Λύκειο: «Δημιουργική εργασία», portfolio και αξιολόγηση

Της Έφης Ψωίνου*

 «Δημιουργική εργασία», portfolio και αξιολόγηση ή αλλιώς «αποτίμηση» στην εποχή  της πολιτικής κακοποιητικής γλωσσοπλαστικής, της δημιουργικής λογιστικής και της αποδόμησης στην εκπαίδευση. (Ο Ντεριντά στις δόξες του)

     Στην Ελλάδα, τη χώρα της πλήρους απαξίωσης των πάντων, τελευταία μιλάμε όλο και συχνότερα για «αξιολόγηση» παντού. Τόσο στο επίπεδο άσκησης της κυβερνητικής πολιτικής, στην τμηματικά, κατά φάσεις εφαρμογή των μνημονίων και στην τήρηση των εφαρμοστικών νόμων τους, όσο και στην εκπαίδευση, που μας ενδιαφέρει εδώ.

Στη μεν πρώτη -στη δεύτερη δεν έχει διαφανεί πλήρως ακόμα- φαίνεται να την περνάμε σαν τον κάβουρα κάθε φορά την αξιολόγηση των ξένων εμπειρογνωμόνων κι όλο μετεξεταστέοι να είμαστε… Όλο και πιο κάτω να πηγαίνουμε.

Συνέχεια →

Περιγραφική ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ και ΤΟ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ

Του Γιώργου Μαυρογιώργου

Μας ετοιμάζουν σιγά-σιγά κι αθόρυβα με μη τιμωρητικές και μη βίαιες αξιολογήσεις για την αγορά. Πώς να σας το πω: πολύ αθώες, οικείες και προσιτές. Σειρά έχουν οι μαθητές. Οι δάσκαλοί τους, για την ώρα, ως περιγραφικοί αξιολογητές! Θα παρακολουθήσουν ειδικά επιμορφωτικά σεμινάρια από ειδικούς, εξωνημένους επιμορφωτές του είδους (με κονδύλια ΕΣΠΑ), που περιφέρονται με όλες τις κυβερνήσεις σε αυτού τύπου τα σεμινάρια, ώστε το εγχείρημα να έχει δημόσια αξιοπιστία και εγκυρότητα: Με λίγα λόγια η επιμόρφωση από πάγιο αίτημα των εκπαιδευτικών έχει καταντήσει εργαλείο χειραγώγησής τους! Γι αυτό να προσέχουμε τα αιτήματα που διεκδικούμε. Χρειάζεται να είναι προστατευμένα από τον εξουσιαστικό προσεταιρισμό για να μη μας «αλλάζουν τα φώτα» και μας κάνουν, αντί για επιμόρωση, ρεκτιφιέ για την άνευ όρων αποτελεσματικότερη υποδοχή πολιτικών ΟΟΣΑ.

Για να επιστρέψουμε στο θέμα της περιγραφικής αξιολόγησης των μαθητών μας. Όπως ξέρετε, η περιγραφή, σε αντίθεση με την αριθμητική αποτίμηση ή τη συμβολική της απεικόνιση που ιεραρχούν και κατατάσσουν τους μαθητές αυθαίρετα, αναφέρεται σε συγκεκριμένες και εξειδικευμένες ικανότητες, δεξιότητες, στάσεις,συμπεριφορές, ενδείξεις, αντενδείξεις, ανεπιθύμητες ενέργειες, επεισόδια, περιστατικά, μειονεκτήματα, πλεονεκτήματα, δείκτες βελτίωσης, δείκτες υποχώρησης, κ.ο.κ.

Συνέχεια →

Περιγραφική αξιολόγηση: φύκια για μεταξωτές κορδέλες

Του Τάσου Χατζηαναστασίου*

Μήπως αυτός είναι τελικά ο σκοπός του Υπουργείου; Να μην υφίσταται κανένας έλεγχος της εμπέδωσης της γνώσης και άρα κανένα κίνητρο για βελτίωση των μαθητών;

Με την τωρινή αξιολόγηση: «Μαμά πήρα είκοσι στην Χημεία!»

