Τελικά η μόνη αριστεία είναι ο αγώνας και η αλληλεγγύη

 

Του Στάθη Κατσούλα

 

Η βράβευση αυτή έγινε στα πλαίσια εκδήλωσης του Υπουργείου Παιδείας για την απονομή αριστείων – βραβείων στην εκπαίδευση. Στα πλαίσια ενός νέου τότε θεσμού που ονομάστηκε «Θεσμός αριστείας και ανάδειξη καλών πρακτικών στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση»

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στις 13 Μαρτίου 2010, δύο μήνες πριν το μνημόνιο, και εκτός από την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας και τους βραβευόμενους εκπαιδευτικούς, βρεθήκαμε εκεί και αρκετές δεκάδες αδιόριστων και μόνιμων εκπαιδευτικών θέλοντας να καταγγείλουμε την πολιτική του Υπουργείου Παιδείας που υποβάθμιζε τη δημόσια δωρεάν παιδεία και διοργάνωνε φιέστες.

Περιττό να σημειώσουμε ότι οι ωρομίσθιοι και αναπληρωτές εκπαιδευτικοί πληρώνονταν με τρίμηνες και τετράμηνες καθυστερήσεις, για μισθούς των 300 και 420 ευρώ. Βρεθήκαμε και φωνάζαμε συνθήματα που ίσως τότε στους βραβευόμενους φαίνονταν γραφικά και παρωχημένα όπως: «οι εκπαιδευτικοί δε σκύβουν το κεφάλι, μαζί με το λαό αντίσταση και πάλι», «λαός και νεολαία να αντισταθούν, αυτά τα μέτρα θα ανατραπούν», «ούτε αναπλήρωση ούτε ωρομισθία, μόνιμη για όλους και σταθερή εργασία», «βραβείο υποκρισίας στην Υπουργό Παιδείας», «για την εξουσία, άριστοι σημαίνει, απεργοσπάστες, γλύφτες και υποταγμένοι», κλπ.

Από τότε θεωρούσαμε πως αυτού του είδους οι φιέστες αποκρύπτουν τα πραγματικά προβλήματα της παιδείας, αποτελούν προάγγελο της αξιολόγησης και της πολιτικής της αδιοριστίας. Δύσκολα βέβαια φανταζόταν κάποιος από εμάς, αυτό που θα ακολουθούσε την επόμενη τριετία. Είχαμε όμως καθαρό στο μυαλό μας ότι αυτές οι φιέστες διαιρούν τεχνητά τους εκπαιδευτικούς, δημιουργούν ανταγωνισμούς ωφέλιμους για το Υπουργείο, και οδηγούν σε μια «ανταγωνιστική» εκπαίδευση όπου ο δήθεν «καινοτόμος» εκπαιδευτικός θα αμείβεται περισσότερο από τον δήθεν «τεμπέλη».

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης υπήρξαν δύο γεγονότα τα οποία προξένησαν μεγάλη εντύπωση:

1. Η Υπουργός Παιδείας κατά τη διάρκεια της διαμαρτυρίας απευθυνόμενη στους εκπαιδευτικούς που βραβεύονταν τους υπέδειξε ως πρότυπα εκπαιδευτικών, ενώ απευθυνόμενη προς τους διαδηλωτές τους υπέδειξε ως «κακά» πρότυπα. («γιατί τα πρότυπα είναι εκεί, δεν είναι εδώ», στο 5:07 του βίντεο, αποσπώντας μάλιστα τα χειροκροτήματα των βραβευομένων).

2. Οι εκπαιδευτικοί που βραβεύονταν αντί να μας υποστηρίξουν και να διαμαρτυρηθούν για την πολιτική που υποβαθμίζει την παιδεία, προτίμησαν να ταχθούν στο πλευρό της Υπουργού της Φωτοτυπίας και μας ζήτησαν με έντονο τρόπο να αποχωρήσουμε από την αίθουσα προκειμένου να μην καθυστερήσει η διαδικασία της βράβευσής τους.

Τα γεγονότα μας ανάγκασαν, σαν σύλλογοι αδιορίστων και ωρομισθίων να βγάλουμε μια ανακοίνωση.

Τρία χρόνια μετά, η συναδέλφισσα κα Καμπούρη βρίσκεται ανάμεσα στους 2.500 απολυμένους της τεχνικής εκπαίδευσης. Η αλληλεγγύη (αυτή τη φορά από τη μεριά μας) είναι δεδομένη. Βρεθήκαμε άλλωστε πολλές φορές, και οι προς το παρόν μόνιμοι εκπαιδευτικοί και οι αναπληρωτές, και οι προς το παρόν εργαζόμενοι εκπαιδευτικοί και οι άνεργοι, ξανά στο δρόμο και στο Υπουργείο Παιδείας, να διαδηλώνουμε ενάντια στις πολιτικές που εξευτελίζουν τον εκπαιδευτικό και τη δημόσια παιδεία. Τελευταία φορά, βρεθήκαμε και στο Υπουργείο, την επόμενη μέρα που η κυβέρνηση ανακοίνωσε την απόλυση των 2.500 εκπαιδευτικών.

Πόσο διαφορετικά θα ήταν σήμερα τα πράγματα αν οι εκπαιδευτικοί που βραβεύονταν τότε, αντί να επιτίθενται σε αναπληρωτές και ωρομίσθιους συναδέλφους που εμπαίζονταν προκλητικά από την Υπουργό της Φωτοτυπίας, ένωναν τη φωνή τους στη δικιά μας;

Κάποιες εκατοντάδες βραβευόμενοι για "αριστεία" δεν θα έκαναν βεβαίως την διαφορά. Τη διαφορά θα την κάναμε αν ως κλάδος και ως κοινωνία δεν παρατηρούμε να καίγεται το σπίτι του γείτονα, βάζοντας τις φωνές τότε μόνο που θα καεί το δικό μας σπίτι. Γιατί θα καεί το δικό μας σπίτι. Κι ας διαθέτουμε δύο μεταπτυχιακά, παιδαγωγική επάρκεια, ξένες γλώσσες, σκληρό ή μαλακό ΑΣΕΠ. Θα καεί το σπίτι μας και θα είναι μέρα μεσημέρι.

Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα, αν όλα αυτά τα χρόνια οι εκπαιδευτικοί έκλειναν τα αυτιά τους στις σειρήνες της καινοτομίας, των αριστείων και της αξιολόγησης;

Πόσο καλύτερα θα ήταν τα πράγματα αν το συνδικαλιστικό κίνημα είχε από νωρίς πάρει ξεκάθαρη θέση πως η αξιολόγηση ισοδυναμεί με απολύσεις;

Πόσο καλύτερα θα ήταν τα πράγματα αν είχαμε στείλει σπίτι τους αυλοκόλακες των υπουργών, την ΠΑΣΚ και τη ΔΑΚΕ;

Το μάθημα από την απόλυση της βραβευθείσας κας Καμπούρη είναι πως δεν σε σώζουν ούτε οι αριστείες, ούτε οι καινοτομίες, ούτε τα βραβεία.

Το μάθημα από τις νέες ρυθμίσεις που εντάσσουν στην διαθεσιμότητα και τους εκπαιδευτικούς με αλλεπάλληλα μεταπτυχιακά και τίτλους σπουδών, είναι πως δεν σε σώζουν τα πτυχία.

Το μάθημα είναι ότι μπορούσαμε να σωθούμε αν αντιτάσσαμε τον αγώνα, την αξιοπρέπεια, την αλληλεγγύη, σε μαζική κλίμακα και σε όλη την κοινωνία.

Να είμαστε πιο αλληλέγγυοι στους συνανθρώπους μας. Να είμαστε δίπλα στους συναδέλφους μας. Να είμαστε πιο επιφυλακτικοί σε φιέστες και σε γιορτές του Υπουργείου Παιδείας και του κάθε υπουργείου. Να είμαστε πιο καχύποπτοι για το τι σημαίνει «καινοτόμος εκπαιδευτικός», για το τι σημαίνει «εργαζόμενος του μήνα».

Αν γίνονταν όλα αυτά, και πολλά περισσότερα, κι αν γίνονταν από όλη την κοινωνία, ίσως η κα Καμπούρη, να μην βρισκόταν σήμερα στο ταμείο ανεργίας, μαζί με εκείνους που τότε επιχείρησαν να διαμαρτυρηθούν "αμαυρώνοντας" τη φιέστα της Υπουργού της Φωτοτυπίας.

ΠΗΓΗ: Πέμπτη, 25 Ιουλίου 2013, http://tometopo.gr/planb/index.php/articles/item/241-katsoulas

ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΟ ΤΟΠΙΟ ΣΤΗ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Λύκειο για λίγους – Κατάρτιση και μαθητεία για τους πολλούς

 

Του Χρήστου Κάτσικα*

 

Οβιδιακές αλλαγές στο χώρο της Β/βάθμιας Εκπαίδευσης (Γενικά Λύκεια – ΕΠΑΛ – ΕΠΑΣ) επιχειρεί το Υπουργείο Παιδείας  με στόχο την οργανωτική αναδιάρθρωση της μεταγυμνασιακής εκπαίδευσης, την ανακατανομή του μαθητικού πληθυσμού και την στροφή από την εκπαίδευση στην κατάρτιση.

Όλα τα στοιχεία αλλά και οι ίδιες οι διακηρύξεις  του Υπουργείου παιδείας φανερώνουν ότι επιλέγεται ένα εξεταστικοκεντρικό Λύκειο για λίγους, ένα Τεχνικό Λύκειο με καθολική εφαρμογή του θεσμού της μαθητείας και μεταγυμνασιακές σχολές κατάρτισης (ΙΕΚ) που θα στοχεύουν προοπτικά να απορροφήσουν ένα μέρος του μαθητικού πληθυσμού μετά το τέλος της 9χρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης.

Το νήμα που διαπερνά τις νέες ρυθμίσεις στη μεταγυμνασιακή εκπαίδευση είναι η έμφαση στις εξεταστικές δοκιμασίες στο Γενικό Λύκειο και το στένεμα των διόδων, η μαθητεία στο Τεχνικό Λύκειο, η απλήρωτη εργασία μέσα από μορφές «πρακτικής άσκησης» και η  εναλλαγή από την απασχόληση στην ανεργία μέσα από τα λεγόμενα προγράμματα  απασχόλησης ορισμένου χρόνου τα οποία ουσιαστικά και τυπικά προσφέρουν δωρεάν εργατικό δυναμικό στους εργοδότες.

Αλλά ας δούμε τα πράγματα με μια σειρά για να κατανοήσουμε τους σχεδιασμούς του Υπουργείου παιδείας.

ΑΡΙΘΜΟΣ ΜΑΘΗΤΩΝ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ (ΓΥΜΝΑΣΙΑ-ΛΥΚΕΙΑ- ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ)
	ΔΗΜΟΣΙΑ	ΙΔΙΩΤΙΚΑ	ΣΥΝΟΛΟ
ΜΑΘΗΤΕΣ ΓΥΜΝΑΣΙΩΝ	307.707	16.729	324.436
ΜΑΘΗΤΕΣ ΓΕΝΙΚΩΝ – ΕΝΙΑΙΩΝ ΛΥΚΕΙΩΝ	234.084	14.839	248.923
ΜΑΘΗΤΕΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΩΝ ΛΥΚΕΙΩΝ (ΕΠΑΛ)	89.762	355	90.117
ΜΑΘΗΤΕΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΩΝ ΣΧΟΛΩΝ (ΕΠΑΣ) – ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ	15.142	198	15.340
ΜΑΘΗΤΕΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΩΝ ΣΧΟΛΩΝ (ΕΠΑΣ) – ΟΑΕΔ	12.333	–	12.333
Πηγή: Έρευνα του Χρήστου Κάτσικα με βάση στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, Ιούλιος  2013 (τα στοιχεία αφορούν στο σχολικό έτος 2011/12)

Γενικό Λύκειο για λιγότερους

Το Υπουργείο Παιδείας επιλέγει ένα Γενικό Λύκειο με περισσότερες και καθοριστικότερες εξετάσεις.  Αυτές φαίνεται να αποτελούν το «παιδαγωγικό ευαγγέλιο» και τη «γραμματική» του και πριμοδοτεί, χωρίς να το δηλώνει, την παλινόρθωση» μιας εξεταστικοκεντρικής οργάνωσης του Λυκείου. Οι λόγοι και οι αιτίες ενός τέτοιου προσανατολισμού δεν κρύβονται. Είναι το κλείσιμο των «διόδων» για το πιο αδύναμο κοινωνικά και οικονομικά τμήμα του μαθητικού πληθυσμού, η ρύθμιση των ροών και η προώθηση στην κατάρτιση ή και στην έξοδο από τις σπουδές. Η νέα «εκπαιδευτική ηθική»; Ή έχει κανείς «τις δυνατότητες και τις ευκαιρίες» να σπουδάσει με στόχο ένα επιστημονικό επάγγελμα ή δεν τις έχει οπότε δε χρειάζεται «να προχωρήσει στα γράμματα». Έτσι η μέχρι σήμερα υποεκπαίδευση θα μεταμορφωθεί, όχι πολύ αργά, σε μεθοδευμένη στροφή ενός τμήματος του μαθητικού πληθυσμού στην κατάρτιση ή σε επίσημη και μαζική αποφοίτηση.

