«Συριζόλ»: της Φλαμπουράρης & Παππάς ΑΕ

Του Κώστα Λογαρά*

«Ο ιδανικός άνθρωπος του ολοκληρωτικού βασιλείου είναι εκείνος για τον οποίο δεν υπάρχει η διάκριση μεταξύ γεγονότος και φαντασίας,  η διάκριση ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα». (Χάνα Άρεντ).

Το  μεγαλύτερο πλήγμα που έχει προκαλέσει ο ΣΥΡΙΖΑ στην πολιτική ζωή του τόπου –και όσο ήταν στην αντιπολίτευση και στο  διάστημα που κυβερνάει τη χώρα–  είναι η διασάλευση της κοινής λογικής,  η ανατροπή των κανόνων του ορθού λόγου. Η αποκοτιά και το αλλόκοτο έχει αντικαταστήσει τα αυτονόητα  και τα προφανή. Αρκεί να αναφερθεί η μετάλλαξη  τού δημοψηφικού  ΟΧΙ σε ΝΑΙ, κάθε άλλη τεκμηρίωση είναι περιττή.

Συνέχεια →

Οριστική λύση ή χρεοκοπία

Του Βασίλη Βιλιάρδου*

Αυτό που έχει άμεσα ανάγκη η Ελλάδα είναι μία θαρραλέα αντιμετώπιση των προβλημάτων της, με κάθε κόστος –ενώ είναι ανέντιμο και αναξιόπιστο να συνεχίσει να δανείζεται, όταν γνωρίζει πως δεν είναι σε θέση να επιστρέψει τα δανεικά.

«Η Ελλάδα έχει πλέον το ηθικό έρεισμα να απαιτήσει τη διαγραφή μέρους του χρέους της, εναλλακτικά το πάγωμα του στο διηνεκές, αφού έχει υποβληθεί σε μία αιματηρή εγχείρηση που διήρκεσε έξι ολόκληρα χρόνια, χωρίς να διαμαρτυρηθεί κανένας –επειδή οι Έλληνες γνώριζαν τις δικές τους ευθύνες.

Η εγχείρηση όμως απέτυχε με ευθύνη των χειρουργών, ο ασθενής βρίσκεται σε κώμα, ενώ όλοι αναγνωρίζουν το δικαίωμα της Ελλάδας στη διαγραφή του χρέους –γεγονός που σημαίνει πως είναι υποχρεωμένοι οι δανειστές της να το καταλάβουν, καθώς επίσης η κυβέρνηση της να πάψει επιτέλους να εκβιάζεται, σκύβοντας διαρκώς το κεφάλι, εκλιπαρώντας και ζητιανεύοντας».

Ανάλυση

Συνέχεια →

O άκρατος κυνισμός της «σκληρής διαπραγμάτευσης»

Του Κώστα Λαπαβίτσα

Μετά από έξι χρόνια αποτυχίας, το ελληνικό πολιτικό σύστημα, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ που άλλα έλεγε και άλλα κάνει, κρατάνε την Ελλάδα στο ίδιο αδιέξοδο. Η κυβέρνηση περιβάλλει τις «διαπραγματεύσεις» με σκοτάδι νομίζοντας ότι έτσι δεν θα διαφανεί η πραγματικότητα. Κάνει λάθος γιατί οι λόγοι της νέας «σκληρής διαπραγμάτευσης», που πλέον διαρκεί επτά μήνες, είναι ξεκάθαροι.

Ο πρώτος είναι ότι το τρίτο μνημόνιο έχει ήδη αποτύχει. Κανένας όμως από αυτούς που το υπέγραψαν δεν μπορεί να το παραδεχθεί δημόσια – ούτε η κυβέρνηση, ούτε το ΔΝΤ, ούτε η ΕΕ. Παίζουν λοιπόν όλοι ένα κυνικό παιχνίδι με σκοπό να αποφύγουν το πολιτικό κόστος της αποτυχίας. Αυτό ακριβώς είναι το περιεχόμενο της «σκληρής διαπραγμάτευσης».

Ο δεύτερος είναι ότι το πολιτικό σύστημα της Ελλάδα και τα στρώματα που κατέχουν την οικονομική και κοινωνική εξουσία δεν έχουν καμία άλλη πρόταση για τη χώρα, εκτός από το καταστροφικό πρόγραμμα των δανειστών. Πρόκειται για πλήρες αδιέξοδο, μια πολιτική και ιδεολογική χρεοκοπία χωρίς προηγούμενο στην ιστορία της Ελλάδας.

