Η «αθώα βάση» και οι «κακοί» συνδικαλιστές – Μια αντίφαση διπολικής διαταραχής

Του Γιώργου Η. Τσιτσιμπή*

Είθισται αυτή την περίοδο να γίνονται αρκετές εκλογοαπολογιστικές διαδικασίες των συλλόγων, καθώς και γενικές συνελεύσεις.

Μόνιμη επωδός αυτών των συγκεντρώσεων οι βολές κατά των συνδικαλιστών, επί δικαίων και αδίκων. Καθημερινά, γινόμαστε μάρτυρες της αγανάκτησης του κόσμου προς αυτούς. Συχνά ακούμε για τις ευθύνες τους, για τις άδειες αίθουσες των συνελεύσεων, για τα προνόμιά τους, για… Ίσως, η κριτική αυτή να μην απέχει από την πραγματικότητα, αλλά σίγουρα δεν ταυτίζεται και μαζί της.

Συνέχεια →

Μια Διαφορετική Οπτική για την Κατανόηση της Καταλανικής Διαμάχης

Του Θοδωρή Καρυώτη*

Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, η τοπική κυβέρνηση της Καταλονίας μόλις έχει διακηρύξει την ανεξαρτησία της, ή όπως λένε οι ίδιοι οι καταλανιστές, την «ρεπούμπλικα». Από την πλευρά της η κεντρική κυβέρνηση της Μαδρίτης έχει ενεργοποιήσει το άρθρο 155 του Συντάγματος, καταλύοντας την αυτοκυβέρνηση της περιοχής, καθαιρώντας όλους τους τοπικούς άρχοντες και αναλαμβάνοντας κεντρική διαχείριση όλων των θεσμών μέχρι τις εκλογές που προκηρύχτηκαν για τις 21 Δεκεμβρίου.

Η κατάσταση δείχνει να οδηγείται στην κλιμάκωση: από τη μία, η κεντρική κυβέρνηση έχει αρχίσει ήδη να αναπτύσσει τα σώματα ασφαλείας και να χρησιμοποιεί το ποινικό σύστημα για να επιβάλει το άρθρο 155 – στους 1000 τραυματίες της 1^ης Οκτωβρίου έχουν προστεθεί ήδη μια πενηντάδα δικογραφίες με εκατοντάδες κατηγορούμενους, και δύο πολίτες προφυλακισμένοι με την κατηγορία της «ενθάρρυνσης της κινητοποίησης»· από την άλλη, η καταλανική κυβέρνηση φαίνεται αποφασισμένη να προχωρήσει στην «ίδρυση» του ανεξάρτητου κράτους, παρόλο που τυπικά δεν έχει πια καμία εξουσία και το μόνο μέσο που έχει στην διάθεση της είναι η λαϊκή κινητοποίηση.

Συνέχεια →

Θα ξανάρθουμε

Του Περικλή Κοροβέση

Η φετινή Πρωτομαγιά είχε ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Και πολλαπλές ερμηνείες. Αν προσθέσω κι εγώ ακόμα μία δεν χάλασε ο κόσμος. Βέβαια, είναι από τις απόψεις που δεν πρέπει να λέγονται γιατί κάνουν κακό. Αυτό, ωστόσο, είναι σχετικό.

Γιατί υπάρχει και το ερώτημα σε ποιους κάνουν κακό. Αλλά μπορεί σε άλλους να κάνουν καλό. Οι απόψεις δεν είναι φυσικές καταστροφές.

Επιπλέον έχουν και μια δικλίδα ασφαλείας. Μπορεί να κάνουν κακό μόνο σ’ αυτόν που τις διατυπώνει. Κάτι αντίστοιχο δηλαδή με των καλών προθέσεων ατζαμή βομβιστή, που σκάει η βόμβα στα χέρια του.

Και εγώ ο δυστυχής, ας δανειστώ κάποιο από τα κουστουμάκια των θεσμών, ας πάρω και ένα ζευγάρι από τα δικά τους τα ματογυάλια να δω τι έγινε εκείνη την ιστορική μέρα, όχι μόνο στο κέντρο της Αθήνας, αλλά και σε όλα τα αστικά κέντρα της Ελλάδας.

