Ανάδυση και σταθεροποίηση του ακροδεξιού φαινομένου

 

Ανάλυση του Γιάννη Μαυρή*

 

Η εκλογική ανάδυση και εδραίωση της Χρυσής Αυγής στο κομματικό σύστημα της εποχής του Μνημονίου συντελέστηκε σε 2 φάσεις. Το 29% ψήφισε για «διαμαρτυρία» και το 27% για το θέμα της «μετανάστευσης» και των «συνόρων»

Η εκλογική ανάδυση και εδραίωση της Χρυσής Αυγής στο κομματικό σύστημα της εποχής του Μνημονίου συντελέστηκε σε 2 φάσεις: α) την περίοδο Φεβρουαρίου-Μαΐου 2012 και β) μετά τις εκλογές. Μέχρι τον Ιανουάριο του 2012, η εκλογική επιρροή της παρέμενε ανύπαρκτη (γράφημα 1). Μετά την ψήφιση του Μνημονίου ΙΙ πυροδοτήθηκαν ραγδαίες αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό. Το πολιτικό σύστημα της χώρας εισήλθε σε περίοδο ριζικής αναδόμησης.

Εκτός από τους δομικούς παράγοντες που τροφοδοτούν το ακροδεξιό φαινόμενο, οι πολιτικές προϋποθέσεις που ευνόησαν την άνοδο της Χ.Α. κατά τη διάρκεια του 2012 και της επέτρεψαν να καταγραφεί με 7% στις εκλογές του Μαΐου είναι τουλάχιστον τέσσερις:

1. Η νομιμοποίηση της ακροδεξιάς, που το εγχώριο πολιτικό σύστημα επιδίωξε ή αποδέχθηκε, προωθώντας τη συμμετοχή του ΛΑΟΣ στην κυβέρνηση Παπαδήμου, παρότι κοινοβουλευτικά δεν ήταν αναγκαία.

2. Η κατάρρευση της εκλογικής επιρροής του ΛΑΟΣ και της εικόνας του αρχηγού του, που επήλθε ακριβώς εξαιτίας αυτής της συμμετοχής. Από 9% τον Οκτώβριο του 2011, η πρόθεση ψήφου στον ΛΑΟΣ θα κατρακυλήσει δημοσκοπικά μέχρι τον Απρίλιο του 2012 στο 2%. Θα απολέσει, δηλαδή, μέσα σε 6 μήνες, σχεδόν 7 μονάδες. Στις εκλογές του Μαΐου, με ποσοστό 2,9% θα μείνει τελικά εκτός Βουλής. Η απόπειρα του Γ. Καρατζαφέρη να μετατρέψει ένα κόμμα διαμαρτυρίας σε κυβερνητικό εταίρο δεν πέτυχε. Αντιθέτως, το εκλογικό του ακροατήριο δεν ακολούθησε και έστρεψε το ενδιαφέρον του στη νέα αναδυόμενη δύναμη της ακροδεξιάς, τη Χρυσή Αυγή.

3. Η καθυστερημένη εμφάνιση των ΑΝ.ΕΛΛ., που συνιστά και τον βασικό ανταγωνιστή στον χώρο της λαϊκής Δεξιάς. Οι ΑΝ.ΕΛΛ. ιδρύθηκαν στις 24/2/2012, όταν είχε ήδη καταρρεύσει ο ΛΑΟΣ και είχε αρχίσει ήδη η άνοδος της Χ.Α. Ο Νίκος Μιχαλολιάκος πρόλαβε τον Πάνο Καμμένο.

4. Τέλος, ο μετασχηματισμός της ελληνικής ακροδεξιάς και η ανάδειξη της Χ.Α. ευνοήθηκαν καθοριστικά από την επιχείρηση κατά της λαθρομετανάστευσης, που κήρυξε ο τότε υπουργός Προστασίας του Πολίτη. Η ανάδειξη της ανασφάλειας και του μεταναστευτικού, του Νόμου και της Τάξης, σε βασικό άξονα της προεκλογικής εκστρατείας γύρισε μπούμερανγκ στα κόμματα της διακυβέρνησης.

Η τομή των εκλογών

Στις εκλογές του Μαΐου 2012, η Χ.Α. έλαβε 441.000 ψήφους (7%). Με την επαναληπτική εκλογή του Ιουνίου εδραίωσε την παρουσία της στην πολιτική σκηνή, διατηρώντας στο ακέραιο την επιρροή της (6,9%, 426.000), παρά την αύξηση της αποχής και κυρίως παρά τη στοχοποίησή της, πλέον, από τα Μέσα Ενημέρωσης. Στις πρώτες εκλογές, 4 στους 10 ψηφοφόρους του νεοπαγούς κόμματος (41%) προήλθαν από τη Ν.Δ., 2 στους 10 (20%) από το ΠΑΣΟΚ και 1 στους 10 (9%) από τον ΛΑΟΣ. Στις εκλογές του Ιουνίου, το 71% των ψηφοφόρων του Μαΐου ξαναψήφισε τη Χ.Α.

Τα δηλωμένα κριτήρια των ψηφοφόρων της είναι αποκαλυπτικά για τον χαρακτήρα της ψήφου τους: Το 29% δήλωσε ότι την ψήφισε για «διαμαρτυρία» και 27% για το θέμα της «μετανάστευσης» και των «συνόρων». Μόνον 1 στους 7 (14%) αιτιολόγησε την ψήφο του με βάση το «Πρόγραμμά» της και 1 στους 8 (13%), λόγω των «Εθνικών θεμάτων» ή από «πατριωτικά αισθήματα» (γράφημα 5).

Η επίδραση της ξενοφοβίας γίνεται εύκολα κατανοητή με μια απλή ανάγνωση του εκλογικού χάρτη του Δήμου Αθηναίων. Στον μεγαλύτερο δήμο της χώρας (7,8%) συγκέντρωσε τα υψηλότερα ποσοστά της στις περιοχές με την πυκνότερη παρουσία μεταναστών. Πρόκειται για τις δυτικές και κεντρικές συνοικίες, όπως π.χ. η πλ. Βάθης (12,1%), η πλ. Αττικής (11,6%), η πλ. Αμερικής (11%), το Μεταξουργείο (10,9%), ο Κολωνός (10,2%) και το ιστορικό Κέντρο (10%) (γράφημα 3).

Εκλογική γεωγραφία

Η εκλογική γεωγραφία της Χ.Α. αποκαλύπτει ορισμένα χαρακτηριστικά στοιχεία ιστορικής «συνέχειας» με την εκλογική γεωγραφία της δεξιάς παράταξης, μεταπολιτευτικής, αλλά και προδικτατορικής. Η Πελοπόννησος (8,95%), η Στερεά Ελλάδα (8,07%), η Αττική (7,6%) και η Κεντρική Μακεδονία (7,2%) αποδείχθηκαν οι καλύτερες εκλογικές περιφέρειές της. Στις υπόλοιπες, βρέθηκε κάτω από τον εθνικό μέσο όρο της και κάτω από 5% στην Ηπειρο (4,8%) και στην Κρήτη (3,9%), κυρίως στην ανατολική. Με όρους του παρελθόντος, στην εκλογική της γεωγραφία φαίνεται να αναβιώνει η διαίρεση «Παλαιάς Ελλάδας / Νέων Χωρών». Η Χρυσή Αυγή, εκτός από την Κρήτη, υστερεί στις «Νέες Χώρες» (Θράκη, Αν. Μακεδονία, Δυτ. Μακεδονία, Ηπειρος), και πλεονεκτεί στην «Παλαιά Ελλάδα» (Πελοπόννησος, Στερεά και Αττική). Στους 5 καλύτερους νομούς της, τον Ιούνιο (ξεπέρασε το 9%) συγκαταλέγονται η Λακωνία (10,9%), η Κορινθία (10%), η Αργολίδα (9,4%), το υπόλοιπο Αττικής (10%), η Β΄Πειραιώς (9,3%), η Βοιωτία (8,8%) και η Εύβοια (8,6%, γράφημα 2).

Σε χαμηλότερο γεωγραφικό επίπεδο ανάλυσης κατά νομό, αποδεικνύεται ότι η Χ.Α. συγκέντρωσε υψηλότερα ποσοστά επιρροής σε περιοχές με πληθυσμούς αρβανίτικης καταγωγής. Π.χ. στη Μάνδρα 13,6%, τη Μαγούλα 12,4%, τη Φυλή 12,9%, τα Σπάτα και το Κορωπί 13% (Αττική), στα Δερβενοχώρια 16,4% και στην Τανάγρα 12% (Βοιωτία), στο Μαρμάρι 12% (Ν. Εύβοια), στην Ανδρο (Γαύριο, Μπατσί) 13,4% (Κυκλάδες), στο Κρανίδι 11,5% και στην Ερμιόνη 10,8% (Αργολίδα), στο Σοφικό 18,5% (Κορινθία), στην Τροιζήνα 11,4% και το Αγκίστρι 11,3% (Α΄ Πειραιώς) και στη Σαλαμίνα 13% (Β΄ Πειραιώς).

Κοινωνική διάσπαση

Στο επίπεδο της εκλογικής βάσης, η Χρυσή Αυγή (όπως και οι Ανεξάρτητοι Ελληνες) αποτελεί κοινωνική διάσπαση της συντηρητικής παράταξης, η οποία εκδηλώνεται με διττό τρόπο:

α) Η αυξημένη επιρροή της στις περιοχές της «Παλαιάς Ελλάδας» υποδηλώνει σαφώς την πολιτική-ιδεολογική παραταξιακή συνέχεια, αλλά και τη στενή σχέση που διατηρεί με τον κρατικό μηχανισμό.

β) Από την άλλη πλευρά, η ενισχυμένη παρουσία της στα αστικά κέντρα συσχετίζεται με την παρουσία των ξένων μεταναστών, την αποβιομηχάνιση και την ύπαρξη υψηλής ανεργίας.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της πρώτης τάσης αποτελεί η Λακωνία, περιοχή με ανεξίτηλη την επίδραση του εμφυλίου και ισχυρή αντικομμουνιστική παράδοση. Η Λακωνία, εκτός από καλύτερος νομός της Χ.Α. (στην Ανατ. Μάνη πήρε 18,6%, στο Οίτυλο 16%) και δεύτερος της Ν.Δ., υπήρξε στο δημοψήφισμα του 1974 καλύτερος νομός της Μοναρχίας (59,5%), αλλά και δεύτερος καλύτερος της διάσπασης της Εθνικής Παράταξης, το 1977 (16,2%). Γενικότερα, από τους 15 καλύτερους νομούς της Μοναρχίας, οι 5 (4 στην Πελοπόννησο) συγκαταλέγονται και στους καλύτερους της Χρυσής Αυγής (Λακωνία, Αργολίδα, Κιλκίς, Μεσσηνία και Ηλεία).

Αυτό συμβαίνει και με 6 από τους 15 χειρότερους: Οπως και η Μοναρχία, έτσι και η Χ.Α. συγκέντρωσε τα χαμηλότερα ποσοστά της στους 4 νομούς της Κρήτης (Λασίθι, Ηράκλειο, Ρέθυμνο, Χανιά), στη Χίο και τη Λέσβο.

Ενώ η Λακωνία υποδηλώνει ομοιότητες και «συνέχεια» με την προδικτατορική και μεταπολιτευτική Δεξιά, το κέντρο βάρους της κοινωνικής της επιρροής εστιάζεται αλλού.

α) Η Χ.Α. δεν διαθέτει ιδιαίτερη επιρροή στις αγροτικές περιοχές (κλιμακώνεται από 6% στις αστικές, σε 7% στις αγροτικές), ενώ αντίθετα στη Ν.Δ. (και παλιότερα στην ψήφο της Μοναρχίας), η ψαλίδα παραμένει ιδιαίτερα έντονη. Επομένως, τα συντηρητικά αγροτικά στρώματα εξακολουθούν να υποστηρίζουν τη Ν.Δ.

β) Ο κύριος όγκος της επιρροής της συγκεντρώνεται στα αστικά κέντρα. Οχι όμως ομοιόμορφα. Η Χ.Α. υστερεί σημαντικά στις κατ' εξοχήν αστικές περιοχές. Στα βόρεια και βορειοανατολικά και νοτιοανατολικά προάστια της πρωτεύουσας περιορίστηκε τον Μάιο σε ποσοστά κάτω από 5% και τον Ιούνιο κάτω από 4% (Εκάλη 2,3%, Φιλοθέη 2,9%, Ψυχικό 3,7%, Βούλα 4,4%, αλλά 4% και στο Πανόραμα της Θεσσαλονίκης).

Αντιθέτως, στις (ιστορικά) κατ΄ εξοχήν εργατικές-λαϊκές περιοχές της πρωτεύουσας, στη συμπαγή δυτική ζώνη της Β΄ Αθηνών και κυρίως της Β΄ Πειραιώς (9,3%), η επιρροή της υπήρξε διπλάσια (Σαλαμίνα 13%, Ταύρος 11,1%, Πέραμα 10,9%, Ρέντη 10,3%, Καματερό 9,9%). Εδώ, η εκλογική βάση της Δεξιάς τον Μάιο κυριολεκτικά τριχοτομήθηκε. Ενδεικτικά, στο Περιστέρι, η Χ.Α. έλαβε 8,4%, η Ν.Δ. μόλις 9,9% και οι ΑΝ.ΕΛΛ. προηγήθηκαν και των δύο με 10,8%. Το ίδιο συνέβη στο Αιγάλεω (Χ.Α.:7,9%, Ν.Δ.: 10,3%, ΑΝ.ΕΛΛ.: 11,6%), στο Κερατσίνι (Χ.Α.:9,4%, Ν.Δ.: 8,7%, ΑΝ.ΕΛΛ.: 12,6%) και στη Νίκαια (Χ.Α.:8,7%, Ν.Δ.: 8,9%, ΑΝ.ΕΛΛ.: 11,4%).

Η ανατροπή του κοινωνικού συμβολαίου της Μεταπολίτευσης, που επιχειρεί η νεοφιλελεύθερη πολιτική του Μνημονίου, έχει αποτέλεσμα να διαρραγεί η κοινωνική συμμαχία που συγκρότησαν μετεμφυλιακά οι κυρίαρχες τάξεις στην Ελλάδα. Σε ανοικτό κομματικό ανταγωνισμό με το άλλο τμήμα της αντιμνημονιακής Δεξιάς, τους Ανεξάρτητους Ελληνες, η Χ.Α. φιλοδοξεί να αναλάβει την εκπροσώπηση των συντηρητικών, λαϊκών, εργατικών, αλλά και «υπο-προλεταριακών» ερεισμάτων της καραμανλικής μεταπολιτευτικής Ν.Δ. που δεν ακολουθούν πλέον τον Αντ. Σαμαρά.

Θα πρέπει τέλος να επισημανθεί ότι η Χ.Α. διατηρεί ισχυρούς δεσμούς πολιτικής εκπροσώπησης και με τον στενό πυρήνα του κρατικού μηχανισμού. Αυτό το γεγονός, με προφανή πολιτική σημασία, αποτυπώνεται χαρακτηριστικά στην εκλογική συμπεριφορά των Σωμάτων Ασφαλείας. Σύμφωνα με μια εμπειρική εκτίμηση, προκύπτει, ενδεικτικά, ότι στους Αμπελόκηπους (27ο και 28ο εκλογικό διαμέρισμα του Δ.Α.), όπου ψήφισε το προσωπικό της Δ/νσης Αμεσης Δράσης Αττικής (Ζ, ΔΙΑΣ, ΔΕΛΤΑ), η Χ.Α. έλαβε τον Μάιο ποσοστό 50,7%, ενώ στην Καισαριανή (1ο εκλογικό διαμέρισμα), όπου ψήφισε το προσωπικό των Αστυνομικών Επιχειρήσεων Αττικής (ΥΜΕΤ-ΥΑΤ-ΜΑΤ), ποσοστό 46,7%, μεταβάλλοντας ταυτόχρονα και την παραδοσιακή πολιτική φυσιογνωμία του ιστορικού δήμου (γράφημα 4).

