Ποιές οι επιπτώσεις της πρόσφατης αύξησης των κατώτατων μισθών κατά 11%; Μιά πρώτη προσέγγιση.

Του Κωνσταντίνου Βέργου*

Με μία δήλωση-αστραπή, η κυβέρνηση αποφάσισε να προχωρήσει σε εντυπωσιακή αύξηση του βασικού μισθού των ιδιωτικών υπαλλήλων. Ποιό τελικά το όφελος;

Τι θα ισχύσει

Συγκεκριμένα, η υπουργός Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου με αφορμή τις σχετικές ανακοινώσεις του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στο Υπουργικό Συμβούλιο δήλωσε «Ο κατώτατος μισθός αυξάνεται πλέον στα 650 ευρώ, από τα 586 ευρώ και τα 510 ευρώ για τους νέους έως 25 ετών. Θα ισχύσει για όλους χωρίς ηλικιακές διακρίσεις από 1η Φεβρουαρίου. Η κα Αχτσιόγλου δήλωσε και με ενθουσιασμό ότι «Προχωράμε σε μια εμβληματική για την κυβέρνησή μας πράξη, στην αύξηση του κατώτατου μισθού, όπως είχαμε δεσμευτεί» επισημαίνει με ανάρτησή στο Twitter.

Η κριτική από αντιπολίτευση

Συνέχεια →

Κίτρινα Γιλέκα: Η εξέγερση που έρχεται από μακριά και υπόσχεται να πάει ακόμα μακρύτερα!

Του Γιώργου Μητραλιά

Τοιχογραφία του «street artist» Pascal Boyart (PBOY) σε μαντρότοιχο του 19ου διαμερίσματος του Παρισιού. Ο διάσημος πίνακας «Η Ελευθερία που οδηγεί το λαό» του Ντελακρουά «επικαιροποιείται» εδώ με την Ελευθερία να περιστοιχίζεται από Κίτρινα Γιλέκα με αντιασφυξιογόνες μάσκες και λοστάρια στη θέση των πιστολιών.

Παρά τις 6.000 προσαγωγές, τις 4.000 συλλήψεις και τους 1.600 τραυματίες του. Παρά τη μαζική χρήση εναντίον του δεκάδων χιλιάδων δακρυγόνων και πλαστικών σφαιρών, και την εξαγγελία νέων δρακόντιων κατασταλτικών και αντιδημοκρατικών μέτρων. Παρά την πρωτοφανή εκστρατεία τρομοκράτησης και δυσφήμισής του από τα τηλεοπτικά κανάλια και τα περισσότερα ΜΜΕ, και παρά την έντονη ψυχική και σωματική κούραση μετά από δυο μήνες σκληρών αγώνων και μπλόκων σε πάνω από 2.500 κυκλικούς κόμβους και άλλα σημεία της χώρας. Παρόλα αυτά και πολλά άλλα, το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων όχι μόνο συνεχίζει και απλώνει βαθειές ρίζες αλλά και ριζοσπαστικοποιεί το λόγο, τα αιτήματά και τις μορφές δράσης του, έχοντας πάντα την υποστήριξη της μεγάλης πλειοψηφίας των Γάλλων πολιτών! (1)

Συνέχεια →

Κολοκυθοτυρόπιτα με υλικά και από την… Κέρτεζη

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Ο κάμπος και οι κήποι της Κέρτεζης ανέκαθεν παρήγαγαν υλικά για πίτες. Στα γαλάρια πριν και μετά τα οργανωμένα τυροκομιά παράγεται ακόμη τυρί, πρόβειο ή γίδινο ή μικτό.

Σήμερα θα παρουσιάσουμε την παραδοσιακή κολοκυθοτυρόπιτα Κερτέζης με παραλλαγή, δηλαδή χωρίς φύλα. Η παραδοσιακή ντυνόταν πάντα με φύλλα που πλάθονταν λίγο πριν το ψήσιμο στο σοφρά με το γνωστό μακρόστενο πλάστη. Επίσης ψηνόταν πάντα σε ξυλόφουρνο και αργότερα στον φούρνο που είχαν οι ειδικές ξυλόσομπες.

