Μνημεία, μουσεία, σχολεία, νοσοκομεία στο Υπερταμείο: ένα προμελετημένο έγκλημα

Του Στάθη Γκότση*

Μορφή χιονοστιβάδας παίρνουν τις τελευταίες ημέρες οι αντιδράσεις σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο, καθώς αποκαλύπτονται σταδιακά τα στοιχεία των 10.119 ακινήτων κυριότητας του Ελληνικού Δημοσίου, συνολικού εμβαδού γης 511.357.451 τ.μ. και συνολικής δομημένης επιφάνειας 22.601 τ.μ., που περνούν στην Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου Α.Ε. (ΕΤΑΔ), θυγατρική του λεγόμενου Υπερταμείου (Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας Α.Ε. – ΕΕΣΥΠ), με την Υπουργική Απόφαση Τσακαλώτου (ΦΕΚ Β΄ 2320/19-6-2018).

Η μακρά λίστα της ντροπής

Συνέχεια →

ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ Ι: Η απλή αναλογική, το δημαρχιακό κατεστημένο και οι ξεχασμένες Δημοτικές Κοινότητες

Του Κώστα Διον. Κορδάτου* 

Και το όνομα αυτού, Κλεισθένης. Ο οποίος μπορεί στην αρχαία Αθήνα να διαδέχθηκε τον τύραννο Πεισίστρατο και να έκανε το πολίτευμα πιο δημοκρατικό, στη σύγχρονη Ελλάδα όμως διαδέχθηκε τον Καλλικράτη ο οποίος είχε διαδεχθεί τον… Καποδίστρια.

Πίσω από την «φασαρία» της ΚΕΔΕ των κκ Πατούλη-Κοιμήση και των Περιφερειαρχών για το νομοσχέδιο Κλεισθένης-1 της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ βρίσκεται  η προσπάθεια κυρίως της ΝΔ και του Κινήματος Αλλαγής και γενικά του παλιού κόσμου της αυτοδιοίκησης, να «στήσουν» μια αντιδραστική αντιπολίτευση σε μία και μόνη διάταξη με την οποία διαφωνούν ενώ επί της ουσίας του νόμου για τοους ΟΤΑ συμφωνούν! Γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους το διαχρονικό αίτημα του κινήματος για «απλή και ανόθευτη αναλογική παντού». Έτσι είναι αυτά η εξουσία είναι γλυκιά.

Συνέχεια →

Ή πνιγόμαστε ή  καιγόμαστε. Και είναι φυσικό;

Του Παναγιώτη Μαυροειδή

Δεν προσθέτει κανείς κάτι ουσιαστικό αν αναφερθεί στην καταστρεπτική δράση του ανέμου σε περίπτωση πυρκαγιάς.

Είναι αλήθεια κοινότυπο το να αναφερθεί κανείς στην δύναμη του «θολού και μελανιασμένου» νερού ενός ορμητικού και περιτοιχισμένου χειμάρρου στην περίπτωση μιας έντονης βροχόπτωσης.

Είναι φυσικό, μπορεί να προσθέσει κανείς, οτι σε αυτές και άλλες περιπτώσεις, να μη μπορούν να καταφέρουν και πολλά οι γεμάτοι αυτοθυσία πυροσβέστες ή άλλοι εθελοντές.

Συνέχεια →

Πίσω από τα χαμόγελα των Πρεσπών, τις περικεφαλαίες και τον Βουκεφάλα

Του Θανάση Τσιριγώτη

Πίσω από τα χαμόγελα των Πρεσπών, τις περικεφαλαίες και τον Βουκεφάλα κρύβεται η σκληρή πραγματικότητα. Αυτή που γέννησε η ιστορία και η… σοβαρότητα για το Μακεδονικό. Από μία άποψη, ο Μακεδονισμός είναι μια σύγχρονη έκφραση του εθνικισμού, αλλά και του αστικού κοσμοπολιτισμού στα Βαλκάνια. Ο πρώτος (εθνικισμός), μισεί τις πατρίδες των γύρω λαών κι αφηνιάζεται erga omnes. Ο δεύτερος (κοσμοπολιτισμός), προσπερνάει καλπάζοντας τα σύνορα και τα εθνοκράτη γιατί βλέπει μόνο τις αγορές και το αυγάτισμα των κερδών του. Όσα λοιπόν κρύφτηκαν κάτω απ’ το ιστορικό χαλί, βγαίνουν πάλι σαν εκδίκηση στο προσκήνιο και η ιστορία επαναλαμβάνεται, πότε σαν δράμα, πότε σαν κωμωδία.

Συνέχεια →

«Καθαρή έξοδος» και άλλα παραμύθια

Από το success story της ΝΔ σε αυτό του ΣΥΡΙΖΑ

Του Σταύρου Μαυρουδέα*

Η τυπική ολοκλήρωση του 3ου μνημονίου τον Αύγουστο 2018 δίνει την ευκαιρία (;) στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να προβάλλει και αυτή, όπως η προηγούμενη των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, το δικό της success story, δηλαδή ότι βγάζει την χώρα από την κρίση και ότι η εποχή της αντιλαϊκής λιτότητας περνά. Ο κουτοπόνηρος αυτός ισχυρισμός –όπως και ο ανάλογος των προκατόχων της- βασίζεται σε υποκρισίες και συνειδητά αβάσιμα επιχειρήματα. Φυσικά ενορχηστρωτής και αυτού του success story είναι οι ξένοι πάτρωνες της ελληνικής ολιγαρχίας (βασικά η Ευρωπαϊκή Ένωση), ενώ τα εγχώρια (αυτή την φορά ψευδο-αριστερά) φερέφωνα είναι απλοί οργανοπαίκτες.

