ΣΠΑΣΑΤΕ και ΤΟ "ΦΛΟΡΑΛ" ΣΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ, "ΣΠΑΣΤΕ" ΚΙ ΑΛΛΟ ΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΣΜΟ (ANTEXEI!)…

 

Του Παναγιώτη Παπαδόπουλου (Κάϊν)*

 

«Πρέπει να κερδίσουμε τον χαμένο καιρό, πρέπει να αναθεωρήσουμε τη μεταφυσική μας αλαζονεία που δεν φέρνει στον κόσμο καμία ζεστασιά, πρέπει να μάθουμε να δουλεύουμε μέρα-νύχτα για να καταφέρουμε να ζήσουμε μαζί με τούς ανθρώπους σάν άνθρωποι, νά γίνουμε ελεύθεροι καί να κάνουμε καί τούς άλλους ελεύθερους, πρέπει – επιμένω πάντα σε αυτό τό σημείο – να κυριεύσουμε τήν εποχή με τίς ιδέες μας"

Μιχαήλ Μπακούνιν

 

(Επανέρχομαι κι "επαναλαμβάνομαι" όσο ο αναρχικός χώρος δέν μιλά για τά σημαντικότερα και τά αυτονόητα… αισιοδοξώ απαισιόδοξα πώς τό "μήνυμα" πού στέλνω χρόνια δέν θά ταξιδεύει για πάντα στό άγνωστο με βάρκα μιά τρύπια ελπίδα… να ελπίζω?)

Τό καφέ "Φλοράλ" (πού τα τελευταία χρόνια ανανεώθηκε ως χώρος με βιβλιοπωλείο, μουσικές, πολιτιστικές καί πολιτικές εκδηλώσεις) έχει ιστορία όσο τά Εξάρχεια, από τό 1936 λειτουργεί στό ισόγειο της γνωστής 5όροφης "μπλέ πολυκατοικίας" πού ολοκλήρωσε τό 1933 ο αρχιτέκτονας Κυριακούλης Παναγιωτάκος, στήν γωνιά Αραχώβης και Θεμιστοκλέους.

Σέ αυτή τήν "μπλέ γωνιά", στό πάνω μέρος τής πλατείας Εξαρχείων, έχει μείνει ως "σταθμός" ένα μεγάλο μέρος τής μνήμης μας.

Εκεί κολλήθηκαν χιλιάδες αφίσσες ,μοιράσθηκαν άλλες τόσες προκηρύξεις, έπεσαν δεκάδες χημικά καί δακρυγόνα, άν βάλεις τό αυτί σου στούς τοίχους τής γωνιάς αυτής θα "ακούσεις" τά πάντα από τραγούδια, συζητήσεις καί συνθήματα μέχρι σειρήνες περιπολικών καί ποδοβολητά πάνω-κάτω τών ΜΑΤ, αν κοιτάξεις καλά θα δείς σκιές να τρέχουν, σκιές να χορεύουν γύρω από φωτιές……

Από τα τραπεζάκια τού "Φλοράλ" ποιός δέν πέρασε από τό μετερίζι τής γνώσης,τού θεάτρου, τής διανόησης, τών γραμμάτων καί τής τέχνης,τής ζύμωσης με το "διαφορετικό" στίς πολύμορφες πολιτικές θέσεις και τήν εξερεύνηση στό αστείρευτο σύμπαν τού κοινωνικού προβληματισμού?

Δέν είναι όμως, μόνο, ο Τρόμος τής Κρατικής Βίας πού έχει αποτυπωθεί στά "μάτια" και στούς τοίχους τής "μπλέ πολυκατοικίας", αλλά καί ένας άλλος Τρόμος πού φέρνει τόν Φασισμό και τόν Τρόμο από "άλλο δρόμο"! Καί μάλιστα από "εκεί" πού δέν τόν περιμένεις!

Η επίθεση καί τό σπάσιμο τού καφέ "Φλοράλ", η βία πού δέχθηκαν ακόμη και οι θαμώνες του, μετά τό τέλος τής διαδήλωσης τής 20ης Φλεβάρη, είναι ένα ακόμη χτύπημα στόν τραυματισμένο Αναρχισμό από τό λοστάρι τής μηδενιστικής αντίληψης πού καταστρέφει και διαστρεβλώνει τήν Αναρχική θεωρία καί δράση, συνεχίζοντας από εκεί πού σταματά η εξουσιαστική-οικονομική εγκληματική Ανομία καί οι Εθνοφασίστες.

Αντίληψη κυρίαρχη, αντικοινωνική και εξουσιαστική, τό στίγμα τής "απόλυτης αλήθειας" πού μισεί και εκδικείται όσους δέν συμμετέχουν στήν "εξέγερση" και στήν έπαρση τής "επαναστατικής καθαρότητας".

Μοιράζονται παντού κατηγορίες, καταδίκες και αφορισμοί (όλοι φταίνε εκτός από "εμάς" τούς… "ξεχωριστούς") από τό αυτόκλητο "λαϊκό δικαστήριο" σε θαμώνες πού… δέν δώσανε "παρουσία" στό συλλαλητήριο καί δέν "τιμήσανε τήν παρέλαση τής υπερ-αγωνιστικής πρωτοπορίας" πού εκ τού ασφαλούς Εξουσιάζει και Τρομοκρατεί στά Εξάρχεια.

Είναι εκείνη η φασιστική αντίληψη βγαλμένη από τήν βαρβαρότητα τής συστημικής-κρατικής "δικαιοσύνης" και πού τό μόνο πού φέρνει στήν κοινωνία ως "μαντάτο" είναι περισσότερος Τρόμος και Εκφασισμός, τήν δέσμευση πώς η πραγματικότητα και οι συνθήκες πού θα επιβάλλει (άν κάποτε "κερδίσει" τήν…. εξουσία) θα είναι πολύ χειρότερες από εκείνες τής σημερινής κρατικής-καπιταλιστικής αγριότητας.

Για τήν ακρίβεια είναι η ίδια αντίληψη πού βρίσκεται στίς δύο όψεις τού "νομίσματος" πού πέφτει καί κόβει τα κεφάλια τής ανθρωπότητας, αιώνες τώρα.

Στήν πρώτη τσακίζει όποιον δέν ορκίζεται "τυφλή πίστη στό εθνικό σύμβολο" και στήν άλλη τσακίζει στούς δρόμους ως "φασίστα" όποιον κρατά ελληνική σημαία!

"Πάς μή Ελλην, βάρβαρος" και "πάς Ελλην, βάρβαρος"αντίστοιχα, όλοι οι "καλοί" χωράνε στόν ρόλο τού τιμωρού ανάλογα με την περίπτωση!

Κάθε φασιστική εκδοχή σε "στρατιωτική διάταξη" πέφτει στήν ανταγωνιστική αρένα τής κτηνώδους βίας,οι πολλοί δέρνουν τόν ένα για τήν "ιδεολογική" επικράτηση τού πιό ισχυρού!

Δέν είναι η πρώτη φορά πού η βία τής φασίζουσας αυτής αντίληψης, χτυπά δολοφονικά από τά μέσα τόν Αναρχισμό! Ο ξυλοδαρμός τού τότε πρόεδρου τής ΓΣΕΕ Χρήστου Πολυζωγόπουλου στήν οδό Ναυαρίνου στίς 31/1/2006,οι εμπρησμοί και οι επιθέσεις σέ διάφορα βιβλιοπωλεία ("Ιανός",Εκδόσεις Γεωργιάδη, Παπασωτηρίου, Ελληνικά Γράμματα, "Αρδην", περιοδικό "Ρεσάλτο" κά), η τρομοκρατία στά αμφιθέατρα τών πανεπιστημίων εκεί πού η παρουσία τού πολιτικού λόγου-αντίλογου ισοπεδώνεται από τόν φετιχισμό τής βίας (Γ. Πανούσης, Π. Μανδραβέλλης, Τ. Γουότσον κά), οι ξυλοδαρμοί σε χρήστες ναρκωτικών για να "καθαρίσει" η πλατεία φτάνει τό πρόβλημα να μήν είναι "στά πόδια" τών Εξαρχείων, οι βίαιες επιθέσεις σέ δημοσιογράφους καί εργαζομένους στά ΜΜΕ με τελευταία σημάδια αυτού τού τραμπουκισμού στά σώματα τών Κ. Μπογδάνου καί τού σκιτσογράφου Soloup στούς δρόμους τών Εξαρχείων, οι επιθέσεις σε εκδηλώσεις φοιτητικών αριστερών παρατάξεων μέ πιό πρόσφατη άσκηση βίας εκείνη στίς 16/12/2012,στήν κατάληψη τής Τσαμαδού 15.

ΘΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, γιά τήν φασίζουσα αυτή αντίληψη πού βάφεται καί ντύνεται "αντιεξουσιαστικά" γιά να πνίξει στήν δεξαμενή της γόνιμες αντιστάσεις, για να ματαιώσει κοινωνικές συμμαχίες και συναινέσεις ενάντια στήν εξαθλίωση, στήν εκμετάλλευση καί στό άδικο, γιά να τυλίξει στό δίχτυ τής πανούκλας της οργισμένους νεολαίους στρεφοντάς τους άκριτα και αλαφιασμένα εναντίον όλων!

ΘΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ για τήν σφαγή τού Αναρχισμού, τών κανόνων, τού ήθους, τών αξιών ΜΑΣ, τών κόκκινων γραμμών ΜΑΣ ανάμεσα στό ιδεοδρόμιο καί στήν απανθρωπιά,

ΘΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ για ότι μάς ενοχλεί ή αυτή η συζήτηση άνοιξε καί έκλεισε αμέσως μετά τήν τραγωδία στήν Μαρφίν στίς 5 Μάη 2010?…..

Μιλάμε (και σωστά) γιά τόν Χρυσαυγιτισμό πού ματαίωσε τήν παράσταση "Corpus Christi" στό θέατρο "Χυτήριο" και γιά εκείνον (τόν ίδιο σκοταδισμό και ολοκληρωτισμό σε "μαυροκόκκινο φόντο") πού ματαίωσε τήν παράσταση "Κίτρινο Σκυλί" τού Μισέλ Φάϊς στίς 10/5/2009 στό "Από Μηχανής Θέατρο" ή επιτέθηκε με αυγά στήν συγγραφέα Σώτη Τριανταφύλλου κατά τήν διάρκεια βιβλιοπαρουσίασης πάλι στό "Φλοράλ", στίς 2/11/2009, επιλεκτική Σιωπή, ούτε λέξη?!……

Σφραγίσαμε τό στόμα τής κριτικής, τής διαφωνίας, τού διαχωρισμού και τής απόρριψης με ότι ταυτίζει τόν Αναρχισμό με τήν ανομία, τό χάος, τήν εξουσιομανία, τήν αταξία…..

Ποινικοποιήσαμε τούς εαυτούς μας,βγάζουμε τά μάτια μας μόνοι μας συντηρώντας τήν στρατηγική τής έντασης που επιδιώκει η Εξουσία, κλωτσάμε τόν Αναρχισμό στόν παραλογισμό τής Ακρότητας πού έχει "δύο μέτρα και δύο σταθμά" γιά τήν Βία!

Και επιτρέψαμε στό Κτήνος να προχωρήσει, γιά να "γράψει" μαύρες μέρες καί γεγονότα, δέν σκεφθήκαμε τούς "άλλους", δέν αναλάβαμε τίς ευθύνες μας!

Είναι εύκολο να μιλάμε (καί προφανώς πρέπει) γιά τα βασανιστήρια στά κορμιά συλληφθέντων, για τήν ρατσιστική βία καί τίς δολοφονικές επιθέσεις σε μετανάστες, για τίς κυβερνητικές κατασταλτικές επιχειρήσεις και παρακρατικές επιθέσεις σε καταλήψεις καί κοινωνικούς πολιτικούς χώρους……

Είναι δύσκολο φαίνεται να μιλάμε γιά "τά δικά μας κακώς κείμενα" καί να τά ρίχνουμε στό καλάθι τών "κρυμμένων", http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1458212…  

Κρύβεται τελικά όμως η αλήθεια "κάτω από τό χαλί", σκεπάζεται τό αίσχος και η αθλιότητα σέ βάρος τού Αναρχισμού και η αμαύρωση τών κοινωνικών αγώνων?

Ακροβατούμε στήν Εξουσία τής μονομέρειας πού μας βολεύει, στήν "επιλεκτική κριτική" τής βίας πού έφθασε στό σημείο,μέσα στά Εξάρχεια, να μήν τολμούν από τό φόβητρο και τήν απειλή τού μηδενισμού-ψευτοαναρχισμού γνωστές αναρχικές συλλογικότητες πού απέχουν λίγα μέτρα μόλις απόσταση από τό "Φλοράλ" να μήν παίρνουν θέση, να αποφεύγουν να γράψουν πέντε σειρές καταγγελίας αυτής τής βαρβαρότητας πού υποδύεται τήν "αντιεξουσία" και πού αντιμετωπίζει τόν απλό κόσμο ως "ταξικούς εχθρούς"!

Ο φόβος καί τό σεντόνι σιωπής κι ανοχής απέναντι στόν συμμοριτισμό τού πολιτικού χουλιγκανισμού πού συμπληρώνει ένα περιβάλλον μαφιόζικης καί υπόκοσμης δράσης πού έχει κάνει "άσυλο" τήν περιοχή τών Εξαρχείων, θά μπορούσε να απαντηθεί μέ ένα παλιό αναρχικό σύνθημα … "Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ"!

Οι συλλογικότητες και οι σύντροφοι/σσες τού αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου ΣωπαίνΟΥΜΕ γιά τά ουσιώδη και τά μέγιστα (πού προηγούνται ,κατά τήν αποψή μου τής καταγγελίας τής Κρατικής βίας, άν θέλουμε να πείσουμε τούς "από κάτω" γιά τίς αγνές μας προθέσεις γιά Κοινωνία ευτυχίας καί όχι μεγαλύτερης δυστυχίας….), γιά τήν ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ μέ χαρακτηριστικά πού χάραξε κατά διαστήματα πάνω στό πρόσωπο τής κοινωνίας η φαλτσέτα τής ναζιστικής, "δημοκρατικής" και σταλινικής κτηνωδίας τών διαφόρων "ηγετικών" ταγμάτων εφόδου που θέρισαν την ιστορία από τίς ιδεοληψίες, τόν δογματισμό καί τόν σεχταρισμό τους!

Θα σπάσουμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ τό τείχος τής ΑΝΟΧΗΣ, θα αφήσουμε τά λόγια μας να τρέξουν ελεύθερα στόν ποτάμι τής ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ή θα αποδεχθούμε τήν Εποχή τών Τεράτων να ακυρώσουν κάθε απόπειρα επιστροφής και επανασύνδεσης με τό κουρασμένο και γδαρμένο κοινωνικό σώμα, απογοητεύοντας γιά πάντα τούς γείτονες, τούς φίλους, τούς συντρόφους, τίς οικογενειές μας, τα παιδιά μας πού προσδοκούσαν δίπλα μας κάτι περισσότερο από τήν παγερή αδιαφορία και σιωπή μας στήν "αναρχία" πού προκαλεί στούς άλλους Τρόμο και σε εμάς Ντροπή και Απέχθεια?!

ΘΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ γιά τόν ρατσισμό τής γενίκευσης, τόν παρασιτισμό και τόν θάνατο πού έχει εισβάλλει αρπακτικά και διαβρωτικά στόν χώρο τής πολιτικής σκέψης και δράσης?!…..

ΘΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΗΝ ΣΙΩΠΗ για τό αίσχος, τήν αθλιότητα, τήν ντροπή τού σπασίματος τού κάθε "Φλοράλ" καί τής γενικότερης απαξίωσης τών εξουσιαζομένων (ως "προσκυνημένων" και "υποταγμένων νοικοκυραίων" από τούς προσκυνημένους στήν θρησκεία τής Βίας….), πού μηδενός εξαιρουμένου τούς θέλουμε κοντά μας,σε αυτούς απευθυνόμαστε καί μέρα με τήν μέρα τούς χάνουμε, τούς "μετράμε" λιγότερους, τούς στέλνουμε στήν "άλλη μεριά" απεναντί μας, στούς εχθρούς τής Ελευθερίας, μόνους κι αυτούς μέσα στόν κοινωνικό καννιβαλισμό πού νομιμοποιήσαμε καί ανεχθήκαμε πρώτα εμείς οι ίδιοι…..

Αν θέλουμε να κάνει βήματα τό όραμα για μια Ανθρώπινη Κοινωνία, άν θέλουμε να δώσουμε ζωή καί να λάμψουμε ως φάρος αξιοπρέπειας και αλληλεγγύης σε ένα Κόσμο πού χάνει τό φώς του από απελπισία καί παραίτηση, άν θέλουμε να συνθέσουμε τήν ζωή με τήν ανάσα,τήν φαντασία, τήν έμπνευση και το λιθαράκι (καί) τών "άλλων", τών γύρω από εμάς καί ίδιων μέ εμάς (γιατί χωρίς τούς "άλλους" δέν υπάρχουμε καί μέσα απ τούς άλλους τά πάντα αλλάζουν), άς σπάσουμε τήν καταθλιπτική Σιωπή γιά αυτό τό τεράστιο λάθος πού μπαίνει ανάμεσα σέ εμάς καί τούς υπόλοιπους ανθρώπους, άς ρίξουμε τήν "αυλαία" σέ ότι ΚΑΚΟΠΟΙΕΙ ΚΑΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΕΙ ΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΣΜΟ, βάζοντας τέλος σε εξουσιαστικές καί κυρίαρχες αντιλήψεις πού στέλνουν όλο πιό γρήγορα τήν κοινωνία στήν διάσπαση, στήν δουλεία, στόν ατομικισμό καί στά νύχια νέων Τυράννων, χωρίς ποτέ τό ανθρώπινο δράμα να τελειώνει.

