ΟΜΙΛΙΑ  ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ, 02-01-2011,  ΜΡΚ. Α. 1-8.

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

Αρχή του ευαγγελίου Ιησού Χριστού  Υιού του Θεού. Ως γέγραπται  εν τοις προφήταις. Μαρκ., Α΄ 1,2.**

Μετά την Χριστού Γέννησιν, βρισκόμαστε στη χριστιανική επικράτεια δηλ. στο προγεφύρωμα που άνοιξε το Πνεύμα το Άγιο μέσα στο διαβολικό κατεστημένο, που είχε επιβάλει ο κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, ο διάβολος σε όλη τη Γη, δηλ. βρισκόμαστε στην αρχή του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού, Υιού του Θεού.

Λένε ότι το Ευαγγέλιον είναι ο Καταστατικός χάρτης του Χριστιανισμού -το Σύνταγμα των Χριστιανών- το Μανιφέστο της Χριστιανικής  ιδεολογίας. Εδώ όμως βλέπουμε ότι Αρχή  του ευαγγελίου δεν είναι ένας πρόλογος ενός βιβλίου, αλλά ένας  άνθρωπος, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής.

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ, 18-12-2011, ΜΤΘ. Α΄, 1-25

(+) Του π. Νικολάου Φαναριώτη*

«Ο Πατήρ ηυδόκησεν, ο Λόγος σάρξ  εγένετο και η Παρθένος έτεκεν Θεόν ενανθρωπήσαντα».

Τριαδική  υπόστασις και Χριστούγεννα.

Λίγες μέρες μας χωρίζουν από την Μεγάλη γιορτή, που κατά τον Χρυσόστομο είναι η μητρόπολις των εορτών. Γι’ αυτό αντί των προφητειών (της Κυριακής), θα μπούμε κατευθείαν στο νόημα και στη χαρά τής ημέρας. Γιατί βέβαια η χαρά των Χριστουγέννων δεν είναι θέμα γαλοπούλας (Μεξικό), ρεβεγιόν (Δύση) ή δένδρου (Βαυαροί), ούτε πολυφαγίας η πολυποσίας, (που και αυτά χρειάζονται), αλλά στο πλαίσιο (χωρίς αμαρτίας) της εορτής. Για την χαρά των Χριστουγέννων χρειάζεται πίστις.

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ  ΙΑ΄ΚΥΡΙΑΚΗ  ΤΟΥ  ΛΟΥΚΑ – Η  παραβολή  του μεγάλου  Δείπνου, 11-12-2011, Λκ.ιδ΄16-24     

  

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«Άνθρωπος  τις εποίησε  δείπνον μέγα και εκάλεσε πολλούς», Λκ.ιδ΄16**

Δυο παραβολές είπε ο Χριστός για το τραπέζι χαράς που έστρωσε ο Θεός πατέρας εδώ στη γη  για να γιορτάσει τον γιο του. Το πρώτο τραπέζι είναι το άριστον, δηλ. το μεσημεριανό τραπέζι των βασιλικών γάμων: «ωμοιώθη η βασιλεία των ουρανών ανθρώπω βασιλεί όστις εποίησε γάμους τώ υιώ αυτού», Μτθ. Κβ΄, 2. Οι γάμοι συμβολίζουν την είσοδον του Πρωτοτόκου εις την οικουμένην διά της ενανθρωπίσεως.

Το άλλο τραπέζι είναι το δείπνον δηλ. το, βραδινό τραπέζι, όπου συμβολίζεται η είσοδος του ενανθρωπήσαντος  Υιού του Θεού εις την Βασιλείαν των ουρανών και μαζί με αυτόν και ημών, δια μέσου της Θείας Κοινωνίας.

Όπως θα δούμε παρακάτω, και στην μια περίπτωση και στην άλλη, η πλειοψηφία της ανθρωπότητας, προτίμησε την αποστασία και την Παγκοσμιοποίηση, περιφρονώντας το βασιλικό τραπέζι της ζωής της εκκλησίας από τη μια, και το  Μεγάλο Δείπνο της βασιλείας των ουρανών  από την άλλη. Ας δούμε την σημερινή παραβολή.

