Παράδοση και παραδόσεις

(Βιβλιοπαρουσίαση)[1]

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

Ι. Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ

   Ο Αλεξόπουλος Ανδρέας (από εδώ και πέρα Α. Α.) γεννήθηκε στην Πάτρα, το 1986. Σπούδασε Παιδαγωγικές Επιστήμες στο Π.Τ.Δ.Ε. Πατρών και έκτοτε εργάζεται ως δάσκαλος στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Ήταν δάσκαλος στο Σκεπαστό Καλαβρύτων τη χρονιά 2012-2013 και παραλίγο την ίδια χρονιά στην γενέτειρά μου Κέρτεζη. Τώρα εργάζεται ως Εκπαιδευτικός στο Δημοτικό Καρδαμά (Ηλεία).

   Πραγματοποίησε, επί πλέον, μεταπτυχιακές σπουδές θεολογίας στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο και συγκεκριμένα στο πρόγραμμα: «Σπουδές στην Ορθόδοξη Θεολογία». Το master το πήρε 09/2018 (και το βιβλίο για την αγία Μαρία βγήκε το 12/2021). Το διδακτορικό το πήρε 07/2023. Τώρα είναι μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Τμήμα Θεολογίας του ΕΚΠΑ.

ΙΙ. ΤΑ ΔΥΟ ΕΞΑΙΡΕΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ

   Ο συνάδελφος Ανδρέας μας έχει προσφέρει, σε σχετικά μικρή ηλικία, δύο πολύ ενδιαφέ-ροντα βιβλία. Και τα δύο περιστρέφονται γύρω από δύο σημαντικά πρόσωπα, που έχουν να πουν πολλά με το βίο και την πολιτεία τους στη σύγχρονη εποχή. Πρόκειται για έναν άνδρα του 2^ου ίσως και ολίγον του 3^ου μ. Χ. αι. και μία γυναίκα του 20^ου. Και οι δύο έχουν αναγνωριστεί ως άγιοι.

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΗΛΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Του Βασίλη Πανούσου*

«Και πρώτα απ’όλα τι εννοούμε λέγοντας παιδεία; Την πληροφορία, την τεχνική, το δίπλωμα εξειδίκευσης που εξασφαλίζει γάμο, αυτοκίνητο κι ακίνητο, με πληρωμή την πλήρη υποταγή του εξασφαλισθέντος ή την πνευματική και ψυχική διάπλαση ενός ελεύθερου ανθρώπου, με τεχνική αναθεώρησης κι ονειρικής δομής, με αγωνία απελευθέρωσης και με διαθέσεις μιας ιπτάμενης φυγής προς τ’άστρα;»

Αυτά είναι τα λόγια και οι προβληματισμοί του Μάνου Χατζηδάκι ήδη από το 1978 για την εκπαίδευση, αλλά και τη σχέση της  με το κεφάλαιο και τον καπιταλισμό γενικότερα, σχέση που για τους περισσότερους θεωρείται αυτονόητη και αποδεκτή και που διαμορφώνει την υλιστική-κερδοσκοπική  νοοτροπία του επιστήμονα και εν γένει του σύγχρονου ανθρώπου. Η σχέση αυτή βέβαια είναι πολύ πιο παλιά και ξεκινά κυρίως με την βιομηχανική επανάσταση στην Ευρώπη τότε που οι επιχειρήσεις και οι βιομηχανίες σε μια προσπάθεια να εκσυγχρονισθούν με στόχο την ανάπτυξή τους απευθύνονται στην επιστήμη την οποία και χρηματοδοτούν. Αυτή όμως η σχέση, που συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό στην ανάπτυξη και των δυο, σταδιακά και στα πλαίσια ενός καπιταλιστικού κόσμου μετέτρεψε όχι μόνον τον επιστήμονα αλλά και  το άτομο από σκοπό, σύμφωνα με τον Καντ, σε μέσον για την συσσώρευση περισσότερων κερδών. Η προσέγγιση όμως του ανθρώπου ως μέσον δεν εκλαμβάνεται ως τέτοια μόνον από τον απρόσωπο κόσμο του κεφαλαίου αλλά και από το ίδιο το άτομο που καταδυναστεύει ποικιλοτρόπως τον εαυτό του, σε μια προσπάθεια πραγματοποίησης του αμερικανικού ονείρου που ταυτίζει αυθαίρετα την ευτυχία με την κατοχή ολοένα και περισσότερο υλικών αγαθών σε αντίθεση με οποιαδήποτε φιλοσοφική θεωρία. Η ευτυχία αυτή αποτελεί αποκλειστικά ατομική υπόθεση και μαεστρία και δεν σχετίζεται με το εξωτερικό οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον, έρχεται δηλαδή σε πλήρη διάσταση με την αριστοτελική ευδαιμονία που νοεί το άτομο ως πολίτη και την ατομική πορεία απόλυτα συνυφασμένη με την πορεία της πόλης.

