Ο εθνικός διάλογος για την παιδεία έχει ήδη ολοκληρωθεί

Του Γιώργου Καλημερίδη*

Με βάση και την εμπειρία των τελευταίων τριάντα χρόνων, ισχυρίζομαι εξαρχής ότι είναι αδύνατον να υπάρξει στην πραγματικότητα εθνικός διάλογος για την παιδεία και το εκπαιδευτικό σύστημα. Για δύο κύριους λόγους.

Πρώτον, η εκπαίδευση δεν είναι, παρά τις ποικίλες μυστικοποιήσεις, γύρω από το συγκεκριμένο θέμα, “εθνική υπόθεση”, αλλά αντίθετα συνιστά ένα πολιτικό διακύβευμα γύρω από το οποίο προωθούνται διαφορετικά ταξικά προσδιορισμένα, ασφαλώς, μορφωτικά προγράμματα. Δεν έχει υπάρξει επομένως ποτέ, ούτε πρόκειται να υπάρξει, ένα υπεραταξικό μοντέλο εκπαίδευσης που μπορεί να μας το αποκαλύψει κάποια υποτιθέμενα ανεξάρτητη και αντικειμενική παιδαγωγική επιστήμη. Η ιστορία του ελληνικού σχολείου, αλλά και κάθε εκπαιδευτικού συστήματος, είναι μια ιστορία πολύ σκληρών παιδαγωγικών, ιδεολογικών και πολιτικών αντιπαραθέσεων μεταξύ διαφορετικών εκπαιδευτικών και πολιτικών ρευμάτων. Οι ιστορικοί που πρωταγωνιστούν και διευθύνουν, στις μέρες μας, το σημερινό εκπαιδευτικό διάλογο μπορούν πολύ εύκολα νομίζω να μας το επιβεβαιώσουν. Όλα τα υπόλοιπα ανήκουν στη σφαίρα της μεταφυσικής του θετικισμού -τεχνοκρατισμού.

Συνέχεια →

Ακόμη ένας προσχηματικός διάλογος για την Παιδεία!

Της Τίνας Ζορμπαλά*

Αλλος ένας «εθνικός διάλογος» για την Παιδεία, άλλη μια «μεταρρύθμιση», αυτήν τη φορά από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ., την ίδια στιγμή που έχει περάσει στην ολομέτωπη αντιλαϊκή επίθεση υλοποιώντας το 3ο Μνημόνιο.

Προηγήθηκαν ο «διάλογος» της Μ. Γιαννάκου, για να περάσει η συνταγματική αναθεώρηση του άρθρου 16 και το νομοσχέδιό της για τα Πανεπιστήμια, και ο «διάλογος» της Α. Διαμαντοπούλου για να «αλλάξει το DNA του ελληνικού Πανεπιστημίου».

Ολες αυτές οι «μεταρρυθμίσεις» είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό: στόχευαν στη μετάλλαξη του δημόσιου Πανεπιστημίου σε ένα αυταρχικό εκπαιδευτήριο προσαρμοσμένο πλήρως στις ανάγκες της αγοράς και των επιχειρήσεων.

Συνέχεια →

Οφειλόμενη απάντηση σ’ έναν κλασικό αριβίστα

Του Θανάση Τσιριγώτη*

– Τ’ είχες Γιάννη;  – Τ’ είχα πάντα

Εμφανίστηκε στην ηλεκτρονική σελίδα της Αυγής (13-01-2016) ένα κακορίζικο πόνημα με υπογραφή του Γ. Μπερνιδάκη και  το οποίο –με κακοτράχαλα ελληνικά– προσπαθεί να απαντήσει σ’ όσα διαδραματίστηκαν το βράδυ της 12^ης Γενάρη στο αμφιθέατρο «Παστέρ». Εκεί όπου η εσπερίδα για το διάλογο με πρωτοβουλία του Υπουργείου Παιδείας (Φίλης– Αναγνωστοπούλου – Θεοτοκάς – Λιάκος) ματαιώθηκε από δεκάδες εκπαιδευτικούς και φοιτητές οι οποίοι ζητούσαν τα αυτονόητα: Χρηματοδότηση της Παιδείας – Μαζικούς διορισμούς – Δημοκρατία.