Ο φασισμός δέν είναι οι "άλλοι", όπως έλεγε σωστά ο σοφός Μάνος Χατζιδάκης, τό 1993.

Είχε δίκιο. Είμαστε εμείς, η σιωπή κι η ανοχή μας… ΜIΛΗΣΤΕ λοιπόν, προτού είναι οριστικά αργά, γιά τούς "άλλους" καί "εμάς"…….

(καί φυσικά αξίζουν τα συγχαρητήρια σέ εκείνους τούς συντρόφους πού εκείνη τήν ημέρα ήρθαν σε σύγκρουση με τόν μηδενοφασισμό καί απέτρεψαν έξω από τό "Φλοράλ" τά χειρότερα ….)

 

Ο ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΜΙΑ, ΜΗΔΕΝΙΣΜΟΣ, ΧΑΟΣ ΚΑΙ ΑΤΑΞΙΑ

.

25-2-2013

 

* Παπαδόπουλος Παναγιώτης(Κάϊν) μεμονωμένο άτομο απ τό Αναρχικό-Ελευθεριακό Κίνημα, erozer2000@yahoo.gr

Φωνή απόγνωσης για την ηλεκτρονική συνταγογράφηση από το φουρτουνιασμένο Αιγαίο.

 

Της Ελένης Γεωργιάδου*

 

 

* Ελένη Γεωργιάδου Σκύρος   22/1/13 Ειδικός Παθολόγος.

κ. Υπουργό Υγείας, κ. Πρόεδρο ΕΟΠΥΥ, κ. Πρόεδρο ΗΔΙΚΑ

Κοιν: Βουλευτές Ν. Εύβοιας, Πανελλήνιο Ιατρικό ΣύλλογοΙατρικό Σύλλογο Εύβοιας, Λοιπούς Ιατρικούς Συλλόγους, Μ.Μ.Ε.

Θέμα: Φωνή απόγνωσης για την ηλεκτρονική συνταγογράφηση από το φουρτουνιασμένο Αιγαίο.

Κύριε Υπουργέ Υγείας, κύριοι Πρόεδροι, κύριοι υπεύθυνοι για την νομοθεσία στο χώρο της υγείας, σας συγχαίρω για τη μεγάλη σας ανακάλυψη και καινοτομία: ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΥΝΤΑΓΟΓΡΑΦΗΣΗ.

Ονομάζομαι Ελένη Γεωργιάδου, είμαι ειδικός παθολόγος στη νήσο Σκύρο. Πρόκειται για νησί 4000 κατοίκων που το καλοκαίρι υποδέχεται πάνω από 30.000. Υπάρχει ένα Πολυδύναμο Περιφερειακό Ιατρείο (όχι Κέντρο Υγείας). Το κλιμάκιο ιατρών της Πολεμικής Αεροπορίας από το 251 ΓΝΑ που ερχόταν για μια εβδομάδα το χρόνο στο νησί, σταμάτησε προ 2ετίας την πολύτιμη προσφορά του (πιθανώς λόγω οικονομικών περικοπών).

Το σύστημα που όπως έλεγε ο Κος Λοβέρδος θα βάλει τάξη στην υπερσυνταγογράφηση και στη σπατάλη του ΕΟΠΥΥ και θα βοηθήσει ασφαλισμένους, ιατρούς, φαρμακοποιούς, ήταν η μεγαλύτερη ΑΠΑΤΗ που έγινε ποτέ στο χώρο της υγείας και ο υπέρτατος εξευτελισμός τόσο των ασθενών, όσο και του ιατρικού κλάδου.

Βάλατε μία από τις μεγαλύτερες επιστήμες, την Ιατρική, σ'ένα απύθμενο καζάνι γραφειοκρατίας και αποσυντονίσατε τον εγκέφαλό μας από τον αληθινό σκοπό του: τη σωτηρία του ανθρώπινου σώματος, την εμψύχωση και την συμπαράσταση στον ψυχικό πόνο του συνανθρώπου μας. Μετατρέψατε μία 5λεπτη απασχόληση (ιατρού – ασθενούς) σε πολύωρη, πολυήμερη ταλαιπωρία, πολλές φορές άκαρπη.

Από τα ξημερώματα μαζεύεται ο κόσμος έξω από τα ιατρεία για να πάρει σειρά για τα φάρμακά του (ιδίως μετά τις λήξεις των επαναλαμβανόμενων απεργιών των φαρμακοποιών). Δυστυχώς όμως δεν μπορούμε να τους εξυπηρετήσουμε, διότι μόλις το σύστημα ανοίγει, πέφτει από υπερφόρτιση. Οι ασθενείς γίνονται έξαλλοι, οι γιατροί χάνουν την υπομονή τους και μέχρι το μεσημέρι εγκαθιστούμε ξανά και ξανά κωδικούς και μπες – βγες σε μια ταλαιπωρία ανείπωτη πέρα από κάθε όριο και τρόπο περιγραφής. Πώς να εξετάσουμε τον ασθενή και να είμαστε ευγενείς, υπομονετικοί, θεραπευτές και συμπαραστάτες, όταν η συνταγογράφηση έχει μετατραπεί σε επείγον και οι ασθενείς μας χτυπούν τις πόρτες και μας απειλούν με απίστευτες λεκτικές εκφράσεις, νομίζοντας ότι εμείς δεν θέλουμε να τους εξυπηρετήσουμε. Οι ίδιοι ασθενείς επί 3-4 ημέρες επανέρχονται με ΤΑΧΙ, καρότσες αγροτικών, λεωφορεία και συνοδεία μπαστουνιών και να τους εξηγείς ότι: Λυπάμαι! Δεν δουλεύει πάλι το σύστημα, ή κάτσε μέχρι τις 6 το απόγευμα (διότι ίσως το μεσημέρι αποφορτιστεί).

Σας υπενθυμίζω ότι στο νησί υπάρχουν δύο υπολογιστές, ο δικός μου και ένας του περιφερειακού ιατρείου. Κι αν τύχει και δουλέψει αυτή η απάτη, χρειάζεται 30 – 40 λεπτά, σε περίπτωση 2 ή 3 συνταγών, με συνοδά παραπεμπτικά εργαστηριακών εξετάσεων, μετά την αναγραφή τους, όπως παλιά, και στο βιβλιάριο, την καταχώρηση στο βιβλίο εισερχομένων και χειρόγραφη απόδειξη για εισόδημα από 5 έως 10 ευρώ. Διότι εμείς οι μη συμβεβλημένοι αλλά πιστοποιημένοι ιατροί στο e-syntgografisi απλήρωτοι από το 2010, από το αναξιόπιστο κράτος παίρνουμε από 5 έως 10 ευρώ για συνταγές – παραπεμπτικά. Αλλά ακόμα και αυτά τα λίγα χρήματα δεν μας αφήνετε να τα εισπράξουμε εφόσον διώχνουμε τον κόσμο, ο οποίος έρχεται τις περισσότερες φορές για συνταγογράφηση και όχι για εξέταση. Είναι εξαθλιωμένος και φτωχός.

Και ρωτάει:

– Γιατρέ θα μου πάρεις την πίεση;

– Ευχαρίστως.

– Θα μου πάρεις και ένα σάκχαρο;

– Ευχαρίστως.

– Να κάνω και μια ερώτηση;

– Ευχαρίστως

– Τι είναι ο πόνος που νιώθω στο στήθος και με χτυπάει στην πλάτη;

Ο γιατρός χλωμιάζει. Κάνει πλήρη εξέταση με καρδιογράφημα και διαπιστώνει οξύ έμφραγμα μυοκαρδίου και πασχίζει για την διακομιδή του με 10 μποφόρ στο Αιγαίο. Και φυσικά δεν θα ζητήσουμε το αρχικό 5ευρω σε τέτοιες επείγουσες καταστάσεις. Και ο κόσμος το αναγνωρίζει και επανέρχεται με 5 αυγά, λίγο λάδι ή λίγα χόρτα που μάζεψε ο εμφραγματίας για να ευχαριστήσει τον γιατρό του, ή κάποιος άλλος για να εξεταστεί άνευ χρημάτων. Εσείς όμως ζητάτε λεπτομερή καταγραφή εισοδημάτων. Άρα εμείς πρέπει να καταγράφουμε στις αποδείξεις 5 αυγά, λίγα χόρτα ή 1kg ντομάτες;

Πολλοί συνάδελφοι δεν έχουνε καλή σχέση με τους υπολογιστές και την τεχνολογία. Την Ιατρική τη διδαχτήκαμε στα Πανεπιστήμια, στα επείγοντα των νοσοκομείων, στις εντατικές, στα αμφιθέατρα και στα ανατομεία. Το βάρος έκαστου βιβλίου ισοδυναμεί με το βάρος ενός τούβλου και συρρικνώνεται στο σκληρό δίσκο του εγκεφάλου μας, όχι σε κάποιου υπολογιστή.

Πολλοί από εμάς προσλάβαμε άτομα για γραμματειακή υποστήριξη, ώστε να ασχοληθούμε με τον ίδιο τον ασθενή και όχι με την γραφειοκρατία. Δυστυχώς όμως βρέθηκαν άνευ αντικειμένου αφού είναι αδύνατο να γνωρίζουν δραστικές ουσίες για να μπορούν να βοηθήσουν στη διαδικασία της συνταγογράφησης κι έτσι σύντομα θα απολυθούν.

Πριν το εφαρμόσετε…..

1. Μήπως σκεφτήκατε να μας εκπαιδεύσετε; Αλλά εσείς ξέρατε τι κάνατε. Διότι κάθε εβδομάδα ή μήνα θα αλλάζατε πάλι τις οδηγίες, την επιφάνεια εργασίας, τα ποσοστά συμμετοχής των φαρμάκων και θα αναιρούσατε τις προηγούμενες αποφάσεις και η εκπαίδευση θα πήγαινε χαμένη.

2. Πριν επιβληθεί, γιατί δεν το δοκιμάσατε για 10.000.000 ανθρώπους και αφού λειτουργήσει και πάρετε τις τελικές σας αποφάσεις να το εφαρμόσετε τελειοποιημένο, άνευ προβλημάτων;

3. Μήπως σκεφτήκατε ποτέ όλους εμάς, τις φωνές του Αιγαίου, του Ιονίου, των ακριτικών και ορεινών περιοχών, τη δυσχέρεια μετάβασης των ασθενών μας στα κοντινότερα νοσοκομεία; Σας ενημερώνω λοιπόν ότι λόγω της πρόσφατης κακοκαιρίας, άλλοι μείναμε χωρίς ρεύμα, χωρίς θέρμανση, άλλοι χωρίς νερό, άλλοι χωρίς τηλέφωνο και εσείς καμαρώνετε για το επίτευγμά σας. Την ηλεκτρονική συνταγογράφηση. Οι γιατροί της ακριτικής Ελλάδας δεν μπορούμε να έχουμε εύκολες προσβάσεις στο internet ακόμη κι αν το σύστημα δούλευε. Δεν κουβαλιέται υπολογιστής – εκτυπωτής στον ορεινό βοσκότοπο της Νότιας Σκύρου, στους υπερήλικες κατάκοιτους ανθρώπους αυτού του ιερού βράχου, στα στενά ανηφορικά σοκάκια ενός μέτρου φάρδους ή στις πλαγιές του Πηλίου, του Μετσόβου, του Έβρου κλπ. Γιατί εσείς ζητάτε φυσική παρουσία του ασφαλισμένου κατά τη διάρκεια της συνταγογράφησης γεγονός που όπως αντιλαμβάνεται ο κοινός νους είναι πολλές φορές αδύνατο.

4. Σκεφτήκατε ότι ζητάτε γνωμάτευση από ιατρούς άλλης ειδικότητας για να τους συνταγογραφήσουμε τα φάρμακα οι παθολόγοι, οι γενικοί ιατροί κλπ, ότι στα νοσοκομεία οι ιατροί κάνουν υπεράνθρωπες προσπάθειες να σώσουν το επόμενο νούμερο αναμονής; Ποια γνωμάτευση να του ζητηθεί στις 5 τα ξημερώματα; (Έξω από την πόρτα γίνεται «πόλεμος»). Κι αν ο ασθενής χρειαστεί φάρμακα, αρχίζει ο Γολγοθάς του.

5. Προ τριμήνου χρειάστηκε να συνταγογραφήσω σε τέκνο, (έμμεσο ασφαλισμένο σε κυρία 39 ετών). Το ΑΜΚΑ του παιδιού δεν ήταν σωστό απ ‘ότι διαπίστωσα. Ήταν το ΑΜΚΑ του 40χρονου πατέρα που είχε αυτοκτονήσει και στο παιδί είχε περαστεί κατά λάθος το ΑΜΚΑ του συγχωρεμένου. Γιατί στο e-syntagografisi υπάρχουν αναρτημένοι οι πεθαμένοι άνθρωποι από 7ετίας; Γιατί δεν ενημερώθηκαν από τα ιατρικά πιστοποιητικά των Ληξιαρχίων ότι ο ασθενής απεβίωσε; Εμείς πώς να το γνωρίζουμε; Στην ηλεκτρονική συνταγογράφηση δεν έχει φωτογραφίες. Ποιων τα λάθη πληρώνουμε οι γιατροί;

6. Μας υποχρεώσατε (μέσω ΦΕΚ) να ελέγχουμε τις ασφάλειες των ασθενών για να συνταγογραφήσουμε ή να εξετάσουμε. Που ζείτε; Τουλάχιστον το 30% των ασθενών μας είναι με ληγμένες ημερομηνίες – απλήρωτες ασφάλειες ΟΑΕΕ, ΙΚΑ, ΟΓΑ. Δεν δικαιούνται ούτε εμβόλια για τα παιδιά τους. Κι αν είσαι για νοσηλεία τότε στην διακομιδή σου τραγούδα: «Αν ήμουν πλούσιος». Διότι εξερχόμενος από τη νοσηλεία για χολοκυστεκτομή ο μόλις απολυμένος υπάλληλος ή κατεστραμμένος ελευθεροεπαγγελματίας θα πληρώσει τιμολόγιο στο γραφείο κίνησης και πιθανώς θα χρειαστεί έρανο για να πάρει εξιτήριο. Τόσα χρόνια πλήρωνε κανονικά τις εισφορές του. Τώρα που περνάει δύσκολες ώρες δεν του δώσατε ούτε καν περίοδο χάριτος ώστε να μπορεί να δικαιούται έστω για ένα εύλογο διάστημα τα φάρμακά του. Εμείς οι ιατροί υποκύψαμε και γίναμε ελεγκτές του κράτους. ΚΑΚΩΣ. Είμαστε υπεύθυνοι για την υγεία και τη ζωή του. Εσείς είστε όμως υπεύθυνοι του θανάτου του (αν συμβεί) διότι βάση νόμου δεν επιτρέπεται να συνταγογραφήσουμε στο βιβλιάριο τα φάρμακα που χρειάζεται.

7. Δημιουργήσατε τον ΕΟΠΥΥ, διαχωρίσατε φάρμακα υψηλού κόστους με απαραίτητη την μετάβαση μηνιαίως των ασθενών στην Αθήνα, στα κεντρικά του ΕΟΠΥΥ. Ποιας κατηγορίας ασθενών; Των ογκολογικών περιστατικών με οστικές μεταστάσεις, των νεφροπαθών, των αναπήρων από ρευματικά νοσήματα; Και σας περιφρόνησαν! Μην φοβάστε! Αποφάσισαν να πεθάνουν στη γη που γεννήθηκαν. Δεν μπορούν να πηγαινοέρχονται ανήμποροι σωματικά και ψυχικά στα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ στην Αθήνα κι έτσι μπορείτε να περηφανεύεστε για την μείωση του φαρμακευτικού κόστους. «Φεύγουν» καρκινοπαθείς στα χέρια μας ο ένας μετά τον άλλο αλλά τουλάχιστον περήφανοι διδάσκοντάς μας μαθήματα ζωής και αξιοπρέπειας.

8. Προ μηνών αναρτήσατε στον ΕΟΠΥΥ ότι οι μη συμβεβλημένοι ιατροί δεν μπορούν να γράφουν πάνω από δύο συνταγές τον μήνα ανά ασθενή. Συνοδεύεται μάλιστα και από ποινικές ρήτρες. Δηλαδή αν παίρνει 7 φάρμακα ή 8 θα γυρίζει την Αθήνα ή τα νησιά να βρεί τις αντίστοιχες ειδικότητες για συνταγογράφηση. Είναι ντροπή κύριοι, διότι ο οποιοσδήποτε καταλαβαίνει ότι μας τιμωρείτε επειδή δεν δεχτήκαμε να συμβληθούμε με το υπέροχο δημιούργημά σας, τον ΕΟΠΥΥ. Γιατί οι συμβεβλημένοι μπορούν να γράφουν 10 συνταγές; Η ιατρική μας δεοντολογία δεν το επιτρέπει αυτό το βασανιστήριο στο συνάνθρωπό μας.

