Ανεκπλήρωτες προεκλογικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την εκπαίδευση

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Όσοι θεωρούσαν ότι η εκπαίδευση θα είναι προνομιακό πεδίο για την πολιτική της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, θα πρέπει να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους μετά από  δύο και πλέον μήνες διακυβέρνησης. «Άνθρακες ο θησαυρός» είναι η ρήση που ταιριάζει μετά την αρνητική στάση της συγκυβέρνησης για την πλειονότητα των αιτημάτων των εκπαιδευτικών και την παραπομπή των προεκλογικών δεσμεύσεων στις ελληνικές καλένδες ή στη γνωστή κυβερνητική ρήση – ανέκδοτο «σε βάθος χρόνου».

Συνέχεια →

Η παγίδα του δημοψηφίσματος

Της Μαρίας Νεγρεπόντη – Δεληβάνη*

Η αβάσιμη, όπως δυστυχώς αποδείχθηκε, υπεραισιοδοξία της νέας ελληνικής Κυβέρνησης, την οδήγησε αμέσως  μετά την ανάληψη της εξουσίας, σε αδιέξοδο που δεν έχει λύση, εκτός  και αν αποφασίσει να συρρικνώσει το σύνολο των προεκλογικών της υποσχέσεών σε ένα οδυνηρό δίλημμα, επί του οποίου θα κληθούν να πάρουν θέση οι Έλληνες ψηφοφόροι[1].

Συνέχεια →

Eurogroup: «Τους ικανοποιήσαμε» μερικώς…

Του Παναγιώτη Μαυροειδή

Πάει λοιπόν, πέρασε  και αυτή η «κρίσιμη» συνεδρίαση του Eurogroup. Πληρώθηκε και η δόση των 760 εκ. στο ΔΝΤ. Ποια ήταν η συζήτηση την προηγούμενη βδομάδα;

Ορισμένοι  ανέμεναν μια  κάποια ρήξη, μιας και η κυβέρνηση -για άλλη μια φορά- είχε «απειλήσει» ότι ίσως και να μην πληρώσει τη δόση. Κανείς δε φάνηκε να τρομάζει από την άλλη μεριά…

Συνέχεια →

Si vis pacem para bellum*

Του Βένιου Αγγελόπουλου

Ζούμε συνθήκες πρωτόγνωρες. Το πολιτικό προσωπικό που κυβέρνησε τη χώρα επί δεκαετίες οδήγησε τη χώρα σε μια πρωτοφανή κρίση, η οποία επί πέντε χρόνια οξύνεται όλο και περισσότερο. Από 85% τα παραδοσιακά κυβερνητικά κόμματα έπεσαν σε κάτω από 30%, και τα εφεδρικά συστημικά κόμματα αποδείχνονται φούσκες, το ένα μετά το άλλο. Η νέα κυβέρνηση έρχεται από το πουθενά, με πρόγραμμα το τέλος της λιτότητας, κάτι που τα κόμματα του μνημονιακού μονόδρομου αδυνατούν καν να διανοηθούν.

Συνέχεια →

Ανάμεσα στο διάβολο και τη βαθιά γαλάζια θάλασσα 

Του Δημήτρη Μπελαντή*

Θα ξεκινήσω από  το κρίσιμο ζήτημα της πολιτικής  και πληροφοριακής σύγχυσης. Αυτό που βιώνουν οι πολίτες της Ελλάδας από τις αρχές Φεβρουαρίου και μετά, οπότε και επήλθε η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, είναι αυτό που οι ψυχίατροι και ιδιαίτερα το ρεύμα της Αντιψυχιατρικής έχουν προσδιορίσει ως «σύνδρομο του διπλού δεσμού» («double bind»). Αυτό σημαίνει ότι το παιδί μέσα σε μια οικογένεια λαμβάνει απολύτως αντιφατικά μηνύματα από τους γονείς του, πραγματικά ή συναισθηματικά, τα οποία καταλήγουν σε απολύτως αντίθετα συναισθηματικά ή και λογικά συμπεράσματα. Το παιδί εισπράττει ταυτόχρονα αγάπη και εχθρότητα, τρυφερότητα και απομόνωση. Όπως επισημαίνουν οι φορείς του ρεύματος της Αντιψυχιατρικής, αυτή η κατάσταση, εφόσον παρατείνεται, μπορεί να οδηγήσει στο αποτέλεσμα της βαριάς ψυχικής νόσου του παιδιού στην επόμενη ζωή του και ειδικότερα στη σχιζοφρένεια, τη βασίλισσα των ψυχικών παθήσεων (dementia).