Το πρόσχημα του διαλόγου κατέρρευσε και οι υπηρέτες του νέου κυβερνητισμού απέμειναν σύξυλοι, έκπληκτοι, κεχηνότες (μ’ ανοιχτό το στόμα) διότι δεν εννόησαν οι άθλιοι ότι ο χρόνος χάρητος τελείωσε.

Συνέχεια →

Το  νέο Μισθολόγιο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ απέναντι στους ελαστικά εργαζόμενους-Αναπληρωτές στο Δημόσιο

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Για τους ελαστικά εργαζόμενους – Αναπληρωτές, κλπ, η πρόκληση και με αυτό το μισθολόγιο συνεχίζεται. Και όχι μόνο συνεχίζεται αλλά οδηγεί σύντομα και σε ονομαστικές μειώσεις, ενώ αυξάνει την απόσταση απέναντι σε μας τους μόνιμους σκόπιμα. Επομένως δεν είναι ότι η σημερινή εξουσία ξανασκέπτεται να κάνει τα πανεπιστήμια και τα σχολεία Mall, δεν είναι ότι οι μόνιμοι διορισμοί λέγονται μόνο ως ανέκδοτο, αλλά και οι  μισθοί των αναπληρωτών κλπ γίνονται «ανέκδοτο»…

Συνέχεια →

O Τσαρλατάνος, τα ανδρείκελα, ο διάλογος για την Παιδεία και το παράδειγμα των διορισμών και της 2χρονης προσχολικής αγωγής

Του Κώστα Τουλγαρίδη*

“τσαρλατάνος ο [tsarlatános] Ο18 :1. αυτός που ισχυρίζεται ότι έχει θαυματουργικές ικανότητες και εξαπατά τους αφελείς: Στο μεσαίωνα τσαρλατάνοι και αγύρτες έκαναν τους αστρολόγους. Tσαρλατάνοι που πουλούν μαγικά βότανα για όλες τις αρρώστιες, κομπογιαννίτες… συνώνυμα:αγύρτης, κομπογιαννίτης, απατεώνας

Λεξικό της κοινής νεοελληνικής”

….Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα

28/12/15  Ο υπ. Φίλης εξαγγέλλει χιλιάδες διορισμούς για την επόμενη σχ. χρονιά στην εναρκτήρια ομιλία του για τον Εθνικό διάλογο για την Παιδεία: «Γι΄ αυτό η μεταρρύθμιση δεν εξαντλείται σε ένα-δύο χρόνια, ούτε σε μία τετραετία. Είναι έργο πνοής. Ως πρώτο βήμα για την αξιοποίηση του νέου επιστημονικού δυναμικού, από την σχολική χρονιά 2016-2017, θα προχωρήσουμε σε μόνιμους διορισμούς χιλιάδων εκπαιδευτικών, μετά από μία πενταετία κατά την οποία αποχώρησαν 30.000 εκπαιδευτικοί και έγιναν ουσιαστικά μηδενικοί διορισμοί. Η κυβέρνηση, θα επιδιώξει να αναστρέψει το καθοδικό σπιράλ της δημόσιας χρηματοδότησης, με στόχο τη σύγκλιση των εκπαιδευτικών δαπανών με τον ευρωπαϊκό μέσον όρο.»

Συνέχεια →

Σχολεία χωρίς καθηγητές και υποδομές, σχολεία διαλυμένα, αλλά με ισχυρά εθνόμετρα!

Του Τάσου Χατζηαναστασίου*

Οι πρόσφατες δηλώσεις της αναπληρώτριας Υπουργού Παιδείας (http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26510&subid=2&pubid=113875477) αποκάλυψαν με τον πιο καθαρό τρόπο τις προθέσεις της κυβέρνησης: ο ελληνικός λαός θα πρέπει να πάψει επιτέλους να νιώθει περήφανος για τους αγώνες και τα επιτεύγματά του, αλλά και να πάψει να νιώθει αδικημένος για όσα έχει υποστεί, ειδικά στη νεότερη Ιστορία.

Έτσι, σύμφωνα με την Σία Αναγνωστοπούλου δεν έχει τόση σημασία αν ο Κολοκοτρώνης ήταν Έλληνας, καθώς έδρασε ως… Ευρωπαίος επαναστάτης, όσο για την πολύπαθη Μικρασιατική Καταστροφή αποτελεί κι αυτή ένα φαινόμενο που απλώς εντάσσεται στο παγκόσμιο… προσφυγικό ζήτημα!