Η μείωση του μαθητικού πληθυσμού των Γενικών Λυκείων συνδέεται με την προοπτική δραστικής μείωσης των εισακτέων στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ. Το Υπουργείο Παιδείας «υφαίνει» μεθοδικά σε τρεις μεθοδεύσεις για να πετύχει το σκοπό του. Η πρώτη μεθόδευση αφορά στην παραπέρα συρρίκνωση της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με τη συγχώνευση ή και το κλείσιμο και άλλων τμημάτων Πανεπιστημίων και ΤΕΙ. Η δεύτερη μεθόδευση αφορά στη μείωση του αριθμού των εισακτέων. Η Τρίτη μεθόδευση αφορά στην επαναφορά μιας μορφής της βάσης του 10 η οποία, με τους «κατάλληλους» ελιγμούς στο βαθμό δυσκολίας των θεμάτων μπορεί να κόψει την είσοδο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση χιλιάδων υποψηφίων.

Αλλαγές σε Επαγγελματικά Λύκεια, Επαγγελματικές Σχολές και ΙΕΚ

Παράλληλα τις επόμενες μέρες το Υπουργείο Παιδείας φέρνει στη Βουλή το σχέδιο για το νέο Τεχνικό Λύκειο. Στο non paper που έδωσε στη δημοσιότητα, μετά την απόφαση του να θέσει σε διαθεσιμότητα- απόλυση σε μια νύκτα 2.000 καθηγητές με τη μέθοδο της κατάργησης των αντίστοιχων ειδικοτήτων στα ΕΠΑΛ- ΕΠΑΣ αναφέρει: «Σχεδιάζουμε μια Τεχνική Εκπαίδευση που στοχεύει στο να προσφέρει Ειδικότητες Επαγγελμάτων, που καλύπτουν τις επιλογές των μαθητών και τις ανάγκες της αγοράς εργασίας, και όχι τους κλάδους και τις ειδικότητες μονίμων καθηγητών, οι οποίοι διαμέσου ενός στρεβλού και νοθευμένου πλαισίου, «βρέθηκαν» να στελεχώνουν τα Επαγγελματικά Λύκεια και τις Επαγγελματικές Σχολές». Ξαφνικά, λοιπόν, μαθαίνουμε ότι τους νόμους για την εκπαίδευση και τις ειδικότητες ή τα μαθήματα που διδάσκονται οι μαθητές τα αποφασίζουν κατά σχολείο οι εκπαιδευτικοί κι όχι οι εκάστοτε υπουργοί. Η εκπαιδευτικός Γεωργία Θάνου επισημαίνει ότι μόνο τα τελευταία 13 χρόνια έχουν ψηφιστεί 2 νόμοι για στην τεχνική εκπαίδευση και ετοιμάζεται τρίτος χωρίς κανείς απ' τις κυβερνήσεις να μπορεί να απαντήσει στο γιατί απέτυχαν οι προηγούμενοι. Ο νόμος 2640/98 που ίδρυσε τα ΤΕΕ και ο νόμος 3475/2006 που ίδρυσε τα ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ. Όλες οι εισηγητικές εκθέσεις αλλά και οι νόμοι 2640/98 και 3475/2006 όριζαν ότι οι ειδικότητες καθορίζονται με βάση τις ανάγκες της αγοράς εργασίας του νομού. Με ποια στοιχεία θα οριστούν οι νέες ειδικότητες; Και ποια είναι η αγορά εργασίας σε μια χώρα που ο παραγωγικός ιστός διαλύεται μέρα με τη μέρα εξ' αιτίας του εξαρτημένου χαρακτήρα της οικονομίας; Ποιοι παράγοντες προσδιορίζουν τις ανάγκες αυτές;

Ωστόσο όσα πέπλα συσκότισης και να επιχειρούνται το Υπουργείο Παιδείας δεν μπορεί να κρύψει τα πραγματικά του σχέδια. Προωθούμε «ένα νέο Τεχνικό Λύκειο που θα παρέχει, θα μεταδίδει, θα εφοδιάζει τους σπουδαστές του με τις απαιτούμενες τεχνικές και επαγγελματικές γνώσεις και δεξιότητες, με καθολική εφαρμογή του θεσμού της μαθητείας» ανακοινώνει ο κ. Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος στην τοποθέτησή του στη Βουλή (17/7) στη συζήτηση για το  πολυνομοσχέδιο. Την ίδια μέρα ο Υφυπουργός Παιδείας Συμεών Κεδίκογλου στις 17/7 στην ομιλία του  τονίζει ότι «Το Υπουργείο Παιδείας έχει προαναγγείλει ότι το νομοσχέδιο που θα κατατεθεί για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση περιλαμβάνει ένα γενικό λύκειο και ένα τύπο τεχνικού λυκείου, στο οποίο εφαρμόζεται καθολικά για όλους τους μαθητές ο θεσμός της μαθητείας, δηλαδή της πρακτικής άσκησης στην επιχείρηση».

Είναι φανερό λοιπόν ότι κέντρο βάρους στο νέο Τεχνικό Λύκειο αποτελεί η μαθητεία, δηλαδή με βάση το λεγόμενο «δυαδικό σύστημα» η εκπαίδευση δεν γίνεται μόνο στο σχολείο αλλά και στο χώρο εργασίας, δηλαδή στις επιχειρήσεις. Έτσι ο σκοπός της επαγγελματικής εκπαίδευσης δεν είναι η ολόπλευρη γνώση μιας τέχνης, αλλά η εκπαίδευση πάνω σε μια συγκεκριμένη θέση εργασίας. Οι νέοι που εργάζονται αμείβονται στα πλαίσια της μαθητείας με μισθούς – φιλοδωρήματα, ενώ παράλληλα εξασφαλίζεται η φθηνή εργασία και καταρτίζεται το αυριανό εργατικό δυναμικό – λάστιχο που θα εναλλάσσεται απ' την απασχόληση στην ανεργία μέσα απ' τα προγράμματα «απασχόλησης» που παραχωρούν δωρεάν εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα στους εργοδότες κάτω από τον τίτλο της μαθητείας και της πρακτικής άσκησης.

Την ίδια ώρα πριμοδοτείται το υπάρχον σύστημα κατάρτισης (ΙΕΚ, ΚΕΚ κλπ) με τη στρατολόγηση χιλιάδων μαθητών αποφοίτων Γυμνασίου. Για πρώτη φορά από την Συνταγματική κατοχύρωση της 9χρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης πριν 30 περίπου χρόνια, ωθούνται 15χρονοι μαθητές να εγκαταλείψουν τις σπουδές στο Λύκειο και να ενταχθούν στον αστερισμό της πρόωρης κατάρτισης που εκτός των άλλων έχει και δίδακτρα τόσο στα δημόσια όσο και στα ιδιωτικά ΙΕΚ. Και όσο κι αν ο Υπουργός Παιδείας εξαγγέλλει επιδότηση των διδάκτρων για όλους τους σπουδαστές των δημοσίων ΙΕΚ, από το Σεπτέμβρη του 2013 και έως το 2020, μέσω των Ευρωπαϊκών επιδοτήσεων είναι γνωστό ότι το πρόγραμμα της επιδότησης έχει ημερομηνία λήξης το 2015.

Κάτι τελευταίο αλλά πολύ σημαντικό. Στο νόμο για τη δια βίου εκπαίδευση αντιστοιχίζεται  η τυπική με την μη τυπική και την άτυπη εκπαίδευση. Ανοίγει έτσι ο δρόμος να αποκτήσει κάποιος τα διάφορα πτυχία επιπέδου 2 και 3 κατ' αρχήν και μέσα από άλλα μονοπάτια πέρα από τη δευτεροβάθμια επαγγελματική εκπαίδευση. Με λίγα λόγια ωθούνται χιλιάδες νέοι στο κυνήγι σεμιναρίων ή πρακτικής εργασίας άνευ πληρωμής, προκειμένου να μαζέψουν πιστωτικές μονάδες, αντί να σπουδάσουν στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

«Μάθε το πόστο σου!»

Οι νέες ρυθμίσεις στο χώρο της εκπαίδευσης που στοχεύουν στην έξοδο των φτωχών από τα σχολεία, στην αναδιάρθρωση της επαγγελματικής εκπαίδευσης και στην ιδιωτικοποίηση του δημοσίου, σχετίζεται σαφώς με την πολιτική της φτώχειας, της ανεργίας και της υποτέλειας που έχει οδηγήσει σε περιθωριοποίηση μεγάλα τμήματα του ελληνικού λαού.

Είναι φανερό ότι σ΄ όλες τις περιπτώσεις, πάντα στο πνεύμα των νέων ρυθμίσεων, επιστρατεύεται, βέβαια, η γλώσσα της «κρίσης» του σχολείου, η «πτώση του επιπέδου σπουδών», η «αναντιστοιχία πτυχίου και αγοράς εργασίας», η «σχολική αποτυχία», η «αδιαφορία των μαθητών» κ.λπ. έτσι ώστε μέσα από υπεραπλουστεύσεις να «λιπανθούν» στο «έδαφος» της κοινής γνώμης, ως αναγκαίες και επείγουσες οι επιλογές εκείνες που η υλοποίησή τους δεν αποτελεί παρά μεθόδευση αυτών που διακαώς επιθυμούν να ξεφύγουν από τον κατάλογο των υπευθύνων της κρίσης.

Η έννοια «αγορά» αποτελεί το κεντρικό στοιχείο του νέου σχεδιασμού που επιχειρείται από το Υπουργείο Παιδείας και είναι από αυτή την άποψη το «κλειδί» για να κατανοήσουμε το είδος της εκπαίδευσης, την ποιότητα των σχέσεών της με την κοινωνία και το νέο περιεχόμενό της. Η αγοραία παιδεία αφαιρεί από το λεξιλόγιό της ακόμη και την τυπική ισότητα των προηγούμενων χρόνων στις εκπαιδευτικές ευκαιρίες. Τώρα φέρνει πιο κοντά την ατομική βούληση στον κοινωνικό προσδιορισμό με στόχο η κοινωνική κατανομή μέσω του σχολείου να ανταποκρίνεται στις διαγραφόμενες προοπτικές μιας κοινωνίας με κατεστραμμένη παραγωγική βάση, διογκωμένη ανεργία, υποαπασχόληση, μαύρη εργασία για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού. Προφανώς πάνω από όλα ισχύουν τα λόγια που ακούστηκαν κάμποσα χρόνια πριν στην αγγλική Βουλή από το στόμα συντηρητικού βουλευτή και «συμπύκνωναν» τις οδηγίες του ΟΟΣΑ και της ΕΕ : «Εάν έχουμε έναν ανώτερο και εκπαιδευμένο αλλά άνεργο πληθυσμό ίσως αντιμετωπίσουμε μεγαλύτερες κοινωνικές συγκρούσεις. Υπάρχει ανάγκη να αντιστοιχήσουμε ξανά την κοινωνική θέση και το εκπαιδευτικό επίπεδο. Επιτέλους οι άνθρωποι πρέπει να γνωρίζουν τη θέση τους στην κοινωνία»!

* Χρήστος Κάτσικας, μέλος του Εκπαιδευτικού Ομίλου Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης, Αντιπρόεδρος ΕΛΜΕ Καλλιθέας- Νέας Σμύρνης – Μοσχάτου.

23-7-2013

ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΣΤΟ ΣΗΡΙΑΛ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΩΝ

 

Της Θεοδώρας Μαστραπά*

 

Δεδομένο 1 (από το Σύνταγμα των Ελλήνων) 'Αρθρο 16

1. H τέχνη και η επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες, η ανάπτυξη και η προαγωγή τους αποτελεί υποχρέωση του Kράτους. H ακαδημαϊκή ελευθερία και η ελευθερία της διδασκαλίας δεν απαλλάσσoυν από το καθήκον της υπακοής στο Σύνταγμα.

2. H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Eλλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες.

3. Όλοι οι Έλληνες έχουν δικαίωμα δωρεάν παιδείας, σε όλες τις βαθμίδες της, στα κρατικά εκπαιδευτήρια.

Δεδομένο 2 Κ. Αρβανιτόπουλος (Υπουργός Παιδείας!) σε εκδήλωση του Ομίλου ΑΚΜΗ, πριν από λίγο καιρό:

«Είμαι εδώ με διττή ιδιότητα. Και ως Υπουργός Παιδείας και ως βουλευτής Πειραιά. Μπορεί πυλώνας  της εκπαίδευσης στον τόπο μας  να είναι η δημόσια εκπαίδευση, όμως αυτό δεν μας αποτρέπει να έχουμε υγιείς επιχειρηματικές δραστηριότητες όπως αυτή του Ομίλου ΑΚΜΗ. Τέτοιες επενδύσεις και πρωτοβουλίες σηματοδοτούν μία νέα εποχή  για την πόλη και τη χώρα γενικότερα»

Δεδομένο 3: Την Τρίτη η κυβέρνηση γνωστοποιεί δια των συνήθων διαρροών την πρόθεσή της να καταργήσει 3 τομείς (46 ειδικότητες) δηλαδή τη ραχοκοκαλιά των ΕΠΑΛ.

