Οι «γενιτσαραγάδες» ή η διαλεκτική της αποστασίας

Του Γιώργου Καραμπελιά

«Καὶ ἡ γ-αἰτία εἶστε σεῖς, οἱ γὶ–ἄνομοι Πασάδες,

π’ ἀφῆνετ’ ἀχαλίνωτους τσὶ γιαννιτσαραγάδες·[  ]»

Το Τραγούδι του Δασκαλογιάννη

Ο Ιωάννης Βλάχος, ο θρυλικός Δασκαλογιάννης, που επιχείρησε την πρώτη επανάσταση των Κρητών ενάντια στην τουρκική κατοχή, το 1770, σύμφωνα με το μακρύ άσμα που συνέθεσε, δεκαέξι χρόνια μετά, ο μπαρμπα Μπατζελιός, το «Τραγούδι του Δασκαλογιάννη», σε 1032 στίχους, είχε μια στιχομυθία με τον Τούρκο πασά, αμέσως πριν τον τραγικό θάνατό του με γδάρσιμο. Σύμφωνα με το τραγούδι, όταν ο πασάς τον ρώτησε για ποιο λόγο ξεσηκώθηκαν οι Σφακιανοί, ενώ απολάμβαναν τόσα προνόμια, ο Δασκαλογιάννης του απάντησε πως επαναστάτησαν για την πατρίδα, την πίστη και για την Κρήτη ολόκληρη που στέναζε κάτω από την καταπίεση των γενιτσαραγάδων:

«Ἀλήθεια λές, οἱ Σφακιανοὶ δωσίματα δὲ δίδου»,/ αλλά εγώ «’ποφάσισα τὴν Κρήτη νὰ σηκώσω/κι ἀποὺ τ’ ἀνύχια τῶν Τουρκῶ νὰ τῆνε λευτερώσω·/ πρῶτο γιὰ τὴν πατρίδα μου, δεύτερο γιὰ τὴν πίστη,/ τρίτο γιὰ τσ’ ἄλλους χρισθιανοὺς ποὺ κάθουνται στὴν Κρήτη·/γιατί, κι ἂν εἶμαι Σφακιανός, παιδὶ τσὴ Κρήτης εἶμαι/ καὶ νὰ θωρῶ τσὶ Κρητικοὺς στὰ βάσανα πονεῖ με».

Συνέχεια →

Χωρίς αυταπάτες τα αντιλαϊκά μέτρα

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Πριν από μέρες ο Πρωθυπουργός δήλωσε: «Μπορείτε να μας κατηγορήσετε για αυταπάτες» επιδιώκοντας να ρετουσάρει την πολιτική της υποτέλειας που ασκεί η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Στην εποχή των Μνημονίων και του νεοαποικιακού ελέγχου από ΕΕ και ΔΝΤ η αριστεροδεξιά συγκυβέρνηση με κόφτη και προαπαιτούμενα συνεχίζει να έχει αυταπάτες ότι κυβερνά, ενώ στην πραγματικότητα οι «θεσμοί» ασκούν ασφυκτική εποπτεία και έλεγχο για την απαρέγκλιτη τήρηση των Μνημονίων. Εκείνο που πραγματικά κάνει η συγκυβέρνηση είναι να σκυλεύει τις αξίες και τα ιδανικά της Αριστεράς. Έτσι υλοποιώντας τις επιταγές ΕΕ και ΔΝΤ συνεχίζει την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων και στο βωμό της Αξιολόγησης δίνει τη χαριστική βολή στο λαϊκό εισόδημα, κατεδαφίζει κοινωνικά δικαιώματα και αγαθά, ξεπουλά όσο – όσο τη δημόσια περιουσία.

Συνέχεια →

Ο εθνικός διάλογος για την παιδεία, το νέο λύκειο και η κρυφή γοητεία της ιδιωτικής εκπαίδευσης

Του Γιώργου Καλημερίδη*

Η εκπαιδευτική κοινότητα έχει πλέον στα χέρια της το τελικό πόρισμα της Επιτροπής του Εθνικού Διαλόγου. Ένα κείμενο 130 σελίδων που επιθυμεί να αποτελέσει τον οδικό δείκτη της μεταρρύθμισης του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος. Τα τελικά πορίσματα της Επιτροπής, σύμφωνα με τον πρόεδρό της,  είναι αποτέλεσμα πολλών συζητήσεων, συμμετοχής πάνω από 120 προσωπικοτήτων από όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, δημοσιεύσεων στην ηλεκτρονική σελίδα του διαλόγου και της μαζικής συμμετοχής της εκπαιδευτικής κοινότητας. Η έκθεση συνεπώς σύμφωνα με τους συντάκτες της  είναι προϊόν συνολικής, συνθετικής προσπάθειας και διάλογου.

Εμείς θα επικεντρωθούμε, όπως δηλώνει και ο τίτλος του άρθρου, σε μια μόνο διάσταση της έκθεσης, την πρότασή της για το νέο δίχρονο λύκειο και συνακόλουθα και τον νέο τρόπο εισαγωγής στο πανεπιστήμιο. Σε μεγάλο βαθμό είναι και το κυρίαρχο στοιχείο της έκθεσης.