Με την «περιγραφική» αξιολόγηση: «Μαμά, πήρα πέντε πεντάρια / άριστα / «εξαιρετικά» στην Χημεία!»

Με πρόσφατη εγκύκλιό του το Υπουργείο Παιδείας ζητά από τους Συλλόγους Διδασκόντων των Γυμνασίων να αποφασίσουν εάν επιθυμούν να συμμετάσχουν στην πιλοτική εφαρμογή της λεγόμενης «περιγραφικής αξιολόγησης», που θα αντικαταταστήσει αυτήν με την κλίμακα 1-20, και από τους εκπαιδευτικούς εάν επιθυμούν να μετάσχουν στην σχετική επιμόρφωση.

Συνέχεια →

«Τρέχουμε» για το σχολείο της αγοράς

Στην αγορά της Καρδίτσας με τη Λένα Γκαραγκάνη την Κυριακή 11-12-2016, δύο χρόνια μετά και μία μέρα από την εκδήλωση μ’ αυτά τα καυτά θέματα…  Πλέον είμαστε στα «πρόθυρα» της «αυτονομίας» των σχολείων και των επιταγών του ΟΟΣΑ… Τελείωσε πριν λίγο η σειρά συνεντεύξεων της πολιτικής ηγεσίας του Υπ. Παιδέιας των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Επιβεβαιώθηκαν και όσα συζητήσαμε επίσημα…

Του Χρήστου Κάτσικα

 Η «καινοτόμος» δράση που οργανώνει το Γραφείο Σχολικών Συμβούλων Καρδίτσας προς αναζήτηση χορηγών (!) για αγορά σχολικού εξοπλισμού αποτελεί το τελευταίο κρούσμα στην προσπάθεια μετατροπής εκπαιδευτικών, γονέων και μαθητών σε πλασιέ «φιλάνθρωπων» επιχειρηματιών.

 «Τρέχουμε και περπατάμε για τα σχολεία των παιδιών μας» ονομάζεται η «δράση» (αγώνας δρόμου), που οργανώνει το Γραφείο Σχολικών Συμβούλων Καρδίτσας, με σκοπό τη συγκέντρωση χρημάτων για αγορά εξοπλισμού των σχολείων. Με συνεντεύξεις και ανακοινώσεις στα τοπικά ΜΜΕ λανσάρεται ως «πρωτότυπη» και «καινοτόμος» δράση που «επενδύει» στην εκπαίδευση. Η «ιστορία» έχει ως εξής και είναι ενδιαφέρουσα και ενδεικτική του κλίματος που τείνει να διαμορφωθεί…

Συνέχεια →

Η δευτεροβάθμια εκπαίδευση με τα μάτια του ΟΟΣΑ

Του Ανδρέα Παπαδαντωνάκη*

Έχουν περάσει περίπου τρία χρόνια από τότε που ο πρωθυπουργός, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δήλωνε: «Αποτελεί παραλογισμό και απόλυτη στρέβλωση της μεταρρύθμισης ως έννοιας να πιστεύει κάποιος ότι, στη διαλυμένη Ελλάδα, την ανάπτυξη θα φέρει η περίφημη “εργαλειοθήκη” του ΟΟΣΑ». (12/2/2014).

Η μεταστροφή έγινε σχετικά γρήγορα: Σε πρώτη φάση, τον Μάρτιο του 2015 υπεγράφη συμφωνία, με την οποία «ο ΟΟΣΑ αναλαμβάνει να παράσχει τεχνογνωσία στην ελληνική πλευρά για τον σχεδιασμό και την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων».

