Το άλλοθι των δολοφόνων…

 

Του παπα Ηλία Υφαντή*

 

Χαμός και χαλασμός! Μέγα θέμα πολιτικό, νομικό, κοινωνικό, ηθικό: Εξαιτίας της πρωτοφανούς σπουδής, με την οποία έγιναν οι συλλήψεις σε βάρος βουλευτών και μελών της Χρυσής Αυγής. Προκειμένου να αποδειχθεί, αν το κόμμα τους είναι εγκληματική οργάνωση. Γεγονός για το οποίο θα αποφανθεί αρμοδίως η λεγόμενη, Δικαιοσύνη.  Αν βέβαια είναι ζωντανή και ανεξάρτητη και όχι εξαρτημένη και αποθαμένη.

Επιτρέψτε όμως σε μας – το φτωχό προλεταριάτο – που δεν γνωρίζουμε τα άρθρα και τους νόμους, αλλά διαθέτουμε το στοιχειώδες κοινό περί δικαίου αίσθημα, να αναρωτηθούμε και να ρωτήσουμε: Τα μνημονιακά κόμματα και οι κυβερνήσεις τους, δεν συνιστούν εγκληματικές οργανώσεις και μάλιστα του χειρίστου είδους;

Ή μήπως, ΕΔΩ και ΤΩΡΑ δεν δολοφονούν την πατρίδα μας; Και δεν υπονομεύουν τη θρησκεία μας! Και δεν πλαστογραφούν  την ιστορία μας! Και δεν εξευτελίζουν-κατ' εικόνα και ομοίωσή τους-την παιδεία μας;  Και δεν δολοφονούν μυριοτρόπως τα παιδιά μας! Και παράλληλα την οικογενειακή και οικονομική και ηθική μας υπόσταση. Κάνοντας θεσμικό και νομικό καθεστώς το έγκλημα και την κακουργία. Και κηρύσσοντας απηνή διωγμό ενάντια σε κάθε έννοιας δικαιοσύνης και δικαιωμάτων του λαού!

Αλλά, θα μας αντιτείνουν κάποιοι: Μα, επιτέλους, δεν έχουν κι αυτοί δικαίωμα στα ανθρώπινα λάθη; Το όργιο όμως της κακουργίας τους φωνάζει πως δεν κάνουν κανένα λάθος. Και ότι αυτοί και οι πάτρωνές τους συμμετέχουν σε ένα, μέχρι την παραμικρότερη λεπτομέρεια, προμελετημένο σατανικό σχέδιο, που αποσκοπεί στην πολύτροπη καταστροφή της πατρίδας και εξαθλίωση του λαού μας. Έτσι ώστε η υποδούλωση μας να είναι, όχι μόνο σε πλάτος, αλλά και σε βάθος ολοκληρωτική.

Και προωθούν το δολοφονικό τους σχέδιο, ακάθεκτοι. Χωρίς καθόλου αναστολές. Το 2007 και το 2009 έκαψαν  τη μισή Ελλάδα και θυσίασαν στην πυρά της ιερής τους εξέτασης ένα σωρό αθώους, προκειμένου, όπως φαίνεται, να προωθήσουν το σχέδιό τους. Αλλά και η δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου φαίνεται να υπαγόταν στην ίδια αυτή δολοφονική προοπτική. Όπως και τώρα η δολοφονία του Παύλου Φύσσα.

Που και αυτή δείχνει να εντάσσεται στο ίδιο πρόγραμμα. Αφού το μνημονιακό καθεστώς διερχόταν περίοδο κάμψης. Και είχε ανάγκη απ' τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης: Σε τρόπον ώστε να ξεχάσουμε τις τέσσερις, περίπου χιλιάδες αυτοκτονίες, που, σε τελική ανάλυση είναι δολοφονίες. Το πογκρόμ των  καταιγιστικών και κανιβαλικών απολύσεων απ' τα σοκολατόπαιδα του τεμπελχανίου της αμαρτωλής οικογενειοκρατίας. Και όλο το όργιο της επιδρομής εναντίον μας. Και να εστιάσουμε την προσοχή μας στο τηλεοπτικό πηγαινέλα των συλληφθέντων, πέρα από κάθε νομική και ηθική δεοντολογία, χρυσαυγιτών. Και την ακατάσχετη προπαγανδιστική φλυαρία κάποιων εξωνημένων δημοσιοκάφρων…

Αν, λοιπόν, υπήρχε ζωντανή και ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, όλος αυτός ο εσμός των δωσιλόγων θα έπρεπε πρώτοι και καλύτεροι να έχουν συλληφθεί και λογοδοτήσει για τα πρωτοφανή τους εγκλήματα. Και όχι  να φτάσουμε στο κατάντημα να παρουσιάζονται οι άτιμοι ως τιμητές και υπερασπιστές της δημοκρατίας και Ηρακλείς της δικαιοσύνης. Όταν  εκ θεμελίων τις κατεδαφίζουν και τις καταποντίζουν….

Μα τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα – θα πουν κάποιοι – τη διέπραξε, αποδεδειγμένα, χρυσαυγίτης. Ναι, αλλά ο κοινός νους, σ' αυτές τις περιπτώσεις, λέει ότι στα τέτοιου είδους εγκλήματα πρέπει να προσέχουμε, πρωταρχικά, όχι στο ποιοι φαίνονται ότι τα διέπραξαν, αλλά στο ποιοι ωφελούνται από αυτά. Και αυτοί, που, προφανέστατα, ωφελήθηκαν είναι η δικομματική συμμορία και οι εντολοδότες τους. Ενώ οι εκπρόσωποι της Χρυσής Αυγής φάνηκαν, όπως ήταν επόμενο, αιφνιδιασμένοι και  πανικόβλητοι. Γεγονός, που δείχνει ότι, όχι μόνο δεν είχαν σκηνοθετήσει το έγκλημα, αλλά τους προέκυψε και ως εφιάλτης και πισώπλατη μαχαιριά.

Ποιοι και πώς το σκηνοθέτησαν; Ο Χίτλερ είχε πει ότι σε κάθε τόπο θα βρούμε κάποια καθάρματα, που θα είναι διατεθειμένα να υπηρετήσουν τους σκοπούς μας. Κι ακόμη πως υπάρχουν πολλοί τρόποι να εξουδετερώνουμε τους αντιπάλους μας. Που σημαίνει ότι οι μαφιόζοι του ντόπιου και του διεθνούς κατεστημένου θα μπορούσαν να επιστρατεύσουν κάποιον απ' αυτούς τους πολλούς τρόπους, για να φτάνουν στο σκοπό τους. Έτσι ώστε να συνεχιστεί η δολοφονία του λαού. Βγάζοντας την ουρά τους απέξω και δείχνοντας, ως ΑΛΛΟΘΙ τους, κάποιους ως αποδιοπομπαίους.

Ενισχύεται δε η άποψη αυτή από το γεγονός ότι στην αναξιοπιστία των πολιτικών απατεώνων, προστέθηκαν και οι ομοβροντίες κατευθυνόμενης προπαγάνδας των εκ περισσού αναξιόπιστων ΜΜΕ. Που σημαίνει ότι, όσο περισσότερο ξεσαλώνουν όλοι αυτοί οι εξωνημένοι, τόσο περισσότερο πρέπει όλοι μας να υποπτευόμαστε ότι περισσεύει το σκοτάδι της δολοφονικής σκοπιμότητας. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι οι παγκόσμιοι αρχιρατσιστές και αρχισυνωμότες επαναφέρουν την αξίωσή τους να ψηφιστεί ο διαβόητος αντιρατσιστικός νόμος…

Αξιοσημείωτο επίσης είναι και το ότι σ' όλο αυτό το δολοφονικό ντελίριο έρχεται να προστεθεί και η οξύμωρη  συμπεριφορά κάποιων, λεγόμενων, χριστιανών. Οι οποίοι, ενώ καταδικάζουν τον παγανισμό και τον ρατσισμό του χρυσαυγιτισμού, υποστηρίζουν, το δολοφονικό μνημονιακό καθεστώς. Το οποίο, ως πληρωμένος δολοφόνος, υπηρετεί τον σιωνιστικό σατανισμό και τον ναζιστικό κανιβαλισμό.

 

* παπα-Ηλίας, 08-10-2013, http://papailiasyfantis.wordpress.com/2013/10/08/…bd/, yfantis.ilias@gmail.com

Κάτι λείπει από το "κάδρο"

 

Του Νίκου Μπογιόπουλου*

 

Παρατήρηση πρώτη: To 1923 εκδηλώθηκε στο Μόναχο το λεγόμενο «πραξικόπημα της μπυραρίας». Ο Χίτλερ συνελήφθη αλλά παρότι οι νόμοι της (αστικής κοινοβουλευτικής) Δημοκρατίας της Βαϊμάρης προέβλεπαν ακόμα και την ποινή του θανάτου για το έγκλημά του, έμεινε στη φυλακή – σε υπερπολυτελές κελί – μόλις 8 μήνες, πλήρωσε 500 μάρκα πρόστιμο, και αφέθηκε ελεύθερος. Δέκα χρόνια αργότερα και αφού είχε αξιοποιήσει όλες τις νόμιμες διαδικασίες της (αστικής κοινοβουλευτικής) Δημοκρατίας της Βαιμάρης, ο Χίτλερ διορίστηκε Καγκελάριος.

Αν η ιστορική γνώση παρέχει στοιχειώδη πολιτική επίγνωση, τότε το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι: η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία κάθε άλλο παρά αποτελεί αδιαπέραστη ασφαλιστική δικλείδα απέναντι στον φασισμό. Μήπως υπερβάλουμε;

Αντί άλλης απόδειξης ας ανατρέξουμε (και) στα καθ' ημάς: Πριν φτάσουμε στην «4η Αυγούστου» και στην κήρυξη της φασιστικής μεταξικής δικτατορίας είχε προηγηθεί η 16η Απρίλη του 1936. Τότε τα δυο μεγάλα κόμματα, το Λαϊκό κόμμα (σ.σ.: σαν να λέμε η «Νέα Δημοκρατία» της εποχής…) και το κόμμα των Φιλελευθέρων (σ.σ.: σαν να λέμε το «ΠΑΣΟΚ» της εποχής…), συνέπραξαν. Εφαρμόζοντας όλους τους τύπους της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας διόρισαν πρωθυπουργό τον φασίστα Μεταξά που δεν διέθετε στη Βουλή παρά μόλις 7 βουλευτές. Κάπως έτσι οικοδομήθηκε το κράτος της «4ης Αυγούστου» που ο ίδιος ο Μεταξάς το περιγράφει στα ημερολόγιά του ως εξής:

«Η Ελλάδα έγινε ένα Κράτος αντικομμουνιστικό, Κράτος αντικοινοβουλευτικό, Κράτος ολοκληρωτικό…».

Ο φασίστας Μεταξάς δέχεται τους ναζιστικούς χαιρετισμούς των ομοϊδεατών του.

Παρατήρηση δεύτερη: Στον αγγελικά πλασμένο καπιταλιστικό κόσμο μας 737 πολυεθνικά μονοπώλια κατέχουν το 80% του παγκόσμιου πλούτου.  Εντούτοις ο Λένιν, εκατό σχεδόν χρόνια από την διαπίστωσή του ότι ο καπιταλισμός έχει περάσει στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο, δηλαδή στην πλήρη επικράτηση του μονοπωλίου στην οικονομία, δεν έχει κληθεί ακόμα για να παραλάβει το… Νόμπελ Οικονομίας. Μήπως υπερβάλουμε;

Αν η πρόταση να αποδοθεί στον Λένιν το Νόμπελ είναι υπερβολική, πάντως δεν έχει διατυπωθεί από εμάς. Πρωτοδιατυπώθηκε  το 2010. Και  μάλιστα διατυπώθηκε από κάποιον πέραν πάσης υποψίας  για ενδεχόμενη ροπή του προς τον «μπολσεβικισμό»:  Από τον Πολ Κρεγκ Ρόμπερτς, τον υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ επί Ρόναλντ Ρήγκαν…

Παρατήρηση τρίτη:  Ο φασισμός ως συγκροτημένη πολιτική έκφραση έχει ιστορικά προσδιορισμένο χώρο και χρόνο γέννησης: Γεννιέται ακριβώς στο έδαφος  του μονοπωλιακού καπιταλισμού.  Ως λίπασμα,  δε, για την ανάπτυξη του φασισμού λειτουργούν οι κρίσεις του καπιταλισμού.

Θα πει κάποιος από τους «ευφυείς» θιασώτες της θεωρίας των «δυο άκρων»: Μα και  ο κομμουνισμός  στο έδαφος του καπιταλισμού γεννιέται. Πράγματι. Με μια «μικρή» διαφορά: το σύστημα των μονοπωλίων, στην περίπτωση του κομμουνισμού, γεννάει την άρνηση  του καπιταλισμού. Στην περίπτωση του φασισμού, το σύστημα των μονοπωλίων,  γεννάει ένα τέρας με το οποίο ο καπιταλισμός – υπό όρους και προϋποθέσεις – ταυτίζεται. Μήπως υπερβάλουμε;

Δεν υπάρχει πιο ισχυρή (για την ακρίβεια: αδιάσειστη) απόδειξη για τις σχέσεις του καπιταλισμού με τον φασισμό, που αναπτύσσονται στο έδαφος ή στο υπέδαφος και της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, από τις ίδιες τις σχέσεις ανάμεσα στο φασισμό και στα (οικονομικά και πολιτικά κυρίαρχα στο καπιταλιστικό σύστημα) μονοπώλια.

Ο H. Ford εν έτη 1938 γιορτάζει τα 75^α γενέθλιά του λαμβάνοντας το παράσημο του ναζιστικού μεγαλόσταυρου, η ύψιστη διάκριση του ναζιστικού Γ'Ράιχ προς μη Γερμανό πολίτη.

Για παράδειγμα:

– Η «Ζήμενς»  του Χριστοφοράκου είναι  η ίδια «Ζήμενς»  που με πρόταση και χρηματοδότηση του επικεφαλής της  στην Αθήνα συγκροτήθηκαν επί του γερμανοντυμένου «πρωθυπουργού» Ράλλη τα Τάγματα Ασφαλείας το 1943.

– Η  «Ντόιτσε Μπανκ» της Μέρκελ και του Σόιμπλε είναι η ίδια «Ντόιτσε Μπανκ»  που χρηματοδότησε τη δημιουργία και λειτουργία των ναζιστικών φούρνων του Άουσβιτς.

– Η «Κρουπ» των διαλυμένων ναυπηγείων του Σκαραμαγκά και των 670 θυγατρικών ανά τον κόσμο είναι η ίδια «Κρουπ»  που τροφοδοτούσε όλη την πολεμική μηχανή του Χίτλερ  και που ο πρόεδρος των Γερμανών βιομηχάνων, ο κύριος Κρουπ έλεγε  το 1934:  «Ο Εθνικοσοσιαλισμός  απελευθέρωσε τον Γερμανό εργάτη από τη μέγγενη ενός δόγματος (σ.σ. του κομμουνιστικού δόγματος) που ήταν βασικά εχθρικό τόσο για τον εργοδότη όσο και για τον εργαζόμενο. Ο Αδόλφος Χίτλερ επέστρεψε τον εργάτη στο έθνος του. Τον μετέτρεψε σε πειθαρχημένο στρατιώτη της εργασίας και συνεπώς σύντροφό μας (σ.σ. σύντροφο των βιομηχάνων)».

– Είναι η «Φαρμπεν»  που το βιομηχανικό συγκρότημα της κατασκευάστηκε από κρατούμενους του Αουσβιτς . Είναι η «Φάρμπεν»  που κατασκεύασε το Zyklon B, το αέριο που χρησιμοποιήθηκε στα ναζιστικά κρεματόρια.  Η «Φάρμπεν» σήμερα κυκλοφορεί με άλλο όνομα. Τη λένε «Μπάγερ». 

– Είναι η «ΙΒΜ» που μηχανοργάνωσε τα  78 ναζιστικά στρατόπεδα εξόντωσης και που ο πρόεδρός της, ο  T. Watson τιμήθηκε για τις «υπηρεσίες» τους στο Γ' Ράιχ με το μετάλλιο του Μεγάλου Σταυρού της Γερμανικής Τάξης του Αετού, το 1937.

– Είναι η «ITT» που σχεδίασε τις βόμβες «Wulfs» του χιτλερικού στρατού.

– Είναι η «General  Motors» που κατασκεύασε χιλιάδες θωρακισμένα αυτοκίνητα, φορτηγά και τανκς για τον γερμανικό στρατό.

– Είναι η «Ford» εκείνη που κατασκεύασε για λογαριασμό του Χίτλερ τα μισά σχεδόν φορτηγά της Βέρμαχτ και  που ο πρόεδρός της,  ο κύριος H.Ford, τιμήθηκε για τις «υπηρεσίες» του στο Γ' Ράιχ με το μετάλλιο του Μεγάλου Σταυρού της Γερμανικής Τάξης του Αετού, το 1938.

Ο κατάλογος είναι μακρύς. Όπως και τα απαλλακτικά βουλεύματα. Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο κανένα μονοπώλιο και κανένα στέλεχος εταιρειών από τις χώρες των δυτικών Συμμάχων δεν τιμωρήθηκε για τις σχέσεις του με τον Ναζισμό. Τα αδικήματά τους παραγράφηκαν. Φρόντισε ο κύριος John McCloy.  Ηταν ο Υπατος Αρμοστής των ΗΠΑ στη Γερμανία μετά τον πόλεμο. Αλλά βασικά ο κύριος  McCloy  ήταν τραπεζίτης. Από το 1947  ήταν ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας. Πιο πριν ως νομικός εκπροσωπούσε τα συμφέροντα των επιχειρήσεων «Ροκφέλερ» και της Τράπεζας  «Chase Manhattan». 

