Μια βόλτα στο δάσος, ωφέλιμη για την υγεία και την ψυχολογία

Του Γάννη  Ελαφρού

Οταν περπατάμε μέσα στο δασικό περιβάλλον, σχεδόν πάντα έχουμε μια ευχάριστη αίσθηση. Σήμερα, δημοσιευμένες σε έγκυρα διεθνή περιοδικά επιστημονικές έρευνες, αποδεικνύουν πως η ωφέλεια από το δάσος είναι κάτι πολύ παραπάνω από μια αίσθηση. «Ο Ιπποκράτης πρώτος περιγράφει τη σημασία του φυσικού περιβάλλοντος στην υγεία του ανθρώπου. Στην Ιαπωνία, η Δασική Ιατρική αναγνωρίζεται ως επίσημη ιατρική ειδικότητα και έχει πιστοποιηθεί ως επάγγελμα, με ανάλογες σπουδές και εξετάσεις, αυτό του Δασικού Θεραπευτή. Οι βάσεις της τέθηκαν στα αρχαία ελληνικά Ασκληπιεία» λέει στην «Κ» ο δρ Χρίστος Γαλλής, τακτικός ερευνητής στο Ινστιτούτο Δασικών Ερευνών Θεσσαλονίκης και εκ των ιδρυτών της Δασικής Ιατρικής στην Ιαπωνία (διετέλεσε Επισκέπτης Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Hyogo), εκπροσωπώντας την επιστήμη της Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος.

Συνέχεια →

Θα περάσει το νέο τραίνο από την Πάτρα;

Του Ανδρέα Λάζαρη*

Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους το τραίνο πρέπει να «περάσει» από την Πάτρα και κανένας λόγος να μην «περάσει». Το ερώτημα είναι το πώς θα «περάσει».

Ο πρώτος λόγος για να περάσει είναι ιστορικός καθότι πάντα είχαμε σιδηροδρομική σύνδεση με Αθήνα και Καλαμάτα και αφορά στην συλλογική μνήμη των πολιτών. Υπάρχει η παλιά σιδηροδρομική γραμμή «Τρικούπη» πάνω στην οποία κινείται, ο επιτυχημένος κατά γενική ομολογία προαστιακός και η οποία πρέπει να διατηρηθεί για ιστορικούς λόγους , αλλά και για πρακτικούς όπως η ελάφρυνση του κυκλοφοριακού προβλήματος.(σκεφτείτε να έρχονταν στην πόλη άλλα 3.000 αυτοκίνητα ημερησίως). Άρα  το νέο τραίνο δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να εξαφανίσει την υπάρχουσα σιδηροδρομική γραμμή.

Συνέχεια →

Άκου πτώμα να μαθαίνεις

Η Αριστερά είναι νεκρή, ζήτω η Αριστερά

Του Κώστα Σβόλη*

Ο ΣΥΡΙΖΑ ως αυτό που υπήρξε από το 2012 και μετά δεν υπάρχει, είναι ένα άταφο πτώμα μέχρι το συνέδριο του, όπου θα έχουμε και την τελετή της ταφής και της μεταμορφωτικής του «ανάστασης». Η εκτίναξη του ΣΥΡΙΖΑ προς στην κυβερνητική εξουσία βασίστηκε στην στρατηγική του να πείσει τα λαϊκά στρώματα, ότι μπορεί να αναχαιτίσει την επίθεση του κεφαλαίου και την απαξίωση των ζωών τους, χωρίς τα ίδια να αναλάβουν τόσο το ρίσκο της ρήξης όσο και την ευθύνη να πάρουν τις ζωές τους στα χέρια τους. Είναι αλήθεια ότι η ρητορεία του «και ο σκύλος χορτάτος και η πίτα ολόκληρη» ακούγονταν πολύ δελεαστική για πολλούς και διάφορους λόγους. Καταρχάς μια σειρά από εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες είχαν ηττηθεί όλο το προηγούμενο διάστημα της «κρίσης» αφήνοντας μια αίσθηση κούρασης και απογοήτευσης στα κοινωνικά υποκείμενα που είχαν κινητοποιηθεί σ” αυτούς.

Συνέχεια →

Ιδιωτικοποίηση Φυσικών Πόρων η μέγιστη ανοησία της ανθρωπότητας

Του Γιάννη Μακριδάκη*

Η μεγαλύτερη αθλιότητα αλλά ταυτόχρονα και αυτοκαταστροφική ανοησία του παγκοσμιοποιημένου καπιταλιστικού-καταναλωτικού μοντέλου είναι ότι δεν σέβεται τη ζωή και τη διαφορετικότητα (παρ΄ όλο που οι εκπρόσωποί του αυτοπροβάλλονται και βαυκαλίζονται ως οι μόνοι πολιτισμένοι του σύμπαντος κόσμου).

 Αυτό αποδεικνύεται περίτρανα από την υπόθεση “ιδιωτικοποίηση των φυσικών πόρων”.

