H TV, oι Ευρωπαϊκοί Θεσμοί και ο «Πάμπλο Εσκομπάρ»

Οι “μονομάχοι” κατέφθασαν στο κτήριο της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης και το σόου ξεκινά!

Του Γιώργου Καραμπελιά

Η τρέχουσα απόπειρα ελέγχου του τηλεοπτικού τοπίου από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ εντάσσεται προφανώς σε μια στρατηγική ολοκληρωτισμού η οποία, παραδόξως, από πρώτη άποψη, δεν συναντά κάποια ιδιαίτερη αντίδραση από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τους δανειστές, που συνήθως τόσο κόπτονται για την «πολυφωνία».

Τωόντι, ενώ αρκετοί ανέμεναν μια σθεναρή αντίδραση των ευρωπαϊκών οργάνων, και είχαν εναποθέσει πολλές ελπίδες στην «επέμβαση της Commission», ώστε να βάλει φραγμό στον αυταρχικό κατήφορο της κυβέρνησης, τέτοια αντίδραση δεν υπήρξε.

Συνέχεια →

Ο πιο καλός ο μαθητής και ο ατυχής Βαρουφάκης

Του Νικήτα Χιωτίνη*

Τον τελευταίο καιρό, ο εντεινόμενος διασυρμός του πρώην υπουργού Oικονομικών αποδεικνύει τον ηθελημένο αποπροσανατολισμό των πολιτών της χώρας αυτής από τα πραγματικά του προβλήματα και την επιτυχημένη προπαγάνδα υπέρ της ολοένα και περισσότερο γερμανοποιούμενης Ευρώπης. Θεωρούμε πως η επαπειλούμενη απόσυρση της Αγγλίας από τη δήθεν Ενωμένη Ευρώπη ενδέχεται να δημιουργήσει προβλήματα στη γερμανική ηγεμονία –τουλάχιστον εμείς αυτό πιστεύουμε–, αλλά επί του παρόντος η Ευρώπη λειτουργεί υπό γερμανικές οικονομικές εντολές.

Συνέχεια →

ΕΛΛΑΔΑ – ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Η Βενεζουέλα είναι χώρα της Λατινικής Αμερικής. Είναι πλούσια χώρα, όπως και οι περισσότερες της υποηπείρου, όμως ο λαός της ζει στη φτώχια, όπως και οι λοιποί της περιοχής. Βέβαια ο όρος φτώχια πρέπει να εκληφθεί με σχετική έννοια, καθώς σε 122 χώρες του πλανήτη το κατά κεφαλήν εισόδημα είναι κατώτερο αυτού της Βενεζουέλας, που κατέχει την 60ή θέση. Όσο για τη θεωρούμενη επίσης φτωχή χώρα μας αυτή κατέχει, παρά την κρίση, την 30ή θέση (στοιχεία του 2008), καθώς δεν υπάρχουν χώρες, πέραν των πλουσίων, υπό το καθεστώς της οικονομικής ασυδοσίας του μεγάλου κεφαλαίου, που να βελτιώνουν τους δείκτες τους, ώστε να μας υπερκεράσουν.

Συνέχεια →

Περί απλής αναλογικής και κοινής λογικής

Του Παναγιώτη Μαυροειδή

Το γενικό εκλογικό δικαίωμα στον καπιταλισμό θεωρείται και είναιδημοκρατική κατάχτηση του εργατικού κινήματος, σε σχέση με τις εποχές της απολυταρχίας ή του αποκλεισμού των γυναικών ή των «κατώτερων» τάξεων.  Δε συνιστά ωστόσο και ουσιαστική δημοκρατία, δηλαδή δυνατότητα καθορισμού των συνθηκών ζωής, εργασίας, πολιτισμού των σύγχρονων κοινωνιών.

Συνέχεια →

Coscoπολίτες…

Του Στάθη (Σταυρόπουλου)*

Στη φεουδαλική εποχή η δυτική Ευρώπη ήταν κατατετμημένη σε φέουδα καθώς και σε μια-δυο πολυεθνικές μοναρχίες, που δεν αντιστοιχούσαν, ούτε τα φέουδα ούτε οι μοναρχίες, στα έθνη που είχαν σχηματισθεί ή συνέχιζαν να σχηματίζονται στη Γηραιά Ηπειρο. Ετσι, ένας Ολλανδός, για παράδειγμα, μπορούσε να είναι υπήκοος του Ισπανικού Στέμματος, ένας Γάλλος του Βουργουνδού Δούκα, ένας Ιταλός του Γερμανού Αυτοκράτορα και πάει λέγοντας. Μόνον μετά το τέλος των θρησκευτικών πολέμων και την Ειρήνη της Βεστφαλίας, καθώς και μετά τη Γαλλική Επανάσταση και τους Ναπολεόντειους Πολέμους, η Ευρώπη άρχισε να παίρνει μια διεθνική μορφή που μοιάζει με τη σημερινή. Η διαδικασία αυτή πέρασε μέσα από την ενοποίηση των εθνών (Ιταλία, Γερμανία κ.ά.) και έφθασε έως την κατάρρευση και των τελευταίων αυτοκρατοριών (Αυστροουγγαρία, Οθωμανοί κ.ά.) που επέφερε ο Μεγάλος Πόλεμος, ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος.