Η πρόταση της Επιτροπής Διαλόγου

Συνέχεια →

Το θέατρο του παραλόγου

Του Βασίλη Βιλιάρδου*

Εάν δεν αντιδράσουμε συλλογικά, τότε θα χάσουμε τα σπίτια μας, θα χάσουμε τις καταθέσεις μας, θα χάσουμε το ευρώ, θα χρεοκοπήσουμε και τελικά θα καταλήξουμε σκλάβοι χρέους των ξένων στο διηνεκές –στην ίδια μας την πατρίδα!

«Μυστικά μεταξύ τους, τα υψηλόβαθμα στελέχη της γερμανικής κυβέρνησης παραδέχονται φυσικά ότι, η Ελλάδα χρειάζεται μία διαγραφή του χρέους της. Είναι αυτονόητο, αφού προφανώς δεν είναι τυφλοί.   

Έχουν όμως παγιδευτεί στο ψέμα, σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα είναι φερέγγυα, άρα ικανή να πληρώνει τις υποχρεώσεις της –κάτι που έχουν ξανά και ξανά «σερβίρει» στους δικούς τους απλούς γερμανούς βουλευτές. Χωρίς αυτό το ψέμα, η Ελλάδα δεν θα ήταν πλέον μέλος της Ευρωζώνης. Το συγκεκριμένο ψέμα όμως, δεν μπορεί να διατηρηθεί αιώνια» (πηγή: Financial Times σε ελεύθερη μετάφραση / Το ΔΝΤ και η μπλόφα του Βερολίνου για την Ελλάδα).

Ανάλυση

Συνέχεια →

Οι προτάσεις του «Εθνικού διαλόγου» για την Παιδεία: Να δεις τι σούχω για μετά!

Σουδάν: «Στην κατεστραμμένη από τον πόλεμο χώρα της Βόρειας Αφρικής, τα παιδιά συνήθως προσλαμβάνονται ως στρατιώτες, ή χρησιμοποιούνται για καταναγκαστική εργασία στα αγροκτήματα»**

Της Γιώτας Ιωαννίδου*

Οι προτάσεις της επιτροπής εθνικού διαλόγου για την αναδιοργάνωση της βθμιας εκπαίδευσης, που κατατέθηκε σήμερα στην τελική συνάντηση των επιτροπών του εθνικού και κοινωνικού διαλόγου, στο υπουργείο παιδείας, παρουσία της πολιτικής ηγεσίας κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο. Πρόκειται για μια εκ βάθρων αντιδραστική αναδιάρθρωση του σχολείου, με πλήρη ενσωμάτωση των κατευθύνσεων ΕΕ – ΟΟΣΑ, των νόμων Διαμαντοπούλου και Αρβανιτόπουλου και του δημοσιονομικού, μνημονιακού κόφτη. Υπάρχει υποτυπώδης αναφορά σε κουτσουρεμένα στοιχεία αστικού εκσυγχρονισμού.

Συνέχεια →

Ξεπουλημένοι

Του Νίκου Μπογιόπουλου*

«(…) Ξεπουλημένα γουρούνια!

Δεν ανήκουν άραγε σ’ αυτό το χοιροστάσιο όλοι εκείνοι που για κάποια χρήματα ή για λίγη δόξα, για ένα πορτοφόλι, μια εσάρπα, μια κορδέλα, μετατρέπουν τις πεποιθήσεις τους σε άχυρα κάτω από τα πόδια των μεγάλων;

Εκείνοι, οι ακόμα πιο αξιολύπητοι, που για να απολαμβάνουν το προνόμιο της αργομισθίας ή για να φανούν κάπως πιο λαμπεροί, μετατρέπονται σε αυλικούς, βαλέδες και παράσιτα στις παρακάμαρες των υπουργών ή στις τραπεζαρίες των πλουσίων;

Κι αυτός ο δημοσιογράφος που πουλάει την πένα του σε όποιον πληρώνει καλύτερα, αυτός ο χρονογράφος που γλείφει τις μπότες για να αφηγείται τάχα πώς τις γυαλίζουν, ο νταβατζής, ο ξερόλας γραφιάς, όλοι αυτοί οι τύποι, ξεπουλημένα γουρούνια.

Ξεπουλημένο γουρούνι

Συνέχεια →

Στήνοντας ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ τετραετίας και λογαριάζοντας χωρίς τον ΞΕΝΟΔΟΧΟ…

Του Ανδρέα Ζαφείρη

«Μπαμπά τι είναι το ΣΥΡΙΖΑ»;

Στις 9 Μαΐου έκλεισε ο κύκλος που άνοιξε η Νέα Δημοκρατία του Κ. Καραμανλή, το 1974. Τότε, η «Δεξιά» νομιμοποίησε, τυπικά, την Αριστερά. Τώρα, μια κυβέρνηση της «Αριστεράς», νομιμοποιεί, ουσιαστικά, δηλαδή σε επίπεδο κοινωνικής συνείδησης, τη δεξιά νεοφιλελεύθερη ιδεολογία.