9. Και τέλος. Σταματήστε την ιστορία με τα γενόσημα που μπερδέψατε τα εγκεφαλικά μας κύτταρα, τόσο των γιατρών αλλά κυρίως των ηλικιωμένων ασθενών μας. Έως τώρα γνώριζαν ότι το χάπι τους ήταν το κίτρινο χαπάκι με το ροζ κουτάκι κι εδώ και λίγο καιρό ένα μήνα είναι μπλε, τον άλλο κόκκινο και τον άλλο μαύρο. Διότι δεν λάβατε υπόψη σας ότι το 20% περίπου των ελλήνων είναι αναλφάβητοι. Κι αν τόσο πολύ σας ένοιαζε το φθηνότερο και καλύτερο φάρμακο ας επιβάλατε νόμο ώστε να έχουμε μόνο ελληνικά γενόσημα ώστε να αναπτυχθεί τουλάχιστον η ελληνική φαρμακοβιομηχανία και όχι το φθηνότερο πακιστανικό, μπαγκλαντέζικο, ινδικό που δεν γνωρίζουμε εάν υπάρχει εκεί αντίστοιχος ΕΟΦ και πως λειτουργεί. Διότι αν υπήρχε δεν θα βρισκόταν θραύσματα γυαλιού στα φάρμακα αυτών των χωρών όπως ανακοινώθηκε πρόσφατα από τα ΜΜΕ.

10. Αποφασίσατε να κάνετε την Ελλάδα ένα μεγάλο αυτοματοποιημένο Memorial. Συγνώμη κύριοι! Μιλάμε για την ίδια χώρα; Την Ελλάδα; Και κάτω από την επήρεια ποιου παράγοντα αποφασίσατε; Πανικού, πίεσης ή ουσιών; Αν έγινε από άγνοια ή αμέλεια σας κατανοούμε και σας συγχωρούμε. Διότι ανθρώπινος νους δεν χωράει αυτό που ζούμε εξαιτίας σας.

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ ΣΑΣ!!!

Οι Έλληνες ιατροί θα σας είμαστε ευγνώμονες για την ευθανασία αυτής της επιστήμης και της εξαγωγής στο εξωτερικό ενός τόσο μορφωμένου εμπορεύματος. Ευχαριστούμε τους εκάστοτε Υπουργούς Υγείας και τους νομοθέτες. Όταν όμως αρρωστήσει κάποιος (που δεν το εύχομαι) θα πρέπει να κλείσουν ραντεβού στον ΕΟΠΥΥ, να εξεταστούν την ημερομηνία που θα βρεθεί το κενό, να περιμένουν υπομονετικά στα επείγοντα δημοσίου νοσοκομείου και όχι στα μεγάλα ιδιωτικά κέντρα ξενοδοχειακής υποδομής. Ίσως το ράντζο ενός διαδρόμου, η αναμονή για χειρουργικό κρεβάτι, η έλλειψη φαρμάκων και υλικών, η λήψη αμφίβολης ποιότητας γενοσήμων τους βοηθήσει να βρουν τη σωστή λύση για το εθνικό μας σύστημα Υγείας και τη βελτίωση του.

Ζήστε λοιπόν μαζί μας κι ανάμεσά μας να μοιραστείτε λίγο τον κόσμο μας, διότι εμείς δεν φτάνουμε τον δικό σας.

 

Ευχαριστώ θερμά για την υπομονή σας.
                                 Ελένη Γεωργιάδου

 

Διαμαρτυρία για μια επισκοπική αυθαιρεσία

 

Εκατοντάδων Ορθοδόξων…*

 

Στις 9 Ιανουαρίου 2013 αναρτήθηκε στο διαδίκτυο (http://www.amen.gr/article11916) έκκληση 26 πιστών χριστιανών προς όλα τα εμπλεκόμενα στην υπόθεση της Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως Ναυπάκτου μέρη, στην οποία με σεβασμό παρακαλούσαν να καταβληθή κάθε προσπάθεια για να θεραπευθή το πρόβλημα και να μην οδηγηθούμε σε σχίσμα. Ένας εκ των υπογραψάντων ήταν και ο πρωτοπρεσβύτερος της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς π. Γεώργιος Δορμπαράκης, φιλόλογος και θεολόγος, κληρικός έγκριτος και αξιοσέβαστος, με πλούσια ποιμαντική και συγγραφική δραστηριότητα.

Στις 11 του μηνός αναγράφηκε στο διαδίκτυο (http://panagiotisandriopoulos.blogspot.gr/2013/01/blog-post_11.html) ότι ο Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ απαίτησε (δι' άλλου προσώπου) από τον π. Γεώργιο, την επόμενη κιόλας μέρα της ανάρτησης, να αναζητήσει άλλη Μητρόπολη διότι ετόλμησε να συνυπογράψει την έκκληση. Κάποιοι εξ ημών επικοινωνήσαμε με τον π. Γεώργιο και μας επιβεβαίωσε την είδηση. Παρά το γεγονός ότι τυπικά εμφαίνεται σαν αίτημά του να λάβει απολυτήριο, η αλήθεια είναι ότι εξαναγκάστηκε να το κάνει επειδή του ζητήθηκε και για να μην παραμείνει υπό την σοβαρή δυσμένεια του μητροπολίτη.

Το μυαλό μας αδυνατεί να συλλάβει το νόημα μιάς τέτοιας απόφασης. Διώκεται στην Εκκλησία μας η ελευθερία της γνώμης; Μήπως έχει ποινικοποιηθή η ειρηνευτική πρωτοβουλία και έκκληση; Με ποιά λογική τιμωρείται ένας ανεπίληπτος και υποδειγματικός κληρικός επειδή συμμετείχε σε μια ευγενική δημόσια έκκληση για ένα χρόνιο πρόβλημα που πληγώνει την Εκκλησία; Πώς είναι δυνατόν να στερούνται τόσοι χριστιανοί τον ποιμένα τους με μια αιφνίδια απόφαση του μητροπολίτη, χωρίς έστω μια προσωπική ακρόαση προηγουμένως;

Ο γνωστός ανά το πανελλήνιο για το εκκλησιαστικό του φρόνημα π. Γεώργιος Δορμπαράκης προφανώς μοιράστηκε στην έκκληση μαζί με άλλους την κοινή αγωνία εξ αιτίας της ποιμαντικής του συνειδήσεως. Πολύ συχνά Έλληνες Ορθόδοξοι κληρικοί παρεμβαίνουν στα δημόσια πράγματα, ακόμη και στα εκκλησιαστικά, με γραπτό λόγο ή στα ηλεκτρονικά μέσα, ενίοτε με τρόπο λιγώτερο συγκρατημένο και ευγενικό από την συγκεκριμένη έκκληση, χωρίς όμως να εκφράσουν κάποια ενόχληση οι Ιεράρχες μας- και πολύ ορθά.

Η δημόσια αυτή διαμαρτυρία μας δεν στοχεύει στην αποκατάσταση του π. Γεωργίου Δορμπαράκη στην ενορία του, κάτι που ο ίδιος άλλωστε μάς απέκλεισε υπό τις κρατούσες σήμερα συνθήκες. Αποσκοπεί όμως στη ευαισθητοποίηση του πληρώματος της Εκκλησίας, του ιερού κλήρου, αλλά και των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών απέναντι σε φαινόμενα αυθαιρεσίας και εξουσιαστικής βίας, τα οποία (περιττό να το τονίσουμε) δεν γίνονται πλέον ανεκτά από τους πιστούς όπως στο παρελθόν. Ιδίως μέσω της θεολογικής ανανέωσης των τελευταίων δεκαετιών έγινε φανερό πλέον πως τέτοιες πρακτικές υποσκάπτουν αυτή καθ' εαυτή την φύση της Εκκλησίας και του σωστικού μηνύματός της.

Η ευχή και η προσευχή μας είναι να χρειάζονται στο εξής όλο και λιγώτερες παρεμβάσεις οι οποίες θα στοχεύουν στο να εμποδίσουν και να αναιρέσουν ενέργειες που διαταράσσουν την Εκκλησία και παραχαράσσουν το ορθόδοξο φρόνημα.

 

* Σημείωση: Η συλλογή υπογραφών άρχισε την Δευτέρα 21 Ιανουαρίου και παρά τον αθρόο ρυθμό της τερματίσθηκε, όπως είχε προαναγγελθή, τα μεσάνυχτα της Πέμπτης 24.

 

1.     Αηδόνης Αριστοτέλης, καθηγητής φυσικός (Μιλάνο)

2.     Αναγνωστόπουλος Δημήτριος, παιδοψυχίατρος, αναπληρωτής καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών (Ν. Σμύρνη)

3.      Ανδριόπουλος Παναγιώτης, καθηγητής θεολόγος (Αθήνα)

4.      Αντωνόπουλος Βασίλειος, καθηγητής θεολόγος (Χαλάνδρι)

5.      Αποστολίδης Απόστολος, μηχανικός (Μαρούσι)

6.      Αργυρόπουλος Ανδρέας, , σχολικός σύμβουλος θεολόγων(Κοζάνη)

7.      Αργυρόπουλος Χρήστος, ιδιωτικός υπάλληλος (Αθήνα)

8.     Αρμενάκης Ιωάννης, καθηγητής ηλεκτρολόγος μηχανικός (Σαλαμίνα)

9.     Βαβούρης Δημήτριος, δημόσιος υπάλληλος (Περιστέρι)

10.                  Βαρβατσούλιας Γεώργιος, διδάκτωρ θεολογίας, ψυχολόγος, συνεργάτης Πανεπιστημίου  Glyndwr (Λονδίνο)

11.                  πρωτ. Βασιλάκος Σπυρίδων, θεολόγος (Θήβα)

12.                  Βασιλόπουλος Κοσμάς, υπάλληλος υπουργείου Οικονομικών (Μαρούσι)

13.                  Βλαχάκος Ευάγγελος, ψυχολόγος (Γλυφάδα)

14.                  Βλάχος Ιωάννης, συνταξιούχος (Ιωάννινα)

15.                  Βουλγαράκη Ευαγγελία, διδάκτωρ θεολογίας (Ν. Πεντέλη)

16.                  Γαζέτας Ιωάννης, συνταξιούχος (Πεύκη)

17.                  Γαζέτας Νικόλαος, ελεύθερος επαγγελματίας (Αθήνα)

18.                  Γαλάνης Βασίλειος, φυσικός (Πάτρα)

19.                  Γεωργαλής Ηλίας, οδοντίατρος (Αστακός Αιτωλοακαρνανίας)

20.                  Γιαμαλής Δημήτριος, οδοντίατρος (Αίγινα)

21.                  Γιαννόπουλος Ανδρέας, εκπαιδευτικός (Πάτρα)

22.                  Γιουβάνογλου Δέσποινα, καθηγήτρια χημικός (Σαλαμίνα)

23.                  Γκαμαράζη Νερατζούλα, χημικός μηχανικός (Χαλάνδρι)

24.                  Γκούστης Μάνος, ιδιωτικός υπάλληλος (Βριλήσια)

25.                  Γούλας Απόστολος, καθηγητής Πολυτεχνικής Σχολής ΑΠΘ (Θεσσαλονίκη)

26.                  Δασκαρόλη Αναστασία, επίκουρη καθηγήτρια γερμανικής φιλολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών (Κηφισιά)

27.                  Δεσύλλας Μάριος, γεωπόνος, συγγραφέας (Άλιμος)

28.                  Δημητρακάκη Μαρία, ιδιωτικός υπάλληλος (Ζωγράφου)

29.                  Ερρίπης Κωνσταντίνος, θεολόγος, ιατρός (Σταμάτα Αττικής)

30.                  Ζαχαριάδης Θεόδωρος, φυσικός, επίκουρος καθηγητής Πανεπιστημίου Κύπρου (Λευκωσία)

31.                  Ζουμπουλάκης Σταύρος, φιλόλογος, πρόεδρος Δ.Σ. Ιδρύματος ‘Αρτος Ζωής' (Ζωγράφου)

32.                  Ηλιόπουλος Χρήστος, φυσικομαθηματικός, υποψήφιος διδάκτωρ πολιτικής φιλοσοφίας (Ν. Σμύρνη)

33.                  Θεοτοκάτου Σοφία, φιλόλογος (Μαρούσι)

34.                  πρωτ. Θεοφίλου Δημήτριος, υποψήφιος διδάκτωρ θεολογίας (Ιτέα)

35.                  πρωτ. Θερμός Βασίλειος, παιδοψυχίατρος, διδάκτωρ θεολογίας (Παλλήνη)

36.                  Θωμοπούλου Αγγελική, συνταξιούχος δημοσίου (Ναύπακτος)

37.                  Ισόπουλος Αναστάσιος, ιδιωτικός υπάλληλος (Ηράκλειο Αττικής)

38.                  Ιωαννίδου Ευρυδίκη, ιδιωτικός υπάλληλος (Αθήνα)

39.                  Καλογεράκη Χρύσα, φυσίατρος (Χανιά)

40.                  Καλουπτσή Αντωνία, ψυχολόγος (Βύρωνας)

41.                  Καλουπτσή Ελένη, οικιακά (Βύρωνας)

42.                  Καλουπτσή Ευαγγελία, τραπεζικός υπάλληλος (Αθήνα)

43.                  Καλουπτσής Πολυχρόνης, αξιωματικός ε.α. (Βύρωνας)

44.                  Κανελλόπουλος Μιχαήλ, υπεύθυνος αθλητισμού (Ντόχα, Κατάρ)

45.                  Κανελλοπούλου Πανωραία, καθηγήτρια θεολόγος, σύμβουλος ψυχικής υγείας (Κόρινθος)

46.                  Καπογιάννη Δέσποινα, φιλόλογος, διευθύντρια Αρσακείου Γυμνασίου (Ντράφι)

47.                  Καπογιάννης Δημήτριος, νομικός, καθηγητής ΤΕΙ Μεσολογγίου (Πάτρα)

48.                  Καραϊβάζογλου Ευστράτιος, δημόσιος υπάλληλος (Υμηττός)

49.                  Καραϊβάζογλου Κυριακή, οικιακά (Υμηττός)

50.                  Καρακασίδης Ιωάννης, ιατρός (Λάρισα)

51.                  Καραταράκης Εμμανουήλ, καθηγητής φυσικός (Χανιά)

52.                  Καρκανιάς Αθανάσιος, ψυχίατρος, διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών, διευθυντής νοσοκομείου ‘Σωτηρία' (Καρέας)

53.                  Καρπούζης Νικόλαος, λιθογράφος (Αθήνα)

54.                  Κατούφα Ευγενία, δημοσιογράφος ΕΡΑ (Χαλάνδρι)

55.                  Κεσμέτη Αναστασία, πεζογράφος (Υμηττός)

56.                  Κίσσας Γεώργιος, θεολόγος, διδάκτωρ ψυχολογίας (Χολαργός)

57.                  Κόκκινος Δημήτριος, εκδότης (Ν. Ερυθραία)

58.                  Κοκκότης Βασίλειος, φυσικός (Ν. Ψυχικό)

59.                  Κόλλιας Σταύρος, καθηγητής μαθηματικός (Κόρινθος)

60.                  Κοντογεωργίου Ασημίνα, φυσικός, σχολική σύμβουλος (Βόλος)

61.                  Κοντονάσιος Ζαννής, φιλόλογος (Μαρούσι)

62.                  Κοντονάσιου Παναγιώτα, καθηγήτρια γαλλικών (Μαρούσι)

63.                  Κοσματόπουλος Αλέξανδρος, συγγραφέας (Θεσσαλονίκη)

64.                  Κουμάρογλου Ευθυμία, συνταξιούχος τραπεζικός (Αθήνα)

65.                  Κουμπαρέλης Εμμανουήλ, διδάκτωρ βιολογίας (Αθήνα)

66.                  Κουτσόπουλος Ιωάννης, φοιτητής γεωπονίας (Αθήνα)

67.                  Κουτσούρη Μαρία, γεωπόνος (Χανιά)

68.                  πρωτ. Κουτσούρης Δημήτριος, επίκουρος καθηγητής Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Αθηνών (Ηλιούπολη)

69.                  Κουφογιάννη Πανωραία, επίκουρη καθηγήτρια Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών (Καρέας)

70.                  Κρητικού Μαρία, φιλόλογος (Αίγινα)

71.                  Κρουσταλάκης Σπυρίδων, μηχανικός πληροφορικής (Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης)

72.                  Κτιστάκη Μαριάνθη, αρχιτέκτων (Αθήνα)

73.                  Κωτούλα Κωνσταντίνα, συνταξιούχος (Π. Φάληρο)

74.                  Λαζάρου Σπυρίδων, πλαστικός χειρουργός (Καπανδρίτι)

75.                  Λέκκας Γεώργιος, εκπαιδευτικός, διδάκτωρ Πανεπιστημίου Παρισίων (Θρακομακεδόνες)

76.                  Λόλης Χαράλαμπος, γυμναστής (Πεύκη)

77.                  Λουβουλίνα Λίντα, συνταξιούχος (Ν. Σμύρνη)

78.                  Λουβουλίνας Δημήτριος, φαρμακοποιός (Ν. Σμύρνη)

79.                  Λουκοπούλου Σοφία, συνταξιούχος δημοσίου (Ναύπακτος)

80.                  Λυτροκάπη Μαρία, οικιακά (Λάρισα)

81.                  Μάϊνας Χαράλαμπος, καθηγητής μαθηματικός (Παπάγου)

