ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ ή ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ;

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΟΚ στις απαρχές της) ήταν η προσδοκία των καταταλαιπωρημένων από τους μεγάλους πολέμους του 20^ου αιώνα λαών της Ευρώπης. Σ’ αυτήν στήριξαν τις ελπίδες τους για συνεργασία, ώστε μέσω αυτής να εδραιωθεί η ειρήνη.  Κύλισαν αρκετά έτη και για μία ακόμη φορά οι ελπίδες εξανεμίστηκαν. Δεν αναφερόμαστε σ’ αυτούς που επωφελήθηκαν από τις μεταβολές, αλλά στους λαούς. Βέβαια θα προβληθεί η ένσταση: Είναι ασήμαντο το επίτευγμα της σταθερής ειρήνης επί 68 έτη, αν αναλογιστούμε ότι μεταξύ των δύο μεγάλων πολέμων είχαν μεσολαβήσει μόλις 25; Επιπόλαια κρίνοντας τα πράγματα ασφαλώς θα απαντήσουμε όχι. Ας εξετάσουμε όμως αυτά αντικειμενικά και σε βάθος.

Συνέχεια →

Η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση ως στρατηγικό πρόβλημα της αριστεράς

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου*

Η αποσταθεροποίηση της ευρωζώνης, η κάθοδος της Ελλάδας στη Μνημονιακή κόλαση και η προοπτική μιας κυβέρνησης με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ, ανέδειξαν το πρόβλημα της Ε.Ε. σε Γόρδιο Δεσμό για την πολιτική τακτική της Αριστεράς. Τελευταία “Μεγάλη Ιδέα” της ελληνικής αστικής τάξης, η θέση της χώρας στην ευρωζώνη αναδεικνύεται σε “γραμμή Μαζινό” της ολιγαρχίας, όπως έδειξε καθαρά ο ψυχολογικός εκβιασμός του εκλογικού σώματος στις εκλογές του 2012 με το φόβητρο των “καταστροφικών” επιπτώσεων μιας ενδεχόμενης εξόδου.

Η ευρωπαϊκή ενοποίηση αποτελούσε πάντα κομβικής σημασίας στρατηγικό πρόβλημα, το οποίο όριζε σαφείς διαχωριστικές γραμμές στο εσωτερικό της Αριστεράς και του ευρύτερου προοδευτικού χώρου τα τελευταία εξήντα χρόνια: ΚΚΕ/ΕΔΑ απένατι στο Σοσιαλιστικό Κόμμα/Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας των Τσιριμώκου-Σβώλου τη δεκαετία του ’50, ΚΚΕ/ΠΑΣΟΚ απέναντι στο ΚΚΕ εσωτερικού και μικρότερες, κεντροαριστερές δυνάμεις τη δεκαετία του ’70, αντιθέσεις που διαθλώνται και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα.

Συνέχεια →

Τα παραμύθια για την λιτότητα και την «κακή» ΕΕ

Του Τάκη Φωτόπουλου*

Ένας συχνά επαναλαμβανόμενος μύθος, ενόψει εκλογών, από τα λεγόμενα «αντιμνημονιακά κόμματα», και κυρίως τον ΣΥΡΙΖΑ και τους προσκείμενους οικονομολόγους που σαφώς αποπροσανατολίζουν τα λαϊκά στρώματα, είναι ότι για την οικονομική καταστροφή αυτών των στρωμάτων ευθύνονται βασικά οι πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζουν οι «κακοί» πολιτικοί στην ΕΕ (κυρίως Μέρκελ, Σόιμπλε κ.λπ.). Γι’ αυτό και η λύση, σύμφωνα με το παραμύθι αυτό που κυρίως ασπάζεται η εκφυλισμένη «Αριστερά», είναι η εκλογή «καλών» πολιτικάντηδων στην Ελλάδα, την Γερμανία και την Ευρώπη ολόκληρη που θα ανατρέψουν αυτές τις άθλιες πολιτικές και μετά θα ζήσουμε όλοι καλά και αυτοί (δηλαδή οι ελίτ και τα προνομιούχα κοινωνικά στρώματα που ευνοεί η παγκοσμιοποίηση) καλύτερα!

Συνέχεια →

Η γαλλική και ιταλική επιπλοκή της Ευρωζώνης

Του Κώστα Λαπαβίτσα*

Την προηγούμενη εβδομάδα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σε μια σπάνια έξαρση ειλικρίνειας, ανακοίνωσε ότι η Γαλλία και η Ιταλία έχουν πλέον γίνει το επίκεντρο του προβλήματος της Ευρωζώνης. Οι δύο χώρες πάσχουν από έλλειμμα ανταγωνιστικότητας. Πολύ σωστή η θέση της Επιτροπής, μόνο που δεν ήθελε, ή δεν είχε το κουράγιο, να βγάλει τα λογικά συμπεράσματα. Ας συμβάλουμε λοιπόν στις προσπάθειες των καλών γραφειοκρατών των Βρυξελλών με μια απλή ανάλυση.