Συνέχεια →

OMIΛΙΑ εις την ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ΛΟΥΚΑ – Η συγκύπτουσα στην Συναγωγή, 04-12-2011, ΛΚ ΙΓ΄, 10-17

Του (+) Νικολάου Φαναριώτη*

«ήν διδάσκων εν μιά των συναγωγών εν τοις σάββασιν»,

Λουκ. ιγ΄ 10**

Η συναγωγή

Το σκηνικό εκτυλίσσεται σε μια συναγωγή των Εβραίων, το Σάββατο. Η δύναμις των Εβραίων διαχρονικά οφείλεται στην θρησκευτική ζωή τους  και το κέντρον ήταν και είναι η συναγωγή. Απαγορευόταν κάθε εργασία, κάθε οδοιπορία, κάθε μετακίνηση πέραν των 6 σταδίων (1392 m.) από της συναγωγής. Κάθε πόλις και χωρίον είχε την συναγωγή του, (ενώ ο ναός ήταν ένας).

Συνέχεια →

Ομιλία εις την ΙΓ΄ Κυριακή του Λουκά – Πλούσιου νεανίσκου, ΛΚ. ΙΗ΄, 18-27, 27-11-2011

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«Πάντα όσα έχεις πώλησον καί διάδος πτωχοίς, και έξεις θησαυρόν έν ουρανώ και δεύρο ακολούθει μοι», Λκ., ιη΄, 22.**

Ένας νέος  με διαχρονικά χαρακτηριστικά, επίκαιρος σε κάθε εποχή. Φοβερά επίκαιρος στην δική μας. Θρησκευόμενος με αυτοδικαίωση, και κενό στην ψυχή του.

Ο λαός του Θεού, ο παλαιός αγνός λαός που δεν είχε ακόμα διαστραφεί από τα ΜΜΕ, αυτός ο λαός που έβγαλε τόσους αγίους και θαυματουργούς είχε Πνεύμα Άγιον.

«Το Πνεύμα όπου θέλει πνέει και την φωνή αυτού ακούεις, αλλά ουκ οίδας πόθεν έρχεται και που υπάγει», Ιω. Γ΄.  Αυτός ο λαός είχε μια παροιμία για την γελάδα με την καρδάρα αυτό συνέβη με τον νέον άρχοντα.

Ο αξιόλογος  νέος

Επρόκειτο περί εξαιρετικού μέλους της Ιουδαϊκής κοινωνίας που όμως δεν ήταν ικανοποιημένος. Γιατί; Και πλούσιος ήταν και υγιής ήταν και άρχων ήταν και νιάτα είχε, και σπουδασμένος ήταν, και καλός και ευσεβής ήταν, ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΟΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ.

Γιατί κουβαλούσε μέσα του ένα κενό που δεν τον άφηνε να μείνει μόνος του με τον εαυτό του ιδίως τα βράδια. Ξέρετε πολλούς σ’ αυτό το σινάφι; εγώ ξέρω πολλούς  και πρώτο τον εαυτό  μου.

Το πρώτο μήνυμα

Το κενό που κουβαλάμε δεν γεμίζει  ούτε με κούρεμα σαν σκαντζόχοιρο, ούτε με σκουλαρίκια στα  αυτιά, στην μύτη η στην γλώσσα, ούτε με έξαλλο ντύσιμο η γδύσιμο, ούτε με ντίσκο, ούτε ME BMW, ούτε με ανούσια και άσκοπα και επικίνδυνα ξενύχτια.

Το κενό πού κουβαλάμε για να γεμίσει θέλει Χριστό… ΔΙΑΦΟΡΕΤΊΚΑ θα περάσουμε στην αιωνιότητα κουβαλώντας αυτό το κενό, και αυτό θα είναι η κόλασις μας, εις τον αιώνα τον άπαντα. Και τούτο όχι γιατί δεν αγαπάμε τον Χριστό, αλλά  γιατί ο Χριστός θέλει να τον αγαπάμε με τον δικό του τρόπο και όχι με τον δικό μας.  Και αυτό το έχει ξεκαθαρίσει:

ο έχων τας εντολάς μου και τηρών αυτάς  εκείνος εστίν ο αγαπών με. Ιω.ιδ΄21

Πιο απλά: ΟΧΙ επειδή έχουμε ευλογίες, υγεία, λεφτά, επιτυχίες, γι αυτό είναι καλός (αγαθός) ο Χριστός, όπως νόμιζε ο νέος της περικοπής. ΑΛΛΑ επειδή είναι καλός ο Χριστός, γι αυτό έχουμε άλλοτε επιτυχίες και άλλοτε αποτυχίες (νομιζόμενες).

