτσι λοιπόν ανοίγει ο δρόμος για την εφαρμογή τόσων «θετικών μέτρων» που έχει στο πρόγραμμα της η κυβέρνηση και η καταψήφιση της θα εμπόδιζε να εφαρμοσθούν επιμένουν να θριαμβολογούν τα κυβερνητικά στελέχη.

Ουδέν ψευδέστερο!

Συνέχεια →

Το φράγμα Πείρου – Παραπείρου και οι «φίλοι» της Ανάπτυξης

Του Χρήστου Κορδά*

Με επτά ολόκληρα χρόνια καθυστέρηση και κόστος της τάξεως  των 150 εκατομμυρίων ευρώ, φαίνεται πως ολοκληρώνεται η κατασκευή του μεγάλου και τόσο χρήσιμου για όλη την περιοχή και την πόλη έργου.

Με την έναρξη της Δημοτικής μας θητείας, άρχισε μια γλυκύτατη πολιορκία να αποδεχτεί η τότε νέα Δημοτική αρχή την δημιουργία εταιρίας ή φορέα, Διαδημοτικού ή άλλου, που θα αναλάβει τη διαχείρισή του. Τόσο απλά, τόσο αθώα.

Συνέχεια →

Σκληρός ο «πάγκος» για τη νέα γενιά

Της Μαριάννας Τζιαντζή

Πριν 20-30 χρόνια οι μεγάλοι έλεγαν ότι τα παιδιά θα ζήσουν χειρότερα από τους γονείς. Όμως εκείνα τα παιδιά του ‘90 είναι οι σημερινοί ενήλικες που προβλέπουν ένα παρόμοιο μέλλον για τα δικά τους παιδιά.

Πάντα μου έφερνε αμηχανία η γνώριμη ευχή του Σεπτέμβρη «Άντε και καλό χειμώνα», όπως και οι κοινοτοπίες «και τώρα τα κεφάλια μέσα» και «κάθε κατεργάρης στον πάγκο του».

Κατεργαριά είναι να χαίρονται οι άνθρωποι το καλοκαίρι (τουλάχιστον όσοι και όσο μπορούν να το χαρούν); Κατεργαριά είναι να κρατά κανείς το κεφάλι όρθιο και ψηλά;

Συνέχεια →

Ιουλιανά σπαράγματα

Του Γιάννη Ποταμιάνου*

Τι να συμβαίνει άραγε

στο γέρμα του Ιούλη

Μήπως είναι η κάψα του μεσημεριού

ή μπας κι είναι του τζίτζικα

η μουσική ανάσα

Πιθανόν και να φταίει

ο πυρπολημένος άνεμος

που πυρώνει τις κεραμιδένιες στέγες

Συνέχεια →