47σέλιδο ή 5σελιδο μνημόνιο;

Της Ζέττας  Μελαμπιανάκη*

Η πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης, έκτασης 47 σελίδων, μια πρόταση εφ όλης της ύλης και συνολικής παραβίασης όλων των λεγόμενων κόκκινων γραμμών, παραδόθηκε στους «θεσμούς» την 1^η Ιουνίου και έγινε γνωστή μερικές μέρες αργότερα. Η νέα αυτή πρόταση, και πάλι, συνοδεύτηκε από αυξημένες κυβερνητικές προσδοκίες για άμεση συμφωνία. Και όμως, η μη αποδοχή της πρότασης από τους λεγόμενους θεσμούς, θα έπρεπε να είναι αναμενόμενη. Έχει αποδειχτεί πολλές φορές ότι οι υποχωρήσεις κατά κανόνα συνοδεύονται από ένταση της επίθεσης από την άλλη πλευρά. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για τέτοιου μεγέθους και τέτοιας ποιότητας υποχωρήσεις.

Συνέχεια →

Η επικείμενη συμφωνία με τους δανειστές και οι επιπτώσεις της

Του Δ. Δημητριάδη

Οι εντατικές συζητήσεις των τελευταίων ημερών και η ανταλλαγή προτάσεων ως βάση για συμφωνία μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των «θεσμών» προϊδεάζουν ότι επίκειται η κατάληξη των συνομιλιών και η υπογραφή συμφωνίας. Απ’ ότι φάνηκε επίσης από την πρόταση των «θεσμών», αυτοί δεν δείχνουν διατεθειμένοι να δεχτούν, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, κάποιο συμβιβασμό. Προβάλλουν όλο και περισσότερες αντιλαϊκές απαιτήσεις. Αν επιμείνουν σε αυτή τη λογική μέχρι το τέλος δεν μπορεί κανείς να αποκλείσει το αδιέξοδο και την προκήρυξη εκλογών από την κυβέρνηση. Εκείνο που πρέπει να αποκλειστεί είναι η εκ μέρους της κυβέρνησης διακοπή των συνομιλιών, η σύγκρουση και η ρήξη και η αποχώρηση από την ευρωζώνη και την ΕΕ.

Συνέχεια →

Ο κανιβαλισμός των «εταίρων»…

Του παπα Ηλία Υφαντή*

Στο Πανεπιστήμιο, αστειευόμενοι, πειράζαμε  τους μαύρους συμφοιτητές μας, λέγοντάς τους «κανιβάλους». Κι εκείνοι μας αποκρίνονταν: «Εμείς τρώγαμε τους ανθρώπους, γιατί πεινούσαμε, ενώ εσείς οι λευκοί σκοτώνετε από διαστροφή θανατολαγνείας». Γεγονός, που επαληθεύεται και στη διαχρονική, αλλά ιδιαίτερα στην τωρινή συγκυρία της κατάμαυρης των λευκών ιστορίας. Που σημαίνει ότι κανιβαλισμός, πέρα απ’ την κυριολεκτική ανθρωποφαγία, είναι πολύ περισσότερο η γενοκτονία ολάκερων λαών, στο βωμό της οικονομικής  και της κυριαρχικής βουλιμίας. Με πάμπολλα βέβαια παραδείγματα, αλλά με ιδιαίτερα χαρακτηριστικό, στην τωρινή συγκυρία, την περίπτωση μας. Κατά την οποία μας έχουν επιλέξει, προκειμένου να μας εξοντώσουν ως λαό  και να υποδουλώσουν την πατρίδα μας στα σκοτεινά και σατανικά σχέδιά τους.

Συνέχεια →

Η αυτοκτονική «συμφωνία» μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των δανειστών

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δεληβάνη*

Ακόμη και οι σκληρότεροι πολέμιοι του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι υποχρεωμένοι, τώρα, να παραδεχτούν ότι ο Πρωθυπουργός επιδόθηκε σε ατέρμονες και εξαντλητικές διαπραγματεύσεις, προκειμένου να καταλήξει σε συμφωνία, ώστε η Ελλάδα να παραμείνει εντός του ευρώ. Και φαίνεται ότι, αφού πέρασε δια πυρός και σιδήρου, ξαφνικά, και ω του θαύματος άνοιξαν οι ουρανοί, οι «εταίροι» αγκάλιασαν τον άνθρωπό μας, που ως τότε ήταν «αποδιοπομπαίος τράγος», και ξανάρχισαν τα φιλάκια και τα «χαριτωμένα» αστειάκια για γραβάτες κλπ.

