Ο Καιρός δεν διαλύεται, δεν φιμώνεται, δεν παραπλανά και συνεχίζει…

Αναγκαίες διευκρινίσεις και συμπεράσματα από την αθωωτική για τον «Πανελλήνιο Θεολογικό Σύνδεσμο-ΚΑΙΡΟΣ-για την αναβάθμιση της θρησκευτικής Εκπαίδευσης» απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών (1796/2016)

 Το ΔΣ του ΚΑΙΡΟΥ

Χολαργός, 10-12-2016

1. Γιατί η ΠΕΘ προέβη σε αίτημα τριτανακοπής ζητώντας τη διάλυση του Καιρού;

Η καταφυγή στα δικαστήρια είναι η τελευταία (;) προσπάθεια να αποκτήσει η εμπάθεια, η μισαλλοδοξία και ο κοινωνικός και θεολογικός εκφασισμός νομικό έρεισμα. Έχει προηγηθεί από το 2009 ένας απεχθής και ανέντιμος πόλεμος με κατηγορίες ανεδαφικές, προσβλητικές, έως και ρατσιστικές. Παραθέτουμε πρόχειρα μερικές από τις κατηγορίες που προσάπτουν τόσο συνολικά στον Καιρό όσο και σε μεμονωμένα μέλη μας, για να υπογραμμίσουμε τον τρόπο με τον οποίον ασκούν την πολεμική τους: «διασπαστές», «οικουμενιστές», «εκσυγχρονιστές», «συγκρητιστές», «νεοεποχίτες», «χρημάτων ερασταί» που δρέπουν τους πλούσιους καρπούς των ΕΣΠΑ, «εκθεμελιωτές του μαθήματος», υπεύθυνοι τελικά για την παραπλάνηση και σύγχυση του θεολογικού και εκκλησιαστικού κόσμου.[1] Στο πνεύμα αυτό προσπάθησαν να τρομοκρατήσουν ακόμη και εκκλησιαστικούς φορείς που διευκόλυναν είτε εκδηλώσεις του ΚΑΙΡΟΥ είτε έναν ειλικρινή και απροκατάληπτο διάλογο σχετικά με το μάθημα των θρησκευτικών (όπως έχουμε επισημάνει σε παλαιότερες ανακοινώσεις μας ).

Συνέχεια →

Η Αρχή της Διαψευσιμότητας στα Θρησκευτικά

Ο «Θρίαμβος του Θωμά Ακινάτη», Benozzo Gozzoli, 1471 (Αριστοτέλης και Πλάτων)

Του Γιάννη Σπυράλατου*

Ο Πλάτωνας περίμενε στη στάση της Ακαδημίας. Το 221 για τα Ιλίσια πεδία αργούσε. Ψιλόβρεχε, και το μποτιλιάρισμα επέτεινε την προσμονή στην Αφετηρία της Γνώσης. Φθινοπώριασε είπε ο Αυγουστίνος, άλλαξε ο Καιρός, έρχονται μπόρες. Καιρός να στρωθούμε για την εξεταστική. Εποχή που φθίνουν οι οπώρες έπεσαν όλες μαζί οι εξεταστικές και οι αξιολογήσεις…

Στο περίπτερο της στάσης, οι ειδήσεις κρεμασμένες στα μανταλάκια, διέδιδαν το κλίμα των ημερών: «Ιερός πόλεμος για τα Θρησκευτικά». «Ο Ιερώνυμος έφαγε τον Φίλη».

Συνέχεια →

Θρησκευτικός γραμματισμός, Μύθοι και Αλήθειες

Της Ανδριανής Στράνη

1. Ο Πύργος της Βαβέλ

Με φανερή προσαρμοστικότητα στον καιρό της παγκοσμιοποίησης ο Θεολόγος καθηγητής, αναζητώντας την έννοια του Θεού σε διαδικτυακούς τόπους και με καλή πρόθεση πάντα, ξεκίνησε το έργο του την καινούργια σχολική χρονιά 2016-2017.

Συνέχεια →

Ερίζουμε για την παιδαγωγική του θρησκευτικού μαθήματος; – πολιτισμικές «κατασκευές» [1]

Σταμάτη Πορτελάνου

Οι μεθηλικιώσεις στον πολιτισμό-διαγενεαλογική ηθική

Η διαλεκτική μεταξύ των διαφορετικών προσεγγίσεων για το χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών λόγω της φύσης του απαιτεί νηφάλιο λόγο με επιχειρήματα και αλληλοκατανόηση για το εφικτό, αλλά και το ορθολογιστικά ανέφικτο. Απαιτείται για τη θρησκευτική παιδεία Λόγος από φωτισμένους νόες και «πνεύμα εγκαινίζον και ευθές» ανεξάρτητο σκοπιμοτήτων, ιδεοληψιών και θρησκευτικομηδενιστικών ή πνευματομηδενιστικών και εθνομηδενι-στικών ρευμάτων. Όλα αυτά διαιρούν και αποσυντονίζουν την καθολικότητα ενός πολιτισμού ιστορίας και ταυτότητας. Ειρήσθω εν παρόδω ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση Εθνών-κρατών υιοθετεί και στηρίζει τη σύνθεσή της από διαφορετικές εθνικές ταυτότητες. Εξάλλου ο Χριστιανισμός συνιστά σπλάχνο του πολιτισμού της, παρά τις αντίθετες ιδεοληψίες.