Συνέχεια →

Ο Τσίπρας δεν δικαιούται να πανηγυρίζει για την αθώωση Ηριάννας και Περικλή

Του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου

Όσοι αγωνίστηκαν για να αθωωθούν η Ηριάννα και ο Περικλής δικαιούνται να χαίρονται και να πανηγυρίζουν. Όχι, όμως, ο Αλέξης Τσίπρας.

Σήμερα είναι μια καλή μέρα γιατί δύο νέοι άνθρωποι αθωώθηκαν από ανυπόστατες κατηγορίες και μπορούν να ξαναπιάσουν το νήμα της ζωής τους, έστω και εάν κανένας δεν μπορεί να τους επιστρέψει τον χρόνο που έχασαν μπλεγμένοι σε μια υπόθεση με αμφισβητούμενα στοιχεία και μια προσπάθεια να ποινικοποιηθούν φιλικές σχέσεις.

Γύρω από το αίτημα να αθωωθούν οικοδομήθηκε ένα μεγάλο κίνημα και οι άνθρωποι που στρατεύτηκαν σε αυτό μπορούν να αισθάνονται δικαιωμένοι.

Συνέχεια →

Από τις ασφυκτικές συνθήκες στα Βαθμολογικά Κέντρα στα ανα–θέματα των εξετάσεων

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Ασφυκτικές συνθήκες σε σχολεία και βαθμολογικά κέντρα

Οι συνθήκες βαθμολόγησης των γραπτών των υποψηφίων των πανελλαδικών εξετάσεων ήταν πιο πιεστικές και ασφυκτικές από ποτέ άλλοτε. Αυτό πιστοποιεί το πιεστικό χρονοδιάγραμμα των προαγωγικών – απολυτήριων και πανελλαδικών εξετάσεων που διαμόρφωσε το Υπουργείο Παιδείας για χάρη της επικοινωνιακής εικόνας για την επιμήκυνση του διδακτικού έτους. Επιβλήθηκε, έτσι, ένα ασφυκτικό πλαίσιο επιδεινώνοντας τις συνθήκες εργασίας των εκπαιδευτικών. Οι εκπαιδευτικοί κλήθηκαν να διεξάγουν ενδοσχολικές εξετάσεις, επιτήρηση (πολλές φορές και δύο μαθήματα ανά ημέρα) ενώ παράλληλα ήταν επιτηρητές και βαθμολογητές στις πανελλαδικές εξετάσεις.  Όλες αυτές οι διαδικασίες συνεπάγονται κόπωση και πίεση των εκπαιδευτικών, αλλά και μεγάλη πίεση και πρόσθετο άγχος για τους μαθητές.

Συνέχεια →

Αριστερά: από το «Καπνισμένο τσουκάλι» στον καπνιστό σολομό

Του Περικλή Κοροβέση

Η «Αυγή» είχε την καλή έμπνευση να αναπαράξει τα πρωτοσέλιδά της, τις μέρες του θανάσιμου τραυματισμού του βουλευτή Γρηγόρη Λαμπράκη, από τη μέρα της δολοφονικής επίθεσης μέχρι την κηδεία του. Δηλαδή τις τελευταίες μέρες του Μάη του 1963. Τα γεγονότα αυτά τα έζησα σε κάθε τους στιγμή, ως νεαρός ακτιβιστής και μέλος της Νεολαίας της ΕΔΑ. Αρχίζοντας από μαθητής με τα συλλαλητήρια για το Κυπριακό, μέχρι την έλευση της χούντας το 1967 που αρχίζει άλλο κεφάλαιο.

Συνέχεια →

Νέες δομές ή αποδόμηση; Σκέψεις και προτάσεις για τις «νέες δομές» στην εκπαίδευση

Του Άκη Κατσούλα*

«Ο δάσκαλος που θα υποχρεωθεί να καταπνίξει τη σκέψη του θα γίνει
διπλά σκλάβος ή θα καταντήσει ένας ψυχικά ανάπηρος άνθρωπος, ανίκανος να μορφώσει άλλους», Δημήτρης Γληνός.

Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει, την προοδευτική φιλοσοφία, σκέψη, «ακαδημαϊκή εξυπνάδα», την συνολική συμβολή σε θέματα παιδείας του σημερινού Υπουργού Παιδείας. Από την άλλη υπάρχει η ευκολία ενσωμάτωσης της σκέψης στην μνημονική υποχρέωση, τον ρεαλισμό, το σχολειό της φιλελεύθερης οικονομίας, τον οικονομικό ορθολογισμό κάτι
που συστηματικά έχει αποδεχτεί ο κ. Υπουργός.

Κατά την διάρκεια της συζήτησης του νόμου στην βουλή ο κ. Υπουργός επανέλαβε πολλές φορές ότι η πρόταση του, έχει στόχο την προστασία του μαθητή, την αναβάθμιση του καθηγητή-δάσκαλου, την συλλογική παιδαγωγική διαδικασία απέναντι σε προσωποκεντρικές δομές, την υλοποίηση πάγιων στόχων του εκπαιδευτικού κινήματος. Αναφέρθηκε δε ότι το σχέδιο έχει συγκεκριμένη αρχιτεκτονική, προοδευτικό χαρακτήρα και απέναντι σε αυτό δεν υπάρχει άλλο σχέδιο-αρχιτεκτονική αλλά μόνο καταστροφολογία.

Συνέχεια →