Ο πρόεδρος της IBM T. Watson με τον Χίτλερ, λίγο πριν από την παρασημοφόρησή του από τους ναζί, το 1937.

Παρατήρηση τέταρτη:  Το κάδρο της «χρυσαυγειάδας» θα παραμείνει μισό, όπως και κάθε δήθεν «αντιφασιστικό» κάδρο, από το οποίο θα απουσιάζουν εκείνοι  που στέκονται δίπλα, πίσω και κυρίως πάνω από τους φασίστες και από τους ναζί. 

Και που για να εντοπιστούν, για να πολεμηθούν  και να ξεριζωθούν ο Μπρεχτ επέμενε ήδη από τη δεκαετία του '30: «… ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός  στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός». 

* email: mpog@enikos.gr

ΠΗΓΗ: 06/10/2013, http://www.enikos.gr/mpogiopoulos/180010,Kati_leipei_apo_to_kadro.html

Ο φασισμός των αντιφασιστών

 

Του Τάκη Φωτόπουλου*

 

Η εκστρατεία των «αντιφασιστών» να μας σώσει από τον θανάσιμο φασιστικό κίνδυνο που αντιμετωπίζουμε σαν λαός ήδη έδειξε τα αληθινά χρώματά της, όπως έγραφα «Ο Περισπασμός της Χρυσής Αυγής» (άρθρο της 29/9/2013). Ότι, δηλαδή, στην πραγματικότητα, απέβλεπε να αποπροσανατολίσει τα καθημερινά εξαθλιούμενα λαϊκά στρώματα από τον πραγματικό κίνδυνο που αντιμετωπίζουν: «την ολοκλήρωση της οικονομικής καταστροφής στα χέρια της Υπερεθνικής ελίτ (Υ/Ε) και της ντόπιας ελίτ».

Τα ΜΜΕ και ιδιαίτερα τα πανάθλια κανάλια με τους καλοβολεμένους «δημοσιογράφους», οι οποίοι τον καιρό που τα συνθλιβόμενα λαϊκά στρώματα κατέβαιναν σε απεργίες και διαδηλώσεις έκαναν το παν για να υπονομεύσουν τους αγώνες τους, τώρα κάνουν το παν για να τα στρέψουν σε φανταστικούς κινδύνους, τη στιγμή που οι ελίτ παγιώνουν και επεκτείνουν τα μέτρα που τα φτωχοποιούν περισσότερο.

Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, ότι μπορεί να αμφισβητηθεί ο φασιστικός χαρακτήρας των συστηματικών επιθέσεων εναντίον μεταναστών από κάποιους τραμπούκους της ΧΑ. Το να ισχυριστεί όμως κάποιος σήμερα, με βάση τις πρακτικές αυτές, ότι αντιμετωπίζουμε μαζικά ναζιστικά κόμματα και πραγματικά τάγματα εφόδου, όπως στη δεκαετία του 1930, θα ήταν κακόγουστο ανέκδοτο, αν δεν ήταν άκρως επικίνδυνο. Ιδιαίτερα, τώρα, που βγαίνουν «αντιφασίστες» να απειλούν ότι «τον φασισμό θα τον αντιμετωπίσει και θα τον αποτελειώσει το μαζικό αντιφασιστικό κίνημα της μεγάλης πλειοψηφίας που σιχαίνεται τους νεοναζί» (δηλαδή οι ίδιοι αυτοδιορισμένοι προστάτες του λαού!) ("Ε", 2/10). Με την ίδια όμως λογική θα μπορούσαν και οι τραμπούκοι της ΧΑ και άλλοι παρόμοιοι να κάνουν το ίδιο, και να μας οδηγήσουν κάποιοι (πίσω από όλους αυτούς) σε ένα εμφύλιο, παρόμοιο με τους εμφυλίους που στήνουν σήμερα η Υ/Ε μαζί με τη Σιωνιστική ελίτ στις Αραβικές χώρες για να υποτάξουν τους λαούς που αγωνίζονται για την εθνική και οικονομική κυριαρχία τους, δηλαδή την λαϊκή κυριαρχία.

Και είναι φανταστικός ο φασιστικός κίνδυνος στην Ελλάδα για τους εξής λόγους:

– Πρώτον, ο εθνικοσοσιαλισμός ήταν κίνημα που άνθησε κάτω από συγκριμένες ιστορικές  συνθήκες στη Γερμανία, την εποχή που δεν υπήρχε η σημερινή οικονομική αλληλεξάρτηση των οικονομιών στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης, η οποία ουσιαστικά καταργεί την λαϊκή κυριαρχία, έστω και αν τυπικά παραμένει ο τύπος του (ξεδοντιασμένου πια) κράτους-έθνους που τώρα παίζει τον ρόλο τοπικού σερίφη της Υ/Ε. Σήμερα, κάθε μη αρεστή στην Υ/Ε κυβέρνηση, της οποίας η οικονομία είναι ήδη πλήρως ενσωματωμένη στη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ), μπορεί να οδηγηθεί  σε άμεση οικονομική κατάρρευση σε διάστημα ημερών.

– Δεύτερον, στην Ελλάδα είναι φανερό ότι δεν υπάρχει μαζικό εθνικοσοσιαλιστικό κίνημα αλλά απλώς ένα εθνικιστικό κόμμα με μερικές εκατοντάδες τραμπούκους και εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρους, αγανακτισμένους για την αθλιότητα στην οποία τους καταδίκασαν οι ελίτ. Γι'αυτό και δεν είδαμε καμιά μαζική διαδήλωση εθνικοσοσιαλιστών να υπερασπίζονται την ηγεσία και το κόμμα τους, τώρα που επιχειρείται η συντριβή του. Στην Ελλάδα, άλλωστε, δεν υπήρχε ποτέ ισχυρό «φασιστικό» κίνημα, ακόμη και όταν ανθούσε στο εξωτερικό, ούτε έγιναν ξαφνικά τα λαϊκά στρώματα «φασιστικά» ή ρατσιστικά. Οι αγανακτισμένοι αυτοί πολλαπλασιάσθηκαν ραγδαία σαν αποτέλεσμα της πρωτόγνωρης κρίσης που έχει φθάσει τα όρια της οικονομικής καταστροφής και της συνακόλουθης απαξίωσης των κομμάτων εξουσίας, που τελικά ψηφίζονται μόνο από τα προνομιούχα στρώματα.

– Τρίτον, η παράλληλη αποστασιοποίηση πολλών ψηφοφόρων στα λαϊκά στρώματα από μια χρεωκοπημένη «Αριστερά» που είναι πανευρωπαϊκό φαινόμενο. Και αυτό, γιατί αντί τα κόμματα στην Αριστερά να στραφούν κατά της παγκοσμιοποίησης που καταργεί την λαϊκή κυριαρχία, η μεν ροζ Αριστερά και τα οικολογικά κόμματα ενσωματώθηκαν πλήρως στη ΝΔΤ, οι δε Μαρξιστές της συμφοράς, είτε την παίρνουν σαν «αναγκαίο κακό» στην ιστορική διαδικασία, είτε έχουν υιοθετήσει ένα μεταμοντέρνο Μαρξισμό που τους οδηγεί ακόμη και σε επιδοκιμασία των Αραβικών  «επαναστάσεων». Το ΚΚΕ, μολονότι είναι το μοναδικό ΚΚ που παίρνει συνεπή θέση κατά της παγκοσμιοποίησης και των εκφραστών της στον χώρο μας (ΕΕ, ΝΑΤΟ κ.λπ.), ουσιαστικά παραπέμπει το θέμα στις καλένδες όταν το συνδέει άμεσα με τον στόχο της σοσιαλιστικής επανάστασης, ενώ θα μπορούσε να πρωτοστατήσει στην δημιουργία ενός παλλαϊκού μετώπου κοινωνικής και εθνικής απελευθέρωσης, με βασικό αίτημα την οικονομική αυτοδυναμία μέσα από την έξοδο από την ΕΕ. Πράγμα που θα οδηγούσε στη σωτηρία των λαϊκών στρωμάτων από την καταστροφική κρίση, αλλά και θα άνοιγε τον δρόμο για συστημική αλλαγή.

Φυσικά, η Κοινοβουλευτική Χούντα και οι πάτρωνές της στις ελίτ ξέρουν πολύ καλά ποιος είναι ο πραγματικός κίνδυνος. Γι' αυτό και ο ίδιος ο αρχηγός της Κοινοβουλευτικής Χούντας στην επίσκεψή του στην Ουάσιγκτον τόνισε ότι θεωρεί το ίδιο ακραίες τις θέσεις της ΧΑ με αυτές  της Αριστεράς που μιλά για έξοδο από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, δείχνοντας τον επόμενο στόχο του συστήματος. Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι ήδη άρχισε μια συστηματική εκστρατεία φίμωσης κάθε υποστηρικτή της «ακραίας» αυτής άποψης, όχι μόνο από τη Χούντα, αλλά και από την συστημική Αριστερά που επίσης θεωρεί ταμπού την ΕΕ. Έτσι, ακόμη και η ΙΣΚΡΑ, η ιστοσελίδα του «Αριστερού Ρεύματος» του ΣΥΡΙΖΑ που συζητά (θεωρητικά, βέβαια, αφού παραμένει στον ΣΥΡΙΖΑ!) την έξοδο από το Ευρώ – αλλά όχι και από την ΕΕ – η οποία ανελλιπώς αναδημοσίευε τελευταία τη στήλη αυτή, ξαφνικά  κατέβασε το άρθρο της 22/9. Στη συνέχεια, ανέβασε μεν το περασμένο άρθρο μου αλλά, σε κατάφωρη παραβίαση της ίδιας της δεοντολογίας της, δημοσίευσε μαζί και λασπολογικά σχόλια εναντίον μου κάποιου γνωστού διαδικτυακού λασπολόγου με το ψευδώνυμο «Omadeon» που (όπως παρόμοιοι του σε άλλες ιστοσελίδες) επανήλθαν για πολλοστή φορά με συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς και δυσώδη σχόλια κάτω από την ύποπτη κουκούλα τους, που ποτέ δεν θα δημοσιευόντουσαν επώνυμα στον μη κίτρινο τύπο. Συνακόλουθα, αναγκάστηκα να ζητήσω ο ίδιος από την ιστοσελίδα αυτή να κατεβάσει το άρθρο και να μην αναδημοσιεύει πια άρθρα μου…

* http://inclusivedemocracy.org/fotopoulos/

ΠΗΓΗ: Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία (6 Οκτωβρίου 2013). Το είδα: http://inclusivedemocracy.org/fotopoulos/greek/grE/gre2013/2013_10_06.html 

Τo απαίσιο πρόσωπο του Ναζισμού

 

Tου Μητροπ. Σιατίστης Παύλου

 

Όταν την «Χρυσή Αυγή» την χαρακτήριζα «μαύρη νύκτα» δεν έψαχνα να βρω δύο λέξεις για να εντυπωσιάσω. Χρησιμοποίησα δύο λέξεις με στόχο να αποδώσω με την μέγιστη δυνατή ακρίβεια αυτό που έβλεπα τότε με βάση την ιδεολογία, τις πρακτικές καθώς και την συνολική εμφάνιση του νεοναζιστικού μορφώματος, όσον αφορά την πραγματική ταυτότητα του και στάθηκα ιδιαίτερα απόλυτος και αυστηρός, όσον αφορά κάθε εναγκαλισμό της Χ. Α. από χριστιανό η ιερωμένο.

Τότε κάποιοι θεώρησαν υπερβολικούς τους χαρακτηρισμούς μου, νομίζω πλέον ότι κανείς δεν εμφιβάλλει για την ακρίβεια των λέξων. Πιθανώς όμως και αυτές ακόμη οι λέξεις σήμερα να υπολείπονται πλέον της αληθείας γιατί η δολοφονία, πρώτον εν ψυχρώ και δεύτερον κατόπιν εντολής, δεν παραπέμπει μόνο στην νύκτα, αλλά κυρίως στην κόλαση.

Υπάρχει κάτι που με τρομάζει πιο πολύ από το έγκλημα. Είναι ο τρόπος του εγκλήματος. Η ψυχρότητα της εκτέλεσης. Ούτε ένα δάγκωμα της ψυχής, ούτε ένας προβληματισμός της τελευταίας στιγμής, ούτε η παραμικρή νύξη της συνείδησης, ενός υποτιθέμενου φιλήσυχου πολίτη; Ποιά λοιπόν είναι η οργάνωση και πόσο κολασμένη είναι, που μπορεί να κάνει ένα «φιλήσυχο» πολίτη σε αδίστακτο εγκληματία; Το έγκλημα ήταν αποτέλεσμα μιας λεηλατημένης από κάθε αξία και ισοπεδωμένης ψυχής η ήταν καρπός ενός φόβου απέναντι σε εκείνους που τον διέταξαν να σκοτώσει;

Με την ύπαρξη τόσων ντοκουμέντων και μαρτυριών για τη σχέση του με την εγκληματική οργάνωση η προσπάθεια να παρουσιασθεί ότι έχει χαλαρή σχέση μήπως και αυτή είναι αποτέλεσμα μιας εντολής η και ενός φόβου για την δική του την ζωή; Αλλά και η γελοία προσπάθεια των βουλευτών της Χ.Α. να αποτινάξουν από πάνω τους και τον άνθρωπο και το έγκλημα δεν οδηγεί τον ταλαίπωρο και δυστυχή εγκληματία να καταλάβει ποιά τύχη τον περιμένει και τον ίδιο;

Και τα ερωτήματα συνεχίζονται: Άργησε η πολιτική ηγεσία να αντιληφθεί τι είναι η Χρυσή Αυγή ή σιώπησε εν γνώσει της, έχοντας άλλες σκέψεις στο πίσω μέρος του εγκεφάλου της; Αν άργησε, τότε είναι επικίνδυνη για τον τόπο λόγω αδυναμίας και ανικανότητος να συλλάβει την κρισιμότητα των στιγμών και να αξιολογήσει τα δεδομένα. Αν σιώπησε ένοχα γιατί νόμιζε ότι μπορεί να διαχειρισθεί το πρόβλημα, τότε θυσιάζει την πατρίδα στα πολιτικά της παιγνίδια.

Έπρεπε να φθάσουμε στο αίμα για να καταθέσει ο Υπουργός όσα κατέθεσε στον Εισαγγελέα του Αρείου; Αυτά δεν ήταν γνωστά; Δεν ήταν δεδομένα; Καθ'εαυτά δεν συνιστούσαν αδικήματα; Είχαν αντιμετωπισθεί σαν αδικήματα; Αυτά δεν έδειχναν ότι πρόκειται για εγκληματική οργάνωση; Τις ορδές των βαρβάρων δεν τις έβλεπαν; Τις εικόνες των σύγχρονων ΕΣ-ΕΣ που γυρνούσαν στους δρόμους για να τρομάξουν τους Έλληνες δεν τις είχαν δει; Αυτές οι εμφανίσεις οι ομαδικές και ο τρόπος τους, δεν πιστοποιούσαν ότι πρόκειται για παραστρατιωτική οργάνωση;

Η διαφαινομένη αποφασιστικότητα του Υπουργού και της Πολιτείας θα έχει συνέχεια και συνέπεια η είναι ένα πυροτέχνημα λόγω του εκτάκτου των γεγονότων; Βλέπετε δεν μας έχει πείσει η πολιτική ηγεσία ότι μπορούμε να της έχουμε εμπιστοσύνη. Πόσες φορές ακούσαμε από υπεύθυνα, υποτίθεται, πολιτικά χείλη ότι «το μαχαίρι θα φθάσει στο κόκκαλο», αλλά αυτό δεν ακούμπησε ούτε το δέρμα; Το ακόμη θλιβερότερο. Η διχοστασία της πολιτικής ηγεσίας και η απουσία καθαρού πολιτικού λόγου, η αδυναμία συνεννόησης σε μια τόσο κρίσιμη ώρα, δείχνει μια πολιτική ηγεσία ανάξια της πατρίδος και των περιστάσεων.

Ευρισκόμενος αυτές τις ημέρες εις την πατρικήν οικίαν λόγω ασθενείας άκουσα τον αρχηγίσκο του ναζιστικού μορφώματος να μιλάει με τόση αηδία για το Κοινοβούλιο και για το πολίτευμα, με το γνωστό του χιτλερικό παραλήρημα. Διερωτώμαι: Δεν τον άκουσε κανένας εισαγγελικός λειτουργός. Δεν συνιστούν οι λόγοι του προσβολή του δημοκρατικού πολιτεύματος; Ποιά αγωγή δίνει στα νέα παιδιά, τα οποία στερημένα ουσιαστικής παιδείας και από το σχολείο και απο την οικογένεια γίνονται μα άμορφη μάζα από την οποία θα επιλέγονται οι αυριανοί εκτελεστές;

Δυό λόγια ακόμη γι' αυτούς που ψήφισαν τον Ναζισμό. Ίσως δεν ξέρατε. Ίσως παρασυρθήκατε; Τώρα καταλάβατε; Τώρα ξυπνήσατε; Τώρα δεν μπορείτε να επικαλείσθε ούτε την άγνοια, ούτε την διαμαρτυρία, ούτε την απόγνωση. Μεγαλύτερη απόγνωση από το Ναζισμό δεν υπάρχει. Αλλοιώς ετοιμασθείτε να κλάψατε και το δικό σας το παιδί! Γιατί ο Ναζισμός δεν έχει φίλους, έχει μόνον θύματα.