Συνέχεια →

Αριστερό Τζιχάντ: Η διπλή αστοχία ενός απολίτικου και ανιστορικού προοδευτισμού

Του Βασίλη Ξυδιά

Στα ελληνικά αμαρτάνω σημαίνει αστοχώ. Διπλά αμάρτησαν οι αναθαρρημένοι αριστεροί –Συριζαίοι και όχι μόνον– που έμπλεοι αντισκοταδιστικού ενθουσιασμού, έσπευσαν να συνδράμουν, ο καθένας με τον τρόπο του, τη σταυροφορία του Φίλη εναντίον του εκκλησιαστικού κατεστημένου.

Προσπερνώ –γιατί δεν είναι αυτό το θέμα μου– το ότι αυτός ο αντιθεοκρατικός αγώνας ήρθε να επικαθίσει πάνω σε μια ενδοεκκλησιαστική διαμάχη (θεολογικού και παιδαγωγικού χαρακτήρα), την οποία τεχνηέντως ο Φίλης φρόντισε να την οικειοποιηθεί μετατρέποντάς τη σε ιδεολογική σύγκρουση αριστεράς και εκκλησίας.

Συνέχεια →

Μια αγκυλωμένη θεσμική εκκλησία…

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου*

… μένει απολιθωμένη στη γραφειοκρατική δομή και στη δίψα κυριάρχησης επί της κοινωνίας. Μια αγκυλωμένη θεσμική εκκλησία ουδέποτε παίρνει την πρωτοβουλία να παραιτηθεί από προνόμιά της, τα οποία αντιστρατεύονται το Ευαγγέλιο και την αποστολή της. Επαναλαμβάνω χαρακτηριστικό παράδειγμα: Η θεσμική εκκλησία το 1939 καλοδέχτηκε την επιβολή του θρησκευτικού γάμου ως μοναδικού τρόπου σύναψης γάμου, και δεν επέλεξε να διαφυλάξει την ελευθερία των εικόνων του Θεού και άρα να αξιώσει την καθιέρωση του πολιτικού γάμου! Και, μοιραία, κάποια στιγμή οι αλλαγές επιβάλλονται από τις κυβερνήσεις… Θλίψη!

Συνέχεια →

Αυτό θα είναι το νέο μάθημα των Θρησκευτικών

Συνέντευξη στο ΑΠΕ του Σταύρου Γιαγκάζογλου*

Για τις αλλαγές που θα ισχύσουν για το ΜτΘ, με «θεμελιώδη αρχή, στο εξής, την προσέγγιση των άλλων θρησκευτικών παραδόσεων και το σεβασμό στη θρησκευτική ετερότητα» μιλάει στο ΑΠΕ – ΜΠΕ ο Σταύρος Γιαγκάζογλου, σύμβουλος του υπουργείου Παιδείας και προϊστάμενος του Γραφείου Έρευνας, Σχεδιασμού και Εφαρμογών Α΄ του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ).

«Αφετηρία για το νέο μάθημα είναι η κεντρική θρησκευτική παράδοση του τόπου, η ορθοδοξία» ξεκαθαρίζει και σημειώνει: «Αυτό που είναι καινούργιο είναι ότι η ορθοδοξία μπαίνει σε διάλογο με τις άλλες θρησκευτικές παραδόσεις. Αυτό το στοιχείο, το άνοιγμα της ορθοδοξίας, να συζητάει και να διαλέγεται με τις άλλες χριστιανικές παραδόσεις της Ευρώπης και τις άλλες θρησκείες, είναι αίτημα των καιρών μας. Επίσης, όχι απλώς ανανεώνεται το ΜτΘ αλλά εκσυγχρονίζεται διπλά, δηλαδή και ως προς την εισαγωγή νέων εκπαιδευτικών μεθόδων. Η διδασκαλία θα γίνεται με τη χρήση νέων τεχνικών μάθησης, με έμφαση στη βιωματική και διερευνητική προσέγγιση».

Συνέχεια →

Εννιάμερη μνήμη του αλλοιώτικου (+) παπα-Γιάννη (Κατωπόδη)

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Ι. Εισαγωγικά

Με τον παπα Γιάννη Κατωπόδη συναντήθηκαν οι ζωές μας πριν σαράντα-ένα χρόνια. Θα ήταν αδύνατο να μη «συναντηθούμε» στην Πάτρα, γιατί και οι δυό μας αποδειχτήκαμε ιδιαίτερα ανήσυχα πνεύματα και ατίθασα νιάτα στην αρχή της κατόπιν αποπνέουσας τα λοίσθια «Μεταπολίτευσης» του 1974… Όντας ανήσυχο πνεύμα και μετά την κατάρρευση της απριλιανής χούντας συμμετείχα σε ό,τι «έπαιζε» στο πολιτικό και κοινωνικό κέντρο της πόλης, που ήταν το Παράρτημα (του Πανεπιστημίου Πατρών). Το 1974-1975 ήμουν δευτεροετής φοιτητής στο φυσικό τμήμα.

Συνέχεια →