Αρχείο κατηγορίας Το Ευρώ της Ευρωζώνης τους και της Ένωσής τους

Η Ευρώπη, από το Νότο ως το Βορρά και απ’ την Ανατολή ως τη Δύση, δεν έχει κοινό πολιτισμό, γιατί δεν έχει κοινές πολιτισμικές ρίζες. Η αλήθεια είναι ότι αυτό που μετράει είναι το μπόλιασμα πάνω σ’ αυτές. Αλλά πιο πάνω απ’ αυτό είν’ οι καρποί του. Και όταν οι καρποί αποδεικνύονται δημητηριώδεις, ξεμπερδεύεις με το [αγλλωσαξωνιοκό] μπόλιασμα και αναζητάς νέο …μάτι…

Grexit σημαίνει διάσπαση της Ευρώπης

Grexit σημαίνει διάσπαση της Ευρώπης

Από 18 οικονομολόγους στους FT

Κορυφαίοι οικονομολόγοι και πανεπιστημιακοί, συνολικά 18 σε αριθμό, μεταξύ των οποίων και οι Τζ. Στίγκλιτς και Χρ. Πισσαρίδης, υπογράφουν άρθρο που δημοσιεύεται σήμερα στη βρετανική οικονομική εφημερίδα Fianancial Times και ζητούν πραγματισμό στις διαπραγματεύσεις και επίτευξη συμφωνίας με την Ελλάδα.

Ταυτόχρονα, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου σχετικά με ενδεχόμενη διάσπαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τονίζουν πως ανάπτυξη στην Ελλάδα, σημαίνει ανάπτυξη και στην ευρωζώνη.

Συνέχεια

Χειρότερη επιλογή για την Αθήνα είναι κάνει πίσω

Χειρότερη επιλογή για την Αθήνα είναι κάνει πίσω

Του WOLFGANG MÜNCHAU*

O υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας θα πρέπει να περιμένει ψυχρή υποδοχή σήμερα, όταν θα αντιμετωπίσει τους συναδέλφους του από την ευρωζώνη σε μία ακόμη δραματική ευρωπαϊκή αναμέτρηση.

Η συμβουλή μου προς τον Γιάννη Βαρουφάκη είναι να αψηφήσει τις εξαγριωμένες ματιές και τις πλάγιες απειλές και να επιμείνει στις θέσεις του. Είναι μέλος της πρώτης κυβέρνησης της ευρωζώνης που πήρε δημοκρατική εντολή να αντιταχθεί σε ένα εντελώς δυσλειτουργικό καθεστώς, το οποίο αποδείχθηκε οικονομικά αναλφάβητο και πολιτικά αβίωτο. Για να επιβιώσει η ευρωζώνη με το σημερινό γεωγραφικό εμβαδόν της, αυτό το καθεστώς πρέπει να προχωρήσει.

Συνέχεια

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΟΥ ΠΕΤΥΧΕ

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΟΥ ΠΕΤΥΧΕ

Του Παναγιώτη Θέμελη*

Για να μπορέσει κανείς να αποκωδικοποιήσει τις πρόσφατες εξελίξεις (Σύνοδος ηγετών, τακτικό και έκτακτα Eurogroups), τις δεκάδες δηλώσεις των διαφόρων παραγόντων της ΕΕ και των Ευρωπαϊκών κρατών (που πολλές φορές φαίνονται αντικρουόμενες ακόμα και όταν εκφέρονται από το ίδιο πρόσωπο), τα δημοσιεύματα των οικονομικών και μη ΜΜΕ και τις αναλύσεις των οικονομικών αναλυτών στα διάφορα χρηματιστικά κέντρα, πρέπει να ξεκινήσει από μια οπτική γωνία πολύ διαφορετική από αυτήν που προβάλλει στις δηλώσεις του ο κ. Βαρουφάκης.

Συνέχεια

Όλα βοούν: ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ!

Όλα βοούν: ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ!

Του Νίκου Μπογιόπουλου*

Η κυρία Μέρκελ απαιτεί τελεσιγραφικά την παραίτηση του ελληνικού λαού ακόμα και από τα ψίχουλα. Η κυρία Μέρκελ αρνείται (!) στους Έλληνες να έχουν τρεις δεκάρες ακόμα και για πετρέλαιο θέρμανσης. Αρνείται  στους Έλληνες γέροντες των 700 ευρώ να προστεθούν στην σφαγιασμένη τους σύνταξη ακόμα κι αυτά τα 2 ευρώ την ημέρα της 13ης σύνταξης. Η κυρία Μέρκελ – η εκπρόσωπος της ηγεμονεύουσας στην ΕΕ ιμπεριαλιστικής Γερμανίας, της Γερμανίας των μονοπωλίων, της Γερμανίας της «Ζήμενς», της «Χόχτιφ», της «Τίσεν», της «Ντόιτσε Μπανκ» και των υποβρυχίων που γέρνουν – είναι   «εταίρος»; Είναι «φίλη»Είναι «σύμμαχος»;