Συνέχεια →

ΟΟΣΑ και PISA: Εκδοχές μονοπωλιακού υπερεθνικού «επιθεωρητισμού» στην εκπαίδευση

Του Γιώργου Μαυρογιώργου*

Εισαγωγικό Σημείωμα:

(O OOSA και το PISA εισβάλλουν συχνά και συστηματικά με δημόσια  δαπάνη των χωρών-μελών στα κοινωνικά, οικονομικά και εκπαιδευτικά τους πράγματα. Πουλούν συμβουλευτικές υπηρεσίες σε μια κερδοφόρα για αυτούς αγορά σε πελάτες-κράτη που με τη συμμετοχή τους αναγνωρίζουν την ανύπαρκτη εγκυρότητα και αξιοπιστία των «εργαλειοθηκών» που παράγουν. Πώς είναι δυνατόν, άραγε, να συγκρίνονται οι επιδόσεις 15χρονων μαθητών «δείγματος» από 72 χώρες  και να κατατάσσονται σε σειρά  επιτυχίας, με  εργαλείο ένα «εξεταστικό παράδειγμα» παγκόσμιας εμβέλειας, που παρακάμπτει τα σχολικά τους προγράμματα και αγνοεί τις συγκεκριμένες κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες των επιμέρους χωρών-μελών;

Η υπόθεση που κάνουμε είναι ότι η επινόηση PISA συνιστά  μονοπωλιακή οργανωμένη και εφαρμοσμένη πολιτική παρέμβαση που με εργαλείο  μια σύγκριση ανυπόστατης εγκυρότητας και αξιοπιστίας εντάσσει τα εκπαιδευτικά συστήματα που συμμετέχουν σε μια διεργασία ελέγχου της παγκοσμιοποίησης και ομοιογενοποίησης ακόμη και των καθημερινών σχολικών πρακτικών (σχολικά προγράμματα, βιβλία, διδασκαλία, εξετάσεις, κ.α.) με σκοπό την άνευ όρων υπαγωγή της εκπαίδευσης (εκπαιδευτικών, μαθητών, διδακτικού υλικού, περιεχομένου, κ.α.) στις ανάγκες και τις δυνάμεις  μιας παγκοσμιούμενης καπιταλιστικής αγοράς. Δεν έχουν σημασία τόσο οι επιδόσεις και οι κατατάξεις των χωρών όσο η συμμετοχή τους σε ένα project παγκόσμιας εμβέλειας, που με τις τακτές και οργανωμένες διεργασίες του εντάσσει τα σχολεία των χωρών-μελών σε μια προσαρμοστική-συμμορφωτική διεργασία αθέατης ακραιφνούς νεοφιλελεύθερης επιτήρησης. Οι θιασώτες της αξιολόγησης, του ανταγωνισμού, της σύγκρισης και της λογοδοσίας πολύ εύκολα παρακάμπτουν τους προβληματισμούς που θέτει η συγκεκριμένη υπόθεση που κάνουμε, διότι, απλούστατα, υποβιβάζουν την υπόθεση της αξιολόγησης σε απλό τεχνικό, μεθοδολογικό και εκπαιδευτικό θέμα, χωρίς τις υπαρκτές κοινωνικές, πολιτικές και ιδεολογικές.

Συνέχεια →

Η επιστροφή της Αξιολόγησης

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Η «αξιολόγηση» αναδεικνύεται ως η πιο πολυχρησιμοποιημένη λέξη της περιόδου. Η κυβέρνηση για τη «σωτηρία της πατρίδας» περιμένει τη 2^η αξιολόγηση στο βωμό της οποίας θυσιάζονται τα εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα και κατακτήσεις των εργαζομένων που μετατρέπονται στου σύγχρονους δούλους του 21^ου αιώνα, ενώ τα κοινωνικά δικαιώματα μετατρέπονται σε προνόμιο των προνομιούχων τάξεων και στρωμάτων.