Το μετεκλογικό άλμα

Η διπλή εκλογική επιτυχία της Χ.Α. δημιούργησε δυναμική στο εκλογικό σώμα και ώθησε σε νέα ύψη την κοινωνική της απήχηση. Μετεκλογικά, η Χ.Α. ενισχύθηκε στους νέους 18-24 ετών (19,5% +6,5%) και αναδείχθηκε 3ο κόμμα. Ταυτόχρονα, διεύρυνε την παρουσία της και στις μεσαίες ηλικιακές ομάδες. Ενισχύθηκε επίσης στους ανέργους (18%, +6%), όπου είναι 2η δύναμη μετά τον ΣΥΡΙΖΑ, στις νοικοκυρές (13%, +10% -η μεγαλύτερη αύξηση) και στους συνταξιούχους (9%, +6%), όπου εξακολουθεί να υστερεί σημαντικά.

Η ανοδική της τάση τερματίστηκε το φθινόπωρο, έχοντας προσεγγίσει τον Οκτώβριο, στην εκτίμηση εκλογικής επιρροής της PI, το 12%. Στο α΄ εξάμηνο του 2013, με μικρές διακυμάνσεις, η επιρροή της έχει σταθεροποιηθεί, στα επίπεδα του 10-12%. Τους τελευταίους 2 μήνες, που προηγήθηκαν της κρίσης της ΕΡΤ, παρέμενε στο 11,5% (γράφημα 1).

Με μια παράλληλη εκτίμηση, η οποία στηρίζεται στον δείκτη κομματικής ταύτισης, ο σκληρός πυρήνας της Χ.Α. υπολογίζεται σε 3,7% και ο άμεσος περίγυρος σε 6,9%, αθροιστικά σε 10,7%. Η Ν.Δ. με τη δεξιά στροφή (η οποία προφανώς θα συνεχιστεί) και την κλιμάκωση του νέου αυταρχικού κρατισμού μπορεί ενδεχομένως να έχει συγκρατήσει την περαιτέρω άνοδο της Χ.Α., δεν έχει εντούτοις καταφέρει να τη συμπιέσει στο ελάχιστο.

Στο α΄ εξάμηνο του 2013, τα ¾ (75%) των ψηφοφόρων της Χ.Α., το 2012, παραμένουν σταθεροί στην κομματική τους επιλογή, ενώ το εκλογικό ακροατήριο του κόμματος έχει διευρυνθεί περαιτέρω, εις βάρος τόσο της Ν.Δ. όσο και των ΑΝ.ΕΛΛ.. Λόγω της επιπρόσθετης μετεκλογικής μαζικοποίησης της επιρροής της, οι «παλαιοί» ψηφοφόροι της αντιπροσωπεύουν πλέον μόνον 1 στους 2 (47%) των σημερινών. Εκείνοι που έχουν προστεθεί, προερχόμενοι από τη Ν.Δ., αποτελούν το 15%, οι προερχόμενοι από τους ΑΝ.ΕΛΛ. το 10% και από τον ΣΥΡΙΖΑ το 7%. Η μάχη για τη Δεξιά συνεχίζεται.

* Πολιτικός επιστήμονας Ph.D., πρόεδρος & διευθύνων σύμβουλος της Public Issue, www.mavris.gr, www.publicissue.gr

ΠΗΓΗ: 01/07/13,  Eφημερίδα των Συντακτών

Προς ψηφοφόρο της Χρυσής Αυγής

 

Του Στάθη (Σταυρόπουλου)*

 

Αγαπητέ μου, εφόσον έχεις ψηφίσει Χρυσή Αυγή, δεν ξέρω πώς ακριβώς να σε προσαγορεύσω. Ας μείνουμε στο «κύριε» που, υποθέτω, μας καλύπτει και τους δύο.

Η επιστολή αυτή δεν απευθύνεται στα μέλη της Χρυσής Αυγής, διότι κάθε διάλογος με τους φασίστες είναι αγώνας άγονος, απευθύνεται όμως σε πολίτες που, στο πλαίσιο της δημοκρατίας, επέλεξαν να ψηφίσουν αυτό το κόμμα.

Κι ακριβώς αυτό, η δημοκρατία είναι το πρώτο ζητούμενο. Για την ίδρυσή της, την καθιέρωσή της και την υπεράσπισή της στην Ελλάδα, όπως και παντού αλλού, πλήθος πολιτών, μέγεθος λαού, έχουν χύσει το αίμα τους, αριστεροί, κομμουνιστές, κεντρώοι, σοσιαλιστές, δεξιοί, σοσιαλδημοκράτες, χριστιανοί, αναρχικοί, εβραίοι, αλλοεθνείς, έχουν χύσει το αίμα τους κι έχουν δώσει τη ζωή τους. Μόνον οι φασίστες το μόνον που έχουν δώσει για τη δημοκρατία είναι οι σφαίρες τους εναντίον της.

Ξέρω τις ενστάσεις σου: η δημοκρατία, ιδίως σήμερα, είναι εκφυλισμένη, διεφθαρμένη, ακόμα και πρόσχημα ολιγαρχίας. Αυτό εξαρτάται από το ειδικό βάρος του λαού και την πολιτική του ισχύ μέσα στη δημοκρατία. Συνεπώς χρειαζόμαστε μια καλύτερη δημοκρατία σήμερα και μια ανώτερη αύριο, όχι τον θάνατό της. Ο θάνατός της θέτει οριστικώς τον λαό στο περιθώριο. Αντιθέτως, ο αγώνας για τη βελτίωσή της φέρνει τον λαό πιο κοντά στην εξουσία, είτε για να την επηρεάζει προς όφελός του, είτε για να την πάρει κάποια στιγμή στα χέρια του και να της δώσει νέο νόημα, ανθρωπιστικό.

Και τέλος, στη δημοκρατία ψηφίζεις. Έστω Χρυσή Αυγή. Σε καθεστώς Χρυσής Αυγής, όμως, θα ψήφιζες μόνον ό,τι θα σε διέτασσαν.

Σου λένε ότι η Χρυσή Αυγή είναι κόμμα διαμαρτυρίας. Ψέμα! Είναι κόμμα της εξουσίας. Οχι εξουσίας. Της εξουσίας. Σε ποιον αγώνα για τα δικαιώματά σου είδες τη Χρυσή Αυγή να συμμετέχει και να αγωνίζεται; Σου λένε τα μέλη της ότι δεν κατεβαίνουν στις διαδηλώσεις διότι θα γίνει χαμός με τους αριστερούς. Τότε γιατί δεν διοργανώνουν άλλες, δικές τους διαδηλώσεις αλλού; Πότε είδες τη Χρυσή Αυγή να διαδηλώνει για το μεροκάματό σου, για την ασφάλισή σου, τη σύνταξή σου; Ποτέ! (Η αλήθεια όμως είναι ότι η Χρυσή Αυγή εν τέλει «κατεβαίνει» στις διαδηλώσεις. Για να τις διαλύσει. Μαζί με τους μπάτσους και τους μπάχαλους…)

Σου λένε ότι η Χρυσή Αυγή ακούει τον πόνο σου, τον καημό σου, τα βάσανά σου. Τίποτα δεν ακούει. Απλώς θέλει εκείνη να ακούς τι σου λέει αυτήγια τον πόνο σου και τα βάσανά σου. Για δοκίμασε να της αντιμιλήσεις σε όσα σου κανοναρχεί. Ουδείς διάλογος μπορεί να συμβεί μέσα στα φασιστικά κόμματα, παρά μόνον η έκδοση εντολών και η υπακοή σε αυτές. Είναι κόμματα υποταγής. Ο αρχηγός, ο φύρερ, έχει το αλάθητο του Πάπα. Η δομή τους είναι μιλιταριστική. Ο ένας διατάζει, ο άλλος υπακούει. Δεν είναι μεταξύ τους ίσοι, ούτε ισότιμοι. Τα κόμματα αυτά δεν απευθύνονται σε ελεύθερους ανθρώπους, σε ελεύθερα σκεπτόμενους πολίτες, αλλά σε οπαδούς, σε υπηκόους, που πρέπει να λαμβάνουν και να εκτελούν εντολές. Η διαφωνία είναι αμφισβήτηση του αρχηγού, είναι αίρεση, είναι ανταρσία, είναι έγκλημα καθοσιώσεως. Η Χρυσή Αυγή δεν είναι η φωνή του λαού, είναι φερέφωνο της εξουσίας.

Η Χρυσή Αυγή δεν σε θέλει στον δρόμο να αγωνίζεσαι, σε θέλει στον καναπέ να βρίζεις με ανήμπορη λύσσα θεούς και δαίμονες, ώσπου να μην μπορείς να ξεχωρίσεις τους θεούς απ' τους δαίμονες.

Σου λένε ότι είναι πατριώτες. Ουδέποτε η ακροδεξιά έκανε καλό στην πατρίδα. Την έβλαψε όσον και οι ξένοι κατακτητές με τους οποίους συνεργάστηκε. Ιδιαιτέρως η Χρυσή Αυγή, επειδή ντρέπεται να παραδεχθεί ότι ήταν (και είναι) εθνικοσοσιαλιστική, δηλώνει εθνικιστική. Εν πρώτοις, ο εθνικοσοσιαλισμός δεν διαφέρει ιδιαιτέρως απ' τον εθνικισμό και πάντως διαφέρει όσον ο Χίτλερ απ' τον Φράνκο ή ο Μουσολίνι απ' τον Κεμάλ Ατατούρκ, όταν οι μεν εξόντωναν Εβραίους και κομμουνιστές και οι δε Ποντίους και Αρμενίους.

Δεν είναι πατριωτική η Χρυσή Αυγή, διότι ο «πατριώτης» που μισεί τις πατρίδες των άλλων είναι εθνικιστής. Μισάνθρωπος, ξενόφοβος. Και δειλός. Διότι δεν έχει το γνώθι σαυτόν και δεν ομολογεί ούτε στον εαυτόν του ότι κάτι σκοτεινό έρπει μέσα του. Που εκφράζεται εύκολα με κουβέντες του καφενέ για τους «κωλοξένους», αλλά μάλλον (ακόμα κι αυτό το σκοτεινό μέσα του) θα πάθαινε φρίκη στη θέα ενός σφαγμένου ανθρώπου που πριν να δολοφονηθεί ήταν κάτι, Πακιστανός, Έλληνας, Τούρκος, Γερμανός, ενώ τώρα είναι μόνον νεκρός.

Ή με χαρακωμένο πρόσωπο ή σπασμένος στο ξύλο. Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τα ελληνικά γράμματα; Με τη φιλοσοφία, τη δημοκρατία, την ποίηση, την ιατρική; τα τραγούδια μας;

Γιατί άραγε οι Χρυσαυγίτες είναι ανορθόγραφοι (έως αηδίας); γιατί δεν ξέρουν γρυ απ' την ελληνική ιστορία; Διότι αν ήξεραν, δεν θα ήταν Χρυσαυγίτες.

Πες μου έναν άνθρωπο των γραμμάτων, έναν ποιητή, έναν καλλιτέχνη, έναν επιστήμονα που να υποστηρίζει τη Χρυσή Αυγή. Ούτε ένας! Γιατί; Ξέρω τις ενστάσεις σου για τους διανοούμενους, δεν είναι όμως όλοι εξωμότες, ούτε αργυρώνητοι. Γιατί, απ' όσους είναι καθαροί, δεν υποστηρίζει ούτε ένας τη Χρυσή Αυγή; Απ' τους ηθοποιούς που αγαπάς, γιατί δεν υποστηρίζει αυτό το μόρφωμα ούτε ένας;

Ξέρω ότι ιδιαιτέρως απ' τους αριστερούς διανοούμενους ορισμένοι (μην πεις όλοι, η γενίκευση οδηγεί στον φασισμό) σε εκνευρίζουν. Και μένα. Οι προσκυνημένοι. Στους απροσκύνητους όμως ανάβω κερί. Εσύ σε ποιους ανάβεις κερί; Τι σχέση έχει ο Τσιτσάνης μέσα σου με τον Καιάδα;

Σου λένε οι Χρυσαυγίτες ότι είναι ιδεολόγοι. Ποιας ιδεολογίας όμως; Χριστιανοί δεν είναι. Για τους χριστιανούς ο εθνισμός, πόσω μάλλον ο εθνικισμός, είναι αίρεση. Τι σχέση είχαν οι φασίστες και οι δωσίλογοι με τους λαϊκούς παπάδες που βγήκαν αντάρτες, εκτός από το να τους εκτελούν; Θα μου πεις, είχαν σχέση με το μέρος του κλήρου που συνεργάστηκε με τους ναζί. Ναι! πόσο χριστιανικό ήταν αυτό, πόσο πατριωτικό;

Αλλά, αν δεν είναι χριστιανοί, είναι, σου λένε, λάτρεις των αρχαίων Ελλήνων. Μη σου πω και των Βυζαντινών. Εν πρώτοις, καλύτερος απ' τον λάτρη είναι ο γνώστης. Και οι φασίστες από την Ιστορία «γνωρίζουν» μόνον τους μύθους της. Για αυτό και την εξιδανικεύουν. Την αντιλαμβάνονται ως μια διαμάχη καλών και κακών. Ψώνια είναι. Όπως όλοι οι ανιστόρητοι. Δημιουργούν μια δική τους ψευδή ιστορική ταυτότητα κι αρχίζουν τα καραγκιοζιλίκια όπως με την «αιμοδοσία μόνον για Ελληνες», στέλνοντας στον διάολο τον Ιπποκράτη, την αρχαία ελληνική γραμματεία καθώς και την ελληνική κληρονομιά στον παγκόσμιο πολιτισμό. Αλλά μη μακρηγορώ για όλα αυτά, κατά βάθος τα ξέρεις. Άλλο γινάτι βγάζεις και η οργή σου δίνει τόπο στη Χρυσή Αυγή να υπάρχει. Αυτό που σε καίει είναι το μεταναστευτικό πρόβλημα.

Ζόρικο πρόβλημα. Πρόβλημα που παράγει προβλήματα. Το κράτος δεν θέλει να το λύσει, μάλιστα ορισμένες εκδοχές του χρειάζονται στην εξουσία, όπως χρειάζονται και φθηνά εργατικά χέρια στα πάσης (κακής) φύσεως αφεντικά.

Πώς λύνεται αυτό το πρόβλημα; Δύσκολα. Αλλά για να το προσεγγίσουμε πρέπει να κάνουμε ορισμένες βασικές παραδοχές. Δεν λύνεται με την ξενηλασία, το άνοιγμα κεφαλιών, το ξύλο και το πογκρόμ. Ούτε είναι όλοι οι μετανάστες, νόμιμοι ή παράνομοι, κακοποιοί κι εγκληματίες. Αντιθέτως, τους περισσότερους τους εκμεταλλεύονται επιτήδειοι σε δουλειές που εμείς δεν κάναμε επί πολλά χρόνια.

Το πρόβλημα με τους μετανάστες είναι πρωτίστως ταξικό, όπως και το δικό σου. Καθόλου εξαθλιωμένος Πακιστανός δεν ήταν ο «καθώς πρέπει» Ολλανδός που κατέσφαξε το Ρωσάκι στην Κρήτη. Το πρόβλημα είναι ότι ο Ολλανδός ήταν πιο φθηνός εργάτης από σένα, παρ' ότι σε έχουν κάνει και σένα τόσον φθηνό εργάτη όσον έναν Βούλγαρο. Ομως ούτε ο Ολλανδός ούτε ο Βούλγαρος ούτε ο Πακιστανός σού «παίρνουν τη δουλειά», που δεν σου δίνει το αφεντικό, αλλά το αφεντικό που δεν σου τη δίνει.

