Οι εκπαιδευτικοί ανάμεσα στη «γήρανση» και τις συνταξιοδοτικές ανατροπές

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Ι. Συνταξιοδοτικό και Δημόσια Εκπαίδευση

Τα τελευταία μνημονιακά χρόνια και με την φυγή εκπαιδευτικών από τα σχολεία –πέρα από την φυσιολογική συνταξιοδότηση- και στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση, όπως και στην πρωτοβάθμια, κάθε σχολικό έτος αυξάνει ο μέσος όρος ηλικίας των μονίμων και αναπληρωτών σχεδόν κατά ένα έτος κάθε χρόνο. Το φαινόμενο αυτό αποτελεί την λεγόμενη «γήρανση των εκπαιδευτικών», η οποία έχει ήδη φτάσει σε οριακό σημείο ακόμη και για τους αναπληρωτές! Οι δε μόνιμοι, λόγω των συνεχών μειώσεων των συντάξεων και των απαιτήσεων για ιατρικές και νοσηλευτικές δαπάνες, βρίσκονται «δέσμιοι» ανάμεσα στη «Σκύλα» της παράτασης συνταξιοδότησης (όσων ακόμα έχουν δικαίωμα πριν τα 67 έτη ηλικίας (ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 2016) και την «Χάρυβδη» των υπερβολικών δυσκολιών λόγω των αντιεκπαιδευτικών απορρυθμίσεων και αναδιαρθρώσεων του σχολείου.

Συνέχεια →

Κρίσης συνέχεια στην Καταλωνία

Ο Κάρλες Πουτζντεμόν παρακολουθεί από τις Βρυξέλλες τα αποτελέσματα στην Καταλωνία: οι εθνικιστές διατήρησαν την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο.

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Όσοι περίμεναν, μαζί με τον Ισπανό πρωθυπουργό Μαριάνο Ραχόι, ότι οι εκλογές της περασμένης Πέμπτης στην Καταλωνία θα οδηγούσαν σε κάποια ομαλοποίηση της κατάστασης, σίγουρα θα απογοητεύτηκαν. Οι κάλπες επιβεβαίωσαν τον διχασμό που διατρέχει την καταλανική κοινωνία, από τις πολιτικές ελίτ μέχρι τις οικογένειες, τα καφενεία και τις παρέες, ενώ η παραλυτική ισορροπία δυνάμεων μεταξύ εθνικιστών –οπαδών της απόσχισης και ενωτικών– υποστηρικτών της συνταγματικής τάξης διαμορφώνει εξαιρετικά θολό τοπίο για την επόμενη μέρα.

Συνέχεια →

Αντίστροφη σεισάχθεια

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

Τηλέφωνο το μεσημέρι ξαπλωμένος

ο άνθρωπος τότε του μόχθου δέχτηκε ως φως.

Ξυλοστεκούμενη παντού προβάλλονταν ευημερία

στης ζωής τον κινηματογράφο και στις πλατείες του χωριού.

Συνέχεια →

Η Ηριάννα στην εποχή της εικόνας

Της Μαριάννας Τζιαντζή

Συχνά λέμε ότι ζούμε στην εποχή της εικόνας και των σόσιαλ μίντια, ότι χωρίς εικόνα δεν υπάρχει είδηση ή ότι αν δεν σε ξέρουν στα σόσιαλ μίντια, δεν σε ξέρουν πουθενά.

Να όμως που ένα μικρό όνομα, το Ηριάννα, λέει πολλά σε πολλούς, όχι τόσο για ό,τι η ίδια έκανε, δηλαδή για τις εντυπωσιακές ακαδημαϊκές της επιδόσεις, αλλά για ό,τι «της» έκαναν, για την παράλογη στέρηση της ελευθερίας της. Μια 29χρονη γυναίκα γίνεται σύμβολο μιας κραυγαλέας «νόμιμης» αδικίας.