Θα χρειαστούμε για ένα κανονικό ορθογώνιο τετράπλευρο ταψί ηλεκτρικού φούρνου τα παρακάτω υλικά:

Συνέχεια →

Το γάλα και τα «άλλα»

Του Άλκη Γαλδαδά*

Θεωρούνται γάλατα τα φυτικής προέλευσης προϊόντα που καταλαμβάνουν ολοένα και περισσότερο χώρο στα ράφια των υπεραγορών; Τι παρέχουν, σε τι υπολείπονται και τι πρέπει να προσέξουμε

Υπάρχει μια φωτιά που έχει ανάψει εκτός Ελλάδας αλλά θα περάσει μάλλον και τα δικά μας σύνορα κάποια στιγμή. Και θα είναι μάλιστα άλλο ένα θέμα «για το όνομα»! Δεν είναι βέβαια πολιτικό το πρόβλημα αλλά είναι οικονομικό για κάποιους παραγωγούς και διατροφικό για τον επισκέπτη ενός υπερμπακάλικου. Εχει σχέση με το γάλα, άρα κάτι που μπορεί να επηρεάσει κάποια στιγμή μεγάλη μερίδα του πληθυσμού. Στις Ηνωμένες Πολιτείες ήδη έχουν γραφτεί πολλά και από σοβαρά μέσα ενημέρωσης, ενώ ασχολούνται πλέον με αυτό και οι γνωστές ως ομάδες πίεσης, τα «λόμπι» δηλαδή γύρω από τη Γερουσία. Τα οποία ήδη, ξοδεύοντας εκατομμύρια δολάρια, έχουν καταφέρει να αποσπάσουν μια κυβερνητική(!) σύσταση που λέει ότι «κάθε Αμερικανός καλά θα κάνει να καταναλώνει τρία φλιτζάνια την ημέρα γαλακτοκομικών προϊόντων, με χαμηλό κάπως περιεχόμενο σε λιπαρά συστατικά».

Συνέχεια →

Πλαστικά κόκκινα γάντια

Της Νίνας Γεωργιάδου

Ο κόσμος των αρίστων έχει μαλακά κι ευαίσθητα χέρια. Τα χέρια του κόσμου των αρίστων είναι συνήθως άφυλα καθώς έχουν τα ίδια λεπτά δάχτυλα, το ίδιο ροζέ δέρμα, τα ίδια περιποιημένα, καθαρά νύχια, ανεξάρτητα απ’ το φύλο και την ηλικία. Σα χεράκια μικρού παιδιού.

Δεν σηκώνουν βαριά αντικείμενα. Ένα στυλό, το τηλέφωνο, ένα κομψό μπρελόκ, ένα ποτήρι σαμπάνια. Το πιο βαρύ πράγμα στα ντελικάτα χέρια του κόσμου των αρίστων, είναι συνήθως το πορτοφόλι. Και πάλι, η συναλλαγή με κάρτα, το μπλοκ επιταγών, η συναλλαγή με άυλους τίτλους. η συναλλαγή γενικά με τίτλους, έχει απαλύνει κι αυτό το βάρος.

Συνέχεια →

Μαθητικά συσσίτια: σχολικό πρόγραμμα ή αναγκαιότητα;

Του Γιώργου Τσιτσιμπή*

Κάποιοι επαίρονται για την υλοποίηση «προγράμματος σχολικών γευμάτων», όπως λένε, σε ορισμένα σχολεία της επικράτειας. Ένα «πρόγραμμα» που κατόρθωσε να υλοποιηθεί μετά από πολλές παλινωδίες.

Είναι όμως έτσι; Πρόκειται πράγματι για πρόγραμμα που υλοποιείται στο σχολείο ή για ένα μέτρο κοινωνικά αντισταθμιστικό που το επέβαλε η σκληρή πραγματικότητα;

Συνέχεια →

Η θρησκεία της αγοράς και του αποκλεισμού

Του Περικλή Κοροβέση

Από τις αρχές του έτους περίπου δύο χιλιάδες άτομα έχασαν τη ζωή τους στην προσπάθειά τους να βρουν μια δουλειά και να ζήσουν τίμια, σύμφωνα με την ηθική της αστικής κοινωνίας. Έκαναν τα πάντα για να μπουν στην επίσημη αγορά εργασίας, να ακολουθήσουν τους νόμους της και να αποφύγουν την παράνομη, που σίγουρα θα τους έδινε δουλειά. Αυτή η παράλληλη αγορά εργασίας δεν γνωρίζει ανεργία και δίνει όλες τις δυνατότητες για αυτοαπασχόληση.

Είναι η μόνη αγορά εργασίας που δεν γνωρίζει κρίση. Χρόνο με τον χρόνο οι δουλειές πάνε καλύτερα. Μιλάμε για κείνα τα επαγγέλματα που εμπίπτουν στην αρμοδιότητα του Ποινικού Κώδικα. Όλα τα εγκλήματα -εκτός από αυτά που χαρακτηρίζονται εγκλήματα τιμής ή βεντέτες- είναι εμπορικές πράξεις με αντικειμενικό σκοπό το κέρδος, που δεν καλύπτονται νομικά. Εντούτοις, ο στόχος είναι «ηθικός», σύμφωνα με το κυρίαρχο παγκόσμιο οικονομικό μοντέλο, αυτό του παγκόσμιου νεοφιλελεύθερου, αρπακτικού καπιταλισμού.