Οι επιπτώσεις της συμφωνίας, σε πολιτικό επίπεδο, είναι εξ ίσου σημαντικές με αυτές στο οικονομικό.

Η κυβέρνηση Τσίπρα–Καμμένου προορίζεται πλέον, από ισχυρά κέντρα εντός και εκτός, για κυβέρνηση τετραετίας. Πόσο μάλλον όταν δεν υπάρχει «θεσμικό» πολιτικό γεγονός στον ενδιάμεσο χρόνο (ευρωεκλογές, εκλογή προέδρου). Τα πιθανά πολιτικά σενάρια της προηγούμενης περιόδου (οικουμενική, εκλογές, ηρωική έξοδος) ακυρώνονται. Και ακυρώνονται όχι γιατί δεν υπήρξαν, αλλά γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε και τα ακύρωσε de facto.

Συνέχεια →

Ιδού ο …Κόφτης

Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου*

«Προσπαθούν να δραματοποιήσουν την κατάσταση με τον αυτόματο μηχανισμό. Η αρχή του έχει να κάνει με το τι γίνεται αν δεν πετύχεις στόχους. Υπάρχει τέτοιος νόμος στην Ελλάδα, που μιλά για συμπληρωματικό προϋπολογισμό. Στο νόμο 4063 του 2012 υπάρχει διορθωτικός μηχανισμός δημοσιονομικών αποκλίσεων».

Είναι αυτονόητο ότι αξίζει μία προσεκτική ματιά στον νομοθετικό πλαίσιο, που ονομάτισε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης προκειμένου να έχει κανείς μία σαφέστερη εικόνα για το τι είδους ρύθμιση πρόκειται να έρθει για να ψηφιστεί στην Βουλή το αργότερο έως τις 23 Μαίου με δεδομένο ότι την επόμενη ακριβώς ημέρα έχει οριστεί η τακτική συνεδρίαση του Eurogroup για το κλείσιμο της πρώτης αξιολόγησης. Αλλά και για το πόσο «δική μας» είναι η πρόταση.

Συνέχεια →

Είμαστε τυφλοί;

Του Στάθη (Σταυρόπουλου)

Τι λέει η Ιστορία; Ότι όπου πήγε το ΔΝΤ έκαψε, κατέστρεψε, λεηλάτησε.

Τι λέει η (οποιαδήποτε) οικονομική θεωρία, δεξιά ή αριστερή; Ότι το «πρόγραμμα» που εφαρμόζεται στην Ελλάδα, α) σκοτώνει, β) δεν βγαίνει.

Τι λέει η λογική; Ότι μόνον παράφρονες ή εγκληματίες εφαρμόζουν και ξαναεφαρμόζουν και ξαναματαεφαρμόζουν ένα πρόγραμμα που δεν βγαίνει.

Γιατί λοιπόν η Ευρωπαϊκή Ένωση με προεξάρχουσα τη Γερμανία, γιατί το ΔΝΤ υπό τη σκέπη των ΗΠΑ και γιατί οι ελληνικές κυβερνήσεις (Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά, Τσίπρα) επιμένουν στην εφαρμογή του «ελληνικού προγράμματος» με αλλεπάλληλα μνημόνια, το ένα χειρότερο από το άλλο; Παράφρονες δεν είναι, ούτε ηλίθιοι.  Σκοπίμως δολοφονούν τη χώρα, είναι εγκληματίες.

Συνέχεια →

Είδηση: μεταξύ τραγωδίας και παρωδίας*

Του Γιάννη Στρούμπα

            Είδηση: η ανακοίνωση πρόσφατων γεγονότων, η γνωστοποίησή τους σ’ ένα ευρύ κοινό, με στόχο την ενημέρωσή του επί των εξελίξεων της τρέχουσας κοινωνικοπολιτικής πραγματικότητας. Λέξη παραγόμενη από το ρήμα «οἶδα» της αρχαίας ελληνικής, που σημαίνει «γνωρίζω», η «είδηση» στο σύγχρονο νεοελληνικό σκηνικό θα μπορούσε να αποτελεί και το παράδειγμα της πιο ακραίας, χοντροκομμένης ειρωνείας, εφόσον σαν όρος χρησιμοποιείται πια από ένα πολιτικό, οικονομικό, μιντιακό κατεστημένο, με απροκάλυπτες σχέσεις εξάρτησης μεταξύ των σκελών του, προκειμένου όχι να προωθήσει τη γνώση και να υπηρετήσει την αλήθεια, παρά με στόχο να συσκοτίσει, να διαστρεβλώσει, να παραπλανήσει, να προπαγανδίσει, να ενοχοποιήσει, να ανασυστήσει έναν ζοφερό, τρομακτικό μεσαίωνα ανελευθερίας και υποταγής.

Συνέχεια →