82.                  Μαλεβίτης Ηλίας, καθηγητής θεολόγος, υποψήφιος διδάκτωρ ιστορίας, (Πάτρα)

83.                  Μάλφας Γεώργιος, καθηγητής θεολόγος (Πάτρα)

84.                  Μανωλάτου Στέλλα (Άλιμος)

85.                  Μανωλόπουλος Ιωάννης, ιδιωτικός υπάλληλος (Ν. Χαλκηδόνα)

86.                  Μανωλόπουλος Μιχαήλ, καθηγητής φυσικός (Βρυξέλλες)

87.                  Μαργαρίτης Σταύρος, καθηγητής φυσικός, τ. αναπληρωτής επόπτης Αρσακείων σχολείων (Ντράφι)

88.                  Μασάλας Δημήτριος, μηχανολόγος μηχανικός (Μαρούσι)

89.                  πρωτ. Μαριάτος Πέτρος, ιατρός παθολόγος (Κύθηρα)

90.                  Μάρκος Νικόλαος, φυσικός-μετεωρολόγος (Ναύπακτος)

91.                  Μάρκου Παρασκευή, φιλόλογος (Ναύπακτος)

92.                  Μαφρέδας Γεράσιμος, δικηγόρος (Αθήνα)

93.                  Μελισουργού Ειρήνη, έμπορος (Χανιά)

94.                  Μιχαλακόπουλος Σωτήριος, καθηγητής (Χανιά)

95.                  Μόσχος Δημήτριος, επίκουρος καθηγητής Θεολογικής Σχολής Αθηνών (Βύρωνας)

96.                  Μουρούλης Δημήτριος, καθηγητής φυσικός (Ν. Ψυχικό)

97.                  Μουστάκης Δημήτριος, δημοτικός υπάλληλος (Νάξος)

98.                  Μπαζάντες Απόλλων, δικηγόρος (Μαρούσι)

99.                  Μπακάλη Ελένη, φαρμακοποιός (Μαρούσι)

100.             Μπολέτη Χαραλαμπία, βιοχημικός, κυτταρικός βιολόγος (Αθήνα)

101.             Μπούρδαλας Παναγιώτης, φυσικός, θεολόγος (Πάτρα)

102.             Μπουρσινός Δημήτριος, ψυχολόγος (Μελίσσια)

103.             Μπύρου Αναστασία, προϊσταμένη τμήματος Πανεπιστημίου Μακεδονίας, (Θεσσαλονίκη)

104.             Μωραϊτάκη Αναστασία, ψυχολόγος (Μαρκόπουλο)

105.             Νάκος Σπυρίδων, επιχειρηματίας (Αγρίνιο)

106.             Ναούμη Ελένη, φοιτήτρια φιλοσοφικής (Αθήνα)

107.             Ναούμης Βασίλειος, διοικητικός νοσοκομειακός υπάλληλος, (Αθήνα)

108.             Ναούμης Ευθύμιος, δικηγόρος, (Αθήνα)

109.             Νάρη Άννα, οικιακά (Λάρισα)

110.             Ντάλτας Περικλής, ε.τ. μόνιμος πάρεδρος Παιδαγωγικού Ινστιτούτου (Σκριπερό Κέρκυρας)

111.             Ξανθοπούλου Ασημίνα, καθηγήτρια γαλλικών (Άμφισσα)

112.             Παγώνη Αικατερίνη, εκπαιδευτικός (Γλυφάδα)

113.             Παναγιώτου Θωμάς, καθηγητής μαθηματικός (Χανιά)

114.             Παναγόπουλος Στυλιανός, δικαστικός επιμελητής (Γλυφάδα)

115.             Παναγόπουλος Τριαντάφυλλος, οικονομολόγος (Κηφισιά)

116.             Παναγοπούλου Άννα, εκπαιδευτικός (Κηφισιά)

117.             Παναγοπούλου Θεοδώρα, μουσικός (Κηφισιά)

118.             Παντούλας Θεόδωρος, εκδότης (Χαλκίδα)

119.             Παπά Αγγελική, δικηγόρος (Βριλήσια)

120.             Παπαγεωργίου Αριστοτέλης, διδάκτωρ χημείας (Καπανδρίτι)

121.             Παπαγεωργίου Γεώργιος, ιατρός χειρουργός (Κηφισιά)

122.             Παπαγεωργίου Σοφία, πολιτικός μηχανικός (Κηφισιά)

123.             Παπαδόπουλος Κ. Ιωάννης, θεολόγος (Μαρούσι)

124.             Παπαδοπούλου Ειρήνη, ψυχολόγος (Μαρούσι)

125.             Παπαθανασίου Ν. Αθανάσιος, διδάκτωρ θεολογίας (Βύρωνας)

126.            Παπακωνσταντίνου Ελένη, εκπαιδευτικός (Ν. Σμύρνη)

127.             Παπαμιχαλόπουλος Αντώνιος, ιατρός πνευμονολόγος,  (Παλλήνη)

128.             Παπανικολάου Μιχαήλ, φοιτητής Πολυτεχνείου (Αθήνα)

129.             Παπανικολάου Νικόλαος, φυσικός, αναπληρωτής καθηγητής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (Ιωάννινα)

130.             αρχιμ. Παραβάντσος Αθανάσιος, ιεροκήρυξ Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος, ψυχοθεραπευτής (Θεσσαλονίκη)

131.            Πατσαντζοπούλου Αθηνά, συνταξιούχος δημοσίου (Ναύπακτος)

132.             Παυλάκη Μαρία, ιατρός παθολογοανατόμος (Ν. Σμύρνη)

133.             Παυλάκης Μάρκος, μαθηματικός, τραπεζικός (Ν. Σμύρνη)

134.             Παυλόπουλος Νικόλαος, διδάκτωρ γεωφυσικής (Υμηττός)

135.             Πιτσιλή Ελένη, συνταξιούχος (Αθήνα)

136.             Πιτσιλή Μαρία, δασκάλα (Αθήνα)

137.             Πιτσιλής Γεώργιος, συνταξιούχος (Αθήνα)

138.             Πολυκρέτη Μαρία, θεολόγος, καθηγήτρια μουσικής (Αθήνα)

139.             Πούλιου Ελένη, ιατρός πνευμονολόγος (Παλλήνη)

140.            Πούλος Γεώργιος, στρατηγός ε.α. (Π. Φάληρο)

141.            Πούλου Ειρήνη, δικηγόρος (Βριλήσια)

142.            Πούλου Κυριακή, δικηγόρος (Αθήνα)

143.            Πραντάλου Ελένη, δικηγόρος (Αθήνα)

144.            Πρινέα Μαρία, καθηγήτρια μουσικής (Ηράκλειο Αττικής)

145.            Προδρόμου Μαρία, έμπορος (Λυκόβρυση)

146.            Πυρουνάκης Κλήμης, καθηγητής θεολόγος (Καπαρέλι Θήβας)

147.            Ράπτης Αθανάσιος, συνταξιούχος θεολόγος (Ιωάννινα)

148.            Ρουμελιώτης Χρήστος, καθηγητής θεολόγος (Κόρινθος)

149.            Σακκάς Μιχαήλ, χημικός μηχανικός (Λυκόβρυση)

150.             Σαμοθράκη Κωνσταντίνα, φιλόλογος (Αθήνα)

151.             Σαχάς Δανιήλ, θεολόγος, ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Waterloo Καναδά (Μαρούσι)

152.             Σεφεριάδης Δημήτριος, υπεύθυνος εκδόσεων ‘Γρηγόρη' (Αγία Παρασκευή)

153.            Σιακωτού Αναστασία-Αγάπη, επίτιμη σχολική σύμβουλος γαλλικών (Μελίσσια)

154.            Σκιαδά Αμαλία, καθηγήτρια γαλλικών (Βρυξέλλες)

155.            Σούκερα Μαριλένα, δικηγόρος (Κέρκυρα)

156.            Σούκερας Ανδρέας, τραπεζικός (Κέρκυρα)

157.            Σούκερας Κωνσταντίνος, συνταξιούχος τραπεζικός (Κέρκυρα)

158.            Σουλιμιωτης Γεώργιος, ελεύθερος επαγγελματίας (Άγιος Δημήτριος)

159.             Σπαθαράκης Μιχαήλ, καθηγητής φυσικός (Ν. Πεντέλη)

160.            οικον. Σπηλιόπουλος Αθανάσιος, γεωπόνος (Γλυφάδα)

161.            Στάθης Γεώργιος, θεολόγος, επίτιμος πάρεδρος παιδαγωγικού Ινστιτούτου (Μελίσσια)

162.            Στεφανίδου Αθανασία, δικηγόρος (Βούλα)

163.            Τζόλα Θεοδώρα, φιλόλογος (Αθήνα)

164.             Τριανταφυλλόπουλος Νικόλαος, φιλόλογος (Χαλκίδα)

165.            Τσέκερη Αφεντούλα, συνταξιούχος φιλόλογος (Ιωάννινα)

166.            Τσέκερης Περικλής, φυσικός, συνταξιούχος αναπληρωτής καθηγητής Πανεπιστημίου (Ιωάννινα)

167.             Τσώχου Αθηνά, καθηγήτρια θεολόγος (Ηλιούπολη)

168.             Φαμέλη Παναγιώτα, δασκάλα (Άνω Λιόσια)

169.             Φαμέλης Γεώργιος, ηλεκτρολόγος μηχανικός (Άνω Λιόσια)

170.             Φαμέλης Παναγιώτης, φοιτητής Πολυτεχνείου (Άνω Λιόσια)

171.            Φαράντου Πανωραία, ιδιωτικός υπάλληλος (Αγία Παρασκευή)

172.            Φύσκιλη Μαγδαληνή, καθηγήτρια αγγλικών (Πάτρα)

173.            Χατζηαναστασίου Σταύρος, συνταξιούχος (Χανιά)

174.            Χιωτέλλη Αικατερίνη, φιλόλογος (Αθήνα)

175.             Ψαράκη Γεωργία, κοινωνική λειτουργός, ψυχοθεραπεύτρια (Ηράκλειο Κρήτης)

176.             Ψύλλης Βασίλειος, θεολόγος, μηχανικός (Ναύπακτος)

 

 

                              Εκ Πειραιώς

177.            Αγγουρά Ευαγγελία, συνταξιούχος εκπαιδευτικός

178.            Αγγουρά Ευθυμία, εκπαιδευτικός

179.            Αγγουρά Ευθυμία, ιδιωτική υπάλληλος

180.            Αγγουρά Κωνσταντίνα, οικιακά

181.            Αγγουράς Ιωάννης, συνταξιούχος ναυτικός

182.            Αγγουράς Νικόλαος, συνταξιούχος πλοίαρχος Ε.Ν.

183.            Αθανασόπουλος Σωτήριος, συνταξιούχος

184.            Αθανασοπούλου Βασιλική, καθηγήτρια φυσικός

185.            Αλεξανδράκη Κωνσταντίνα, νηπιαγωγός

186.            Αντωνάκου Σταυρούλα, δασκάλα

187.            Αποστόλου Γεωργία, ιδιωτικός υπάλληλος

188.             Αποστόλου Ιλιάδα, ιδιωτικός υπάλληλος

189.             Αποστόλου Χρήστος, ιδιωτικός υπάλληλος

190.             Αρβανίτη Σταυρούλα, ιδιωτικός υπάλληλος

191.            Ατζουλάτου Γιασεμή, οικιακά

192.            Βάλβη Ευαγγελία, οικιακά

193.            Βάλβης Ιωάννης, ιδιωτικός υπάλληλος

194.             Βαμβακίδης Στέφανος, ιδιωτικός υπάλληλος

195.            Βαρουδάκη Καλλιόπη, συνταξιούχος οικονομολόγος

196.             Βαρουδάκης Αλέξανδρος, συνταξιούχος οικονομολόγος

197.            Βελισαρίου Καλλιόπη, ιδιωτικός υπάλληλος (Πειραιάς)

198.             Βενετσανάκη Α. Ερμιόνη, συνταξιούχος

199.             Βενετσανάκη Ι. Ερμιόνη, δικηγόρος

200.            Βενετσανάκη Ευαγγελία, νοσηλεύτρια

201.            Βενετσανάκη Μαρία, οικιακά

202.            Βενετσανάκης Αναστάσιος, πτυχιούχος ΤΕΦΑΑ

203.            Βενετσανάκης Αντώνιος, συνταξιούχος

204.             Βενετσανάκης Ιάκωβος, εφέτης διοικητικών δικαστηρίων

205.            Βενιέρη Ευαγγελία, βιβλιοπώλης

206.            Βεντούρη Αθηνά, οικονομολόγος

207.            Βεντούρης Ευάγγελος, εκπαιδευτικός

208.             Βλαβιανού Καλλιόπη, ιδιωτικός υπάλληλος

209.             Βλαχάκης Νικόλαος, εκπαιδευτικός

210.            Βλάχου Ευτυχία, οικιακά

211.            Γαρεφαλάκη Ευαγγελία, συνταξιούχος

212.            Γκαλιμανά Φοίβη, θεολόγος

213.            Γρίβα Ζωγραφιά, εκπαιδευτικός

214.             Γρίβας Αντώνιος, Α΄ μηχανικός Ε.Ν.

215.             Γρίβας Πέτρος, μηχανολόγος-ηλεκτρολόγος

216.            Δέδε Χαρίκλεια, οικιακά

217.            Δέδες Δημήτριος, μηχανικός αυτοματισμών

218.            Διαμαντή Ιωάννα, ελεύθερος επαγγελματίας

219.             Διαμαντής Κωνσταντίνος, ελεύθερος επαγγελματίας

220.             Εγγλέζος Εμμανουήλ, δικηγόρος

221.            Ευγενίου Ευαγγελία, οικιακά

222.            Ευθυμιόπουλος Νικόλαος, ιδιωτικός υπάλληλος

223.            Ζουβελέκη Τερψιχόρη, γυμνάστρια

224.            Hλιάκης Γεώργιος, ελεγκτής εναέριας κυκλοφορίας

225.            Θεοφίλου Σταύρος, φοιτητής Κοινωνικής Εργασίας

226.             Θεοφίλου Φανή, φοιτήτρια Νομικής

227.            Θεοχάρη Σταυρούλα, φοιτήτρια

228.            Θεοχάρης Γεώργιος, φοιτητής

229.            Θεοχάρης Ιωάννης, εκπαιδευτικός

230.            Ιωαννίδη Αγγελική, διαιτολόγος

231.            Ιωαννίδη Χρυσούλα, καθηγήτρια

232.            Ιωαννίδης Δημήτριος, συνταξιούχος Α' μηχανικός Ε.Ν.

233.            Ιωαννίδης Κωνσταντίνος, υποψήφιος διδάκτωρ μοριακής βιολογίας

234.            Καλκανδή Αριάνθη, συνταξιούχος

235.             Καλκανδή Άννα, δασκάλα

236.            Καναλέ Ελευθερία, ιδιωτικός υπάλληλος

237.            Καναλέ Μαρία, οικιακά

238.            Καναλές Νικόλαος, ιδιωτικός υπάλληλος

239.            Καναλές Παντελής, επιχειρηματίας

240.            Καναλές Φανούριος, ιδιωτικός υπάλληλος

241.            Καπά Μαρίκα, συνταξιούχος

242.            Καπάτσου Ζωή, συνταξιούχος

243.            Καπετανάκη Ζωή, οικιακά

244.            Καπετανάκης Επαμεινώνδας, συνταξιούχος Π.Α.

