Περί υποχρεωτικής προσευχής και άλλων συνδικαλιστικών …δαιμονίων

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

«…Ο ντετερμινισμός του αντικειμενοποιημένου κόσμου διαστρέφει και την θρησκευτική σκέψη. Διαστρέφει την άποψη για το Θεό και την άποψη για τον άνθρωπο…», Νικολάι Μπερδιάγιεφ.[1]

1. Εισαγωγικά

Αφορμή γι αυτό το κείμενο ήταν η προληπτικού τύπου σύσταση του ΔΣ της Α΄ ΕΛΜΕ Αχαΐας προς τους Διευθυντές των σχολείων ευθύνης της, μετά από σχετική καταγγελία καθηγητών που απευθύνθηκαν σ’ αυτό. Πρόκειται  για την τελευταία παράγραφο ανακοίνωσης για μιά σερά ζητημάτων. Το κείμενο ψήφισε και ο υποφαινόμενος, μέρος του οποίου κι έγραψε ως Γραμματέας. Παράλληλα ακολούθησε οξεία ανακοίνωση της «ΤΕ της ΔΑΚΕ ΔΕ Αχαΐας», με  πολλαπλούς στόχους.

Συνέχεια →

Το μυστήριο του αίματος, ο τριπλός νεοπαγανισμός και το όραμα υπέρβασης

Από το ΜτΒ

Με αφορμή τα χθεσινά γεγονότα στη Βουλή και το ανθρωποκυνηγητό του Αιτωλοακαρνάνα χρυσαυγίτη βουλευτή Κ. Μπαρμπαρούση, επ-αναρτώ άρθρο μας για το θεολογικό υπόβαθρο του εθνοφυλετισμού (Posted on Ιουλίου 13, 2012 by manitaritoubounou)!

*****

Η αντίθεση μεταξύ Ισχύος και Αγάπης, Δύναμης και Αλληλεγγύης, Ημετέρων και Ξένων, Κεφαλαίου και Εργασίας, Κράτους και Πολιτισμού είναι αυτά που όλα μαζί έρχονται στην επιφάνεια και στο δικό μας «πρώτο κόσμο», πριν και κυρίως κατά την παρούσα καπιταλιστική κρίση.

«Αίμα και Γη»

α) Αίμα και Πνεύμα: Όλα τα μέλη του «ζωϊκού βασιλείου» μεταφέρουν στα κύτταρά τους τη [βιολογική] ζωή (οξυγόνο, μέταλλα, νερό και χρήσιμες θρεπτικές ουσίες) μέσω του αίματος, αλλά και μέσω αυτού καθαρίζουν τα κύτταρα. Με το αίμα μεταφέρεται η ζωή στα έμβρυα και με αυτό καθαρίζει και η μήτρα. Ο άνθρωπος ως ζώο (θεούμενο για τα καθ’ ημάς) πραγματοποιεί τα ίδια.

Κατά την ιστορία της ανθρωπότητας αναπτύχθηκαν οι γνωστές ομάδες αίματος με τις υποομάδες τους. Και παρά την αρχική τους γεωγραφική συγκέντρωση, διαχύθηκαν και διεσπάρησαν σε όλη τη γη.  Το ίδιο συμβαίνει και με  τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του DNA, μόνο που αυτό βρίσκεται και στο ζωντανό ιστό του αίματος, αλλά είναι διάσπαρτο και σε όλους τους άλλους (ακόμα και στις τρίχες). Το αίμα λοιπόν αξίζει την τιμή μας για τη βιολογική ζωή που μας χαρίζει.

Συνέχεια στο: Το μυστήριο του αίματος, ο τριπλός νεοπαγανισμός και το όραμα υπέρβασης

Οι αναρχοφασίστες χτύπησαν το «Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο»

Αντιδράστε στις φασιστικές συμπεριφορές
(είτε στόχος είναι ο Μπουτάρης, είτε το Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο)

Από τον «Πόντος και Αριστερά»

Έναν από τους ελάχιστους πνευματικούς χώρους -το Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο-  που παραπέμπει έως τις μέρες μας στην παλιά πλουραλιστική Αριστερά χτύπησαν οι αναρχοφασίστες των Εξαρχείων.  Κοινοί γελοίοι -πρακτοράκια του κώλου- και αμαθείς τραμπούκοι που υποδύονται τους κοινωνικούς επαναστάτες. Στην πραγματικότητα είναι το alter ego των χρυσαυγιτών.