Το διάγραμμα που παραθέτω προέρχεται από μια μελέτη που έκανα το 2013 από κοινού με το Χάινερ Φλάσμπεκ για λογαριασμό του Ινστιτούτου Ρόζα Λούξεμπουργκ στη Γερμανία. Δείχνει τη μεταβολή του ονομαστικού μοναδιαίου κόστους εργασίας στη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ελλάδα και την Ισπανία. Το ονομαστικό μοναδιαίο κόστος εργασίας είναι ο πλέον διαδεδομένος δείκτης ολικής, ή εθνικής, ανταγωνιστικότητας, διότι λαμβάνει υπόψη του τις αλλαγές στην παραγωγικότητα και εστιάζει στις αλλαγές του συνολικού κόστους εργασίας.

Συνέχεια →

Κρίση ευρωζώνης συμμαχίες και αντιθέσεις κυρίαρχων ελίτ

Του Γιάννη Τόλιου*

Η βαθιά κρίση του 2008 έπληξε με ιδιαίτερη σφοδρότητα τις χώρες της Ε.Ε., κυρίως τις αδύναμες οικονομίες της ευρωζώνης. Αν και ορισμένες χώρες επέστρεψαν στους θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, οι περισσότερες παρουσιάζουν στασιμότητα και επιδείνωση σε βασικούς δείκτες. Η μεγάλη διάρκεια της κρίσης και η ένταση της ανισοκατανομής του εισοδήματος σε όφελος των ισχυρών μερίδων του κεφαλαίου επέφεραν ανακατατάξεις και στους κόλπους της αστικής τάξης. Χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις καταστράφηκαν, πολλές μεγάλες συρρικνώθηκαν, ενώ επιδεινώθηκαν οι συνθήκες αναπαραγωγής τμημάτων του κεφαλαίου, με αποτέλεσμα την ανακατανομή μεριδίων αγοράς σε όφελος κυρίως μονοπωλιακών ενώσεων του «σκληρού πυρήνα» της ευρωζώνης.

Συνέχεια →

Ευρώπη και αριστερός ευρωπαϊσμός

Του Δημήτρη Μπελαντή

 Υπάρχει, άραγε, ένας ορίζοντας που ξεπερνά σήμερα το ελληνικό έθνος-κράτος και είναι αντικειμενικά προοδευτικός και ριζοσπαστικός; Ένας ορίζοντας όπου οι αξίες της δημοκρατίας (έστω της αστικής) και του κοινωνικού κράτους βρίσκουν πιο γόνιμο έδαφος από ό,τι στην Ελλάδα και όπου οι ιδέες του Διαφωτισμού έχουν αναλάβει έναν καθοδηγητικό ρόλο;

Ναι, βεβαίως, απαντάνε οι ευρωπαϊστές αριστερής φυσιογνωμίας και κοπής. Ο ορίζοντας αυτός δεν είναι γενικά και αφηρημένα η «κοσμόπολις». Η Ευρώπη και ειδικότερα η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι το αδιαμφισβήτητο ιστορικό καταφύγιο των φιλελεύθερων και δημοκρατικών αντιλήψεων, αλλά και ένα διεθνές καθοδηγητικό παράδειγμα για τη δημοκρατία, το κοινωνικό κράτος και τα κοινωνικά δικαιώματα. Ο τελικός στόχος είναι το ευρωπαϊκό ομοσπονδιακό υπερκράτος. Η τυχόν αποχώρησή μας από αυτήν την ένωση θα σήμαινε μια εθνικιστική και φιλοφασιστική τυχόν εκτροπή, παράλληλα προς τις αρνητικές συνέπειες από την αναγκαστική υποτίμηση του νέου εθνικού νομίσματος.

Συνέχεια →

ΕΣΠΑ: χρηματοδότηση από την ΕΕ των μνημονίων διαρκείας
Του Παναγιώτη Μαυροειδή

Δεν είναι μόνο ο Πρωθυπουργός και ο Βενιζέλος που μας έχουν γανώσει το κεφάλι από το πρωί μέχρι το βράδυ, για την »εξασφάλιση υψηλής χρηματοδότησης από το ΕΣΠΑ». Είναι που δεν υπάρχει και υποψήφιος δήμαρχος, που για να δείξει πως έχει γνώσεις του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι, δεν παραλείπει να υπόσχεται και ‘’αξιοποίηση των κονδυλίων του ΕΣΠΑ’’. Ο στόχος αυτός αποτελεί την μοναδική σχεδόν απάντηση στο πρόγραμμα του υποψήφιου δημάρχου Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ Γαβριήλ Σακελλαρίδη, αλλά και όλων σχεδόν των υποψηφίων που στηρίζει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Συνέχεια →