245.            Καπίρη Αναστασία, συνταξιούχος

246.            Καραμολέγκος Γεώργιος, φοιτητής Πανεπιστημίου Πειραιά

247.            Καραμολέγκος Ευάγγελος, έμπορος

248.            Καραμολέγκος Στυλιανός, ιδιωτικός υπάλληλος

249.            Καραμολέγκου Σοφία, οικιακά

250.            Καραφίλη Μαρουλία, οικιακά

251.            Καραφίλη Σταυρούλα, οικιακά

252.            Κατσαρά Ειρήνη, δασκάλα

253.            Κατσαρά Ελευθερία, δημοτική υπάλληλος

254.            Καφούρου Μαρούσα, καταστηματάρχης

255.            Κιουρκτσόγλου Αριστέα, εκπαιδευτικός, μουσικός

256.            Κλάδος Ζαχαρίας, ηλεκτρονικός μηχανικός

257.            Κλάδου Αδαμαντία, οικονομολόγος, τραπεζικό στέλεχος

258.            Κομνηνού Πολυξένη, οικιακά

259.            Κομνηνού Σουλτάνα, πολιτικός μηχανικός

260.            Κοτσολάκου Παρασκευή, οικιακά

261.            Κουρκουλή Πηνελόπη, οικιακά

262.            Κουτσιρίμπα Αγγελική, συνταξιούχος

263.            Κουτσόπουλος Αθανάσιος, μηχανικός υπολογιστών

264.            Κουτσόπουλος Γεώργιος, συνταξιούχος

265.             Κουτσούρη Αργυρώ, συνταξιούχος λογίστρια

266.             Κουτσούρη Ειρήνη, δασκάλα

267.             Κουτσούρης Γεώργιος, συνταξιούχος βιοτέχνης

268.            Κυπραίου Ευθυμία, οικιακά

269.            Κωνστανταράκη Ευαγγελία, συνταξιούχος τραπεζικός

270.            Λέκκα Βασιλική, οικιακά

271.             Λέκκα Πηνελόπη, φοιτήτρια

272.             Λιβάνης Γεράσιμος, επιχειρηματίας

273.             Λιβάνης Ιωάννης, ιδιωτικός υπάλληλος

274.             Λιβάνης Σπυρίδων, επιχειρηματίας

275.            Λιβανός Αντώνιος, καθηγητής φυσικός

276.            Λιβανού Ανδριάνα, μαθητρια

277.            Λιβανού Ζωή, φιλόλογος

278.            Λιβανού Μαρία, πολιτικός μηχανικός

279.            Λιόλιου Αγγελική, ιδιωτικός υπάλληλος

280.            Λιόλιου Αικατερίνη, εκπαιδευτικός

281.            Λιόλιου Σοφία, συνταξιούχος

282.            Λυκοπάντη Ταξιαρχούλα, οδοντοτεχνίτης

283.            Μαδιάς Κωνσταντίνος, καθηγητής ισπανικής

284.            Μέξη Διαμάντω, βοηθός λογιστή

285.            Μεϊμάρη Ευαγγελία, συνταξιούχος

286.            Μεϊμάρη Ιφιγένεια, αρχιτέκτων

287.            Μεϊμάρης Δημητριος, άνεργος

288.            Μιχαλακάκου Μαρία, οικιακά

289.            Μιχόπουλος Χρήστος, ελεύθερος επαγγελματίας

290.            Μπαϊράμογλου Αθηνά, έμπορος

291.            Μπαϊράμογλου Ελισάβετ, έμπορος

292.            Μπαϊράμογλου Σοφία, επιχειρηματίας

293.            Μπακοδήμα Ευγενία, συνταξιούχος

294.             Μπινίκος Ιωάννης, μηχανολόγος μηχανικός

295.            Μπούη Αικατερίνη, οικιακά

296.            Μπουχλιέρη Χαρίκλεια, ιδιωτικός υπάλληλος

297.            Μυλωνάς Αλέξανδρος, συνταξιούχος

298.            Μυλωνάς Μενέλαος, πτυχιούχος ΤΕΙ

299.             Μωραϊτης Ευάγγελος, συνταξιούχος μηχανικός

300.            Νάννος Ιωάννης, Α΄ μηχανικός Ε.Ν.

301.            Νάννου Ορσία, νομικός

302.            Νάννου Παρασκευή, συνταξιούχος

303.            Νικητοπούλου Ειρήνη, ιατρός

304.            Νικολαϊδου Αγγελική, συνταξιούχος

305.            Νικολαϊδου Σταματίνα, συνταξιούχος

306.            Ντε Σιμόνε Μαρία, φοιτήτρια

307.            Παϊβανάς Σπυρίδων, τραπεζικός υπάλληλος

308.            Πάλλη Μαρία, φοιτήτρια ισπανικής

309.            Παπαδάκη Αρτεμισία, συνταξιούχος

310.            Παπαδημητρίου Γεώργιος, φοιτητής ΤΕΙ Πειραιά

311.            Παπαδημητρίου Νικόλαος, επιχειρηματίας

312.            Παπαδημητρίου Κλημεντίνη, φοιτήτρια ΤΕΙ Λάρισας

313.            Παπαδόπουλος Αλέξανδρος, τραπεζικός υπάλληλος

314.            Παπαδοπούλου Μαρία, τραπεζικός υπάλληλος

315.            Παπαστάθης Χρήστος, συνταξιούχος Π.Ν.

316.            Παπαγιάννη Παναγιώτα, οικιακά

317.            Παπαδόπουλος Αλέξανδρος,

318.            Παππά Κωνσταντίνα, οικιακά

319.            Παππάς Παύλος, συνταξιούχος

320.            Παχούλη Αγνή, καθηγήτρια

321.            Παχούλης Νικόλαος, συνταξιούχος

322.            Πετράκας Θεοφάνης, στρατιωτικός

323.            Πλαφαδέλλης Δημήτριος, οδηγός

324.            Πλαφαδέλλης Σάββας, μαθητής λυκείου

325.            Πριμικύρη Σταματίνα, δασκάλα

326.            Ραδόπουλος Δημήτριος, ιδιωτικός υπάλληλος

327.            Ραδόπουλος Πασχάλης, ιδιωτικός υπάλληλος

328.            Ραδοπούλου Ευαγγελία, νηπιαγωγός

329.            Ραϊση Δήμητρα, συνταξιούχος

330.            Ρηγόπουλος Βασίλειος, εργολάβος

331.            Ρηγόπουλος Μιχαήλ, σπουδαστής

332.            Ρηγοπούλου Ευαγγελία, παρασκευάστρια φαρμακείου

333.            Ριζοπούλου Άννα, συνταξιούχος

334.            Σγούρα Ελένη, οικιακά

335.            Σγούρας Κωνσταντίνος, εκπαιδευτικός

336.            Σκλάβαινα Δήμητρα, ιδιωτικός υπάλληλος

337.             Σκουρτσίδης Γεώργιος, μαθητής Λυκείου

338.             Σκουρτσίδης Νικόλαος, καθηγητής καλλιτεχνικών

339.            Σκουρτσίδης Παναγιώτης, φοιτητής Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών

340.             Σκριβάνου Κυριακή, συνταξιούχος

341.            Σούκερα Αγάθη, οικιακά

342.            Σούσος Γεώργιος, ελεύθερος επαγγελματίας

343.            Σούσος Ιωσήφ, ελεύθερος επαγγελματίας

344.            Σούσου Βασιλική, οικιακά

345.            Σούσου Ρένα, οικιακά

346.            Στάμου Εριθέλγη, οικιακά

347.            Στάμου Ευαγγελία, συνταξιούχος

348.            Σταυρακοπούλου Γεωργία, οικιακά

349.            Στρατάκος Παναγιώτης, Απόφοιτος Ακαδημίας Εμπορικού Ναυτικού

350.             Στυλιάρη Παναγιώτα, συνταξιούχος καθηγήτρια

351.            Τζέκος Δημήτριος, επιχειρηματίας

352.            Τζέκου Μαρία, ιδιωτικός υπάλληλος

353.            Τζιράκη Φωτεινή, εκπαιδευτικός

354.            Τζιράκης Εμμανουήλ, Α΄ μηχανικός Ε.Ν.

355.            Τσάκωνα Ξένη, φοιτήτρια

356.            Τσάκωνα Στυλιανή, δικηγόρος

357.            Τσάμπουρα Ευγενία, οικιακά

358.            Τσιλπιρίδου Δέσποινα, εκπαιδευτικός

359.            Τσιπιρίδου Ευαγγελία, συνταξιούχος

360.            Τσουβαλάς Εμμανουήλ, ιδιωτικός υπάλληλος

361.            Τσώλος Γεώργιος, ασφαλιστής

362.            Φάρου Φωτεινή, συνταξιούχος λογίστρια

363.             Φράγκος Αναστάσιος, λογιστής

364.            Φουστέρη Φωτεινή, οικιακά

365.             Χαρισιάδου Θεοδώρα, συνταξιούχος

366.            Χριστοδουλάκη Βασιλική, ιδιωτικός υπάλληλος

367.            Χριστοδουλάκης Χρήστος, ταξιδιωτικός πράκτορας

 

ΠΗΓΗ: Σάββατο, 26 Ιανουαρίου 2013, http://e-theologia.blogspot.gr/2013/01/blog-post_3840.html?spref=fb

Σχετικά με την υπόθεση της Ι. M. Μεταμορφώσεως Ναυπάκτου

 

Αγωνιώδης έκκληση 26+1 μελών της Εκκλησίας

 

Δεν γνωρίζουμε ποιός έχει δίκιο μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα εγγράφων και δικογράφων. Δεν είμαστε καν βέβαιοι ότι αυτό έχει κάποια σημασία πλέον, και αναρωτιόμαστε τί είδους δίκιο είναι αυτό που τραυματίζει βαθιά (και ίσως για κάποιες ψυχές ανεπανόρθωτα) το γεγονός της Εκκλησίας. Εκείνο για το οποίο είμαστε βέβαιοι είναι πως η σημερινή εξέλιξη της υπόθεσης δεν φαίνεται να έχει πολλή σχέση με το τι είναι Εκκλησία και ποιό είναι το πνεύμα της. Το μόνο που επιτυγχάνει η μέχρι τώρα έκβαση είναι ο σκανδαλισμός του κόσμου, καθώς και το ορατό πιά ενδεχόμενο σχίσματος.

Πιθανόν αυτός ο αγώνας επικράτησης να είναι τόσο σκληρός επειδή συνιστά κάποιου είδους πρόκριμα στην παλιά ένταση μεταξύ επισκόπων και μονών. Ίσως δηλαδή η σημασία της συγκεκριμένης διαμάχης να έγκειται στο ότι διακυβεύονται ισορροπίες και επιδιώξεις πολλών άλλων, με αποτέλεσμα να ενδιαφέρει ιδιαίτερα το όποιο ‘δεδικασμένο' θα τελεσιδικήσει. Επειδή όμως μάς αφήνουν αδιάφορους οι όποιες στοχεύσεις, αλλά μάς καίει η ενότητα και η έμπρακτη αλήθεια του μηνύματος της Εκκλησίας, γι' αυτό προχωρούμε σε τούτο το διάβημα.

Άραγε χρησιμοποιήθηκε ποτέ και άλλη ‘γλώσσα' εκτός από τη νομική; Αξιοποίησαν ποτέ οι διαφωνούντες την δωρεά της συνάντησης των προσώπων δια ζώσης, η οποία έχει τη δύναμη να αίρει καχυποψίες και να ανακαλύπτει λύσεις; Ίσως πράγματι αυτό να συνέβη. Στο βαθμό, όμως, που αυτό έγινε όχι επαρκώς, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς πως η ανταλλαγή υπηρεσιακής αλληλογραφίας, προσφυγών, μηνύσεων, καταγγελιών, κοινοποιήσεων κ.ο.κ. το μόνο που επιτυγχάνει είναι να σκληραίνει τις άμυνες. Διερωτώμαστε αν έτσι λύνονταν τα εκκλησιαστικά προβλήματα κατά την εποχή των Πατέρων τους οποίους κατά τα άλλα όλοι δοξάζουμε προφορικώς και γραπτώς.

Πιθανόν να μπορούσε να γίνει έστω τώρα. Με πολύ σεβασμό, αλλά και συνοχή εν αγωνία, θα παρακαλούσαμε τα αμέσως ή εμμέσως, θεσμικώς ή εξωθεσμικώς, εμπλεκόμενα μέρη (Αγία και Ιερά Σύνοδο, Σεβ. Μητροπολίτη Ναυπάκτου, Αδελφότητα της Μονής, Σύλλογο Φίλων της Μονής) να αναζητήσουν λύσεις που θα προκύψουν απόπροσωπικές συναντήσεις οι οποίες θα επιλαμβάνονται των προβλημάτων αναλυτικά και δια ζώσης. Δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι έχουμε φθάσει σε αδιέξοδο.

Συγχωρήστε μας, αλλά ως μέλη της Εκκλησίας το τελευταίο που θα επιθυμούσαμε θα ήταν να δημιουργηθή μια νέα ‘μονή Εσφιγμένου'. Εν τω μεταξύ, καθώς μαθαίνουμε πως άρχισαν και χειροδικίες μεταξύ εντοπίων κληρικών και λαϊκών, φρονούμε επίσης ότι το τελευταίο που έχει ανάγκη ο τόπος μας αυτή τη στιγμή θα ήταν να μεταδίδονται από τις τηλεοράσεις σκηνές βιαιοπραγίας για εκκλησιαστικά θέματα και με πρωταγωνιστές ρασοφόρους.

Τα εκκλησιαστικά προβλήματα δεν αποτελούν στεγανά, αποκλειστικότητα των εκάστοτε εμπλεκομένων μερών. Με την αλματώδη αύξηση των επικοινωνιών στην εποχή μας, κάθε έκτροπο διαχέεται ανά την επικράτεια (αλλά και εκτός αυτής), και κατόπιν καλούνται κληρικοί, εκπαιδευτικοί, γονείς κ.ά. να ‘απολογούνται' περί αυτού. Καθώς αποτελούμε ένα σώμα, το πλήρωμα της Εκκλησίας επηρεάζεται από ό,τι συμβαίνει, γι' αυτό και έχει δικαίωμα αλλά και καθήκον να αγωνιά και να παρακαλεί για λύσεις.

Είμαστε βέβαιοι ότι όλα τα εμπλεκόμενα μέρη συμμερίζονται τις ίδιες αγωνίες. Ενώνουμε τις προσευχές μας μαζί τους. Τιμούμε όλες τις καλοπροαίρετες προσπάθειες που έχουν λάβει χώρα για την επίλυση του προβλήματος. Δεν θεωρούμε ότι μάς διακρίνει μεγαλύτερο ενδιαφέρον από εκείνους που έχουν μέχρι τώρα χειρισθή την υπόθεση. Απλώς κρίναμε καθήκον μας να μεταφέρουμε προς όλες τις πλευρές τον ‘σφυγμό' του πληρώματος της Εκκλησίας και τις ευαισθησίες των ‘εκτός', έτσι όπως εμείς τις αντιλαμβανόμαστε. Λόγω του επείγοντος της καταστάσεως σπεύσαμε και δεν παρατείναμε για μεγάλο διάστημα την συγκέντρωση και άλλων υπογραφών, οι οποίες (όπως αντιλαμβανόμαστε από τις επαφές μας) θα μπορούσαν να είναι πολλαπλάσιες.

Υποβάλλουμε ταπεινά έκκληση: Μήπως έστω και τώρα υπάρχει η δυνατότητα προσωπικών συναντήσεων και εν Χριστώ υπερβάσεων με στόχο την απεμπλοκή, προκειμένου να χαρή το Άγιο Πνεύμα και να καταισχυνθή ο ‘αντικείμενος';

 

Οι υπογράφοντες (κατά αλφαβητική σειρά)

 

Αλατζόγλου Ιωάννης, οικονομολόγος

Ανδρεόπουλος Χαράλαμπος, καθηγητής θεολόγος

Αργυριάδης Βασίλειος, θεολόγος, επιμελητής εκδόσεων

Αργυρόπουλος Ανδρέας, θεολόγος, σχολικός σύμβουλος

Βαμβακάς Γεώργιος, πολιτικός επιστήμονας

Βασιλάκος Σπυρίδων, πρωτοπρεσβύτερος, θεολόγος

Δορμπαράκη Σοφία, καθηγήτρια φιλόλογος

Δορμπαράκης Γεώργιος, πρωτοπρεσβύτερος, θεολόγος, φιλόλογος

Θερμός Βασίλειος, πρωτοπρεσβύτερος, διδάκτωρ θεολογίας, παιδοψυχίατρος

Κακάρογλου Εμμανουήλ, μηχανικός, σχολικός σύμβουλος

Καμαριώτης Γεώργιος, καθηγητής πληροφορικής

Κίσσας Γεώργιος, θεολόγος, διδάκτωρ ψυχολογίας

Λαζάρου Σπυρίδων, πλαστικός χειρουργός

Μάλφας Γεώργιος, καθηγητής θεολόγος

Μαριάτος Πέτρος, πρωτοπρεσβύτερος, ιατρός παθολόγος

Μαστρομιχαλάκη Αγγελική, εκπαιδευτικός, διδάκτωρ φιλοσοφίας

Ντελής Σωτήριος, καθηγητής μαθηματικός, υποψήφιος διδάκτωρ φιλοσοφίας

Ξυδιάς Βασίλειος, καθηγητής θεολόγος, μηχανικός

Παπαδόπουλος Ιωάννης, θεολόγος

Παπαθανασίου Αθανάσιος, διδάκτωρ θεολογίας

Σπαθαράκης Μιχαήλ, καθηγητής φυσικός

Ταμαρέση Ελένη, καθηγήτρια αγγλικών

Ταμπακόπουλος Ευάγγελος, συνταξιούχος εφέτης

Τσιμούρη Μαρία, ιδιωτική υπάλληλος

Χαρατζόπουλος Παναγιώτης, καθηγητής φυσικός

Ψύλλης Βασίλειος, θεολόγος, μηχανικός

ΠΗΓΗ: Πέμπτη, 10 Ιανουαρίου 2013, http://e-theologia.blogspot.gr/2013/01/m.html?spref=fb

Συνυπογραφές

Μπούρδαλας Παναγιώτης, πτ. Θεολογίας, φυσικός, αιρετός εκπρ. καθηγητών στο ΠΥΣΔΕ Αχαΐας

 

Μια δουλειά για να μπορώ να ζήσω και εγώ και τα παιδιά μου αξιοπρεπώς

 

Της Κ. Α. [άνεργης μητέρας 4 παιδιών από την Πάτρα]

 

 

Τα λόγια μιας μητέρας τεσσάρων παιδιών, συγκλονίζουν. Είναι άνεργη, όπως και ο συζυγός της, της έχουν κόψει το ρεύμα και παρόλα αυτά η αξιοπρέπειά της είναι το μοναδικό της όπλο.