Συνέχεια →

Πάλι εκτός ελέγχου το δημόσιο χρέος;

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Εξαιρετικής πολιτικής σημασίας είναι τα στοιχεία για την πορεία του δημόσιου χρέους που δόθηκαν στη δημοσιότητα την Παρασκευή 17 Αυγούστου από τον Οργανισμό Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους, με αφορμή την έκδοση του δελτίου του υπ. αρ. 90, μηνός Ιουνίου 2018.

Με βάση λοιπόν τα δικά του δεδομένα, το χρέος της κεντρικής διοίκησης στις 30 Ιουνίου 2018 έφτασε τα 345,38 δισ. ευρώ, από 343,74 δισ. ευρώ στις 31 Μαρτίου, μόλις δηλαδή τρεις μήνες πριν. Προς αποφυγή παρανοήσεων να υπογραμμίσουμε ότι το χρέος της κεντρικής διοίκησης διαφέρει από το χρέος της γενικής κυβέρνησης, το οποίο κυρίως εξετάζουμε, καθώς στο χρέος της γενικής κυβέρνησης συνυπολογίζουμε πέραν του χρέους της κεντρικής διοίκησης, που είναι και η βασική του συνιστώσα, τα εξής: το ενδοκυβερνητικό χρέος, το χρέος των ΔΕΚΟ, των Νομικών Προσώπων, των ΟΤΑ και των Οργανισμών Κοινωνικής Ασφάλισης (ΟΚΑ). Για να φανεί η διαφορά να αναφέρουμε ότι στις 31 Δεκεμβρίου 2017 όταν το χρέος της γενικής κυβέρνησης ήταν 317,4 δισ. ευρώ (ή 178,6% του ΑΕΠ) το χρέος της κεντρικής διοίκησης ήταν 328,70 δισ. ευρώ (με βάση το τριμηναίο δελτίο του ΟΔΔΗΧ, υπ. αρ. 89).

Συνέχεια →

Οι βραδυφλεγείς βόμβες της Τρόικα

Του Βασίλη Βιλιάρδου

Οι ζημίες που υπέστη η οικονομία της Πορτογαλίας από τα μνημόνια είναι πολύ μεγάλες – αν και συγκριτικά με την Ελλάδα είναι σαφώς σε καλύτερη κατάσταση, αφού η πατρίδα μας είναι η μοναδική χώρα που συνεχίζει να εφαρμόζει μία εγκληματική πολιτική που θα την οδηγήσει στον αφανισμό της ως Έθνος.

«Οι σοσιαλιστές κυβερνούν περισσότερο από ένα έτος την Πορτογαλία, με τη στήριξη των κάποτε εχθρικών αριστερών κομμάτων, τεκμηριώνοντας πως υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις στην πολιτική λιτότητας – ενώ έχουν μεταξύ άλλων πληρώσει στο ΔΝΤ 2 δις €, δύο χρόνια προτού καταστεί ληξιπρόθεσμη η απαίτηση του, εξοικονομώντας τόκους της τάξης των 80 εκ. € ετησίως.

Συνέχεια →

Οι σιδηροδρομικοί και οι διανοούμενοι

Συνέντευξη με τον Τόνι Νέγκρι*

(Μετάφραση – Επιμέλεια: Ευαγγελία Φρυδά) [1]

Τετάρτη 18 Απριλίου:  Ο Toni Negri (Τόνι Νέγκρι) απαντά στους απεργούς του Paris Nord [2]

«Cattivo maestro». Έτσι αποκαλούν κάποιες φορές στην Ιταλία τον Antonio Negri, εμβληματική φυσιογνωμία της παράδοσης του «εργατισμού»  και της ιταλικής εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Θα μπορούσαμε να μεταφράσουμε την έκφραση ως «το κακό παράδειγμα» ή ακόμη «ο κακός σπόρος». Είναι, αναμφίβολα, αυτός ο λόγος για τον οποίο οι απεργοί σιδηροδρομικοί του Paris Nord ζήτησαν από τον φιλόσοφο να απαντήσει στις ερωτήσεις τους, στο πλαίσιο του αγώνα ενάντια στη μεταρρύθμιση των σιδηροδρόμων.

Anasse, κλειδούχος στο Bourget: «Πώς μπορεί ένας διανοούμενος σήμερα να είναι αλληλέγγυος σε μια απεργία εργατών/τριών;»

Συνέχεια →