Ο πρωτογονισμός του Φασισμού και το αντιπαράδειγμα μιας νέας συλλογικότητας

Του Αλέξανδρου Σταθακιού*

«…Μα κείνος δεν μιλάει πολύ του είναι μεγάλη η στολή και βάσανο οι αρβύλες. Το εμβατήριο που τού ‘μαθαν να λέει είναι μονότονο και ντρέπεται  να κλαίει..»                              

Κάνοντας κανείς μια επιτομή  στην ιστορία του ανθρώπινου γένους θα διαπιστώσει ότι η μοίρα του είναι να προχωρά συνεχώς σε όλο και μεγαλύτερη μεταξύ του διαφοροποίηση, φυλές, έθνη, γλώσσες, τάξεις, θρησκείες, κράτη και όλο και περαιτέρω διάσπαση, αλλά και μίξεις, δημιουργία νέων υποσυνόλων, νέων ομαδοποιήσεων σε κάθε επίπεδο, όλο και περισσότερων, όλο και πιο σύνθετων. Η εποχή μας δείχνει ότι όσο μεγαλώνει η επικοινωνία, τόσο μεγαλώνει και η διαφοροποίηση.

Μια αντίρροπη τάση είναι η αναζήτηση της ενότητας. Το μεγαλύτερο μέρος της πολιτισμικής παραγωγής έχει διακινηθεί από αυτή την ανάγκη να μη γίνει η διαφοροποίηση διάλυση. Θρησκείες, Τέχνη, Φιλοσοφία, Κοινωνικά Συστήματα, Οικουμενικές Ιδεολογίες, Κράτος και Δίκαιο, Μηχανισμοί Χειραγώγησης, Εξουσίας και Εκμετάλλευσης των πολλών, ή αντίθετα κανόνες Εξισορρόπησης, Αναδιανομής εισοδημάτων και Κοινωνικής Συμμετοχής έχουν υπάρξει για να συνταυτιστούν η ροπή μας για διαφοροποίηση και η ανάγκη μας για ενότητα.

Συνέχεια →

Ακροδεξιό νέο κόμμα made by NATO

(…και η δεύτερη τετραετία του ΣΥΡΙΖΑ)

Χαρακτηριστικό στιγμιότυπο από τη στρατιωτική άσκηση «Καλλίμαχος», με πρωτοβουλία του στρατηγού κ. Φράγκου, σύμφωνα με το σενάριο της οποίας ο στρατός θα επενέβαινε αν «οι συμμορίες με τα Καλάσνικοφ κυρίευαν τμήματα της πρωτεύουσας»*

Του Ανδρέα Ζαφείρη

Τελικά το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης ήταν για το όνομα. Όχι της Μακεδονίας μόνο. Αλλά και για το νέο κόμμα που βρίσκεται under construction εδώ και μήνες.

Είναι κοινό μυστικό ότι ήδη μετά τη δολοφονία Φύσσα από τη ναζιστική συμμορία, είχαν ξεκινήσει οι συζητήσεις στον ευρύτερο ακροδεξιό χώρο για ένα σχήμα που θα υπερέβαινε τη Χρυσή Αυγή. Συζητήσεις στις οποίες είχαν εμπλακεί παράγοντες και σχήματα του «χώρου» και είχαν την διακριτική στήριξη επιχειρηματικών κύκλων αλλά και «ξένων κέντρων».

Συνέχεια →

Χρυσή Αυγή: Η παραπλανητική κορυφή του παγόβουνου

Του Κώστα Κάππα*

“Ο εφιάλτης είναι η Χρυσή Αυγή! Αυτήν να τσακίσουμε!”. Ποια ΧΑ; Γιατί είναι ο κύριος στόχος; Γιατί τόσο στενός στόχος; Μου θυμίζει αρνητικά, το κλάδεμα των ζιζανίων αντί για το ξερίζωμά τους… Μου θυμίζει θετικά, τον υπερπληθυσμό της Γης και την αγωνιώδη προσπάθεια να τραφεί για να αποφευχθούν οι λιμοί, οι οποίοι δεν θα αποφευχθούν ποτέ, εάν δεν υπάρχει ταυτόχρονα και έλεγχος γεννήσεων…