Εκσυγχρονισμός και συντηρητισμός στο λύκειο

Του Κώστα Θεριανού*

Ένα μέρος του τίτλου του παρόντος άρθρου είναι δανεισμένο από το βιβλίο του Αμερικανού παιδαγωγού Mάικλ Aπλ. Ο Aπλ στο βιβλίο του «Εκσυγχρονισμός και συντηρητισμός στην εκπαίδευση» (μτφρ.: Μαρία Δεληγιάννη, Εκδόσεις Μεταίχμιο, 2001) ανέλυε συστηματικά τη μεταρρύθμιση στο περιεχόμενο της εκπαίδευσης. Αυτή ήταν η στροφή προς ένα αμάλγαμα τεχνικών και φαινομενικά ουδέτερων γνώσεων (έμφαση στις νέες τεχνολογίες) σε συνδυασμό με τη στροφή στη «γεγονοτολογική» παραδοσιακή εκδοχή της Ιστορίας και την περιθωριοποίηση των κοινωνικών και πολιτικών επιστημών από το σχολικό πρόγραμμα.

Αναμνήσεις από το τελευταίο Δημοτικό σχολείο της Κέρτεζης

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Ι. Εισαγωγικά: Τα σχολεία της Κέρτεζης από τον 18^ο αι.

Το τέταρτο γνωστό σχολείο της Κέρτεζης και 3^ο «δημοτικό» χτίστηκε πριν την γερμανική Κατοχή και λειτούργησε μετά τον εμφύλιο στην θέση «Αη Θανάσης», στ’ ανατολικά του σύγχρονου οικισμού. Μικρότερο πλέον ποσοστό ζώντων κερτεζιτών, ντόπιων και ξενιτεμένων, δεν φοίτησαν σ’ αυτό. Οι λίγοι αυτοί υπερήλικες φοίτησαν στο σχολείο που δώρησε ο πρώην δήμαρχος Γεώργιος Στριφτόμπολας το 1876 επί δημαρχίας Χρήστου Σκαμβούγερα, γιος του δάσκαλου και εθνομάρτυρα Αναγνώστη–Δημήτριου Στριφτόμπολα. Το κοινοτικό/δημοτικό αυτό κτήριο σώζεται όρθιο, μα πληγωμένο κι ορφανό στην κεντρική αγορά…

Συνέχεια →

H υποκρισία είναι ελληνική

Για τις κινητοποιήσεις των μαθητών εντός και εκτός Λήμνου

Του Αθανάσιου Φατή*

Με το κείμενο που ακολουθεί θα ήθελα να εκφράσω κάποιες σκέψεις, προβληματισμούς αλλά και συμπεράσματα σχετικά με τις κινητοποιήσεις των μαθητών της περασμένης εβδομάδας τόσο εντός, όσο και εκτός νησιού.

Ένα πρώτο συμπέρασμα, θετικό κατά τη γνώμη μου, είναι πως τελικά οι πολίτες του νησιού μας δεν έχουν πρόβλημα με τις καταλήψεις, αλλά με το περιεχόμενο και τα αιτήματά τους. Είδαμε ανθρώπους που τα προηγούμενα χρόνια καταδίκαζαν τις καταλήψεις ως παράνομες, να εκθειάζουν τώρα τους μαθητές για την αγωνιστικότητά τους. Αυτή τη φορά ούτε αγανακτισμένοι γονείς φάνηκαν στις εξώπορτες των σχολείων να παραπονιούνται για τις χαμένες διδακτικές ώρες, ούτε απειλές για εισαγγελείς και αστυνόμους υπήρξαν, ούτε κλήθηκε η πυροσβεστική να σπάσει αλυσίδες, όπως συνέβη πριν τρία χρόνια σε σχολείο του νησιού. Οι μάσκες της νομιμοφροσύνης έπεσαν, έστω και αργά, και  αν φορεθούνε πάλι  θα είναι μόνο ως αποκριάτικο αξεσουάρ. Από τα προηγούμενα βέβαια εξαιρούνται όσοι δήλωναν και δηλώνουν αντίθετοι με τις καταλήψεις ανεξαρτήτως αιτημάτων.

