Επτά χρόνια γόος η Πόλις

Του Γιάννη Ποταμιάνου*

Επτά χρόνια σπασμοί,

σπαρταράει το σώμα της Πόλης

ψυχορραγεί

Συνέχεια →

«Η ΚΑΚΗ ΜΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΙ ΦΑΙΝΕΤΑΙ…»

ή πώς το ελληνικό Κράτος υπονομεύει εξαρχής το Ταμείο Κύριων Συντάξεών μας (ΕΦΚΑ) γλιτώνοντας δισεκατομμύρια για το ίδιο και για τους υπόλοιπους εργοδότες

Του Πάνου Ντούλα*

Σε σχέση με τον νέο φορέα κύριας Ασφάλισης για όλους τους Έλληνες και όλες τις Ελληνίδες, τον ΕΦΚΑ (Ενιαίο Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης), υπάρχουν πολλά που έχουν ειπωθεί και περισσότερα που θα δούμε στο μέλλον. Ένα θέμα, όμως, που μάλλον πέρασε στα ψιλά της ειδησεογραφίας είναι το πώς όλοι οι Εργοδότες (το ίδιο το Κράτος αλλά και όλοι οι εργοδότες του ιδιωτικού τομέα), δεν θα πληρώνουν στον ΕΦΚΑ εξαρχής τις εργοδοτικές εισφορές που πρέπει με βάση το προβλεπόμενο 20%, δημιουργώντας έτσι ένα αρχικό τεράστιο έλλειμμα δισεκατομμυρίων στο κοινό Ταμείο πλέον όλων μας, τον ΕΦΚΑ.

Συνέχεια →

Σύγκρουση με την παράκρουση

Του Στάθη (Σταυρόπουλου)

«Λεφτά υπάρχουν». Όντως. Μας τα μάζεψε ο Τσίπρας με το καντάρι. Και τα έκανε ένα πλεονασματάκι μούρλια. Πεσκέσι για τους κατακτητές. Όντως, σήμερα το Δ΄ Ράιχ βγάζει από τη χώρα μας περισσότερα φράγκα από όσα έβγαλε το Γ΄ Ράιχ στην Κατοχή.

Κατά τα άλλα, ρωτάει ο Τσίπρας τον Κυριάκο, αν ο Κυριάκος είναι με τον Σόιμπλε; Γιατί, ο Τσίπρας με ποιον είναι; Ποίου τις εντολές εκτελεί; του Φούφουτου ή του Σόιμπλε; Θεέ μου! πότε επιτέλους θα τρελαθούμε, να ησυχάσουμε;

Συνέχεια →

Eθνικός αυτο-ανασκολοπισμός

Του Περικλή Κοροβέση

Ενας πανέμορφος νέος με βαθιά καλλιέργεια, που είχε σπουδάσει μουσική, μαθηματικά, φιλοσοφία και είχε μελετήσει σε βάθος όλες τις θρησκείες, αποφασίζει να γίνει μοναχός. Η διαρκής και συμπαγής βλακεία του κόσμου τον είχε κουράσει αφόρητα. Καταφεύγει σε ένα μοναστήρι που ήταν ξακουστό για τη σοφία των καλογέρων του. Ηγούμενος ήταν ένας άγιος γέροντας.

Ο νεαρός ενθουσιάζεται από την όμορφη γαλήνη που επικρατούσε στον χώρο, καταμεσής ενός παραδεισένιου τοπίου. Στην ερώτηση του ηγούμενου για ποιο λόγο θέλει να κλειστεί σε μοναστήρι, ο νέος απαντά με ένα αφοπλιστικό χαμόγελο: «Γιατί, άγιε πάτερ μου, θέλω να εγκαταλείψω τα εγκόσμια, με πληγώνουν».

Ο ηγούμενος ταράχτηκε λίγο, αλλά το έκρυψε. Και του απάντησε ήρεμα, σαν Βούδας: «Αγόρι μου, δεν κάνεις για μοναστήρι. Πρέπει πρώτα να εγκαταλείψεις τα εγκόσμια έξω και μετά να έρθεις εδώ. Αλλιώτικα θα φέρεις τα εγκόσμια στη μοναχική ζωή και θα καταστρέψεις και μας».

Συνέχεια →

Για τις ΣΕΙΡΗΝΕΣ της ΠΕΡΙΓΡΑΦΙΚΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ

Του Πάνου Ντούλα*

Η Περιγραφική Αξιολόγηση που καθιερώνει το Υπουργείο σε Δημοτικά-Γυμνάσια παρουσιάζει διάφορα προβλήματα και κυρίως δεν λύνει άλλα πιο σημαντικά (όπως πχ την αναπαραγωγή των κοινωνικών ανισοτήτων στην εκπαίδευση).

Έστω ότι έχουμε τάξη «τέλεια», με Χ αριθμό μαθητών-τριών, χωρίς κοινωνικές ανισότητες, με κατακτημένους τους βασικούς κώδικες επικοινωνίας από όλους το ίδιο, με συμφωνημένους από όλους των μαθησιακών στόχων και των Αναλυτικών Προγραμμάτων Σπουδών, κτλ κτλ.

Ο σημερινός τρόπος αριθμητικής αξιολόγησης σε Δημοτικό-Γυμνάσιο έχει δύο βασικές λειτουργίες: απόλυτη αξιολογική αλλά και ταξινομική.