ΠΗΓΗ: 25 Σεπ 2013, http://www.tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/o-nazismos-den-exei-filoys-mono-thymata-toy-mitropoliti-siatistis-payloy

Θεωρία των δύο άκρων και οι ακρότητες του Χρύσανθου Λαζαρίδη

 

Της Βασιλικής Σιούτη

 

Παρά την έκφραση της έντονης διαφωνίας της πλειοψηφίας του πολιτικού κόσμου με τη θεωρία των δύο άκρων (που εμπνεύστηκε – αλα ελληνικά – ο Χρύσανθος Λαζαρίδης), το Μέγαρο Μαξίμου επιμένει στη στρατηγική αυτή, που σχεδίασε κι εφαρμόζει μετά το τελευταίο συνέδριο της Ν.Δ. Όλα τα κόμματα, ακόμα και πολλοί βουλευτές της Ν.Δ, χαρακτηρίζουν από ανιστόρητη έως επικίνδυνη τη θεωρία αυτή. «Το μόνο που θα καταφέρει είναι να βλάψει κι άλλο την τραυματισμένη δημοκρατία» σχολίαζαν πρόσφατα βουλευτές όλων των – πλην Χρυσής Αυγής – κομμάτων.

 

Η στρατηγική αυτή χρεώνεται στους στενούς συνεργάτες του πρωθυπουργού, Χρύσανθο Λαζαρίδη και Τάκη Μπαλτάκο, κι έχει ως υποστηρικτές το Φαήλο Κρανιδιώτη και το Μάκη Βορίδη (που παρά κάποια θεωρητική διαφοροποίηση που εξέφρασε, την εφαρμόζει στην πράξη με τον ίδιο τρόπο). Μετριοπαθείς και καραμανλικοί βουλευτές της Ν.Δ επισημαίνουν ότι «κανένας νεοδημοκράτης βουλευτής δεν βγήκε να υποστηρίξει αυτά που λέει ο Χρ. Λαζαρίδης. Μόνο ο Φάηλος Κρανιδιώτης, που δεν είναι βουλευτής και ο Μάκης Βορίδης που προέρχεται από την ακροδεξιά».

Είναι γνωστό ότι ο Κ. Καραμανλής θεωρούσε «ακραία» τα στελέχη του κόμματος του Γ. Καρατζαφέρη – μεταξύ των οποίων και οι Βορίδης και Γεωργιάδης που μετακόμισαν στη Ν.Δ – και για αυτό δεν ήθελε καμία συνεργασία μαζί τους.

Ο Α. Σαμαράς πάντως, τον τελευταίο χρόνο συνομιλεί συχνά με τον Μ. Βορίδη για διάφορα θέματα (που αφορούν κυρίως την στρατηγική της έντασης, τις τακτικές αντιμετώπισης των συνδικαλιστών κτλ). Κάποιοι στο Μαξίμου μοιάζει να τον έχουν πείσει ότι είναι το πλέον κατάλληλο πρόσωπο για να τους βοηθήσει να πάρουν πίσω τους ψηφοφόρους που τους άφησαν για τη Χρυσή Αυγή, καθώς γνωρίζει τη γλώσσα (και όχι μόνο) της ακροδεξιάς.

Fosphotos/ Κωνσταντίνος Τσακαλίδης

Ο πρωθυπουργός και το επιτελείο του βρίσκονταν σε κατάσταση πανικού εδώ και πολλές μέρες, περίπου από τις αρχές του Σεπτεμβρίου. Βασικός λόγος ήταν οι δημοσκοπήσεις που έδειχναν τον ΣΥΡΙΖΑ να έχει περάσει μπροστά και τη Ν.Δ να συνεχίζουν να την εγκαταλείπουν ψηφοφόροι της για τη Χρυσή Αυγή. Οι αρνητικές, αλλά αναμενόμενες αυτές δημοσκοπήσεις σε συνδυασμό με το οικονομικό αδιέξοδο προκάλεσαν τον πανικό. «Τα αποτελέσματα αυτά δεν είναι εύκολα αναστρέψιμα για τη Ν.Δ. Μόνο αν καταφέρει να δώσει στον ελληνικό λαό κάτι μεγάλο, που δεν μπορεί, ή αν παίξει ξανά το χαρτί του φόβου» εκτιμούσε πολιτικός αναλυτής πριν από μία εβδομάδα, υποστηρίζοντας ότι το χαρτί του φόβου στην τελευταία προεκλογική περίοδο ήταν αρκετά αποδοτικό.

Η επιχείρηση φόβος – κλασική δοκιμασμένη συνταγή – εξυπηρετείται από τη θεωρία των δύο άκρων, η οποία παρουσιάζει τον ΣΥΡΙΖΑ και την αριστερά ως το άλλο άκρο του φασισμού, που μαζί με την Χρυσή Αυγή αποσταθεροποιούν το πολιτικό σύστημα. Με αυτό θέλουν να αναδείξουν τη Ν.Δ ως δύναμη σταθερότητας που βρίσκεται ανάμεσα στα δύο άκρα.

Ενώ, όμως, μιλάει για δύο εξίσου καταδικαστέα γι' αυτήν – υποτίθεται – άκρα, υιοθετεί περίπου πλήρως την πολιτική ατζέντα του ενός. Δηλαδή την ακροδεξιά ατζέντα. Με νόμο και τάξη, κυνήγι μεταναστών, εθνικισμό, ακόμα και για «ρατσισμό εναντίον των ελλήνων» μιλάνε ορισμένοι συνεργάτες του Α. Σαμαρά, κάτι που μέχρι τώρα έλεγε μόνο η Χρυσή Αυγή.

Στο επιτελείο του πρωθυπουργού τελευταία, ακούγονται επίσης, όλο και συχνότερα, φράσεις όπως: «Η πραγματική δεξιά δεν κυβέρνησε ποτέ», «η δεξιά πρέπει να απενοχοποιηθεί» και ότι η δεξιά «δεν μπορεί να είναι πλέον λάιτ όπως την εποχή του Κώστα Καραμανλή».

Το προσδοκόμενο όφελος από αυτή την στρατηγική είναι διπλό: και τον ΣΥΡΙΖΑ να εκθέσουν και την εκλογική πελατεία της Χρυσής Αυγής να φέρουν πίσω. Αυτά θεωρητικά όμως, γιατί στην πραγματική ζωή τα πράγματα είναι πιο σύνθετα.

Αρκετοί βουλευτές της Ν.Δ έχουν ενοχληθεί από την πολιτική ταύτιση της Ν.Δ με την ακροδεξιά που επιχειρεί ο Χρ. Λαζαρίδης. Για αυτό και αναγκάστηκε να ξεδιπλώσει μόνος του την τακτική του, που παρουσιάστηκε στα ΜΜΕ από τον ίδιο την περασμένη εβδομάδα. Τα λόγια του ήταν ενδεικτικά των προθέσεων του: «Η ένταση που καλλιεργείται από τον ΣΥΡΙΖΑ τροφοδοτεί την ένταση της Χρυσής Αυγής που οδηγεί σε βία και νεκρούς». Ρίχνει δηλαδή την ευθύνη για τη φονική βία της Χρυσής Αυγής στον ΣΥΡΙΖΑ, που δήθεν την τροφοδοτεί.

Στην Κουμουνδούρου (αλλά και στον Περισσό) είναι σε συναγερμό , καθώς ανησυχούν ότι μπορεί να υπάρξουν διάφορες προβοκάτσιες το επόμενο διάστημα, ώστε να προκληθούν να απαντήσουν και να φανεί ότι δημιουργούν εντάσεις. Έχουν άλλωστε κάθε λόγο να ανησυχούν όταν ακούν τον κ. Λαζαρίδη να δηλώνει: «Αν δεν σταματήσει αυτή η ένταση, να πάνε φυλακή αυτοί που πρέπει και οι άλλοι να φρονιμέψουν, θα έχουμε και άλλους νεκρούς».

Ο στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού είπε δημόσια αυτές τις μέρες όσα συζητούσαν και σχεδίαζαν καιρό τώρα σε έναν στενό κύκλο στο Μαξίμου. Αυτήν ακριβώς την τακτική, ξεδίπλωσε και στη Βουλή ο κ. Λαζαρίδης: «Η Χρυσή Αυγή ευτελίζει το ελληνικό κοινοβούλιο. Δεν σημαίνει όμως ότι μόνη αυτή έχει ευθύνες. Ευθύνες έχουν και άλλοι. Χτες ζήσαμε έναν ευτελισμό στο ελληνικό κοινοβούλιο από την πλευρά της κυρίας Κωνσταντοπούλου» είπε.

Όλα αυτά δεν είναι καινούργια. Τον τελευταίο χρόνο έβγαιναν κι έμπαιναν στο συρτάρι. Ποτέ όμως με αυτή την ένταση, που καταδεικνύει ότι η πολιτική επίθεση του επιτελείου κλιμακώνεται. Παρότι οι αφορμές είναι οι εγκληματικές ενέργειες της Χρυσής Αυγής, ο κ. Λαζαρίδης επιμένει να στοχοποιεί τον ΣΥΡΙΖΑ και να τον κατηγορεί για χρήση βίας: «Υπερασπίζονται τους κουκουλοφόρους, τρομοκράτες που έχουν καταδικαστεί και δολοφόνους, φωνάζουν εμφυλιοπολεμικά συνθήματα που στάζουν αίμα», είπε πρόσφατα, προσθέτοντας και τη «φράση κλειδί» για εκείνον: «Η στρατηγική έντασης αλληλοτροφοδοτείται».

Η θεωρία αυτή έχει προβληθεί και από φίλα προσκείμενα ΜΜΕ ενώ κυκλοφορούν και διάφορα non paper με «επιχειρήματα», ώστε να πείσουν ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ υποθάλπτει την τρομοκρατία».

Η γραμμή λέει να πιέζεται η Αριστερά να κάνει αυτοκριτική και να κατηγορείται ότι εάν αυτή δεν συντηρούσε την ένταση, η Χρυσή Αυγή θα είχε συντριβεί. Παρουσιάζουν δηλαδή περίπου ως μοναδική αιτία του φουσκώματος της Χρυσής Αυγής, την άνοδο της αριστεράς. Επίσης, όχι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και οι κοινωνικές διαμαρτυρίες είναι χρήσιμο να ταυτιστούν με τη βία.

Ο κ. Λαζαρίδης που ανέλαβε να επικοινωνήσει δυναμικά τη γραμμή προς τα έξω τις προηγούμενες μέρες, ισχυρίστηκε ότι δεν πρόκειται να συνεργαστούν με τη Χρυσή Αυγή, διαψεύδοντας τα συγκεκριμένα σενάρια. Δεν διαψεύστηκε όμως ποτέ ο βουλευτής της ΔΗΜΑΡ που αποκάλυψε ότι ο κ. Μπαλτάκος, πριν από μερικούς μήνες, τον είχε προειδοποιήσει ότι αν η ΔΗΜΑΡ και το ΠΑΣΟΚ συνέχιζαν να τους δημιουργούν προβλήματα, θα αναγκάζονταν να συνεργαστούν με τη Χρυσή Αυγή.

Επίσης, κάποιοι, παρασκηνιακά, επισήμαιναν πως αν στις επόμενες εκλογές το ΠΑΣΟΚ δεν μπει στη Βουλή, μόνο με τη Χρυσή Αυγή η ΝΔ (αν έμενε στα ίδια ποσοστά) θα έβγαζε τις 151 έδρες, για να σχηματίσει κυβέρνηση. Είναι αλήθεια ότι εντός της Ν.Δ δεν ήταν πολλοί αυτοί που έβλεπαν θετικά κάτι τέτοιο. Κάποιοι μάλιστα απειλούσαν με διάσπαση. Επιχειρηματικοί -εφοπλιστικοί κύκλοι εκτός κόμματος, όμως, το προωθούσαν.

Σήμερα έχει προκριθεί άλλος σχεδιασμός. Θέλουν τους ψηφοφόρους και όχι τα στελέχη. Κι αυτό εκτιμούν ότι θα το πετύχουν με την επιβολή του «νόμου και της τάξης» του Ν. Δένδια και την υιοθέτηση της ακροδεξιάς ατζέντας. Επίσης με το να στριμώχνουν την Χρυσή Αυγή – όχι για την ιδεολογία της, αλλά για τα ποινικά αδικήματα των στελεχών της.

«Με ποια αστυνομία θα το κάνουν αυτό, όταν η πλειοψηφία των δυνάμεων επιχειρήσεων της αστυνομίας είναι υποστηρικτές της Χρυσής Αυγής;» αναρωτιέται πολιτικός αναλυτής, ο οποίος επισημαίνει επίσης ότι ο συμψηφισμός φασισμού και αριστεράς δεν περνάει στον κόσμο. Επιμένει ωστόσο, ότι η απόφαση να αναδειχθεί η εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής ενδέχεται να δημιουργήσει κρίση στα σώματα ασφαλείας και να τα αποσταθεροποιήσει, καθώς χαρακτηρίζει την απόφαση αυτή ως ««βόμβα» στο μηχανισμό της καταστολής». «Δεν τους ελέγχουν» λέει «και υπάρχει κίνδυνος βεντέτας».

Στην αριστερά τονίζουν ότι όλες οι δράσεις της Χρυσής Αυγής που προηγήθηκαν της τελευταίας δολοφονίας, όπως τα γεγονότα στο Γράμμο, στο Μελιγαλά, στο Πέραμα, συνέβησαν με το ξεκίνημα των κινητοποιήσεων των εκπαιδευτικών και άλλων εργαζομένων.

«Δεν ελέγχονται όλα και το μονοπάτι που βαδίζει η κυβέρνηση είναι επικίνδυνο» αναφέρουν στελέχη της αριστεράς. «Τόσο καιρό ανέχονταν τη Χρυσή Αυγή, γιατί θεωρούσαν ότι μπορεί να μας τρομοκρατεί και για να φαίνεται η Ν.Δ μετριοπαθής. Τώρα όμως μπορεί να τους ξεφύγει».

Στο Μαξίμου ευελπιστούν ότι μετά τα τελευταία γεγονότα οι χαμένοι ψηφοφόροι της Ν.Δ θα επιστρέψουν στην κοιτίδα τους (σύμφωνα με τις εκτιμήσεις τους, σχεδόν το 90% των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής ήταν πρώην ψηφοφόροι της Ν.Δ) . Γι' αυτό φροντίζουν για τη δημιουργία ενός φιλικού προς την ιδεολογία της Χρυσής Αυγής περιβάλλοντος, με αντιμεταναστευτικό λόγο και εθνικιστικές κορώνες.

Επίσης, ελπίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα απαντήσει σε κάποια από τις προκλήσεις, που θα συνεχιστούν, πιθανότατα, για να φανεί ότι τροφοδοτεί την ένταση. Δεν κρύβουν άλλωστε, ότι με μεγάλη χαρά θα υποδέχονταν κάποιο γεγονός «αλα Υπατία», ώστε να χρεώσουν στον ΣΥΡΙΖΑ και το μεταναστευτικό, αλλά και να παρουσιάσουν τα στελέχη τους ως «ανθέλληνες». Στη λογική αυτή διακινούνται και κείμενα με τα σχετικά «επιχειρήματα» καθώς και άλλα που «εξηγούν» «γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι άκρο».

Αν ο πρωθυπουργός δεν κάνει πίσω και συνεχίσει να έχει τον πρώτο ρόλο στην χάραξη της στρατηγικής ο κ. Λαζαρίδης (που χαρακτηρίζεται ακραίος από πολλούς μέσα στη Ν.Δ και είναι κόκκινο πανί για ακόμα περισσότερους) δεν αποκλείεται να επανέλθουν από την άλλη πλευρά των εταίρων τα σενάρια για αλλαγή πρωθυπουργού, αυτή τη φορά με την ελπίδα να βρουν συμμάχους κι εντός Ν.Δ. Πολλά μετριοπαθή στελέχη, όπως και οι Ευρωπαίοι, τονίζουν ότι το εξάμηνο της ελληνικής προεδρίας πρέπει να κυλήσει ομαλά και η στρατηγική της έντασης που επέλεξε το Μαξίμου, καθώς και η ατιμώρητη δράση της Χρυσής Αυγής, για την οποία φέρει ευθύνη, δεν εγγυώνται κάτι τέτοιο.

ΠΗΓΗ: 23 Σεπτεμβρίου 2013 | © ThePressProject.gr,  http://www.thepressproject.gr/article/47019/THeoria-ton-duo-akron-kai-oi-akrotites-tou-Xrusanthou-Lazaridi#sthash.aZ7ZFxIa.dpuf

Ο Περισπασμός της Χρυσής Αυγής

 

Του Τάκη Φωτόπουλου*

 

Οι βίαιες συγκρούσεις μεταξύ πολιτικών ομάδων της ακροδεξιάς και της (αναρχικής συνήθως) Aριστεράς είναι κοινό φαινόμενo από πολλά χρόνια σε χώρες όπως η Γαλλία και η Γερμανία. Με την μαζική είσοδο της Χρυσής Αυγής (ΧΑ) στο Ελληνικό πολιτικό τοπίο, η οποία αποδεδειγμένα επιδιδόταν σε βίαιες επιθέσεις κατά ανίσχυρων μεταναστών που τους έφερε στη χώρα μας η παγκοσμιοποίηση, εισάχθηκε και το φαινόμενο παρόμοιων πολιτικών συγκρούσεων, όταν αριστερές ομάδες έκαναν τη δουλειά που δεν έκανε το Κράτος, προσπαθώντας να προστατεύσουν τα μεγαλύτερα θύματα της παγκοσμιοποίησης.

Στον απόηχο παρόμοιων συγκρούσεων ήλθε και ο θανάσιμος τραυματισμός του Παύλου Φύσσα, ο οποίος κατά πάσα πιθανότητα δεν ήταν προσχεδιασμένη δολοφονία, εφόσον άλλωστε δεν είχε κανένα κίνητρο η ΧΑ να αναγκάσει ακόμη και κάποιους προστάτες της μέσα στη Κοινοβουλευτική Χούντα να συναινέσουν σε άγριες διώξεις εναντίον μελών της που πιθανότατα θα έχουν και αρνητικές επιπτώσεις στα εκλογικά ποσοστά της.