«όν γαρ αγαπά Κύριος παιδεύει, μαστιγοί δε πάντα υιόν όν παραδέχεται… εί δε χωρίς εστέ παιδείας, ής μέτοχοι γεγόνασι πάντες, άρα νόθοι εστέ και ούχ υιοί»,  Εβρ. Ιβ΄, 6-8.

Το δεύτερο κολοσσιαίο μήνυμα

είναι ότι σ’ αυτό το περιστατικό οφείλει η εκκλησία τον ορθόδοξο μοναχισμό της. ΔΗΛΑΔΗ ένας άλλος νεος, 20 χρόνων, 250 χρόνια αργότερα, πλούσιος σφόδρα, είχε: «Τριακοσίας αρούρας πάνυ καλάς και αργύρια πολλά». Όταν άκουσε στην εκκλησία αυτή την περικοπή είπε:  βρε τον κουτό, εκείνο που δεν  έκαμε  αυτός  θα το  κάμω  εγώ. Ήταν  ο Αντώνιος ο Μέγας…

20 χρόνια αγώνων (στα μνήματα, στο σπήλαιο, κατάμονος), έφαγε ξύλο, απειλές, και  στο  τέλος  νίκησε  και  έγινε  πολιστής  της  ερήμου. ΔΗΛΑΔΗ:

μετέτρεψε την έρημο σε πόλη, που κατά χιλιάδες έβγαιναν από την Αλεξάνδρεια, για να τον συναντήσουν.

Ωραία και συγκινητική είναι η περιγραφή του βιογράφου του Μ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ. Ήτο οιονεί ως ιατρός δοθείς πάρα Θεού εις την Αίγυπτον, διότι:

-τίς λυπούμενος ήρχετο προς αυτόν και δεν επέστρεφε χαίρων;

-και τις ήρχετο θρηνών δια τους νεκρούς του και δεν απέθετο το πένθος;

-τις ήρχετο ωργισμένος και δεν έφευγε φίλος;

-τις ήρχετο βασανισμένος και δεν απέκτα την γαλήνην; (Μ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ).

Το τρίτο μήνυμα.

Ο άρχων της περικοπής  ζητάει την αιώνια Ζωή για να συνεχίσει  να  απολαμβάνει τα υλικά αγαθά του και την συμβατική θρησκευτικότητα  (θρησκευτικά καθήκοντα). Ένας  άγουρος χιλιαστής.

Αλλά αυτή η νοοτροπία κρύβει ένα θανάσιμο κίνδυνο, που τον διατρέχουμε όλοι σε ανάλογη περίπτωση. Δηλ. από προσωρινά αγαθά να νομισθούν αιώνια, και από  φθαρτά, να  νομισθούν  άφθαρτα,  και  από  μέσα  επιβίωσης  να  γίνουν σκοπός  της ζωής. Από  υπηρέτες  να γίνουν αφεντικά, (Χιλιασταί). Τότε έχει λήξει ο προορισμός τους (δηλαδή ο σκοπός για τον οποίον τα έδωσε ο Χριστός) και πρέ­πει να αποβληθούν και να αρκεσθούμε στα απολύτως  απαραίτητα. «Έχοντες  δε  διατροφάς  και  σκεπάσματα τούτοις αρκεσθησόμεθα», Α΄Τιμ., στ’, 8.

Το μάθημα αυτό το δίνει η εκκλησία στα νέα ζευγάρια (και σε όλους) με τον εν Κανά γάμο που ήταν παρούσα και η Παναγία: «και ην η μήτηρ του Ιησού εκεί», Ιω., β1. Φυσικά δεν επρόκειτο για πολιτικό γάμο, γιατί εκεί δεν θα ήταν η Παναγία, αλλά ο Δήμαρχος.  Και το δίνει ως εξής:

Προσφέρθηκαν δυο κρασιά: το επίγειο κρασί που το δέχτηκαν και  η Παναγία και ο Χριστός (τα επίγεια αγαθά) αλλά που τελειώνει.

