Αυτό που συνέβη χτες στη Λέσβο δεν ήταν ναυάγιο. Ήταν εν ψυχρώ δολοφονία. Ό,τι παρακολουθούμε βδομάδες, μήνες, χρόνια τώρα στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο δεν είναι ατύχημα. Είναι ένα έγκλημα διαρκείας.
Εκείνοι που πνίγουν μωρά, γυναίκες, παιδιά, γέροντες κάθε μέρα στις ελληνικές θάλασσες είναι οι ίδιοι που «πνίγουν», που εξοντώνουν, που ρημάζουν τον ελληνικό λαό. Και ο λόγος είναι πάντα ο ίδιος: Τα φράγκα!
Χρόνια τώρα οι ισχυροί της Δύσης αποσταθεροποιούν με πολεμικές συγκρούσεις και άγρια εκμετάλλευση τις κοινωνίες των φτωχών και καταφρονεμένων λαών. Οι λίγοι εκεί έχοντες και αρκετοί από τους απόκληρους στην απόγνωσή τους παίρνουν την απόφαση να εξέλθουν, για αναζήτηση καλύτερης τύχης. Προορισμός κάποια χώρα της Δυτικής Ευρώπης. Όμως οι πύλες εισόδου στον, κατ’ αυτούς, παράδεισο βρίσκονται στον Νότο. Επί σειρά ετών κάτι ψέλλιζαν οι κυβερνήσεις των χωρών πρώτης υποδοχής προσφύγων, όμως οι οικονομικά και πολιτικά ισχυροί του Βορρά «σφύριζαν» αδιάφορα! Μάλιστα, γνωρίζοντας ότι τελικός προορισμός των προσφύγων είναι οι χώρες τους, είχαν επιβάλλει (συμφωνία Δουβλίνο ΙΙ) τη μη αναγνώριση του ευρωπαϊκού κεκτημένου στους πρόσφυγες.
Ήταν δασκάλα της νοηματικής γλώσσας για κωφάλαλα παιδιά στη Συρία. Συνεχίζει να είναι, μόνο που ποιος νοιάζεται πια για κωφάλαλα. Ο «μπαμπάς ο πόλεμος» επιφυλάσσει για όλα τον τρόμο, την προσφυγιά ή το θάνατο, χωρίς διακρίσεις.
Συνεχίζει να είναι δασκάλα της νοηματικής, μόνο που γι αυτήν δεν υπάρχει πια Συρία. Υπάρχει ένα κουρέλι, από το οποίο διεκδικούν μερίδια οι Τούρκοι κι οι Ισραηλινοί. Οι Ευρωπαίοι «εταίροι» θέλουν, ως μερτικό, το δρόμο του φυσικού αερίου του Κατάρ και καμιά γερή μπάζα στις τουριστικές αξιοποιήσεις των ιστορικών χώρων. Ξέρουν από ιστορία και πολιτισμό. Οι Αμερικάνοι – καλή τους ώρα, πού τους ξεχάσαμε μέσα στην μνημονιακή μας παραζάλη; – διαπραγματεύονται, ως μεγαλοεργολαβικές εταιρίες, με μιαν απίστευτη προβλεπτικότητα, την ανοικοδόμηση του κουρελιού.
Του Απόστολου Παπαδημητρίου
Σύμφωνα με τη Eurostat, τη στατιστική υπηρεσία της ευρωπαϊκής επιτροπής (κομισιόν στα ελληνικά) οι πολίτες της Ε.Ε. θεωρούν ως πρώτο πρόβλημα τους σε ποσοστό 38% την αθρόα είσοδο μεταναστών. Ακολουθούν η οικονομική κρίση και η ανεργία. Δεν βρήκα αναλυτικά στοιχεία για κάθε χώρα, ώστε να συγκρίνω αυτά της χώρας μας με τα των λοιπών χωρών. Πάντως δεν θεωρώ ότι η μετανάστευση είναι το πρώτο πρόβλημα για τους Έλληνες, καθώς τη χώρα μας μαστίζει η οικονομική κρίση και η τρομακτική ανεργία. Θα έπρεπε να είναι και τι θα σήμαινε αυτό;
«…Ούτε βήμα πίσω από την δημοκρατική αρχή ότι δεν απαιτείται εθνική συνείδηση για την απόκτηση ιθαγένειας, αλλά απλή απόδειξη των δεσμών με την ελληνική κοινωνία…»
«Κύριος διασκεδάζει βουλάς εθνών, αθετεί δε λογισμούς λαών και αθετεί βουλάς αρχόντων, η δε βουλή του Κυρίου εις τον αιώνα μένει, λογισμοί της καρδίας αυτού εις γενεάν και γενεάν».
Ψαλμ. 32, στίχ. 10-11
Ανάμεσα στα πολλά που έχει ανοίξει η πολυποίκιλη κρίση του καπιταλισμού, της ευρωπαϊκής ιδέας και της πολιτικής -οικονομικής -δημοσιογραφικής -ακαδημαϊκής -συνδικαλιστικής -πνευματικής ηγεσίας της χώρας μας, είναι και τα ζητήματα που αφορούν τη σχέση εθνών και λαών, αλλά και από πλευρά (ορθόδοξα) χριστιανική τη σχέση εθνών-λαών και έθνους-γένους χριστιανών.
Μεσόγειος τάφρος – ΙV
Καταχνιά, δόντια σφιγμένα
τρίζουν τα κουπιά,
παφλάζει το κύμα στα πλευρά μας
Ένα μωρό κλαίει, ένας γέρος βήχει
Όχι δεν είναι κόκκινο δάκρυ φεγγαριού
αυτό το κύμα
Ούτε καν αίμα λαβωμένου δελφινιού
Μόνο είναι βλύσμα της αρτηρίας
ενός ονείρου
Τα κύματα δεν είναι μάρτυρες απόψε
ίσως είναι άγγελοι θανάτου
Η μεσόγειος τάφρος πέρασμα
άλλοτε ελπίδας κι άλλοτε απόγνωσης
Χτύπησε την τρίαινα στο κύμα
ο Ποσειδώνας
κι άνοιξε η θάλασσα στα δύο
για να περάσει ο πόνος
Επιτρέψτε μου σχολιασμό επί του ζητήματος των μεταναστών, «παρανόμων» και «νομίμων». Συντελείται μια άνευ προηγουμένου υποκρισία και επιδεικνύεται ασχετοσύνη και ανοησία από πλευράς πολιτικών ιθυνόντων, εγχωρίων και αλλοδαπών, των κρατών προέλευσης των μεταναστών συμπεριλαμβανομένων.