Είναι προφανές ότι δύο είναι οι μοχλοί που κινούν σ' αυτήν την κατεύθυνση:

α) η κυβέρνηση προσυπογράφοντας τα μνημόνια αποδέχθηκε χιλιάδες απολύσεις από το δημόσιο τομέα με το πρόσχημα του «εξορθολογισμού» (χωρίς να αγνοώ ή να παρακάμπτω τις σαρωτικές αλλαγές που βούλιαξαν τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα στον εργασιακό Μεσαίωνα). Το αντίτιμο είναι οι πολυπόθητες δόσεις από την Ευρώπη που θα στηρίξουν τις τράπεζες.

β) Η επιλογή της επίθεσης στην Τεχνολογική Εκπαίδευση δεν έγινε μόνο μπροστά στα νομικά αδιέξοδα που θα δημιουργούσε οποιαδήποτε άλλη λύση (η απόλυση μόνιμων δημοσίων υπαλλήλων είναι δυνατή μόνο με την κατάργηση του φορέα βλ. ΟΣΚ, ΟΕΒΔ) αλλά κυρίως γιατί εντάσσεται σε ένα συνολικότερο σχέδιο ιδιωτικοποίησης. Οι ειδικότητες που καταργούνται θεωρούνται ιδιαίτερα κερδοφόρες (χαμηλό κόστος δημιουργίας αντίστοιχων τμημάτων σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια, υψηλή ζήτηση).

Δεν μπορεί να παραβλέψει κανείς το γεγονός ότι οι σαρωτικές αλλαγές που επιχειρούνται σήμερα (κι άλλες στο πρόσφατο παρελθόν βλ. εξίσωση κολλεγίων – «ιδιωτικών πανεπιστημίων» με τα δημόσια πανεπιστήμια) κυοφορήθηκαν πολύ νωρίτερα με την πλήρη υποταγή της τότε κυβέρνησης στη συνθήκη της Λισαβόνας (2007), αλλά και με τη συμμόρφωση στην έκθεση του ΟΟΣΑ (2009) για την ελληνική οικονομία (το 4^ο κεφάλαιο αφορά την παιδεία). Το τοπίο συμπληρώνει η έκθεση «Αριθμοί-κλειδιά της εκπαίδευσης στην Ευρώπη-2009» (δίκτυο Eyridice) που επιχειρεί να επιβάλλει τη «γραμμή» των Βρυξελών για την εκπαίδευση.

Και σε απλά ελληνικά: εισηγούνται τη λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων, την επιβολή διδάκτρων στις προπτυχιακές σπουδές στα κρατικά πανεπιστήμια (στα μεταπτυχιακά είναι δεδομένη!), την χρηματοδότηση των πανεπιστημίων μετά από αξιολόγηση, την αξιολόγηση εκπαιδευτικών και σχολείων με βάση τις επιδόσεις των μαθητών (αποκρύπτοντας πάντα πόσοι παράγοντες τη διαμορφώνουν), την εισαγωγή νέων προγραμμάτων διδασκαλίας (ποιος θα ορίσει άραγε το περιεχόμενο και τους στόχους τους;), δημιουργία μηχανισμών χρηματοδότησης από διαφοροποιημένες πηγές (για να συνεννοούμαστε το λέμε χορηγούς), γενίκευση και αύξηση των τροφείων στην προσχολική αγωγή κτλ.

Ποιους εξυπηρετούν και ενάντια σε ποιους στρέφονται τα μέτρα αυτά είναι εύκολο να το αντιληφθεί κανείς. Αναφερόμενοι ειδικά στα ΕΠΑΛ πρέπει να πούμε ότι επανδρώνονταν κυρίως από μαθητές προερχόμενους από εργατικά ή ευρύτερα λαϊκά στρώματα. Το σχολείο αυτό έδινε και γενική μόρφωση αλλά και επαγγελματική κατάρτιση σε διάφορες ειδικότητες παρέχοντας και απολυτήριο και πτυχίο, καθώς και τη δυνατότητα να συμμετάσχει ο/η μαθητής/τρια σε πανελλαδικές εξετάσεις διεκδικώντας στην εισαγωγή του στα ΤΕΙ ή ακόμα και σε ΑΕΙ. Ο κάθε μαθητής, λοιπόν, μπορούσε ανάλογα με τη δυναμική του και τις εκπαιδευτικές αποσκευές του να επιλέξει πόσο ψηλά θα βάλει τον πήχη. Κάθε χρονιά εμείς οι καθηγητές χαιρόμασταν για εκείνους που η προσπάθειά τους ανταμειβόταν και προχωρούσαν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αλλά και για εκείνους που κατάφερναν να παραμείνουν για τρία ακόμα χρόνια στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και επωφελούνταν από τις εμπειρίες (εκπαιδευτικές, κοινωνικές, κτλ) που έχει να προσφέρει το δημόσιο σχολείο, δεν έγιναν απλοί αριθμοί στα στατιστικά της σχολικής διαρροής, που δεν απομονώθηκαν από την εφηβική τους ηλικία στα κοπάδια και τα χωράφια των γονιών (χωρίς να σημαίνει ότι δεν δούλευαν σκληρά σ' αυτά). Ας το πάρουμε χαμπάρι: τα ΕΠΑΛ είναι η ζωντανή απόδειξη της ταξικότητας στην εκπαίδευση. Το θέλετε σε πιο απλά ελληνικά: το σχολείο είναι έτσι δομημένο που δεν προχωρείς, αν δεν έχεις ένα υποστηρικτικό κοινωνικό περιβάλλον (μορφωμένους γονείς, οικονομικές δυνατότητες, μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα που να προβάλλει τη μόρφωση ως αξία).

Τώρα αυτοί οι μαθητές καλούνται να στραφούν στην ιδιωτική εκπαίδευση, προκειμένου να λάβουν στοιχειώδη κατάρτιση και επαγγελματικά δικαιώματα. Σε μια κοινωνία που ολοένα και περισσότερα κοινωνικά στρώματα βυθίζονται στη φτώχεια, ολοένα και περισσότερες οικογένειες ταλανίζονται από την ανεργία, ποιος θα μπορέσει να έχει πρόσβαση στα μορφωτικά αγαθά που το Σύνταγμα ορίζει ως δικαίωμα του ελληνικού λαού; Και ποια στατιστική ή έρευνα μπορεί να ορίσει την απώλεια για την πολύπαθη ήδη ελληνική κοινωνία από τόσα αμόρφωτα παιδιά; Μπορεί κανείς να συνειδητοποιήσει το κοινωνικό κέρδος από μια μάνα που αναθρέφει τα παιδιά της έχοντας λάβει εκπαίδευση νοσηλεύτριας; Μπορεί η κοινωνία να αντιληφθεί τί σημαίνει την εποχή που κλείνουν δομές υγείας και περίθαλψης στα χωριά να υπάρχουν νοσηλεύτριες – απόφοιτες των ΕΠΑΛ που θα κάνουν μια ένεση στους γέροντες ή θα δώσουν πρώτες βοήθειες;

Είναι υπόθεση της κοινωνίας να υπερασπιστεί κάθε δημόσιο αγαθό μπροστά στην επίθεση που αυτά δέχονται και να κάνει πράξη την αλληλεγγύη τώρα! Κάθε απόλυση είναι πληγή στο σώμα της κοινωνίας, κάθε δομή παιδείας, υγείας, κοινωνικών παροχών που κλείνει σηματοδοτεί την εξαθλίωση της κοινωνίας. Αν πρέπει οπωσδήποτε να απολυθεί κάποιος, προτείνω τον υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων καθώς:

α) Δεν υπάρχει λόγος να επιβαρύνει το δημόσιο κορβανά, αν εξυπηρετεί το ιδιωτικό και όχι το δημόσιο συμφέρον και

β) τον περιμένει λαμπρή καριέρα ως PR manager στον Όμιλο ΑΚΜΗ.

Υ.Γ. Για όσους νομίζουν ότι οι συνάδελφοι των 46 ειδικοτήτων ήταν η απαραίτητη «Ιφιγένεια» στην Αυλίδα της «σωτηρίας της πατρίδας», ενημερωτικά σημειώνω ότι όμιλος ΑΚΜΗ έχει και άλλες ειδικότητες.

* Η Θεοδώρα Μαστραπά είναι Φιλόλογος στο ΕΠΑΛ Καλαβρύτων – Αντιπρόεδρος στο Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Β' ΑΧΑΪΑΣ – Μέλος της Αριστερής Πρωτοβουλίας

Αρνητικό ρεκόρ εισακτέων: Αποψιλώνουν τα ΤΕΙ και τις ανθρωπιστικές επιστήμες

 

Της Π. Στεφανάκου

 

Αρνητικό ρεκόρ σημειώνει ο αριθμός των εισακτέων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, πέφτοντας κάτω από τις 70.000. Παρά τις διαβεβαιώσεις του ότι η μείωση των θέσεων θα είναι ελάχιστη, ο υπουργός Παιδείας έβαλε το μαχαίρι βαθιά, ανακοινώνοντας χθες ότι ο αριθμός των εισακτέων δεν θα ξεπερνά τις 69.288 (μείωση κατά 8,94%). Με την κίνηση αυτή, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας σηματοδοτεί τη στροφή στο κλειστό πανεπιστήμιο.

Στο πανεπιστήμιο που θα απευθύνεται σε λίγους και θα αποκλείει όσους δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στο τεράστιο κόστος της εντατικής και πολυετούς προετοιμασίας που απαιτεί η θεματολογία των πανελλαδικών εξετάσεων.

Κάτω από τις 70.000 οι θέσεις στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ιστορικό χαμηλό πιάνουν τα τεχνολογικά ιδρύματα, που βλέπουν μείωση κατά 28%. Το πεδίο ανθρωπιστικών και κοινωνικών επιστημών χάνει 2.430 θέσεις

Σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοίνωσε το υπουργείο Παιδείας, η μείωση στα ΤΕΙ πιάνει ιστορικό χαμηλό. Οι θέσεις ορίζονται στις 22.794 έναντι 31.713 πέρυσι, με ποσοστιαία μεταβολή κατά 28,1%! Αν την πρώτη χρονιά εφαρμογής της «Αθηνάς», όπου ο υπουργός Παιδείας έβαλε τα δυνατά του για να κρατηθούν χαμηλά οι τόνοι και να μην αποκαλυφθούν τα σχέδια αποψίλωσης των ΤΕΙ, έγινε τέτοιο μαχαίρωμα, μπορεί να καταλάβει κανείς τι θα ακολουθήσει τα επόμενα χρόνια. Ο χώρος της τριτοβάθμιας τεχνολογικής εκπαίδευσης πλήττεται βάναυσα, προκαλώντας εύλογες ανησυχίες για τη στόχευση αυτής της πολιτικής. Είναι γνωστό ότι η αποψίλωση των ΤΕΙ ωφελεί ιδιαιτέρως τα κολέγια τα οποία δραστηριοποιούνται σε πολλούς από τους τομείς των τεχνολογικών ιδρυμάτων και φιλοδοξούν να γίνουν ο κύριος πόλος παροχής τεχνολογικής εκπαίδευσης.

Επιπλέον, ο φετινός αριθμός εισακτέων σηματοδοτεί και τη στροφή της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στο λεγόμενο πανεπιστήμιο της αγοράς, όπου οι ανθρωπιστικές σπουδές θεωρούνται παρακατιανές και εκτοπίζονται. Από τα στοιχεία είναι προφανής η πολιτική συρρίκνωσης του τομέα των ανθρωπιστικών σπουδών. Συγκεκριμένα, το μόνο επιστημονικό πεδίο που θίγεται στα πανεπιστήμια, βλέποντας μείωση των διαθέσιμων θέσεων, είναι αυτό των ανθρωπιστικών, νομικών και κοινωνικών επιστημών. Οι θέσεις στο πεδίο αυτό μειώνονται κατά 1.430 (γενική σειρά), με ποσοστιαία μείωση κατά 8,27% σε σχέση με πέρυσι. Σε απόλυτους αριθμούς η μείωση έχει ως εξής: από 17.285 πέρυσι, πέφτουν στις 15.855 φέτος. Στα ΤΕΙ, οι θέσεις στις ανθρωπιστικές σπουδές κόβονται σχεδόν στο μισό: από 2.355 πέρυσι σε 1.335 φέτος (μείωση κατά 43,31%). Αθροιστικά, οι ανθρωπιστικές επιστήμες χάνουν 2.430 θέσεις. Η μείωση θα είναι μεγαλύτερη αν συμπεριληφθεί και το κόψιμο θέσεων του πεδίου αυτού που καταλαμβάνουν οι υποψήφιοι των ειδικών κατηγοριών (πολύτεκνοι, τρίτεκνοι κ.ά.).