Θα μου πεις, μεγάλο θέμα άνοιξες τώρα  – οι υποβαθμισμένες γειτονιές, η τρομοκρατία των συμμοριών, η βία κατά των γηγενών, μάλιστα των πιο αδύναμων – δεν αντέχει η Ελλάδα τέτοιο βάρος. Ωραία! να βρούμε λύσεις! Όμως τι λύσεις σού προτείνει η Χρυσή Αυγή; ότι θα διώξει τους παράνομους; πώς; με πογκρόμ; Δεν σε ενδιαφέρει, αρκεί να τους διώξει; Mα, αν δεν μπορεί να τους διώξει, πώς θα τους διώξει; Παραμυθιάζεσαι ή σου αρέσει να σε δουλεύουν;

Ας σοβαρευτούμε. Δεν σου κρύβω ότι αυτό το πρόβλημα προκαλεί αμηχανία σε όλες τις δημοκρατικές δυνάμεις και όλους τους δημοκρατικούς πολίτες. Για αυτό και η δυσκολία όλων μας να προτείνουμε λύσεις. Στο μεταξύ όμως η κατάσταση έχει ξεφύγει. Κάθε μέρα έχουμε όλο και πιο πολλά κρούσματα ρατσιστικής βίας. Είναι αυτό λύση; Οι εμπρησμοί μικρομάγαζων, οι ξυλοδαρμοί, οι φόνοι;

Για το μέγα αυτό πρόβλημα, το μεταναστευτικό, έχει αρχίσει συζήτηση στη χώρα από καιρό. Διεξάγεται δύσκολα. Δεν έχει οδηγήσει ακόμα σε χρήσιμα αποτελέσματα. Πρέπει να διευρυνθεί. Για να διευρυνθεί και να τελεσφορήσει χρειάζεται σκέψη, νηφαλιότητα, ανθρωπιστική προσέγγιση, φως, όχι νύχτα, μπράβους, βία, μισανθρωπία και τρέλα. Ή μήπως διαφωνείς;

Η Χρυσή Αυγή είναι δηλητήριο. Δηλητηριάζει νέα παιδιά και τους εμφανίζει τους διωγμούς (που και οι πατεράδες μας υπέστησαν) ως περιπέτεια. Οι διωγμοί, ο μιλιταρισμός, η νομιμοποίηση των υπερανθρώπων, αυτών που έχουν δικαίωμα ζωής ή θανάτου επί των… υπανθρώπων, είναι μόνον η αρχή – το δικό μας 1933. Στο τέλος, το 1945 τα παιδιά κατέδιδαν τους γονείς τους και τους εκτελούσαν οι ναζιστικές ομάδες θανάτου σαν σκυλιά. Με ποια φωτιά απ' την κόλαση παίζεις;

Δεν μας ταιριάζει τέτοιο έγκλημα, τέτοια ταπείνωση – δεν έχουν σχέση με την παράδοση και τον πολιτισμό μας. Δεν μπορεί νέα παιδιά να χαιρετούν ναζιστικά και να αυτοπαραμυθιάζονται ότι χαιρετούν… αρχαιοελληνικά. Δεν μπορούν να μιλούν για «αίμα και τιμή» χωρίς να ξέρουν ότι μιλούν για αίμα φόνων και τιμή τριάκοντα αργυρίων.

Καιρός να τελειώνει αυτό το μακάβριο αστείο. Το 1933 οι Γερμανοί δεν ήξεραν. Ούτε οι Ιταλοί το 1923. Τώρα όλοι γνωρίζουμε. Ξέρουμε τι είναι ο φασισμός και σε ποια αποκτήνωση οδηγεί τον άνθρωπο. Κάθε ψήφος στους φασίστες βγάζει έναν δαίμονα απ' την κόλαση για να ξαναπαίξει παιχνίδι. Δεν μπορεί το μεταναστευτικό, ένα δύσκολο πρόβλημα, να γίνεται αιτία για εύκολες επιλογές που δυναμώνουν το πιο άγριο θηρίο που αντιμετώπισε ποτέ ο άνθρωπος: τον ναζισμό.

Σας παρακαλώ! θυμηθείτε τι ήταν ο φασισμός. Πάρτε βιβλία οι νεότεροι να μάθετε. Χαϊδεύουμε με την ανοχή μας και θρέφουμε με την ψήφο μας ένα τέρας. Τον πιο σκοτεινό και μοχθηρό μηχανισμό του συστήματος.

Ο φασισμός δεν λύνει κανένα πρόβλημα. Το χρησιμοποιεί. Το ίδιο και το μεταναστευτικό. Δεν ξέρει να το λύσει, δεν θέλει να το λύσει, θέλει να το χρησιμοποιήσει. Εναντίον σας. Μη χρησιμοποιείτε την ψήφο σας εναντίον σας, εναντίον των παιδιών σας, εναντίον των συναδέλφων σας, εναντίον του πλησίον σας.

Ξέρω, με κοιτάζεις με μισό μάτι, δεν με πιστεύεις. Κάνε λοιπόν ένα πείραμα – που όμως δεν σου το συνιστώ, ολόθερμα δεν σου το συνιστώ. Πήγαινε στα γραφεία της Χρυσής Αυγής και πες τους πράγματα που δεν θέλουν να ακούσουν. Θα σε προπηλακίσουν. Αν επιμείνεις, θα σου σπάσουν το κεφάλι. Ή μήπως δεν το ξέρεις;

Αυτό το πολίτευμα θέλεις;

Μπορεί επίσης να λες ότι ξέρεις τι είναι οι ναζί, αλλά εσύ απλώς τους ψηφίζεις για «να κάνουν τη βρώμικη δουλειά» κι ύστερα πάπαλα! Αν έτσι νομίζεις, δεν χρειάζεται να πας εσύ στα γραφεία τους, θα έρθουν εκείνοι στο σπίτι σου. Με την ψήφο σου.

Η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίσιμη στιγμή. Δεν έχει την αντοχή για αφροσύνες, πόσω μάλλον για πεμπτοφαλλαγγίτες μέσα της. Σκέψου. Κι αφού σκεφθείς, ξανασκέψου.

Με σκέψη και διάλογο λύνονται τα προβλήματα, όχι με ύβρεις, ψευτιές, τρέλες και φόνους…

* email: stathis@enikos.gr

ΠΗΓΗ: 17/05/2013, http://www.enikos.gr/stathis/145040,Pros_yhfoforo_ths_Xryshs_Ayghs.html

Ο χριστιανικός ανθρωπισμός απέναντι στη νεοναζιστική πρόκληση

 

Του Μητρ. Σισανίου και Σιατίστης Παύλου

«Ο ναζισμός δεν έχει όνειρο, δεν έχει προοπτική και ιδανικά.

Μοναδικός στόχος είναι η εξουσία.

Αν σήμερα η Χρυσή Αυγή είναι πολιτικό κόμμα,

είναι κάτι τυχαίο στο δρόμο της,

είναι ένα μέσο και όχι ο στόχος της».

 Τα θεμέλια του χριστιανικού ανθρωπισμού έχουν σταθερές βάσεις, ξεκινούν από το γεγονός ότι ο άνθρωπος είναι εικόνα και δημιούργημα του Θεού. Αυτό έχει μια μοναδική αξία για το ανθρώπινο πρόσωπο, διότι κατά τη χριστιανική αντίληψη ο Θεός είναι δομικό στοιχείο του ανθρώπου.

Κατά συνέπεια, αυτό αποτελεί και συνιστά το μέτρο της αξίας του ανθρώπινου προσώπου, καθώς και το γεγονός της ενανθρωπίσεως του Θεού που φανερώνει τη μοναδική αξία του ανθρώπινου προσώπου. Αν θέλω να δω πόσο αξίζει ένας άνθρωπος δεν έχω κριτήρια ιδεολογικά, αλλά ξεκινώ από το ποιος είναι ο άνθρωπος και ο άνθρωπος είναι «θεός κεκελευσμένος». Το μέτρο της αξίας του είναι ότι για χάρη του ο Θεός γίνεται άνθρωπος. Το ερώτημα είναι για ποιον άνθρωπο μιλάμε, γιατί φαίνεται ότι αυτό, από μερικές πλευρές, δεν είναι αυτονόητο. Προφανώς μιλάμε για τον κάθε άνθρωπο, ανεξάρτητα από τη φυλή, τη θρησκεία, το χρώμα του δέρματος του ή τη γλώσσα που μιλάει. Γιατί κατά τη χριστιανική αντίληψη, ο Θεός εποίησε παν γένος ανθρώπων εξ ενός αίματος κατοικείν επί πάσαν την γην. Κατά συνέπεια η αφετηρία όλων των ανθρώπων είναι κοινή και η αξία κάθε ανθρώπινου προσώπου όπου γης έχει την αυτή μοναδικότητα. Δεν μπορούμε, λοιπόν να μιλήσουμε για φυλετική υπεροχή κανενός. Μια σαφής επιβεβαίωση είναι η γνωστή παραβολή του Καλού Σαμαρείτη, όπου ο πλησίον πλεόν είναι ο καθένας: είναι ο ξένος, είναι ο εχθρός, είναι ο αντίπαλος. Ενώ επίσης ακούμε τη φράση: Αν ο εχθρός σου πεινάει δώσ' του ψωμί να φάει κι αν ο εχθρός σου διψάει δώσ' του νερό να πιεί.

                                                                                                                                                                                     Η διακονία του κοινωνικού σώματος

Στο λόγο του Ευαγγελίου υπάρχει η αντίληψη των ταλάντων και των χαρισμάτων τα οποία χρησιμοποιούνται για την καλύτερη διακονία του κοινωνικού σώματος. Αν εγώ ξέρω πιο πολλά γράμματα, δεν τα ξέρω για να βγάζω πιο πολλά λεφτά, αλλά τα ξέρω για να μπορώ να διακονώ καλύτερα τον άνθρωπο. Αν γνωρίζω μια επιστήμη, δεν την χρησιμοποιώ για να αποκτήσω μια θέση εξουσίας, αλλά μια θέση διακονίας.

Ξεκινώντας από αυτή τη θεολογική τοποθέτηση μπορούμε να δούμε όλα τα καθημερινά προβλήματα του κάθε ανθρώπου καθεαυτόν και ως συνανθρώπου. Αποτελεί βαθιά θεολογική αλήθεια της Εκκλησίας ο πατερικός λόγος: Είδες τον αδελφόν σου; Είδες Κύριον τον Θεόν σου. Όπως και στη γνωστή περικοπή της Δευτέρας Παρουσίας, όπου το μέτρο και το κριτήριο είναι ένα και μοναδικό: η αγάπη. Πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε να πιω νερό, ήμουνα ξένος και με μαζέψατε, ήμουν γυμνός και με ντύσατε. Η στάση και η συμπεριφορά απέναντι στον καθένα από εκεί πηγάζει.

Είναι ακόμα πολύ χαρακτηριστικό ότι στην Ακολουθία του Γάμου, δύο φορές ευχόμαστε στο νέο ζευγάρι να γεμίσει το σπίτι του με κάθε αγαθό. Γιατί, για να απολαμβάνουν εγωιστικά τα αγαθά; Η απάντηση είναι: «Ίνα και τοις χρεία έχωσι μεταδίδωσι». Για να μεταδίδουν δηλαδή και σε αυτούς που έχουν ανάγκη. Δεν ξέρω, μάλιστα, αν πρέπει να θεωρήσουμε ότι είμαστε μακριά ή αν είναι επαναστατικό, το κριτήριο της μισθοδοσίας ενός ανθρώπου να μην είναι ούτε τα προσόντα του ούτε τα πτυχία του, αλλά οι πραγματικές του ανάγκες. Αν εγώ είμαι πανεπιστημιακός καθηγητής αλλά μόνος και ο θυρωρός του γραφείου μου είναι ένας πολύτεκνος πατέρας, γιατί εγώ πρέπει να παίρνω περισσότερα χρήματα από εκείνον; Γιατί, για να περάσω καλά; Εκεί εντοπίζω το καλά; Αν εντοπίζω το «καλά» σε αυτό το επίπεδο, έχω ήδη αποτύχει. Γιατί καμία οικονομική δυνατότητα δεν μπορεί να καλύψει το νόημα της ζωής του ανθρώπου. Αντίθετα, όταν η ζωή έχει νόημα, ο άνθρωπος μπορεί να επιδείξει πολύ μεγάλη αντοχή στις οποιεσδήποτε δυσκολίες.

Στην Εκκλησία χρησιμοποιούμε μια λέξη πολύ γνωστή και πολύ άγνωστη: τη λέξη «αμαρτία». Αμαρτία δεν σημαίνει μια ηθική παράβαση. Το ρήμα αμαρτάνω σημαίνει αποτυχαίνω, κάνω λάθος. Γι' αυτό στα παλιά σχολικά βιβλία, στην τελευταία σελίδα υπήρχαν «τα ημαρτημένα». Δεν έχουμε, λοιπόν, να κάνουμε με τίποτα άλλο, παρά με τη δική μας αποτυχία. Είτε την αποτυχία μας να βρούμε ένα νόημα ζωής είτε την αποτυχία μας να δημιουργήσουμε την κατεξοχήν ανθρώπινη σχέση, την αγάπη, είτε την αποτυχία μας να νοιώσουμε ότι αυτή η αγάπη ακυρώνει όποιον θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε ως εχθρό μας. Διότι ένας άνθρωπος που σκέφτεται να κάνει κακό, είναι ουσιαστικά άρρωστος και χρειάζεται θεραπεία. Είναι αξιολύπητος και όχι αξιομίσητος. Σε αυτές, συνοπτικά, τις θεολογικές βάσεις στηρίζεται ο σεβασμός στο ανθρώπινο πρόσωπο και η μοναδικότητα της αξίας του.

                                                                                                                                                                                                             Ο παλιός φρικτός ναζισμός

Ας δούμε με βάση αυτά τη νεοναζιστική πρόκληση. Καταρχήν επιτρέψτε μου να μην την λέω «νεοναζιστική», αλλά ναζιστική. Διότι δεν είναι κάτι καινούργιο και ίσως υπάρχει και ο κίνδυνος να θεωρήσουμε ότι είναι λιγότερο φρικτός από το ναζισμό που ζήσαμε λίγο παλαιότερα στον τόπο μας.

Ο λόγος για το ανθρώπινο πρόσωπο είναι οντολογικός, η αξία του κάθε ανθρώπου στηρίζεται σε αυτό που είναι ο άνθρωπος, ο κάθε άνθρωπος. Στην περίπτωση του ναζισμού έχουμε μετάθεση σε άλλα κριτήρια, τα οποία, ας τα δούμε με λογική, είναι πολύ ασήμαντα και φανερώνουν πόσο φτηνή είναι η σκέψη των ναζιστών. Η σχετικοποίηση του ανθρώπου και η αξιολόγησή του από εξωτερικά κριτήρια, του φύλου, του χρώματος, της καταγωγής, κ.λπ., συνιστά την απαξίωση του ανθρώπινου προσώπου, του κάθε ανθρώπινου προσώπου. Ποιο, λοιπόν, είναι τελικά το μέτρο της αξίας, η γνώμη, η ιδεολογία; Κι εγώ ποιος είμαι, που πιστεύω ότι μπορεί την άποψή μου να θελήσω να την επιβάλω σε όλους; Με ποιο τρόπο θα επιβάλω την άποψή μου; Επιτρέψτε μου, να σας πω με δύο λέξεις μια ομιλία μου όταν άλλαξε η ηγεσία στο καθεστώς της δικτατορίας. Το θέμα μου ήταν: «Μέτρον πάντων άνθρωπος ή θεάνθρωπος;». Είπα τότε: Αν ο άνθρωπος είναι το μέτρο των πάντων, τότε όποιος έχει την εξουσία την επιβάλλει και βάζει στο γύψο τους υπόλοιπους. Αν όμως ο θεάνθρωπος είναι το μέτρο και το κριτήριο, τότε κανείς δεν έχει εξουσία απέναντι στον άλλον. Έχει διακονία. Αλλιώς μπαίνουμε στο χώρο του μη πολιτισμού.