Συνέχεια →

Το ευρώ δεν κάνει την Ευρώπη

Του Περικλή Κοροβέση

Αν κάποιος βρει δουλειά σαν μηχανοδηγός στο μετρό, θα πρέπει να ακολουθήσει επακριβώς τις οδηγίες και οι πιθανότητες για αυτοσχεδιασμούς είναι μηδενικές. Όποιες και αν είναι οι πολιτικές ή φιλοσοφικές του αντιλήψεις, δεν μπορούν επηρεάσουν τη δουλειά του. Είτε είναι αναρχικός είτε είναι φασίστας θα οδηγήσει το τρένο με τον ίδιο τρόπο, αν δεν θέλει να χάσει την δουλειά του. Τα δρομολόγια είναι προκαθορισμένα και η μόνη ελευθερία που έχει είναι να ακολουθεί με ευλαβική πίστη τις οδηγίες. Αλλιώτικα απολύεται. Τηρουμένων των αναλογιών, κάπως έτσι είναι και οι «κανονικές κυβερνήσεις» που έχουν αποδεχτεί το μοντέλο του νεοφιλελευθερισμού, όπως αυτό καθιερώθηκε από τη «Συναίνεση της Ουάσιγκτον».

Συνέχεια →

Προς τον οριστικό εγκλωβισμό;

Του Στάθη Κουβελάκη

H παρέμβαση που καταθέτει ο Αλέξης Τσίπρας με το άρθρο του στην γαλλική εφημερίδα Le Monde είναι αξιοσημείωτη από πολλές πλευρές.

Σημαίνει ότι έχουμε περάσει ένα κατώφλι έχει πλέον διασχισθεί στην εξέλιξη της ελληνικής κρίσης, και, αυτό, για μια σειρά λόγους.

Ενα καθοδικό σπιράλ υποχώρησης

Το άρθρο αυτό επικυρώνει με επίσημο τρόπο και για πρώτη φορά, ακόμη και για το εγχώριο κοινό, το σύνολο των παραχωρήσεων που η ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη αποδεχθεί κατά την διάρκεια των περίφημων «διαπραγματεύσεων» -τα εισαγωγικά εδώ σημαίνουν ότι το νόημά τους, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, συνίσταται στην υποκατάσταση τους από την επιβολή της θέλησης του ισχυρότερου.

Συνέχεια →

Η ανομολόγητη διακύβευση και η μυστική πολιτική

Του Νικήτα Χιωτίνη*

Τον τελευταίο καιρό είμαστε μάρτυρες αφ’ ενός μιας λυσσαλέας  πολεμικής έναντι της κυβερνώσας παράταξης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, κυρίως από τηλεοπτικούς σταθμούς[i], αφ’ ετέρου μια συζήτησης που έχει απολύτως αποπροσανατολιστεί από την πραγματική διακύβευση των «διαπραγματεύσεων» και των ανομολόγητων στόχων των δανειστών μας. Διακυβεύσεων πάντως που σποραδικώς ομολογούνται, αν όχι αμέσως, τουλάχιστον εμμέσως πλην σαφώς.

Συνέχεια →

Οι διαπραγματεύσεις Αθήνας (Μηλίων) με Βερολίνο (Αθηναίων)

Του Χάρη Ναξάκη*

«Αθηναίοι: Κατά τη συζήτηση των ανθρωπίνων πραγμάτων το επιχείρημα του δικαίου αξία έχει όπου ίση υπάρχει δύναμη για την επιβολή του, όταν όμως αυτό δεν συμβαίνει οι δυνατοί κάνουν όσα τους επιτρέπει η δύναμή τους και ο αδύνατος παραχωρεί ότι του επιβάλλει η αδυναμία του»

Θουκυδίδης

Ο Θουκυδίδης στην Ξυγγραφή, βιβλίο 5^ο, αφηγείται τις διαπραγματεύσεις που διεξήχθησαν το 416πχ μεταξύ Αθηναίων και Μηλίων, όταν οι πρώτοι, υπό την απειλή των όπλων (βλέπε  Grexit), ζήτησαν από τους δεύτερους, που είχαν μείνει ουδέτεροι στον Πελοποννησιακό πόλεμο, να ενταχθούν στην Αθηναϊκή Συμμαχία (βλέπε νέο μνημόνιο). Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων οι διαπραγματευτές της Αθηναϊκής Συμμαχίας, Κλεομήδης και Τεισίας (βλέπε σήμερα θεσμοί) καθιστούν στους Μήλιους απολύτως σαφές ότι η συζήτηση που κάνουν δεν μπορεί να στηριχθεί στην έννοια του δικαίου αλλά στο συμφέρον του ισχυρού, την άνευ όρων δηλαδή ένταξή τους στην Αθηναϊκή Συμμαχία.

Συνέχεια →