Παρακμή, πόλεμος και νέοι αμπελώνες στα βουνά μας

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Ι. Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΥΠΑΙΘΡΟΣ 

Η Ευρώπη γερνά δημογραφικά, αλλά γερνά και οικονομικά και πολιτικά. Ο πόλεμος έκλεισε επίσημα ήδη ένα έτος από τις 24 Φλεβάρη του 2022 με την εισβολή της Ρωσίας του νεοτσάρου Βλαντιμίρ Πούτιν στη σύγχρονη και νεαρή Ουκρανία. Δεν γνωρίζουμε εάν έπεσε στην παγίδα των Η.Π.Α., αλλά τα πράγματα δείχνουν περίπλοκα για το αν θα πάνε οι ισχυροί σε διπλωματική λύση ή ο πόλεμος θα αναβαθμιστεί σε Γ΄ παγκόσμιο και με πυρηνικά…

Βλέπετε η Κίνα αποτελεί κρίκο με τη Ρωσία κι από την άλλη οι Η.Π.Α. και οι χώρες της Ε.Ε. μέσω του Ν.Α.Τ.Ο., όχι μόνο συντηρούν τον πόλεμο, αλλά και τον εκτείνουν στο χρόνο και φαίνεται να τον αναβαθμίζουν. Αν και το κύριο είναι το αίμα που χύνεται, οι σακατεμένοι, η προσφυγιά και ο πολλαπλός πόνος των νέων παιδιών σε Ουκρανία και Ρωσία, υπάρχουν ισχυρές επιπτώσεις οικονομικής και γεωπολιτικής φύσης σ’ όλη την Ε.Ε..

Οι επιπτώσεις στην Ευρώπη πέραν της Ρωσίας -επομένως και στην Ελλάδα- δεν έχουν σχέση μόνο με την ενέργεια μονομερώς, αλλά ακόμη στα σιτηρά, στους σπόρους, στην κτηνοτροφία, στην ευρύτερη εργασία στα ορεινά κι επομένως στην επιδείνωση του δημογραφικού ζητήματος.

Στην ορεινότητα αυτά όλα σχεδόν αποτελούν το τελειωτικό κτύπημα, αν δεν ληφθούν άμεσα ευρωπαϊκά και ελλαδικά μέτρα στήριξης.

Να ελπίσουμε ότι η διπλωματία θα λειτουργήσει και δεν θα ξεκινήσει η ηγεσία της Ρωσίας με πυρηνικά για να μη χάσουν τον στρατιωτικό πόλεμο που ξεκίνησαν για να νικήσουν… Γιατί τότε όλα αυτά που συζητούμε δεν θα έχουν κανένα νόημα, αφού οι βοριάδες στη χώρα μας δεν θα αστειεύονται…

Συνέχεια →

Οικογένεια: Με ανοικτό νου και ανοικτή καρδιά

Από την «ενορία εν δράσει»

Μιά πολύ καλή συζήτηση, που παρά κάποιες ατέλειες, προσέγγισε το θέμα του γάμου, της οικογένειας και του παιδιού στις σύγχρονες συνθήκες συνδυάζοντας τα σύγχρονα δεδομένα με το δίκαιο και το θεολογικό υπόβαθρο.

******

«Ελεύθεροι διάλογοι» Μία συνάντηση ευθύνης με λόγο και ανταλλαγή ιδεών. «Οικογένεια: Με ανοικτό νου και ανοικτή καρδιά».

Συμμετέχουν:

Υπερπληθυσμός στον πλανήτη, υπογεννητικότητα στην Ελλάδα – Υποκρισία και εθελοτυφλία

Του Δημήτρη Μπούσμπουρα*

Μεγάλη υποκρισία και άγνοια καλύπτει στην Ελλάδα όλες τις συζητήσεις σχετικά με ζητήματα του παγκόσμιου υπερπληθυσμού της υπογεννητικότητας στην Ελλάδα και των αιτιών των μεταναστευτικών ροών προς την χώρα μας και την Ευρώπη. 

Υπάρχει μία βασική άγνοια για το τι συμβαίνει στον κόσμο σε σχέση με τον υπερπληθυσμό και αν δεν υπάρχει άγνοια  πολλοί συντάκτες  δεν αγγίζουν  ορισμένες πλευρές λόγω ιδεοληψίας. 

