Για το λάβαρο της Eπαναστάσεως στην Αγία Λαύρα

Συρραφή άρθρων του Χρήστου Αθ. Μούλια*

Ι) Είναι έκδηλη τα τελευταία χρόνια, μία τάση αποδόμησης της νεοελληνικής Ιστορίας, υπό το πρόσχημα να παρουσιαστεί η αλήθεια. Η αποδομητική αυτή διαδικασία οδηγεί στην επιβολή ιστορικών ετυμηγοριών, που αποσυναρμόζουν την εθνική ταυτότητα και αποσυνθέτουν τις εθνικές αφηγήσεις. Μετά το Κρυφό Σχολειό, το οποίο για κάποιους δεν είναι ούτε θρύλος με ιστορικό πυρήνα, σειρά έχει το Λάβαρο που υψώθηκε στην Αγία Λαύρα.

Στο αρχείο του Μητροπολίτη Αθηνών Θεόφιλου Βλαχοπαπαδόπουλου (1790-1873), που βρίσκεται στο Μουσείο της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας Πελοποννήσου, στην Πάτρα, σώζεται, μεταξύ άλλων, και το χειρόγραφο της προσφώνησής του, κατά την τελετή της ανακομιδής των λειψάνων του Γρηγορίου Ε΄ (1871), από την Οδησσό στην Αθήνα, για να εναποτεθούν στον Μητροπολιτικό Ναό, όπου υπάρχουν μέχρι σήμερα. Μεταξύ άλλων, είπε επί λέξει,

Συνέχεια →

Οι εκπαιδευτικοί ανάμεσα στη «γήρανση» και τις συνταξιοδοτικές ανατροπές

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Ι. Συνταξιοδοτικό και Δημόσια Εκπαίδευση

Τα τελευταία μνημονιακά χρόνια και με την φυγή εκπαιδευτικών από τα σχολεία –πέρα από την φυσιολογική συνταξιοδότηση- και στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση, όπως και στην πρωτοβάθμια, κάθε σχολικό έτος αυξάνει ο μέσος όρος ηλικίας των μονίμων και αναπληρωτών σχεδόν κατά ένα έτος κάθε χρόνο. Το φαινόμενο αυτό αποτελεί την λεγόμενη «γήρανση των εκπαιδευτικών», η οποία έχει ήδη φτάσει σε οριακό σημείο ακόμη και για τους αναπληρωτές! Οι δε μόνιμοι, λόγω των συνεχών μειώσεων των συντάξεων και των απαιτήσεων για ιατρικές και νοσηλευτικές δαπάνες, βρίσκονται «δέσμιοι» ανάμεσα στη «Σκύλα» της παράτασης συνταξιοδότησης (όσων ακόμα έχουν δικαίωμα πριν τα 67 έτη ηλικίας (ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 2016) και την «Χάρυβδη» των υπερβολικών δυσκολιών λόγω των αντιεκπαιδευτικών απορρυθμίσεων και αναδιαρθρώσεων του σχολείου.

Συνέχεια →

Αναζητώντας την προέλευση του Σύμπαντος: ύδωρ, άπειρον και αήρ

Του Κωνσταντίνου Καλαχάνη*

Κατά την Προσωκρατική περίοδο της ελληνικής φιλοσοφίας διατυπώθηκαν πολλές απόψεις για την προέλευση του Σύμπαντος, οι οποίες εκκινούσαν είτε από την αποδοχή πολλών αρχών (Αναξαγόρας, Ατομικοί φιλόσοφοι), είτε από την άποψη ότι ολόκληρο το Σύμπαν αποτελεί μία ενότητα.

Είναι χαρακτηριστικό όμως ότι αυτή η αντίληψη δεν βρισκόταν στο προσκήνιο μόνο κατά την αρχαία εποχή, αλλά έχει έρθει στο προσκήνιο ακόμη και στις μέρες μας, όπου η επιστήμη της Φυσικής προσπαθεί να ανακαλύψει την ενότητα που διέπει το Σύμπαν, χάρη σε διατάξεις πολύ υψηλής τεχνολογίας όπως οι επιταχυντές σωματιδίων. Όπως θα φανεί στη συνέχεια, ήδη οι Προσωκρατικοί φιλόσοφοι από την Μίλητο, ο Θαλής, ο Αναξίμανδρος και ο Αναξιμένης, ήταν οι πρώτοι που μί­λησαν για την ενότητα του Σύμπαντος βάσει της ύπαρξης μίας αρχικής ουσίας από την οποία προέρχονται τα πάντα. Ακολούθως θα γίνει λόγος για την κοσμολογία του Εμπεδοκλή, όπου ο φιλό­σοφος υποστηρίζει την προέλευση του αισθητού Σύμπαντος από μία μη αισθητή κατάσταση. Τέλος, παρουσιάζονται οι θέσεις της σύγχρονης Φυσικής για την ενότητα των τεσσάρων αλληλεπιδράσεων που διέπουν τον κόσμο μας.