Να σημειωθεί ότι στα ΤΕΙ το ανθρωπιστικό πεδίο είναι αυτό που δέχεται το μεγαλύτερο πλήγμα, γεγονός που δείχνει και την επιχείρηση αλλαγής του προσανατολισμού των τεχνολογικών ιδρυμάτων. Ακολουθούν το πεδίο επιστημών οικονομίας και διοίκησης, με περικοπές της τάξης του 37,5%, το πεδίο τεχνολογικών επιστημών, με μείωση κατά 29,28%, το πεδίο επιστημών υγείας, με μείωση της τάξης του 11,77%, ενώ σταθερό μένει το πεδίο θετικών επιστημών, με μείωση κατά 0,31%. Συνολικά, οι θέσεις που χάνονται είναι 8.705 (7.475 από τη γενική σειρά και 1.230 από την ειδική σειρά). Τα δύο πρώτα πεδία που πετσοκόβονται είναι και αυτά που κυρίως δραστηριοποιούνται οι κολεγιάρχες.

Το ηλεκτροσόκ στα ΤΕΙ δεν πέρασε στα ΑΕΙ, με εξαίρεση το πεδίο των ανθρωπιστικών επιστημών. Μάλιστα, εδώ υπάρχει και αύξηση των θέσεων σε ποσοστό 4,10%. Το πεδίο που επωφελείται περισσότερο είναι των θετικών επιστημών (αύξηση κατά 16,65%), των τεχνολογικών επιστημών (κατά 15,77%) και ακολουθούν οι επιστήμες υγείας (κατά 9,65%) και οι επιστήμες οικονομίας και διοίκησης (κατά 7,82%). Στα πεδία αυτά, οι θέσεις της γενικής σειράς αυξάνονται κατά 2.630 (κατά 1.180 στο πεδίο θετικών επιστημών, 205 στο πεδίο επιστημών υγείας, 820 στο πεδίο τεχνολογικών επιστημών και 425 στο πεδίο των επιστημών οικονομίας και διοίκησης). Το γεγονός της αύξησης που καταγράφεται φέτος είναι παροδικό και γίνεται προκειμένου η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας να ισοφαρίσει τη δραματική περικοπή των θέσεων στα ΤΕΙ. Άλλωστε, σύμφωνα με πληροφορίες, η αύξηση των θέσεων στα συγκεκριμένα πεδία θα ήταν μικρότερη αν δεν είχε προηγηθεί σκληρή κόντρα μεταξύ του υπουργού και του υφυπουργού Παιδείας, με τον δεύτερο να τάσσεται υπέρ της τήρησης των δεσμεύσεων που είχαν ληφθεί κατά την ανακοίνωση του σχεδίου της «Αθηνάς». Τότε, ο Κ. Αρβανιτόπουλος μιλούσε για μείωση κατά 2.000 θέσεις…

ΠΗΓΗ: Η ΑΥΓΗ, 12/6/2013.  Το είδα:12-6-2013,  http://www.alfavita.gr/arthra/…CF%82#ixzz2W4rtP53L

Storytelling vs συμβολικές πρακτικές αντίστασης

(με αφορμή την απαντητική επιστολή Καραγιάννη στον υπουργό παιδείας)*

 

Της Άννας Σολωμού**

 

Η ιστορία [της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης] επαναλαμβάνεται.

Πρόκειται άραγε τούτη τη φορά να είναι η τελευταία παράσταση της κωμωδίας; 

                                                                                                     Δ. Γληνός 1929

 

Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση δεν έγινε, εκκρεμεί. Εκκρεμεί από το 1899 και μαζί με αυτήν εκκρεμεί και ο ενταφιασμός του «άταφου νεκρού» του Γληνού…

Εκκρεμότητες ιστορικές, κοινωνικές, πολιτικές που σπάνια θα αποδοθούν ως ευθύνες στους εκάστοτε, παρά την αέναη ενσωμάτωσή τους, στην χαμηλότατη ποιότητα του σχολείου, που παραμένει σταθερή αξία από συστάσεως του Νεοελληνικού κράτους έως και σήμερα.

Ποια ανεξήγητη μοίρα να βαραίνει άραγε την αστική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που από το 1917 δεν ήρθε ακόμη, την ίδια στιγμή που η κοινωνική αριθμητική εδώ και δεκαετίες φωταγωγεί μεγαλοπρεπώς το μέγεθος των ανισοτήτων στο σχολείο και την συνεχή τους διεύρυνση –  μέσω πρακτικών που επιμένουν σταθερές κι αναλλοίωτες – παρασκηνιακά διαχρονικά προϊόντα πολιτικών επιλογών, στρατευμένων διανοούμενων, συγκρούσεων συμφερόντων και πολιτικών δυνάμεων;

Μήπως τελικά η περιφρούρηση της ημερομηνίας υλοποίησης των πανελληνίων εξετάσεων και οι ιστορίες που λέγονται γύρω από αυτή, είναι το ελιξίριο στην δημιουργία ευτυχισμένων εφήβων, που αφού παραδώσουν το γραπτό τους, θα διαλάθουν της ψυχικής διαταραχής και πιασμένοι χέρι – χέρι με τους άνεργους γονείς τους, θα τρέξουν στις παραλίες για να προλάβουν «τα μπάνια του λαού»;

Ευτυχισμένα παιδιά, έφηβοι λίγα βήματα πριν την ενηλικίωση που αποσυντίθενται η υποκειμενική τους όψη, μέσα από την οπτική γωνία των εκάστοτε συγγραφέων τους, που τα μετατρέπουν σε αντικείμενα πειραματισμού κι αναπαράστασης, χάριν της «μυθιστοριματοποίησης» της εκπαίδευσης στην ύστερη μετανεωτερική της εκδοχή.

Και που συχνάζουν αυτοί οι ανυποψίαστοι για την ευτυχία που τους περιμένει έφηβοι; Που μπορεί να τους συναντήσει κάποιος για να τους αφηγηθεί το προκαθορισμένο πεπρωμένο τους, που θα μετατρέψει την παιδική τους αφέλεια σε ακέραιο χαρακτήρα;

Ένα μεγάλο ποσοστό μπορεί κανείς να συναντήσει στο χώρο των ψυχικών διαταραχών. Μην τους αναζητήσετε σε πλατείες, σε αθλοπαιδιές, γιατί έπαψαν από καιρό να συναντιούνται εκεί. Βρίσκονται στα στέκια με τις αγχώδεις διαταραχές και τους ιδεοψυχαναγκασμούς πριν ακόμα όλα αυτά προκύψουν ως συμπτώματα δυσλειτουργίας της δικής τους ζωής και των όποιων επιλογών κάνουν ως ενήλικες. Το σώμα τους είναι «ντυμένο» ‘άλλοτε με τον ανορεκτικό κι άλλοτε με τον βουλιμικό -παράωρα κατακερματισμένο εαυτό- ενώ θραύσματα της προσωπικότητάς τους αποτυπώνονται στα χαρακωμένα και γεμάτα εγκαύματα χέρια τους.

– «Γιατί χαρακώνεσαι Μαρία;», ρωτάω την δεκαεξάχρονη που στέκεται απέναντί μου Ιούνιο μήνα κρυμμένη στο μπουφάν της.

– «Ξέρετε, όταν χαρακώνω τα χέρια μου» ψελλίζει εκείνη «πονάω σωματικά και ξεχνάω για λίγο τον πόνο της ψυχής μου…».

Αργότερα θα μου δείξει σηκώνοντας τα μανίκια τον τρόπο που έχει βρει μαζί με τους φίλους της να «φεύγει» από το εξεταστικό της άγχος.

Οι έφηβοι μαθητές από καιρό τώρα δεν συχνάζουν στα στέκια που συνομιλούν με τα όνειρα και για τα όνειρά τους. Γιατί η παπαγαλία και η στοχοπροσήλωση είναι τα θέματα που τους απασχολούν στα chat rooms, ενοχοποιημένοι κάτω από τις ηθικές επιταγές, που επιτάσσουν την συμμετοχή σε αξιολογικές διαδικασίες, για τις οποίες οι γονείς τρέφουν με το υστέρημά τους την Λερναία Ύδρα της παραπαιδείας.

Ο Freire μιλούσε με την ζωή και το έργο του για την κατάργηση της εργαλειακής γνώσης, προς όφελος του κριτικού στοχασμού, που κάνει τον άνθρωπο κοινωνό της δύναμης που έχει το σώμα του και το μυαλό του, η γνώση κι εργασία του να αλλάζει τον κόσμο και την κοινωνία προς το καλύτερο… Αλλά κι αυτόν θα τον αξιοποιήσουμε στην εποχή της κατάρτισης κάθε που θα ανασύρουμε ανέργους καταρρακωμένους ενήλικες για να τους διδάξουμε να «μαθαίνουν πώς να μαθαίνουν» μιας κι απέτυχαν να το μάθουν όταν ήταν παιδιά.

Πολλοί από τους σημερινούς εφήβους που στέκονται υπνωτισμένοι μπροστά στην κερκόπορτα των εξετάσεων, γερασμένοι παράωρα σωματικά, πνευματικά και ψυχικά από την πολύχρονη άσκηση της αφομοιωτικής εκδοχής της ύπαρξής τους, με ταυτόχρονη απαγόρευση στη αξιοποίηση του δεξιού ημισφαιρίου του εγκεφάλου τους, αλλά και της ικανότητας για στοχασμό και ορθολογική σκέψη να συμμετέχουν στην μάθησή τους, είναι κόρες και γιοι δασκάλων και καθηγητών. Των καθηγητών που πήραν πριν λίγες ημέρες την απόφαση να αντισταθούν συμβολικά στο μετανεωτερικό χειραγωγημένο περιβάλλον της εκπαίδευσης με μια εφηβική ελπίδα. Εκείνη του σχεδιασμού ενός νέου πεδίου δημοκρατικών αγώνων στο χώρο της παιδείας…

Όμως αντί για αυτό συναντήθηκαν με την προτροπή της αφήγησης που απευθύνουν όλοι οι θεσμοί εξουσίας στην νέα αφηγηματική τάξη οδηγώντας από την εστίαση στην αφεστίαση. Κι έτσι αφηγηματοποιήθηκε ένας παρ' ολίγον αγώνας για την παιδεία σε μια σχεδόν εγκληματική ενέργεια αδίστακτων εκπαιδευτικών ενάντια στα ίδια τους τα παιδιά και τους μαθητές τους.

* http://manitaritoubounou.wordpress.com/2013/06/07/mama-an8rwpos-fantaros-psychiatr/

** Άννα Σολωμού, Ψυχολόγος, Οικογενειακή Θεραπεύτρια, Υποψήφια διδάκτωρ Πανεπιστημίου Πατρών

Πριμοδοτούν εμφύλιους στους εκπαιδευτικούς την ίδια ώρα που επιχειρούν κατάργηση οργανικών θέσεων

 

Του Χρήστου Κάτσικα

 

«Θέλω να τα πω όπως τα έχω στην καρδιά και στο μυαλό»

          

Είναι πια φανερό, ακόμη και στους πιο δύσπιστους, ακόμη και σ' αυτούς που χρόνια πολλά βάσιζαν τη γραμματική και το συντακτικό των αναγνώσεών τους για το «που πάει η εκπαίδευση» στις περίτεχνες διακηρύξεις της κυρίαρχης πολιτικής, ότι οι εκπαιδευτικοί (όπως και όλος ο κόσμος της εργασίας) βρίσκονται μπροστά σε μια «επιχείρηση» συνολικής αλλαγής του τοπίου στη δημόσια εκπαίδευση από την πρώτη μικρή του δημοτικού μέχρι και το Πανεπιστήμιο και τα μεταπτυχιακά προγράμματα.

Η «επιχείρηση» αυτή αφορά τη δομή της εκπαίδευσης (1), την κατεύθυνσή της, το περιεχόμενο (2), το μισθό, τη σύνταξη και βεβαίως κυρίαρχα τις εργασιακές σχέσεις.

Οργανική θέση, ωράριο, δικαίωμα μετάθεσης – απόσπασης, μονιμότητα,  προβάλλονται από το Υπουργείο Παιδείας, με τη βοήθεια των ηλεκτρονικών μας κουβερνάντων (3), σαν αναχρονισμός, σαν παλιομοδίτικες αντιλήψεις, που πρέπει όχι μόνο να εξαφανιστούν από το εκπαιδευτικό τοπίο αλλά να σβήσουν και από τη συλλογική μνήμη.

«Αλλάζουνε εντός μου τα σύνορα του κόσμου»

 Όποιος έχει μάτια να δει και την τιμιότητα να πιστέψει στα μάτια του αισθάνεται ότι το Υπουργείο Παιδείας, σιγά και σταθερά, λιπαίνει το έδαφος για την "κατασκευή" εκπαιδευτικών χωρίς ωράριο έτσι ώστε αμέσως μετά να νομιμοποιήσει στην κοινή γνώμη τα σχέδιά του για μετακινήσεις, μετατάξεις και απολύσεις.

Η πρόσφατη ρύθμιση του Υπουργείου Παιδείας για το ωράριο και τις υποχρεωτικές μετακινήσεις οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε απώλεια χιλιάδων οργανικών θέσεων, σε μετακίνηση εκπαιδευτικών από νομό σε νομό, σε διάθεση, σε μετάταξη και βεβαίως σε απόλυση.

