Τώρα που πέρασε η επέτειος των
ΑμεΑ (3 Δεκεμβρίου), η γιορτή της μιας μέρας, ας ασχοληθούμε με την ουσία της,
μιας και οι επέτειοι καταντήσανε το άλλοθι της αδιαφορίας. Διατυπώνεται η
συμπαράσταση ανήμερα της επετείου και σχεδόν ξεχνιέται όλο το άλλο διάστημα.
Η εξ αποστάσεως εκπαίδευση αποτελεί επιλογή που, από ό,τι φαίνεται, ήρθε για να μείνει. Θα χρησιμοποιείται με κάθε ευκαιρία, για κάθε φύσεως αναπλήρωση. Από καταλήψεις και απεργίες, έως θεομηνίες και κενά εκπαιδευτικών ανά την επικράτεια. Κυρίως, σ΄ αυτή την πλευρά της εξ αποστάσεως έγκειται η διαφωνία και η επιφυλακτικότητα της πλειοψηφίας των εκπαιδευτικών, κατά την γνώμη μας και όχι ως ένα εργαλείο που ήδη είχε την εφαρμογή του στην εκπαιδευτική διαδικασία. Ο Γιώργος Γρόλλιος, καθηγητής του Παιδαγωγικού Θεσσαλονίκης, καταδεικνύει πολύ αναλυτικά αυτή την επιλογή, στο άρθρο του «Εξ Αποστάσεως Εκπαίδευση, Παιδαγωγική και Νεοφιλελεύθερη Αναδιάρθρωση», που αναδημοσιεύεται στο ηλεκτρονικό περιοδικό «ΣΕΛΙΔΟΔΕΙΚΤΕΣ για την εκπαίδευση και την κοινωνία». Όλες οι γνώμες συγκλίνουν στο, ότι η τηλεκπαίδευση δεν μπορεί να αποτελεί εκπαίδευση με την περιεκτικότητα του όρου. Ίσως κατάρτιση κι αυτό πολύ είναι. Γι΄ αυτό και δεν μπορεί να υπάρξει ισοδυναμία μεταξύ ψηφιακού και πραγματικού σχολείου. Ανάπτυξη δεξιοτήτων ναι, αλλά καμιά σχέση με την παραδοσιακή διδασκαλία. Όσο πραγματικό είναι το ψηφιακό δέντρο, άλλο τόσο είναι και το ψηφιακό σχολείο!
Έντεκα νεκρούς συναδέλφους τους
από τον κοροναϊό covid-19 θρηνούν οι υγειονομικοί του ΕΣΥ στη μάχη κατά της
πανδημίας. Μάλιστα το δεύτερο
κύμα της πανδημίας αναδεικνύεται εξόχως φονικό για
γιατρούς, νοσηλευτές και το υπόλοιπο προσωπικό του δημόσιου συστήματος υγείας
στην Ελλάδα καθώς οι 10 από τους 11 θανάτους προήλθαν σε αυτή την περίοδο.
Απώλειες
σε μάχιμο υγειονομικό προσωπικό
Το χειρότερο όλων είναι ότι αυτή
η μαύρη λίστα του θανάτου για τους «ήρωες της πρώτης γραμμής» δυστυχώς δεν
φαίνεται να σταματάει εδώ καθώς 50 ακόμα υγειονομικοί νοσηλεύονται σε κλινικές
κοροναϊού αυτή τη στιγμή, εκ των οποίων οι 11 είναι διασωληνωμένοι σε Μονάδες
Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ).
Επισημαίνεται πάντως ότι στη
μαύρη αυτή λίστα των νεκρών υγειονομικών από covid προστέθηκε σήμερα και μια
ακόμα νοσοκόμα (σ.σ. 12ος υγειονομικός στο σύνολο) του Ναυτικού Νοσοκομείου
Αθηνών (αν και τα στρατιωτικά νοσοκομεία δεν ανήκουν στο ΕΣΥ) η οποία έδινε για
περίπου ένα μήνα σκληρή μάχη με τη νόσο.
Μάλιστα οι 11 ανθρώπινες απώλειες που μετράει το προσωπικό του ΕΣΥ δεν αφορά σε ευπαθείς ομάδες, αλλά σε μάχιμο υγειονομικό προσωπικό και μάλιστα σε ηλικίες μεταξύ 37 έως 60 ετών.