Συνέχεια →

Σχολική αυτονομία, κουπόνια και οι άγνωστες ιστορίες του εκπαιδευτικού νεοφιλελευθερισμού

Του Γιώργου Καλημερίδη*

Το τελευταίο διάστημα, παρουσιάζονται ως πανάκεια της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης του ελληνικού σχολείου,  η σχολική αυτονομία, με την έννοια της εκχώρησης του δημόσιου σχολείου σε ιδιωτικούς φορείς και η  καθιέρωση εναλλακτικών μορφών χρηματοδότησής του διαμέσου κουπονιών (vouchers).  Το πολιτικό πλαίσιο αυτών των εκπαιδευτικών θέσεων στην Ελλάδα είναι τα πορίσματα του εθνικού διαλόγου για την παιδεία (πόρισμα Λιάκου – πόρισμα Γαβρόγλου), η νέα έκθεση του ΟΟΣΑ για το ελληνικό σχολείο, αλλά και η επιθετική  υποστήριξη του κ. Μητσοτάκη στο σχολείο της αγοράς.

Συνέχεια →

Ἕλληνες Πατέρες καί πρόσωπο

Του Φώτη Σχοινά*

Ἡ ἔννοια τοῦ προσώπου εἶναι γέννημα καί θρέμμα τῆς πατερικῆς σκέψεως, ἄγνωστη στούς Ἕλληνες. Ὁ π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ γράφει ὅτι «ἡ ἔννοια τοῦ προσώπου καθ’ ἑαυτήν ὑπήρξε πιθανῶς ἡ μεγαλύτερη χριστιανική συμβολή στή φιλοσοφία» (π. Γεωργίου Φλωρόφσκυ, Θέματα Ὀρθοδόξου Θεολογίας, ἐκδ. Ἄρτος Ζωῆς, Ἀθήνα 1989, σ. 154). Βέβαια οἱ Πατέρες διήνυσαν πολύ δρόμο γιά νά φθάσουν στήν ἔννοια τοῦ προσώπου. Πρῶτα διέκριναν τήν οὐσία ἀπό τήν ὑπόσταση καί κατόπιν ἐταύτισαν τήν ὑπόσταση μέ τό πρόσωπο.

Συνέχεια →

Τα νερά της Κέρτεζης – Μέρος ΙΙΙ: Τα συστήματα άρδευσης

Ποικίλες παρεμβολές και θεσμοί της παραδοσιακής άρδευσης στην Κέρτεζη – Ενότητα 3^η

Ο μεσαίος και ανοικτός ανατολικός κάμπος της Κέρτεζης όπως φαίνεται από το ξωκκλήσι της Πάνω Παναγιάς. Παρατηρούμε καθαρά τα όρια του ενδιάμεσου και  αυτά του ανατολικού μεγάλου ανοικτού κάμπου, ανάμεσα σε Κέρτεζη, Καλλιφώνιο, Λαγοβούνι, Κραστικούς και περίπου Σκεπαστό.  Έχουμε σημειώσει τα γύρω βουνά, τον ξηρό ενδιάμεσο ξηρο Βουραϊκό, όπως και τον Χελμό στο ανατολικό βάθος. Σημειώσαμε επίσης τις θέσεις πέντε πηγών, των δίδυμων γεωτρήσεων, την περιοχή του ΒΑ αναδασμού. Βλέπουμε ανατολικά στις 22-08-2010! [Για να δείτε καθαρά κάντε δεξί κλικ να μεγαλώσει η εικόνα].

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Συνέχεια από το: Τεχνικές της παραδοσιακής άρδευσης στην Κέρτεζη– Ενότητα 2η

Ι) Εισαγωγικά

 Αν το βασικό κλασσικό σύστημα άρδευσης κήπων και χωραφιών στην Κέρτεζη ήταν από αρχαιοτάτων χρόνων με βάση το δύκτιο των νεραυλάκων, αυτό δεν σημαίνει ούτε ότι δεν υπήρχαν σε μικρότερη κλίμακα εναλλακτικές μορφές άρδευσης, ούτε ότι δεν υπήρξε κάποιος εκσυχρονισμός (φυσιολογικός ή άναρχος). Οι εναλλακτικές μορφές άρδευσης ήταν τα πηγάδια και οι στέρνες, αλλά σε επιλεγμένα μέρη. Μια παρεμβολή στο κλασσικό σύστημα άρδευσης αποτελούσε η θέση των μύλων και μυλαυλάκων που είχαν ενταχθεί με τέχνη και κανόνες.

Αργότερα προστέθηκαν οι δίδυμες γεωτρήσεις του Τ.Ο.Ε.Β. (Τοπικός Οργανισμός Εγγύων Βελτιώσεων) της Κέρτεζης. Άναρχα ή μη άνοιξαν και ιδιωτικές γεωτρήσεις, όπου κάποιες απ’ αυτές έχουν νομιμοποιηθεί και κάποιες έχουν κλείσει. Στο τέλος της περιόδου αυτής σταμάτησε σταδιακά και ο θεσμός των «νεροπούλων»/υδρονομέων, οι οποίοι παραδοσιακά ανήκαν στην Κοινότητα και αργότερα στον Τ.Ο.Ε.Β..