Συνέχεια →

Η εθνικιστική χρήση του Ολοκαυτώματος

Του Περικλή Κοροβέση

Ενα από τα πολλά προβλήματα που έχει η Αθήνα είναι τα αδέσποτα σκυλιά. Οχι σπάνια, για αυτοάμυνα, σχηματίζουν αγέλες και μπορούν να γίνουν εξαιρετικά επικίνδυνες. Ενίοτε μας κάνουν και εθνικώς ρεζίλι. Κατά Μαξίμου μεριά. Ενώ όλα είναι καλά προετοιμασμένα για την υποδοχή κάποιου αρχηγού κράτους, με τις λαίμαργες κάμερες να έχουν στηθεί από το πρωί, οι δρόμοι να έχουν αποκλειστεί, έτσι που να μην μπορεί να περάσει κουνούπι, ξαφνικά ένας κοπρίτης πετάγεται στη μέση και γίνεται σταρ που μόλις είχε έρθει από το Φεστιβάλ Κανών.

Συνέχεια →

Ο συλλογικός άνθρωπος υπό το πρίσμα της Ανάληψης του αναστημένου Χριστού

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Μετά από έξι χρόνια, αναρτώ και πάλι, μαζί με μια αρχική επικαιροποιημένη εισαγωγή, παλιά μου ανάρτηση με το γνωστό ψευδώνυμό μου ως «το Μανιτάρι του Βουνού» (τΜτΒ). Η ανάρτηση την ημέρα της Αναλήψεως του 2012 (Πέμπτη, 24-05-2012) είχε ως τίτλο: «Η Ανάληψη του Ιησού, οι πρωτοβουλίες των πολλών και ο ρόλος του Πνεύματος». Από τότε έχει κυλήσει πολύ νερό στο εσωτερικό της χώρας, αλλά και στο εξωτερικό έχουμε μεγάλες ανακατατάξεις.

Θα επισημάνω τρεις που τις θεωρώ πολύ σημαντικές και σχετικές με το άρθρο:

Συνέχεια →

Ρατσισμός: Μύθοι και πραγματικότητα

Του Αβραάμ Θράσου

Η αναζωπύρωση του ρατσισμού είναι άμεσα συνδεδεμένη με την κρίση και τη σκλήρυνση της μεταναστευτικής πολιτικής των κρατών, με την ανασφάλεια που δημιουργούν η μαζική ανεργία και η συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους και με την υποχώρηση των ιδεών και των δυνάμεων που παλεύουν ενάντια στην ανισότητα και τις διακρίσεις. Οι ρατσιστές πιστεύουν ότι υπάρχουν βιολογικές διαφορές μεταξύ των φυλών βάσει των οποίων διακρίνουν τις φυλές σε ανώτερες και κατώτερες. Όμως το είδος και η φυλή είναι ταξινόμηση που έχει να κάνει με την βιολογία, ενώ οι λαοί, τα έθνη είναι ιστορικές και πολιτισμικές ταξινομήσεις. Η έννοια της φυλής είναι ιστορικό δημιούργημα που κατασκευάζεται βάσει κάποιων χαρακτηριστικών που θεωρούνται διακριτικά.

Συνέχεια →

Πόσο σημαντικό είναι το Ευαγγέλιο;

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου

Πόσο σημαντικό είναι το Ευαγγέλιο για τον κ. Αμβρόσιο Λενή;

1.

Τους Χριστιανούς που παίρνουν τοις μετρητοίς το Ευαγγέλιο, το οποίο λέει πως «ο Θεός αγάπη εστί» και πως το μόνο που θα μείνει αιώνιο είναι η αγάπη*¹, ο κ. Αμβρόσιος Λενής τους χλευάζει εδώ και πολύν καιρό ως «αγαπούληδες του Θεού».