Και τότε έχει  σειρά το κρασί του Χριστού (σύμβολο της αιωνιότητος) που όποιος το δοκιμάσει, δεν θέλει να ξαναπιει από το πρώτο. Το δήλωσε ο υπεύθυνος του συμποσίου ο Αρχιτρίκλινος:  «Πάς άνθρωπος πρώτον τον καλόν οίνον τίθησιν, και όταν μεθυσθώσι, τότε  τον ελάσσω σύ δε τετήρηκας τον καλόν οίνον έως άρτι», Ιω.Β2,11.

Δηλαδή, όποιος γευθεί  τα αγαθά του Χριστού πού είναι αιώνια, δεν θα έχει όρεξη να ξαναγυρίσει στα επίγεια αγαθά πού τελειώνουν…

* Εκοιμήθη με διαύγεια πνεύματος Σάββατο βράδυ –12/09/2015-, παραμονή της Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού. Ας έχουμε την ευλογία του μακαριστού όντως ορθοδόξου ιερέα της Πάτρας… για 40+ έτη στο Ιερό Μετόχι του Οσίου Λουκά, κοντά στην Ομόνοια της Πάτρας…

** ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ ΛΟΥΚΑ (Λουκά κεφ. ιη’ στίχοι 18-27).

“¹⁸ Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἄνθρωπός τις πρόσηλθε τῷ Ἰησοῦ πειράζων αὐτὸν καὶ λέγων διδάσκαλε ἀγαθέ, τὶ ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληονομήσω;

¹⁹ εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· τὶ μὲ λέγεις ἀγαθόν; Οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς, ὁ Θεός.

²⁰ Τάς ἐντολὰς οἶδᾳς· μὴ μοιχεύσης, μὴ φονεύσῃς, μὴ κλέψης, μὴ ψευδομαρτυρήσῃς, τίμα τὸν πατέρα Καὶ τὴν μητέρα σου.

²¹ Ὁ δὲ εἶπε· ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου.

²² Ἀκούσας δὲ ταῦτα ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ἔτι ἓν σοὶ λείπει· πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον καὶ διάδος πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι.

²³  Ὁ δὲ ἀκούσας ταῦτα περίλυπος ἐγένετο· ἢν γὰρ πλούσιος σφοδρά.

²⁴  Ἰδών δὲ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς περίλυπον γενόμενον εἶπε·

²⁵ πως δυσκόλως οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες εἰσελεύσονται εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. Εὐκοπώτερον γάρ ἐστι κάμηλον διὰ τρυμαλιὰς ῥαφίδος εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν.

²⁶ Εἶπον δὲ οἱ ἀκούσαντες· καὶ τὶς δύναται σωθῆναι;

²⁷ Ὁ δὲ εἶπε· τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν.”

Νεοελληνική απόδοση

«¹⁸ Εκείνο τον καιρό ένας άνθρωπος πλησίασε τον Ιησού, πειράζοντας τον και λέγοντας· Άγιε διδάσκαλε, τι πρέπει να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;

¹⁹ Και ο Ιησούς του είπε· Γιατί με λες άγιο; Κανένας δεν είναι άγιος παρά μόνο ένας, ο Θεός.

²⁰ Τις εντολές τις ξέρεις· μην πειράξεις ξένη γυναίκα, μη σκοτώσεις, μην κλέψεις, μην πάρεις ψεύτικο όρκο, τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου.

²¹ Και εκείνος είπε· όλα αυτά τα έχω τηρήσει πιστά από τα μικρά μου χρόνια.

²² Και όταν άκουσε αυτά ο Ιησούς, του είπε· ένα ακόμα σου λείπει· όλα όσα έχεις πούλησε τα και μοίρασε τα στους φτωχούς, και θα έχεις θησαυρό στον ουρανό και έλα να με ακολουθείς.