Συνέχεια →

«Υπόθεση Ηριάννα» και άλλα υπερβολικά σενάρια – Χειρότερα και από σενάριο μυθοπλασίας

Του Παναγιώτη Τσερόλα*

Η ταινία «Τελευταία Έξοδος: Ρίτα Χέιγουρθ», βασισμένη σε μια μικρή νουβέλα του Stephen King με τίτλο «The Shawshank redemption» παραμένει μέχρι και σήμερα η κορυφαία ταινία στις προτιμήσεις του κοινού σύμφωνα με τις βαθμολογίες του IMDB (εδώ μπορείτε να δείτε και την σχετική λίστα).  Το συμβατικά καλογυρισμένο δράμα φυλακής του Frank Darabont, που αντέγραψε τον εαυτό του μερικά χρόνια μετά το επίσης αγαπητό «Πράσινο Μίλι» (The Green Mile, ξανά από βιβλίο του Stephen King) είναι μια ταινία που βασίζεται σε ένα μάλλον προσφιλές αμερικάνικο θέμα: Τα πάθη ανθρώπων που κατηγορήθηκαν άδικα για κάποιο έγκλημα (συνήθως την δολοφονία συζύγου) και την επιμονή τους να μην το βάζουν κάτω και να διεκδικούν την ελευθερία και εξιλέωσή τους. Η αδικία άλλωστε είναι ένα μυθοπλαστικό υλικό σχεδόν συνυφασμένο με την γέννηση του δράματος, ένας καμβάς πάνω στον οποίο έχουν στηθεί δεκάδες ταινίες, βιβλία, θεατρικά έργα, μικρές και μεγάλες ιστορίες.

Συνέχεια →

Περί  γάμου στη Μεγάλη Σύνοδο της Κρήτης: Προβλήματα, εκκλησιαστική οικονομία, αναστολές και τελικά συμπεράσματα, ενότητα 3^η & τελευταία

Γάμος και συλλογικός άνθρωπος, ύστερες ιστορικές παγιώσεις και σύγχρονη ρευστότητα – Μέρος ΙΙΙ

Κριτικά υποστηρικτικά σχόλια για την Μεγάλη Σύνοδο της Κρήτης 2016

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

Συνέχεια από το Ορθόδοξος Αρραβώνας & Γάμος, κωλύματα και κρατικές πολιτικές–Μέρος ΙΙΙ -Ενότητα 2η– Σχόλια για την Αγία & Μεγ. Σύνοδο της Κρήτης 2016

Προλογικά

Η 3^η και τελευταία Ενότητα, με γενικό τίτλο «Προβλήματα, εκκλησιαστική οικονομία, αναστολές και τελικά συμπεράσματα», περιλαμβάνει εν είδει επιλόγου, τα επόμενα τέσσερα μικρά κεφάλαια, μαζί με τις αναγκαίες παραπομπές, το παράρτημα με τις σχετικές αποφάσεις της Συνόδου της Κρήτης και την προαναγγελίας της επόμενης ανάρτησης:

VΙΙ. Η συγκατάβαση στο γάμο μεταξύ ορθοδόξων και ετεροδόξων

VIΙΙ. Η έμμεση συγκατάβαση για τον γάμο πρώην μοναχών

VΙΧ. Ζητήματα για το γάμο των ορθοδόξων κληρικών

X. Περί διαζυγίων και εσωτερικών προβλημάτων του γάμου

XΙ. Επιλεγόμενα

XΙΙ. Παράρτημα 2^ο

Παραπομπές

Επόμενη ανάρτηση

********

………………………………..

VΙΙ. Η συγκατάβαση στο γάμο μεταξύ ορθοδόξων και ετεροδόξων

Η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος εδογμάτισε «ἐν τῇ βαθείᾳ ἐκκλησιαστικῇ αὐτοσυνειδησίᾳ» ότι «Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία,…»  αποτελεί την «Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία…» (Σχέσεις Ορθοδόξου Εκκλησίας προς λοιπόν χριστιανικόν κόσμον, παράγρ. 1). Επίσης θεωρεί ότι ο συνδυασμός «ορθής πίστης» (1^ο προαπαιτούμενο) και «αγάπης» (2^ο προαπαιτούμενο) μπορεί να οδηγήσει στην «τελική αποκατάστασι … της ενότητος…». (Σχέσεις Ορθοδόξου Εκκλησίας προς λοιπόν χριστιανικόν κόσμον,  παράγρ.  12). Ταυτόχρονα αυτή «…ἡ ἑνότης ἡ ὁποία ἀναζητεῖται ἐν τῷ Π.Σ.Ε. δέν δύναται νά εἶναι προϊόν μόνον θεολογικῶν συμφωνιῶν, ἀλλά καί τῆς ἐν τοῖς μυστηρίοις τηρουμένης καί βιουμένης ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ ἑνότητος τῆς πίστεως». (Σχέσεις Ορθοδόξου Εκκλησίας προς λοιπόν χριστιανικόν κόσμον, παράγρ. 18).

