Διαβάζοντας Ζωή, Βούτση, Βαρουφάκη, Λαφαζάνη… (μια συζήτηση που πρέπει να γίνει)

Του Παναγιώτη Μαυροειδή

Όλα όσα είπαν ή έγραψαν σε πρόσφατες παρεμβάσεις τους τα πρώην ή νυν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όχι απλά πρέπει να διαβαστούν, αλλά και να μελετηθούν προσεκτικά.

Πέρα από τις γλοιώδεις αμετροέπειες του Ν. Βούτση, τον εγωκεντρισμό του Γ. Βαρουφάκη, την δίκαιη οργισμένη έκρηξη της Ζ. Κωνσταντοπούλου και την ομολογία απίστευτης ευπιστίας -κυρίως, αλλά όχι μόνο- του Π. Λαφαζάνη, αναδεικνύονται ανάγλυφα πλευρές της όλης πολιτικής στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ και ειδικά του πραξικοπήματος απέναντι στο λαϊκό ΟΧΙ, που αξίζουν της προσοχής όλων.

Συνέχεια →

Το άλλο έλλειμμα

Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη

Πάει καιρός που δεχτήκαμε τέτοιο ανελέητο βομβαρδισμό από λέξεις, ώστε θεωρήσαμε πως τα μόνα ελλείμματά μας είναι εκείνα του ισοζυγίου πληρωμών, των τρεχουσών συναλλαγών ή το εμπορικό ή το δημοσιονομικό, τα δίδυμα ελλείμματα, καθώς τα λένε, έτσι που στο τέλος μοιάζει να μας έγινε μαράζι η άμεση εξισορρόπηση τους. Να βάλουμε τα φράγκα του κράτους στις ευρωπαϊκές ζυγαριές με τους ηλεκτρονικούς αισθητήρες, να ζυγιάσουμε το «έχει» του και τα «δούναι» του. Μαραζώνουμε φορτώνοντας ολόκληρο το «είναι» της ζωής μας στο ζυγό που παριστάνει τη συσκευή της ζυγαριάς.

Συνέχεια →

Το ΔΝΤ, ο ESM και τα παραμύθια του Τσίπρα

Του Νίκου Μπογιόπουλου

 Πρώτον: Τον Γενάρη του 2013, ο Αλ. Τσίπρας συναντήθηκε με την ηγεσία του ΔΝΤ στις ΗΠΑ και αμέσως μετά δήλωσε:

«(…) το ΔΝΤ κατανοεί το αυτονόητο, δηλαδή ότι το ελληνικό πρόγραμμα δεν βγαίνει δίχως γενναίο «κούρεμα» χρέους (…) Δεν ζητάμε να μας συμπαθήσουν στο Βερολίνο. Αναζητούμε συμμάχους, αλλά η πολιτική της Γερμανίας είναι καταστροφική. Εδώ (στις ΗΠΑ), μπορούμε να βρούμε συμμάχους για να αποτρέψουμε καταστροφικές πολιτικές».

Ήταν τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ.Τσίπρας «φλέρταραν» με το ΔΝΤ. Ήταν τότε που εμφάνιζαν το ΔΝΤ σαν τον… «καλύτερο φίλο του ανθρώπου». Ήταν τότε που ανάμεσα στη Σκύλλα (ΔΝΤ) και στη Χάρυβδη (ΕΕ) έκαναν επιλογή υπέρ της πρώτης.

Αλήθεια, τότε δεν το ήξεραν ότι το ΔΝΤ είναι κακό πράγμα;…

Συνέχεια →

Από τα ιδανικά στα δανεικά της εξάρτησης ή το τέλος των ψευδαισθήσεων

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Η ραγδαία μνημονιακή μετάλλαξη της κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ δικαιολογεί τον τίτλο από τα ιδανικά στα δανεικά της εξάρτησης και το τέλος των ψευδαισθήσεων. Ένα κόμμα που προεκλογικά αναφερόταν στα ιδανικά και τις αξίες της Αριστεράς ως κυβέρνηση μετατρέπει το «Όχι» του λαού σε «Ναι»,  υπογράφοντας μαζί με τα «μνημονιακά κόμματα» μια ακόμα συμφωνία – μνημόνιο ενδυνάμωσης του νεοαποικιακού καθεστώτος εξάρτησης από ΕΕ και ΔΝΤ. Με διαδικασίες fast – track, «ψήφισης» των προαπαιτουμένων και των εφαρμοστικών νόμων του μνημονίου που συνιστούν κατάργηση του ελληνικού κοινοβουλίου και της αστικής δημοκρατίας.

Συνέχεια →

Η ολική ανασύσταση μιας αποικίας

Του Νικήτα Χιωτίνη*

Το νεοελληνικό κράτος δημιουργήθηκε και καταστατικώς οργανώθηκε ως αποικία. Με αυτό ως δεδομένο πορεύτηκε στην Ιστορία, από τα μέσα του 19ου αιώνα και εξής. Όταν μάλιστα λέμε δεδομένο, δεν εννοούμε μόνο την πολιτική του οργάνωση, αλλά και το εξ αυτής εμπεδωμένο συλλογικό φαντασιακό. Ζούσαμε, ζούμε και μάλλον θα εξακολουθούμε να ζούμε με αυτό το φαντασιακό.

Συνέχεια →