Συνέχεια →

Η βολική ακινησία του Κόσμου

Του Κώστα Κάππα*

Κύρια κατηγορία για την καταδίκη του Γαλιλαίου το 1633 ήταν η αθέτηση του “Διατάγματος του Καταλόγου Απαγορευμένων – Index Librorum Prohibitorum” το οποίο δημοσιεύθηκε στις 6 Μαρτίου του 1616. Σύμφωνα με αυτό, δόθηκε εντολή στον Γαλιλαίο να μην υποστηρίξει, ούτε να υπερασπιστεί, ούτε να διδάξει με οποιονδήποτε τρόπο την άποψη της ακινησίας του Ήλιου και της κίνησης της Γης.

Συνέχεια →

Γύμνια ιδιώνυμη

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

Του φθινόπωρου είναι δουλειά
να ξεγυμνώνει δέντρα,
ικέτες σωτηρίας απ’ την παγωνιά.
Κι αυτά κρύβονται χωρίς ντροπή
στο φτωχό ντύμα της παχειάς τους νωπής φλούδας.

Συνέχεια →

 Τα νερά της Κέρτεζης – Μέρος ΙΙΙ: Τα συστήματα άρδευσης

Τεχνικές της παραδοσιακής άρδευσης στην Κέρτεζη– Ενότητα 2^η

Η κωμόπολη της Κέρτεζης στην οποία διακρίνονται: Ο οικισμός της,  ο στενός ανατολικός κάμπος της, ο ανατολικός Απανόκαμπος, τα γύρω νεροφόρα βουνά της και ο δυτικός κερτεζίτικος Βουραϊκός, που αποτελεί τεχνικά και τον κεντρικό δρόμο πορείας των νερών άρδευσης μέχρι τ’ Αλώνια. Βλέπουμε νοτιοδυτικά από τα δυτικά του Οροπέδιου του «Χριστού» το Φθινόπωρο του 2016. Η φωτογραφία ανήκει σε νεαρό βοσκό του χωριού.

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Συνέχεια από το:  Δικαιώματα, χρόνος και περιοχές της παραδοσιακής άρδευσης στην Κέρτεζη – Ενότητα 1η

Ι) Εισαγωγικά

Η άρδευση με νεραύλακα έχει αποκτήσει μια τεχνική, η οποία στην Κέρτεζη εξελίχτηκε στην πορεία του ιστορικού και τεχνολογικού χρόνου.  Η εξέλιξη αυτή φυσικά γονιμοποιήθηκε λόγω τόσο των πολλών πηγών άρδευσης, όσο και των πολλών αναγκών αυλάκων άρδευσης.

Βασικά στοιχεία της τεχνικής αποτελούν οι τρόποι υδρομάστευσης / «αρμέγματος» των νερών των πηγών, οι «δέσεις» στον κερτεζίτικο Βουραϊκό και σε κάποιους παραπόταμους, η τεχνική των αρχικών χωμάτινων νεραύλακων, οι παλαιές και σύγχρονες διακλαδώσεις τους, οι παλιές και σύγχρονες «κόφτρες»,  οι κατοπινές υπογειοποιήσεις μερικών νεραύλακων, οι σύγχρονες σωληνώσεις, οι παλιές ξύλινες και οι σύγρονες «κορύτες», τα «κεφαλάρια», οι γλάστρες και φυσικά οι αυλακιές στα χωράφια.

Συνέχεια →

Ο παππούς Γιώργος ζωγράφισε το αλφαβητάρι των παιδικών μας χρόνων σε σχολείο της Πάτρας!

H Λόλα, ο Μίμης, η Έλλη, η Άννα και τα παιχνίδια τους…

Από τον Γιώργο Κατσίποδο

Ποιος μπορεί να ξεχάσει το αναγνωστικό που μας συνόδευε στα θρανία της Α’ τάξης του Δημοτικού;

Οι ονειροπόλοι ήδη συλλαβίζουν τις προτάσεις από το βιβλίο που πρωτοχρησιμοποιήθηκε το 1956 και έμεινε γνωστό για τις εικονογραφήσεις και τα χαρακτηριστικά του παραδείγματα.

Συνέχεια →