Συνέχεια →

Γιατί η αριστερά λατρεύει  την ανάπτυξη;

Του Χάρη Ναξάκη*

Δεν μπορώ να κάνω τίποτα για όποιον

δεν θέτει στον εαυτό του ερωτήματα

Κομφούκιος

Γιατί η αριστερά, σχεδόν σε όλες τις εκδοχές τις, νιώθει μια ακαταμάχητη έλξη από τον οικονομισμό, την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα, τον καταναλωτισμό, την τεχνολογική πρόοδο, την ανάπτυξη σε όλες τις μεταμφιέσεις τις (βιώσιμη ανάπτυξη, λαϊκή ανάπτυξη, κλπ), ειρωνεύεται το λιτό βίο ταυτίζοντάς τον με τη λιτότητα; Γιατί η αριστερά είναι το κόμμα της προόδου και της ανάπτυξης; Η απάντηση του ερωτήματος πρέπει να αναζητηθεί στη μήτρα που τη γέννησε.

Συνέχεια →

Απεξάρτηση από την τυρανία της οικονομίας

Του Χάρη Ναξάκη*

«Αυτός είναι ο τρόπος που ο κόσμος τελειώνει,

Όχι μ’  ένα πάταγο αλλά μ’ ένα λυγμό»

T. S. Eliot

Όχι πια άλλα κροκοδείλια δάκρυα για την πτώση στην πρόσφατη θεομηνία του ιστορικού μονότοξου και απαράμιλλης ομορφιάς γεφυριού της Πλάκας στην  Ήπειρο. Τα μανιασμένα νερά από τα αγέρωχα βουνά μ’ ένα παρατεταμένο βουητό (λυγμό) εκδικήθηκαν τον υβριστή άνθρωπο, εν ονόματι της φύσης, για τα φαραωνικά έργα του (φράγματα της ΔΕΗ στον Αώο ποταμό στα Γιάννενα και στον Άραχθο στην Άρτα). Ο λυγμός των νερών δεν λογάριασε την μαστορική τέχνη των κτιστάδων και ο απαιτούμενος φόρος τιμής στους μαστόρους της πέτρας δεν είναι απλώς το ξαναχτίσιμο του γεφυριού, αλλά η αλλαγή προτύπου ζωής, η αρμονική συμφιλίωση με τη φύση. Γιατί έπεσε το γεφύρι; Επειδή δεν εκπονήθηκαν μελέτες; Δεν έγιναν οι απαραίτητες ενέργειες για τη συντήρησή του; Σπαταλήθηκαν τα χρήματα σε έργα βιτρίνας ή μούχλιασαν στα συρτάρια της γραφειοκρατίας ή γιατί έβρεξε πολύ ο θεός; Συνέβαλλαν σίγουρα και τα παραπάνω.

Συνέχεια →

Αγροτική Οικονομία και Οικολογική Θεολογία

Του Τριαντάφυλλου Σερμέτη*

Η τοποθέτηση των θεμάτων περιβάλλοντος στο κέντρο της κοινής γνώμης και των κυβερνήσεων αποκάλυψε ότι η γεωργία συνεισφέρει σε υψηλό ποσοστό στα προβλήματα ρύπανσης και υποβάθμισης της ποιότητας πολλών προϊόντων τη ρύπανση των υδάτων με φυτοφάρμακα και λιπάσματα, την κακή διαχείριση των εδαφικών και υδάτινων πόρων, την καταστροφή και ομοιομορφία του αγροτικού τοπίου. 

Συνέχεια →

Από τη Συμβατική στην Αναγεννητική Γεωργία

Της Έλενας Συμεωνίδου*

Η σχέση μας με τη γη άλλαξε ριζικά με την έναρξη της γεωργικής δραστηριότητας περίπου δέκα χιλιάδες χρόνια πριν. Η μετάβαση από την νομαδική ζωή των κυνηγών-τροφοσυλλεκτών στην στατική ζωή των γεωργών που εγκαταστάθηκαν μόνιμα σε ένα μέρος επέτρεψε την εμφάνιση και ανάπτυξη μεγάλων πολιτισμών.

Η Γεωργία έκανε επίσης δυνατή την αύξηση του πληθυσμού, η οποία με τη σειρά της δημιούργησε την ανάγκη για περισσότερη γεωργία, και η κυκλική σχέση μεταξύ των δύο άσκησε όλο και μεγαλύτερη πίεση στο περιβάλλον, γέννησε πολέμους και μεταμόρφωσε κυριολεκτικά τον πλανήτη. Το αποτέλεσμα ήταν ότι κάποιοι από αυτούς τους μεγάλους πολιτισμούς εξαφανίστηκαν όταν ξεπέρασαν τη φέρουσα ικανότητα του τόπου που τους έτρεφε και εξάντλησαν τους φυσικούς πόρους τους, και άλλοι εμφανίστηκαν στη θέση τους σε άλλα μέρη. Ωστόσο, ως επί το πλείστον, η ανάπτυξη συνεχίστηκε απρόσκοπτα καθώς οι άνθρωποι αντλούσαν από τη γη αποθηκευμένη ενέργεια εκατομμυρίων χρόνων.

Συνέχεια →