                                                                                                                                                                                                                        Απουσία παιδείας

Η γενικότερη κρίση έχει ως βασική αιτία την απουσία παιδείας. Τον πολιτισμό και την καλλιέργεια θα την προσφέρει η παιδεία και σήμερα η παιδεία στον τόπο μας έχει τελειώσει. Έχουμε μετατρέψει τα παιδιά μας σε υπολογιστές που τους φορτώνουμε δεδομένα. Ο βασικός στόχος του σημερινού λυκείου είναι να προσφέρει ύλη. Κανείς δεν υπολογίζει το ανθρώπινο πρόσωπο του μαθητή και της μαθήτριας. Επειδή, εδώ και περίπου τριάντα χρόνια, επικοινωνώ με ποικίλους τρόπους με νέους ανθρώπους, έχω ακούσει πάρα πολλές φορές τον πόνο και τη διαμαρτυρία τους.

Η κρίση βασικά προϋποθέτει ζάλη, μπέρδεμα, άγνοια στόχων και νοήματος ζωής. Εγκλωβίζει την ανθρώπινη ύπαρξη σε μια απλή οριζόντια διάσταση που έχει αρχή και τέλος. Τότε κανείς προσπαθεί να την ζήσει με ένα τρόπο απεγνωσμένο που δίνει την ευκαιρία στον κάθε εκμεταλλευτή να εκμεταλλευτεί τον άνθρωπο.

Με όλα τα παραπάνω ζωγραφίσαμε το πρόσωπο και την ταυτότητα της Χρυσής Αυγής, που είναι ο σημαντικότερος εκφραστής του ναζισμού σήμερα στην πατρίδα μας. Τα βασικά του γνωρίσματα είναι η βία και ο ρατσισμός. Ο ναζισμός δεν έχει όνειρο, δεν έχει προοπτική και ιδανικά. Μοναδικός στόχος είναι η εξουσία. Αν σήμερα η Χρυσή Αυγή είναι πολιτικό κόμμα, είναι κάτι τυχαίο στο δρόμο της, είναι ένα μέσο και όχι ο στόχος της. Δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε ότι ο Χίτλερ δια της δημοκρατίας κατήργησε τη δημοκρατία. Γι' αυτό δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε. Είναι ειρωνικό και τραγελαφικό, ο φασισμός και η απανθρωπία να χρησιμοποιούνται στο όνομα ενός πατριωτισμού. Πόση σχέση έχει η Χρυσή Αυγή με την Ελλάδα; Οι πρόγονοί μας λέγανε: Έλληνες εισίν οι της παιδείας την ημετέρας μετέχοντες.

Υπάρχει παιδεία στη Χρυσή Αυγή; Αυτό που βλέπουμε στα μέλη, στη συμπεριφορά και το λόγο τους, ακόμα και στην αδυναμία τους να αρθρώσουν λόγο χωρίς ένταση και βία, τι δείχνει; Αν θελήσω να στηριχτώ στο λόγο του Θεού, ότι εκ του περισσεύματος της καρδίας λαλεί η γλώσσα, τότε μπορώ να εξηγήσω και να καταλάβω ποιοι είναι όσοι αποτελούν το κόμμα της Χρυσής Αυγής. Ποια παιδεία εκφράζεται μέσα από το λόγο, το ήθος και τις πρακτικές τους. Η βία απέναντι στους ανίσχυρους δηλώνει, πρώτα, ότι δεν έχουμε μνήμη, ότι έχουμε ξεχάσει πως πάρα πολλοί δικοί μας συμπατριώτες υπήρξαν παράνομοι μετανάστες.

                                                                                                                                                                                             Χρυσή Αυγή και Ορθοδοξία

Πόση σχέση μπορεί να έχει η Χρυσή Αυγή με την ορθόδοξη χριστιανική πίστη και παράδοση; Όση σχέση έχει ο διάβολος με το Θεό, καμιά απολύτως. Ποια είναι η θρησκεία της Χρυσής Αυγής; Η Χρυσή Αυγή. Το όνειρό τους είναι η επαναφορά της αρχαίας θεοσέβειας, αλλά όταν και με τον τρόπο που εκείνοι θα αποφασίσουν. Άρα, λοιπόν, και η αρχαία θεοσέβεια είναι απλά ένα σύνθημα, η πραγματική τους θρησκεία είναι ο εαυτός τους. Όλα όσα συναντούμε στις συμπεριφορές τους δεν μπορεί να έχουν καμία σχέση με την αγάπη, τη συγγνώμη, το έλεος, το να δω στο πρόσωπο του άλλου, του ξένου τον εαυτό μου και τον διακονήσω.

Δεν παραγνωρίζω μερικά ζητήματα σημαντικά τα οποία έχουν δημιουργηθεί στον τόπο μας από την αθρόα προσέλευση ανθρώπων, όμως αυτό δεν αναιρεί την αλήθεια.

Είναι ευθύνη της πολιτείας και της κοινωνίας που τους δέχτηκε χωρίς κριτήρια και τους άφησε ανυπεράσπιστους. Αυτός είναι και ο λόγος της δικής μου αντίδρασης στη δημιουργία στρατοπέδου στη Μητρόπολή μου. Αν τους εξασφαλίσουν ανθρώπινες συνθήκες διαμονής και φροντίδας, έχω θα τους υπηρετήσω. Δεν μπορώ, όμως, να αποδεχθώ μια χωματερή ανθρώπων. Στο όνομα της προστασίας τίνος; Της διαμόρφωσης του ήθους των νέων παιδιών που θα περνούν απέξω και θα βλέπουν τα άλλα παιδιά να είναι από μέσα;

Για την Εκκλησία, η Χρυσή Αυγή επιχειρεί να γίνει ένας Δούρειος Ίππος, να ξεγελάσει τους πιστούς παρουσιάζοντας ένα πρόσωπο πατριδοκαπηλίας και χριστοκαπηλίας. Τη στιγμή, βέβαια, που είναι απολύτως ξένοι με το ήθος του Χριστού. Η Χρυσή Αυγή καθημερινά προσβάλλει τον Χριστό στο πρόσωπο εκείνων που ο ίδιος ο Χριστός ονόμασε ελάχιστους αδερφούς του.

Δεν είναι, λοιπόν, δυνατόν να υιοθετηθεί απέναντι στη Χρυσή Αυγή η οποιαδήποτε ανοχή ή διάλογος, εκτός από αυτόν της ειλικρινούς αλλαγής και μετάνοιας. Ο οποιοσδήποτε εναγκαλισμός είτε απλού χριστιανού είτε ιερωμένου με τη Χρυσή Αυγή δείχνει μπέρδεμα φρικτό και ακύρωση της πίστης. Δεν μπορεί ένας χριστιανός να πιστεύει στο Χριστό και να στεγάζεται στη Χρυσή Αυγή. Ου δύναται δυσίν κυρίοις δουλεύειν και αυτοί οι Κύριοι είναι απολύτως διαφορετικοί μεταξύ τους.

                                                                                                                                                         Η ελληνική σημαία αντικείμενο εκμετάλλευσης

Βέβαια, η Χρυσή Αυγή εκμεταλλεύεται ακόμα και τα σύμβολα. Γνωρίζετε ότι στην προσπάθεια της να μοιράσει τρόφιμα μόνο σε Έλληνες χρησιμοποίησε τις ελληνικές σημαίες. Θέλω να επαναλάβω ότι η χρήση της ελληνικής σημαίας για να καλύψει μια τέτοια πράξη είναι ουσιαστικά βλασφημία. Η ελληνική σημαία συμβολίζει την αξιοπρέπεια του ανθρώπινου προσώπου και τον αγώνα για το σεβασμό της αξιοπρέπειας του καθενός. Στα χρόνια του 40, οι πατέρες μας τους αιχμαλώτους που έπιαναν, τους φρόντιζαν, τους τάιζαν, τους περιποιούντο μέχρι να πάνε στον προορισμό τους. Δεν αντιμετώπισαν με βία αυτούς που ίσως πριν από λίγο θα μπορούσαν να σκοτώσουν. Αυτό ακριβώς είναι το μεγαλείο αυτού του τόπου.

Καταλήγοντας θέλω να πω ότι το μεγαλείο της Ελλάδας, ο πολιτισμός και η παράδοση μας, από τη μία, και, από την άλλη, η θεολογία της ορθόδοξης Εκκλησίας είναι τελείως αντίθετες με τη νοοτροπία και τη λειτουργία της Χρυσής Αυγής.

Στώμεν, λοιπόν, καλώς και στώμεν με εγρήγορση απέναντι σε ένα φαινόμενο που αν παραβλέψουμε τότε μπορεί να κινδυνεύσουμε. Αν, όμως, δράσουμε με το λόγο, με την ευθύνη, με τη σωστή πράξη, με την αποδόμηση αυτής της νοοτροπίας, ενεργώντας μέσα στην κοινωνία και την παιδεία, τότε η Χρυσή Αυγή θα παραμείνει ένας προσωρινός εφιάλτης που θα περάσει.

Για την αντιμετώπιση του νεοναζισμού σήμερα

 

Της Νάντιας Βαλαβάνη

 

 Μελετώντας εδώ και χρόνια το έργο του Μπρεχτ και την ιστορική εμπειρία του Μεσοπολέμου και της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, έχω πεισθεί ότι για να κλείσει ο δρόμος στο ρίζωμα του νεοναζιστικού φαινόμενου στην Ελλάδα, είναι ανάγκη να υπάρξουν πολλαπλά αντιφασιστικά μέτωπα. Ανάμεσα τους και το ευρύτερο δυνατό από άποψη σύνθεσης δυνάμεων και, αναγκαστικά, πιο περιορισμένο από άποψη στόχων:

Αυτό που συμπεριλαμβάνει όλες τις πολιτικές δυνάμεις που διαφοροποιούνται απέναντι στο νεοναζισμό. Άρα και τα κόμματα που προωθώντας ή αποδεχόμενα την προώθηση ενός νεοφιλελεύθερου οικονομικού και κοινωνικού προγράμματος έχουν ευθύνη για το φούντωμα αυτού του φαινόμενου.

Αυτό ενέχει δύο κινδύνους, τους οποίους θέλω να θέσω προκαταρκτικά και ανοιχτά στη σημερινή συζήτηση, που οργανώθηκε με πρωτοβουλία του ΙΣΤΑΜΕ – και αν δεν κάνω λάθος, είναι η πρώτη του είδους που διεξάγεται στη χώρα μας και στην οποία θα ήθελα να δω να συμμετέχουν επίσης το ΚΚΕ και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες:

* Να αναζητήσουμε τον κοινό τόπο που θα μπορούσε να υπάρξει ανάμεσα στα 6 από τα 7 κόμματα της Ελληνικής Βουλής και μιας γκάμας εξωκοινοβουλευτικών δυνάμεων σε μια τέτοια κατεύθυνση, αποσιωπώντας τις εξαιρετικά σημαντικές μεταξύ μας διαφορές στην προσέγγιση και την ανάλυση, άρα και σ' ένα πρόγραμμα δράσης απέναντι στο νεοναζιστικό φαινόμενο. Αυτό θα έκανε ελάχιστα πειστική, άρα και αναποτελεσματική ακόμα και για τα ζητήματα που θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε, οποιαδήποτε κοινή προσπάθεια.

 * Να επιχειρήσουμε ν' ανιχνεύσουμε έναν τέτοιο κοινό τόπο προτάσσοντας σε κάθε βήμα, μπροστά στο φόβο της δημιουργίας ενός πολιτικού «χυλού» που θα μας παγίδευε, ό,τι μας χωρίζει σε σχέση με το συγκεκριμένο θέμα: Με τρόπο ώστε, τελικά, για κάθε κατάφαση να υπάρχουν πολλαπλάσιες αρνήσεις και πρακτικά η επίκληση της αναγκαιότητας και της δυνατότητας κοινής δράσης σε ένα περιορισμένο πρόγραμμα στόχων να μετατρέπεται σε προσχηματική θέση για να μην υπάρξει ένα ξεκάθαρο «όχι».

* Θα ήθελα να πω με κάθε ειλικρίνεια ότι δεν ξέρω τη μεθοδολογία αποφυγής και των δύο κινδύνων, καθώς είναι η πρώτη φορά που κι εγώ συμμετέχω σε έναν τέτοιο δημόσιο διάλογο. Θα προσπαθήσω λοιπόν να εκφράσω κάποιες θέσεις για το νεοναζιστικό φαινόμενο σήμερα – ή, αν θέλετε, για το πώς η Χρυσή Αυγή (ΧΑ) μετατράπηκε από ένα περιθωριακό νεοναζιστικό γκρουπούσκουλο με εκλογική δύναμη «μηδέν κόμμα κάτι», σ' ένα κόμμα με το οποίο με τον ένα ή άλλο τρόπο δηλώνουν ότι ταυτίζονται σχεδόν 1 στους 10 Έλληνες – όσο μπορώ πιο καθαρά. Θεωρώντας παράλληλα ότι σήμερα περισσότερο ανοίγει παρά κλείνει οποιοδήποτε ζήτημα.

Πρώτη – και πιο δύσκολη ως προς το ποιες δυνάμεις θα μπορούσαν να εφαρμόσουν τα συμπεράσματα της – θέση: Η ΧΑ δεν πατάει σε στέρεο έδαφος. Ξεπροβάλλει μέσα απ' το βάλτο που δημιούργησαν οι πολιτικές λιτότητας, «τσεκουρώματος» του κοινωνικού κράτους και ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου, που κατέστρεψαν ένα μεγάλο μέρος της Ελληνικής κοινωνίας: Εξαθλιώνοντας ευρύτατα τμήματα της εργατικής τάξης, οδηγώντας στη βίαιη αποδόμηση των μεσαίων στρωμάτων και το 60% των νέων εκτός προοπτικής εργασίας για πολλά χρόνια.

Σήμερα ριζώνει μέσα στα απόνερα από την πειραματική εφαρμογή στην Ελλάδα με το πρώτο Μνημόνιο, για πρώτη φορά στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο, της τεχνογνωσίας των νεοφιλελεύθερων προγραμμάτων του ΔΝΤ, που καταρτίστηκαν προς το τέλος της δεκαετίας του '80 για τις χώρες της Λατινικής Αμερικής και κατά την επόμενη δεκαετία εφαρμόστηκαν επίσης στην Αφρική: Προσαρμοσμένα στη μορφή της πολιτικής της επίτευξης μιας βίαιης εσωτερικής υποτίμησης, καθώς εδώ πρωτοεφαρμόστηκαν σε χώρα με κοινό νόμισμα. Η θηριώδης ύφεση και ανεργία λειτουργούν στην πραγματικότητα ως εργαλεία επίτευξης εσωτερικής υποτίμησης του νομίσματος μέσω της βίαιης ώθησης προς τα κάτω όλων των αξιών της οικονομίας, και πριν απ' όλα της τιμής της εργατικής δύναμης.

Ας σκεφτούμε ότι η κύρια δεξαμενή άντλησης δύναμης σήμερα της ΧΑ, οι νέοι των λαϊκών συνοικιών και των εργατικών και μικροαστικών στρωμάτων, αλλά και οι οικογένειες τους, βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε ένα αδιέξοδο: Δεν έχουν καν την «επιλογή» της μετανάστευσης, που υπάρχει μπροστά στο περισσότερο από κάθε άλλη γενιά μορφωμένο τμήμα της νεολαίας, που σήμερα «αιμορραγεί»: 120.000 Έλληνες επιστήμονες ή το 10% του συνολικού επιστημονικού δυναμικού της χώρας, όλων των ηλικιών, αλλά στην πλειοψηφία τους νέοι μετανάστευσαν αυτά τα 3 χρόνια – κάνοντας δυσκολότερη μια ουσιαστική προσπάθεια παραγωγικής ανασυγκρότησης.