Συνέχεια →

Η επερχόμενη επικαιροποίηση της έκθεσης του ΟΟΣΑ ως εργαλείο προετοιμασίας νέων αντιεκπαιδευτικών μέτρων

Του Γιάννη Βαρδαλαχάκη*

Με πράξη που αναρτήθηκε στη Διαύγεια στις 25/11, ανατέθηκε στον ΟΟΣΑ η εκπόνηση νέας, επικαιροποιημένης με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία, έκθεσης για την ελληνική εκπαίδευση, κάτι που προβλεπόταν άλλωστε στο τρίτο Μνημόνιο ως ενδιάμεσο στάδιο πριν την ευθυγράμμιση  της ελληνικής αναλογίας μαθητών ανά τάξη και εκπαιδευτικό με τις «βέλτιστες πρακτικές των χωρών του ΟΟΣΑ» έως τον Ιούνιο του 2018. Πρώτα «επικαιροποίηση», λοιπόν, για να δούμε πόσοι εκπαιδευτικοί και πόσα σχολεία περισσεύουν και στη συνέχεια αξιολόγηση για να δούμε «ποιος θα φαγωθεί» (και ας διαβεβαιώνει ο Κος Γαβρόγλου ότι δεν θα επιτρέψει αυτή να έχει τιμωρητικό χαρακτήρα –άλλαι, ωστόσο, αι βουλαί των δανειστών). Πρόκειται στην ουσία για ένα πληρωμένο συμβόλαιο θανάτου της ελληνικής εκπαίδευσης έναντι του, διόλου ευκαταφρόνητου, ποσού των 90.000 ευρώ, το οποίο έχει σχεδιαστεί εδώ και καιρό, αλλά φαίνεται σαν να περίμενε την υπουργοποίηση του, κατά τον πρόεδρο του ΕΣΥΠ Νίκο Θεοτοκά, εργολάβου των διαρροών προς τον ΟΟΣΑ για να τεθεί σε άμεση εφαρμογή.

Συνέχεια →

Η Έφη Αχτσιόγλου και ο παρκαδόρος Πολιτικός Μηχανικός

Του Παναγιώτη Μαυροειδή

Τη νέα Υπουργό Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου, δεν τη γνωρίζω. Από μια άποψη χαίρομαι: Δεν ανήκει στην κατηγορία αυτών που γνώριζα, γνωρίζω, αλλά ντρέπομαι να το πω.

Υπουργός Εργασίας λοιπόν, στα 31 της χρόνια. Από μια άποψη, το θέμα πουλάει: «Ο Τσίπρας έβαλε στην κυβέρνηση ένα νέο άνθρωπο και μάλιστα γυναίκα, σπάζοντας τις επετηρίδες».

Διαβάζουμε στο βιογραφικό της ότι τέλειωσε λέει τη Νομική, μετά πήρε  μεταπτυχιακό και  διδακτορικό δίπλωμα. Ας τα μετρήσουμε όπως ο Τσάκωνας στην αθάνατη ταινία «Μάθε παιδί μου γράμματα»:

Συνέχεια →

Το «αριστοκρατικό» Λύκειο των δεξιοτήτων

Του Γιώργοu Κ. Καββαδία*

Ο περίφημος «εθνικός διάλογος» για την παιδεία  έληξε  με την κατάθεση του  πορίσματος  Α. Λιάκου που περιγράφει μία εκ βάθρων αντιδραστική μετάλλαξη του δημόσιου σχολείου. Η πολιτική της κυβέρνησης με βάση τις κατευθύνσεις ΕΕ και ΟΟΣΑ αποδομεί, τη μαζική δημόσια εκπαίδευση, εξοβελίζει βίαια χιλιάδες μαθητές, διαμορφώνει όρους εργασιακού μεσαίωνα για τους εκπαιδευτικούς. Το σχολείο που περιγράφεται έχει τη σφραγίδα της στρατηγικής της ΕΕ,  της έκθεσης του ΟΟΣΑ του 2011 και του κεφαλαίου. Υλοποιεί τις μνημονιακές δεσμεύσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Συνέχεια →