Οι αλλαγές στο ωρολόγιο πρόγραμμα του Λυκείου από τη νέα σχολική χρονιά, το κλείσιμο 1056 σχολείων και άλλων τόσων που σχεδιάζεται να κλείσουν τα επόμενα χρόνια, το στρίμωγμα μαθητών σε υπερφορτωμένες τάξεις,  το κόψιμο μαθημάτων στο Γυμνάσιο και στο νέο Τεχνολογικό Λύκειο, η ρύθμιση με τη μείωση των ωρών ξένων γλωσσών, ο μηδενισμός νέων διορισμών, η πρωτοφανής μείωση των μεταθέσεων σε συνδυασμό με την κακόφημη αξιολόγηση και το Μέντορα (4), η σχεδιαζόμενη νέα «αρχιτεκτονική» στη δομή και στη διοίκηση της εκπαίδευσης και η προοπτική περάσματος του δημόσιου σχολείου και πανεπιστημίου στους Καλλικρατικούς Δήμους και Περιφέρειες (5), μαζί με το συντριπτικό χτύπημα στα Πανεπιστήμια (6) είναι το σκοτεινό μέλλον που «υφαίνει» το Υπουργείο Παιδείας για τη δημόσια εκπαίδευση και τους εκπαιδευτικούς με την ευκαιρία της οικονομικής κρίσης.

Όπως πολύ εύστοχα επισημαίνει ο Μιχάλης Παπαδόπουλος «αν κοιτάξει κανείς συνολικά "τις επεμβάσεις χωρίς αναισθητικό" της κυβέρνησης στα σχολεία, το κλείσιμο ολόκληρων μονάδων, τη συγχώνευση άλλων, την ίδρυση Πρότυπων Πειραματικών Σχολείων με πενταετή θητεία  των εκπαιδευτικών,  την ουσιαστική κατάργηση σε πολλά σχολεία των Γερμανικών ή των Γαλλικών ως δεύτερης ξένης  γλώσσας μπορεί να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι πίσω από όλες αυτές τις αλλαγές κρύβεται ένας και μοναδικός βασικός στόχος, η κατάργηση της οργανικής θέσης  των εκπαιδευτικών. Όπως φαίνεται στο νέο νόμο για τα Πρότυπα Πειραματικά πολλοί εκπαιδευτικοί με οργανική θέση στα νυν  Πειραματικά  με το πρόσχημα της αξιολόγησης θα βρεθούν στη διάθεση του ΠΥΣΔΕ με δήθεν προτεραιότητα, το καρότο δηλαδή, για να απεμπολήσουν τη θέση τους. Αλλά και αν ακόμη συνεχίσουν  στα Πρότυπα Πειραματικά μετά από πενταετή θητεία πάλι θα βρεθούν στη διάθεση του ΠΥΣΔΕ. Αυτή η διαδικασία θα αποτελέσει το πείραμα για το νέο σύστημα διορισμών και θητείας σε ένα σχολείο» (7).

«Το Υπουργείο  υπόσχεται  «νέα σύνορα»  στις αναθέσεις μαθημάτων για να υποσκάψει την άμυνά μας – Απαντάμε: Καμιά αλλαγή – ενότητα -αλληλεγγύη – αγώνας»

Την ίδια στιγμή σε μια κίνηση παραπλάνησης, εξαπάτησης και δημιουργίας εμφυλιοπολεμικού κλίματος στη λογική του «διαίρει και βασίλευε» το Υπουργείο Παιδείας προσφέρει μαθήματα μιας ειδικότητας σε άλλη. Θυμίζουμε ότι η πρώην Υφυπουργός Παιδείας Ε. Χριστοφιλοπούλου στην προσπάθειά της να μεταθέσει το πρόβλημα που δημιουργεί η ρύθμιση για τις ξένες γλώσσες  δεν διστάζει να υποσχεθεί ξεθεμελίωμα των συνόρων της ανάθεσης μαθημάτων : «Εμείς δεν είπαμε ποτέ ότι δεν θα αξιοποιήσουμε τους καθηγητές των ξένων γλωσσών. Οι καθηγητές αυτοί, πολλοί από αυτούς διδάσκουν και στα δημοτικά και συμπληρώνουν ωράριο και βεβαίως έχουν και τη δυνατότητα να διδάξουν λογοτεχνία, είναι καθηγητές λογοτεχνίας και ίσως και κάποιο άλλο μάθημα» (8).

Το τελευταίο χρονικό διάστημα είναι φανερό ότι κάποιοι φροντίζουν να στρέψουν τους διάφορους κλάδους των εκπαιδευτικών τον έναν εναντίον του άλλου. Ο στόχος είναι προφανής: να ξεφύγουν, μέσα από το προπέτασμα καπνού, οι πραγματικά υπεύθυνοι για την κατάσταση στην εκπαίδευση αλλά κυρίως για τις ρυθμίσεις που ακολουθούν και που θα χειροτερεύσουν την κατάσταση στην ήδη ρημαγμένη εκπαιδευτική γη.

 «….Ο πόλεμος βασίζεται στην εξαπάτηση. Αν ο εχθρός σου ξεκουράζεται, μην τον αφήσεις σε ησυχία. Αν οι δυνάμεις του είναι ενωμένες, διάσπασέ τες.  Κάνε επίθεση, όταν είναι απροετοίμαστος. Να εμφανίζεσαι εκεί που δεν σε περιμένει…»

(Σουν Τζου, Η τέχνη του πολέμου)

Ρίχνουν «αθώες» προτάσεις για καθηγητές που μπορούν να εργαστούν στις τελευταίες τάξεις των  Δημοτικών σχολείων, νηπιαγωγούς που μπορούν να εργαστούν στις πρώτες. Πατάνε πάνω στην αυξημένη ανεργία των ειδικοτήτων των εκπαιδευτικών, λιπαίνουν την αφέλεια και την κοινωνική στραβωμάρα, «γαργαλάνε» τις χαμηλές συνειδήσεις, πριμοδοτούν αντιλήψεις του τύπου «για τη δική μου καλύβα που καίγεται φταίει του διπλανού που δεν καίγεται ακόμη»… Οι ίδιοι που ευθύνονται για την αδιοριστία και την ανεργία, για τους χιλιάδες ωρομίσθιους των 300 ευρώ, οι ίδιοι που ετοιμάζουν προσλήψεις με το σταγονόμετρο, αυτοί που με το πιστοποιητικό «Παιδαγωγικής Επάρκειας» ετοιμάζονται να αποσυνδέσουν το πτυχίο από το επάγγελμα, αυτοί που έκαναν άνω κάτω τις ειδικότητες και τις αναθέσεις, ΤΩΡΑ, χέρι χέρι με τους µάγιστρους και τους διανοούμενους της αυλής και της οθόνης, αυτή τη γνωστή διασταύρωση τιτλούχων, εµπορευµατούχων και μηχανορράφων, ρίχνουν το σπόρο για πολλούς μικρούς εμφύλιους που θα διασπάσουν την εκπαιδευτική κοινότητα, θα την τραυματίσουν θανάσιμα και θα την καταστήσουν αδύναμη να αντιμετωπίσει το νέο εργασιακό μεσαίωνα που ετοιμάζουν.

Και κάποιοι εκπαιδευτικοί πέφτουν στην παγίδα. Και είναι έτοιμοι να χάψουν το παραμύθι. Πως δήθεν για την ανεργία των φιλολόγων, των μαθηματικών, των φυσικών κλπ δεν φταίει η πολιτική των ελάχιστων διορισμών, δεν φταίει η ανεργία, αλλά φταίνε οι δάσκαλοι «που επιμένουν να κάνουν αυτοί μάθημα στις απαιτητικές τάξεις των δημοτικών σχολείων»…Για την ανεργία των καθηγητών της Πληροφορικής φταίνε «οι μαθηματικοί που άρπαξαν πολλές θέσεις». Για την ανεργία των φιλολόγων φταίνε οι συνάδελφοί τους των Ξενόγλωσσων μαθημάτων «που τους άρπαξαν το μάθημα της ιστορίας». Έτσι για τα προβλήματα των πτυχιούχων των Πανεπιστημίων φταίνε οι πτυχιούχοι των ΤΕΙ που «θέλουν να τους πάρουν τα εργασιακά δικαιώματα» και για τα προβλήματα των πτυχιούχων των ΤΕΙ «φταίνε οι πτυχιούχοι των Πανεπιστημίων που δεν τους αφήνουν να έχουν επαγγελματικά δικαιώματα»…

Λίγα χρόνια πριν κάποιοι προσπάθησαν να μετατρέψουν την αγανάκτηση των εκπαιδευτικών για τους χαμηλούς μισθούς σε αίτημα των καθηγητών του Λυκείου να παίρνουν περισσότερα από τους καθηγητές του Γυμνασίου.

Προσοχή! Αν οι αντιλήψεις αυτές κυριαρχήσουν τότε είναι σίγουρο ότι αφενός καμιά ευκαιρία για δουλειά δεν θα ανοίξει για τους εκπαιδευτικούς, αφετέρου, την ώρα που θα κονταροχτυπιούνται μεταξύ τους θα αφήνουν ανοιχτά πόρτες και παράθυρα για να περάσει ο οδοστρωτήρας από πάνω τους.

Ξέρω ότι οι σκέψεις αυτές δεν είναι σήμερα δημοφιλείς σε κάποιους εκπαιδευτικούς που βλέπουν όσο βλέπουν τα μάτια τους ενώ περισσότερο από ποτέ οφείλουν να βλέπουν με το μυαλό τους. Οφείλουν να αναρωτηθούν: Πόσοι και πόσο θα κερδίσουν αν αλλάξουν τα «σύνορα» στις βαθμίδες και τις ειδικότητες όταν ο εργοδότης επιβάλλει δραστική μείωση προσλήψεων τέτοια που θα ισοδυναμεί ουσιαστικά με το τέλος των προσλήψεων; Πόσοι και πόσο θα ωφεληθούν όταν ο εργοδότης επιβάλλει ελαστικοποίηση της εργασίας, μόνιμη μείωση των μισθών, αύξηση του ωραρίου και στο τέλος κατάργηση της μονιμότητας αρχίζοντας από τους νεοεισερχόμενους; Ποιοι και με πια ενότητα «ψυχής και σώματος» θα μπορέσουν να αποτρέψουν τότε την καταιγίδα;

«Έχω βαρεθεί. Δε θέλω να εξηγώ πρέπει εσύ να διαλέξεις»

Όσοι παραμένουν ξύπνιοι για να μπορούν να ονειρεύονται ΑΝΑΣΤΑΣΗ των ΖΩΝΤΑΝΩΝ, ξέρουν καλά ότι τα προβλήματα δεν είναι εκπαιδευτικά. Είναι πολιτικά και οικονομικά που αντανακλώνται στην εκπαίδευση. 

Κι όποιος, χωμένος στις συστάδες των θάμνων που τον περιβάλλουν, χάνει το δάσος από το οπτικό του πεδίο, δεν έχει παρά να υποβληθεί στη βάσανο να κάνει λίγο πίσω ή λίγο μπρος και να δει τα πράγματα όπως έχουν, όπως φτιάχτηκαν κι όπως προοιωνίζονται για αύριο. Δύσκολα πράγματα, αλλά απολύτως αναγκαία.

Γίνεται φανερό ότι αυτά τα σχέδια αφορούν κάθε εκπαιδευτικό, κάθε γονιό και κάθε μαθητή. Πρόκειται για συντριπτικό χτύπημα στη δημόσια εκπαίδευση, στο περιεχόμενο και τις κατευθύνσεις της, για κρυφή και φανερή ιδιωτικοποίηση πλευρών της, για βίαιη μείωση του διδακτικού προσωπικού.

Αυτά τα σχέδια πρέπει να αντιμετωπιστούν άμεσα με την πιο πλατιά ενημέρωση και κινητοποίηση όλων όσων σχετίζονται με το δημόσιο σχολείο, όλων των εργαζομένων. Η ΟΛΜΕ και η ΔΟΕ, οι ΕΛΜΕ και οι διδασκαλικοί Σύλλογοι, απεργιακές επιτροπές και επιτροπές αγώνα, πρέπει να πάρουν άμεσα μέτρα. οι ενώσεις γονέων χέρι χέρι με τους εκπαιδευτικούς πρέπει να αρνηθούν τη φτωχοποίηση του δημόσιου σχολείου.

Οργανωμένα. Όχι χωριστά, ούτε υποταγμένα. Με το σύνθημα που ενώνει την τάξη: Ανατροπή αυτής της πολιτικής που στέλνει εμάς και τα παιδιά μας στην κόλαση. Να τολμήσουμε να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους: Κυβέρνηση (και Χρυσή Αυγή) – Ευρωπαϊκή Ένωση – ΔΝΤ φτιάχνουν φέρετρα για εμάς και ψυχιατρεία για τους γιους και τις κόρες μας. Ένα είναι σίγουρο: εάν δεν αλλάξουμε τον κόσμο, πολλοί θα αλλάξουμε κόσμο.

Kάθε Mινώταυρος και κάθε Λαβύρινθος μπορεί να αντιμετωπιστεί!