Τα λόγια της 34χρονης Κ.Α. από την Πάτρα είναι γροθιά στο στομάχι:

«Ονομάζομαι Κ. Α. είμαι 34 ετών, παντρεμένη εδώ και 17 χρόνια και έχω 4 παιδιά. Ένα κορίτσι 14 και τρία αγόρια 10, 9 και 6 ετών. Σήμερα το πρωί δεν είχα να δώσω στα παιδιά ούτε γάλα, πήγαν νηστικά στο σχολείο και δεν ήταν η πρώτη φορά. Το μεσημέρι για τέταρτη συνεχόμενη μέρα τους έφτιαξα μακαρόνια και το απόγευμα για τρίτη φορά σύνδεσα παράνομα το ρεύμα στο σπίτι μου. Έσφιξα την γροθιά μου, κοίταξα τον άντρα μου στα μάτια και του ψιθύρισα «θα το παλέψουμε…». Αυτό λέω και στον εαυτό μου κάθε μέρα, κάθε πρωί που ξυπνάω κάθε βράδυ που κοιμίζω τα παιδιά μου. ΘΑ ΤΟ ΠΑΛΕΨΩ!

Υπάρχουν όμως και κάποιες στιγμές, που λυγίζω. Υπάρχουν στιγμές που δεν αντέχω το βλέμμα των παιδιών μου όταν μου ζητούν τα βασικά… ένα πιάτο φαΐ  ένα κουλούρι για το σχολείο, ένα ζευγάρι παπούτσια… Υπάρχουν στιγμές που σκέφτομαι να ανέβω στην ταράτσα και να δώσω τέλος στη ζωή μου και άλλες που θέλω να πάρω ένα όπλο και να σκοτώσω όλους αυτούς που μας οδήγησαν σε αυτή την τραγική κατάσταση… Υπάρχουν στιγμές δύσκολες που όπως αυτή εδώ που αποφάσισα να σας γράψω για τον Γολγοθά που ανεβαίνουμε με την οικογένειά μου και φοβάμαι για το πιο θα είναι το τέλος.

Είμαστε δύο άνθρωποι νέοι, έτοιμοι να στύψουμε την πέτρα. Έχουμε πάει παντού για να βρούμε δουλειά, έχουμε ρωτήσει όλο τον κόσμο για μία θέση εργασίας, αλλά βρίσκουμε συνεχώς κλειστές πόρτες, και παίρνουμε μία και μόνο απάντηση, «Δεν χρειαζόμαστε άτομα».

Ο άντρας μου απολύθηκε από το εργοστάσιο που δούλευε στις αρχές του χρόνου. Μέχρι το περασμένο Πάσχα, κουτσά στραβά, τα βγάζαμε πέρα, έκανε λίγα μεροκάματα από εδώ και από εκεί. Από το Πάσχα μέχρι σήμερα όμως τα έσοδά μας είναι 100ευρώ το μήνα, που παίρνω εγώ, καθαρίζοντας ένα γραφείο και 320ευρώ το δίμηνο, το επίδομα των πολυτέκνων. 420ευρώ το δίμηνο. Με αυτά τα χρήματα, πρέπει να πληρώσω, φως, νερό, τηλέφωνο. Με αυτά τα χρήματα πρέπει να φάμε. Με αυτά τα χρήματα πρέπει να αγοράσω τα φάρμακα για το άσθμα που παίρνουν τα δύο μου αγόρια. Με αυτά τα χρήματα πρέπει να καλύψω τις βασικές ανάγκες τις οικογένειάς μου, αλλά δυστυχώς, όπως θα καταλάβαινε και ο πιο χαζός άνθρωπος σε αυτή την χώρα 420ευρώ το δίμηνο, δηλαδή μόλις 210ευρώ το μήνα ΔΕΝ ΦΤΑΝΟΥΝ!

Το σπίτι μας το έχουμε αγοράσει με δάνειο, το οποίο έχω σταματήσει να το πληρώνω εδώ και δύο χρόνια. Όταν δηλαδή η οικονομική κρίση χτύπησε και την δική μας πόρτα. Δεν θυμάμαι καν πόσο είναι το ποσό που χρωστάμε στην τράπεζα, έχω χάσει τον λογαριασμό και στη κατάσταση που βρίσκομαι αυτή την στιγμή έχει σταματήσει και να με απασχολεί.

Στις 29 Οκτωβρίου, ήρθε στο σπίτι μας το συνεργείο της ΔΕΗ και μας έκοψε το ρεύμα. Έτρεξα αμέσως στα γραφεία της ΔΕΗ, πήγα στον διευθυντή, τον παρακάλεσα να μου κάνει ένα διακανονισμό, με ένα ποσό που να μπορώ να πληρώσω. Μου ζητούσε 300ευρώ άμεσα, εδώ και τώρα. Μου είπε «δώσε 300ευρώ, δεν ξέρω που θα τα βρεις και δεν μ' ενδιαφέρει. Αν δεν μας πληρώσεις δεν μπορούμε να σου συνδέσουμε το ρεύμα». Το γεγονός πως στο σπίτι έχω 4 ανήλικα παιδιά δεν νομίζω καν να τον άγγιξε. Απλά αδιαφόρησε. Ήταν ανένδοτος!

Έφυγα από την ΔΕΗ έχοντας χάσει την γη κάτω από τα πόδια μου. Τι θα συνέβαινε όταν τα παιδιά θα επέστρεφαν από το σχολείο; Όχι αυτό δεν θα το άντεχαν ούτε αυτά, αλλά ούτε και εγώ. Έτσι αποφάσισα να αδιαφορήσω και εγώ για τους κανονισμούς της ΔΕΗ. Βρήκαν ένα κύριο, μάλλον ηλεκτρολόγος θα ήταν, ο οποίος μου είπε πως μπορεί να συνδέσει το ρολόι. Παράνομα! Είναι η πρώτη παρανομία που κάνω και εγώ στη ζωή μου! Του είπα χωρίς δεύτερη σκέψη να το συνδέσει αμέσως. Έτσι και έγινε. Λίγο καιρό μετά το συνεργείο της ΔΕΗ ήρθε ξανά, μου το έκοψαν για δεύτερη φορά και φυσικά το σύνδεσα ξανά… έτσι ξεκίνησε ένας φαύλος κύκλος αυτοί να το κόβουν και εγώ να το συνδέω. Βέβαια κάθε φορά που συμβαίνει αυτό μου βάζουν και από ένα πρόστιμο αλλά πλέον λίγο με ενδιαφέρει και αυτό.

Στην ΕΥΔΑΠ τα πράγματα ήταν καλύτερα. Ο διευθυντής ευτυχώς είναι πάνω από όλα άνθρωπος. Μου είπε πως κανένας δεν πρόκειται να μου κόψει το νερό, και να δίνω όσα μπορώ, έστω και 10 ευρώ. Και αυτό κάνω. Δεν μου περισσεύουν ούτε αυτά τα 10ευρώ, τα κόβω από τις βασικές ανάγκες των παιδιών μου, αλλά ευγνωμονώ έναν άνθρωπο που έδειξε κατανόηση και τα δίνω κάθε μήνα.

Στην γειτονιά δεν έχω δώσει δικαιώματα. Δεν ξέρει κανείς τι συμβαίνει πίσω από την πόρτα του σπιτιού μου. Προσπαθώ να κρατήσω την αξιοπρέπειά μου και πάνω από όλα την αξιοπρέπεια των παιδιών μου. Δεν ζητιανεύω και δεν θέλω να δώσω το δικαίωμα σε κανέναν να με λυπηθεί. Δεν έχω ανάγκη από λύπηση, από δουλειά έχω ανάγκη. Μια δουλειά για μένα και μία για τον σύζυγό μου.

Κανένα δικαίωμα δεν έχουν δώσει ούτε τα παιδιά μου στο σχολείο. Δεν λένε σε κανένα τι συμβαίνει στο σπίτι μας και αν πήγαν νηστικά σήμερα για μάθημα. Κάποιες μέρες τους αγοράζω ένα κουλούρι και το μοιράζω στα τρία. Δεν τους δίνω κάθε πρωί γάλα. Την μία μέρα γάλα, την άλλη τσάι κάποιες μέρες ίσως και τίποτα. Το μεσημέρι μαγειρεύω ρύζι, μακαρόνια, όσπρια… κρέας τρώμε μία φορά στις 15 και αυτό κοτόπουλο.

Τα παιδιά δείχνουν κατανόηση, βλέπουν τις προσπάθειές μας και κάνουν υπομονή. Όσο μπορούν. Όμως και αυτά κάποιες στιγμές δεν αντέχουν. Βλέπουν τους συμμαθητές τους φίλους τους και αναρωτιούνται εμείς γιατί να μην έχουμε, εμείς γιατί να μην μπορούμε.

Αυτό που με τρομάζει είναι πως τα αγόρια μου αγριεύουν. Η συμπεριφορά τους αλλάζει, γίνονται επιθετικά ενώ δεν ήταν. Για μικρά πράγματα ανούσια, επαναστατούν. Φοβάμαι πως και αυτά έχουν φτάσει στα όριά τους.

Δυστυχώς ούτε εγώ, ούτε ο σύζυγός μας δεν έχουμε καμία βοήθεια από τις οικογένειες μας… Και αυτοί τα βγάζουν δύσκολα πέρα.

Ο λόγος που σήμερα έκατσα και έγραψα όλα αυτά είναι γιατί ζητάω μέσα από τα βάθη της καρδιά μου βοήθεια. Δεν ζητιανεύω, δεν θέλω από κανέναν να μου δώσει χρήματα ή φαγητό. Μια δουλειά ζητάω για μένα και για τον σύζυγό μου. Μία δουλειά για να σταθούμε στα πόδια μας. Μια δουλειά για να σηκώσουμε και πάλι κεφάλι. Γιατί δεν αντέχω αυτές τις μέρες, όπως την σημερινή, που στο πορτοφόλι μου δεν έχει ούτε ένα ευρώ για αγοράσω ένα ψωμί.

Ποτέ δεν πίστευα, ούτε εγώ ούτε ο σύζυγός μου ότι θα φτάσουμε σε αυτό το σημείο. Δεν ήμασταν πλούσιοι, αλλά είχαμε όλα όσα χρειαζόμασταν και ήμασταν ευτυχισμένη. Η ζωή μας από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήταν ένας καθημερινός αγώνας αλλά δεν παραπονιόμουν, μου έφτανε η αγκαλιά των παιδιών μου και η ικανοποίηση να τους παρέχω όσα χρειάζονται. Αυτό είναι, που με σκοτώνει σήμερα. Δεν με νοιάζει για μένα αλλά δεν μπορώ, δεν αντέχω να μην μπορώ να δώσω στα παιδιά μου όσα χρειάζονται. Κρατάω με νύχια και με δόντια την οικογένειά μου δεμένη. Με τον σύζυγό μου έχουμε γίνει ένα, ήμαστε εγώ γι' αυτόν και αυτός για μένα.

Για όλους αυτούς τους λόγους λοιπόν, παρακαλάω όλο τον κόσμο να με βοηθήσει να βρω μια δουλειά. Αυτό θα με έκανε ευγνώμων… θα επέστρεφε το χαμόγελο στα πρόσωπα των παιδιών μου. Μια δουλειά για να μπορώ να ζήσω και εγώ, και τα παιδιά μου αξιοπρεπώς.

 

Σας ευχαριστώ!

 Με εκτίμηση

Κ. Α. Από Πάτρα»

Της ρουφιανοκρατίας…

 

Του παπα Ηλία Υφαντή

 

Σεβασμιώτατε Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά

Πηγαίνω σε διάφορες ενορίες και μιλάω, γιορτές και Κυριακές. Πάντα με βάση το Ευαγγέλιο και την παράδοση της Εκκλησίας. Έτσι ώστε να μη δίνονται λαβές για παρεξηγήσεις. Και μάλιστα, επειδή, μπορεί να ελλοχεύουν στο ακροατήριο και κάποιοι γραμματείς και φαρισαίοι, μαγνητοφωνώ τα λεγόμενά μου.

 

Στη διακονία μου αυτή με ενθαρρύνει, αφ' ενός η καθολική φιλοξενία των ιερέων, αλλά και η ποικιλότροπα εκδηλούμενη αγάπη του χριστεπωνύμου πληρώματος. Το οποίο δέχεται τα λεγόμενά μου σαν δροσιά παρηγοριάς για τις δύσκολες στιγμές, τις οποίες διέρχεται. Γεγονός, που δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν οι πάσης αποχρώσεως βολεμένοι χρυσοκάνθαροι… Όμως…

Συνέβη πρόσφατα, τόσο οι ιερείς της Αγίας Τριάδας, όσο και Αγίου του Χριστοφόρου Αγρινίου να μου δήλωσαν ότι δυσκολεύονται να με δεχθούν στις ενορίες τους. Γιατί, λέει, κάποιοι ενορίτες διαμαρτύρονται και τους απειλούν ότι θα τους καταγγείλουν στη Μητρόπολη. Επειδή οι ομιλίες μου είναι πολιτικού περιεχομένου.

Με την όλη υπόθεση δεν θ' ασχολούμουν ιδιαίτερα, αν δε προέκυπταν σχετικά κάποιοι σοβαροί ηθικοί και πνευματικοί προβληματισμοί. Όπως:

Γιατί, για παράδειγμα, ενώ τις ίδιες ομιλίες έκανα και κατά την προηγούμενη χρονική περίοδο, η ενόχληση ανέκυψε τώρα; Και πιο συγκεκριμένα, αφότου την εξουσία στη δύσμοιρη πατρίδα μας ανέλαβε μετά το προδοτικό και ληστρικό καθεστώς του κ. Παπανδρεόυ, το επίσης δολοφονικό και ληστρικό καθεστώς του κ. Σαμαρά!

Μήπως ο κ. Σαμαράς, όπως και ο κ. Παπανδρέου δεν είναι εκλεκτοί της ίδιας σιωνιστικής και σατανικής λέσχης Μπίλντεμπεργκ!

Και γιατί λαμβάνονται υπόψη οι αξιώσεις και οι αιτιάσεις κάποιων μεμονωμένων ή και ελαχίστων προσώπων και δεν λαμβάνεται υπόψη η συντριπτική πλειονότητα του εκκλησιάσματος της κάθε ενορίας;

Δεν είναι η Εκκλησία, στην κοινωνική της διάσταση, δημοκρατία; Ή μήπως είναι κομματοκρατία και ρουφιανοκρατία! Έπειτα, ποιες είναι αυτές οι αυθεντίες, που αποφαίνονται για το ποια ομιλία είναι πολιτικού και ποια εκκλησιαστικού περιεχομένου!

Οι βασικοί άξονες του εκκλησιαστικού λόγου δεν είναι το Ευαγγέλιο και η πραγματικότητα; Για την οποία αποκρουστική πραγματικότητα δεν φταίνε εκείνοι, που μιλούν, αλλά εκείνοι, που τη διαμορφώνουν, ποδοπατώντας το Ευαγγέλιο.

Συνέβη προ ημερών να ακούσω ομιλία του αδελφού σας, του παπα-Χρήστου. Η οποία κινήθηκε στα ίδια, περίπου πλαίσια με τις δικές μου ομιλίες. Δεδομένου ότι αναφέρθηκε σε Πηλιογούσηδες, κλπ… Άλλωστε, επανειλημμένα μιλάει σε ενορίες του Αγρινίου ο κ. Νίκος Σωτηρόπουλος. Του οποίου ο λόγος είναι πολύ δριμύτερος και σκληρότερος.

Στις περιπτώσεις αυτές ο λόγος δεν είναι πολιτικός, αλλά πατριωτικός. Σε αντίθεση με τα προδοτικά και δολοφονικά μέτρα του πολιτικού κατεστημένου, που είναι ανθελληνικά και αντιχριστιανικά. Όπως και τα κριτήρια των ενοχλούμενων κομματανθρώπων…

Κατόπιν όλων αυτών, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι δικές μου ομιλίες είναι πολιτικού, ενώ των άλλων, που λένε τα ίδια, είναι εκκλησιαστικού περιεχομένου; Υπάρχει μήπως κάποιος ιδιαίτερος λόγος και σκοπιμότητα για την εξειδίκευση των κριτηρίων;… Όπως συνέβαινε, δυστυχώς, στο παρελθόν. Οπότε το καθεστώς της ρουφιανοκρατίας εκτόπισε απ' την Αιτ/νία δεκάδες παπάδων!…

Σεβασμιώτατε, σας παρακαλώ να πάρετε θέση. Με μέτρο τη δικαιοσύνη και την αγάπη για το λαό. Και όχι τις καταχθόνιες και υποχθόνιες σκοπιμότητες των εγκάθετων ρουφιάνων και κομματανθρώπων…

Που επιδιώκουν να κομματικοποιήσουν την εκκλησία και να επιβάλουν καθεστώς ρουφιανοκρατίας…

παπα-Ηλίας Υφαντής, Νοεμβρίου 13, 2012, http://papailiasyfantis.wordpress.com/2012/11/13/…82/ 

Τι θα' λεγε ο Πατροκοσμάς;

 

Του Γιάννη Ζαβιτσανάκη

 

 

Στο διαδικτυακό τόπο "Αγιορείτικο Βήμα", διαβάσαμε εγκύκλιο του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας Κοσμά, η οποία, μεταξύ άλλων, λέει και τα εξής:

«Μετά από προσεκτικήν έρευναν και παρακολούθησιν διεπιστώσαμεν ότι κληρικοί της ημετέρας Ι. Μ. έχουν και χρησιμοποιούν σελίδας κοινωνικής δικτυώσεως εις το διαδίκτυον με αποτέλεσμα να προκαλούν εις εαυτούς και αλλήλους πειρασμόν, ανυπολόγιστον πρόκλησιν και βλάβην πνευματικήν, ατομικήν και οικογενειακήν…

«Κατόπιν τούτων, εντελλόμεθα, όπως, χωρίς αναβολήν, όσοι ιερείς διαθέτουν Facebook, MSN, Twitter κλπ, να το καταργήσουν πάραυτα. Εαν όμως επιδείξουν ανυπακοήν και συνεχίσουν να τα χρησιμοποιούν θα αντιμετωπίσουν και θα δεχθούν προσωπικόν επιτίμιον».