Συνέχεια →

Υπουργείο Παιδείας: με το λυσάρι του ΟΟΣΑ και της ΕΕ

Της Αιμιλίας Τσαγκαράτου*

Οι δηλώσεις του υπουργού Παιδείας Γαβρόγλου τις τελευταίες μέρες του χρόνου που μας πέρασε και οι νομοθετικές – προπαρασκευαστικές πρωτοβουλίες του υπουργείου Παιδείας που βλέπουν το φως το δημοσιότητας με το ξεκίνημα του νέου δείχνουν ότι η κυβέρνηση έχει βάλει στο «φουλ» τις μηχανές για την υλοποίηση των συντηρητικών αναδιαρθρώσεων στην εκπαίδευση. Οι συνεχείς δηλώσεις από την πλευρά του Υπουργείου και των στελεχών του, ακόμα και του πρωθυπουργού στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του, δείχνουν τη βιασύνη του συστήματος να κλείνει εκκρεμότητες που έχει στην εκπαίδευση, ενώ παράλληλα στοχεύουν στην πολιτική και ιδεολογική εμπέδωση από τους εκπαιδευτικούς και την κοινωνία για την «αναγκαιότητα» των αναδιαρθρώσεων.

Συνέχεια →

Λύκειο: «Δημιουργική εργασία», portfolio και αξιολόγηση

Της Έφης Ψωίνου*

 «Δημιουργική εργασία», portfolio και αξιολόγηση ή αλλιώς «αποτίμηση» στην εποχή  της πολιτικής κακοποιητικής γλωσσοπλαστικής, της δημιουργικής λογιστικής και της αποδόμησης στην εκπαίδευση. (Ο Ντεριντά στις δόξες του)

     Στην Ελλάδα, τη χώρα της πλήρους απαξίωσης των πάντων, τελευταία μιλάμε όλο και συχνότερα για «αξιολόγηση» παντού. Τόσο στο επίπεδο άσκησης της κυβερνητικής πολιτικής, στην τμηματικά, κατά φάσεις εφαρμογή των μνημονίων και στην τήρηση των εφαρμοστικών νόμων τους, όσο και στην εκπαίδευση, που μας ενδιαφέρει εδώ.

Στη μεν πρώτη -στη δεύτερη δεν έχει διαφανεί πλήρως ακόμα- φαίνεται να την περνάμε σαν τον κάβουρα κάθε φορά την αξιολόγηση των ξένων εμπειρογνωμόνων κι όλο μετεξεταστέοι να είμαστε… Όλο και πιο κάτω να πηγαίνουμε.

Συνέχεια →

Περιγραφική ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ και ΤΟ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ

Του Γιώργου Μαυρογιώργου

Μας ετοιμάζουν σιγά-σιγά κι αθόρυβα με μη τιμωρητικές και μη βίαιες αξιολογήσεις για την αγορά. Πώς να σας το πω: πολύ αθώες, οικείες και προσιτές. Σειρά έχουν οι μαθητές. Οι δάσκαλοί τους, για την ώρα, ως περιγραφικοί αξιολογητές! Θα παρακολουθήσουν ειδικά επιμορφωτικά σεμινάρια από ειδικούς, εξωνημένους επιμορφωτές του είδους (με κονδύλια ΕΣΠΑ), που περιφέρονται με όλες τις κυβερνήσεις σε αυτού τύπου τα σεμινάρια, ώστε το εγχείρημα να έχει δημόσια αξιοπιστία και εγκυρότητα: Με λίγα λόγια η επιμόρφωση από πάγιο αίτημα των εκπαιδευτικών έχει καταντήσει εργαλείο χειραγώγησής τους! Γι αυτό να προσέχουμε τα αιτήματα που διεκδικούμε. Χρειάζεται να είναι προστατευμένα από τον εξουσιαστικό προσεταιρισμό για να μη μας «αλλάζουν τα φώτα» και μας κάνουν, αντί για επιμόρωση, ρεκτιφιέ για την άνευ όρων αποτελεσματικότερη υποδοχή πολιτικών ΟΟΣΑ.

Για να επιστρέψουμε στο θέμα της περιγραφικής αξιολόγησης των μαθητών μας. Όπως ξέρετε, η περιγραφή, σε αντίθεση με την αριθμητική αποτίμηση ή τη συμβολική της απεικόνιση που ιεραρχούν και κατατάσσουν τους μαθητές αυθαίρετα, αναφέρεται σε συγκεκριμένες και εξειδικευμένες ικανότητες, δεξιότητες, στάσεις,συμπεριφορές, ενδείξεις, αντενδείξεις, ανεπιθύμητες ενέργειες, επεισόδια, περιστατικά, μειονεκτήματα, πλεονεκτήματα, δείκτες βελτίωσης, δείκτες υποχώρησης, κ.ο.κ.

Συνέχεια →

Όταν πεθαίνω, κινδυνολογώ;

Του Στάθη (Σταυρόπουλου)

Χρόνια τώρα, σχεδόν από την πρώτη αρχή (κοινώς πρώιμη εποχή) των μνημονίων, η στήλη έχει φάει τη γλώσσα της, όπως η γάτα στη λίμα με το λάδι, λέγοντας ότι το χρέος ήταν (είναι) εργαλείο για να στηθεί η κρίση και ότι η κρίση ήταν (είναι) εργαλείο για να κατασκευασθεί μια χώρα προτεκτοράτο, μια ειδική οικονομική ζώνη και, εν τέλει, ένας ζωτικός χώρος για τη Γερμανία.

Στο τελευταίο του βιβλίο λοιπόν ο κ. Σημίτης, ένας από τους πρωτομάστορες εκείνους που εισήγαγαν τη χώρα στην τελική ευθεία για το φρενοκομείο των μνημονίων, λέει για το χρέος: «Οι Ευρωπαίοι δεν επιθυμούν άμεση περικοπή του χρέους για να μη δημιουργηθεί προηγούμενο το οποίο θα επικαλεσθούν κι άλλες οφειλέτριες χώρες».

Συνέχεια →