ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ Ις ΛΟΥΚΑ – ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ,

ΛΚ, ιη, 10-14**, 05-02-2012

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«Είπε δε την παραβολήν τούτην προς τους πεποιθότας, εφ’  εαυτοίς  ότι εισίν δίκαιοι

και εξουθενούντας τους λοιπούς», ΛΚ ιη, 9

Όποιος ανήκει στην κατηγορία αυτή, δηλ. που πιστεύουν ότι είναι δίκαιοι και κουτσομπολεύουν  τους λοιπούς, ας προσέξει την παραβολή, εάν όχι ας μην ασχολείται.

«Άνθρωποι δυο ανέβηκαν εις το ιερόν, προσεύξασθαι». Και οι δυό πήγαν να προσευχηθούν, ο ένας Φαρισαίος και ο άλλος Τελώνης. Φαρισαίος θα πει  καθαρός, άμωμος, αποκεκομμένος από την αμαρτία. Τελώνης θα πει: ό,τι το ακάθαρτο, ό,τι το άδικο, ό,τι το παράνομο. Γι’ αυτό  όταν άκουαν την λέξιν Τελώνης οι Φαρισαίοι, τον είχαν για τα τάρταρα. «Παρά αμαρτωλώ ανδρί εισήλθε καταλύσαι», ΛΚ. Ιθ, 7.

Εκ πρώτης λοιπόν όψεως βλέπεις τώρα δυο ανθρώπους και πάνε να ανεβούν στο ιερό.  Ανέβαιναν λοιπόν, κάθισε τώρα απ’ έξω και κάνε ρεπορτάζ. Ποιος είναι ο ένας; Ο τελώνης!  βρε που πάει; Δεν φοβάται μήπως πέσει κανένας πολυέλαιος και τον πλακώσει; Μα δεν ντρέπεται ο παλιάνθρωπος; Και ποιος είναι ο άλλος; Ο Φαρισαίος, αυτός μάλιστα να πάει, είναι άγιος άνθρωπος. Έτσι βλέπουμε εμείς, απ’ έξω… Εμείς βλέπουμε αγιασμένους και μη αγιασμένους, εμείς με τα δικά μας τα μάτια. Ας είναι…

Παρουσιάζει λοιπόν τα σκηνικά τώρα μέσα

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ  ΙΖ΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΤΘ, της Χαναναίας,

ΜΤΘ ιε΄, 21-28**, 17-02-2013

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«ω γύναι, μεγάλη σου η πίστις, γενηθήτω σοι ως θέλεις», Μτθ ιε΄, 28.

Όλα όσα γεγονότα συμβαίνουν στον πλανήτη Γη, είτε είναι φυσικά φαινόμενα, είτε είναι θαύματα ή παραβολές, είναι μηνύματα  (sms). Τα στέλνει ο Χριστός στους ανθρώπους, και μας καλεί να τα ανοίξουμε, για το καλό μας.

H σημερινή περικοπή αναφέρεται στις σχέσεις των γονέων με τα παιδιά, δηλ. πώς οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά τους να βγουν στην κοινωνία χωρίς να παγιδευτούν. Μας παρουσιάζει στο πρόσωπο μιας γυναίκας, τα τρία απαραίτητα εφόδια (όπλα), με τα οποία πρέπει να είναι εφοδιασμένοι οι γονείς και ιδίως οι μητέρες, για να εκτελέσουν με επιτυχία την αποστολή τους. Και αυτά είναι:

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ στην ΙΣΤ ΚΥΡΙΑΚΗ, του Μτθ, των 10 ΤΑΛΑΝΤΩΝ,

Μτθ ΚΕ, 14-30**, 10-2-2013 

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«Και ω μεν  έδωκε πέντε τάλαντα, ω δε δύο, ω δε εν, εκάστω κατά την ιδίαν δύναμιν», Μτθ.κε΄15.

Είναι η τελευταία παραβολή που είπε ο Κύριος γιατί αμέσως μετά ξεκίνησε η διαδικασία του Ιουδαϊκού Πάσχα και της σταυρώσεως.  Με την παραβολή αυτή: θέλησε να μας δείξει τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να  ζούμε στην παρούσα ζωή, για μας εύρει έτοιμους να Τον υποδεχθούμε όταν επιστρέψει την Ημέρα της Δευτέρας  Παρουσίας.  Δηλαδή, ότι δεν αρκεί να μας εύρει μόνον προνοητικούς και φρόνιμους, αλλά και δραστήριους και επιμελείς επειδή θάρθει  σαν ένας άνθρωπος που προκειμένου να αποδημήσει, κάλεσε τους  δούλους του και παρέδωκεν σ΄αυτούς τα υπάρχοντα του: «και ώ μέν έδωκε πέντε τάλαντα, ώ δε δύο, ώ δε εν,εκάστω κατά την ιδίαν δύναμιν», με την υποχρέωσιν να ζητήσει εν καιρώ από αυτούς λογαριασμό περί της διαχειρίσεως αυτών και απεδήμησεν ευθέως.