Kατά τη γνώμη μου και με όλο τον υικό σεβασμό, επί του προκειμένου ο Σεβασμιότατος σφάλλει. Και σφάλλει τραγικά!

Προσπαθεί να "σταματήσει τον καιρό" – πράγμα ανέφικτο – αντί να τον αξιοποιήσει υπέρ της Ορθοδοξίας. Όταν και οι σελίδες κοινωνικής δικτύωσης μπορούν να αξιοποιηθούν, για να ακουστεί η φωνή της Ορθοδοξίας.

Υπάρχουν πολυάριθμα προφίλ χρηστών και σελίδες, ιερέων-μοναχών και μη,-με άρωμα Ορθοδοξίας. Και κάνουν έργο!… Οι πολέμιοι, δεν έχουν αναστολές και χρησιμοποιούν κάθε δυνατή δίοδο για να δηλητηριάζουν την κοινωνία. Που σημαίνει ότι, σε όλα τα Μέσα, πρέπει να υπάρχει και ο Ορθόδοξος αντίλογος.

Δεν υπάρχουν "καλά" και "κακά" Μέσα. Μόνο, καλή και κακή χρήση τους. Η τηλεόραση, προβάλλει κάθε είδους σκουπίδια. Ενώ την εξαιρετική, για παράδειγμα, εκπομπή "Το Αρχονταρίκι", που πρόβαλλε, την κατάργησε. Τα περίπτερα, πουλάνε άθλιες φυλλάδες, αλλά και εκκλησιαστικά περιοδικά. Και καθένας, επιλέγει.

Τώρα, αν κάποιος είναι ασκητής-αναχωρητής και έχει εγκαταλείψει τα εγκόσμια, αυτό είναι άλλη περίπτωση. Ορθά θα επιλέξει να μην έχει επαφή με το διαδίκτυο και την τηλεόραση.

Επεκτείνοντας το σκεπτικό της εγκυκλίου, η Ορθοδοξία δεν πρέπει να αξιοποιεί ούτε την τηλεόραση ούτε το ραδιόφωνο ούτε τα περιοδικά ή τις εφημερίδες. Ούτε να συμμετέχει σε γενικής θεματολογίας σταθμούς και έντυπα, αλλά ούτε καν να διαθέτει αντίστοιχα δικά της…

Πού βρίσκεται η διαφορά; Μήπως στο ότι στο διαδίκτυο υπάρχει η αμφίδρομη δυνατότητα έκφρασης; Μα, και σε ραδιοφωνική εκπομπή έχει τη δυνατότητα ένας ακροατής να παρέμβει τηλεφωνικά και να πει τη γνώμη του, όπως και να στείλει επιστολή σε ένα περιοδικό για να σχολιάσει κάποιο άρθρο.

Η Εκκλησία δεν λέει την αλήθεια; Τι έχει να φοβηθεί! Αν περιμένουμε ν' ακούσουν οι άνθρωποι τη φωνή της Ορθοδοξίας μόνο από τον άμβωνα, οι ναοί θα συνεχίσουν να ερημώνουν!

Επίσης, οι σελίδες κοινωνικής δικτύωσης μπορούν να συμβάλλουν στην κοινωνικοποίηση των ιερέων που, συχνά, αποδεικνύεται ελλειμματική. Ο κοινωνικός χώρος είναι ενιαίος. Δε διαχωρίζεται σε "εντός" και "εκτός" Ναού. Ο ιερέας, δε μπορεί να είναι αποκομμένος από το σύνολο του κοινωνικού χώρου, γιατί, τότε, βρίσκεται εκτός κοινωνικής πραγματικότητας. Αποκτά μια επίπλαστη εικόνα των πραγμάτων, από μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων με την οποία έρχεται σε επαφή. Και καθίσταται έτσι ανίκανος να προσφέρει όσα πρέπει στο ποίμνιό του. Ακόμα και μέσω της εξομολόγησης.

Εξάλλου, παιδιά του Θεού είναι και οι μη εκκλησιαζόμενοι. Που σημαίνει ότι ο ιερέας-ποιμένας, πρέπει να πηγαίνει προς το λαό και όχι να περιμένει να πάει ο λαός σ' αυτόν. Ο πιστός, ζει το μέγιστο της ζωής του εκτός ναού. Αν ο ιερέας δε γνωρίζει την πραγματικότητα αυτής της ζωής, δε μπορεί να τον συνδράμει.

Εξάλλου, ο χωρισμός του κοινωνικού χώρου σε "εντός και εκτός ναού", ευνοεί την υποκρισία:  Βλέπουμε πιστούς να έχουν άλλο "πρόσωπο" εντός ναού – εκείνο του καλού χριστιανού – και άλλο εκτός! Σαν να ζουν δύο διαφορετικές ζωές… Αναπόφευκτο, αφού αντιλαμβάνονται εσφαλμένα πως είναι δύο διαφορετικοί κόσμοι και περνάνε από τον ένα στον άλλο.

Τέλος, η επικοινωνία με το Θεό και τους συνανθρώπους, μπορεί να πραγματοποιηθεί σε κάθε τόπο και χρόνο. Όταν ο ιερέας κρούει την θύρα του βασανισμένου ανθρώπου-προσωπικά ή διαδικτυακά-βοηθάει τους "ελάχιστους αδελφούς" του Χριστού. Και στη συνάντηση αυτή, ποιμένα και πιστού, παρευρίσκεται κοινωνός τους και ο ίδιος Θεός.

Πειρασμοί για τον ιερέα – όπως και για κάθε άνθρωπο – υπάρχουν παντού: Στο δρόμο, στα σπίτια που θα επισκεφθεί, μέσα στο Ναό, ακόμα και στο Μυστήριο της εξομολόγησης. Αυτό, όμως, δεν αντιμετωπίζεται με εγκλεισμό σε θάλαμο ασφαλείας.

Ο ιερέας, πρέπει να βρίσκεται παντού. Και, παντού, να είναι ικανός να κρατάει τη θέση του.  Δε μιλάμε για άσκοπη και εσκεμμένη έκθεση σε πειρασμικό κίνδυνο. Αλλά για παρουσία και προσφορά σε όλους τους κοινωνικούς χώρους.

Εξάλλου, αν ο ιερέας είναι ελλειμματικός, ως τέτοιος θα αποδειχθεί και θα εκτεθεί, τόσο στο διαδικτυακό, όσο και στο φυσικό χώρο. Εντός και εκτός του Ναού… Γενικότερα μιλώντας θα έλεγα πως, οι άνθρωποι της Εκκλησίας, ρασοφόροι και μη, καλό θα είναι να εγκαταλείψουμε τις «εκτός τόπου και χρόνου» λογικές. Καθώς και την συχνά εμφανιζόμενη ελιτίστικη νοοτροπία. Και να ανοιχτούν επιτέλους πραγματικά προς το σύνολο της κοινωνίας, που χρειάζεται την ανάσα του λόγου του Θεού και το έργο στήριξης και φιλανθρωπίας.

Ο Χριστός κυρίως στους δρόμους δίδασκε και θαυματουργούσε ελεώντας τον λαό! Και όχι μόνο στο ναό του Σολομώντα. Και, "δρόμοι", στις μέρες μας, είναι πολλοί: Το διαδίκτυο, το σπίτι του κάθε ανθρώπου, η τηλεόραση, τα ραδιόφωνα, τα έντυπα.

Όλα τα υπόλοιπα, μου φαντάζουν ακατανόητα. Άλλοτε προϊόντα αδιαφορίας και άλλοτε αδικαιολόγητης ενδοστρέφειας.  Γιατί, βέβαια, είναι εύκολο για τον ιερέα να αντιμετωπίσει τους πιστούς ανθρώπους, συγκεκριμένης άποψης, λογικής και τοποθέτησης. Όπως αυτοί, που φτάνουν ως το Ναό.

Και που είναι θετικά διακείμενοι προς την Ορθοδοξία και τον ιερέα. Όχι βέβαια πάντοτε ειλικρινά φερόμενοι…  Κατηγορική όμως προσταγή της σύγχρονης συγκυρίας είναι, να μπορεί να προσεγγίσει ή ν' "αντιμετωπίσει" και τους άλλους. Που τον έχουν εξίσου ανάγκη! Ακόμα και αν οι ίδιοι δεν το συνειδητοποιούν….

Ανοικτή επιστολή προς Ηλία Κασιδιάρη

 

Ανωνύμου εκπαιδευτικού εκ Θράκης

 

 

Η επιστολή που ακολουθεί αναφέρεται στην Υπουργική Απόφαση 152.11/Β3/790/1996 που θεσπίστηκε πριν από 16 χρόνια και η οποία δίνει στους μουσουλμάνους μαθητές της Θράκης δικαίωμα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση σε ποσοστό 0,5% επί του συνόλου των διαθέσιμων θέσεων στα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας, ως μέτρο που θα βοηθούσε την ενσωμάτωση αυτών των μαθητών στην ελληνική κοινωνία.

Ανοικτή επιστολή προς Ηλία Κασιδιάρη

κύριε Κασιδιάρη,

(Θα ακολουθήσει σε αρκετά σημεία αυτής της επιστολής, όμως μη νομίζετε ότι τη βρίσκω και πολύ με αυτόν τον πληθυντικό ευγενείας που χρησιμοποιώ προς εσάς, κύριε Κασιδιάρη. Το κάνω μόνο και μόνο επειδή προσωπικά ο ήχος που μου θυμίζει αυτή η φράση είναι ο ήχος μιας βρισιάς, "κύριε ΚασιΔΙΑΡΗ"!)

Καταρχήν, εννοείται πώς δεν πρόκειται να σας αποκαλύψω το όνομα μου, αλλά μόνο τη δουλειά που κάνω: είμαι εκπαιδευτικός στο ελληνικό δημόσιο σχολείο, δουλεύω σε ένα από τα σχολεία της Θράκης που πηγαίνουν μουσουλμάνοι μαθητές. Αν σας ενδιαφέρει και το θρήσκευμά μου, είμαι χριστιανός ορθόδοξος και αν σας ενδιαφέρει και η εθνικότητά μου αυτή είναι ελληνική.

Ο λόγος κύριε Κασιδιάρη για την επιλογή μου να παραμείνω ανώνυμος είστε εσείς και οι πρακτικές σας – βλέπετε πρόσφατα έμαθα ότι μέλη της Χρυσής Αυγής ξεκίνησαν να επιτίθενται και σε συναδέλφους μου εκπαιδευτικούς, επειδή κολλούσαν αφίσες με περιεχόμενο με το οποίο διαφωνεί η Χρυσή Αυγή. Υποθέτω πως τώρα που αυτή η επιστολή θα σας κάνει τελείως σαφές ότι διαφωνούμε σε διάφορα (πολλά!) ζητήματα, η συνήθης σας τακτική να επιτίθεστε με ρόπαλα και στιλιάρια σε όποιον έχει διαφορετική άποψη από τη δική σας, θα μπορούσε να με βάλει στο "στόχαστρο". Και ξέρετε, έχω και δυο παιδιά να μεγαλώσω, δεν θα σας κάνω το χατήρι να γίνω στόχος 10 τραμπούκων που ανάθεμα κι αν ξέρουν τι σημαίνει "άποψη".

Τέλος πάντων, ας στραφούμε στο "ζουμί".

Σας παρακολούθησα κύριε Κασιδιάρη, σε δηλώσεις σας μετά την ανακοίνωση των βάσεων για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια της χώρας, να χρησιμοποιείτε τα παρακάτω λόγια:

"Η Χρυσή Αυγή έθεσε ήδη το ζήτημα στη Βουλή και θα αγωνιστούμε μέχρι να καταργηθεί αυτή η διάταξη, η οποία αποτελεί ξεκάθαρο ρατσισμό εις βάρος των ελλήνων"

Ακολουθούν τα σχόλια μου πάνω σε αυτή τη δήλωση σας.

Καταρχήν, μιλάτε για μία διάταξη που αφορά κάποιους "μουσουλμάνους" και θεωρείτε ότι είναι μια διάταξη ρατσιστική εις βάρος κάποιων άλλων, των "ελλήνων". Ότι δηλαδή κάποιος είναι είτε από τη μία "πλευρά" (μουσουλμάνος), είτε από την "άλλη" (έλληνας). Λυπάμαι που θα σας στενοχωρήσω, αλλά δεν έχετε ιδέα για τί μιλάτε: όλη η Θράκη, εδώ και πάρα πολύ καιρό γνωρίζει ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο ξεκάθαρα.

Στη Θράκη υπάρχουν άνθρωποι με μητρική γλώσσα τα πομάκικα, που είναι έλληνες πολίτες. Υπάρχουν άνθρωποι με μητρική γλώσσα τα τούρκικα, που είναι επίσης έλληνες πολίτες. Άλλοι με μητρική γλώσσα τα ρώσικα, έλληνες πολίτες και αυτοί. Υπάρχουν και πολλοί τσιγγάνοι, έλληνες πολίτες. Στη Θράκη υπάρχουν άνθρωποι με μουσουλμανικό θρήσκευμα, που είναι επίσης έλληνες πολίτες. Άνθρωποι με εβραϊκό θρήσκευμα (δεν εννοώ τους χριστιανούς), επίσης έλληνες πολίτες.

Το να αναφέρεστε σε μουσουλμάνους που είναι διαφορετικοί από τους έλληνες, κύριε Κασιδιάρη, όταν το ένα τρίτο των κατοίκων της περιοχής έχουν μουσουλμανικό θρήσκευμα, σας έχει κάνει ανέκδοτο εδώ στη Θράκη: υπάρχουν άνθρωποι που γελάνε με τα λόγια σας. Λόγια που αποκαλύπτουν ότι δεν έχετε καμία σχέση με την πραγματικότητα της Θράκης, τουλάχιστον όπως τη ζούμε εμείς οι κάτοικοί της και όχι όπως ίσως θέλουν να τη διατυπώνουν έντυπα εθνικιστικού περιεχομένου.

Η εθνικότητα των μουσουλμάνων της Θράκης, κύριε Κασιδιάρη, είναι ελληνική: οι μουσουλμάνοι της Θράκης πηγαίνουν στο ελληνικό σχολείο, ψηφίζουν στις ελληνικές εκλογές, πληρώνουν φόρους και ασφαλιστικές εισφορές στο ελληνικό κράτος και (φυσικά) υπηρετούν τη στρατιωτική τους θητεία στον ελληνικό στρατό. Θα μας κάνετε τη χάρη, κύριε Κασιδιάρη, να σταματήσετε αυτό το αθηναϊκό ανεκδοτάκι που μιλά για μουσουλμάνους που δεν είναι έλληνες και το οποίο υποδηλώνει πλήρη άγνοια;

Ελπίζω πως ναι. Προχωράω.

Στις δηλώσεις σας, μιλάτε επίσης για "ρατσισμό". Για μία ρατσιστική διάταξη εις βάρος των υπολοίπων ελλήνων μαθητών. Έχοντας ως δεδομένη την παντελή έλλειψη επαφής σας με την πραγματικότητα της Θράκης, θα μου επιτρέψετε να σας κάνω μερικά "μαθήματα πραγματικότητας".

Έχουμε και λέμε.

Μαθήματα πραγματικότητας, νούμερο ένα.

Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '90, κύριε Κασιδιάρη, η πρόσβαση στα χωριά των μουσουλμάνων της ορεινής ροδόπης δεν ήταν ελεύθερη: για να τα επισκεφτεί κάποιος, έπρεπε να περάσει πρώτα από την Αστυνομική Διεύθυνση, να ζητήσει άδεια επίσκεψης και αν αυτή του δινόταν, έπρεπε να περάσει την περιβόητη «μπάρα» (φυλάκιο στο δρόμο για τα χωριά των μουσουλμάνων, στο οποίο γινόταν έλεγχος χαρτιών και άδειας επίσκεψης). Και το σημαντικότερο, αν ήσουν κάτοικος αυτών των χωριών, ήταν ιδιαίτερο δύσκολο να φύγεις από αυτά: η διανυκτέρευση αυτών των μουσουλμάνων στις πόλεις της Ξάνθης ή της Κομοτηνής γινόταν μόνο μετά από ειδική άδεια. Μιλάμε δηλαδή, κύριε Κασιδιάρη, για συνοριακό έλεγχο σε έλληνες, μέσα στην Ελλάδα…

Και τολμάτε εσείς κύριε Κασιδιάρη, να μιλάτε για ρατσισμό;

Τολμάτε να μιλάτε για ρατσισμό, όταν γενιές ολόκληρες ελλήνων μουσουλμάνων μεγάλωσαν σε αυτά τα χωριά υπό στρατιωτικό έλεγχο; Αλήθεια, έχετε ζήσει ποτέ σε φυλακή; Σας το εύχομαι.

Μαθήματα πραγματικότητας, νούμερο δύο.