Μιλώ για κάποιους προστάτες της, γιατί βέβαια δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία πώς τόσο καιρό που η ΧΑ προέβαινε σε εγκληματικές πράξεις κατά μεταναστών δεν είχε κινηθεί καμιά δίωξη εναντίον της όχι σαν οργάνωσης, αλλά εναντίον συγκεκριμένων μελών της που αποδεδειγμένα διέπρατταν εγκληματικές πράξεις. Προφανώς, η ανοχή των Σωμάτων Ασφαλείας απέναντι σε παρόμοιες εγκληματικές πράξεις δεν οφειλόταν μόνο στο δυσανάλογα μεγάλο ποσοστό ψηφοφόρων της οργάνωσης σε αυτά, αλλά κυρίως σε εντολές «άνωθεν». Ουσιαστικά, δηλαδή, η Κοινοβουλευτική Χούντα περίμενε να υπάρξει νεκρός για να κηρύξει ολόκληρη την οργάνωση εγκληματική, γεγονός που ιδιαίτερα βολεύει τα κόμματα που μετέχουν σε αυτή, τα οποια  θα καρπωθούν και τους ψηφοφόρους που θα μετακομίσουν απο την ΧΑ, ενισχύοντας τα καταρρέοντα εκλογικά ποσοστά τους.

Το γεγονός όμως ότι η ΧΑ είχε κάποιους προστάτες στο «σύστημα» κάθε άλλο παρά την κάνει, από μόνο του, «συστημική» οργάνωση, όπως κάποιοι αφελώς, και πολλοί άλλοι εκ του πονηρού, υποστηρίζουν. Είναι άλλωστε γνωστό ότι εδώ και καιρό έχει ξεσηκωθεί κατά της ΧΑ όχι μόνο το ντόπιο κατεστημένο, συμπεριλαμβανομένης της εκφυλισμένης «Αριστεράς» που υποστηρίζει τους μετανάστες, μαζί με τους Σύριους και Λιβύους «επαναστάτες» που έπαιξαν κρίσιμο ρόλο στη σφαγή του Συριακού και του Λιβυκού λαού! Το ίδιο συμβαίνει με τα όργανα της Υπερεθνικής και της Σιωνιστικής Ελίτ, (πολιτικά, οικονομικά, ΜΜΕ, ΜΚΟ κ.λπ.) που ομόφωνα απαιτούν την απαγόρευση της Οργάνωσης – ανεξάρτητα βέβαια από το τι λέει το 15%-20% του Ελληνικού λαού, και ανεξάρτητα από το γεγονός ότι το Σύνταγμά μας (που προφανώς το γράφουν στα παλιότερα των παπουτσιών τους) δεν επιτρέπει παρόμοιο μέτρο.

Και δεν είναι συστημική οργάνωση όχι μόνο εξαιτίας της άγριας δίωξης που υφίσταται από τις ντόπιες και διεθνείς ελίτ, αλλά και με βάση τους προγραμματικούς στόχους της που είναι παρόμοιοι με τους στόχους κάθε ιστορικού εθνικοσοσιαλιστικού ή «φασιστικού» κόμματος: αντίθεση  τόσο στο κεφάλαιο όσο και στην αυτόνομα οργανωμένη εργασία, οικονομική αυτάρκεια, εθνικοποίηση ενεργειακών πηγών, «Ευρώπη των εθνών» αντί για την σημερινή «Ευρώπη του κεφαλαίου» κ.λπ.. Όμως όλα αυτά είναι ανάθεμα για την  Υ/Ε που διαχειρίζεται την παγκοσμιοποίηση και, σε συνεργασία με τη ντόπια ελίτ, έχει επιβάλλει την οικονομική κατοχή στο Λαό μας που οδηγεί στη πλήρη οικονομική καταστροφή των λαϊκών στρωμάτων. Με άλλα λόγια, η φυσική βία δεν είναι το κύριο χαρακτηριστικό ενός «φασιστικού» κόμματος, όπως συνήθως υποστηρίζεται. Άλλωστε, παρόμοια βία χρησιμοποιεί και η Κοινοβουλευτική Χούντα για να επιβάλλει με τα ΜΑΤ τις επιστρατεύσεις κ.λπ. μέτρα που ποτέ δεν ενέκρινε ο Λαός. Η Χούντα μάλιστα αυτή συνοδεύει την πολιτική βία με οικονομική βία, που έχει ήδη οδηγήσει σε χιλιάδες αυτοκτονίες στη χώρα μας, ραγδαία αύξηση της υπογεννητικότητας που μόλις αποκαλύφθηκε, δεκάδες χιλιάδες θανάτους από έλλειψη επαρκούς υγειονομικής και φαρμακευτικής περίθαλψης και σε εκατομμύρια κατεστραμμένες ζωές. Με αυτή την έννοια, η Κοινοβουλευτική Χούντα είναι το ίδιο, αν όχι περισσότερο, «φασιστική» με την ΧΑ. Όμως, όπως ανέφερα, ο φασιστικός χαρακτήρας μιας πολιτικής οντότητας δεν καθορίζεται μόνο από την στάση της σε σχέση με τη βία αλλά, κυρίως, από τους προγραμματικούς στόχους της. Άλλο, βέβαια, ότι η ΧΑ (όπως και άλλες παρόμοιες οργανώσεις) ζει σήμερα στη δεκαετία του 1930 των κρατών-εθνών, εφόσον βέβαια κανένας από τους προγραμματικούς στόχους της δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσα στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία της αγοράς, και, ακόμη χειρότερα, χωρίς άμεση έξοδο από την ΕΕ, που η ΧΑ δεν τολμά να ζητήσει!

Αλλά, αν η ΧΑ με βάση το πρόγραμμά της δεν είναι συστημική οργάνωση (πράγμα που δεν σημαίνει βέβαια ότι είναι αντισυστημική) τότε γιατί άραγε να έχει κάποιους προστάτες μέσα στο σύστημα; Εδώ ερχόμαστε στο πιο επικίνδυνο κατά τη γνώμη μου χαρακτηριστικό της ΧΑ. Είναι γνωστό ότι η Υ/Ε σήμερα χρησιμοποιεί τις παντός τύπου διαιρέσεις (πολιτικές, θρησκευτικές πολιτιστικές κ.λπ.) σε κάθε χώρα για να αλώσει και ενσωματώσει τους λαούς στη Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και της Κοινοβουλευτικής Χούντας (π.χ. Μέση Ανατολή). Με δεδομένο ότι σύντομα θα καταλάβει και ο τελευταίος αφελής τι πραγματικά σημαίνουν τα πρωτογενή πλεονάσματα κ.λπ., (είτε σήμερα τα επιβάλλει η Κοινοβουλευτική Χούντα είτε αύριο μια Κυβέρνηση της «Αριστεράς»)  η κοινωνική έκρηξη είναι θέμα χρόνου να εκδηλωθεί. Σε αυτό το πλαίσιο είναι κάλλιστα πιθανό ότι η ΧΑ θα μπορούσε να αποτελέσει ένα τέλειο περισπασμό από τον πραγματικό φασιστικό κίνδυνο που αντιμετωπίζουμε: την ολοκλήρωση της οικονομικής καταστροφής των λαϊκών στρωμάτων στα χέρια της Υ/Ε και της ντόπιας ελίτ. Έναν περισπασμό που, στην  ανάγκη, θα μπορούσαν να τον εξωθήσουν ακόμη και στα όρια του εμφυλίου πολέμου, όπου τα εξαθλιωμένα από την παγκοσμιοποίηση λαϊκά στρώματα (ανένταχτα ή της Αριστεράς) θα πολεμούσαν τα αντίστοιχα εξαθλιωμένα στρώματα κάτω από την σημαία της ΧΑ και παρόμοιων οργανώσεων…

* http://inclusivedemocracy.org/fotopoulos/

ΠΗΓΗ: Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία (22 Σεπτεμβρίου 2013). Το είδα: http://inclusivedemocracy.org/fotopoulos/greek/grE/gre2013/2013_09_22.html 

Η Χρυσή Αυγή ως δολοφονικό ενεργούμενο των μνημονιακών δυνάμεων

 

Του Γιώργου Καραμπελιά

 

Για ποιόν δουλεύει η Χρυσή Αυγή και ποιόν εξυπηρετεί; Αυτό ήρθε να αποκαλύψει με τον πιο θεαματικό τρόπο ο εξ απορρήτων του Σαμαρά, Χρύσανθος Λαζαρίδης, με τις προκλητικές δηλώσεις του κατά τη διάρκεια της ημέρας που ακολούθησε την δολοφονία του Παύλου Φύσσα: Η Χ.Α. αποτελεί το όργανο για τον μετασχηματισμό ενός ομόθυμου αντιμνημονιακού κινήματος που υπερέβαινε τις αντιθέσεις μεταξύ αριστερών και δεξιών σε εμφυλιοπολεμικού χαρακτήρα σύγκρουση αριστερών και δεξιών, έτσι ώστε να ξεχαστεί το μνημόνιο, η κατοχή της χώρας και οι ευθύνες των πολιτικών μνημονιακών δυνάμεων.

Η Χ.Α. που εμφανίστηκε ως κίνημα διαμαρτυρίας ενάντια στην λαθρομετανάστευση και το μνημόνιο, δεν έχει πραγματοποιήσει καμία διαμαρτυρία ούτε έχει συμμετάσχει σε οποιαδήποτε κινητοποίηση ενάντια στο μνημόνιο, όπως συμβαίνει σήμερα με τις κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών, αλλά έχει πλέον εγκαταλείψει ακόμα και τις ρατσιστικές επιθέσεις ενάντια σε μετανάστες. Αντίθετα πρωτοστατεί σε «κινητοποιήσεις» για τον Μελιγαλά, τον Γράμμο και το Βίτσι, επιτίθεται σε μέλη του ΚΚΕ, και το αποκορύφωμα είναι η δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι. Είναι πάρα πολύ χαρακτηριστική για όποιον παρακολουθήσει τη δράση της, αυτή η μετακίνηση, με την οποία προσπαθεί να μετατρέψει την αντιμνημονιακή δεξιά σε εμφυλιοπολεμικό βραχίονα των μνημονιακών δυνάμεων, που την χρησιμοποιούν ως όργανο αυτής της στρατηγικής. Γι' αυτό η μεγάλη απήχηση που έχει στα ΜΑΤ, γι' αυτό εν τέλει, και η ουσιαστική κάλυψη την οποία απολαμβάνει – από τον Σαμαρά και την παρέα του στη Νέα Δημοκρατία.

Οι μνημονιακές δυνάμεις χρειάζονται την Χ.Α. πρώτον διότι διαιρεί τον ελληνικό λαό, και δεύτερον διότι την εμφανίζουν ταυτόχρονα και ως εκφραστή της βίας των αντιμνημονιακών. Γι' αυτό, η Ν.Δ. και ο Λαζαρίδης, από τη μία χαρακτηρίζουν την Χ.Α. νεοναζί (όπως και είναι), αλλά παράλληλα, αρνούνται να προχωρήσουν στο ξερίζωμα αυτής της φασιστικής οργάνωσης, και προωθούν την θεωρία των δύο αντιμνημονιακών άκρων απέναντι στα οποία στέκονται οι «νουνεχείς» μνημονιακοί δοσίλογοι. Γι' αυτό και μετά τον Λαζαρίδη εμφανίζεται ο Σαμαράς ως ειρηνοποιός. Και όμως είναι πλέον πασίγνωστο ότι ο δολοφόνος Ρουπακιάς είναι ενεργό μέλος της Χ.Α. –  πιθανότατα από ότι λέει και η οικογένειά του – και έμμισθο. Επομένως έπρεπε να διωχθεί η ηγεσία της Χ.Α. για ηθική αυτουργία στη δολοφονία και να αρχίσει η διαδικασία για την απαγόρευσή της. Αντί γι' αυτό η Ν.Δ. αρκείται να επαναπατρίσει από την Χ.Α. κάποιους τους αγανακτισμένους μνημονιακούς «νοικοκυραίους» και ταυτόχρονα την αφήνει να συνεχίζει τη δράση της ως μπαμπούλας και όργανο διαίρεσης των μνημονιακών δυνάμεων.

Δεν λείπουν εξάλλου και οι αφελείς ή ανεγκέφαλοι της άλλης πλευράς, οι οποίοι είτε θα συνεχίσουν να γιορτάζουν από την πλευρά τους το Γράμμο και το Βίτσι, (όπως κάνει το ΚΚΕ), είτε θα επιτίθενται στην αντιμνημονιακή δεξιά όπως κάνουν ενάντια στους Ανεξάρτητους Έλληνες και τον Καμμένο. Όπως μάλιστα έχουμε γράψει πάμπολλες φορές, η ελληνική αριστερά και οι αντιεξουσιαστές με τον εθνομηδενισμό τους και την άρνηση αντιμετώπισης φαινομένων, όπως η λαθρομετανάστευση, επέτρεψαν την αρχική εκτίναξη της Χ.Α. Επί πλέον η αντιμετώπιση των πολιτικών αντιπάλων με τραμπούκικες και βίαιες μεθόδους, όπως συνέβαινε εν πολλοίς στα Πανεπιστήμια και στον νεολαιίστικο χώρο, ευνόησε τις προηγούμενες δεκαετίες την διάχυση απαράδεκτων συμπεριφορών, πάνω στις οποίες ήρθε να πατήσει η Χρυσή Αυγή.

Ωστόσο υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσά τους. Διότι κάποιοι ανεγκέφαλοι και μιλιταριστές του ακροαριστερού ή του αντιεξουσιαστικού χώρου, που έδρασαν και εναντίον του Πάνου Καμμένου, δεν μπορούν να συγκριθούν με τους ναζί, οι οποίοι υπάρχουν αποκλειστικά μέσω της οργανωμένης και δολοφονικής βίας. Εξάλλου αυτό λέγαμε τα παλιότερα χρόνια σε αντιεξουσιαστές και διάφορους άλλους: «Προσέξτε, γιατί με τη μισαλλοδοξία και τις μιλιταριστικές σας συμπεριφορές, θα ανοίξετε το δρόμο σε άλλους, που δεν χρησιμοποιούν περιστασιακά τη βία, αλλά συστηματικά, υπάρχουν μέσα από αυτή και απειλούν να αιματοκυλήσουν όλη την κοινωνία, όπως έκαναν και στο παρελθόν».

Ακριβώς επειδή έχουμε επισημάνει το αδιέξοδο ανάλογων πρακτικών στο παρελθόν, μπορούμε και να καταγγείλουμε απερίφραστα τη λογική των δύο άκρων που έχει μηχανευτεί ο Λαζαρίδης. Σήμερα είναι η Ν.Δ. και οι μνημονιακές δυνάμεις που χρησιμοποιούν την Χ.Α. για να επιτύχουν τη διαίρεση των αντιμνημονιακών δυνάμεων. Χαρακτηριστική είναι η φωτογραφία της εφημερίδας «Καθημερινή» στην πρώτη σελίδα της, την Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου, η οποία δεν παρουσιάζει τους χρυσαυγίτες δολοφόνους ή τα θύματά τους, αλλά μία ομάδα νεαρών κουκουλοφόρων διαδηλωτών στο Κερατσίνι! Αυτή είναι η στρατηγική τους. Να χρησιμοποιήσουν την δολοφονία για να ξεχαστούν η τρόικα, οι απεργίες και οι κινητοποιήσεις, να περιορίσουν την ανάπτυξη της Χ.Α. σε βάρος της δικιάς τους κομματικής επιρροής, και παράλληλα να τη συντηρούν ως δύναμη διαίρεσης και εμφυλίου πολέμου. Παίζουν με την φωτιά, όπως έκαναν όλοι οι προκάτοχοί τους στη διάρκεια του μεσοπολέμου που χρησιμοποίησαν τους φασίστες και τους ναζί, για να εμποδίσουν τα επαναστατικά κινήματα. Δεν διδάσκονται από αυτό μπροστά στις μικροπολιτικές τους σκοπιμότητες και την ανάγκη να διασώσουν πολιτικά το τομάρι τους.

Το «παράδοξο» είναι πως αυτή την απολύτως διάφανη στρατηγική των μνημονιακών δυνάμεων δεν την αποκαλύπτει ούτε η αντιμνημονιακή αριστερά, γιατί και αυτή συνεχίζει να επενδύει στο δίπολο δεξιά-αριστερά και όχι στην εθνικοαπελευθερωτική διάσταση που θα έπρεπε να πάρει ο αντιμνημονιακός αγώνας. Για χρόνια ολόκληρα μια ανιστόρητη εθνομηδενιστική Αριστερά, καλλιεργούσε την αντίληψη πως η ίδια η αντίσταση στους Γερμανούς στην Κατοχή δεν ήταν παρά εμφύλιος πόλεμος με τα τάγματα ασφαλείας και επέμενε στην περιχαράκωση των «αριστερών» απέναντι στους «δεξιούς». Και όμως, η αντιστασιακή παράδοση του ΕΑΜ και του Βελουχιώτη, η οποία μετέτρεψε την αριστερά σε μεγάλη πολιτική δύναμη, δεν διαχώριζε τους Έλληνες με βάση την πολιτική τους προέλευση αλλά τη στάση τους απέναντι στους κατακτητές. Τα τάγματα ασφαλείας τα κτύπησε ως όργανα των κατακτητών και όχι ως ιδεολογικούς αντιπάλους.