Τι είναι το τάλαντον

Συνέχεια →

Όσιος Λουκάς ο Στειριώτης (896-953) – Μνήμη 7-2-2011

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

H καταγωγή της οικογενείας του Οσίου Λουκά, του ιδρυτή της μονής, ήταν από την Αίγινα. Για το φόβο όμως των Σαρακηνών οι πρόγονοί του εγκαταστάθηκαν στα παράλια της Φωκίδας, κοντά στους πρόποδες του όρους του Ιωάννου ή Ιωαννίτζη ή όπως το λένε σήμερα οι Δεσφινιώτες, Γιαννιμάκι. Για τον ίδιο όμως λόγο έφυγαν και απ’ εκεί και πήγαν στο Καστόριον, το σημερινό Καστρί. Όπως είναι γνωστό εκεί ήταν οι Δελφοί, ο ιερός δηλαδή χώρος του θεού Απόλλωνα με το περίφημο Μαντείο της Πυθίας.

Εκεί γεννήθηκε ο Λουκάς, τον Ιούλιο του 896 μ.Χ. Ήταν το τρίτο από τα επτά παιδιά του Στέφανου και της Ευφροσύνης. Από μικρός έδειχνε μεγάλη κλίση για τον ασκητικό βίο και περνούσε τις ώρες του με συνεχή προσευχή.

Το 910, σε ηλικία 14 ετών, ακολούθησε δύο μοναχούς στην Αθήνα. Στην Εκκλησία της Παναγίας της Αθηνιώτισσας, που τότε ήταν πάνω στην Ακρόπολη ή, όπως λένε άλλοι, στο μοναστήρι της Μεγάλης Παναγίας, το σημερινό Μοναστηράκι, ο Λουκάς έγινε μοναχός.

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΖΑΚΧΑΙΟΥ, ΙΕ΄ΛΟΥΚΑ, (ΛΚ, ΙΘ, 1-10**, 22-01-2012).

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«Σήμερον σωτηρία τώ οίκω τούτω εγένετο…», Λκ΄, ιθ, 10.

Σήμερα ο Χριστός πραγματεύεται την σωτηρία του ανθρώπου. Δηλ. ο Χριστός  δεν θέλει στην Βασιλεία του ανθρώπους ανάπηρους, χαλασμένους, διαλυμένους.

Και τούτο γιατί σωτηρία θα πει ολοκλήρωση (σώος=ολόκληρος ), γι’ αυτό το τονίζει στο τέλος: «Σήμερον σωτηρία τώ οίκω τούτω εγένετο».

Ο Ζακχαίος ήταν ένας κοσμικός της Ιουδαϊκής κοινωνίας. Ήταν ένας ειδωλολάτρης με καπέλο ιουδαϊκό, όπως και οι Φαρισαίοι, δηλ. στην θεωρία Ιουδαίος και στην πράξη ειδωλολάτρης. Δηλαδή ένας κάτοικος της Iεριχούς, κοσμικά καταξιωμένος, αλλά χωρίς ηθικές αναστολές. Όπως είμαστε δυστυχώς οι περισσότεροι από μας, ειδωλολάτρες με καπέλο χριστιανικό.

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ, ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ – θεραπεία τυφλού στην Ιεριχώ, 23-01-2011

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

 «Και εβόησεν λέγων. Ιησού υιέ Δαυίδ, ελέησόν με. Και οι προάγοντες επετίμων αυτώ ίνα σιωπήσει. Αυτός δε πολλώ μάλλον έκραζεν. Υιέ Δαυίδ ελέησόν με», Λκ ιδ΄, 38-39.

Τυφλός λοιπόν και ο Βαρτίμαιος, όπως όλοι μας, μόνο που αυτός είχε την σωματική και όχι την πνευματική τύφλωση. Δεν έβλεπε με τα μάτια του σώματος, αλλά έβλεπε με τα μάτια της ψυχής.  (Το όνομά του το αναφέρει ο  Μάρκος).

Πολλοί νομίζουμε ότι το κυριότερο είναι τα μάτια του σώματος, αλλά  όταν είσαι πνευματικά τυφλός τα σωματικά μάτια δεν πρόκειται να σε ωφελήσουν. Μπορεί και να σε καταστρέψουν! Είδε λοιπόν τον Χριστό και κατάλαβε ότι ήταν η  ευκαιρία της ζωής  του, γι αυτό και το πέτυχε, (την άρπαξε από τα μαλλιά). Τι πέτυχε; Ό,τι ζητούσε, το έλαβε ο Βαρτίμαιος. Ήθελε το φως του, γιατί είχε γιαυτόν μεγάλη σημασία (δεν ήταν εκ γενετής τυφλός).

