Ο Ψιλικατζής
Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη
Ψιλικατζής λοιπόν ε; Ψιλικατζής, ναί. Ψιλικατζής. Όχι με την επιτηδευμένη περιφρόνηση που συνοδεύει καμιά φορά τη λέξη, όταν μιλούν απαξιωτικά οι «μεγάλοι», εκείνοι που κάνουν τα «μεγάλα κόλπα». Όχι. Ψιλικατζής κυριολεκτικά. Ψιλικά, λίγο απ’ όλα. Από εφημερίδες και τσιγάρα μέχρι κανά τυράκι και γάλα, με μερικά κατοστάευρα μπαξίσι για την άδεια, και βρίσκεσαι εκεί νυχθημερόν, απάγκιο για τους καταναλωτές που ξέμειναν. Με το πτυχίο του Πολιτικού της Νομικής, της Αθήνας παρακαλώ, διπλωμένο στην κολώτσεπη. Κομμένο και ραμμένο στην απομέσα φόδρα κάθε ρούχου. Ποιός κοιτά τη φόδρα;