Η ΧΑ είναι ο φανερός και αντιμετωπίσιμος στόχος. Μαύρα μπλουζάκια, σύμβολα, γραφεία με διεύθυνση, κάκιστη φήμη, ποινικά κολάσιμος λόγος. Τους απομονώνουμε, τους εκθέτουμε, τους αντιμετωπίζουμε δυναμικά και τους κλείνουμε πάλι στα λαγούμια τους. Αυτός είναι ο  σχετικά εύκολος αγώνας. Η μήτρα του φασισμού, όμως, είναι στην γειτονιά μας και στην δουλειά μας:

Συνέχεια →

«Στον σταθμό του Μονάχου»…

Του Στάθη Σ(ταυρόπουλου)

Η Ευρώπη αλλάζει με γεωμετρική πρόοδο και δραματική πυκνότητα. Οι τάσεις κινούνται προς όλες τις κατευθύνσεις. Οι κυρίαρχες («εκσυγχρονιστικές», νεοφιλελεύθερες, σοσιαλδημοκρατικές) είναι συγκλίνουσες και στερεωτικές του συστήματος. Οι αντισυστημικές τάσεις (η διαρκώς ενισχυόμενη Ακροδεξιά και η εν αμύνη ευρισκόμενη ριζοσπαστική Αριστερά) είναι αποκλίνουσες – αλλά κυρίως αποκλίνουσες  μεταξύ τους. Διότι οι ακροδεξιές τάσεις συναποτελούν ένα αντισύστημα συγκλίνον και χρήσιμο στο σύστημα (που θα μπορούσε στο εγγύς μέλλον να μετατραπεί σε σύστημα το ίδιο).

Συνέχεια →

ΟΔΥΝΗ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Σε 305 ανήλθαν οι νεκροί κατά την πρόσφατη επίθεση τρομοκρατών σε τέμενος στη χερσόνησο του Σινά. Οι τρομοκράτες ανήκουν στην ομάδα των φανατικών μουσουλμάνων, οι οποίοι από τότε που απώλεσαν την εξουσία στην Αίγυπτο, έχουν δραστηριοποιηθεί ως αντάρτες – τρομοκράτες στην ορεινή περιοχή του Σινά, που προσφέρεται για τη δράση τους. Υποτίθεται ότι πρωτίστως δρουν κατά των δυνάμεων ασφαλείας της χώρας τους. Η εν ψυχρώ όμως εκτέλεση αθώων αμάχων μαρτυρεί ότι πρόκειται για στυγερούς και αιμοδιψείς εγκληματίες, οι οποίοι καλύπτονται πίσω από τον θρησκευτικό φανατισμό, ο οποίος, υποτίθεται, υπαγορεύει τις ενέργειές τους.

Συνέχεια →

Από το βήμα του ΟΗΕ ο Τραμπ αποχαιρετά τον κόσμο που γνωρίσαμε

Του Αλέκου Αναγνωστάκη*

Η παρθενική ομιλία του Ντ. Τραμπ στη γενική συνέλευση του ΟΗΕ δεν αφήνει καμία αμφιβολία πως ζούμε σε ένα τέλος μιας περιόδου του κόσμου που γνωρίσαμε μετά την κατάρρευση των χωρών του «υπαρκτού».

Η ομιλία προκαλεί ανατριχίλα. Είναι ένα πρωτόγνωρο και συνειδητό συμπύκνωμα επιθετικότητας, πολεμικών απειλών, αντικομουνισμού και υποκρισίας. Κοινό σημείο της ομιλίας του Τραμπ με ομιλίες άλλων αμερικανών προέδρων είναι η παράδοση μαθημάτων δημοκρατίας και ειρήνης στον υπόλοιπο πλανήτη την ώρα που οι ΗΠΑ πρωτοστατούν σε πολέμους, επιδρομές, πραξικοπήματα, προγράμματα βασανιστηρίων και μαζικών φακελωμάτων. Την ίδια ώρα που ο αμερικανικός λαός μετρά με εκατομμύρια τους άστεγους, τους άνεργους, τους φτωχούς.