 

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

 

1. Χρήστου Κάτσικα, Αναδιάρθρωση της διοίκησης της εκπαίδευσης: Ασφυκτικός έλεγχος και ιδιωτικοποίηση, βλέπε: http://www.alfavita.gr/artro.php?id=33012

2. Χρήστου Κάτσικα, Ο σχεδιασμός του Υπουργείου Παιδείας για το «νέο» σχολείο, βλέπε: http://www.alfavita.gr/artro.php?id=3285

3. Χρήστου Κάτσικα,  Η έρευνα «κοινής γνώμης» ως επικοινωνιακό όχημα για τις αλλαγές στην εκπαίδευση – Δεν είμαστε αμερικανάκια κα Υπουργέ της Παιδείας!  Βλέπε: http://www.alfavita.gr/artro.php?id=26910

4. Χρήστου Κάτσικα,  Ο μέντορας, η μετάταξη και η απόλυση! Βλέπε: http://www.alfavita.gr/ank_b/ank1_5_10_958.php

5. Χρήστου Κάτσικα,  Σχέδιο "Καλλικράτης": Η μεγάλη απειλή για το δημόσιο σχολείο, το γονιό και τον εκπαιδευτικό, βλέπε: http://www.alfavita.gr/artro.php?id=5583

6. Μιχάλη Παπαδόπουλου Στόχος πρώτος η οργανική θέση των εκπαιδευτικών, στόχος δεύτερος η μονιμότητα; Βλέπε: http://www.alfavita.gr/artro.php?id=35549

7. Χρήστου Κάτσικα, Κώστα Θεριανού Οι νέες εξαγγελίες για τα πανεπιστήμια – Οδηγός ιδιωτικοποίησης: "Βγάλτε το ψωμί σας μόνοι σας!",  βλέπε: http://www.alfavita.gr/artro.php?id=4000

8. Υφυπουργός Παιδείας Ε. Χριστοφιλοπούλου: Οι εκπαιδευτικοί Ξένων Γλωσσών θα συμπληρώνουν ωράριο διδάσκοντας το μάθημα της λογοτεχνίας, βλέπε: http://www.alfavita.gr/artro.php?id=35746

ΠΗΓΗ: 1-6-2013,  http://www.alfavita.gr/apopsi/…BD#ixzz2UwyF4eQS

14 σημεία και 1 αίτημα για τα «Κενά και πλεονάσματα 2013» – «Καλλικράτης» κενών και πλεονασμάτων

 

 Των αιρετών Παν. Μπούρδαλα και Αντ. Ναξάκη

 

Μετά τη δημοσίευση της νέας εγκυκλίου του Υπουργείου Παιδείας «Υπολογισμός κενών και πλεονασμάτων εκπαιδευτικού προσωπικού Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης για το σχολικό έτος 2013-2014», Αρ. Πρωτ. 70607/Δ2,  Μαρούσι, 23/05/2013, γενούνται πολλά ερωτήματα, παρατηρήσεις και πιθανά αντιφάσεις.   

1) Η εγκύκλιος είναι υπερβολικά καθυστερημένη. Για πρώτη φορά έρχεται Μάιο και μάλιστα στο τέλος του. Άλλες φορές οι καθυστερημένες εγκύκλιοι έρχονταν αρχές έως μέσα Απριλίου, ενώ οι νομότυπες αρχές Μαρτίου.

2) Έχει και αυτή το στοιχείο του διπλού αιφνιδιασμού, δηλαδή έρχεται χωρίς προειδοποίηση και ζητά απάντηση σε σύντομο χρονικό διάστημα.

3) Το υπουργείο τελικά θα κάνει κάποιες εθελοντικές μεταθέσεις. Η όλη φιλοσοφία του είναι να γίνουν ελάχιστες. Απ' αυτή την έποψη δεν ευνοούνται όσοι παλεύουν να πάρουν μετάθεση από περιοχές μακρινές προς τους τόπους μόνιμης κατοικίας ή συμφερόντων. Ευνοείται αντίθετα μία μερίδα που κινδυνεύει να βρεθεί μακριά και σε άλλη περιοχή μετάθεσης (συνήθως Νομό) λόγω των πρωτόγνωρων υποχρεωτικών μεταθέσεων.

4) Η εγκύκλιος δεν κάνει καμία άμεση ή έμμεση αναφορά στις υποχρεωτικές μεταθέσεις. Δεν γνωρίζουμε μάλιστα αν το Π.Δ. έχει υπογραφεί ή θα γίνει και άλλη επεξεργασία, αφού πέραν των άμεσων ή έμμεσων απολύσεων που θα επιφέρει, έχει πολλά σοβαρά τεχνικά προβλήματα.

5) Βάση των κενών και πλεονασμάτων αποτελούν: α) Το νέο διδ. ωράριο (+ 2 ώρες). β) Λαμβάνονται ως υπαρκτές όλες οι οργανικές θέσεις, ακόμη και των επί θητεία στελεχών, πλην ελάχιστων περιπτώσεων (αποσπασμένοι στο εξωτερικό πάνω από ένα χρόνο και πιθανά των προσωποπαγών οργανικών). γ) Τα υπάρχοντα δηλωμένα τμήματα από τους Διευθυντές και τη Διοίκηση στο Survey ανά σχολείο.

6) Το Υπουργείο θέτει αυτό για πρώτη φορά τα κενά και πλεονάσματα, με βάσει τα στοιχεία από το «σύστημα καταγραφής Survey» και τα βοηθητικά στοιχεία που στάλθηκαν στις 10 Μαΐου 2013. Ζητά από τα ΠΥΣΔΕ να δικαιολογήσουν πιθανές αλλαγές! Ουσιαστικά αφαιρεί απ' αυτά την κύρια αρμοδιότητα να έχουν αυτοτελή απόφαση, αλλά αυτή  την έχει ουσιαστικά και ελέγχει το Υπ. Παιδείας – υπό την εποπτεία της τρόικας -, το οποίο βάζει και τους απόλυτους όρους (κάτι ως «Καλλικράτης» κενών και πλεονασμάτων).

7)  Εάν οι μετατάξεις στην Α/βάθμια από τη Β/βάθμια είχαν γίνει έγκαιρα, θα είχαμε λιγότερα πλεονάσματα (π.χ. ΠΕ05, ΠΕ19-20, κλπ) ή αλλού κενά, ενώ τώρα γίνεται το αντίθετο. Λέει η εγκύκλιος:

«Εύλογα εννοείται ότι ως οργανικά ανήκοντες με υποχρεωτικό ωράριο θα πρέπει να υπολογιστούν και οι εκπαιδευτικοί της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης που υπέβαλαν αίτηση μετάταξης στην Α/θμια Εκπαίδευση, σύμφωνα με την αριθμ. πρωτ. 38784/Δ1/20.03.2013 εγκύκλιο».

8) Υπάρχουν ουσιαστικά προβλήματα, πιθανά και αντιφάσεις, για τον υπολογισμό των κενών και ειδικά των πλεονασμάτων:

α) Για τα στελέχη εκπ/σης με θητεία (Ν. 3848/2010) με μη προσωποπαγή θέση (π.χ. Διευθυντές, Υπ/ντές σχολείων, κλπ), ενώ είναι βέβαιο ότι συνολικά θα υπάρχει έλλειμμα ωρών (μειωμένο διδ. ωράριο από το αντίστοιχο κανονικό τους), η εγκύκλιος ζητά – παρά τη ειδική καταγραφή σε άλλες στήλες – να μη συνυπολογιστούν «…Για τον υπολογισμό ελλειμμάτων ή πλεονασμάτων εκπαιδευτικού προσωπικού, δε θα υπολογιστούν τα στοιχεία των στηλών «Έλλειμμα ωρών λόγω διευθυντικών κενών» και «Πλεόνασμα ωρών λόγω    διευθυντικών κενών»…».

β) Ερωτηματικό αποτελεί το αν τελικά οι «προσωποπαγείς οργανικές θέσεις», όπως των σχολικών σύμβουλων, τις οποίες πήραν χωρίς τα μόρια μεταθέσεων, θα προσμετρώνται στις «κανονικές» οργανικές θέσεις, ενώ όμως θα αναγράφονται στη γενική στήλη: «..Στη στήλη «Οργανικά ανήκοντες εκπαιδευτικοί», θα αναγραφεί ο αριθμός όλων των εκπαιδευτικών που ανήκουν στο ΠΥΣΔΕ οργανικά ή με προσωποπαγή θέση…». Υπάρχει εδώ διαφορετική φιλοσοφία και αντίφαση ή όχι με τις οργανικές των άλλων στελεχών (π.χ. διευθυντές σχολείων);

γ) Γιατί άραγε υποχρεωτικές ώρες μαθημάτων όπως του ΣΕΠ και του Project (με ανάθεση σε ένα μόνο εκπαιδευτικό) δεν προβλέπεται εάν προσμετρώνται αναλογικά στις ειδικότητες που θα τις κάνουν;

9) Τα ΠΥΣΔΕ είναι αμφίβολο αν προλαβαίνουν να διασταυρώσουν όλα τα στοιχεία, εν μέσω μάλιστα πανελλαδικών εξετάσεων και προσπάθειας «στρατωνισμού». Αυτό είναι μάλιστα και  ένα επί πλέον πρόβλημα για τους αιρετούς που έχουν ιδιάζοντα ρόλο ως μέλη. Επομένως οι αιρετοί οφείλουμε (όπως και τα μη αιρετά μέλη) να έχουμε με σημαντική χρονική άνεση όλα τα στοιχεία του Survey, ώστε να μπορέσουμε να ελέγξουμε  και να  κάνουμε αντιπαραβολές με τα στοιχεία που έχουμε για κάθε σχολείο ή τουλάχιστον δειγματοληπτικά στα μεγάλα ΠΥΣΔΕ, όπως της Αχαΐας.

10) Βασική παράμετρος αποτελεί το νέο διδ. ωράριο (+2 ώρες), το οποίο οδηγεί:

α) Σε μείωση έως μηδενισμό σε πολλές ειδικότητες της δημιουργίας νέων οργανικών κενών (λόγω συνταξιοδοτήσεων κλπ), αφού  ανέβηκε τόσο ο μ.ο. δημιουργίας οργ. κενών (από 18,5 σε 20), όσο και ο ελάχιστος αριθμός ωρών για να βγει οργανική θέση σε σχολείο που θέτει το Υπουργείο (από 11 σε 12).

β)  Δεν συνυπολογίζει διδ. ώρες από θέσεις ευθύνης.

γ) Δεν συνυπολογίζει διδ. ώρες από τα ΣΕΠ και Project

δ) Δεν κάνει αναφορά στις 2 διδ. ώρες που είναι υποχρεωτικές για χορωδία στους ΠΕ16. Να υποθέσουμε αυτονόητα ότι λαμβάνονται υπόψη;

ε) Οι αποσπασμένοι στο εξωτερικό θεωρούνται ότι αφήνουν τα οργανικά κενά εάν έχουν υπερβεί το ένα έτος ή έχουν πάρει παράταση της απόσπασής τους. Οι υπόλοιποι αποσπασμένοι μετρούν στις οργανικές τους θέσεις (όπως και όσοι είναι στη διάθεση του ΠΥΣΔΕ).

11) Τα τμήματα των σχολείων μένουν για φέτος όπως τελικά λειτούργησαν. Βεβαίως για την επόμενη χρονιά θα έχουμε πολύ πιθανά αλλαγές (όχι μόνο λόγω του ανώτατου ορίου των 27 μαθητών ανά τμήμα, αλλά και άλλων παράπλευρων ενεργειών για να έχουμε στα περισσότερα σχολεία μείωση τμημάτων).

12) Το Υπουργείο θεωρεί ότι γι' αυτή την περίοδο ως «ομάδες σχολείων» θεωρούνται αυτές που δηλώθηκαν με μια άλλη αιφνιδιαστική εγκύκλιο το Μάρτη, για την οποία πολλά ΠΥΣΔΕ δεν συνεδρίασαν (όπως της Αχαΐας, για το οποίο εκκρεμεί η αναχωροθέτηση), ενώ άλλα έκαναν αλλαγές μέσα σε κλίμα βιασύνης. Μπορεί να γίνει αυτή την περίοδο; Σίγουρα όχι μέχρι τις 31 Μαΐου, αφού ο χρόνος είναι ελάχιστος. Ποιοι αναλαμβάνουν την ευθύνη της μη σύγχρονης αναχωροθέτησης;

13) Δεν τίθεται σ' αυτή τη φάση αλλαγή στις αναθέσεις. Σημειώνεται επίσης με έμφαση ότι λαμβάνονται υπόψη μόνο οι Α΄ αναθέσεις της κανονικής ειδικότητας και κατανέμονται ισομερώς σε όλους τους κλάδους, σε περίπτωση κοινής Α΄ ανάθεσης (π.χ. ΠΕ10 και ΠΕ13 στο Γυμνάσιο, όπως και πολλές στην Τεχν. Εκ/ση).

14) Τα οργανικά κενά για τους υπεράριθμους του κάθε σχολείου θα είναι πολύ λιγότερα, ενώ αντίστροφα φέτος θα είναι πολύ περισσότεροι (με βάση τα προηγούμενα). Πιθανά η «τάση επιθυμίας» για να επιδιώξουν να βγουν οι συνάδελφοι υπεράριθμοι, να είναι αντίστροφη απ' ό,τι τα προηγούμενα χρόνια, λόγω του κινδύνου του 60% και της πιθανής υποχρεωτικής μετάθεσης. Αυτό σημαίνει μείωση της ζήτησης για «άρση της υπεραριθμίας» και επομένως χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή σε κάθε σχολείο μεταξύ των συναδέλφων, αλλά και των Διευθυντών ώστε να μη δημιουργηθούν «φαινόμενα ανθρωποφαγίας». Αν δημιουργηθούν λάθη, παραβλέψεις ή παραποιήσεις οι συνάδελφοι μπορούν να ασκήσουν το δικαίωμα της ένστασης στο ΠΥΣΔΕ.