Συνέχεια →

Ο «Κόφτης» και η «Παιδαγωγική» των περικοπών

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Ανεξάντλητοι οι κυβερνώντες σε ευφημισμούς και σχήματα λόγου συνεχίζουν να θριαμβολογούν για την «αξιολόγηση» και τη «δίκαιη ανάπτυξη» την ώρα που  στο βωμό της δημοσιονομικής προσαρμογής περικόπτονται μισθοί – συντάξεις, κονιορτοποιούνται δικαιώματα και κατακτήσεις  και η δημόσια περιουσία βγαίνει στο σφυρί. Έτσι και η εκπαιδευτική πολιτική ακολουθώντας τις κατευθύνσεις ΕΕ και ΟΟΣΑ επιδιώκει τη συρρίκνωση του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης, τη μείωση των δαπανών και επενδύεται με «παιδαγωγικά» επιχειρήματα και διακηρύξεις περί «ισότητας».

Συνέχεια →

Μισθός Ιουλίου εκπαιδευτικών:

τσιγγουνιές στους νέους και με «ρέγουλο» στους παλιούς ασφαλισμένους

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Ι. Εισαγωγικά

Ως γνωστό, τα καλοκαίρια με τα «μπάνια του λαού» οι Κυβερνήσεις αυξάνουν αδιαφάνεια και δημοσιονομικές κινήσεις, ενώ μειώνουν τα εργασιακά και λοιπά δικαιώματα! Το δε Υπ.Παιδείας περνάει συνήθως τις δύσκολες αποφάσεις…

Μιας και η κουβέντα έχει πάει στις γνωστές αλχημείες των ωρολογίων προγραμμάτων, αναθέσεων και «κενών – πλεονασμάτων», ενώ με το μισθολόγιο ασχολήθηκαν κυρίως οι αναπληρωτές, ας επιμείνουμε στο ίδιο θέμα και για του μόνιμους.

Συνέχεια →

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη*

Οι εκβιασμοί των δανειστών δεν είναι κάτι νέο, αλλά μόνιμη, και  διαχρονικά  εντεινόμενη κατάσταση, αδιάκοπα,  από την αρχή της κρίσης. Γιατί, συνεπώς, να απορούμε; Όταν οι Έλληνες διαπραγματευτές δέχονται, και υπογράφουν, για  να ξεσπιτώσουν τους συμπολίτες τους καθιστώντας άστεγους πολλούς από αυτούς, όταν υπογράφουν για την αύξηση απάνθρωπου ύψους και είδους φόρων, παρότι γνωρίζουν ότι τα χρήματα δεν υπάρχουν και δεν πρόκειται να συγκεντρωθούν, παρότι γνωρίζουν ότι προκαλούν εξαθλίωση και πείνα, παρότι γνωρίζουν ότι ενθαρρύνουν έτσι τις αυτοκτονίες, την απόγνωση, εκατομμυρίων Ελλήνων, ακόμη  και  το θάνατο. Όταν δέχονται, όχι απλώς να συζητήσουν, αλλά και να υπογράψουν την υποθήκευση ολόκληρης της Ελλάδας για 99 χρόνια από σήμερα…, όταν… δεν υπάρχουν  όρια  σε αυτά που τελικά υπογράφουν, ιδίως σε αυτά που εκ των προτέρων δηλώνουν ότι «δεν πρόκειται με τίποτε να υπογράψουν«.

Συνέχεια →

ΕΛΛΑΔΑ ΡΩΣΙΑ (2)

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Όπως γράψαμε στο προηγούμενο άρθρο, ο Πούτιν, κατά την έλευσή του στη χώρα μας, επωφελήθηκε να συναντηθεί με τον πρωθυπουργό μας και να συζητήσουν θέματα διμερών σχέσεων. Αν και από πλευράς της κυβέρνησής μας δόθηκε έμφαση στην επίσκεψη, πρέπει να παρατηρήσουμε ότι πρωταρχικός λόγος της άφιξης του Ρώσου προέδρου στη χώρα μας ήσαν οι εκδηλώσεις για τον ρωσικό μοναχισμό στο Άγιον Όρος. Και η εξήγηση είναι απλή: Ο Πούτιν γνωρίζει κάλλιστα ότι η χώρα μας είναι ασφυκτικά δεμένη στο άρμα της Δύσης. Γι’ αυτό και μετά τη συνάντηση δήλωσε ότι υπάρχουν πολλά προβλήματα, αλλά και προοπτικές για την εξέλιξη των σχέσεων των δύο χωρών. Το δεύτερο δηλώνει απλά διπλωματική αβρότητα. Προοπτικές για τη σύσφιξη των σχέσεων δυστυχώς δεν υφίστανται.

Συνέχεια →