Σήμερα, που ο ελληνικός λαός πλήττεται εξίσου από τις πολιτικές της τρόικας και της νέας γερμανικής κατοχής, ο ρόλος των αντιμνημονιακών δυνάμεων, θα ήταν να ενώσουν όλους τους πληττόμενους Έλληνες και όχι να πέσουν στην παγίδα την οποία στήνουν οι δοσιλογικές μνημονιακές δυνάμεις που χρησιμοποιούν την Χ.Α. για να διαιρέσουν τις λαϊκές δυνάμεις.

Να τεθεί εκτός νόμου η ναζιστική συμμορία

Ένα μέρος της αριστερής αντιπολίτευσης με διάφορες απίθανες θεωρίες αρνείται να κινητοποιήσει το λαό ώστε να τεθεί εκτός νόμου η Χ.Α.

Καταλαβαίνουμε πως η Χρυσή Αυγή είναι χρήσιμη για πολλούς ως μπαμπούλας. Είναι χρήσιμη για τους εθνομηδενιστές, ώστε να λένε ιδού που οδηγεί ο «πατριωτισμός» – λες και οι χιτλερικοί ναζήδες, απόγονοι των ταγματασφαλιτών είναι «πατριώτες» – και να απεμπολούν οι ίδιοι πιο εύκολα την πατριωτική παράδοση της ελληνικής Αριστεράς. Στο παρελθόν ο Ριχάρδος Σωμερίτης είχε ευχηθεί ανοικτά να δημιουργηθεί ένα ακροδεξιό κόμμα, για να εξαφανιστεί η επιρροή των «αριστερών πατριωτών»! Το ίδιο έκαναν και διάφοροι «αντιεθνικιστές» «ιοί» οι οποίοι όχι μόνο συκοφαντούσαν ως φασίστες όλους τους πατριώτες – κατ' εξοχήν της Αριστεράς – αλλά πρόβαλαν συστηματικά τη Χρυσή Αυγή, ώστε να κατασκευάσουν τον μπαμπούλα που τους χρειαζόταν. Σήμερα όμως ο μπαμπούλας πήρε σάρκα και οστά!

Ωστόσο υπάρχουν και πολλοί άλλοι που επικαλούνται διάφορα έωλα επιχειρήματα ενάντια στην απαγόρευση της Χ.Α.

Πρώτο και κυριότερο ότι οι «ιδέες» δεν απαγορεύονται αλλά πρέπει να απαντηθούν με άλλες ιδέες! Η θεωρία αυτή είναι απολύτως εσφαλμένη γιατί η Χ.Α. δεν έχτισε την επιρροή της στηριζόμενη στη δύναμη των «ιδεών» της, τις οποίες προσπαθεί όσο μπορεί να αποκρύβει, αλλά στη χρήση της βίας. Λένε λοιπόν όσοι υποστηρίζουν αυτή την αντίληψη πως αν διωχθεί και απαγορευτεί η Χ.Α. θα εμφανιστεί με νέο όνομα και μάλιστα ως διωκόμενη. Όμως η Χ.Α. στελεχώνεται από παρακρατικούς, μπράβους, ανθρώπους του υποκόσμου, τμήματα των δυνάμεων καταστολής, και έχει στηριχθεί αποκλειστικά στη βία για να αναπτυχθεί, αυτή προβάλλει ακόμα και μέσα στη Βουλή, και όχι βέβαια τις ναζιστικές της ιδέες τις οποίες κρύβει από τον ευρύτερο κύκλο των ανεγκέφαλων ψηφοφόρων της. Επομένως, δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί μόνο στο επίπεδο των ιδεών αλλά στο επίπεδο που κατ' εξοχήν δρα. Και είτε θα τους αντιμετωπίσει η πολιτεία, απαγορεύοντάς τους, είτε θα τους αντιμετωπίσουν άλλες ομάδες και θα οδηγηθούμε σε εμφυλιοπολεμικού χαρακτήρα συρράξεις. Κατά συνέπεια, η καταστολή των δραστηριοτήτων τους και η απαγόρευση είναι το μόνο μέτρο που μπορεί να μειώσει τις συγκρούσεις και όχι το αντίθετο.

Δεύτερο επιχείρημα που χρησιμοποιείται κατ' εξοχή από το ΚΚΕ είναι πως η απαγόρευση του ναζισμού μπορεί να ανοίξει το δρόμο για διώξεις εναντίον της αριστεράς! Πρόκειται για αστειότητα διότι δυνάμεις που έχουν ρίζες στο λαό, δεν μπορούν να διωχθούν με απαγορεύσεις, αντίθετα ενισχύονται, ενώ αντίθετα το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής έχει ρίζες μόνο στους τραμπούκους και οι υπόλοιποι ψηφοφόροι της είναι περιστασιακοί, επομένως πρέπει να ξεριζωθεί τώρα, πριν αποκτήσει αυτές τις περιβόητες ρίζες.

Το τρίτο επιχείρημα αφορά τους ψηφοφόρους της «Χρυσής Αυγής», που προβάλλεται κάποιες στιγμές ακόμα και από μερικούς φίλους μας: «Τι θα γίνει με τους μη φασιστές και αυθεντικούς αντιμνημονιακούς ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής, που συχνά προέρχονται από λαϊκά στρώματα ή ακόμα και την αριστερά;» Μα ακριβώς η χειρότερη επιλογή είναι να εγκαταλειφθούν τα λαϊκά στρώματα στη ναζιστική προπαγάνδα. Έχει γραφτεί στον τύπο (βλ. και στο Βήμα σήμερα) ότι ο Ρουπακιάς στο παρελθόν ανήκε σε «άλλο πολιτικό χώρο», υπονοώντας ότι βρισκόταν στην επιρροή του ΚΚΕ. Ξέρουμε ότι η επίθεση των Χρυσαυγιτών στο Πέραμα και το Κερατσίνι έγινε γιατί η ΧΑ μετά τις παραδοσιακά συντηρητικές λαϊκές περιοχές του Ασπροπύργου ή του Θριάσιου Πεδίου, προσπαθεί τώρα να διεισδύσει προνομιακά σε λαϊκές γειτονιές με αριστερή παράδοση. Γι' αυτό οργάνωσε και τις επιθέσεις στο Πέραμα και το Κερατσίνι. Και για να το κάνει χρειάζεται επίδειξη δύναμης και τραμπουκικές επιθέσεις, ενώ πληρώνει και μερικούς μπράβους, πράγμα που σε συνθήκες ανεργίας και εξαθλίωσης είναι αρκετά εύκολο. Πρέπει μέσα από μια παλλαϊκή κινητοποίηση να πειστούν οι απλά αγανακτισμένοι πολίτες να εγκαταλείψουν το ναζιστικό μόρφωμα και βέβαια τόσο το χειρότερο για τη δράκα εκείνων που θα συνεχίσουν να τους στηρίζουν. Εξάλλου δεν πρέπει να αφήσουμε τους ναζήδες να αλώσουν τη νεολαία και τα σχολειά.

Δεν καταλαβαίνουν άραγε όσοι χρησιμοποιούν ανάλογα επιχειρήματα πως η ΧΑ είναι απολύτως απαραίτητη στο σύστημα, διότι εμποδίζει τις αντιμνημονιακές δυνάμεις να ενωθούν και πως αν δεν υπήρχε η ΧΑ οι δοσιλογικές δυνάμεις θα είχαν ήδη καταρρεύσει; Αρκετά αφέθηκε το φαινόμενο της ΧΑ ουσιαστικά στο απυρόβλητο. Ειδικά για τις πατριωτικές δημοκρατικές δυνάμεις αποτελούν έναν από τους μεγαλύτερους εχθρούς. Θα πρέπει μήπως να θυμίσουμε πως μόνο το «Άρδην» έχει πραγματοποιήσει έναν συστηματικό ιδεολογικό αγώνα ενάντιά της τα προηγούμενα χρόνια;

Πρέπει λοιπόν εδώ και τώρα, να ξεκινήσει μια μεγάλη καμπάνια με στόχο την απαγόρευση των νεοναζιστικών δραστηριοτήτων και σχημάτων στην Ελλάδα. Όλα τ' άλλα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις ή στην καλύτερη περίπτωση έκφραση μιας βαθύτατης άγνοιας απέναντι στο φασιστικό φαινόμενο και τον τρόπο αντιμετώπισής του. Οι Ναζί στηρίζουν τη δύναμή τους στη βία και με αυτή αιματοκύλησαν όλη την Ευρώπη. Και μόνο με τη βία αντιμετωπίστηκαν εν τέλει. Για να μη φτάσουμε εκεί πρέπει να τεθούν εκτός νόμου τώρα!

ΠΗΓΗ:  20 Σεπτεμβρίου 2013,  http://ardin-rixi.gr/archives/14278

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΦΟΝΙΚΟ ΣΤΗΝ ΑΜΦΙΑΛΛΗ

Σχεδίασμα σκέψεων: Μισούν την ζωή

 

Του Β. Π. Μ.

 

Θέλω να εκφράσω κάποιες από τις σκέψεις μου με αφορμή το φονικό που έλαβε χώρα στην Αμφιάλη. Αναμφισβήτητα πρόκειται για φόνο που είχε πολιτικό κίνητρο και ανοίγει ένα άσχημο σπιράλ για καταστάσεις εμφύλιου σπαραγμού και ερεβώδη σύγχυση ή μάλλον για περαιτέρω σκοτισμό νοών και μπέρδεμα μυαλών. 

Οφείλω επίσης να τονίσω, ότι δεν συντρέχει καμιά απολύτως ανάγκη να αναζητήσω εύσημα αντιφασιστικής κουλτούρας από κανέναν. Μπορεί να ακούγεται αλαζονικό αυτό, αλλά θεωρώ ότι ο αντιφασισμός τεκμαίρεται στο εμπράγματο πεδίο της ζωής και όχι στην ακαδημαϊκή τοποθέτηση έναντι του φασισμού. Έχω νιώσει κυριολεκτικά στο πετσί μου πριν από δυόμισι χρόνια (Ιούνιος 2011) το δείγμα γραφής, αλλά και το δήγμα κοπής της νεόκοπης ύβρεως που ψιττακίζει ανερυθρίαστα τον φασίζοντα κεκεδισμό της. Το δικό μου συμβάν εξαιτίας του οποίου κατέληξα στον Ερυθρό με βαρύτατη διάσειση, δεν είναι δυνατόν να ξεχαστεί εύκολα. Απλά, τώρα έγινε μέσα μου μια χρονική ανάδραση και αναφορά στα γεγονότα που είχαν γίνει έξω από το σπίτι του τότε υπουργού Προστασίας του Πολίτη. 

Δεν πρόκειται απλά για σύγκρουση με αφορμή την διαφορετική πολιτική τοποθέτηση. Οι φασίζοντες, νιώθουν να απειλούνται από τον λόγο. Από τον λόγο που διατυπώνει με ευταξία τα επιχειρήματά του. Από τον λόγο που αναιρεί και αποδομεί την δική τους αιτία αναφοράς στο «δίκαιό» τους. Είναι μια παράξενη αίσθηση που βλέπω σε αυτούς. Γιατί πρόκειται για αίσθηση κι όχι για τοποθέτηση που έχει να κάνει με συνειδητοποίηση ή ενδελεχή εξέταση όλων των πτυχών ενός ζητήματος και θέματος. 

Ο φασισμός είναι η κατάφαση στο συμβαίνον της βιο-ζωτικότητας. Θα έλεγα η απόλυτη κατάφασή της. Και αυτή η βιο-ζωτικότητα δεν έχει καμιά άλλη παράμετρο παρά την διαρκώς τροφοδότησή της με τα στοιχεία που θα συντηρούν και θα ολοκληρώνουν την ύπαρξή της και μόνο. Πρόκειται δηλαδή για στοιχεία που φτιασιδώνουν το γιαπί της αυτοσκοπούμενης αυθυπαρξίας του φασισμού. 

Και ποιά είναι τα στοιχεία αυτά ταϊζουν την αυθυπαρξία του οικοδομήματος αυτού;

(1) Η αποκλειστική αναφορά στο ίδιον της βιολογικής «υπεροχής» και μόνον ύπαρξης. Δηλ. Επειδή ζω και υπάρχω, ε! τότε αποκλειστικά και θα υπερέχω βιολογικά ως δύναμη βιταλιστική. Δεν μπορεί να υπάρχω και να μην υπερέχω. Αυτό το στοιχείο είναι το καθαρά βιταλιστικό.

(2) Το δεύτερο στοιχείο είναι καθαρά αξιοδοτικής μορφής. Δηλαδή επειδή είναι δεδομένο (γι' αυτούς) ότι η υπεροχή επεδαψίλευσε όλα τα έπαθλα της και τα πρωτεία της σε μένα ως ζωτικά υπερέχον «όν», τότε αυτή η αυτοαναφορά δεν έχει παρά να προσδώσει τις «αξίες» που αποκλειστικά και δικαίως θα πρέπει να νέμομαι, να καρπούμαι και να τις κραδαίνω σαν όπλο και αιτία εξόντωσης του «άλλου», του «αυτού», του «εχθρού», του διαφορετικώ τω τρόπω υπάρχοντος ή ερμηνεύοντος την ζωή και την πραγματικότητα. Η αξία μου είναι αυταξία, αυτοκατάφαση, αυτή η ίδια η εαυτότητα και ο,τιδήποτε θέτει το ανάστημά του απέναντί του είναι προς εξόντωση.

(3) Το τρίτο στοιχείο είναι η ανιστορικότητα. Η ούτως δομούμενη ανθρωπολογία του φασισμού, γεμίζει ασφυκτικά με το πρωθύστερον μιας προειλημμένης απόφανσης που ούτως ή άλλως έχει να κάνει με την κατίσχυση του αίματος, και της της τιμής που απορρέει εξ αυτού. Δεν είναι τυχαία άλλωστε η πρώτη αναφορά τους στο αίμα. Το αίμα προσδίδει τιμή. Η ιστορία γι' αυτούς είναι η διάρκεια της κατίσχυσης του αίματος που υπερέχει και βιταλιστικά και αξιοδοτικά.

(4) Η σχέση του φασισμού με την κοινωνικότητα : η σχέση των φασιστών και των φασιζόντων με τους ιδικούς τους δεν έχει καμιά κοινωνικότητα. Είναι η σχέση με την πληθύ, με την ποσότητα με την συσώρρευση των ομοίων επί τω σκοπώ της αυτοκατάφασης σε αυτό και μόνον που είναι. Είναι οι κόκκοι της άμμου που αποτελούν την έρημο του στερημένου από νόημα «είναι». Είναι κόκκοι της άμμου όπου ο καθείς δεν έχει καμιάν απολύτως ιδιοσυστασία, αλλά όλοι συγκολλώνται μεταξύ τους με την ύλη της αυτοκατάργησή τους. Αισθάνονται ισχυροί μόνον μέσα στην μάζα. Όσο πιο μεγάλη μάζα αποτελούν τόσο πιο ισχυροί νιώθουν, αλλά και τόσο πιο καταργημένοι είναι. Δεν υπάρχουν παρά δια της μάζας. Δεν ζουν παρά για την μάζα. Δεν τους εξαλείφει τίποτ' άλλο παρά η μάζα. 

Δεν θέλω να ανατρέξω σε οικονομικά και κοινωνιολογικά αίτια για να αναφερθώ στο «έτσι» του φασισμού. Είναι ζήτημα και θέμα πρωτίστως ανθρωπολογικής διάστασης που με την σειρά της απορρέει από την πλήρη απουσία οντολογίας. Η στάση τους έναντι της Ιστορίας του πολιτισμού είναι χαρακτηριστική. Δεν αντιλαμβάνονται την Ιστορία παρά με όρους κατισχύουσας ανάγνωσης, μανιχαϊστικής μεθερμηνείας και επομένως στην κατ' αυτόν τον τρόπο αιτολογούσα «πολιτική» συμπεριφορά. 

Δεν επομένως τυχαίο που οι πιο «ανεξέλεγκτοι» κόκκοι της υποκινούμενης αυτής άμμου δρουν έτσι όπως δρουν. Τελούν εν προδιαθέσει για ολική σύγκρουση. Σύγκρουση εξοντωτική του αντιπάλου. Μόνον τότε θα έχει νόημα η σύγκρουση γι' αυτούς. Δυνητικά είναι αυτοπρογραμματιζόμενες μηχανές του φονεύειν. Αρκεί να πυροδοτηθεί η προδιάθεσή τους. 