Γιατί το γενικό lockdown δεν πρέπει να είναι στις πρώτες επιλογές της νέας φάσης της επιδημίας
Του Γρηγόρη Γεροτζιάφα*
Να
δούμε την πραγματικότητα όπως είναι χωρίς φτιασίδια ή προβολές των φαντασιώσεων
μας.
Α.
Το παιχνίδι για τον έλεγχο της επιδημίας χάθηκε στην Ευρώπη (της Ελλάδας
συμπεριλαμβανομένης).
Τα σχέδια
εργαστηριακού ελέγχου και ιχνηλάτησης οδεύουν προς μεγαλειώδες ναυάγιο
τεράστιου οικονομικού κόστους (και αναφέρομαι σε οργανωμένα συστήματα και
όχι στο ελληνικό τσίρκο που βαφτίζει “ήρωες COVID-19”, μοιράζει μάσκες
αλεξίπτωτα κλπ).
Η ενεργός
συμφωνία των πληθυσμών στα βασικά μέτρα προστασίας ελαττώνεται καθημερινά
(το να λοιδορούμε αυτούς που δεν βάζουν μάσκα να βρίζουμε του αρνητές της
ίωσης κλπ είναι χαμένος χρόνος και ενέργεια). Βέβαια θα ήταν καλό να
παρατηρούμε με προσοχή το “κίνημα των συνωμοσιολόγων” και πώς χτίζεται
οργανωτικά ο νέος φασισμός στο υλικό που δίνει αυτό το κίνημα (όμως αυτό
είναι πολιτικό καθήκον που επίσης δεν έχει καμιά πρακτική σημασία στην
αντιμετώπιση της επιδημίας).
Η
οικονομική κρίση που προϋπήρχε της επιδημίας (τα τρένα με αντίθετη
κατεύθυνση στις ίδιες ράγες περιγραφόταν από τους οικονομολόγους πριν από
3 – 4 χρόνια) μπαίνει σε φάση εκθετικής επιτάχυνσης.
Η
καλλιέργεια ψευδών προσδοκιών στον πληθυσμό για το εμβόλιο που «είναι προ
των πυλών» (έρχεται σήμερα, αύριο, τον Δεκέμβρη, την άνοιξη κλπ) το μόνο
που κάνει είναι να αυξάνει την δυσπιστία και άρα να ελαττώνει την
κοινωνική συναίνεση στην εφαρμογή των μέτρων κοινωνικής αποστασιοποίησης.
Οι λόγοι που καλλιεργούνται συστηματικά αυτές οι προσδοκίες είναι εύκολα
αντιληπτοί (γεωπολιτικά παιχνίδια, οικονομικά συμφέροντα για άμεσα κέρδη,
παιχνίδια εξουσίας και επιρροής κλπ).
Ο
μοναδικός τρόπος περιορισμού της επιδημίας είναι τα μέτρα αποστασιοποίησης
που ξεκινούν από τις μάσκες και φτάνουν μέχρι το γενικό lock down. Η μάσκα
και το πλύσιμο των χεριών είναι το απλούστερο, καθώς γενικό lock down
σήμερα σημαίνει πείνα. Όμως η εφαρμογή τους εξαρτάται από την εκπαίδευση
και την συναίνεση του πληθυσμού.
Ας έρθουμε λοιπόν στην ταμπακιέρα. Όσοι υποστηρίξαμε το lock down τον Φλεβάρη – Μάρτη είχαμε απόλυτη γνώση και συνείδηση δύο βασικών παραμέτρων:
Με
πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Ουρολογικής Εταιρείας, κάθε χρόνο στις 15
Σεπτεμβρίου έχει καθιερωθεί η ημέρα να αφιερώνεται στη μάχη κατά του
Καρκίνου του Προστάτη. Εκτιμάται, ότι κάθε χρόνο διαγιγνώσκονται 16,3
περιστατικά ανά 100.000 άρρενες κατοίκους στις περιοχές της ανατολικής Ευρώπης.