Συνέχεια →

Ομιλία με θέμα το ασφαλιστικό ν/σχ Γ. Κατρούγκαλου

Του Τάσου Σταυρόπουλου*

Το ασφαλιστικό που περιμέναμε τόσους μήνες δόθηκε χθες στη δημοσιότητα. Από ό,τι φαίνεται θα κατατεθεί στη Βουλή, αλλά χρειάζεται διαβούλευση. Και όπως έγινε και πέρυσι, με το νόμο 4336 (με βάση  το Τρίτο Μνημόνιο), που ψηφίστηκε το 15αύγουστο, νομίζω ότι η κυβέρνηση μέσα στο Πάσχα, και για να μην έχει αντιδράσεις, θα ψηφίσει το νέο ασφαλιστικό. Επειδή πρέπει να είμαι επιγραμματικός και σύντομος, ας ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα από την αρχή.

Συνέχεια →

ΔHMOΓPAΦIKO KAI METANAΣTEYΣH AΔEIAZOYN THN EΛΛAΔA

Ύφεση και ανεργία μείωσαν τις γεννήσεις και προκάλεσαν τη νέα μετανάστευση

Του Μανόλη Γ. Δρεττάκη*

Eίναι κοινή διαπίστωση το γεγονός ότι η αύξηση της ανεργίας είναι μια από τις δραματικές συνέπειες της πρωτοφανούς ύφεσης που προκάλεσε στην οικονομία της Xώρας η εφαρμογή των μέτρων των Mνημονίων, που επέβαλαν οι Δανειστές μας στις Kυβερνήσεις της N.Δ. και του ΠA.ΣO.K., στην πολιτική των οποίων τα 35 χρόνια της Mεταπολίτευσης οφείλεται η κρίση και το χείλος του γκρεμού, στον οποίο βρέθηκε η χώρα το 2009. Λιγότερο γνωστή είναι η πολύ στενή σχέση που υπάρχει ανάμεσα στη μεταβολή (αύξηση ή μείωση) του Aκαθάριστου Eγχώριου Προϊόντος (A.E.Π.) και της ανεργίας και στις εξελίξεις στο δημογραφικό πρόβλημα της Xώρας. Πιο συγκεκριμένα η αύξηση του AEΠ (ανάπτυξη) και η μείωση της ανεργίας ενισχύουν τις γεννήσεις και την καθαρή εισροή πληθυσμού, ενώ αντίθετα, η μείωση του A.E.Π. (ύφεση) και η αύξηση της ανεργίας προκαλούν τη μείωση των γεννήσεων και την καθαρή εκροή πληθυσμού. Στο άρθρο αυτό εξετάζουμε τη στενή αυτή σχέση με βάση τα στοιχεία από τη βάση δεδομένων της Eλληνικής Στατιστικής Aρχής (EΛΣTAT).

Συνέχεια →

Σχολεία, διορισμοί και οργανικές στο καναβάτσο;

Να σταθεροποιήσουμε με μια γροθιά το βαγόνι των οργανικών θέσεων-τοποθετήσεων στις ράγες

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Ι. Εισαγωγικά

Το βαγόνι των οργανικών τοποθετήσεων στα σχολεία είναι έτοιμο να εκτροχιαστεί… Μια σειρά γεγονότα, που θεσμοί και κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, έχουν δρομολογήσει και προωθούν -και με δήθεν διάλογο- αφορούν τις οργανικές τοποθετήσεις στα σχολεία α/βάθμιας και β/βάθμιας εκπαίδευσης. Αφορούν όμως πρωτίστως και τον συνολικό αριθμό οργανικών θέσεων στο Υπουργείο Παιδείας, που έχουν αποφασίσει να επικαιροποιήσουν (δείτε έγγραφο φωτογραφίας). Ο κίνδυνος να συντρέξουν μαζί μια σειρά από αρνητικές παραμέτρους είναι άμεσα ορατός. Το ερώτημα είναι αν το «συμμάζεμα» που προωθεί το υπουργείο με ειδική μεγάλη επιτροπή για τις λεγόμενες «Υπηρεσιακές Μεταβολές», όπου συμμετέχουν και δυο μέλη του ΔΣ της ΟΛΜΕ, αφορά μόνο αυτονόητα πράγματα…