Τέλος θα ήθελα να αναφερθώ στην προσωπικότητα του Miguel de Unamuno του Βάσκου φιλοσόφου και πρυτάνεως του Πανεπιστημίου της Σαλαμάνκα κατά τον εμφύλιο πόλεμο της Ισπανίας (1936-1939). Στις 12 Οκτωβρίου 1936 , την επέτειο ανακάλυψης της Αμερικής, διοργανώθηκε στο Πανεπιστήμιο της Σαλαμάνκα η γιορτή της «Ισπανικής Φυλής». Αξίζει να σημειωθεί ότι μετά από μια γρήγορη προέλαση οι δυνάμεις των φραγκιστών είχαν καταλάβει την περιοχή της Σαλαμάνκα στις αρχές του Οκτωβρίου. Στην αίθουσα της γιορτής βρίσκονται επιφανή στελέχη του φραγκικού περιβάλλοντος, σύζυγος του Φράγκο, ο Επίσκοπος της Σαλαμάνκα, που είχε εκδώσει και σχετική ποιμαντορική επιστολή, ο ιδρυτής της Λεγεώνας των Ξένων Στρατηγός Milan Astray και ο Miguel de Unamuno. Ο Πρύτανις αν και δεν ανήκε στους δημοκρατικούς, δεν μπορούσε να παραμένει αδιάφορος απέναντι σε αυτά που είχαν προηγηθεί στην πόλη κατά την κατάληψή της ούτε απέναντι στην δολοφονία φίλων του όπως του δημάρχου της Σαλαμάνκα Casto Prieto, του καθηγητή των αραβικών στο Πανεπιστήμιο της Γρανάδα Salvador Villa, και του Γκαρθία Λόρκα. Η αίθουσα ήταν ασφυκτικά γεμάτη από φαλαγγίτες που κάθε τόσο ενορχηστρούμενοι από τον Astray φώναζαν την πολεμική ιαχή «Viva la muerte» , δηλ. «Ζήτω ο θάνατος». Όταν ο θόρυβος κόπασε, ήλθε η σειρά του Unamuno να μιλήσει. Ο πρύτανις άρχισε να μιλάει και είπε τα ακόλουθα: 

«Όλοι σας αδημονείτε για τα λόγια μου. Με ξέρετε και γνωρίζετε καλά ότι δεν μπορώ να παραμείνω σιωπηλός. Μερικές φορές το να μένεις σιωπηλός είναι σαν να λες ψέματα, καθώς η σιωπή μπορεί να ερμηνευθεί ως συναίνεση. Ας αντιπαρέλθουμε την προσωπική προσβολή του καθηγητή Maldonado που συνεπάγεται αυτό το ξαφνικό ξέσπασμα χλευασμού σε βάρος των Βάσκων και των Καταλανών. Φυσικά, και εγώ ο ίδιος έχω γεννηθεί στο Μπιλμπάο. Ο επίσκοπος θέλει δεν θέλει , είναι Καταλανός από την Βαρκελώνη. Μόλις τώρα άκουσα μια μακάβρια και παράλογη κραυγή " Ζήτω ο θάνατος ". Και εγώ, που έχω σπαταλήσει την ζωή μου διαμορφώνοντας αντινομίες, οφείλω να σας πω σαν πραγματικός ειδήμων, ότι αυτή η αλλόκοτη αντινομία μού είναι απωθητική. Ο Στρατηγός Millan Astray, είναι ένας σακάτης Ας το ομολογήσουμε δίχως περιστροφές. Είναι ένας ανάπηρος πολέμου. Το ίδιο ήταν και ο Θερβάντες. Το δυστύχημα είναι ότι αυτήν την στιγμή στην Ισπανία υπάρχουν πολλοί σακάτηδες. Και αν ο Θεός δεν σπεύσει προς βοήθειά μας, σύντομα θα υπάρξουν ακόμη περισσότεροι. Θλίβομαι, όταν σκέπτομαι ότι ο Στρατηγός Millan Astray θα πρέπει να υποδεικνύει το πρότυπο μαζικής ψυχολογίας. Ένας σακάτης δίχως το μεγαλείο του Θερβάντες, ίσως να επιζητά μια δυσοίωνη παρηγοριά προκαλώντας ολόγυρά του ακρωτηριασμούς. Ο Στρατηγός θα ήθελε να δημιουργήσει εξαρχής στην Ισπανία – μια αρνητική δημιουργία σύμφωνα με την εικόνα που έχει στο μυαλό του. Για το λόγο αυτό επιθυμεί να δει μιαν Ισπανία σακατεμένη, όπως ασυναίσθητα ξεκαθάρισε. Αυτός είναι ο ναός του πνεύματος και εγώ είμαι ο πρωθιερέας του. Εσείς είστε εκείνοι που βεβηλώνετε τα καθαγιασμένα του όρια. Εσείς θα νικήσετε, επειδή η κτηνώδης βία σας περισσεύει. Αλλά δεν θα πείσετε ποτέ, αφού για να πείσεις χρειάζεται αυτό που λείπει από εσάς: αφορμή και δίκαιο για τον αγώνα σας. Θεωρώ μάταιο να σας προτρέψω να σκεφθείτε την Ισπανία».

Αυτός λοιπόν ήταν ο χειμαρρώδης, κοφτερός και αποφασισμένος λόγος του Miguel Unamuno που δεν μάσησε τα λόγια και πλήρωσε με τίμημα την ζωή του έξι εβδομάδες αργότερα το τόλμημά του. Στην πραγματικότητα αυτά που λέει ισχύουν και για τους δικούς μας χαλεπούς καιρούς. Και να σημειωθεί ότι αρχικά είχε χαρακτηρισθεί με όρους πολιτικής αναγνωρισιμότητας ως συντηρητικός μη ανήκων στους δημοκρατικούς της εποχής. Το πνευματικό του θάρρος και η πνευματική του ορθοπραξία απουσιάζουν ηχηρά σήμερα. 

Β. Π. Μ.

18-9-2013

Ποιοι ετοιμάζουν ανοιχτή φασιστική εκτροπή;

 

Του Δημήτρη Καζάκη

 

Ο αγώνας ενάντια στον φασισμό δεν είναι υπόθεση φανατισμένων ομάδων που διψούν για εκδίκηση. Είναι υπόθεση όλου του λαού που παλεύει για δημοκρατία, περισσότερη δημοκρατία, αληθινή δημοκρατία. Η εκδίκηση, το αίμα για το αίμα και οι άλλες ταλμουδικές και καλβινιστικές υστερίες που ξεστομίζουν ορισμένοι για να δικαιολογήσουν τα ζωώδη μικροαστικά ένστικτά της τυφλής βίας που εκτρέφουν ως ιδεολογία, αφορούν τους θρησκόληπτους φανατικούς, τους τραμπούκους, τον υπόκοσμο και το παρακράτος. Όποιο έμβλημα ευκαιρίας κι αν φέρουν.

Τίποτε απ' όλα αυτά δεν έχει σχέση με ένα αληθινό παλλαϊκό κίνημα εναντίον του φασισμού. Πολύ περισσότερο όταν μέρα με τη μέρα φανερώνονται ολοκάθαρα τα πολιτικά πρόσωπα των ηθικών αυτουργών της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα. Κι αυτοί δεν είναι μόνο οι Μιχαλολιάκος και Σία της ΧΑ, αλλά πρωτίστως τα μεγάλα αφεντικά της συμμορίας του. Αυτοί δηλαδή που σχεδιάζουν ανοιχτή φασιστική εκτροπή με πρόσχημα την καταπολέμηση της ΧΑ.

Δεν υπάρχει καλύτερο δώρο σ' όλους αυτούς που προετοιμάζουν την φασιστική εκτροπή από το να υπάρξει κι άλλο θύμα τις επόμενες ημέρες. Δεν έχει καμιά σημασία αν φορά μαύρη μπλούζα ή όχι. Το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Δεν υπάρχει καλύτερη υπηρεσία σ' αυτούς που είναι έτοιμοι να ρίξουν στο γύψο την χώρα και τον λαό της, να φέρουν μισθοφόρους αγνώστων λοιπών στοιχείων να δρουν στις γειτονιές της Αθήνας και αλλού – όπως συμβαίνει στις Σκουριές Χαλκιδικής – να κατεβάσουν ακόμη και επίλεκτες μονάδες του στρατού για να αναλάβει την καταστολή, αλλά και να ζητήσουν συνδρομή από δυνάμεις του εξωτερικού, από την δράση εκείνων που έχουν επιδοθεί σε μια εκστρατεία τυφλής βίας με ξυλοδαρμούς και δολοφονικές απόπειρες εναντίον οποιουδήποτε «δεν τους γουστάρει», ή η κτηνώδης άγνοιά τους ταυτίζει με τους φασίστες επειδή σηκώνουν ελληνικές σημαίες, ή μιλάνε για πατρίδα. Παίζουν το παιχνίδι αυτών που υποτίθεται ότι αντιμάχονται καλύτερα ακόμη κι από τα μίσθαρνα όργανα του «βαθέος κράτους».

Πρέπει να το πούμε καθαρά: όσοι επιδιώκουν να σύρουν την ελληνική κοινωνία σε εμφύλιο με προτροπή την αντεκδίκηση, δεν διαφέρουν σε τίποτε από τους ναζί της ΧΑ. Προλειαίνουν εξίσου την φασιστική εκτροπή που ετοιμάζουν ήδη οι κυβερνώντες και το καθεστώς της ευρωαποικίας. Άλλωστε που ήταν όλοι αυτοί όταν καταπατήθηκαν το σύνολο των δημοκρατικών δικαιωμάτων του ελληνικού λαού; Πότε αλήθεια κατήγγειλαν έστω τον επίσημο σφετερισμό της λαϊκής κυριαρχίας από τους εντολοδόχους της τρόικας που ισοδυναμεί με εκτροπή και εσχάτη προδοσία;

Πότε έθεσαν ως πρωταρχικό τους μέλημα την άνευ όρων και αμετάκλητη ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας της χώρας και του λαού της, που η ντόπια πολιτική και οικονομική ολιγαρχία παρέδωσε αμαχητί στις δυνάμεις των ξένων δανειστών και της ευρωζώνης; Οι μεν μιλάνε για διαπραγμάτευση των πιο αυτονόητων δικαιωμάτων μιας χώρας κι ενός λαού και οι δεν τα έχουν ρίξει όλα στον καπιταλισμό για να μην παλεύουν για τίποτε.  

Ακούμε πολλές αντιφασιστικές κορώνες από πολλές μεριές. Προσφέρεται η εκμετάλλευση της κατάστασης από πολλούς. Αλλά δεν είδαμε κανέναν από τα επίσημα κόμματα συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης να θέτει θέμα δημοκρατίας. Λες και δεν υφίσταται θέμα δημοκρατίας σ' αυτή την χώρα. Λες και το μόνο πρόβλημα είναι η εγκληματική δράση της ΧΑ, η οποία κάλλιστα θα μπορούσε να είχε αντιμετωπιστεί έγκαιρα και αποτελεσματικά – αν υπήρχε η πολιτική βούληση – με τις υφιστάμενες διατάξεις του ποινικού δικαίου.

Όμως όχι η ΧΑ χρειάζεται στους κρατούντες. Πώς αλλιώς θα δικαιολογήσουν τους νόμους και τις διατάξεις που έχουν στα σκαριά για να «δέσουν» πισθάγκωνα ολόκληρη την κοινωνία; Υπάρχει καλύτερη δικαιολογία από την δήθεν εναντίωση στον φασισμό της ΧΑ; Κι έτσι η άνοδος του φασισμού της επίσημης εξουσίας ξεπροβάλλει πίσω από και σε αντιπαράθεση με τον φασισμό των πιο χυδαίων και αναλώσιμων οργανέτων της, δηλαδή της ΧΑ.

Με όλους τους γιαλαντζί επαναστάτες να κηρύσσουν «αντιφασιστικό αγώνα» αποκλειστικά και μόνο εναντίον στη ΧΑ, ελπίζοντας οι κυβερνώντες να κάνουν τα στραβά μάτια σε κανένα «αντιφασιστικό» λυντσαρισματάκι. Μόνο και μόνο για να ανάψουν τα αίματα, να κορώσουν από φανατισμό οι πιστοί οπαδοί και να αποκτήσουν «αντιφασιστικό» άλλοθι οι ηγεσίες που έχουν παραδοθεί εκ προοιμίου στην φασιστική εκτροπή που εδώ και τρία χρόνια μεθοδεύει συστηματικά η εξουσία με εντολές έξωθεν.

Κι έτσι όλοι έχουν συντονιστεί στον ίδιο τόνο. Κι ενώ οι κυβερνώντες με πρώτο τον ανεκδιήγητο και εξαιρετικά επικίνδυνο Δένδια, μιλούν ανοιχτά για νέους ακόμη πιο αυταρχικούς και αυθαίρετους νόμους και αστυνομικές διατάξεις με στόχο δήθεν την ΧΑ, αλλά με αληθινό σκοπό την προστασία των δοσίλογων και του καθεστώτος τους, οι ηγεσίες των άλλων κομμάτων περί άλλων τυρβάζουν. Καμιά ξεκάθαρη κουβέντα ότι δεν πρόκειται να ανεχθούν νέα διατάγματα καταστολής, μιας και τέτοιες πρωτοβουλίες των κυβερνώντων δεν θα έχουν σαν στόχο την ΧΑ αλλά να περιορίσουν δραστικά τις λιγοστές τυπικές ελευθερίες που έχουν απομείνει στο λαό.

Αντίθετα η ηγεσία του ΚΚΕ μιλά για «σάπιο καπιταλιστικό σύστημα» που εκτρέφει φαινόμενα σαν της ΧΑ και δεν λέει κουβέντα για δημοκρατία. Για την ηγεσία του ΚΚΕ, απ' ότι φαίνεται, είτε δημοκρατία, είτε φασιστική δικτατορία είναι το ίδιο και το αυτό, μιας και τα δυο φαινόμενα μπορούν να υπάρξουν στο «σάπιο καπιταλιστικό σύστημα». Το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να φανατίσει τους οπαδούς της και τίποτε περισσότερο.

Ο κ. Τσίπρας με την σειρά του δήλωσε τα εξής τρομακτικά: «Πολύ φοβάμαι ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα σχέδιο αποσταθεροποίησης και αποπροσανατολισμού, ενορχηστρωμένο από ακροδεξιά κέντρα και τη νεοναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής… Χρειάζεται ομαλότητα και σταθερότητα για να προχωρήσουμε μπροστά. Και άρα πρέπει να απομονώσουμε όσους σχεδιάζουν να τορπιλίσουν την ομαλότητα, προκειμένου να επιβάλουν στη χώρα ένα σκοτάδι σαν αυτό που έχει ζήσει ο λαός μας.  Και ακριβώς επειδή τα έχει ζήσει, πιστεύουμε ότι δεν θα αφήσει κανέναν να μας τα ξαναεπιβάλλει.»

Μα καλά, δε ζει στην Ελλάδα ο κ. Τσίπρας. Σχέδιο αποσταθεροποίησης από ακροδεξιά κέντρα και τη ΧΑ; Και οι πολιτικές του μνημονίου, οι αναγκαστικοί νόμοι με τους οποίους επιβάλλονται, το καθεστώς κατοχής και αποικίας, τι είναι; Πρότυπο σταθερότητας; Τι άλλο κάνουν οι εντολοδόχοι της τρόικας εδώ και τρία χρόνια, εκτός από το να αποσταθεροποιούν την χώρα σε βαθμό ολοκληρωτικής καταστροφής, να κυβερνούν με εκτροπές σε βαθμό εσχάτης προδοσίας, να ισοπεδώνουν κάθε έννοια δημοκρατικής έννομης τάξης; Τι είναι όλα αυτά που ζούμε ως χώρα και ως λαός; Σταθερότητα και ομαλότητα που την απειλεί μονάχα η ΧΑ; Έλεος, κ. Τσίπρα.

Οι δηλώσεις αυτές μαζί με τις θεωρίες περί «συνταγματικού τόξου» μου θυμίζουν τις τελευταία περίοδο πριν την έλευση του φασιστικού καθεστώτος της 4ης Αυγούστου 1936.

Όπως σήμερα έτσι και τότε η Ελλάδα είχε μπει στον τέταρτο χρόνο της επίσημης χρεοκοπίας της. Το 50-60% του εισοδήματος των λαϊκών νοικοκυριών το έτρωγαν τα χρέη στις τράπεζες και στην εφορία. Η ανεργία κάλπαζε και η πείνα είχε αρχίσει να εμφανίζεται στις εργατικές συνοικίες. Οι 3 στους 4 επαγγελματοβιοτέχνες έβαζαν λουκέτο και η κοινωνική αναταραχή γενικευόταν. Την αγωνία του επίσημου πολιτικού κόσμου για την κοινωνική αναταραχή που συγκλόνιζε τα θεμέλια του κυρίαρχου συστήματος εξουσίας, εξέφραζε ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου με την αγόρευσή του στην Βουλή στις 27/4/1936. Να τι έλεγε: «…αν προσέξωμεν σήμερα, θα ίδωμεν, ότι υπάρχει εις όλην την χώραν ένας αναβρασμός των λαϊκών στρωμάτων, λόγω της μη ικανοποιήσεως των αξιώσεών των… Δι' αυτούς τους λόγους επαναλαμβάνω, ότι έχω την πεποίθησιν, ότι θα σταματήση αυτή η αποσυνθετική εξέλιξις, δια να μπορέσωμεν να αρχίσωμεν μια καινούργιαν ζωήν, επεβάλλετο να δώση τα χέρια ο πολιτικός κόσμος, να συνεργασθούν τα μεγαλύτερα κόμματα.»

Πρόφαση και τότε της συνεργασίας των μεγαλυτέρων κομμάτων ήταν η ανωμαλία που προκαλούσε η δράση φασιστικών συμμοριών σαν την ΕΕΕ – κάτι σαν την ΧΑ σήμερα – που δολοφονούσε και έβαζε φωτιά σε συνοικίες «τουρκόσπορων», όπως αποκαλούσε η συγκεκριμένη ναζιστική οργάνωση τους πρόσφυγες από τα παράλια της Μικρής Ασίας. Ποιος ανέλαβε να εκφράσει αυτή την διακομματική συνεργασία έναντι της ανωμαλίας και της δράσης των φασιστικών συμμοριών της εποχής; Ο Ι. Μεταξάς. Από τον Απρίλιο μέχρι τον Αύγουστο του 1936, οπότε και επεβλήθη ανοιχτά η δικτατορία με δυο βασιλικά διατάγματα, το σύνολο των επιφανών πολιτικών ανδρών του ελληνικού κοινοβουλίου υπερασπιζόταν την «διακομματική κυβέρνηση» Μεταξά ως ανάχωμα στην ανωμαλία και στις φασιστικές συμμορίες. Το μόνο κόμμα που διαφωνούσε τότε και καλούσε σε παλλαϊκό ξεσηκωμό όλων των δημοκρατικών δυνάμεων ήταν το ΚΚΕ.