Συνέχεια →

Κατάργηση μνημονίων – ανατροπή της λιτότητας: H πραγματική «κόκκινη γραμμή»

Του Πάνου Κοσμά

Το –ομολογημένο επισήμως πλέον– λάθος της κυβέρνησης να μη διασφαλίσει έστω χρηματοδότηση υπογράφοντας τη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου, αποδείχτηκε τρομερά αποτελεσματικό όπλο εκβιασμού στα χέρια των δανειστών.

Συνέχεια →

Είναι εφικτή και τι συνεπάγεται μια «Χρεοκοπία Εντός Ευρώ»;

Του Κώστα Παπουλή

Η χρεοκοπία μιας χώρας της ευρωζώνης, όπως η Ελλάδα θα πρέπει να την οδηγήσει κανονικά σε έξοδο από το ευρώ. Ο λόγος είναι απλός: οι τράπεζες στηρίζονται από την Ε.Κ.Τ. επειδή υπάρχει το αξιόχρεο του ελληνικού κράτους και στο βαθμό που αυτό δεν αθετεί τις υποχρεώσεις του και τις συμφωνίες-συνθήκες που έχει υπογράψει με την Ε.Ε..

Συνέχεια →

Το κρυφό plan B μέχρι τον Ιούνιο 

 Του Σταύρου Λυγερού

Με την πλάτη στον τοίχο είναι πλέον η κυβέρνηση, αφού οι ελπίδες της για μία συμφωνία στη σύνοδο του Eurogroupτης 24^ης Απριλίου διαψεύδονται. Το Μαξίμου συνεχίζει να εκφράζει την αισιοδοξία του ότι τελικώς θα επιτευχθεί συμφωνία, αλλά η ρητορική του αυτή υπαγορεύεται κυρίως από τη σκοπιμότητα να μην προκληθεί περαιτέρω ανησυχία και ενταθεί η αιμορραγία του τραπεζικού συστήματος και το πάγωμα της αγοράς.

Συνέχεια →

Κορυφώνονται οι εκβιασμοί των δανειστών: Τρίτο μνημόνιο χωρίς… «Χαρδούβελη»;

Του Πάνου Κοσμά

«Ξύνοντας τον πάτο του βαρελιού», δηλαδή «σκουπίζοντας» όλα τα ταμειακά διαθέσιμα οργανισμών του ευρύτερου δημόσιου τομέα για να πληρώνει τοκοχρεολύσια, η κυβέρνηση κερδίζει χρόνο πληρωμένο με αίμα.

Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, τα repos με τα οποία δε­σμεύ­ο­νται αυτά τα δια­θέ­σι­μα συ­νι­στούν μια έμ­με­ση εσω­τε­ρι­κή στάση πλη­ρω­μών υπό προ­σω­ρι­νή ανα­στο­λή με­ρι­κών μηνών, σε κα­τη­γο­ρί­ες κοι­νω­νι­κών και ανα­πτυ­ξια­κών δα­πα­νών. Γι’ αυτό οι δα­νει­στές όχι μόνο δεν είχαν κα­νέ­να πρό­βλη­μα με αυτή την πρα­κτι­κή, αλλά πρό­τει­ναν να επε­κτα­θεί με ανα­γκα­στι­κή (μέσω νο­μο­θε­τι­κής ρύθ­μι­σης) δέ­σμευ­ση ρευ­στών δια­θε­σί­μων ύψους 2 δισ. ευρώ ορ­γα­νι­σμών που οι διοι­κή­σεις τους αρ­νού­νται να τα δια­θέ­σουν. Όχι μόνο αυτό, αλλά εμ­μέ­σως πα­ρό­τρυ­ναν αυτή η ιδιό­τυ­πη εσω­τε­ρι­κή στάση πλη­ρω­μών να επε­κτα­θεί και σε μι­σθούς και συ­ντά­ξεις, με την πλη­ρω­μή τους με «πα­ράλ­λη­λο νό­μι­σμα».

Συνέχεια →

Η Ρήξη και οι Ψευδαισθήσεις

Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη

Μπορεί αυτή η κυβέρνηση να έχει ψευδαισθήσεις; Μπορεί κανείς να αποδώσει μια τέτοια αιχμή σε ανθρώπους καθ’ όλα καταρτισμένους και πνευματικά συγκροτημένους, μπολιασμένους μάλιστα –κατά το μάλλον ή ήττον- στη μαρξιστική αναλυτική σκέψη;

Ενόσω η διαδικασία της διαπραγμάτευσης συνεχίζεται, διάχυτο παραμένει το συναίσθημα της αβεβαιότητας στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας, δίχως κανείς να μπορεί να προβλέψει, με μια σχετική εγκυρότητα, αν αυτό που θα ακολουθήσει θα είναι ένας συμβιβασμός -ως αποτέλεσμα αμοιβαίων υποχωρήσεων- ή μια καθολική ρήξη.

Συνέχεια →