«Εμείς ο λαός», έτσι άρχισε την ομιλία του ο αμερικάνος πρόεδρος.

Συνέχεια →

Είσαι η μάνα μας!

Του Γιάννη Δημογιάννη

Δύο μέρες μετά την παράσταση – πραξικόπημα, ντρέπομαι για τον τόπο και το λαό μου. Οι θρασύδειλοι βρήκαν ξανά μπόσικο το μαγαζί, και ξέρασαν σα φαρμάκι, τη χολή τους. Ο ναός λαφυραγωγήθηκε και πάλι από αυτούς, που κάρφωσαν τον μονάκριβό σου. Και εσύ, μάνα, στάθηκες και πάλι μόνη, απέναντί τους. Πώς να σ’ αντικρίσω τώρα στα μάτια; Χθες, όταν χίμηξες στους δολοφόνους, η ανάσα μου πάγωσε. Την ώρα που τα μάτια σου έβγαλαν πυρκαγιές, οι λέξεις λύγισαν. Οι έννοιες ξεγυμνώθηκαν, οι ψυχές κρύφτηκαν στη γωνία.

Συνέχεια →

Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια

Του Περικλή Κοροβέση*

Μπορούμε να μιλήσουμε για φασισμό του 21ου αιώνα; Υπάρχει τέτοιος κίνδυνος ή απλά είναι μια υπερβολή που μας χρειάζεται για να δικαιολογήσουμε τον επαναστατικό μας ζήλο; Μελετώντας τον χιτλερισμό και τον μουσολινισμό είναι για να διευρύνουμε τις ιστορικές μας γνώσεις ή για να καταλάβουμε τον σημερινό κόσμο;

Ο φασισμός με την ευρεία έννοια του όρου έχει μια ενιαία πολιτική έκφραση ή μπορεί να υπάρξει ένας «πλουραλισμός» του φασισμού με ποικίλες εκφράσεις; Ή ακόμα, αυτό το πολιτικό φαινόμενο ευδοκιμεί μόνο σε κάποια κόμματα και στη μηχανή του κράτους ή είναι και διάχυτος στην κοινωνία;

Μπορεί κάποιος να έχει δημοκρατικές ιδέες και η κοινωνική συμπεριφορά και πρακτική του να είναι φασιστική; Τα φασιστικά κράτη της Ευρώπης του Μεσοπολέμου, που ήταν περισσότερα από τα δημοκρατικά, ήταν προϊόντα χαρισματικών παρανοϊκών ηγετών ή ήταν αυθεντικά τέκνα του δυτικού πολιτισμού;

Συνέχεια →

Επίθεση στο Μάντσεστερ: Πρώτες εκτιμήσεις

Της Δρ Μαρίας Χρ. Αλβανού*

Τη Δευτέρα το βράδυ το Μάντσεστερ βίωσε ένα αιματηρό τρομοκρατικό γεγονός που ως δράση του ισλαμιστικού δικτύου στην Ευρώπη δείχνει την επικίνδυνη δυναμική του σε σχέση με την ασφάλεια των πολιτών.

Οι βρετανικές αρχές αντιμετώπισαν το συμβάν από την πρώτη στιγμή ως τρομοκρατικό. Ήταν αναπόφευκτοι οι συνειρμοί που είχαν να κάνουν με την ισλαμιστική τρομοκρατία και επιβεβαιώθηκαν. Ο κίνδυνος για μια τρομοκρατική επίθεση άλλωστε σε ευρωπαϊκό έδαφος είναι διαρκής εδώ και καιρό και δεν αποτελεί πλέον έκπληξη η πραγματοποίηση του. Το στοιχείο που έχει να κάνει με τη χρονική εγγύτητα προς τις βρετανικές εκλογές θυμίζει πάντως αρκετά τις γαλλικές εκλογές, πολιτικό γεγονός που το ισλαμιστικό δίκτυο εκμεταλλεύτηκε δεόντως επιχειρησιακά, αλλά και για την προπαγάνδα του.

Συνέχεια →