Από την στάση των «κομμάτων του συνταγματικού τόξου» το 1936 μας προέκυψε η καραμπινάτη φασιστική δικτατορία του Μεταξά. Από την στάση των «κομμάτων του συνταγματικού τόξου» τι φασιστική εκτροπή θα μας προκύψει; Κάτι μου λέει ότι θα το δούμε πολύ σύντομα. Ιδίως αν συνεχιστούν τα έκτροπα των ημερών.

Ο μόνος τρόπος για να αποφύγουμε τον εκφασισμό της πολιτικής ζωής και την φασιστική εκτροπή είναι ένας. Να ενισχυθούν οι αγώνες των εργαζομένων και του λαού. Το ξεχάσαμε ότι εκεί δίνεται η μάχη; Στις απεργίες των εκπαιδευτικών και των άλλων κλάδων. Το ξεχάσαμε ότι βρισκόμαστε στις αρχές μιας γενικής αγωνιστικής κλιμάκωσης της κοινωνίας; Νομίζετε ότι τυχαία έγινε τώρα η δολοφονία; Νομίζετε ότι δεν ξέρουν οι κρατούντες ότι η κοινωνία ποθεί να κλιμακώσει; Νομίζετε ότι δεν θέλουν να την αποπροσανατολίσουν και να χαθεί το κύριο, το βασικό, ότι ίσως να βρισκόμαστε καταμεσής της μεγαλύτερης απεργιακής μάχης των τελευταίων χρόνων. Εκεί κρίνεται η μάχη και όχι σε εκδηλώσεις εκτόνωσης ή διαμαρτυρίας.

Ιδίως τώρα που ακόμη και συνδικαλιστικές ηγεσίες μετά τις πρώτες ημέρες απεργίας είναι υποχρεωμένες να επανεξετάσουν τις μορφές αγώνα πριν οδηγηθεί η όλη προσπάθεια σε ταπεινωτική ήττα. Τώρα είναι ευκαιρία να κατανοήσουν όλοι ότι οι αγώνες σήμερα για να είναι μαζικοί, παλλαϊκοί και με αποτέλεσμα χρειάζονται διαφορετικό τρόπο σκέψης και δράσης. Όχι τόσο με απεργίες χωρίς αντίκρισμα και αιτήματα που διασπούν και διαιρούν σε συντεχνίες, αλλά στη βάση της γενικής πολιτικής απεργίας διαρκείας.

Όποιος είναι αληθινός αντιφασίστας ξέρει τι πρέπει να κάνει. Να συμβάλει στην ενότητα από τα κάτω του λαού έτσι ώστε μέσα από λειτουργικές καταλήψεις και παλλαϊκές μορφές αγώνα να επέλθει το ταχύτερο δυνατό η ριζική ανατροπή του καθεστώτος. Και πρώτο βήμα για κάτι τέτοιο είναι η ανατροπή εδώ και τώρα της κυβέρνησης από τον ίδιο τον λαό, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για μια δημοκρατικά αναγεννημένη Ελλάδα.

ΠΗΓΗ: Πέμπτη, 19 Σεπτεμβρίου 2013, http://dimitriskazakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post_19.html

Ο μισελληνισμός των Ελληναράδων

Η Ελλάδα, όπως την «αγάπησαν» οι ναζί κατακτητές

 

Από τους φορείς του Ιού*

 

Πίσω από τη φανατική προσκόλληση σε φράσεις αρχαίων συγγραφέων και τη χρήση γραμματικών τύπων της καθαρεύουσας, οι θιασώτες της ρατσιστικής βίας κρύβουν τη βαθιά τους απέχθεια σε κάθε τι πραγματικά ελληνικό

Μετά από αρκετούς μήνες στην πρώτη γραμμή της δημοσιότητας, η Χρυσή Αυγή κατορθώνει να διατηρεί ή να διευρύνει τις δημοσκοπικές της επιδόσεις, χωρίς να κάνει ούτε βήμα πίσω στα φανατικά ναζιστικά της πιστεύω. Επιμένει βέβαια στην ευφημιστική μετωνυμία «εθνικισμός» για να εκφράσει τον εθνικοσοσιαλιστικό πυρήνα της πολιτικής της σκέψης, αλλά δεν παύει να στέλνει διαρκώς κωδικοποιημένα μηνύματα προς τους «μυημένους», προκειμένου να τους καθησυχάσει ότι δεν έχει αλλάξει απόψεις.

Αναγνωρίζοντας ότι δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς οι ναζιστικές απόψεις, η Χρυσή Αυγή καναλιζάρει τη δημόσια προπαγάνδα της σε αυτό που η ίδια θεωρεί ευνοϊκότερο πεδίο: την «ελληνολατρία». Υποτίθεται ότι όσα η ίδια πρεσβεύει για τη σημερινή ελληνική κοινωνία δεν είναι τίποτα άλλο παρά συνεπής εφαρμογή των απόψεων που μας κληροδότησε η κλασική ελληνική αρχαιότητα. Μάλιστα, η οργάνωση επιδίδεται σε μια συστηματική αλίευση αρχαίων «ρητών» ή «αποφθεγμάτων», προκειμένου να στηρίξει τον ρατσισμό, την ξενοφοβία και τη μισαλλοδοξία στους «αρχαίους ημών προγόνους».

Μ' αυτόν τον τρόπο, βέβαια, το μόνο αποτέλεσμα είναι να αποδίδονται στους αρχαίους Ελληνες οι πιο σκοτεινές, βίαιες και απάνθρωπες πρακτικές που εφαρμόστηκαν στα μέσα του περασμένου αιώνα από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα της Ευρώπης και κυρίως την εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία, με αποκορύφωμα το ίδιο το Ολοκαύτωμα.

Πρόκειται για μια συστηματική διαστρέβλωση της ελληνικής παράδοσης και του περιεχομένου της αρχαίας ελληνικής γραμματείας που έχει γονιμοποιήσει τις αρχές του σύγχρονου ουμανισμού. Αλλά όλα αυτά είναι απορριπτέα από την ακροδεξιά προπαγάνδα. Όχι. Για τους σύγχρονους «Ελληναράδες» από την αρχαιότητα πρέπει να πάρουμε μόνο τον «Καιάδα», την «Κρυπτεία» και το πολύπαθο «Πας μη Ελλην Βάρβαρος». Πίσω, δηλαδή από τους επιφανειακούς ύμνους για τους «προγόνους» κρύβεται ένα βαθύ μίσος για κάθε τι ελληνικό.

Στην πλάτη του Ισοκράτη

Η ιδεολογική χρήση της αρχαίας ελληνικής γραμματείας δεν είναι βέβαια κάτι καινούργιο. Και η ανιστόρητη μεταφορά αρχαίων παραθεμάτων για να δικαιολογηθούν ο σύγχρονος εθνικισμός και η αντιμεταναστευτική υστερία ή να τεκμηριωθεί η «μοναδικότητα» του ελληνικού λαού «διά μέσου των αιώνων» δεν περιορίζεται ασφαλώς στη Χρυσή Αυγή.

Το πιο χαρακτηριστικό σχετικό παράδειγμα είναι το γνωστό απόσπασμα από τον «Πανηγυρικό» του Ισοκράτη, σχετικά με τον προσδιορισμό των Ελλήνων ως εκείνων που «μετέχουν» της ελληνικής παιδείας. Από τις αρχές της περασμένης δεκαετίας και με αφορμή τη διαμάχη για το αν πρέπει να κρατούν οι άριστοι μαθητές την ελληνική σημαία, ανεξάρτητα από το αν είναι γόνοι μεταναστών, το απόσπασμα αυτό βρέθηκε στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης. Και πολλοί «αλβανοφάγοι» έσπευσαν να δώσουν τη δική τους ερμηνεία, επιμένοντας ότι ο αρχαίος ρήτορας δεν εννοούσε κάτι παρόμοιο και ότι αντιθέτως επέμενε στη «φυλετική» ανωτερότητα των Ελλήνων (Ιός, 1.11.2003).

Το ΛΑΟΣ και η Χρυσή Αυγή πρωτοστάτησαν βέβαια στην «αποκατάσταση» του «φυλετισμού» του Ισοκράτη. Κάθε λίγο και λιγάκι η ναζιστική εφημερίδα επανέρχεται στο ζήτημα με κείμενα όπως «Ο φυλετιστής Ισοκράτης και οι "αντιρατσιστές" διαστρεβλωτές της αλήθειας» (15.2.2002), «Ο ρατσιστής Ισοκράτης» (1.3.2002), «Ο φυλετιστής Ισοκράτης» (30.10.2003), «Ο ρατσιστής Ισοκράτης» (20.11.2003), «Ο Ισοκράτης, ο Σωκράτης, οι αντιρατσιστές και ο Τσενάι» (27.10.2004), «Μια φράση και η διαστρέβλωση της αλήθειας» (24.6.2009).

Αυτό που έμεινε έξω από τη συζήτηση είναι η ουσία του ζητήματος. Οτι δηλαδή η σύγκριση της σημερινής κοινωνίας με την αρχαία «πόλη-κράτος» είναι ανιστόρητη και αδιέξοδη, ενώ είναι δεδομένο ότι η συγκρότηση των σύγχρονων εθνικών κρατών, και μάλιστα στα Βαλκάνια, στηρίχτηκε σε μεγάλο βαθμό στον εκπαιδευτικό μηχανισμό. Τα σχολεία, δηλαδή, υπήρξαν τα κέντρα στα οποία σμιλεύτηκε η εθνική συνείδηση των λαών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δίνοντας στη φράση του Ισοκράτη το σύγχρονο νόημά της.

Αυτά βέβαια είναι ψιλά γράμματα για τους θαυμαστές του «ρατσιστή» Ισοκράτη, οι οποίοι θεωρούν «παιδεία» το «παίδεμα» των άλλων. Υπάρχουν πάντως και χειρότερα. Είναι τα σημεία που οι κήρυκες του εθνικισμού δεν διστάζουν να διαστρεβλώσουν τα αρχαία κείμενα προκειμένου να τα εντάξουν στην προπαγάνδα τους. Προτού αναλάβει καθήκοντα στο υπουργείο Υγείας, ο Αδωνις Γεωργιάδης παρουσίαζε στην εκπομπή τηλεπωλήσεων που διατηρεί σε πολλά κανάλια με τον αδελφό του την επανέκδοση του «Λεξικού των ελληνικών και ρωμαϊκών αρχαιοτήτων» του Σμιθ, το οποίο είχε κυκλοφορήσει το 1890. Σε όλη την εκπομπή του, ο πρώην γραμματέας του ΛΑΟΣ, επανερχόταν στο λήμμα «Ξενία» του λεξικού, θεωρώντας ότι είχε ξετρυπώσει λαβράκι, με το οποίο θα κατατρόπωνε τους «κουλτουριαραίους», οι οποίοι τολμούν να συνδέουν την οφειλόμενη στάση απέναντι στους πρόσφυγες και τους μετανάστες με την ιερή ελληνική παράδοση της φιλοξενίας, η οποία έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα και τη λατρεία του Ξενίου Διός.

Κάθε λίγο και λιγάκι διάβαζε μια φράση από το λήμμα αυτό: «Παρά τοις αρχαίοις ο μη Ελλην ξένος εθεωρείτο ως εχθρός και βάρβαρος». Αυτή τη φράση ο κ. Γεωργιάδης την ερμήνευε ως εξής: «Δηλαδή, η έννοια του Ξενίου Διός ήταν μόνο μεταξύ των Ελλήνων. Δεν έχει να κάνει με τους αλλοδαπούς, να πείτε στους διάφορους θολοκουλτουριαραίους».

Μόνο που το Λεξικό λέει το ακριβώς αντίθετο. Ακριβώς μετά τη φράση που επαναλάμβανε μονότονα ο κ. Γεωργιάδης, αναγράφονται τα ακόλουθα:

«Ο ερχόμενος δε εις χώραν τινά ουχί επί εχθρικώ τινι σκοπώ, φαινομένως τουλάχιστον, ενομίζετο ως ου μόνον προστασίας δεόμενος, αλλά και ως ικέτης. Ο Ζευς δε ην η προστάτειρα των ξένων και των ικετών θεότης. Οθεν εκαλείτο Ζευς Ξένιος και Ικετήσιος. […] Αμα αφικομένου ξένου, οιασδήποτε τάξεως και γένους, εδέχοντο αυτόν ευμενώς και παρείχον αυτώ πάντα τα προς ανάπαυσιν και θεραπείαν των αμέσων αυτού αναγκών επιτήδεια. Ο ξενούμενος αυτόν δεν ηρώτα τις ήτο ούτος, ή δια τι ήλθεν εις την οικίαν αυτού πριν ή εκτελέση τα της ξενίας καθήκοντα. Εν όσω δε διέμενε παρ' αυτώ, εθεώρει ως ιερώτατον καθήκον το προστατεύειν αυτόν από πάσης καταδιώξεως, και εάν έτι ανήκεν εις πολιτικώς εχθράν φυλήν».

Από κοντά στον Γεωργιάδη και η Χρυσή Αυγή που κάθε τόσο υπενθυμίζει ότι «εκτός από την αρχαία ελληνική λέξη φιλοξενία υπήρχε και η ξενηλασία» (11.11.2009).

Αλλά για ποιο λόγο επιχειρούν να αναζητήσουν στην αρχαιότητα τη δικαιολογία για τον δικό τους ρατσισμό και την ξενοφοβία οι προπαγανδιστές της ελληνικής Ακροδεξιάς; Το εξηγεί στο πρόσφατο βιβλίο της η Αννα Φραγκουδάκη. Στην πραγματικότητα, πίσω από την υποτιθέμενη «περήφανη ελληνοκεντρική» τους στάση, κρύβεται η υιοθέτηση του κλασικού «κεντροευρωπαϊκού» ρατσισμού. Το ρατσιστικό αυτό σχήμα που ενδημεί στον πυρήνα της ευρωπαϊκής ελίτ εξυμνεί την ελληνική αρχαιότητα, αλλά ταυτόχρονα υποτιμά τη σύγχρονη «υπανάπτυκτη» και «ανατολίτικη» εικόνα της Ελλάδας. Οι εγχώριοι απολογητές αυτού του σχήματος συγκρίνουν τα σημερινά «χάλια» με το αρχαίο «κλέος» και αναζητούν τρόπους να «αναστηθεί το γένος» και να αναπαραχθεί το παρελθόν, αποδίδοντας στους «προγόνους» όσα εκείνοι υποστηρίζουν σήμερα. Τα πρώτα σπέρματα αυτής της προβληματικής αναζητούνται στον διαταραγμένο πρώιμο εθνικοσοσιαλισμό του Περικλή Γιαννόπουλου.

«Ο λόγος αυτός», γράφει η Φραγκουδάκη, «παρά τον αντιευρωπαϊσμό του, απευθύνεται στην ολιγαρχική τάση της Ευρώπης και ζητάει, για εκείνους τους Ελληνες που καταγγέλλουν τους Ελληνες για κατωτερότητα, μερίδιο στην ευρωκεντρική "ανωτερότητα", στο όνομα της κλασικής αρχαιότητας και της ορθόδοξης μεγαλοσύνης του ελληνισμού. Προσφέρουν στην ολιγαρχική τάση της Ευρώπης τη νομιμοφροσύνη στην αποδοχή της υποτιθέμενης ανωτερότητάς της, ώστε να τους δώσει ως αντάλλαγμα θέση ισότιμη στο βασίλειο των "ευγενών" εθνών».

Με τα μάτια του Αδόλφου

Αυτά όλα θα ήταν απλώς γραφικά, αν δεν ήταν ταυτόχρονα και εξαιρετικά επικίνδυνα. Γιατί επιχειρούν να προσδώσουν μια «εθνοπρεπή» δικαιολογία στα φαινόμενα ρατσιστικής βίας που πολλαπλασιάζονται, ενώ την ίδια στιγμή σπέρνουν την απελπισία σε όσους τα υιοθετούν (εφόσον αποδεικνύονται ανήμποροι να μετρηθούν με τους «προγόνους», ανάξιοι συνεχιστές μιας λαμπρής παράδοσης).

Αυτό ισχύει ειδικά για τη ναζιστική οργάνωση που καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τη σημερινή πολιτική ατζέντα. Δεν μπορεί κανείς να προσεγγίσει την ιδιότυπη «ελληνολατρία» της Χρυσής Αυγής αν δεν λάβει υπόψη του το γεγονός ότι οι απόψεις της οργάνωσης για την Αρχαία Ελλάδα είναι απολύτως διαμεσολαβημένες.

Στην πραγματικότητα, ο στενός ηγετικός πυρήνας της Χρυσής Αυγής δεν ταυτίζεται με ό,τι θεωρείται σήμερα ελληνικό, αλλά με όσα επιχείρησαν να περιγράψουν ως «αρχαιοελληνικό» οι θεωρητικοί του Τρίτου Ράιχ και ειδικά ο ίδιος ο Χίτλερ, ο Αλφρεντ Ρόζενμπεργκ και ο Χάινριχ Χίμλερ.

Τα μέλη αυτού του στενού πυρήνα θεωρούν τους εαυτούς τους «βορείους», «Ινδογερμανούς» και δεν χάνουν καμιά ευκαιρία να το υποδηλώσουν. Κάθε Χριστούγεννα γιορτάζουν το «χειμερινό ηλιοστάσιο», με παραπομπές όχι στην ελληνική παράδοση, αλλά στη Σκανδιναβία! Επιλέγουν τον τίτλο «Βόρειον Σέλας» για το περιοδικό που εκδίδουν στη Βόρεια Ελλάδα. Και με κάθε λογής σύμβολα παραπέμπουν στη «βόρεια» καταγωγή τους.