Η μεγάλη τομή έγινε προς το τέλος της δεκαετίας του 1980 όπου η κυριαρχία της (Ε.Ο.Κ./Ε.Ε.), η εσωτερική μετανάστευση και ο μερικός αναδασμός με το ολοκληρωμένο σύστημα άρδευσης.  Σ’ αυτό εισήχθη το σύστημα του υπόγειου σωληνωτού δικτύου άρδευσης που έχει καταλήξει στις τεχνητές βροχές και τα σταγονίδια. Στοιχεία αυτού του είδους ποτίσματος, αλλά όχι οργανωμένου, παρατηρούνται σε χωράφια και κήπους.

ΙΙ) Και πηγάδια στο σύστημα

Συνέχεια →

Τα νερά της Κέρτεζης – Μέρος ΙΙΙ: Τα συστήματα άρδευσης

Δικαιώματα, χρόνος και περιοχές της παραδοσιακής άρδευσης στην Κέρτεζη– Ενότητα 1^η

Επεξεργασμένο απόσπασμα των ορίων του οικισμού, των βουνών, των δασών και του κάμπου της Κέρτεζης με βάση τους πρόσφατους δασικούς χάρτες του 2017. Έχουμε σημειώσει με κόκκινα αστέρια τις θέσεις όλων των μικρών και μεγάλων πηγών άρδευσης κήπων και χωραφιών. Με κίτρινα αστέρια αντλήσεις νερών και μαύρα ζωντανά πηγάδια.

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Συνέχεια από το: Οι απαρχές του Βουραϊκού και τα δεκάδες γεφύρια στην Κέρτεζη-μέρος ΙΙ

Ι) Εισαγωγικά

Πολλοί τόποι είναι ευλογημένοι στα πέρατα της Οικουμένης. Μοχλοί αυτής της ευλογίας των τόπων είναι ο ήλιος, τα νερά και η σχετική αυτονομία. Η Κέρτεζη τα διαθέτει και τα τρία. Γι αυτό ήταν και είναι η μεγαλύτερη αγροτική Κωμόπολη των Καλαβρύτων. Ο τόπος αυτός θα μπορούσε να ονομαστεί και ως «η Κέρτεζη των νερών».

«Φυτεμένη» ανάμεσα στις ανατολικές απολήξεις του Ερύμανθου και των Καλλιφωνίων ορέων από τα δυτικά και του Χελμού από τα ανατολικά αποτελεί χώρο με τεράστια αποθέματα νερών στα γύρω βουνά και στο υπέδαφος των μικρών και μεγάλων κάμπων της. Οι  μικρές και μεγάλες βρύσες είναι σχεδόν αμέτρητες και τις έχουμε αναδείξει στο «μέρος Ι». Γι αυτό η Κέρτεζη είναι καταπράσινη, έχει αναπτύξει κτηνοτροφία σε πολλά επίπεδα, αλλά κυρίως έχει τεράστιες αγροτικές δυνατότητες.

Στα δύσκολα χρόνια, που είχε υπερπληθυσμό και η χώρα πάλι περνούσε από οικονομικούς ή στρατιωτικούς πολέμους, έθρεψε έστω και οριακά τους κατοίκους, αλλά και ευρύτερα στο Νομό. Ό,τι κομμάτι γης ήταν δυνατό να αρδευτεί, αρδεύτηκε. Ό,τι ήταν ξερικό έγινε τόπος ή για αμπελώνες ή για δημητριακές καλλιέργειες ή για βοσκοτόπια. Και ό,τι ήταν βουτηγμένο στα έλη (επανήλθαν στις Αρκίτες) έδινε χορτάρι για τα ζώα. Γι αυτό κατόπιν ανέπτυξε όλα τα είδη δευτερογενούς παραγωγής.

Συνέχεια →

Αυτοαξιολόγηση και συναίνεση στη νεοφιλελεύθερη πολιτική: Η έκθεση της Α.ΔΙ.Π.Π.Δ.Ε

Του Χρήστου Ρέππα

Δημοσιοποιήθηκε εδώ και μερικές μέρες η έκθεση της Α.ΔΙ.Π.Π.Δ.Ε (Αρχή Διασφάλισης της Ποιότητας στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση) και προτείνει μια σειρά αλλαγές στον ψηφισμένο ήδη από το 2013 νόμο 4142/13.

Οι συντάκτες της έκθεσης ζητούν να διαγραφούν από το νόμο 4142/13 (αφορά τη διασφάλιση της ποιότητας στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση) συγκεκριμένα σημεία που αφορούν τις σκληρότερες πλευρές της νεοφιλελεύθερης εκπαιδευτικής πολιτικής.  Ζητούν έτσι:

Συνέχεια →