Συμπέρασμα: Η αποδέσμευση από το πλέγμα των μνημονιακών πολιτικών κι ένας νέος αέρας αγωνιστικής ελπίδας, δεν θα εξάλειφε βέβαια το πρόβλημα, θα δημιουργούσε όμως ένα ουσιαστικό πλαίσιο υλικοτεχνικών όρων και κοινωνικοπολιτικής ατμόσφαιρας, που θα αποστερούσε από τη ΧΑ το βασικό έδαφος που την τροφοδοτεί και τη ριζώνει.

Θέση δεύτερη: Το εξαιρετικά σημαντικό πρόβλημα δημοκρατίας που υπάρχει σήμερα σε όλες τις εκφάνσεις της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής ζωής ενισχύει την απονομιμοποίηση του τρόπου λειτουργίας της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας μέσα από διάφορες διαδρομές.

Πριν απ' όλα, σαν αποτέλεσμα της κατάρρευσης των παραδοσιακών πελατειακών σχέσεων του πρώην δικομματισμού. Η χειραφέτηση απ' τις σχέσεις αυτές οδηγεί προς τ' αριστερά με την ευρύτερη έννοια. Στην αντίθετη κατεύθυνση οδηγεί η αναζήτηση υποκατάστατων αυτών των σχέσεων στο πλαίσιο κύκλων με αυστηρά ιεραρχικά πρότυπα συγκρότησης και με μιλιταριστική στάση απέναντι στη «χαλαρότητα» μιας ζωής χωρίς νόημα, που φαίνεται να μην οδηγεί πουθενά. Η απαιτούμενη ολοκληρωτική πειθαρχία-υποταγή στην ομάδα και στον «φύρερ», σε συνδυασμό με παροχή υλικής βοήθειας εμφανίζεται να «γεμίζει» το κοινωνικό κενό, στο οποίο βρίσκεται ένας άνθρωπος χωρίς δουλειά και μέσα διαβίωσης και ταυτόχρονα εκτός οργανωμένου πλαισίου κοινωνικής αλληλεγγύης και βοήθειας, ώστε να μείνει όρθιος.

Επιπλέον, η κατάσταση που επικρατεί στη Βουλή ενισχύει την έκπτωση των κοινοβουλευτικών θεσμών στη συνείδηση ευρύτερων λαϊκών μαζών: Η νομοθέτηση με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου. Τα νομοσχέδια-«κουρελούδες» ή τα νομοσχέδια εκατοντάδων σελίδων του «άρθρου μόνου» κ.λπ. Η ακύρωση ουσιαστικού κοινοβουλευτικού ελέγχου. Και βέβαια η απροκάλυπτη ενίσχυση, με συνεχείς ρυθμίσεις, συγκεκριμένων επιχειρηματικών συμφερόντων και, προπαντός, οι υπαγορευόμενοι απ' την τρόικα νόμοι, που περνούν ως οδοστρωτήρας όχι μόνο πάνω απ' τη ζωή των ανθρώπων, αλλά και απ' την αξιοπρέπεια τους και θίγουν με τον αυταρχισμό και την ενδοτικότητα τους ακόμα κι αυτό που λέμε «εθνική αίσθηση» της υπόστασης της χώρας.

Σε μια τέτοια κατεύθυνση επιδρά επίσης η αίσθηση αδικίας κι αγανάκτησης λόγω της ατιμωρησίας του λεγόμενου πολιτικού προσωπικού, που επιβεβαιώνεται καθημερινά και που τείνει να συσκοτίσει και να «βγάλει λάδι» τις οικονομικές ελίτ, ελληνικές κι ευρωπαϊκές, που ενορχήστρωσαν τη διαπλοκή.

Απ' την άλλη, η αντιμετώπιση και διάλυση με χημικά και ξύλο σχεδόν κάθε ειρηνικής συγκέντρωσης και διαμαρτυρίας ως θεσμός πλέον, οδηγεί ευρύτερα τμήματα ανθρώπων στη διαμόρφωση μιας συνείδησης περί αχρηστίας των μορφών πάλης του πολιτικού κινήματος. Η άσκηση μη κρατικής ή εμφανιζόμενης ως αντικρατικής βίας γίνεται έτσι περισσότερο εύκολα αποδεκτή ως υποκατάστατο του πολιτικού κινήματος.

Αντιφασιστική αφίσα του ισπανικού εμφυλίου

Και φυσικά δεν πρέπει να μας διαφεύγει η κατάσταση στις ένοπλες δυνάμεις. Η βασική αιτία που δεν γίνεται λόγος για δικτατορία είναι ότι η ιστορική εμπειρία του μεσοπολέμου σε συνδυασμό με την πρόσφατη εμπειρία των δικτατοριών της Νότιας Ευρώπης και την 7χρονη χούντα λειτουργούν σαν «αναχώματα». Με ένα στρατό, όμως, που βρίσκεται σε πρωτοφανή δυσκολία, με το 65% των στρατιωτικών οικογενειών να βυθίζονται στη φτώχεια σύμφωνα και με οικονομική μελέτη του ΣΥΣΜΕΔ που κατέθεσα στη Βουλή, και με τα μέσα άσκησης της αποστολής του, από το πετρέλαιο μέχρι τα ανταλλακτικά, ν' αποτελούν είδη εν ανεπαρκεία την ίδια στιγμή που κυβέρνηση και Τρόικα βγάζουν στο σφυρί τις αμυντικές βιομηχανίες της χώρας, κανείς δεν πρέπει να κοιμάται ήσυχος. Και πριν απ' όλους τα στελέχη των Ε.Δ., που θα πρέπει να εμποδίσουν αποτελεσματικά τις προσπάθειες διείσδυσης του νεοναζισμού στο στράτευμα.

Τρίτη θέση: H υιοθέτηση του δόγματος «νόμος και τάξη» και «επανακατάληψη των πόλεων μας» από μεριάς κυρίως της ΝΔ, με τις επιχειρήσεις «σκούπας» και τα διάσπαρτα σε όλη την Ελλάδα «στρατόπεδα συγκέντρωσης» για μετανάστες, έχει τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα από τα επιδιωκόμενα: Αντί να δημιουργηθούν «αναχώματα», ενισχύεται η διαρροή προς τη ΧΑ, γιατί αυτοί που εμφορούνται ή παρασύρονται από τέτοιες αντιδραστικές αντιλήψεις, κατά κανόνα προτιμούν τους γνησιότερους εκφραστές απ' τα υποκατάστατα.

Το ουσιαστικό ξαναζωντάνεμα του κέντρου της Αθήνας και των άλλων πόλεων και το «σπάσιμο» της γκετοποίησης της παράνομης μετανάστευσης, συνδέεται πρωτίστως με την αναγέννηση της οικονομικής ζωής. Με την ενίσχυση της λειτουργίας στο Κέντρο των δημοσίων υπηρεσιών, που όλη την προηγούμενη δεκαετία «αποσύρονταν» προς τα προάστια. Και φυσικά δε μπορεί να υπάρξει λύση, αν η χώρα δεν αρνηθεί το ρόλου του ανθρωποφύλακα, που εγκλωβίζει στην πύλη εισόδου της Ε.Ε. τα κύματα των απελπισμένων «προστατεύοντας» τις χώρες προορισμού τους στη Βόρεια Ευρώπη. Ας στηρίξουμε μια τέτοια ριζικά διαφορετική πολιτική απέναντι στην Ε.Ε. στο Δουβλίνο ΙΙ και στο Δουβλίνο ΙΙΙ που διαμορφώνεται σήμερα στην ίδια με το προηγούμενο κατεύθυνση, σε συνδυασμό με άμεσα μέτρα. Ας ανοίξουμε την ουσιαστικά ανύπαρκτη σήμερα πολιτική ασύλου, ώστε να επιτραπεί σε πολλούς ανθρώπους-θύματα πολέμων και καταστροφικών καθεστώτων να φύγουν με χαρτιά απ' την Ελλάδα. Ας μιλήσουμε με ειλικρίνεια, αντί να επιχειρούμε να τους χειραγωγήσουμε, με τους ανθρώπους που υποφέρουν διπλά, απ' την κρίση και απ' τη γκετοποίηση. Και ας αποδώσουμε στην αστυνομία τον κανονικό της ρόλο για την εδραίωση της αίσθησης ασφάλειας και προστασίας απ' την έξαρση της παραβατικότητας και, πολύ περισσότερο, της εγκληματικότητας, απ' την οποία πάσχουν πριν απ' όλα οι λαϊκές γειτονιές και ο κόσμος τους κι όχι τα προφυλασσόμενα από συστήματα ασφαλείας και σεκιουριτάδες πλούσια προάστια.

Έτσι θα αχρηστευόταν κι ένα μέρος των «αστικών μύθων» που καλλιεργεί η ΧΑ «κατασκευάζοντας» για τον εαυτό της το ρόλο του τιμωρού των κακών και προστάτη των αδυνάτων.

Τέταρτη θέση: Υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με την πρόσληψη της ιστορίας και τη διαχείριση της ιστορικής μνήμης.

Στο σχολείο τα παιδιά δεν διδάσκονται τη σύγχρονη ιστορία του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα. Οι γνώσεις τους για τη δικτατορία περιορίζονται στην περίοδο ανάτασης του μαζικού φοιτητικού κινήματος ως φόντο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Σήμερα η ΧΑ εμφανίζεται να αποδίδει ιδιαίτερη σημασία στη δημιουργία αυτόματων ξενοφοβικών και σοβινιστικών αντανακλαστικών σε παιδάκια προσχολικής ή πρώτης σχολικής ηλικίας με τη διαφήμιση των περιβόητων «μαθημάτων ιστορίας» σε συνδυασμό με την αναζήτηση αγοράς ιδιωτικών παιδικών σταθμών. Και, προπαντός, σε μια οργανωμένη παρέμβαση καταγγελίας και εκφοβισμού των εκπαιδευτικών που διακρίνονται στη δουλειά τους, και που στο σημερινό τροϊκανικό κλίμα μπορούν ευκολότατα από τη μια μέρα στην άλλη να βρεθούν στην κατηγορία του «επίορκου» και εκτός εργασίας.

Βέβαια το πρόβλημα με την ιστορική μνήμη και την πρόσληψή της απ' τις νεότερες γενιές είναι πολύ βαθύτερο. Η επιχείρηση αναθεώρησης της ιστορίας της Εθνικής Αντίστασης, που εργολαβικά έχουν αναλάβει δυο-τρεις πανεπιστημιακοί με ευρύτατη πρόσβαση στα ΜΜΕ, αθωώνει ιστορικά τους δοσίλογους μεταλλάσσοντας τους από προδότες και συνεργάτες του εχθρού σε αγνούς μαχητές της «αντικομμουνιστικής ευρωπαϊκής σταυροφορίας». Ευτυχώς που απέναντι σε αυτές τις απόψεις έχουν σηκώσει μέτωπο οι σημαντικότεροι σύγχρονοι Έλληνες ιστορικοί. Ωστόσο φωτίζεται έτσι διαφορετικά από ιστορική άποψη η πρόσφατη αποστροφή της ΧΑ: «Είμαστε τα παιδιά των νικητών του Εμφυλίου».

Η συνεχιζόμενη ατιμωρησία κατά τη μεταπολίτευση, με το «στιγμιαίο», που έβγαλε λάδι το σύνολο του πολιτικού προσωπικού που υπηρέτησε στις κυβερνήσεις της δικτατορίας και τους μηχανισμούς της χούντας, με την έλλειψη οποιασδήποτε διερεύνησης των οικονομικών σκανδάλων της επταετίας, με την ατιμωρησία των βασανιστών της Ασφάλειας σε αντίθεση με τους βασανιστές της ΕΣΑ -που οδήγησε στη Δίκη των βασανιστών στη Χαλκίδα στη βασική υπερασπιστική γραμμή «δεν υπηρετήσαμε τη χούντα, αλλά διαχρονικά το αστικό καθεστώς, του οποίου αποτελούμε την ασπίδα έναντι του κομμουνισμού»- παράγουν σήμερα συγκεκριμένους «καρπούς»: Περί των «εντίμων συνταγματαρχών», που πέθαναν πένητες μέσα κι έξω από τη φυλακή έναντι της «φαυλότητας» του πριν και μετά πολιτικού κόσμου. Για το πόσο καλά δήθεν περνούσε ο κόσμος επί χούντας, που σύμφωνα με σημερινή δημοσίευση δημοσκόπησης φαίνεται να αποδέχεται το 30% των ερωτώμενων. Αλλά και στη συνεχή αναπαραγωγή φαινομένων στυλ «ζαρντινιέρας» από μεριάς θυλάκων της αστυνομίας, που καλύπτονται από την επίσημη κρατική και αστυνομική ηγεσία και γραμμή, όταν δεν προκαλεί και η ίδια τέτοια εκτεταμένα φαινόμενα: Συνήθως για να υπερασπιστεί συγκεκριμένα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, ακόμα και απέναντι σε ολόκληρους πληθυσμούς, όπως στην Κερατέα και στην Ιερισσό. Αλλά και η Μανωλάδα, με τις 200 δικογραφίες των τελευταίων χρόνων, τι άλλο συνομολογεί;

Ας πάρουμε επιπρόσθετα υπόψη μας ότι οι σχετικοί θύλακοι στα σώματα ασφαλείας και στις Ένοπλες Δυνάμεις σήμερα είναι κυρίως οργανωμένοι θύλακοι της ΧΑ κι ας βγάλουμε τα αντίστοιχα συμπεράσματα για το τι πρέπει να γίνει.

Θέση πέμπτη: Το μίγμα κρίσης, σύγχυσης, δημαγωγίας και οργής τροφοδοτεί πλάι στον «κλασσικό» κοινωνικό αυτοματισμό, που έχει ως στόχο να στρέφει τμήματα ελλήνων εργαζόμενων ενάντια σε άλλα τμήματα, παρεμποδίζοντας τις μεταξύ τους μετωπικές συγκλίσεις, ένα ιδιόμορφο «μέτωπο μίσους»: «Όλων των Ελλήνων», ανεξάρτητα από κοινωνική τάξη. Ο μεγαλοεργοδότης πλάι στον εργάτη, ενάντια σε οτιδήποτε «ξένο» και διαφορετικό. Με τη ΧΑ να «προεδρεύει» σε αυτό το μέτωπο ως «αντισυστημική» δύναμη και ταυτόχρονα ως «δύναμη που λύνει κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα» αλά Χεζμπολάχ. Αυτό επιτρέπει σήμερα στη ΧΑ σε επιδείξεις δύναμης με σημαία την απαίτηση να πεταχτούν έξω από βιοτεχνίες κι εργοστάσια ξένοι εργάτες για να προσληφθούν στη θέση τους Έλληνες με το ίδιο μεροκάματο – 18 ευρώ…

Η αποτροπή μετατροπής όλης της χώρας σε ΕΟΖ είναι η καλύτερη προστασία σήμερα απέναντι σε αυτές τις θέσεις, που φυσική τους επέκταση είναι να πετάξουμε τους ξένους ασθενείς απ' τα νοσοκομεία και τα παιδάκια των μεταναστών απ' τους παιδικούς σταθμούς. Ενώ η παρεμπόδιση παιδιών μεταναστών που γεννήθηκαν εδώ και δε γνωρίζουν άλλη πατρίδα απ' το ν' αποκτήσουν ιθαγένεια δρα ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση.