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΩΝ 10 ΛΕΠΡΩΝ, ΙΒ΄ ΛΟΥΚΑ,

15-01-2012, ΛΚ., ΙΖ, 12-19

Του (+) π..Νικόλαου Φαναριώτη*

Και εγένετο εν τω υπάγειν αυτούς εκαθαρίσθησαν, ΛΚ., ΙΖ, 4**

Πριν μπούμε στο θέμα, για να μπορέσουμε να συνεννοηθούμε, θα δεχθούμε:

1) Ότι η σωματική λέπρα ήταν αρρώστια χειρότερη από το ΕΙΤΖ. Αθεράπευτη μέχρι το 1941 που ανακαλύφθηκαν οι σουλφαμίδες και

2) Η ψυχική λέπρα που είναι η αμαρτία, έχει αναβαθμιστεί εντυπωσιακά, και ότι όλοι οι άνθρωποι είμαστε ψυχικά λεπροί σε διάφορα στάδια, από το πρώτο που είναι η καταλαλιά, μέχρι το τελευταίο, που είναι η αχαριστία.

Αν δεν δεχθούμε αυτό δεν έχει νόημα να συνεχίσουμε στο θέμα μας, μια και δεν υπάρχει πρόβλημα, αφού η σωματική λέπρα έχει εξαφανισθεί από το 1941. Γιατί όμως με τόση επιμονή να παρουσιάζει η εκκλησία το θέμα της λέπρας; Γιατί πρέπει να φθάσουμε στο Πάσχα καθαροί. Γι αυτό και η εκκλησία μας προσαρμόζει έτσι την σειράν των Κυριακοδρομίων, ώστε αμέσως μετά τα Φώτα μπαίνει η Κυριακή των δέκα Λεπρών (ΙΒ΄ Λουκά).

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ, 08-01-2012, ΜΤΘ, Δ΄, 12-17

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

                         «Και τοις καθημένοις εν χώρα και σκιά θανάτου,  Φως ανέτειλεν αυτοίς». 

Μτθ., Δ΄, 16.**

Μιλάει για μια χώρα που την πλακώνει η σκιά του θανάτου από τη μια μεριά και από την άλλη για ένα φως Μέγα, που ανέτειλε επάνω από αυτήν, Ησαϊας, ΜΒ΄, 7. Χώρα θανάτου είναι μια χώρα που προσεβλήθη από θανατερή επιδημία (πνεύμα Εϊτζ), για την οποία δεν υπάρχει φάρμακο, ούτε εμβόλιο. Η χώρα αυτή είναι ολόκληρη η πρώην Χριστιανική ανθρωπότης, και όχι μόνο, και ο θανάσιμος ιός είναι η ειδωλολατρία. Και Φως μέγα είναι ο Χριστός. Με την δημόσια ανάδειξη του Χριστού, φωτίστηκε ο κόσμος.

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ  ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ, 02-01-2011,  ΜΡΚ. Α. 1-8.

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

Αρχή του ευαγγελίου Ιησού Χριστού  Υιού του Θεού. Ως γέγραπται  εν τοις προφήταις. Μαρκ., Α΄ 1,2.**

Μετά την Χριστού Γέννησιν, βρισκόμαστε στη χριστιανική επικράτεια δηλ. στο προγεφύρωμα που άνοιξε το Πνεύμα το Άγιο μέσα στο διαβολικό κατεστημένο, που είχε επιβάλει ο κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, ο διάβολος σε όλη τη Γη, δηλ. βρισκόμαστε στην αρχή του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού, Υιού του Θεού.

Λένε ότι το Ευαγγέλιον είναι ο Καταστατικός χάρτης του Χριστιανισμού -το Σύνταγμα των Χριστιανών- το Μανιφέστο της Χριστιανικής  ιδεολογίας. Εδώ όμως βλέπουμε ότι Αρχή  του ευαγγελίου δεν είναι ένας πρόλογος ενός βιβλίου, αλλά ένας  άνθρωπος, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής.

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ, 18-12-2011, ΜΤΘ. Α΄, 1-25

(+) Του π. Νικολάου Φαναριώτη*

«Ο Πατήρ ηυδόκησεν, ο Λόγος σάρξ  εγένετο και η Παρθένος έτεκεν Θεόν ενανθρωπήσαντα».

Τριαδική  υπόστασις και Χριστούγεννα.

Λίγες μέρες μας χωρίζουν από την Μεγάλη γιορτή, που κατά τον Χρυσόστομο είναι η μητρόπολις των εορτών. Γι’ αυτό αντί των προφητειών (της Κυριακής), θα μπούμε κατευθείαν στο νόημα και στη χαρά τής ημέρας. Γιατί βέβαια η χαρά των Χριστουγέννων δεν είναι θέμα γαλοπούλας (Μεξικό), ρεβεγιόν (Δύση) ή δένδρου (Βαυαροί), ούτε πολυφαγίας η πολυποσίας, (που και αυτά χρειάζονται), αλλά στο πλαίσιο (χωρίς αμαρτίας) της εορτής. Για την χαρά των Χριστουγέννων χρειάζεται πίστις.

Συνέχεια →