 

Σημείωση: Τα ΔΣ των ΕΛΜΕ αλλά και το ΔΣ της ΟΛΜΕ πρέπει σε έκτακτες συνεδριάσεις άμεσα να πάρουν αποφάσεις και να συντονίσουν την δράση των αιρετών πανελλαδικά.

 

26-5-2013

Η Παιδεία στον βωμό της κομματοκρατίας

 

Του Δημήτρη Χρυσικόπουλου*

 

Το συγκεκριμένο άρθρο συμπληρώνει το προηγούμενο άρθρο με τίτλο «Η Παιδεία στον βωμό των Πανελλαδικών Εξετάσεων» και αυτό γιατί οφείλουμε να κλείσουμε την ιστορία αλλά να εξάγουμε τα συμπεράσματα που προκύπτουν (και τα οποία δυστυχώς για ακόμα μια φορά είναι τα ίδια).

Απλά να υπενθυμίσω ότι οι κινητοποιήσεις της ΟΛΜΕ δεν αφορούσαν αύξηση των μισθών των καθηγητών, ούτε κάποια δυσαρέσκεια για την επερχόμενη αύξηση στο ωράριο εργασίας τους. Αφορούσαν αποκλειστικά τη στήριξη και την αλληλεγγύη της στην απόλυση 10.000 αναπληρωτών, τη μετάθεση κατά το δοκούν 4.οοο μονίμων εκπαιδευτικών αλλά και τις συγχωνεύσεις σχολείων στα πλαίσια «εξοικονόμησης πόρων» (δηλαδή απαξίωσης και μαρασμού του δημόσιου χαρακτήρα της παιδείας).

Έχουμε πλήρη συναίσθηση της αγωνίας όλων των μαθητών κατά την είσοδο τους στον στίβο των πανελλαδικών εξετάσεων, αλλά από την άλλη πλευρά δε μπορούμε να αναγνωρίσουμε τον αγώνα της ΟΛΜΕ παρά έως έναν δίκαιο αγώνα αλληλεγγύης όχι μόνο προς τους, πλέον άνεργους, συναδέλφους τους αλλά και προς τη κοινωνία.

Στην απόφαση της ΟΛΜΕ, η δοσίλογοι της τριπροδοτικής κυβέρνησης (ΝΔΠΑΣΟΚΔΗΜΑΡ) απάντησαν με την έκδοση φύλλων πορείας και τον ωμό εκβιασμό απόλυσης όσων δεν υπακούσουν στις διαταγές. Προφανώς, υπήρχε εκτίμηση πως η απεργία θα έβλαπτε τη δημόσια εικόνα του πρωθυπουργού κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του στη Κίνα ή ακόμα ότι θα μπορούσε να πυροδοτήσει κινητοποιήσεις στο μαθητικό ή φοιτητικό κόσμο.

Αλλά και τα κόμματα της αντιπολίτευσης (από το σταλινικό ΠΑΜΕ του ΚΚΕ έως τον ΣΥΡΙΖΑ και την εθνικοσοσιαλιστική ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ) κινήθηκαν άμεσα προκειμένου να καταδικάσουν την επερχόμενη απεργία αλλά και να νουθετήσουν τους καθηγητές ώστε να αλλά εκτελέσουν τα καθήκοντα τους κατά τα προβλεπόμενα.

Ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα σε πλήρη διάταξη και συνεργασία εναντίον μιας ολομόναχης ΟΛΜΕ και των καθηγητών που τα λυμματοκάναλα του συστήματος αποκαλούσαν βολεμένους και κοπρίτες από το πρωί έως το βράδυ .

Την επόμενη ημέρα ήταν η σειρά της ΑΔΕΔΥ (!!!) αλλά και της ΓΣΕΕ να γυρίσουν και αυτοί με τη σειρά τους τη πλάτη στην ΟΛΜΕ αποδεικνύοντας με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι το συνδικαλιστικό κίνημα βρίσκεται σε πλήρη αποσάθρωση έχοντας παραδοθεί πλήρως στις εντολές των πολιτικών κομμάτων που εδώ και χρόνια έχουν εισχωρήσει σε αυτό. Οι καθηγητές εντελώς μόνοι, ενάντια σε ένα ολόκληρο πολιτικό και συνδικαλιστικό κατεστημένο που προσκυνά στις εντολές της Τρόικας.

Η απεργία ανεστάλη, η τάξις αποκαταστάθηκε και η διαγραφή του προέδρου της ΟΛΜΕ από το κόμμα της ΝΔ, σαν μέσο παραδειγματισμού των ανυπάκουων στελεχών, ήταν το κερασάκι στη τούρτα.

Ποιο είναι λοιπόν το συμπέρασμα από αυτή την ιστορία;

Όταν οι πολίτες εκχωρούν εξουσία σε ένα κόμμα, χωρίς το δικαίωμα της ανά πάσα στιγμής ανάκλησης της, εκχωρούν εξουσία σε μία συλλογική οντότητα, που εύκολα μπορεί να εκβιαστεί, να εξαγοραστεί και τελικά να στραφεί εναντίον τους.

Όταν οι εργαζόμενοι  εκχωρούν εξουσία σε έναν συνδικαλιστικό φορέα, χωρίς το δικαίωμα της ανά πάσα στιγμής ανάκλησης της, εκχωρούν εξουσία σε μία συλλογική οντότητα, που εύκολα μπορεί να ποδηγετηθεί, να εξαγοραστεί και τελικά να στραφεί εναντίον των εργασιακών τους δικαιωμάτων και των εργασιακών τους κεκτημένων.

Η λύση προκειμένου να γκρεμίσουμε αυτό το σάπιο και διεφθαρμένο σύστημα ονομάζεται Άμεση Δημοκρατία. Μια δημοκρατία στην οποία η εξουσία δεν πηγάζει απλώς από τους Έλληνες Πολίτες, αλλά παραμένει σε αυτούς κάθε στιγμή, με δυνατότητα άμεσης ανάκλησης οποιουδήποτε αιρετού, οποιαδήποτε στιγμή οι πολίτες ή οι εργαζόμενοι το κρίνουν σκόπιμο.

Στο Πατριωτικό Μέτωπο συνεχίζουμε με συνέπεια τον αγώνα που ξεκινήσαμε πριν τρία χρόνια, καλώντας τους Έλληνες και τις Ελληνίδες να ενώσουν τις φωνές τους με τη δική μας φωνή, διεκδικώντας την εξουσία που θα έπρεπε αλλά δεν έχουμε.

Να καταθέσουμε λοιπόν εδώ και το σχετικό άρθρο του Νέου Αμεσοδημοκρατικού Συντάγματος, το σχετικό με την παιδεία. Αφού φυσικά προσθέσουμε πως ως πρότυπο επεξεργαστήκαμε αυτό της Φιλανδίας (με την Πρεσβεία της οποίας είχαμε αλλεπάλληλες συναντήσεις), της οποίας το εκπαιδευτικό σύστημα, θεωρείται, αν όχι το καλύτερο, από τα καλύτερα στον κόσμο.

Στο Φιλανδικό σύστημα παιδείας, βασισμένο στην αρχαία ελληνική σκέψη, ο εκπαιδευτικός είναι το «κέντρο της μάθησης». Εργάζεται από 11 έως 17 ώρες την εβδομάδα, και ο μαθητής, μέχρι την Τρίτη Γυμνασίου, δεν φορτώνεται με άχρηστη μάθηση, αλλά με βάσεις μάθησης που αφορούν στην ανάπτυξη της προσωπικότητας και του χαρακτήρα του. Με κεντρικό στόχο, να μπορεί  να κάνει στη συνέχεια στο Λύκειο, τις Τεχνικές σχολές, τα Πολυτεχνεία και τα Πανεπιστήμια, τις επιλογές ζωής του.

Οι προτάσεις λοιπόν του ΟΟΣΑ, για περισσότερες ώρες διδασκαλίας, με το μοντέλο της παραγωγής μαθητών/κιμά, μας βρίσκουν κάθετα αντίθετους. Όπως κάθετα αντίθετους μας βρίσκουν οι κατοχικοί κυβερνήτες της χώρας, αλλά και τα παπαγαλάκια τους από την άκρα δεξιά, έως την άκρα αριστερά, οι οποίοι μαζικά ωθούν την παιδεία και τους εκπαιδευτικούς, στην πλήρη τους χειραγώγηση από το κομματικό κράτος και φυσικά την περαιτέρω υπονόμευση της παιδείας.

Τα παιδιά μας, δεν χρειάζονται περισσότερη εκπαίδευση. Χρειάζονται ποιοτική εκπαίδευση. Οι εκπαιδευτικοί μας δεν χρειάζονται περισσότερη καταπίεση/χειραγώγηση, επιθεωρητές και κομματικούς επιτρόπους δήθεν αξιολόγησης. Χρειάζονται κανόνες, μέσα στους οποίους θα μπορέσουν να αναπτύξουν το εκπαιδευτικό τους έργο και κυρίως τη σχέση τους με τους μαθητές τους. Μια σχέση η οποία ενώ όλοι γνωρίζουν πως είναι απόλυτα απαραίτητη για να θεμελιωθεί σε βάσεις γερές το εκπαιδευτικό έργο, τείνει να εξαφανιστεί πλήρως, με την εντατικοποίηση των μαθημάτων, τα οποία είναι πια για τους μαθητές, ένας καθημερινός κακός εφιάλτης.

Υπό αυτήν την έννοια, με την πρότασή του το Κίνημά μας, έχει την πιο ολοκληρωμένη θέση για την Παιδεία, για το αύριο του τόπου μας, για το αύριο των νέων γενιών.

Δείτε τα σχετικά άρθρα του Νέου Αμεσοδημοκρατικού Συντάγματος, το σύνολο του οποίου μπορείτε να βρείτε στην ηλεκτρονική διεύθυνση, http://www.pamet.gr/constitution.php

 

Αθήνα, 18 Μαΐου 2013.

 

* Δημήτρης Χρυσικόπουλος, Αντιπρόεδρος του Πατριωτικού Μετώπου.  

 

ΠΗΓΗ: 18 Μαΐου 2013

από:	Πατριωτικό Μέτωπο <pametopo@gmail.com>
απάντηση-προς:	pametoporeply@gmail.com
προς:	manitari.tou.bounou@gmail.com
ημερομηνία:	18 Μαΐου 2013 – 4:04 μ.μ.
θέμα:	Η Παιδεία στον βωμό της κομματοκρατίας.
:	Αυτό είναι σημαντικό κυρίως επειδή εστάλη απευθείας σε εσάς.

 

Υπέρ της απεργίας των καθηγητών

Κοινός μας εχθρός η κυβερνητική πολιτική

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Από την Ανώτατη Συνομοσπονδία Γονέων Μαθητών Ελλάδας*

 

Θέση υπέρ των εκπαιδευτικών παίρνει η Ανώτατη Συνομοσπονδία Γονέων Μαθητών Ελλάδας. Θέση υπέρ των εκπαιδευτικών παίρνει η Ανώτατη Συνομοσπονδία Γονέων Μαθητών Ελλάδας.

Με τη φράση πως, κοινός μας εχθρός είναι η κυβερνητική πολιτική, ολοκληρώθηκε η συνεδρίαση του Δ.Σ της Ανώτατης Συνομοσπονδίας Γονέων Μαθητών Ελλάδας με θέμα τις κινητοποιήσεις που έχει εξαγγείλει η ΟΛΜΕ και την επαπειλούμενη επιστράτευση των εκπαιδευτικών.

Στην ανακοίνωσή της η Συνομοσπονδία αναφέρει τα εξής:

«Η κυβέρνηση Ν.Δ., ΠΑ.ΣΟ.Κ., ΔΗΜ.ΑΡ. – συνεχίζοντας το έργο των προκατόχων της και της ΕΕ- βάζει στο εκτελεστικό απόσπασμα το μορφωτικό δικαίωμα των παιδιών μας, καιρό τώρα. Χιλιάδες σχολεία κλείνουν το ένα μετά το άλλο. Παιδιά υποσιτισμένα στοιβάζονται σα σκουπίδια σε ακατάλληλες αίθουσες ή ταξιδεύουν χιλιόμετρα για να πάνε στο κοντινότερο σχολείο. Η σχολική διαρροή και η παιδική εργασία σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Για πρώτη φορά λείπουν τόσοι εκπαιδευτικοί από τις αίθουσες, ενώ αυξάνουν οι ελαστικά εργαζόμενοι που με 600€ περιδιαβαίνουν την Ελλάδα και δεν θα προλαβαίνουν να μάθουν ούτε το όνομα των μαθητών τους. Στοιχειώδεις κανόνες καθαριότητας δεν τηρούνται, σοβάδες και σκεπές καταρρέουν, βιβλία αναλώσιμα και θέρμανση δίνονται με το σταγονόμετρο, εταιρείες και μ.κ.ο. παρελαύνουν στα σχολεία ψάχνοντας πελάτες. Εν τέλει η δημόσια – δωρεάν παιδεία ποτέ δεν ήταν τόσο υποβαθμισμένη και ακριβή για τη λαϊκή οικογένεια!