Έκτη και τελευταία θέση: Η ΧΑ έχει πρότυπο το Ναζιστικό Κόμμα της Γερμανίας. Κι αν έσπευσε να εξαφανίσει τα σχετικά βιντεάκια και τα παλιά φύλα των εντύπων της, αυτό δεν κρύβεται. Ωστόσο η πιο αποτελεσματική απομίμηση του NSDAP δεν είναι η υιοθέτηση του «Ο αγών μου», αλλά οι τύπου Ταγμάτων Εφόδου νυχτερινές επιδρομές μπρατσωμένων αντρών ενάντια σε απομονωμένους μελαψούς λιπόσαρκους ανθρώπους. Ό,τι κατάσταση κι αν επικρατούσε όλα τα προηγούμενα χρόνια στη Μανωλάδα, είναι αμφίβολο αν θα είχε συμβεί αυτή η πρωτοφανής δολοφονική επίθεση ενάντια σε απλήρωτους ξένους εργάτες, αν δεν είχε προηγηθεί η πρόσφατη εξαχρείωση της πολιτικής ζωής.

Και βέβαια η προπαγάνδιση μιας παντελώς ανιστόρητης θεωρίας περί των δύο άκρων – ανιστόρητη τόσο στη Γερμανία της Βαϊμάρης τότε, όσο και στην Ελλάδα σήμερα – δεν λειτουργεί παρά για να δημιουργεί άλλοθι πριν απ' όλα στη νεοναζιστική δράση.

Είναι φανερό ότι η μάχη ενάντια σ' αυτά τα φαινόμενα δε μπορεί να δοθεί και να κερδηθεί αναπτύσσοντας αντίπαλα στρατιωτικού τύπου σώματα. Πρέπει να δοθεί από τη μια με τον αποφασιστικό τερματισμό του καθεστώτος της ατιμωρησίας κι από την άλλη με τη μάχη στο επίπεδο των ιδεών και των αξιών: Στην αντίθετη ακριβώς κατεύθυνση απ' αυτά που έλεγε ο Μάκης Βορίδης σε συνέντευξη του στο Βήμα στις 17.2.2013, ότι πρέπει να καταλάβουμε ότι «οι ψευδοαξίες της γενιάς του Πολυτεχνείου ενταφιάστηκαν».

Σήμερα χρειάζεται η συνάντηση ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων με την τέχνη, τον πολιτισμό και τις αξίες μιας αγωνιζόμενης και αλληλέγγυας κοινωνίας και ανθρωπότητας, για να περιθωριοποιηθεί ο αγριανθρωπισμός, που στις μέρες μας απλώνεται σαν κηλίδα στην ελληνική κοινωνία. Κι αυτό, ανεξάρτητα απ' τις βαθιές πολιτικές διαφορές μας, είναι στο χέρι όλων μας να επιδιώξουμε και να το πετύχουμε.

* Η Νάντια Βαλαβάνη είναι βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ Β΄ Αθηνών. Το κείμενο συνοψίζει την τοποθέτησή της στην εκδήλωση του ΙΣΤΑΜΕ «Θεσμική απάντηση στον νεοναζισμό» (Άλιμος, 21.4.2013). Στη συζήτηση συμμετείχαν επίσης οι Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης (ΝΔ), Γιάννης Μανιάτης (ΠΑΣΟΚ), Μαρία Γιαννακάκη (ΔΗΜΑΡ) και ο γ.γ. του Υπουργείου Εσωτερικών Γιάννης Ιωαννίδης. 

ΠΗΓΗ: 4 Μαΐου 2013 http://enthemata.wordpress.com/2013/05/04/valavani/

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΚΡΙΣΙΜΑ ΣΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ  «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ»

 ****

Και το νέο Ανακοινωθέν για την απάντηση της «Χρυσής Αυγής»

 

Του Μητρ. Πειραιώς Σεραφείμ (Μεντζελόπουλου)

 

Εν Πειραιεῖ τῇ 22ᾳ Ἀπριλίου 2013

 

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

  

Τό φαινόμενο τοῦ νεοπαγανισμοῦ εἶναι γνωστό ὅτι κατασκευάστηκε ἀπό τούς σκοτεινούς ἡγήτορες τῆς «νέας ἐποχῆς» καί τῆς «νέας τάξεως πραγμάτων» γιά νά ἀποτελέση ἐκ παραλλήλου μέ τό Ἰσλάμ τούς προωθητικούς κριούς γιά τήν ἐκπόρθηση τοῦ Χριστιανισμοῦ. Δέν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπό τήν ἀναβίωση ἑνός ἰδιότυπου θρησκευτικοῦ ἐθνικισμοῦ νά κτυπήση τόν οἰκουμενικό καί παγκόσμιο Χριστιανισμό πού τιμᾶ καί ἁγιάζει καί θεώνει τό ἀνθρώπινο πρόσωπο χωρίς διακρίσεις φυλῆς, καταγωγῆς, χρώματος καί φύλου.

Μέ τήν ἀναβίωση τῶν ἀρχαίων ξεχασμένων, πρωτόγονων εἰδωλολατρικῶν θρησκευμάτων ἐπιχειρεῖ νά ξυπνήση μνῆμεν δῆθεν εὐκλεῶν χρόνων, ὑποτιθέμενων πολιτισμῶν τούς ὁποίους δῆθεν «στραγγάλισε ὁ Χριστιανισμός κατέλυσε τήν γνήσια δημοκρατία, βύθισε τήν ἀνθρωπότητα στήν ἀπολυταρχία καί τήν ἀνελευθερία, διέλυσε τούς ὑγιεῖς κοινωνικούς θεσμούς τῶν πολυθεϊστικῶν κοινωνιῶν καί εἰσήγαγε τήν ἀνθρωπότητα σέ ἀπίστευτο κοινωνικό σκοτάδι. Ἔφερε τήν ἀδικία, τούς πολέμους, τό μῖσος στούς ἀνθρώπους, δίωξε φιλοσόφους, ἔκλεισε φιλοσοφικές σχολές, ἔκαψε βιβλιοθῆκες, κατάργησε τήν ἐπιστήμη καί εἰσήγαγε τήν δεισιδαιμονία». Αὐτά καί ἄλλα πολλά γράφουν καί λένε οἱ νεοπαγανιστές κατά τῆς ἀποκεκαλυμένης ἀληθείας τοῦ αἰωνίου Θεοῦ.

Εἶναι περιττό νά ποῦμε πώς ὅλα αὐτά εἶναι μυθώδεις συλλήψεις τῶν ἐγκεφάλων τοῦ νεοπαγανισμοῦ συγκεκριμένων κέντρων τοῦ ἐξωτερικοῦ πού χρηματοδοτοῦνται ἀπό τούς γνωστούς τραπεζίτες. Ἀπόδειξη ὅτι τά ἐπιχειρήματα καί ὅλη ἡ ἀντιχριστιανική πολεμική εἶναι φορμαρισμένη καί κοινή σέ ὅλες τίς ὁμάδες τόσο στήν Ἑλλάδα ὅσο καί στό ἐξωτερικό. Εἶναι ἐπίσης χαρακτηριστικό ὅτι οἱ πηγές καί ἡ βιβλιογραφία εἶναι ἴδια καί ἀπαράλλακτη σέ ὅλους. Παραπλανητικά μπορεῖ νά στρέφονται κατά τοῦ διεθνοῦς Σιωνισμοῦ λεκτικά ἀλλά στήν πραγματικότητα ὑπηρετοῦν μέ ὅλη τους τήν δύναμη τόν δόλιο ἀντιχριστιανικό σχεδιασμό του γιά τήν ἐπιβολή τῆς δικτατορίας τῆς παγκόσμιας ἑωσφορικῆς θρησκείας.

Μέσα στά πλαίσια αὐτῆς τῆς ζοφερῆς πραγματικότητος ὁ ἐντιμότατος βουλευτής τοῦ κόμματος Λαϊκός Σύνδεσμος Χρυσή Αὐγή κ. Ἀρτέμης Ματθαιόπουλος πού χαρακτηρίζεται ὡς «ὁ πιανίστας τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς» σέ πρόσφατη συνέντευξή του στό περιοδικό Crash τῆς 1/4/2013 στό δημοσιογράφο κ. Σ. Μπότσαρη δήλωσε χαρακτηριστικά μεταξύ πολλῶν ἄλλων ὅτι «εἶμαι πολύ θρῆσκος, ἀλλά δέν πηγαίνω στήν Ἐκκλησία. Πιστεύω ὅτι ὑπάρχει μιά ἀνώτερη δύναμη ἀλλά δέν μεταφράζω αὐτή τήν πίστη σέ κανόνα τῆς ζωῆς μου. Νοιώθω πιό πολύ Ἕλληνας παρά Χριστιανός» καί στήν ἐρώτηση ἐάν ὁ Ἑλληνισμός καί ὁ Χριστιανισμός συμβαδίζουν ἔπειτα ἀπό 2000 χρόνια στήν ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπήντησε «δέν εἴμαστε ὅλοι ἀδελφοί σήμερα. Αὐτή εἶναι ἡ πραγματικότητα» καί στό ἐρώτημα «τήν ἀρχαία Ἑλληνική θρησκεία πῶς τήν βλέπεις;» δήλωσε «τήν σέβομαι, ἐμεῖς στήν Χρυσή Αὐγή πιστεύουμε στήν ἀνεξιθρησκεία».

Ἡ συνέντευξις τοῦ συγκεκριμένου κυρίου ὁμοῦ μετά τῆς στόν Τύπο κυκλοφορηθείσης πληροφορίας ὅτι ἕτερος ἐντιμότατος Βουλευτής τοῦ κόμματος ὁ κ. Ἠλίας Κασιδιάρης ἡγούμενος τῶν νεολαίων «ἀνῆλθε» εἰς ὑψηλόν ὄρος γιά νά χαιρετίση τό χειμερινό ἡλιοστάσιο (!!!) καί νά ἀποδώσει τιμάς στό ἄστρο τοῦ πλανητικοῦ μας συστήματος πού δέν παύει νά εἶναι ἄλογη καί ἀσυνείδητη μάζα ἐνέργειας, θέτει οὐσιώδη καί κρίσιμα ἐρωτήματα γιά τόν πρόδηλο νεοπαγανισμό τῶν ἀνωτέρω διότι ὀφείλει τό κόμμα τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς νά γνωστοποιήση ἐπίσημα τήν θέση του γιά νά γνωρίζουν οἱ ψηφοφόροι του τί πρεσβεύει καί νά ἐκτιμήσουν ἀνάλογα τήν στάση του καί τίς σημερινές πεποιθήσεις του γιατί παλαιότερα εἶχε ἀναρτήσει σαφεῖς παγανιστικές καί ἀποκρυφιστικές θέσεις.

Ἀπό τῆς δημοσιεύσεως τῆς δηλώσεως τοῦ κ. Ματθαιόπουλου πέρασε ἀρκετός καιρός καί οὐδεμία δημόσια δήλωσις τοῦ κομματικοῦ σχηματισμοῦ ἔγινε γιά νά διαφοροποιηθῆ ἀπό τόν δηλωθέντα σεβασμό τῆς ἀρχαίας θρησκείας καί συνεπῶς τεκμαίρεται ὅτι αὐτός ὁ σεβασμός πού προδήλως ἐνέχει ἀντιχριστιανισμόν ἐφ' ὅσον ἡ ἀρχαία θρησκεία ὡς θρησκεία δαιμονίων ἀντιστρατεύεται τήν ἀποκαλυφθεῖσα ζῶσα ἀλήθεια τοῦ Παναγίου Τρισυποστάτου Θεοῦ ἀποτελεῖ κοινή συνισταμένη τοῦ συγκεκριμένου κομματικοῦ σχηματισμοῦ. Τίθενται τά ὀξύτατα καί οὐσιώδη ἐρωτήματα καί καλοῦνται τόσον ὁ κ. Ματθαιόπουλος ὅσον καί τά ὄργανα τοῦ κόμματος Λαϊκός Συναγερμός Χρυσή Αὐγή νά μᾶς πληροφορήσουν εἰς τί ἀκριβῶς συνίσταται ὁ σεβασμός τους πρός τήν εἰδωλολατρεία τῆς ἀρχαίας θρησκείας. Τούς ἐκφράζει δηλαδή ὁ ἀνθρωπομορφισμός τῆς εἰδωλολατρείας καί ἡ ἀπόδοσις ἀνθρώπινης μορφῆς μέ τήν πλαστική φαντασία τῶν ἀνθρώπων καί στήν ψυχικότητα καί στήν σωματικότητα τῶν δῆθεν θεῶν; Καί ταυτόχρονα ἡ ἐνσάρκωσις σέ αὐτούς δυνάμεων τῆς φύσεως ἀλλά καί χυδαίων ἀνθρωπίνων παθῶν;

Ἀγνοοῦν ὅτι ἡ εἰδωλολατρεία τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων εἶναι προϊόν τῆς ποιητικῆς φαντασίας τοῦ Ὁμήρου καί τοῦ Ἠσιόδου; Ἀγνοοῦν ὅτι ὁ πολύς Ἠρόδοτος στό Β΄ βιβλίο τῶν Ἱστοριῶν του γράφει «Οὕτοι δέ εἰσίν οἱ ποιήσαντες θεογονίην Ἕλλησι καί τοῖσι θεοῖσι τάς ἐπωνυμίας δόντες καί τιμᾶσθαι καί τέχνας διελόντες καί εἴδεα αὐτῶν σημήναντες» (αὐτοί δηλ.Ὅμηρος καί Ἠσίοδος εἶναι ἐκεῖνοι πού συνέθεσαν στούς Ἕλληνες τήν θεογονία των καί ἔδωσαν στούς θεούς τά ὀνόματά των καί τάς πρεπούσας σέ αὐτούς τιμάς καί ἐμοίρασαν σέ αὐτούς τάς τεχνικάς ἐπιδεξιότητας καί καθώρισαν σέ αὐτούς τήν ἐξωτερική τους ἐμφάνιση). Ἀγνοοῦν τό ἠθικό παραλήρημα τῆς ἀρχαίας θρησκείας πού παρουσίαζε τόν ὑπέρτατο θεό Δία ὡς αἴσχιστο κακοῦργο παιδεραστή πού μεταμορφώνεται σέ ἀετό γιά νά ἁρπάξη τόν νεανία Γανυμήδη καί νά ἀσελγήση μαζί του ἤ λησμονοῦν ὅτι ὁ ἴδιος ψευδοθεός κατά τήν φαντασία τῶν δημιουργῶν του, πότε μετεβάλετο σέ χρυσή βροχή γιά νά γονιμοποιήση τήν Δανάη καί πότε σέ ταῦρο γιά νά κλέψη τήν Εὐρώπη προκαλῶντας τήν ἀκατέσχετο μῆνι τῆς γυναίκας του ψευδοθεᾶς Ἥρας; Ἀγνοοῦν ὅτι στήν ἀρχαία θρησκεία ἐπιβίωσαν φετιχιστικά καί τοτεμικά ὑπολείματα πρωτογόνων θρησκευτικῶν ἀντιλήψεων, μαγικές τελετουργίες, ὀργιαστικές μυστηριακές λατρεῖες, ἀνθρωποθυσίες καθώς καί λατρεῖες τερατομόρφων ὄντων (σφίγγες, ἅρπυες, ἑκατόγχειρες, κένταυροι κ.λ.π.). Ἀγνοοῦν ὅτι στήν ἀρχαῖα θρησκεία ὑπῆρχε ἡ λεγομένη ἱερογαμία δηλ. ὁ γάμος ἑνός θεοῦ καί μιᾶς θεᾶς ἤ ὅτι ἡ ἱεραρχία τοῦ δωδεκαθέου δέν ἦταν δεδομένη ἀλλά τῆς κυριαρχίας τοῦ Διός προηγήθη ἡ κυριαρχία τοῦ Κρόνου καί ἐκείνης ἡ κυριαρχία τοῦ Οὐρανοῦ; Ὁ Κρόνος ἐξεθρόνισε τόν πατέρα του Οὐρανό γιά νά ἐκβληθῆ καί ἐκεῖνος κατόπιν ἀπό τόν υἱό του Δία. Ἡ κατάλυση τῆς ἀρχῆς τοῦ Κρόνου ἐκ μέρους τοῦ Διός ἐπῆλθε κατόπιν λυσσώδους ἀγῶνος, κατά τόν ὁποῖο ὁ Ζεύς εἶχε συμμάχους τούς ἑκατόγχειρες ὁ δέ Κρόνος τούς Τιτάνες. Ἐρωτῶνται λοιπόν οἱ ἀνωτέρω. Αὐτά σέβονται καί θεωροῦν ὡς πραγματικότητες;

Ἀναμένομε τήν ἀπάντησή τους διότι ἄλλως εἶναι τό ἴδιο ἐπικίνδυνοι γιά τό γένος τῶν Ἑλλήνων ὅπως καί ὁ ἐκ τῆς ἰδίας πηγῆς τῶν διεθνῶν τραπεζιτῶν ἀναβλύζων ἕτερος πόλος τοῦ δῆθεν διαφωτισμοῦ ἐκφραζόμενος διά τοῦ ἀντιχριστιανικοῦ μένους τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ. 