Στο πλαίσιο αυτό όρασης και συνείδησης για τον εαυτό της και τους ετεροδόξους αποφάσισε  και για τους λεγομένους μικτούς γάμους. Οφείλουμε όμως να σημειώσουμε, ότι όταν αποφάνθηκε για τον Ορθόδοξο γάμο, ουσιαστικά μίλησε για την διπλή ιερολογία του γάμου (μνηστείας και στεφάνων, δηλαδή αρραβώνα και γάμου), δηλαδή για ακολουθίες που εδώ και εκατονταετίες τελούνται έξω από την Ευχαριστιακή Σύναξη κατά κανόνα.

Συνέχεια →

Αμετάθετοι εκπαιδευτικοί: Θύματα των τεχνητών πλεονασμάτων και της πολιτικής της ευελιξίας

Του Γιάννη Βαρδαλαχάκη*

Πλησιάζει πάλι η περίοδος που στην πολύπαθη ελληνική εκπαίδευση των χιλίων μπαλωμάτων και των εκατοντάδων – ακόμη ακάλυπτων – κενών θα ανακαλύψουμε ότι τελικά υπάρχουν τεράστια πλεονάσματα σε όλες τις ειδικότητες και τις περιοχές. Το συγκεκριμένο «θαύμα» λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο, όταν τα υπηρεσιακά συμβούλια ανακοινώνουν τα οργανικά κενά και πλεονάσματα βάσει των οποίων θα πραγματοποιηθούν οι μεταθέσεις των εκπαιδευτικών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Δυστυχώς, φαίνεται ότι για ακόμη  μία χρονιά οι αμετάθετοι εκπαιδευτικοί δεν έχουμε να περιμένουμε πολλά, αν λάβουμε υπόψη μας:

Συνέχεια →

Οι χτύποι του πόνου μέσα στο κλουβί της φυλακής

 Γράμμα του απεργού πείνας Μοχάμεντ Α

Όταν απουσιάζουν οι χτύποι της καρδιάς μέσα στο κλουβί του θώρακα σταματάει κι η λειτουργία όλου του σώματος. Μπορεί ο πόνος να κυβερνήσει την καρδιά αλλά το πείσμα μέσα στο χρόνο να μην παραδίνεται…

Να μην σε νοιάζει τι έχεις στα χέρια σου σήμερα γιατί ίσως  το χάσεις  αύριο. Ίσως μια μέρα έρθεις στη θέση μου και γίνεις εσύ ο επισκέπτης στη χώρα μου. Θα είμαι καλύτερος! Μην κοιτάς τη δύναμή σου σήμερα. Ίσως αύριο βρεθείς σε κάποιο νοσοκομείο κι ίσως εγώ να είμαι αυτός που θα σου δώσει το αίμα του. Η γενναιοδωρία είναι στους τρόπους μου…

Συνέχεια →

Τα μυστικά των Ημερολογίων

(Κριτικά αποσπάσματα και υπογραμμίσεις από τΜτΒ)

Του Γιώργου Τσαγκρίνου*

Η αρχιχρονιά, ή Πρωτοχρονιά, όπως έχουμε περισσότερο συνηθίσει να την λέμε, είναι μια από τις πιο αγαπημένες γιορτές των Ελλήνων, αλλά και ολόκληρης σχεδόν της ανθρωπότητας. Έχει καθιερωθεί στους περισσότερους λαούς του κόσμου να γιορτάζουν σαν πρωτοχρονιά την 1η Ιανουαρίου και είναι γεγονός πλέον η ύπαρξη δορυφορικών εκπομπών από όλες τις χώρες προς όλες τις χώρες της γης, για μια όσο το δυνατόν πιο «συντονισμένη» αλλαγή του χρόνου, παρ’ όλη τη διαφορά της ώρας. Από την Αυστραλία και την Ιαπωνία μέχρι τη Βρετανία και την Ισλανδία, έως τις χώρες της Μεσογείου, οι άνθρωποι γιορτάζουν με χαρά και πανηγυρισμούς την Πρωτοχρονιά, ίσως γιατί κάθε νέος χρόνος φέρνει μαζί του την ελπίδα για καλύτερες μέρες.

Η 1η Ιανουαρίου καθιερώθηκε σαν ημέρα της πρώτης του χρόνου από τους Ρωμαίους το 153 π.Χ. Στο Βυζάντιο η 1η Ιανουαρίου υιοθετήθηκε και καθιερώθηκε σαν ημέρα πρωτοχρονιάς το 1000 μ.Χ. 

Συνέχεια →