Είναι πρόκληση αυτή η κυβέρνηση, να καμώνεται ότι νοιάζεται για το «πρώτα ο μαθητής» που πρέπει να δώσει πανελλαδικές εξετάσεις! Η επιλογή της κυβέρνησης να προχωρήσει σε επιστράτευση των εκπαιδευτικών δείχνει την ουσία της πρόθεσης που είχε από την αρχή.

Καλούμε τον Υπουργό Παιδείας να ικανοποιήσει τα δίκαια αιτήματα των εκπαιδευτικών και να πάρει ΤΩΡΑ πίσω τα χαρτιά της επιστράτευσης και το προεδρικό διάταγμα.

Θα βρει απέναντί της όλο το οργανωμένο κίνημα, μαζί και τις λαϊκές οικογένειες. Χθες ήταν οι Ναυτεργατες και οι εργαζόμενοι στο ΜΕΤΡΟ, σήμερα οι εκπαιδευτικοί, αύριο κάποιος άλλος από εμάς.

 

√ Γι' αυτό καλούμε από τώρα τις Ενώσεις και τους Συλλόγους Γονέων να σταθούν στο πλάι των μαχόμενων εκπαιδευτικών, παίρνοντας μέρος στη διαμαρτυρία για την επαπειλούμενη επιστράτευση των εκπαιδευτικών τη Δευτέρα στις 7μ.μ. στην Αθήνα, αλλά και σε όλη την Ελλάδα, δείχνοντας έμπρακτα την αλληλεγγύη τους

 

√  και κύρια να συμβάλλουν στη συνέχεια και το περιεχόμενο που πρέπει να έχει ο αγώνας, μπροστά και σε έναν καυτό Σεπτέμβρη, που δεν πρέπει να κυριαρχήσει ο φόβος της Αξιολόγησης και της τρομοκρατίας.

Όλοι εμείς οι γονείς που πασχίζουμε για το μεροκάματο της οικογένειάς μας, δεν βλέπουμε στην κυβέρνηση παρά τον δήμιό μας. Αυτοί που μας κλέβουν τη ζωή δεν γίνεται να νοιάζονται για τα παιδιά μας. Και έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι η εμπειρία της φετινής χρονιάς που τελειώνει, είναι μόνο μια μικρή απόδειξη για το τι έρχεται με την νέα σχολική χρονιά. Γι αυτό δηλώνουμε απερίφραστα ότι:

Δεν θα γίνουμε το πιόνι του κοινωνικού αυτοματισμού. Άνεργοι, εργαζόμενοι, εκπαιδευτικοί, γονείς, μαθητές έχουμε κοινό συμφέρον και κοινό αντίπαλο και πρέπει να ενώσουμε τις δυνάμεις μας. Η πλειοψηφία της ΟΛΜΕ, ανοίγοντας το θέμα της απεργίας διαρκείας μέσα στις εξετάσεις, δυστυχώς, δεν απέφυγε την παγίδα που έστησε η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της, για να απομονώσουν τον εκπαιδευτικό από το γονιό και τον μαθητή του.

Ξέρει η κυβέρνηση ότι έτσι μόνο θα μπορέσει να προχωρήσει ΑΝΕΜΠΟΔΙΣΤΗ το έργο της. Το κίνημα όμως έχει εμπειρία που πρέπει να την αξιοποιήσει. Ο αγώνας για το σχολείο που έχουμε ανάγκη είναι αγώνας διαρκείας, δεν ξεκινάει σήμερα και δεν τελειώνει αύριο, χρειάζεται πολύμορφη, συνεχή και συνεπή δράση που θα συγκεντρώνει δυνάμεις και δεν θα τις σκορπάει. Δεν αφορά μια ομάδα ειδικών, είναι αναπόσπαστο κομμάτι των αιτημάτων και των διεκδικήσεων του οργανωμένου λαϊκού κινήματος. Σήμερα περισσότερο από ποτέ είναι ανάγκη να χτίσουμε τις δικές μας συμμαχίες. Γι' αυτό:

 

√  Καλούμε, ως ΑΣΓΜΕ, σε κοινή συνάντηση την ΔΟΕ και την ΟΛΜΕ, προκειμένου να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας ενάντια στον εκφοβισμό της επιστράτευσης και να σχεδιάσουμε κοινή δράση και πλαίσιο διεκδίκησης, ενάντια στο «νέο σχολείο», για το σχολείο των αναγκών της λαϊκής οικογένειας.

 

√ Καλούμε όλο το λαϊκό κίνημα να πάρει άμεσα πρωτοβουλίες για να ακυρώσει την τρομοκρατία της κυβέρνησης και να κάνει δική του υπόθεση τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει η δημόσια εκπαίδευση. Να μην επιτρέψουμε να γίνουν τα παιδιά μας δούλοι του 21ου αιώνα.

 

Το Δ.Σ. της ΑΣΓΜΕ

11-5-2013

ΠΗΓΗ: Σάββατο, 11 Μαΐου 2013, http://www.prismanews.gr/index.php/ellada/paideia/item/46907-apergia-olme

 

 

* ΑΝΩΤΑΤΗ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΓΟΝΕΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ

ΕΛΛΑΔΑΣ(Α.Σ.Γ.Μ.Ε.)

Βερανζέρου 22, 6ος όροφος, 104 32, ΤΗΛ

–

ΦΑΞ : 210 5242386

goneis@mail.gr, http://www.goneis.org,

 

http://www.goneis.org/omosp-athinas/nfblog//__HOMEDIR__/www/omosp-athinas/nfblog/wp-content/uploads/2013/05/2013_05_11_ASGME_OLME.pdf

ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΣΥΝΤΡΙΨΟΥΝ ΤΟΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ

Το διακύβευμα δεν είναι συντεχνιακό, το αίτημα είναι πολιτικό

 

Του Τριαντάφυλλου Σερμέτη*

 

Πολλάκις έχει ειπωθεί ότι  οι εκπαιδευτικοί  είναι ράθυμοι, δεν εργάζονται  επαρκώς, έχουν μεγάλες διακοπές και αδιαφορούν για το αντικείμενό τους. Το 2009  τα στοιχεία του Υπουργείου Παιδείας, που στάλθηκαν επισήμως στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έδιναν μία εντελώς στρεβλή εικόνα για τα εκπαιδευτικά ωράρια, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για μισθολογικές μειώσεις και αύξηση του ωραρίου εργασίας των εκπαιδευτικών με τα οποία είμαστε αντιμέτωποι σήμερα. Το Υπ. Παιδείας είχε δώσει τότε 16 ώρες για όλους του εκπαιδευτικούς.

Το ερώτημα που προκύπτει αβίαστα είναι γιατί να συμβαίνει αυτό από τις εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες. Η απάντηση είναι απλή: Καταρρακώνοντας τους εκπαιδευτικούς στα μάτια της κοινωνίας  επιδιώκεις να διαλύσεις την εκπαίδευση, δημιουργώντας αμόρφωτους πολίτες, πολίτες χωρίς κριτήρια, άρα χειραγωγήσιμους.

Καταρρακώνοντας, όμως, τους έλληνες εκπαιδευτικούς στα μάτια της υπόλοιπης Ευρώπης κάνεις την παιδεία βορά στα ξένα συμφέροντα, με προφανή ανταλλάγματα, αδιαφορώντας κυνικά για το μέλλον αυτού του τόπου.

Διεθνείς μελέτες έχουν αποδείξει ότι το στρες αλλά και η μεγάλη ψυχοφθορά που συνεπάγεται η διδασκαλία σε τάξη διαμορφώνουν το επιτρεπτό ωράριο των εκπαιδευτικών παγκοσμίως. Μόνο στις τριτοκοσμικές και παρηκμασμένες κοινωνίες συμπεριφέρονται στους δασκάλους τους ως σκλάβους, από την άποψη του ωραρίου και της αμοιβής. Η διαφαινόμενη αύξηση του ωραρίου στην Ελλάδα, σε συνδυασμό  με τη μισθολογική μείωση που υπέστησαν οι εκπαιδευτικοί  τα τελευταία  χρόνια, επιβεβαιώνουν μάλλον μια παρηκμασμένη κοινωνία που οδεύει, αν δεν ανήκει ήδη, στον τρίτο κόσμο. Οι συνθήκες εργασίες των εκπαιδευτικών αντανακλούν και τις συνθήκες εργασίας των παιδιών.

Με την επιβολή του μνημονιακού σκοταδισμού στην Ελλάδα τα νεοφιλελεύθερα σχέδια μπήκαν σε εφαρμογή. Η μείωση του μισθού ήταν  για όλο το δημόσιο τομέα το πρώτο μέτρο. Άλλαξαν το νομικό πολιτισμό καταστρατηγώντας το  πειθαρχικό δίκαιο και επιχειρώντας να  εκφοβίσουν τους εκπαιδευτικούς με το επιχείρημα ότι, αν δεν εφαρμόσουν την οποιαδήποτε οδηγία του Υπουργείου, θα τεθούν σε αργία και στο τέλος θα απολυθούν. Συνέχισαν με το μέτρο των υποχρεωτικών μετακινήσεων, διαλύοντας τις ζωές χιλιάδων οικογενειών. Στα πλαίσια αυτά, προχώρησαν  σε ενοποίηση των νομών στις μεταθέσεις καθώς και σε συγχωνεύσεις σχολείων και τμημάτων. Σχεδίασαν την αξιολόγηση τιμωρητικά και εισήγαγαν τον ανταγωνισμό  και την ανθρωποφαγία μεταξύ των συναδέλφων.  Η αύξηση του διδακτικού ωραρίου έρχεται να συμπληρώσει τον κρίκο μιας αλυσίδας που έφτιαξαν για να  δέσουν τους εκπαιδευτικούς και να τους συντρίψουν. Είναι ξεκάθαρο ότι το ζητούμενο δεν είναι κυρίως το οικονομικό πρόβλημα. Είναι η επίφαση για να επιτύχουν κάτι πολύ χειρότερο: Να χτυπήσουν την καρδιά του εκπαιδευτικού συστήματος, δηλαδή  τον    εκπαιδευτικό, προκειμένου να διαλύσουν κάθε ευκαιρία για μόρφωση των παιδιών  και να χειραγωγήσουν απόλυτα  τον ελληνικό λαό.Είναι πατριωτικό μας καθήκον πλέον να αντισταθούμε σ' αυτά τα σχέδια.

 Χρειάζεται να γίνει κατανοητό στην κοινωνία ότι επιχειρείται να δημιουργηθεί ένα σχολείο πολλών ταχυτήτων, που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Οι εξετάσεις που εισάγονται στα πειραματικά σχολεία εξυπηρετούν αυτόν το στόχο. Θα δημιουργηθούν παντού τέτοια σχολεία, προκειμένου να φοιτούν οι καλύτεροι μαθητές, με αποτέλεσμα τα υπόλοιπα σχολεία να στερηθούν το καλύτερο δυναμικό τους. Η αξιολόγηση, όμως, έχει σχέση και με την επίδοση των μαθητών. Με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνονται δύο στόχοι: Ο πρώτος στόχος είναι να απαξιωθούν τα δημόσια σχολεία, καθώς η αξιολόγηση θα συνδέεται και με τη χρηματοδότηση των σχολείων. Και ένα σχολείο χωρίς μαθητικό δυναμικό με καλές επιδόσεις θα υποχρηματοδοτείται, με συνέπεια το μαρασμό του και εν τέλει το κλείσιμό του. Ο δεύτερος στόχος είναι να επιτευχθεί, μέσω της υποχρηματοδότησης, η χαμηλή ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης που θα οδηγήσει στη χαμηλή μόρφωση της πλειοψηφίας των παιδιών. Επομένως, με αυτό τον τρόπο, δημιουργείται το ταξικό σχολείο. Τα πειραματικά σχολεία θα τροφοδοτούν την κυρίαρχη τάξη με στελέχη ικανά να διοικήσουν τους μηχανισμούς και  από τα υπόλοιπα σχολεία θα αποφοιτούν εκείνοι οι οποίοι θα αποτελέσουν τη χειραγωγήσιμη φθηνή εργατική μάζα.

Οι εκπαιδευτικοί οφείλουν να κατανοήσουν ότι το διακύβευμα δεν είναι συντεχνιακό. Το αίτημα είναι πολιτικό. Τίθεται ζήτημα ζωής και αξιοπρέπειας. Η ανήθικη πολιτική της νεοφιλελεύθερης βαρβαρότητας οδηγεί στην καταστροφή και το μνημόνιο σε ένα φαύλο κύκλο ανισοτήτων. Η ενότητα, η ομοψυχία και η ενεργός δράση είναι καθήκον όλων μας. Η πολιτική αυτή αλώνει τις ζωές μας και καταρρακώνει την ύπαρξή μας.

12-5-2013

* Πρόεδρος Α΄ΕΛΜΕ Πέλλας, Θεολόγος-Φιλόλογος