2.

Ο κ. Αμβρόσιος Λενής φέρεται να είπε στην απολογία του: «Το φτύστε τους είναι το λιγότερο. Αν είχα όπλο και μπορούσα από το νόμο, θα το χρησιμοποιούσα να τελειώνουμε».

Συνέχεια →

O πατριωτισμός που δεν πρέπει να χαρίζεται στους πατριδοκάπηλους και τους φασίστες

Του Θανάση Τσιριγώτη

Οι εθνικοαστικές επιδείξεις δύναμης του Ερντογάν στη διπλανή χώρα, τόσο απέναντι στην Κύπρο σ’ ό,τι αφορά τα θαλάσσια κτήματά της, όσο και απέναντι στην Ελλάδα με αφορμή το Αιγαίο και τα νησιά του, αναμφίβολα δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητα και «αβρόχοις ποσίν».

Οπωσδήποτε όμως επαναφέρουν, έστω στρεβλά και επώδυνα, το ζήτημα των συνόρων και της εθνικής ανεξαρτησίας και θα ήταν εξόφθαλμος στρουθοκαμηλισμός αν τα προσπερνούσαμε ή αν τα αντιμετωπίζαμε με τη διασκεδαστική όσο και ανόητη αναρχική εφεύρεση πως «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του». Αν ήταν έτσι τότε το έδαφος ανήκει στα σκουλήκια του και κακώς ανοίγουμε πηγάδια για να ξεδιψάσουμε και να ποτίσουμε!

Συνέχεια →

Εδώ είναι Βαλκάνια

Της Ανδριανής Στράνη*

Φτάσαμε σούρουπο επιστρέφοντας από Βελιγράδι, στα Σκόπια. Στο σύθαμπο μέσα στο καταχείμωνο δεν καταλάβαινες τη διαφορά. Περάσαμε σε άλλη χώρα, ακούστηκε να λέει κάποιος κι όμως όλα έμοιαζαν ίδια. Οι δρόμοι, τα σπίτια, οι άνθρωποι, η γλώσσα και η φτώχεια. Χλωμά τα φώτα της πόλης φανέρωναν τη ζωή που πάσχιζαν να συνεχίσουν οι γειτονιές από τη μια και την άλλη πλευρά του Βαρδάρη. Το απειλητικό φουγάρο του εργοστασίου στην κατοικημένη περιοχή προσπάθησε να κρύψει η νύχτα. Παρκάραμε και βγήκαμε να περπατήσουμε.

Συνέχεια →

Αγκινάρες, Μακεδονία και ρατσισμός

Του Κώστα Κάππα*

Όταν γεννιόμαστε είμαστε προφανώς γυμνοί. Όχι μόνο στο σώμα, αλλά και στο μυαλό. Η μόνη μας προίκα είναι το DNA και οι εγγραφές του, εγγραφές από το παρελθόν και από το περιβάλλον, τίποτα όμως για το οποίο το νεογέννητο μπορεί να φταίει ή να έχει συνεισφέρει θετικά ή αρνητικά. Δεν τα επιλέγει. Άλλοι του τα εμφύτευσαν.

Με την πρώτη ανάσα μας, αρχίζουμε σε αλλεπάλληλα στρώματα να οχυρωνόμαστε έναντι του περιβάλλοντος. Για το σώμα μας, με εσώρουχα, ρούχα και παλτά. Για την συνείδηση της ύπαρξής μας (το είναι μας; την ψυχή μας; πέστε το όπως θέλετε), η ‘οχύρωση’ αρχίζει να μοιάζει με τα αλλεπάλληλα φύλλα της αγκινάρας. Ξεκινάμε από το εσώρουχο, ένα συμπαγές αδιαίρετο και αυθαίρετο σύνολο (“άνθρωπος, λευκής φυλής, έλληνας το γένος και χριστιανός ορθόδοξος το θρήσκευμα”) και συνεχίζουμε την οχύρωση αναπτύσσοντας δεξιότητες επιβίωσης, μαθαίνουμε γράμματα και τέχνες.

Συνέχεια →