²³ Αλλά εκείνος, όταν άκουσε αυτά, έπεσε σε μεγάλη λύπη· γιατί ήταν πάρα πολύ πλούσιος.

²⁴ Όταν τον είδε ο Ιησούς που λυπήθηκετόσο πολύ, είπε·

²⁵ πόσο δύσκολα εκείνοι που έχουν χρήματα θα μπουν στη βασιλεία του Θεού! Γιατί είναι πιο εύκολο να περάσει μια καμήλα από την τρύπα της βελόνας παρά πλούσιος μπει στη βασιλεία του Θεού.

²⁶ Τότε είπαν εκείνοι που τον άκουσαν: ποιος μπορεί να σωθεί;

²⁷ Και ο Ιησούς είπε τα αδύνατα για τους ανθρώπους είναι δυνατά για το Θεό».

ΠΗΓΗ: http://paroutsas.jmc.gr/project/religion/gospels/gsp%20(14).htm

Ομιλία εις την Κυριακή Θ΄ Λουκά – Άφρονος πλουσίου, ΛΚ.ιβ΄, 16-21,  20-11-2011

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«Άφρον ταύτη τη νυκτί την ψυχήν σου απαιτούσιν από σού ά δε ητοίμασας τίνι έσται;»,  

Λκ., ΙΒ΄, 20.**

«Είπε δε τις εκ του όχλου: διδάσκαλε, ειπέ τώ αδελφώ μου μερίσασθαι την κληρονομίαν μετ΄εμού, ο δε είπεν αυτώ  άνθρωπε τις με κατέστησεν δικαστήν ή μεριστήν εφ’ ημάς; είπε δε προς αυτούς οράτε και φυλάσεσθε από πάσης πλεονεξίας ότι ουκ εν τώ περισσεύειν τινι η ζωή αυτού εκ  των υπαρχόντων αυτού».

Αιτία πού διέκοψε τον λόγο του ο Ιησούς, ήταν η παρέμβασις του ανθρώπου για να του λύση τα κληρονομικά προβλήματα πού είχε με τον αδελφό του, και είχαν οδηγήσει σε μίσος. Και είναι κάτι που ισχύει μέχρι σήμερα και έχει γίνει παροιμιώδες: Αγαπιούνται σαν αδέλφια ή Μισούνται σαν αδέλφια. Και αιτία του μίσους είναι η πλεονεξία.

Συνέχεια →

Ομιλία εις τα Εισόδια της Θεοτόκου, Κυριακή, 21-11-2010om

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

Στις 21 Νοεμβρίου η Ορθόδοξος Χριστιανική Εκκλησία μας γιορτάζει τα Εισόδια της Θεοτόκου.

Όλοι γνωρίζομε το συμπαθέστατο βιβλικό ζευγάρι του Ιωακείμ και της Άννας. Ζευγάρι πιστό στον ένα και αληθινό Θεό των πατέρων τους. Ήταν και οι δύο τους άνθρωποι  καλόγνωμοι και ειρηνικοί και η συμβίωσή τους κυλούσε ήρεμα.

Ωστόσο μια μελαγχολία βάραινε τις ψυχές τους. Και στων δύο τις καρδιές φώλιαζε η ίδια λαχτάρα. Να γίνουν γονείς, να αποκτήσουν έστω καί ένα παιδί. Η Άννα με τις θερμές προσευχές που καθημερινά έστελνε στον Θεό  της, είχε τάξει να προσφέρει, να αφιερώσει το παιδί που θα της χάριζε ο Κύριος στην υπηρεσία την  δική  του.

Συνέχεια →

Ομιλία εις την Κυριακή Η΄ Λουκά – Καλού Σαμαρείτη, ΛΚ., Ι΄, 25-37**,  13-11-2011

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

Κάθε άνθρωπος που έρχεται εις τον κόσμο μετά την πτώσιν, είναι άρρωστος βαριά, είναι ημιθανής. Και ας αρχίσομε από τον πρώτον άνθρωπο τον Αδάμ. Τι είναι ο Αδάμ Ζωντανός η νεκρός;

Ζωντανός θα πει κάποιος αφού τρώγει, πίνει, κυνηγάει, συνέρχεται με την Εύα, κάνει παιδιά, υιούς και θυγατέρες, (60 κατά  μιαν  παράδοση). Έζησε επί 930 χρόνια, το λέει και η γραφή: «και εγένοντο πάσαι αι ημέραι Αδάμ ας έζησε, τριάκοντα και εννιακόσια έτη και απέθανε», Γέν, Ε΄, 5.

