.jpg)
Η κυβέρνηση αυτή λέει ότι δεν ενστερνίζεται τους νόμους της αγοράς. Ομως προκειμένου να «αντιμετωπίσει» τη διαπλοκή, ακριβώς σε αυτούς τους νόμους κατέφυγε. Της προσφοράς (εθνικών συχνοτήτων) και της ζήτησης (από τις μεγαλύτερες πορτοφόλες).
Στη συνέχεια κι ενώ κατέφευγε στους νόμους της αγοράς, ταυτοχρόνως τους υπονόμευσε με τον αριθμό των αδειών (τέσσερις). Αποτέλεσμα, μπάχαλο. Η κυβέρνηση σε πολιτικό, λογικό και ηθικό επίπεδο άνοιξε μια μαύρη τρύπα.
Ένα από τα δύο θεμελιώδη ζητήματα που αναδεικνύονται από το βρετανικό δημοψήφισμα και το αποτέλεσμα του είναι κατά πρώτον το προφανές, αλλά διασκεδαστικά αποκρυπτόμενο παρ’ ημίν στον πυρήνα του Ευρωπαϊκού Καπιταλισμού, τα αποτελέσματα των Δημοψηφισμάτων γίνονται σεβαστά από τις κυρίαρχες ελίτ, ακόμη κι αν είναι οριακά, ακόμη και αν οι συνέπειες τους είναι μάλλον δυσμενείς για αυτές.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση παραδομένη εδώ και χρόνια στην καταστροφική και απάνθρωπη λογική και πολιτική της «ανάπτυξης», έφτασε στην κορύφωση του αδιεξόδου της
Κατάφερε να αντιστρέψει κάθε έννοια και να απαξιώσει κάθε ιδανικό και αξία, με αποτέλεσμα να εγκλωβιστεί μέσα στην αδιέξοδη πολιτική της απομύζησης των ανθρώπων της και των πατρίδων τους με γνώμονα το συμφέρον των Αγορών.
Η 42χρονη βουλευτίνα των Εργατικών Jo Cox δολοφονήθηκε την Πέμπτη 16/6/2016, από το χέρι κάποιου που συνδέεται σύμφωνα με πληροφορίες με ακροδεξιά οργάνωση.
Συγκλονιστικό πραγματικά γεγονός για τη Μεγάλη Βρετανία, που δείχνει προς τα πού πηγαίνουν τα πράγματα.
Το τι και πως συνέβη πίσω από μια στυγερή δολοφονία θα αποκαλυφθεί σύντομα. Ωστόσο έχει σημασία να δούμε πως αντιμετωπίζουν το γεγονός τα συστημικά μέσα ενημέρωσης στη Μεγάλη Βρετανία και όχι μόνο.
Είδηση: η ανακοίνωση πρόσφατων γεγονότων, η γνωστοποίησή τους σ’ ένα ευρύ κοινό, με στόχο την ενημέρωσή του επί των εξελίξεων της τρέχουσας κοινωνικοπολιτικής πραγματικότητας. Λέξη παραγόμενη από το ρήμα «οἶδα» της αρχαίας ελληνικής, που σημαίνει «γνωρίζω», η «είδηση» στο σύγχρονο νεοελληνικό σκηνικό θα μπορούσε να αποτελεί και το παράδειγμα της πιο ακραίας, χοντροκομμένης ειρωνείας, εφόσον σαν όρος χρησιμοποιείται πια από ένα πολιτικό, οικονομικό, μιντιακό κατεστημένο, με απροκάλυπτες σχέσεις εξάρτησης μεταξύ των σκελών του, προκειμένου όχι να προωθήσει τη γνώση και να υπηρετήσει την αλήθεια, παρά με στόχο να συσκοτίσει, να διαστρεβλώσει, να παραπλανήσει, να προπαγανδίσει, να ενοχοποιήσει, να ανασυστήσει έναν ζοφερό, τρομακτικό μεσαίωνα ανελευθερίας και υποταγής.
Μοιάζουν με Κίρκη οι εκλογές
κι οι κάλπες το ραβδί της
που μας μεταμορφώνει.
Το συστηματικό και έντεχνα προετοιμασμένο μακρόπνοο σχέδιο των ξένων ελίτ (Υπερεθνική Ελίτ και η Ευρωπαϊκή συνιστώσα της), σε αγαστή σύμπνοια με τη ντόπια ελίτ, για τη Μεξικανοποίηση της χώρας και την πλήρη υποταγή του Ελληνικού λαού (που τόλμησε πάλι πρόσφατα ν’ αντισταθεί στα σχέδια τους ―όπως φάνηκε με το 61% του «ΟΧΙ» στα μνημόνια του Ιούλη) είχε αρχίσει να υλοποιείται πολύ νωρίτερα. Η γενική επίθεση των ελίτ εκδηλώθηκε ήδη από την αρχή της πρώτης δεκαετίας αυτού του αιώνα, όταν εξαπατήθηκε ο Ελληνικός λαός να ψηφίσει το ΠΑΣΟΚ του «εκσυγχρονιστή» Σημιτούλη.
Με λαμογιές και με κλεψιές
μ’ εκβιασμούς και απειλές
με ύπουλα χτυπήματα
(πρώτη φορά άλλωστε;)
οι άρχοντες και οι δανειστές
εσπείρανε τον πανικό
και έτσι μας μαντρώσανε
στη στρούγκα με τους λύκους˙
Συναντηθήκαμε σούρουπο, Σόλωνος και Θεμιστοκλέους γωνία, στο φανάρι. Αργοπερπατούσε μ’ ένα ιδιαίτερο βάδισμα που με υποψίασε να την αναγνωρίσω. Ήταν η Μαρία παλιά συντρόφισσα. Την πρόλαβα πριν στρίψει στη Σόλωνος προς τα κάτω. Μετά από τις χαιρετούρες και τα φιλιά, καθώς είχα καιρό να τη δω, παρατήρησα σημάδια θλίψης στο όμορφα μαυρισμένο πρόσωπο. Η επιλογή κοντινού καφέ ήταν ανάγκη για κουβέντα και επικοινωνία ώστε να καλύψουμε τον χαμένο χρόνο.
Η συμφωνία της 12/7/2015 μεταξύ της Ελλάδας και του ευρωιερατείου αποτέλεσε, δυστυχώς, τη διολίσθηση μιας κυβέρνησης με αντιμνημονιακά χαρακτηριστικά, εκείνης του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και των ΑΝ.ΕΛ., στην υπογραφή ενός ακόμη μνημονίου, με επιμονή σε υφεσιακά μέτρα και τις ίδιες προοπτικές εξέλιξης, δηλαδή την περαιτέρω επιδείνωση της ελληνικής οικονομίας και τον αέναο εγκλωβισμό της χώρας σ’ ένα διαρκώς διογκούμενο χρέος. Σημειώναμε την άνοιξη («Υπόθεση “κατεργαραίων”…», εφημ. «Αντιφωνητής», αρ. φύλλου 414, 1/5/2015), κι ενώ οι διαπραγματεύσεις βρίσκονταν σε εξέλιξη: «Μια διαπραγμάτευση με “κατεργάρηδες”, δεν μπορεί παρά να είναι υπόθεση “κατεργαραίων”. Προφανώς χωρίς ειλικρίνεια καί από την ελληνική πλευρά. Οπωσδήποτε με “plan b”».