 Όπως είχε γράψει ο φιλόσοφος Κώστας Αξελός στο βιβλίο του «Το Παιχνίδι του κόσμου»: «Όλος ο κόσμος μπορεί να το επαληθεύσει: μπροστά σε κάθε καυτό πρόβλημα, όλοι το βάζουν στα πόδια. Τα περισσότερα από τα μεγάλα προβλήματα ακυρώνονται και αποφεύγονται, περνούν μέσα σε άλλα προβλήματα, χωρίς να λύνονται. Φαίνεται συχνά ότι η απάντηση (αδύνατη, άλλωστε) δεν είναι καν επιθυμητή.»

Το ζήτημα του υπερπληθυσμού στον πλανήτη είναι άβολο και κυριαρχείται από προκατάληψη διότι: 

Οι εκπαιδευτικοί ανάμεσα στη «γήρανση» και τις συνταξιοδοτικές ανατροπές

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Ι. Συνταξιοδοτικό και Δημόσια Εκπαίδευση

Τα τελευταία μνημονιακά χρόνια και με την φυγή εκπαιδευτικών από τα σχολεία –πέρα από την φυσιολογική συνταξιοδότηση- και στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση, όπως και στην πρωτοβάθμια, κάθε σχολικό έτος αυξάνει ο μέσος όρος ηλικίας των μονίμων και αναπληρωτών σχεδόν κατά ένα έτος κάθε χρόνο. Το φαινόμενο αυτό αποτελεί την λεγόμενη «γήρανση των εκπαιδευτικών», η οποία έχει ήδη φτάσει σε οριακό σημείο ακόμη και για τους αναπληρωτές! Οι δε μόνιμοι, λόγω των συνεχών μειώσεων των συντάξεων και των απαιτήσεων για ιατρικές και νοσηλευτικές δαπάνες, βρίσκονται «δέσμιοι» ανάμεσα στη «Σκύλα» της παράτασης συνταξιοδότησης (όσων ακόμα έχουν δικαίωμα πριν τα 67 έτη ηλικίας (ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 2016) και την «Χάρυβδη» των υπερβολικών δυσκολιών λόγω των αντιεκπαιδευτικών απορρυθμίσεων και αναδιαρθρώσεων του σχολείου.

Συνέχεια →

Μοντέλο ανάπτυξης και δημογραφικό

Του Βασίλη Βιλιάρδου*

Άποψη

Μία χώρα πρέπει να γνωρίζει τα ανταγωνιστικά της πλεονεκτήματα, καθώς επίσης το πλέον ορθολογικό μοντέλο ανάπτυξης της –όπου, όσον αφορά την Ελλάδα, είναι τo εξής:

(α) ο ποιοτικός τουρισμός –δηλαδή ο λιγότερος και ακριβότερος, ανάλογος με τις εκάστοτε υποδομές της,

(β) η υψηλών προδιαγραφών γεωργία –επομένως εκείνα τα προϊόντα που ευδοκιμούν καλύτερα στην ελληνική γη, συγκριτικά με τις άλλες χώρες, με μεγαλύτερη προστιθέμενη αξία,

(γ) οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας –αιολικά πάρκα, ηλιακή ενέργεια, υδροηλεκτρικά εργοστάσια, καθώς επίσης

(δ) οι μεταφορές και κυρίως η ναυτιλία, στην οποία κατέχουμε την 1η θέση παγκοσμίως –σε συνδυασμό με τις συμπληρωματικές επιχειρήσεις όπως οι κατασκευές, το λογισμικό, η βιομηχανία λιπασμάτων, τα λιμάνια, τα ναυπηγεία κοκ.

Συνέχεια →

Πού πήγαν βρε γυναίκα τα παιδιά;

Του Αλέκου Καπακτσή

Έχουμε περάσει σε αρνητικό ισοζύγιο γεννήσεων τα τελευταία χρόνια και το 2017 αναμένεται να κινηθούμε στις 70.000 γεννήσεις, λέει ο Δρ. Στέφανος Χανδακάς MD MBA PhD, Μαιευτήρας-Γυναικολόγος, Χειρουργός, διδάκτωρ γυναικολογίας και μαιευτικής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Συνέχεια →