Σε οποιοδήποτε μουσουλμανικό χωριό της ορεινής Θράκης, κύριε Κασιδιάρη, ένα παιδί μεγαλώνει μαθαίνοντας από το σπίτι του είτε τα πομάκικα (σλαβογενής γλώσσα), είτε τα τούρκικα. Στο Δημοτικό σχολείο, αν δεν τα γνωρίζει ήδη, μαθαίνει και τα τούρκικα, σύμφωνα με τη συνθήκη της Λωζάνης (που αντίστοιχα επιβάλλει τη διδασκαλία ελληνικών στους έλληνες της Κωνσταντινούπολης). Επίσης, αναγκάζεται να μάθει και αραβικά, προκειμενου να διδαχθεί το Κοράνι. Και όταν φτάνει στο Γυμνάσιο, ακολουθεί το πρόγραμμα μαθημάτων του ελληνικού σχολείου, το οποίο ορίζει ότι πρεπει να μάθει και αγγλικά και γερμανικά.

Τις μετρήσατε, κύριε Κασιδιάρη, τις γλώσσες που με το ζόρι πρέπει να γνωρίζουν αυτά τα παιδιά στην ηλικία των 13 ετών;

Είναι έξι(!) : πομάκικα, τούρκικα, αραβικά, ελληνικά, αγγλικά και γερμανικά. Έξι γλώσσες κύριε Κασιδιάρη, από ένα παιδί 13 (!) χρονών. Αντιληφθείτε λίγο τις απαιτήσεις που έχει η κοινωνία από αυτούς τους μαθητές, κύριε Κασιδιάρη: Έξι δεν είναι οι γλώσσες που ξέρουν όλα μαζί τα μέλη της Χρυσής Αυγής!

Και τολμάτε εσείς κύριε Κασιδιάρη, να μιλάτε για ρατσισμό;

Τολμάτε να χαρακτηρίζετε ρατσιστική τη διάταξη που αναγνωρίζει το αυτονόητο; Που αναγνωρίζει ότι ένας άνθρωπος που έχει αναγκαστεί να μάθει έξι γλώσσες, δεν γίνεται να έχει καταφέρει να μάθει τα ελληνικά (τη γλώσσα στην οποία διατυπώνονται τα βιβλία και τα θέματα των πανελληνίων εξετάσεων), όσο καλά τα γνωρίζουν οι υπόλοιποι έλληνες μαθητές και ως εκ τούτου βρίσκεται -χωρίς να είναι επιλογή του- σε μειονεκτική θέση;

Μαθήματα πραγματικότητας, νούμερο τρία.

Θα έπρεπε να γνωρίζετε κύριε Κασιδιάρη, τις ευρέως διαδεδομένες φήμες που λένε ότι τα μεγαλύτερα ποσοστά πώλησης ψυχοφαρμάκων στην Ελλάδα εμφανίζονται στο νομό Κομοτηνής. Επίσης ότι αυτό οφείλεται στην υπερκατανάλωση τέτοιων φαρμάκων από το γυναικείο πληθυσμό των μουσουλμανικών χωριών. Βλέπετε, είναι πολύ σκληρό ψυχολογικά, κύριε Κασιδιάρη, να είσαι γυναίκα σε αυτά τα χωριά: είσαι ένας δούλος.

Και εσείς, κύριε Κασιδιάρη, αντί να διευκολύνετε τις νεαρές μουσουλμάνες να γλιτώσουν από αυτό το μονόδρομο προς τα φαρμακεία, να ξεφύγουν από τον οπισθοδρομισμό και τις προσταγές του γνωστού Προξενείου και του κάθε μουφτή, κάνετε το αντίθετο. Αντί να τις βοηθήσετε να σπουδάσουν σε κάποια πόλη της Ελλάδας, γνωρίζοντας στην πράξη τα δικαιώματα που έχει κάθε γυναίκα, εσείς θέλετε να τις εμποδίσετε.

Τέλος πάντων υπάρχουν πολλά παραδείγματα, κύριε Κασιδιάρη, που δείχνουν ότι οι κάτοικοι αυτών των χωριών (που είναι αναγνωρισμένοι ως έχοντες την ελληνική εθνικότητα, έλληνες και μάλιστα αυτόχθονες) δέχονται εδώ και χρόνια έναν ανελέητο ρατσισμό από την πλευρά του ελληνικού κράτους.

Υπάρχουν πολλά μαθήματα πραγματικότητας που θα έπρεπε να πάρετε, κύριε Κασιδιάρη…

Κλείνοντας, θα μου επιτρέψετε να θίξω ακόμα μία πτυχή των δηλώσεών σας, κατά την άποψή μου τη σημαντικότερη: Κύριε Κασιδιάρη, στην επίμαχη διάταξη δεν μιλάμε γενικώςγια μουσουλμάνους.

Μιλάμε για μουσουλμάνους που είναι άνθρωποι στην ηλικία των 17 και των 18 ετών. Ξέρετε, οι άνθρωποι έχουν και άλλα χαρακτηριστικά εκτός από το έθνος ή τη θρησκεία. Ένα από αυτά είναι και η ηλικία. Οι άνθρωποι λοιπόν στα 17 ή 18 τους χρόνια, οι νέοι άνθρωποι, ανεξάρτητα από την εθνικότητα, το χρώμα του δέρματος, τη θρησκεία ή το φύλο, ελπίζουν.

Ελπίζουν να έχουν μια αξιοπρεπή ζωή, να απολαύσουν τις όμορφες στιγμές της, ίσως να ταξιδέψουν, ίσως να ερωτευτούν, να κάνουν νέους φίλους, ίσως να βρουν ένα επάγγελμα που θα το αγαπάνε, ίσως ακόμα και να αλλάξουν τον κόσμο. Όπως όλοι οι νέοι, χριστιανοί, εβραίοι, βουδιστές ή μουσουλμάνοι.

Όμως στην περίπτωση των νέων που είναι έλληνες μουσουλμάνοι, αναφερόμαστε στα παιδιά ενός πληθυσμού που έχει δεχθεί πάμπολλες δεκαετίες καταπίεσης και ρατσισμού. Και μετά από αυτές τις δεκαετίες, έρχεστε και εσείς κύριε Κασιδιάρη. Και πατάτε με τις γυαλισμένες σας αρβύλες όλες αυτές τις ελπίδες και τα όνειρα νέων ανθρώπων. Και τους βροντοφωνάζετε για "ρατσιστικές διατάξεις". Στους έλληνες νέους που ξέρουν καλύτερα από κάθε άλλο έλληνα μαθητή τί πάει να πει ρατσισμός και παρόλ'αυτά συνεχίζουν να ελπίζουν ότι θα τα καταφέρουν…

Έ, όχι κύριε Κασιδιάρη, δεν θα σας το επιτρέψουμε.

Ούτε εμείς, οι χριστιανοί της Θράκης, ούτε φυσικά οι ίδιοι οι μουσουλμάνοι. Όλοι μαζί, θα βάλουμε τα δυνατά μας και θα στείλουμε τις φασιστικές σας ιδεούλες εκεί που τους αξίζουν: στα μουσεία. Για να θυμούνται όλοι, πως κάποτε υπήρξαν κάποιοι που θέλησαν να μισούμε ο ένας τον άλλον και να γαμάμε ο ένας τα όνειρα του άλλου.

Και πως εμείς δεν τους αφήσαμε.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΣΥΛΟ ΣΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΤΗΣ ΦΙΜΩΣΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΤΟΥ ATHENS INDYMEDIA

πρός βουλευτές τής ολιγαρχίας Αδωνι Γεωργιάδη – Θανάση Πλεύρη

 

Του Παναγιώτη Παπαδόπουλου (Κάϊν)*

 

Η καταδιωκτική,δυσφημιστική  και  κατασταλτική σας επιχείρηση ενάντια στό athens indymedia  είναι απεχθής καί επικίνδυνη γιατί κάνει θεσμό τόν Φασισμό πού δήθεν καταγγέλλετε για τήν "προστασία τής ελευθερίας τού τύπου" και τής "δημοκρατίας"!

Κατηγορείτε "εμμέσως" τό athens indymedia για τόν εμπρησμό τών εκδόσεων Γεωργιάδη (για σχόλια και μόνο πού δημοσιεύθηκαν λές και ήταν η μόνη ιστοσελίδα ή έντυπο πού αποτύπωσε τήν πολιτική εμπάθεια στό πρόσωπο και τούς  απαξιωτικούς  χαρακτηρισμούς πού συχνά κάνετε, έως αηδίας,  για οτιδήποτε "διαφορετικό" σε χρώμα, ιδέα, φυλή ή θρησκεία….) και "εγκωμιασμό τρομοκρατικών πράξεων".

Μιλάτε εσείς πού έχετε κάνει  αμέτρητους Εμπρησμούς και έχετε ασκήσει τόνους βίας ενάντια στήν ισορροπία και ασφάλεια τής  κοινωνίας  όλα αυτά τά χρόνια τής βουλευτικής σας παρουσίας (πρίν και μετά ΛΑΟΣ) με τίς Βόμβες τής  εξαθλίωσης, τής φτώχειας, τής εκμετάλλευσης, τής διαφθοράς και τού  αυταρχισμού, παίζοντας στήν λαϊκή "κωμωδία"  με τούς πεινασμένους και "χορτάτους σωτήρες"!

Δέν είδα να δείχνετε τό ίδιο ενδιαφέρον γιά τά  θύματα τής κρατικής-αστυνομικής  βίας ,τούς δαρμένους φοιτητές διαδηλωτές ή δημοσιογράφους από τά κρατικά τάγματα εφόδου, τούς αναρχικούς φυλακισμένους  πού οδηγούνται πολλές φορές από τήν θεόστραβη δικαιοσύνη  σας χωρίς στοιχεία και αποδείξεις ως "τρομοκράτες" σέ δικαστήρια και φυλακές(η μόνη τους "ενοχή" η ιδεολογία τους), δέν είδα τό ίδιο ενδιαφέρον γιά τίς ναζιστοσυμμορίες (αυτές πού ο πρώην αρχηγός σας Καρατζαφέρης έλεγε πώς είναι "πατριωτικές  οργανώσεις") πού αλωνίζουν στίς γειτονιές  με τόν λοστό και το μαχαίρι κυνηγώντας "λαθραίους", αλληλοβοηθώντας τίς σκούπες "φιλοξενίας" (τίς ίδιες πού έκαναν τά φασιστικά καθεστώτα τής Ν. Αμερικης όταν συγκέντρωναν τούς αριστερούς αντιστασιακούς στά ποδοσφαιρικά γήπεδα, εσείς σήμερα το "αλλάξατε" σε στρατόπεδα) τής ΕΛΑΣ.

Δέν είδα να δείχνετε το ίδιο ενδιαφέρον για τούς χιλιάδες πολίτες πού αυτοκτονούν ή λιμοκτονούν,πού είναι χωρίς ρεύμα καί φάρμακα, στίς τρώγλες τού περιθωρίου και τού αποκλεισμού, χωρίς ελπίδα γιά ζωή, χωρίς μέλλον!

Κι αυτό γιατί η στάση και κριτική σας στήν βία είναι στενόψυχη, μονομερής, επιλεκτική και  καθοδηγούμενη από τά απάνθρωπα βάθη τής  εθνικιστικής  αντιπαλότητας  ενάντια στήν φιλοσοφία, στήν ύπαρξη και στήν διαδρομή τών Αριστερών και Αντιεξουσιαστικών Κινημάτων.

Ενάντια σε ότι πάντα προσπαθούσε να ανυψώσει τόν Ανθρωπο πάνω απ' τούς συμβιβασμούς, τήν μιζέρια, τήν συναίνεση στό Κρατικό ή Παρακρατικό έγκλημα, τήν σιωπή  και τήν σκλαβιά πού έχει επιβάλλει με τόν τρόμο, τήν παραπλάνηση, τίς απειλές  και τούς εκβιασμούς, εδώ και χρόνια, τό έκτρωμα τού Εξουσιαστικού σας Κόσμου-Φυλακή!

Οι αποδείξεις τών "αισθημάτων" σας βρίσκονται στά ίδια τά λόγια τού Αδωνι Γεωργιάδη με τήν "δεξιοτεχνία" πού έχει στό  εμφυλιο-πολεμικό παραλήρημα  πού ανέχεται η υπόλοιπη "δημοκρατία" στήν Βουλή ….. "Εμείς η δεξιά είμαστε ο νόμος και η τάξη, η Αριστερά είναι τό χάος και η αταξία"……. Τό "εμπεδώσαμε" τό κήρυγμα, μάς έπεισε με το παραπάνω γι αυτό!

Ξεχνά ο εγωπαθής "λάτρης τής καθαρότητας τού Τύπου" ,τό ότι άν βρίσκεται εκεί μέσα στό "λίκνο τής δημοκρατίας", τό οφείλει ως ένα μεγάλο μέρος στούς αριστερούς βασανισμένους και εκτελεσμένους στά ξερονήσια,στά κρατητήρια τής ΕΣΑ, στούς εξεγερμένους τού Πολυτεχνείου, στούς αγώνες για Ελευθερία και Αξιοπρέπεια (πού έδωσαν ανάμεσα σε πολλούς άλλους και αριστεροί και αναρχικοί), στόν Γεωργάκη πού αυτοπυρπολήθηκε στήν Ιταλία, στόν Παναγούλη πού δολοφονήθηκε στήν λεωφόρο Βουλιαγμένης, στούς  ανώνυμους και επώνυμους επαναστάτες  πού δέν βρίσκονται στήν ζωή για να "απολαύσουν"  τήν συστημική αθλιότητα πού ακολούθησε τούς αγώνες τους!

Δέν σταματάτε κάθε μέρα και στιγμή  να συκοφαντείτε τά πολιτικά-κοινωνικά ρεύματα, κουβαλώντας όση λάσπη έχετε πίσω από τά κομματικά σας γραφεία καί έδρανα στήν Βουλή!

Μέ "οπλική προστασία" τήν βουλευτική σας ιδιότητα κινείστε μέσα στήν ομίχλη τού κοινωνικού εκφασισμού με τήν οποία σκεπάσατε τήν χώρα και τούς ανθρώπους της!

"Στραβά αρμενίζετε" με ξεκάθαρα ιδιοτελή πολιτικά κίνητρα πού υπακούουν στό δόγμα καί μόνο τού ρεβανσισμού, τής εκδίκησης και τής αντικομμουνιστικής, αντι-αναρχικής υστερίας!

Tό indymedia athens σε κάθε περίπτωση, είναι ένα μέσο πληροφόρησης. Δέν σάς αρέσει, αλλά είναι! Και κάθε μέσο πληροφόρησης έχει τα αρνητικά και τα θετικά του, κάθε τι πού "εκτίθεται" στήν δημόσια σφαίρα ανοίγει αυτόματα τήν πόρτα στήν κριτική. Στήν κριτική, όχι στήν απαγόρευση και ισοπέδωση!

Είναι άλλο η κριτική και η διαφωνία καί άλλο η φίμωση και η καταστολή που επιχειρείται εναντίον τού μέσου, τού κάθε μέσου ενημέρωσης και έκφρασης!

Η καταστολή ενός μέσου ενημέρωσης(και το athens indymedia έχει φωτίσει και αποκαλύψει γεγονότα πού η συμβατική και κρατική σας  "πληροφόρηση" κρύβει κάτω από τό χαλί τής συγκάλυψης στήν βαρβαροτητά σας) ανοίγει τόν δρόμο σέ κάθε είδους λογοκρισία και διωγμό τής κάθε ιδέας καί άποψης!

Προτιμώ νά υπάρχει γύρω μου λόγος και φωνές  πού με ενοχλούν και με βρίσκουν ακόμη και εχθρικά

αντίθετο(τολμώ να ομολογήσω και για τίς φασιστικές και ρατσιστικές ιστοσελίδες ή έντυπα),παρά κλειστά στόματα μέ αλυσίδες και χειροπέδες!

Εγώ αυτό ονομάζω φασισμό και θά κάνω ότι μπορώ να μήν περάσει η επιχείρηση φίμωσης ενάντια στό athens indymedia καί η κατάργηση τού πανεπιστημιακού ασύλου τα οποία με τυφλό φανατισμό επιδιώκετε, με πρόφαση μεμονωμένες αποσπασματικές πράξεις πού δέ

ν εκφράζουν καί δέν έχουν καμμία πολιτική σχέση με  τήν ελεύθερη διακίνηση ιδεών, το φοιτητικό κίνημα  και τόν αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο τόν οποίο τιμώ και υπερασπίζομαι!

* Παπαδόπουλος Παναγιώτης (Κάϊν) μεμονωμένο άτομο από το Αναρχικό κίνημα, erozer2000@yahoo

 

(στόν εμπρησμό τού βιβλιοπωλείου σου Αδωνι Γεωργιάδη, μήν ξεχνάς, έχω πάρει αρνητική καταδικαστική θέση με παλαιότερα κειμενά μου, τό ένα μάλιστα στά ίδια σου τά χέρια στο βιβλιοπωλείο τής Σόλωνος…. Μόνο πού ως "ποιότητα" καί εσύ δέν έχεις καμμία διαφορά με τόν φασισμό πού πολλές φορές σέ έκαψε……).

 

ΠΗΓΗ: Απο: S GG <erozer2000@yahoo.gr>

Προς: "g-adonis@otenet.gr" <g-adonis@otenet.gr>; "thanosplevris@parliament.gr" <thanosplevris@parliament.gr>

Στάλθηκε: …. μ.μ. Τρίτη, 28 Αυγούστου 2012

Θεμα: Πρθ: δέν υπάρχει άσυλο στόν φασισμό τής φίμωσης και καταστολής τού athens indymedia