Συνέχεια

ΣΥΡΙΖΑ: H ενσωματωμένη στη ΝΔΤ Αριστερά δεν μπορεί να οδηγήσει στο τέλος της καταστροφής

ΣΥΡΙΖΑ: H ενσωματωμένη στη ΝΔΤ Αριστερά   δεν μπορεί να οδηγήσει στο τέλος της καταστροφής*

Του Τάκη Φωτόπουλου**

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η ψήφος του ελληνικού λαού την περασμένη Κυριακή ήταν ένα μεγάλο χαστούκι στην Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε – οι ελίτ που εδρεύουν στις χώρες G7 που διαχειρίζεται τη ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης —η οποία εκπροσωπείται στην Ελλάδα, όλα αυτά τα χρόνια της οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής, από την «περίφημη» Τρόικα —ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ), καθώς και στις ντόπιες ελίτ. Ήταν ακριβώς η ίδια η Υ/Ε και η Ευρωπαϊκή συνιστώσα της (η ελίτ της ΕΕ και κυρίως η Γερμανική που είναι κυρίαρχη μέσα σε αυτή), οι οποίες έχουν καταστρέψει τη ζωή της συντριπτικής πλειοψηφίας του πληθυσμού, στην προσπάθειά τους να «σώσουν» την Ελλάδα από τη χρεοκοπία. Εντούτοις, όπως προσπάθησα να δείξω αλλού,[1]  η παγίδα του χρέους, στην οποία έπεσε η Ελλάδα ήδη από τη δεκαετία του 1980, είχε άμεση σχέση με την ίδια την ένταξη της χώρας στην ΕΕ και την Ευρωζώνη.

Συνέχεια

ΕΚΤ: Ποσοτική νομισματική χαλάρωση και ποιοτικό …σφίξιμο της λιτότητας σε ευρωζώνη και Ελλάδα

ΕΚΤ: Ποσοτική νομισματική χαλάρωση και ποιοτικό …σφίξιμο της λιτότητας σε ευρωζώνη και Ελλάδα

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Ως καρότο για τον ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήρισε το ειδησεογραφικό πρακτορείο Μπλούμπεργκ τους όρους που περιλαμβάνονται στις ανακοινώσεις του προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Μάριο Ντράγκι, λόγω των κινήτρων που περιέχει ώστε η επόμενη κυβέρνηση να αποδεχθεί τους όρους των πιστωτών στις διαπραγματεύσεις που θα ξεκινήσουν για την τύχη του ελληνικού δημόσιου χρέους.

Συνέχεια

Ποιος έκανε το κούρεμα των καταθέσεων στην Κύπρο κ. Σαμαρά;

Ποιος έκανε το κούρεμα των καταθέσεων στην Κύπρο κ. Σαμαρά;

 

Του Παναγιώτη Μαυροειδή*

Φαίνεται θέατρο του παραλόγου, αλλά δεν πρόκειται για αυτό. Προξενούν εντύπωση σε πολλούς, δύο πολιτικά παράδοξα.

Συνέχεια

Έκτακτο δελτίο ακραίων κοινωνικών φαινομένων

Έκτακτο δελτίο ακραίων κοινωνικών φαινομένων

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Ανεξάρτητα από τις υπαρκτές, στρατηγικού χαρακτήρα διαφορές τους, όλες οι αριστερές δυνάμεις (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ.α.) οφείλουν να δώσουν την εκλογική και κυρίως τις μετεκλογικές μάχες σε πνεύμα αλληλοσεβασμού και αλληλεγγύης απέναντι στους κοινούς εχθρούς- το αστικό, Μνημονιακό μπλοκ και την τροϊκανή επικηδεμονία.

Συνέχεια

Ευρώ ή δραχμή;

Ευρώ ή δραχμή;

Του Νίκου Μπογιόπουλου*

Παρατήρηση πρώτη: Εκτός από το ξεκατίνιασμα υπάρχει και η πολιτική ανάλυση. Εκτός από την κινδυνολογία υπάρχει και η αλήθεια των πραγματικών και όχι των κατασκευασμένων διλλημάτων. Εκτός από την αερολογία που βαφτίζει σαν «πολιτική αντιπαράθεση» τον σκυλοκαυγά υπάρχει και ο καθαρός αέρας της ουσιαστικής πολιτικής αντιπαράθεσης που προάγει την πολιτική σκέψη.

Συνέχεια

Καίγονται το Βέλγιο και η Ιταλία

Καίγονται το Βέλγιο και η Ιταλία

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Το ερώτημα αν «αυτός ο νόμος αφορά κι εμένα» δεν ήταν μόνο στην Ελλάδα που ακούστηκε πιο συχνά απ’ οποιοδήποτε άλλο τη διετία 2010 – 2011. Και στην υπόλοιπη Ευρώπη τέθηκε κατ’ αναντιστοιχία το ίδιο ακριβώς ερώτημα: «Κατά πόσο ό,τι γίνεται στην Ελλάδα αφορά κι εμάς».

Συνέχεια