Για την περίπτωσή τους ισχύει η ρήση του Λιακόπουλου ότι «ζουν ανάμεσά μας», αλλά εκείνοι νομίζουν ότι ζουν στη μυθική Θούλη, την αρχέγονη πατρίδα του βόρειου «Αριου» ανθρώπου. Δεν διστάζουν να ποζάρουν έχοντας στις μαύρες μπλούζες τους το σήμα των περιβόητων SA, των χιτλερικών παραστρατιωτικών Ταγμάτων Εφόδου, όπως έκανε ο γνωστός «θεωρητικός» τους, Γιώργος Μάστορας. Πρόκειται για το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Γιώργου Μισιάκα, διορισμένου στο γραφείο του Μιχαλολιάκου στη Βουλή (ΦΕΚ 390/14.8.2012).

Ο ίδιος εμφανίστηκε πριν από λίγες μέρες και με τη στάμπα «Nordland» («Βόρεια χώρα»). Είναι το όνομα μιας ταξιαρχίας των Waffen SS, στην οποία ανήκαν ξένοι εθελοντές. Ακόμα και ο ύμνος της Χρυσής Αυγής που «παιάνιζε» την ώρα του ρατσιστικού «συσσιτίου» την περασμένη Τετάρτη έξω από τα γραφεία της δεν ήταν άλλος από το εμβατήριο των SA, το Horst Wessel Lied, απαγορευμένο βέβαια στη Γερμανία. Το εμβατήριο αυτό ξεκινά με τον στίχο «Die Fahne hoch» (Ψηλά η σημαία), το οποίο μεταφράζεται από τη Χρυσή Αυγή σε «Ορθό το λάβαρο» και αποτελεί μόνιμο σύνθημα και τίτλο στα κείμενά της.

Πεισμένοι ότι είναι συνεχιστές αυτής της «βόρειας» φυλής, οι χρυσαυγίτες διαβάζουν την Αρχαία Ελλάδα με τα μάτια των ναζί. Και στα χέρια τους η Αρχαία Ελλάδα (και ειδικά η Σπάρτη) κακοπαθαίνει όσο κακόπαθε και στα χέρια των αυθεντικών ναζί.

Αυτός είναι ο λόγος που σε όλα τα ιδεολογικά τους άρθρα για την Ελλάδα, τον Ελληνισμό και τη Φυλή οι χρυσαυγίτες επιλέγουν εικονογράφηση από την τέχνη του Τρίτου Ράιχ. Αποφεύγουν αγάλματα και ανάγλυφα αρχαιοελληνικά. Προτιμούν τα έργα του Αρνο Μπρέκερ και του Γιόζεφ Τόρακ, των δύο αγαπημένων γλυπτών του Χίτλερ. Και δίπλα στην ελληνική σημαία δεν παραλείπουν να μοστράρουν είτε τον «αγκυλωτό» μαίανδρο είτε τον «κέλτικο» σταυρό, σύμβολο κι αυτό του «βόρειου» ανθρώπου.

Η ταύτιση με τον χιτλερισμό φτάνει σε σημεία παράνοιας. Και όχι μόνο «αποδεικνύουν» ότι ο Χριστός ήταν Ελληνας, αλλά για να αποτινάξουν από το ίνδαλμά τους, τον Χίτλερ, την υποψία που υποστηρίχτηκε από κάποιους ότι είχε εβραϊκές και αφρικανικές ρίζες, οι χρυσαυγίτες πάνε ένα βήμα παραπάνω: «Η επιστημονική απάντηση: ελληνικής καταγωγής εξ αρρενογονίας κατά το μάλλον ο Χίτλερ» (8.9.2010).

Από τον Νίτσε στον Παλαμά

Δεν κακοπαθαίνουν μόνο οι αρχαίοι συγγραφείς στα έντυπα και τους λόγους των μεταμοντέρνων εθνικοσοσιαλιστών της πλατείας Αττικής. Την ίδια τύχη έχουν οι νεότεροι μελετητές της Αρχαίας Ελλάδας, τους οποίους διαστρεβλώνει η οργάνωση κατά βούληση, προκειμένου να εξυπηρετηθεί ο απώτερος προπαγανδιστικός της σκοπός.

Και πρώτα απ' όλους ο Νίτσε, τον οποίο ακολουθεί μια παράδοση διαστρέβλωσης από τους ναζιστές θεωρητικούς. Οι χρυσαυγίτες προσπαθούν να φορέσουν στον Νίτσε ένα εθνικιστικό και φυλετικό κουστούμι. Γιατί αν η προσέγγιση γινόταν μέσα από μια ελληνική/ευρωπαϊκή ματιά (δηλαδή την οπτική του ίδιου του Νίτσε, ή έστω του Παλαμά και του Καζαντζάκη, των δύο επιφανέστερων Ελλήνων νιτσεϊκών), τότε θα γινόταν φανερό ότι για τον Νίτσε το μεγαλείο των αρχαίων Ελλήνων δεν οφείλεται στο ότι ήταν φυλετικά καθαροί αλλά στο ακριβώς αντίθετο. Το μεγαλείο της Αρχαίας Ελλάδας έγκειται στην επιμειξία, στην ανάμιξη και τη διασταύρωση των φυλών και των πιο ετερόκλητων στοιχείων και όχι στη φυλετική αγνότητα και καθαρότητα. Ο Νίτσε αρνείται κατηγορηματικά ότι υπάρχουν «καθαρόαιμοι» και «αυτόχθονες Ελληνες».

Ποιοι είναι όμως για τον Νίτσε οι «αρχέγονοι κάτοικοι της ελληνικής γης», της χώρας που ο ίδιος αγάπησε όσο τίποτε άλλο; «Μογγολική καταγωγή με τη λατρεία του δέντρου και του όφεως. Οι ακτές στολισμένες από μία Σημιτική λωρίδα. Εδώ και εκεί Θράκες. Οι Ελληνες πήραν όλα αυτά τα στοιχεία μέσα στο αίμα τους, συμπεριλαμβανομένων όλων των θεών και των μύθων (στους θρύλους του Οδυσσέα, κάποιοι είναι μογγολικοί) […] Τι είναι αυτοί οι "καθαρόαιμοι Ελληνες"; Δεν είναι αρκετό να δεχθούμε ότι Ιταλικά, Θρακικά και Σημιτικά στοιχεία διασταυρώθηκαν και αναμείχθηκαν σε Ελληνες;» (Friedrich Nietzsche, Nachgelassene Fragmente 1875-1879, 5[198], εκδ. Walter de Gruyter, Βερολίνο/Νέα Υόρκη 1967, σ. 96).

«Πώς μπορεί κανείς να νιώσει τη ράτσα των Εβραίων χωρίς να περάσει και να ζήσει τη φοβερή αυτήν έρημο;» λέει αλλού («Ταξιδεύοντας, Σινά») ο Καζαντζάκης. «Εγώ που αγαπώ την ανήλεη αυτή ράτσα χαιρόμουν να θωρώ τις φοβερές πέτρες, όπου γεννήθηκαν οι αρετές τους. Η θέληση, το πείσμα η αντοχή – κι απάνω απ' όλα ένας Θεός σάρκα από τη σάρκα τους που του φώναζαν: "Δώσε μας να φάμε! Σκότωσε τους εχθρούς μας! Δώσε μας τη Γη της Επαγγελίας" και τον ανάγκαζαν με τη βία να υπακούσει. Χάρη στην έρημο αυτή οι Εβραίοι ζουν ακόμα και κυριαρχούν με τις αρετές τους τον κόσμο. Σήμερα -μεταβατική περίοδος οργής, εκδίκησης και βίας- οι Εβραίοι είναι αναγκαστικά και πάλι ο εκλεκτός λαός του φοβερού Θεού της Εξόδου»…

Όσο για τον Παλαμά, τον οποίο αναδεικνύει στα άρθρα του ο ίδιος ο αρχηγός της οργάνωσης, είναι εκείνος που μετά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία είχε κατακεραυνώσει τους συγχρόνους του για τη ροπή στον αντισημιτισμό. Με άρθρο του σε αθηναϊκή εφημερίδα ο Παλαμάς υμνούσε τον Στέφαν Τσβάιχ και κατηγορούσε τον Θέμο Αθανασιάδη Νόβα που φλέρταρε με τον ναζισμό. Ο Αθανασιάδης Νόβας είχε κατακρίνει το ανέβασμα του έργου «Του φτωχού τ' αρνί» του Τσβάιχ από το Εθνικό Θέατρο με ένα πολύ γνώριμο επιχείρημα: «Ο Τσβάιχ είναι Εβραίος και η κριτική μασονία που τον επέβαλε επίσης εβραϊκή» (εφημ. «Νέος Κόσμος», 8.11.1934). Ο Παλαμάς απάντησε με μια καταπληκτική φράση: «Ο Τσβάιχ είναι στα χρόνια μας αριστοτέχνης, είν' ένας συγγραφέας από τους ονομαστούς και τους έξοχους […] Εβραίος ή Αθηναίος» (10.11.1934). Αλλά ο Αθανασιάδης Νόβας επέμεινε: «Όχι διδάσκαλε, δεν κάνει το ίδιο…» (15.11.1934).

Αν λοιπόν ψάχνουν για ομοϊδεάτη τους οι χρυσαυγίτες στους ποιητές του Μεσοπολέμου, ας αφήσουν τον Παλαμά ήσυχο. Και ας στηριχτούν στον Αθανασιάδη (αδελφό του γνωστού «αποστάτη»), ο οποίος έγραφε: «Μου είπαν πως ο Τσβάιχ το έγραψε για να χτυπήσει τον Χίτλερ. Αλλά τότε τόσο το χειρότερο για το Εθνικό που έσπευσε να υιοθετήσει ένα έργο της χονδροειδέστερης εβραϊκής βαγαποντιάς».

Φυσικά οι χρυσαυγίτες δεν πολυασχολούνται μ' αυτές τις λεπτομέρειες. Όπως ομολογούν, «ο Ελληνισμός είναι πάνω απ' όλα Αίμα και με αυτή την οπτική βλέπουμε τον Αρχαίο Ελληνισμό. […] Η αναφορά στην Αρχαία Ελλάδα για τη Χρυσή Αυγή δεν έχει φιλοσοφικό ή φιλολογικό ενδιαφέρον, δεν αποτελεί απλά και μόνο ένα αντικείμενο γνώσεως. Είναι κάτι πολύ βαθύτερο, γιατί για εμάς ο Ελληνισμός είναι ένα Αιμάτινο Ποτάμι στον Χρόνο, που η συνέχειά του πιστεύουμε ότι είναι οι σύγχρονοι Ελληνες» (1.3.2002).

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Οι «νεοναζί» και οι αποζημιώσεις των… ναζί

Ο γερμανόφιλος εθνικισμός της Χρυσής Αυγής δεν είναι ανέφελος. Πολλές φορές η οργάνωση βρίσκεται υποχρεωμένη να απολογείται για τη δράση των Γερμανών ομοϊδεατών της που στρέφεται εναντίον του ελληνικού λαού. Ζήσαμε από κοντά την… απελπισία της ηγεσίας της οργάνωσης, όταν τον Απρίλιο του 2010 πληροφορήθηκε ότι οι σύντροφοί της του NPD διαδηλώνουν έξω από το Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στο Ντίσελντορφ, με κεντρικό σύνθημα «Γερμανικό χρήμα μόνο για γερμανικά συμφέροντα – καμιά οικονομική βοήθεια για την Ελλάδα». Η οδύνη των χρυσαυγιτών έγινε μεγαλύτερη όταν έμαθαν ότι υπήρξε και αντισυγκέντρωση από υποστηρικτές της Ελλάδας, στους οποίους μετείχαν μέλη του κόμματος της Αριστεράς, των Πρασίνων και του SPD, με πλακάτ «Είμαστε όλοι Ελληνες» και «Σταματήστε το NPD».

Η Χρυσή Αυγή επιχείρησε να θολώσει τα νερά. Αποστασιοποιήθηκε με ανακοίνωσή της από το αδελφό κόμμα και το κατηγόρησε για «επιπολαιότητα, λαϊκισμό και χωρίς γεωστρατηγική σκέψη να σταθεί στο πλευρό των παγκόσμιων κερδοσκόπων της Νέας Υόρκης». Αυτά βέβαια δεν εμπόδισαν τις δυο οργανώσεις να συνεργάζονται στενά μέχρι σήμερα, ενώ οι Γερμανοί του NPD μετείχαν προσκεκλημένοι και στη φετινή φιέστα της Χρυσής Αυγής στην Αθήνα.

Υπάρχουν όμως και χειρότερα. Η Χρυσή Αυγή εμφανίστηκε – μετά βέβαια από κάποιες αμφιταλαντεύσεις – να υποστηρίζει το παλιό αίτημα της ελληνικής Αριστεράς για την αποπληρωμή του κατοχικού δανείου και των πολεμικών αποζημιώσεων εκ μέρους του γερμανικού κράτους. Μόνο που η θέση αυτή αντιφάσκει απολύτως με την άρνηση του Ολοκαυτώματος, την οποία διακήρυξε επισήμως από τα έδρανα της Βουλής ο εκπρόσωπος Τύπου της οργάνωσης, καθώς και με την υιοθέτηση της λεγόμενης «αναθεώρησης» της Ιστορίας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, την οποία έχει κάνει σημαία του ο Νίκος Μιχαλολιάκος εδώ και δεκαετίες.

Γιατί δεν είναι η Μέρκελ και ο Σόιμπλε αυτοί που αμφισβητούν τα ελληνικά δίκαια, αλλά ο γκουρού της ευρωπαϊκής αναθεωρητικής σχολής και εξέχων αρνητής του Ολοκαυτώματος, ο Ρομπέρ Φορισόν. Η Χρυσή Αυγή έχει βέβαια προβάλει όπως μπορεί τις θέσεις του Φορισόν και έχει δημοσιεύσει κείμενά του στις επίσημες εκδόσεις της.

Ε, λοιπόν, ο Φορισόν έχει δημόσια υποστηρίξει ότι η Γερμανία δεν χρωστάει τίποτα στην Ελλάδα. «Η αλήθεια είναι ότι, παρά τον ανταρτοπόλεμο και τον αποκλεισμό που εφάρμοσε η Βρετανία, η Γερμανία έστειλε στην Ελλάδα σημαντικές ποσότητες χρυσού, προκειμένου να περιοριστεί ο καταστροφικός πληθωρισμός και να σταθεροποιηθεί με επιτυχία το ελληνικό νόμισμα. Εστειλε επίσης στην Ελλάδα προϊόντα διατροφής για να καταπολεμήσει το λιμό, καθώς και εξαγωγικά γερμανικά προϊόντα, και αυτά παρά τις ελλείψεις από τις οποίες είχε ήδη αρχίσει να υποφέρει ο γερμανικός λαός». Το προκλητικό αυτό κείμενο φέρει τον εξίσου προκλητικό τίτλο «Το Τρίτο Ράιχ βοηθάει την Ελλάδα» και δημοσιεύτηκε στο ανεπίσημο ιστολόγιο του Φορισόν (8.10.2011).

Αυτή είναι, λοιπόν, η κρυφή πεποίθηση της Χρυσής Αυγής. Το Τρίτο Ράιχ, κατά την άποψή της, όχι μόνο δεν εκμεταλλεύτηκε και κατέστρεψε οικονομικά την Ελλάδα, αλλά την έσωσε! Κι όσοι δεν το καταλαβαίνουν, ή – ακόμα χειρότερα – πιστεύουν τα υποκριτικά ρητορικά σχήματα της οργάνωσης απλά είναι αφελείς. Στην καλύτερη περίπτωση.

 

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

 

Διαβάστε

● Johann Chapoutot «Ο Εθνικοσοσιαλισμός και η Αρχαιότητα» (μτφρ. Γιώργος Καράμπελας, εκδ. Πόλις, Αθήνα 2012)

Η «ανακάλυψη» από τους θεωρητικούς του ναζισμού της «βόρειας» καταγωγής του ελληνισμού. Αυτή την ελληνική «γερμανικότητα» αναμασά η Χρυσή Αυγή, στηριγμένη στα γραπτά του Χίτλερ και του Ρόζενμπεργκ.

● Άννα Φραγκουδάκη «Ο Εθνικισμός και η άνοδος της Ακροδεξιάς» (εκδ. Αλεξάνδρεια, Αθήνα 2013)

Ανάλυση για την ανάδυση των ακροδεξιών μορφωμάτων του ΛΑΟΣ και της Χρυσής Αυγής, στηριγμένη στην εξέλιξη της επίσημης εθνικής ιδεολογίας. Η υιοθέτηση από τους εγχώριους εθνικιστές του ρατσιστικού προτύπου της κεντροευρωπαϊκής ελίτ.

● Κ. Π. «Ενα επεισόδιο από την ιδεολογική προετοιμασία της 4ης Αυγούστου. Του φτωχού τ' αρνί». (περ. «Επιθεώρηση Τέχνης», τχ. 141, Σεπτέμβρης 1966)

Η απάντηση του Παλαμά σε αντισημιτική κριτική του Θέμου Αθανασιάδη Νόβα, με αφορμή το έργο του (Εβραίου) Στέφαν Τσβάιχ.

Δείτε

● «300» (του Zack Snyder, 2007)

Στηριγμένο στο κόμικς του Frank Miller, η σύγχρονη αυτή καρικατούρα της μάχης των Θερμοπυλών ικανοποιεί τις δοξασίες των σύγχρονων κατά φαντασία μιμητών της Σπάρτης. Οι εχθροί είναι ζωόμορφα τέρατα και ο αρχηγός τους θηλυπρεπής, ενώ this is Sparta.

* ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΙΟΥ: Τάσος Κωστόπουλος, Αντα Ψαρρά, Δημήτρης Ψαρράς, ios@efsyn.gr

ΠΗΓΗ: 28/07/13 ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ, http://www.efsyn.gr/?p=81289