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ + ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

ΠΗΓΗ: Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον, www.egolpion.com, 22   ΑΠΡΙΛΙΟΥ  2013 http://www.egolpion.com/peiraiws_xa.el.aspx#.UXTyq61t9YA.facebook#ixzz2RIgcjIWx

 

*******

 

Ανακοινωθέν Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ για την απάντηση της «Χρυσής Αυγής»

 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ & ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ

Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190, 185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ, Τηλ. +30 210 4514833 (19), Fax +30 210 4528332 e-mail: impireos@hotmail.com

 

᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 23ῃ Ἀπριλίου 2013

 

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ἡ ἀπαράδεκτη καί ἐξυβριστική ἀπάντησις στά κρίσιμα ἐρωτήματα πού θέσαμε στόν κομματικό σχηματισμό Λαϊκός Σύνδεσμος «Χρυσή Αὐγή» δηλ. ἄν ἐξακολουθεῖ νά στηρίζει τόν νεοπαγανισμό τῆς «Νέας Ἐποχῆς» καί ἄν καλύπτει τούς Βουλευτάς του κ. Ἠλία Κασιδιάρη καί κ. Ἀρτέμη Ματθαιόπουλο πού ὁ πρῶτος μέ τούς νεολαίους τιμοῦν τό χειμερινό ἡλιοστάσιο καί τήν ἄλογη καί ἀσυνείδητη μάζα ἐνέργειας πού εἶναι τό ἄστρο τοῦ πλανητικοῦ μας συστήματος, ὁ δέ δεύτερος δημοσίᾳ δήλωσε ὅτι τιμᾶ τήν ἀρχαία εἰλωλολατρική θρησκεία, γεγονότα αὐταπόδεικτα καί πασίδηλα ἀποδεικνύει πλεόν ὅτι ὁ κομματικός αὐτός σχηματισμός χρησιμοποιεῖ τό πρόταγμα τοῦ ἐθνικισμοῦ γιά νά καλύψη τό νεοπαγανιστικό του ἰδεολόγημα. Τό προσωπεῖο ἔπεσε καί μέ τίς ὕβρεις καί τίς συκοφαντίες δέν μπορεῖ νά συσκοτίση τήν πραγματικότητα.

Οἱ συκοφαντίες τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς ὅτι δῆθεν εἴμαστε ἐντολοδόχοι τοῦ παγκόσμιου κέντρου τοῦ Σιωνισμοῦ καί ὅτι δῆθεν στοχεύουμε στόν ἀρχιεπισκοπικό θῶκο καί ὅτι δῆθεν κατηγοροῦμε τήν Χρυσή Αὐγή ἀπροϋποθέτως καί χωρίς δικαιολογία μέ τό νά ὑποβάλωμε κρίσιμα ἐρωτήματα πού προέκυψαν ἀπό δημόσιες ἐνέργειες καί δηλώσεις βουλευτῶν της, γιά νά ἔχωμε δῆθεν τήν εὔνοια τῶν ἰσχυρῶν τοῦ κατεστημένου, ἀποδεικνύουν δυστυχῶς ὅτι ὁ συγκεκριμένος χῶρος εἶναι ἐπικίνδυνος γιά τό Ἑλληνορθόδοξο Γένος.

Ἡ ὁμολογία τους «ναί κάποιοι νέοι τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς ἑόρτασαν τό χειμερινό ἡλιοστάσιο, μία ἡμέρα ἱερή τῆς παράδοσης τοῦ Ἑλληνισμοῦ γιά χιλιάδες χρόνια», ἀποδεικνύει πλήρως ποῖος εἶναι ἐγκάθετος τοῦ παγκόσμιου κέντρου τοῦ Σιωνισμοῦ καί ποιός ὄχι, γιατί ὁ διεθνής Σιωνισμός ἐπιχειρεῖ νά ἐκθεμελιώση τήν εἰς Χριστόν πίστιν καί τήν θεόθεν ἀποκάλυψι μέ τό νεοπαγανιστικό μόρφωμα καί τήν ἀναβίωση τῶν διαμονικῆς ὑφῆς ἀρχαίων εἰδωλολατρικῶν θρησκειῶν.

Ἡ δημόσια κριτική ἐνεργειῶν καί θέσεων πού ἅπτονται τοῦ πνευματικοῦ βίου δέν εἶναι ἐνασχόλησις μέ τήν πολιτική, ὡς κατηγορούμεθα ἀλλά εἶναι καθῆκον καί ποιμαντική ὑποχρέωσις διά τήν διαφύλαξι τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος ἀπό «λύκους βαρεῖς» ἔχοντας δοράν προβάτου (Ματθ. Ζ 15). Ὅσον δέ ἀφορᾶ στίς ἐπικλήσεις Γραφικῶν λογίων «μή κρίνετε ἵνα μή κριθῆτε» καί «τά τοῦ Καίσαρος τῷ Καίσαρι καί τά τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ» εἶναι «ἀπορία ψάλτου βήξ» ὡς καί «ἀπό τήν Πόλιν ἔρχομαι καί εἰς τήν κορφήν κἄν ἕλα». Τέλος ὅποιος ἐπιθυμεῖ νά διαβάσει τήν ἀληθινή σχέση τοῦ ναζιστικοῦ κινήματος τοῦ ἀνισόρροπου καί φρενοβλαβοῦς Ἀδόλφου Χίτλερ πού αἱματοκύλισε τόν κόσμο καί μέ τό ἰδεολόγημα τοῦ ὑπερανθρώπου ἔστησε τό φρικῶδες Ὁλοκαύτωμα ἑκατομμυρίων ψυχῶν μεταξύ τῶν ὁποίων καί ἕξι ἑκατομμυρίων Ἑβραίων τόν παραμπέμπω στό δυνατό σύγγραμα «Min Hametzar» (Ἀπό τά βάθη) πού ἐξεδόθη στήν Ν. Ὑόρκη τό 1961 στά Ἑβραϊκά καί πού συνεγράφη ἀπό τόν Ραββίνο τῆς Σλοβακίας Michael Ber Weissmandl ztl, Κοσμήτορα τοῦ Ἱδρύματος Nitra Yeshiva πού ἀναφέρεται στά χρόνια 1942-1945 πού μπορεῖ νά τό βρεῖ στίς ἱστοσελίδες www.israelversusjudaism.org καί www.jewsnotzionists.org/index.htm τῶν ὀρθοδόξων Ἑβραίων τῶν ΗΠΑ.

Τό ζήτημα λοιπόν πού τίθεται δέν εἶναι ἄν εἴμεθα ὄργανο, διατάκτης καί παπαγαλάκι τῶν «ἰσχυρῶν τοῦ κατεστημένου» ἀλλά ὅτι ὁ συγκεκριμένος κομματικός σχηματισμός προβάλλει στόν Ἑλληνικό λαό ὄχι τήν Ἑλληνορθόδοξη ἰδιοπροσωπεία ἀλλά τήν νεοπαγανιστική σύγχυση διότι ὅλοι ἀντιλαμβάνονται ὅτι Χριστός καί εἴδωλα δηλ. δαιμόνια δέν μποροῦν νά συνυπάρξουν καί ὅτι ἐπειδή τό δένδρο ἐκ τοῦ καρποῦ κρίνεται οὐδόλως διαφέρουν ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος ἐκ τοῦ ἑτέρου πόλου τοῦ Σιωνιστικοῦ συστήματος τοῦ δῆθεν μέντορος τοῦ Διαφωτισμοῦ καί ἀθεϊστικοῦ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ  + ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

ΠΗΓΗ: http://www.impantokratoros.gr/B22EF3F8.el.aspx

Φασισμός και δουλεμπόριο: Δύο όψεις του ίδιου νομίσματος

 

Του παπα Δημήτρη Θεοφίλου*

Στις 21/4 συμπληρώνονται 46 χρόνια από το πραξικόπημα της χούντας των αμερικανόδουλων και ξενοκίνητων συνταγματαρχών, ένα ιστορικό πάθημα που δεν φαίνεται να έγινε μάθημα, και είναι γνωστό ιστορικά, πως όποιος δεν μαθαίνει από τα παθήματά του, είναι καταδικασμένος να επαναβιώσει περισσότερο οδυνηρές καταστάσεις, από όσες έζησε, αλλά λησμόνησε, ωσάν να υποβλήθηκε σε λοβοτομή.

Στις μέρες μας είναι προφανής και αδιαμφισβήτητη πλέον, η επιστροφή του δουλοκτητικού δουλεμπορίου. Μην εστιάζουμε σε συγκεκριμένα περιστατικά (στο δέντρο) και χάνουμε την συνολική ουσία των γεγονότων (το δάσος). Συμπεριφορές που μας γυρίζουν αιώνες πριν, ως ανθρώπινα εξελικτικά όντα, πράξεις και δράσεις ξένες προς τον πολιτισμό, την κουλτούρα, την παιδεία  και τη θρησκεία μας, προσβάλλουν την πολιτισμική καταγωγή μας και μας ακυρώνουν μελλοντικά, ως σημεία αναφοράς, ανεκτικότητας στη διαφορά και ενσυνείδητους χριστιανούς (τουλάχιστον όσους συνεχίζουν και θέλουν έτσι να αυτοπροσδιορίζονται), και το κυριότερο, μας μηδενίζουν ως παραδείγματα ζωής, για τα παιδιά μας και τις επερχόμενες γενιές, γράφοντας εμείς σήμερα αυτή τη «προσωπική μαύρη» ιστορική μας σελίδα, προδιαγράφουμε ένα ζοφερό αυριανό μέλλον.

Το πιο ανησυχητικό φαινόμενο όμως, δεν είναι αυτοί που δρουν κακοποιώντας συνανθρώπους μας, αλλά αυτοί που τους ανέχονται και δεν αντιδρούν, αλλά παρακολουθούν ψυχρά και αδιάφορα, δίχως να καταγγέλλουν, σιωπώντας συνενοχικά. Θα περίμενε κάποιος, ίσως αιθεροβάμων, μια κάποια αντίδραση, από τοπικούς φορείς, όπως εκκλησία, τοπική αυτοδιοίκηση, συλλόγους, πρωτοβουλίες πολιτών, τίποτε όμως… επιλεκτική τύφλωση και κώφωση, πλήρης υποταγή στην 11^η εντολή την «ου μπλέξεις», με αποτέλεσμα ξανά στο «ίδιο έργο θεατές», της στυγνής και ανηλεούς εξουθενωτικής εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Ουσιαστικά την μετατροπή της κοινωνίας σε κανιβαλικό συμφερτό, ανελέητη ζούγκλα, όπου οι ισχυρότεροι «τρώνε» τους ασθενέστερους, βασική και πάγια αρχή άλλωστε, του καπιταλισμού και των παραγώγων του, όπως είναι ο φασισμός.

Αν όμως θέλουμε ακόμα και τώρα στο παρά 5΄, να διατηρήσουμε την αυτοεκτίμηση που μας απέμεινε ως κοινωνία και να μπορούμε να κοιταζόμαστε στο «καθρέφτη» της ιστορίας, δίχως να ντρεπόμαστε και να αηδιάζουμε για το ανθρώπινο είδος,  προλαβαίνουμε από το χείλος της αβύσσου όπου βρισκόμαστε να σταματήσουμε, αναλογιζόμενοι το βάθος του βαράθρου, που απλώνεται μπροστά μας και να του γυρίσουμε τη πλάτη οριστικά,  επιστέφοντας, στην ανθρωπιά, την αλληλεγγύη, την αδελφοσύνη, την ισονομία, τη δικαιοσύνη και την ελευθερία, αξίες που έχουμε τόσο μεγάλη ανάγκη στους χαλεπούς καιρούς μας, αλλά εμείς επιμένουμε να τις έχουμε λησμονημένες, στα «αζήτητα».

* O π. Δημήτριος Θεοφίλου είναι εφημέριος στην Ιτέα Φωκίδας. Είναι έγγαμος, πατέρας 3 παιδιών, Πτυχ. Θεολογίας, Πτυχ. Ψυχολογίας, Μaster Θεολογίας, Πτυχ. βυζαντινής μουσικής. 

Η "μαύρη τρύπα" στη χρηματοδότηση της Χρυσής Αυγής

 

Της Όλγας Στέφου

 

Πώς καταφέρνει μια οργάνωση του 0,5% να αναδειχθεί σε κοινοβουλευτική δύναμη της τάξης του 7%; Πού βρίσκει τους πόρους να κάνει προεκλογική εκστρατεία; Και, κυρίως, ποια είναι η σχέση των κυβερνήσεων των τελευταίων ετών με το ακροδεξιό παρακράτος;

Το ότι η Νέα Δημοκρατία έχει στους κόλπους της πρώην χουντικούς και νυν ακροδεξιούς, είναι γνωστό. Από στελέχη της ΕΠΕΝ, όπως ήταν ο Μάκης Βορίδης, μέχρι επίδοξους ανασκευαστές της σύγχρονης ιστορίας, σαν τον κ. Κωτούλα. Φαίνεται πως η ανάγνωση της ιστορίας, όπως την κάνει ο κ. Κωτούλας, ακούγεται ιδιαίτερα βολική σε ένα κομμάτι του ακροατηρίου της ΝΔ, ενισχύοντας την πολύ παλιά προσπάθεια "άφεσης αμαρτιών" των εγκλημάτων του ναζισμού.

Για παράδειγμα, δεν αρνείται την ύπαρξη στρατοπέδων συγκέντρωσης, αλλά τα τοποθετεί στη σφαίρα των… εκατέρωθεν εγκλημάτων που συμβαίνουν σε έναν πόλεμο, χωρίς να αναγνωρίζει πως πίσω από την ύπαρξή τους υπήρχε ιδεολογικό κίνητρο. Μοιάζει σα να προσπαθεί η ΝΔ να "χαϊδέψει τ' αφτιά" των ναζιστών. Είναι, όμως, αυτή της η πρακτική τόσο πρόσφατη όσο φαίνεται;

Το 2004 έρχεται η συνέντευξη του πρώην υπαρχηγού της Χρυσής Αυγής, Χ. Κουσουμβρή, στον Στέλιο Βραδέλη από τον "Ταχυδρόμο", που θέτει πρώτη φορά το θέμα της χρηματοδότησης της Χρυσής Αυγής από το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία. Συγκεκριμένα, ο Χ. Κουσουμβρής αναφέρει: "Ως ταμίας της "Χρυσής Αυγής"΄, είχα τη δυνατότητα να γνωρίζω ότι στο ταμείο δεν είχαμε ποτέ περισσότερα από 300-400 ευρώ. Με τα χρήματα αυτά δεν συντηρείται μια οργάνωση. Το ποιος (την ενίσχυε οικονομικά)  δεν το ξέρω με σιγουριά. Ξέρω όμως ότι το προεκλογικό μας υλικό για τις ευρωεκλογές είχε έρθει με δελτίο αποστολής από τα γραφεία μεγάλου κόμματος." Ο Κουσουμβρής στο βιβλίο του "Γκρεμίζοντας το μύθο της Χρυσής Αυγής", αναφέρει πιο συγκεκριμένα: "Ποιος χρηματοδοτούσε, άραγε, αυτήν την προσπάθεια; Απ'ό,τι εμμέσως μας έδωσε να καταλάβουμε ό ίσος ο διαβόητος "αρχηγός" της Χρυσής Αυγής, Νίκος Μιχαλολιάκος, "αρπαχτές γινόντουσαν απ' όλους τους πολιτικούς χώρους καταπώς συνέφερε τα δύο μεγάλα κόμματα, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία".