Συνέχεια →

ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ

Του π. Ανδρέα Κονάνου*

Κύριε,
κάνε μια ρωγμή
στη μάσκα
που ισόβια
φοράω.

Συνέχεια →

Αντίδοτο στον φόβο και τη ντροπή

Της Κατερίνας Μάτσα*

Στην κοινωνία της κρίσης που ζούμε, τα τραυματικά βιώματα που γεννούν οι καταστροφικές συνέπειες της στη ζωή των ανθρώπων τείνουν να γίνουν στοιχεία της καθημερινότητας.

Σ’ αυτά τα βιώματα της απώλειας του στοιχειώδους αισθήματος βεβαιότητας που δίνει η καθημερινή εξασφάλιση των αναγκαίων υλικών και πνευματικών όρων ύπαρξης, έχουν τη ρίζα τους πολύπλοκα και οδυνηρά συναισθήματα, με κυρίαρχα ανάμεσά τους τον φόβο και τη ντροπή. Ο φόβος ενσταλάζεται συστηματικά από τους μηχανισμούς της βιοεξουσίας στον ψυχισμό των ανθρώπων και τον διαβρώνει, τον δηλητηριάζει, πολλαπλασιάζοντας τα καταστροφικά αποτελέσματά του. Κυριαρχεί ο φόβος για το αύριο που είναι απρόβλεπτο, για το σήμερα που σφραγίζεται από μια απόλυση απ’ τη δουλειά, μια κατάσχεση του σπιτιού, τη φτώχεια και τη δυστυχία.

Συνέχεια →

Όλα τα θαύματα του Ιησού έχουν άγγιγμα…

Κι εμείς φοβόμαστε σήμερα να δείξουμε την αγάπη μας

Συνέντευξη του π. Χαράλαμπου Παπαδόπουλου («π. Λίβυου») στην Ελευθερία Μακρυγένη

O π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος δεν είναι ένας ιερέας σαν τους άλλους. Σαν τους περισσότερους τουλάχιστον. Έχει facebook και τα κείμενα που γράφει εκεί αγγίζουν πολλούς. Κι όχι επιφανειακά.

Εξομολογητικός και συμπάσχων περισσότερο, παρά ένας αμέτοχος και αυστηρός κριτής, ο παπά Χαράλαμπος αγαπά τους ανθρώπους και προτιμά να είναι δίπλα τους, όχι απέναντί τους.

Έχει γράψει αρκετά βιβλία έχει κάνει ακόμα περισσότερες ομιλίες και η στάση του και τα λόγια του δίνουν παρηγοριά και απενεχοποιούν θα έλεγα. Γνωρίζοντας καλά τόσο τη θεολογία όσο και την ψυχολογία, μιλά με την καρδιά.

Σε μία από τις αναρτήσεις του γράφει:

Συνέχεια →

Προς πολιτικά κόμματα και ψηφοφόρους: Η σοφία του συνθήματος «ψωμί, παιδεία, ελευθερία»

Του Νικήτα Χιωτίνη*

Βρισκόμαστε σε περίοδο διεθνών πολιτικών ζυμώσεων και αλλαγών. Τα κόμματα εξουσίας δυσκολεύονται σήμερα να προστατευτούν από το υφιστάμενο κλειστό σύστημα πολιτικής και χρηματιστηριακής εξουσίας, στο οποίο και ανήκουν. Πρόκειται περί συστήματος που έχει πλέον δείξει τα όριά του, έχοντας δημιουργήσει μια παγκόσμια διαφθορά και βαρβαρότητα. Η παγκόσμια φτώχεια ολοένα και εξαπλώνεται, ενώ ο πλούτος και η εξουσία μαζεύεται σε ολοένα και μικρότερο αριθμό ατόμων και ολιγομελών ομίλων, με περιουσίες μεγαλύτερες του ΑΕΠ αρκετών κρατών. Η αντίδραση των λαών έχει ήδη ξεκινήσει, έστω αδέξια και αδόκιμα, έστω ενίοτε οδεύοντάς τους, αποπροσανατολισμένους από επιτήδειους του πολιτικού μάρκετινγκ, προς άλλους εφιάλτες.

Συνέχεια →