Συνέχεια →

Αναδιάρθρωση των ΑΕΙ (Πανεπιστήμια και ΤΕΙ)

Του Νικήτα Χιωτίνη*

Μετά τις τελευταίες ενέργειες από πλευράς Υπουργείου Παιδείας –σχέδιο για νέο Νόμο των ΑΕΙ και «Επιτροπή Διαλόγου»- επιτρέψτε μας να επανέλθουμε στα ζητήματα αυτά, θεωρώντας πως η Παιδεία στη χώρα μας  «δεν ξέρει πού πατά και που πηγαίνει» (δανειζόμενοι στίχο του Σαββόπουλου).

Πρώτα  απ’ όλα αυτή η περίφημη «Επιτροπή Διαλόγου»

Συνέχεια →

Διάλογος – απάτη για την παιδεία

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Ο διάλογος είναι μια από τις πολλές έννοιες που έχει κακοποιηθεί από τη γλώσσα της εξουσίας. Τα πολλά επίθετα: «εθνικός», «ισότιμος», «ανοιχτός», «αδιαμεσολάβητος» και άλλα χρησιμοποιούνται για να αποκρύπτουν τον πραγματικό του ρόλο και τις επιδιώξεις των κυβερνώντων. Η σημερινή συγκυβέρνηση εξήγγειλε τον πέμπτο «εθνικό διάλογο». Όλοι οι διάλογοι μέχρι τώρα προβάλλουν το «εθνικό» διαχέοντας την ψευδαίσθηση ότι σε μια κοινωνία που σπαράσσεται από κοινωνικές ανισότητες και συγκρούσεις μπορεί να υπάρχει «κοινό συμφέρον». Υπηρετήθηκε αλήθεια το κοινό συμφέρον από τις πολιτικές που ακολουθήθηκαν ή η αποδόμηση της δημόσιας εκπαίδευσης; Λήφθηκαν υπόψη οι θέσει και διαμορφώθηκαν πολιτικές με βάση τις θέσεις και τα αιτήματα της εκπαιδευτικής κοινότητας και των κοινωνικών φορέων ή εφαρμόστηκαν οι ντιρεκτίβες της ΕΕ, όπως αποτυπώνονταν στα προγράμματα των κομμάτων εξουσίας;

Συνέχεια →

«Eκπαίδευση ίσων ευκαιριών»: Από τους μύθους στην πραγματικότητα

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Τη «μεγάλη μεταρρύθμιση στην εκπαίδευση»  διατυμπανίζει ο πρωθυπουργός, την «εκπαίδευση ίσων ευκαιριών για όλους και όλες» προβάλλει ο υπουργός παιδείας. Σχήματα λόγου για να καλύψουν μια πολιτική αποδόμησης του δημόσιου σχολείου. Πρώτα από όλα γιατί σε μια κοινωνία με τις κοινωνικές ανισότητες να διευρύνονται, «η εκπαίδευση ίσων ευκαιριών» δεν είναι απλά ένα σύνθημα, αλλά συνιστά πολιτική αγυρτεία. «Σε μια κοινωνία που στηρίζεται στην εκμετάλλευση, τα παιδιά ξεχωρίζονται, όπως και οι μεγάλοι, σε δύο κατηγορίες, σ’ εκείνα που πρόκειται να αποτελέσουν τη συνέχεια της κυρίαρχης τάξης και σ’ εκείνα που πρόκειται να αποτελέσουν το μεγάλο στρατό της δουλειάς που δεν πλη­ρώνεται όλη». Τόνιζε εύστοχα ο Δημήτρης Γληνός.

Συνέχεια →

Σπιράλ θανάτου το 3^ο μνημόνιο για την εκπαίδευση

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Μεγάλες ανατροπές φέρνει το 3ο μνημόνιο για τη δημόσια εκπαίδευση. Στις νομοθετικές ρυθμίσεις περιλαμβάνονται οι εξής δεσμεύσεις: «Ευθυγράμμιση αναλογίας μαθητών ανά τάξη και εκπαιδευτικό μέχρι τον Ιούνιο του 2018. Αυτό σημαίνει περισσότεροι μαθητές ανά τμήμα και, βέβαια, αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών. Παράλληλα ανοίγει ένας δεύτερος γύρος συγχωνεύσεων και καταργήσεων σχολικών μονάδων.

Συνέχεια →