Σε ενίσχυση των λεγομένων του Κουσουμβρή, έρχεται η δήλωση του έτερου πρώην υπαρχηγού της Χρυσής Αυγής, Δημήτρη Ζαφειρόπουλου σε αναφορά που έκανε σε άρθρο του για την ακροδεξιά, τον εθνικιστικό χώρο κλπ: "[…] Εξάλλου, σε αντίθεση με τους μηχανισμούς του ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ δεν είναι άξια για περίπλοκες διαδρομές. Το πολύ-πολύ να τυπώσει κανένα ακροδεξιά φυλλάδιο όταν το ΛΑΟΣ χρειαζόταν πλευροσκόπηση εκ των δεξιών του".

Η πρόσφατη ημερίδα της ΕΣΗΕΑ για τη Χρυσή Αυγή, έρχεται να δώσει κι άλλες πληροφορίες. Ο Τάσος Τέλλογλου, τοποθετούμενος επί της χρηματοδότησης της ΧΑ, αναφέρει: "Η Χρυσή Αυγή στις εκλογές στηρίχθηκε οικονομικά από ορισμένα πολιτικά κόμματα του λεγόμενου «συνταγματικού τόξου». Τους τύπωναν ψηφοδέλτια, τους βοηθούσαν με προεκλογικό υλικό. Στις εκλογές του περασμένου Μαΐου πλήρωσαν 60.000 ευρώ για προεκλογικά φυλλάδια. Σήμερα έχουν οικονομική στήριξη εφοπλιστών, μεγαλοδικηγόρων, φαρμακοβιομηχάνων, κατασκευαστών, και χρηματοδότηση από μία συγκεκριμένη τράπεζα". 

Μαρτυρίες μέσα από τη Χρυσή Αυγή, αλλά και από νεοφιλελεύθερους δημοσιογράφους συγκλίνουν στο ίδιο συμπέρασμα: Η χρηματική σχέση μεταξύ της Νέας Δημοκρατίας και της Χρυσής Αυγής ξεκινά από παλιά. Ίσως μια μικρή αναδρομή σε δηλώσεις στελεχών του κυβερνώντος κόμματος να εξηγεί ένα μεγάλο κομμάτι του γιατί μπορεί να συμβαίνει αυτό…

 

Από τον Καρατζαφέρη ως τον Ψωμιάδη και τον Φαήλο Κρανιδιώτη

 

Εν έτει 1998, ο τότε βουλευτής της ΝΔ, Γιώργος Καρατζαφέρης, απευθύνει ανοιχτό κάλεσμα προς… άπαντες του "εξωσυνταγματικού" τόξου. Αναφέρει ότι η Χρυσή Αυγή, η ΕΠΕΝ, οι βασιλικοί και οι ναζιστές αποτελούν κομμάτι της Νέας Δημοκρατίας και θέλει να τους δώσει εξουσία, Διοικήσεις κρατικών οργανισμών και υφυπουργεία. [Σημείωση adin: Δείτε το – μονταρισμένο – σχετικό βίντεο]: http://www.youtube.com/watch?v=QF2zXDwJs-w&feature=player_embedded&bpctr=1363604784

Από κοντά και ο τότε νομάρχης  Θεσσαλονίκης, Παναγιώτης Ψωμιάδης. Το 1998 και 1999, η Χρυσή Αυγή παρουσιάζει μια έντονη… δραστηριότητα. Ήταν τότε που "εγκαινίασαν" τα μνημόσυνα των Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, Ιωάννη Μεταξά και Κωνσταντίνου Μανιατάκη, μαζί με την άνοδο των επιθέσεων σε "διαφορετικούς", στις τρείς κάθε μήνα. Το γνωστό ΤΗΛΕΑΣΤΥ καλύπτει τηλεοπτικά τις "εκδηλώσεις" της Χρυσής Αυγής. Με ερώτηση βουλευτή του τότε Συνασπισμού στη Βουλή για τη δραστηριότητα της ΧΑ, καταγράφεται επίσημα στα πρακτικά το εξής χωρίο: "Εξαιρετικά αρνητικό είναι το γεγονός ότι οι έκνομες αυτές δραστηριότητες ενθαρρύνονται από ορισμένους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και συγκεκριμένα από τους κύριους Ψωμιάδη και Καρατζαφέρη.

Φυσικά ο κ. Ψωμιάδης επανήλθε με τη διάσημη πια δήλωσή του: ΝΔ και Χρυσή Αυγή, αδερφές κεντροδεξιές παρατάξεις. [Σημείωση admin: Δείτε το  μονταρισμένο – σχετικό βίντεο]: http://www.youtube.com/watch?v=8jb0_F9SUiw&feature=player_embedded

Στην ακόμη πιο πρόσφατη ιστορία, ο Φαήλος Κρανιδιώτης, σύμβουλος του Αντώνη Σαμαρά, προτείνει άνοιγμα της ΝΔ στη βάση της Χρυσής Αυγής. Συγκεκριμένα σε άρθρο του, αναφέρει: "Είναι λοιπόν καιρός για άνοιγμα προς τη βάση (…) της Χρυσής Αυγής, χωρίς προσβολές ή συγκρουσιακά συνθήματα αλλά με πρακτικές πολιτικές: καταπολέμηση λαθρομετανάστευσης κι εγκληματικότητας, στιβαρή εξωτερική πολιτική, αποκατάσταση της αμυντικής μας ισχύς, όχι μόνο σε υλικό αλλά και με αξιοπρεπείς αποδοχές του προσωπικού, γερό χτύπημα της ανεργίας με άμεση εκκίνηση των μεγάλων έργων, επανελλήνιση της Παιδείας." 

Μήπως το άρθρο Κρανιδιώτη, πέρα από προσπάθεια "ανοίγματος στη βάση της ΧΑ", είναι μια προσπάθεια προσέγγισης εκ νέου του νεοναζιστικού κόμματος;

ΠΗΓΗ: http://www.alterthess.gr/content/i-mayri-trypa-sti-xrimatodotisi-tis-xrysis-aygis. Το είδα: Παρασκευή, 15 Μαρτίου 2013, http://periodista.gr/index.php/greece/item/2539-….82

Σημείωση: Οι υπογραμμίσεις έγιναν από τον admin.

Η Χρυσή Αυγή εξαπατά τον λαό που υποφέρει

 

Του (μεγιστολαυρίτη) Μοναχού Αββακούμ*

 

 

 

Ζει σε μια «γωνιά» της Ελλάδας, στη Μονή Μεγίστης Λαύρας στο Άγιο Όρος αποτραβηγμένος από τα εγκόσμια, τα τελευταία 20 χρόνια.

Πρόσφατα βγήκε από το ησυχαστήριό του, με αφορμή την ανησυχητική εξάπλωση της Χρυσής Αυγής, γεγονός που τον εξόργισε και τον προκάλεσε να γράψει ακόμη ένα βιβλίο. Ο λόγος για τον Αγιορείτη μοναχό Αββακούμ ο οποίος αναλύει και εξηγεί από την πλευρά του τους λόγους που βρίσκει πρόσφορο έδαφος το ναζιστικό κόμμα στους Έλληνες και κυρίως στους νέους.

Στο βιβλίο του με τίτλο «Η Χρυσή Αυγή ως Δούρειος Ιππος Αντιχριστιανισμού» κρούει τον κώδωνα του κινδύνου στην Εκκλησία και την Πολιτεία, τις οποίες καθιστά υπεύθυνες για την κοινωνικοπολιτική κρίση που διαπερνά τη χώρα.

Χαρακτηρίζει τη Χρυσή Αυγή ως μια ναζιστικοπαγανιστική αίρεση και την προσπάθειά της να προσεγγίσει τους Ελληνες πολίτες που βάλλονται από την κρίση «ως μια επιτηδευμένη προσπάθεια εξαπάτησης».

Ζητεί από την Εκκλησία να αποκηρύξει επίσημα τις πεποιθήσεις του ναζιστικού κόμματος ξεγυμνώνοντάς την στα μάτια όσων έχουν παγιδευτεί. Ταυτόχρονα καλεί τα αριστερά κόμματα να λειτουργήσουν ως αντίρροπες δυνάμεις κυρίως στη νεολαία που είναι η εύκολη… λεία.

Το «Εθνος» επικοινώνησε με τον Αγιορείτη μοναχό Αββακούμ, ο οποίος δέχθηκε να μιλήσει αποκλειστικά και μόνο για το βιβλίο του. «Ζω σε μια γωνία της γης, από επιλογή, μακριά από τη δημοσιότητα και προτιμώ να παραμείνω άγνωστος», απάντησε, όταν τον ρωτήσαμε για τη ζωή του. Η μοναδική πληροφορία που μας έδωσε ήταν πως ως «λαϊκός ήμουν εκπαιδευτικός».

Αντίθετα, οι απαντήσεις του στις ερωτήσεις σχετικά με τη Χρυσή Αυγή καταιγιστικές:

Ποιο ήταν το κίνητρό σας να γράψετε το συγκεκριμένο βιβλίο;

Εντυπωσιάστηκα από τα εκατοντάδες τηλεφωνήματα που δέχθηκα το τελευταίο διάστημα από ανθρώπους απλούς, οι οποίοι μου έλεγαν ότι δέχονται πιέσεις να ψηφίσουν Χρυσή Αυγή. Οι πιέσεις προέρχονται και από κληρικούς. Εξοργίστηκα και κατάλαβα ότι ο κόσμος είναι παγιδευμένος γιατί δεν γίνεται πνευματική καθοδήγηση από τους ιερείς.

Αργότερα αντιλήφθηκα ότι και οι αρχιερείς είναι σε ένα βαθμό μοιρασμένοι και χωρίζονται σε εκείνους που είναι αδιάφοροι με τη Χρυσή Αυγή, σε εκείνους που είναι εναντίον και σε αυτούς που είναι υπέρ ή την ανέχονται. Τότε πήρα την απόφαση να τοποθετηθώ.

Ποιος είναι ο λόγος που η Χρυσή Αυγή χρησιμοποιεί -όπως γράφετε στο βιβλίο σας- την Εκκλησία ως δεξαμενή άντλησης ψηφοφόρων;

Είναι απλό. Οι χρυσαυγίτες προσεγγίζουν με ύπουλο τρόπο τον κόσμο, που αυτή τη στιγμή υποφέρει. Περνούν στους πολίτες την άποψη ότι πιστεύουν στον Χριστό. Ομως πρόκειται για μια αίρεση με ναζιστικές καταβολές που θεωρεί ότι ο Χριστός είναι ενσάρκωση του θεού Φοίβου. Ο κόσμος δεν έχει ενημερωθεί ούτε για τα «πιστεύω» του κόμματος ούτε για τις πραγματικές προθέσεις. Εγω τους άθεους τους σέβομαι. Τους χρυσαυγίτες όμως όχι.

Με ποιο τρόπο η Εκκλησία και η Πολιτεία μπορούν κατά την άποψή σας να λειτουργήσουν ως ανάχωμα σε αυτή την υπόθεση;

Πιστεύω ότι αρχικά πρέπει να συγκροτήσουμε και να σταθεροποιήσουμε τη συλλογικότητά μας ως έθνος. Η Εκκλησία να αποκ

ηρύξει επίσημα τις θρησκευτικές πεποιθήσεις της Χρυσής Αυγής ως αίρεσης ή σέχτας. Οι λαοί δεν διαλύθηκαν ποτέ για οικονομικούς λόγους, αλλά κατέρρευσαν ή αφανίστηκαν όταν έχασαν την ψυχή τους. Φτώχεια και ανέχεια είχαμε και το 1940 και τις επόμενες δεκαετίες. Αυτό δεν εμπόδισε να βγουν τεράστια αναστήματα πνευματικότητας όπως Θεοδωράκης, Χατζιδάκις, Σεφέρης.

Η δικτατορία δεν εμφανίστηκε λόγω οικονομικών δεινών, αλλά γιατί είχαν δημιουργηθεί ρωγμές στο πολιτικοκοινωνικό μας στάτους.

Πώς μπορεί να απομονωθεί το ναζιστικό ρεύμα;

Με τη διαφώτιση του λαού. Οχι με θεσμικές παρεμβάσεις γιατί αυτές θα λειτουργήσουν ως μπούμερανγκ. Οι χρυσαυγίτες θα το εκμεταλλευτούν και θα μεταμφιεστούν ως υπερασπιστές της νομιμότητας.

Τον ρόλο της διαφώτισης προτείνετε να τον αναλάβουν οι ιερείς;

Η Εκκλησία έχει τον σημαντικότερο ρόλο, αλλά θεωρώ ότι και τα αριστερά κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ μπορούν να λειτουργήσουν ως αντίρροπες δυνάμεις. Κυρίως προς τη νεολαία που είναι η εύκολη λεία και στρέφεται προς τη Χρυσή Αυγή αναζητώντας τρόπους να διοχετεύσει την ορμή της και να εκδηλώσει την οργή της.

Τα πειστήρια: Εγκώμια στον «ανίκητο ήλιο»

Ενα μικρό δείγμα "για το πώς και σε τι ακραία μορφή γίνεται διάβρωση της ψυχής και του μυαλού των νέων που εγκλωβίζονται" στο ναζιστικό κόμμα παραθέτει ο μοναχός Αββακούμ στο τεύχος 5 Ιανουαρίου 2000 του περιοδικού "Αντεπίθεση" της Νεολαίας της Χρυσής Αυγής. "../Ο Ανίκητος Ηλιος! Ο Εωσφόρος! Τίθεται εκτός παραδείσου/…/Οι ανά τον κόσμο δούλοι υποταγμένοι θα τον πουν Διάβολο. Σατανά και αυτός θα γελά, θα καγχάζει. Μόνος του. Με τους συμπολεμιστές του. Ο Εωσφόρος".

"…" πολλοί ανυποψίαστοι Ορθόδοξοι Έλληνες θα έχουν παρατηρήσει (και θα έχουν ίσως ενθουσιαστεί, αν όχι γοητευτεί) το με πόσο σεβασμό μιλούν στελέχη της Χρυσής Αυγής για το Χριστό και με πόση θέρμη τον υπερασπίζονται. Μόνο που οι απλοί αυτοί ανυποψίαστοι πολίτες δεν ξέρουν, πως όταν μιλούν για το Χριστό οι "ιδεολόγοι" της Χρυσής Αυγής, ο "Χριστός τους" είναι κάτι άλλο…./ Και ας αφήσουμε την ίδια τη Χρυσή Αυγή να μας πει τι εννοεί όταν χρησιμοποιεί το όνομα Χριστός: Ο χρυσομάλλης Χριστός, Φοίβος και Μίθρας μαζί ενσαρκώνεται στη Γη, για να διώξει το σκοτάδι και το κακό μακριά από τους ανθρώπους..

…Ίσως κάποιοι απλοί ορθόδοξοι πιστοί, διαβάζοντας αυτές τις πρώτες εδώ γραμμές για την "ταυτότητα" και το αντιχριστιανικό "πιστεύω της Χρυσής Αυγής, αισθάνονται τώρα, ότι διέπραξαν κάτι το εφάμαρτο με την ψήφο τους που έδωσαν και εισήλθε με εκλεγέντες βουλευτές στο Ελληνικό Κοινοβούλιο ένα τέτοιο κόμμα".

* ΜΟΝΑΧΟΣ ΑΒΒΑΚΟΥΜ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ «Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΩΣ ''ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ'' ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ»

ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ «E» 2/3/2013, http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=63790666