Η γνώμη μου είναι πως όχι. Θεωρώ ότι κεντρικός στόχος είναι η μείωση των οργανικών θέσεων, άρα και τοποθετήσεων, σε πανελλαδική κλίμακα, μεταξύ 10% και 20% τουλάχιστον. Για να το κατανοήσουμε επαγωγικά, ας συνυπολογίσουμε ότι η κυβέρνηση σχεδιάζει -πέραν του μισθολογίου των καθαρών μειώσεων για τους πολλούς και της λαιμητόμου του «ανταποδοτικού» ασφαλιστικού- ταυτόχρονα λόγω 3ου μνημονίου:

Συνέχεια →

“Είναι το ΔΝΤ, ανόητε”…

Του Νίκου Μπογιόπουλου*

Η τοποθέτηση του κ. Τσίπρα στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε αποκαλυπτική του τρόπου με τον οποίο η κυβέρνηση αξιοποιεί την υπόθεση των διαρροών για τις συνομιλίες των στελεχών του ΔΝΤ.

Εκείνο που προκύπτει από αυτή την υπόθεση –κατά τον κ. Τσίπρα– είναι ότι έχουμε το καλύτερο Μνημόνιο που είχαμε ποτέ!

 «Πολύ ευνοϊκότερη» η δική μας συμφωνία (αποφεύγει να το λέει «Μνημόνιο») ισχυρίστηκε ο κ. Τσίπρας! Κι από πού προκύπτει αυτό; Μα από το γεγονός ότι τους «πολεμάει» το ΔΝΤ…

Συνέχεια →

Συμβολή σε έναν άστοχο και ατυχή πολιτικά διάλογο

Του Γιώργου Μαυρογιώργου

 1. Ένα σύντομο σχόλιο: Επιτέλους ο  Διάλογος για την Εκπαίδευση στην Ελλάδα γίνεται «διεθνής»

Τελικά, όσοι εμπνεύστηκαν την ενορχήστρωση  ενός ακόμα  διαλόγου για την εκπαίδευση, μάλλον καταφέρνουν να μας αιφνιδιάζουν με τις πρωτοφανείς ιδέες τους. Επινόησαν  ένα διάλογο εν μέσω πρωτοφανούς κρίσης και το θέμα της κρίσης λάμπει δια της απουσίας της από την ατζέντα, έτσι που να μοιάζει κυνικό σκηνικό απόδρασης η όλη παράσταση. «Εδώ φαΐ δεν έχουμε, ραπανάκια για την όρεξη θέλουμε»! Μας έκαναν γνωστή την ομάδα REN για να την αποσύρουν το ίδιο αιφνιδιαστικά και μείναμε με ανοιχτό το στόμα και την απορία. Εδώ, οι Ευρωπαίοι «εταίροι» μας έχουν «χειροπόδαρα δεμένους» με την υποχρέωση να εξοικονομούμε, αν είναι δυνατόν, ακόμα και μια διδακτική ώρα ή να έχουμε όσο το δυνατό λιγότερους δασκάλους στα σχολεία και οι εμπνευστές καμώνονται πως συζητούν, χωρίς να βάζουν τις δεσμεύσεις των μνημονίων σε διάλογο, μπας και ανατραπούν! Διάλογος εν μέσω μνημονίων είναι ένας ακραίος αντιφατικός αιφνιδιασμός, όπως ασυμφιλίωτα είναι το «εθνικό» και το «κοινωνικό». Στις 11.1.2015, πριν από τις νικηφόρες εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ μας μοίρασε την προσφορά της ΑΥΓΗΣ «Εκπαίδευση για Λίγους: Η Μαύρη Βίβλος της Μνημονιακής Εκπαιδευτικής Πολιτικής».

Συνέχεια →

Μια εκδήλωση με ολίγον ΟΟΣΑ και μπόλικη εκπαίδευση προς πώληση!

Του Χρήστου Κάτσικα

Πραγματοποιήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα (Τετάρτη 24/3) στο υπουργείο Παιδείας εκδήλωση στο πλαίσιο των «Ημερών Προβληματισμού» του Εθνικού και Κοινωνικού Διαλόγου για την Παιδεία με προσκεκλημένους ομιλητές τους καθηγητές Μαίρη Καλαντζή, Bill Cope και την πρώην υπουργό Παιδείας της Πορτογαλίας Μαρία Ροδρίγες (Maria de Lurdes Rodrigues).

Στόχος της εκδήλωσης, σύμφωνα με τους επιτελείς του υπουργείου, ήταν «να συζητηθούν ιδιαίτερες πλευρές της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης μέσα από τη διεθνή εμπειρία και τις αλλαγές που αλλάζουν εκ βάθρων την εκπαιδευτική διαδικασία».

Συνέχεια →