Νεκρός θα πει άλλος, γιατί; Γιατί το λέει ο Θεός και ο Θεός δεν λέει ψέματα,  δεν μπλοφάρει ο Θεός. Πέθανε αυθημερόν: «ή δ’ αν ημέρα φάγετε απ’ αυτού, θανάτω αποθανείσθε», Γεν. Β΄, 17. Tώρα τι είναι ο Αδάμ, ζωντανός η νεκρός;

ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ. Το λέει το σημερινό Ευαγγέλιο: ΗΜΙΘΑΝΗΣ. 

Συνέχεια →

Ομιλία εις την Ζ΄ Κυριακή του Λουκά –Αιμορροούσης & κόρης Ιαείρου, ΛΚ, Η΄, 41-56.,  6-11-2011

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«ότι θυγάτηρ μονογενής ην αυτώ, ως ετών δώδεκα και αύτη απέθνησκεν», Λκ. Η’, 42**

Δυο άνθρωποι σπρωγμένοι από την ανάγκην βαδίζουν  προς τον Χριστό. Ο ένας από τα λαϊκά στρώματα, η  Αγία Βερονίκη η αιμορροούσα, Τύπος της ανθρωπότητας. Ο άλλος ο Ιάειρος ο αρχισυνάγωγος από την άρχουσα τάξη, τύπος της αριστοκρατίας.

Κύριος ο Θεός έχει δυο εναλλακτικούς τρόπους για να κυβερνάει τον κόσμο: Την τρυφή  και την ανάγκην δια των θλίψεων. Η επιλογή είναι του ανθρώπου και όχι του  Θεού. Τούτο έγινε μέσα στον παράδεισο προ της πτώσεως. Τούτο γίνεται και μέσα στον κόσμο μετά την πτώσιν, ανεξαρτήτως τάξεως ή προελεύσεως και στους πλούσιους και στους φτωχούς, και στην υψηλή κοινωνία και στο φτωχό λαό, και στους άρχοντες και στους αρχόμενους, και αν πει κανείς το αντίθετο θα του πω πώς έχει  μυωπία. Γι αυτό πρέπει να γνωριστούμε με τις θλίψεις για να κάνουμε την σωστή επιλογή.

Συνέχεια →

 

Ομιλία  Ε΄Λουκά – Πλουσίου & Λαζάρου, ΛΚ. Ιστ΄ 19-31, 30-10-2011

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«Και εν τω Άδη επάρας τους οφθαλμούς αυτού υπάρχων εν βασάνοις, ορά τον Αβραάμ από μακρόθεν και Λάζαρον εν τοις κόλποις αυτού», ΛΚ ις΄, 22**.

Η παραβολή περιλαμβάνει δυο ακραίες καταστάσεις, (πολύ πλούσιος-πολύ φτωχός), για να περιλάβει έτσι όλους τους ανθρώπους. Το θέμα μας είναι ότι ανατρέπει όλη την όντως μεγαλοφυώς ανεπτυγμένη διαβολική στρατηγική, για την μετά θάνατον ζωή: Διδάσκουν δηλαδή ότι ο άνθρωπος μετά θάνατον επιστρέφει στην ανυπαρξία (στο 0). Έτσι πιστεύουν ότι με την αντισύλληψη, τις εκτρώσεις και την ομοφυλοφιλία σε βάθος χρόνου θα εξαφανίσουν το ανθρώπινο γένος που το μισούν, και θα εκδικηθούν τον  Θεό που το δημιούργησε.

Γι’ αυτό η σημερινή παραβολή είναι από τις πιο κρίσιμες στη ζωή του ανθρώπου, διότι δίνει  ισχυρά επιχειρήματα, ισχυρές αποδείξεις για την ύπαρξη της αιώνιας ζωής του  ανθρώπου, για όσους  βέβαια θέλουν να  μην μπλεχτούν στα δίχτυα  τους.

Συνέχεια →