Ο καρκίνος είναι μια
πολυπαραγοντική νόσος για την εκδήλωση της οποίας χρειάζεται συνήθως να
συντρέχουν πολλά γεγονότα: να υπάρχει, για παράδειγμα, μια γενετική προδιάθεση
και όταν το άτομο εκτεθεί σε κατάλληλο περιβάλλον (ατμοσφαιρική ρύπανση,
διατροφή, κάπνισμα, αμίαντος κ.ά.), εμφανίζεται η νόσος. Πρόκειται για μια
σιωπηλή ασθένεια, καθώς τα συμπτώματά της καθυστερούν να φανούν, με αποτέλεσμα
η ίαση να μην είναι πάντα εφικτή. Για τον λόγο αυτό, πολλοί εμφανίζουν μια
προκατάληψη ακόμα και στην αναφορά της λέξης «καρκίνος»! Ωστόσο, σήμερα η
φαρμακοθεραπεία μπορεί να καθυστερήσει σημαντικά την εξέλιξη της νόσου και
πολλοί τύποι καρκίνου είναι αντιμετωπίσιμοι, χάρη στην έγκαιρη διάγνωση!
Παρότι αποφεύγω ν΄ ασχολούμαι από
οδύνη με την θλιβερή θεολογική και πνευματική κατάσταση στην Ελλάδα (και όχι
μόνο), νομίζω πως ήρθε η στιγμή να σχολιάσω και πάλι το γνωστό πρόβλημα των
αποτειχίσεων, του οποίου κατεξοχήν έκφραση είναι η τέλεση ιερών ακολουθιών
χωρίς την μνημόνευση του τοπικού επισκόπου. Εξάλλου σημαντικό επίκεντρο αυτών
των εν Ελλάδι ενεργειών των λεγομένων ζηλωτών χριστιανών είναι η πατρίδα μου, η
οποία υπάγεται εκκλησιαστικά στην Μητρόπολη Φλωρίνης Πρεσπών και Εορδαίας. Εκεί
λοιπόν ελάχιστοι ιερωμένοι, επικαλούμενοι αστόχως τον 15ο Κανόνα
της Πρωτοδευτέρας Τοπικής Συνόδου, κήρυξαν τον τοπικό μητροπολίτη Θεόκλητο
αιρετικό και σταμάτησαν να τον μνημονεύουν. Η ιστορία αυτή συνεχίζεται εδώ και
κάποια χρόνια στην Ι. Μ. Αγίας Παρασκευής Μηλοχωρίου Εορδαίας. Πρόσφατα συνέβη
επεισόδιο μεταξύ του ιερομονάχου π. Ιγνατίου Καλαϊτζόπουλου και
μιας πιστής η οποία φορούσε μάσκα, για την οποία αναφέρεται πως επιτίμησε και
ζήτησε την αποχώρησή της κάνοντας λόγο για καρναβάλια στην Εκκλησία. Φίλοι και
αντικείμενοι του εν λόγω αρχιμανδρίτου, έχουν επιδοθεί σε πολλά σχόλια και
ύβρεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ένα ερώτημα το οποίο τέθηκε με
αφορμή αυτό το περιστατικό, είναι το εάν ιερέας έχει την αρμοδιότητα να οδηγεί
εκτός των τελουμένων έναν πιστό. Εδώ πρέπει να πούμε τα εξής: Ο Χριστιανισμός
είναι μυστηριακή λατρεία πράγμα που σημαίνει πως ο καθ ύλην αρμόδιος ιερέας
μπορεί για λόγους, καθορισμένους όμως και όχι ό,τι του «κόψει», να απαγορέψει
την είσοδο κάποιου. Πρακτικά αυτό σημαίνει να συντρέχουν κανονικοί λόγοι.
Μια δεύτερη συζήτηση έγινε για το
τι ακριβώς ειπώθηκε πραγματικά. Στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν ήμουν παρών και
δεν γνωρίζω τί ειπώθηκε και τί όχι, για να λάβω θέση. Όμως ο εν λόγω κληρικός
είναι «σεσημασμένος» για πολλά ανάλογα περιστατικά στο παρελθόν. Λ.χ. πριν λίγα
χρόνια, κατά την Θεία Λειτουργία του Πάσχα και όταν ήρθε η ώρα της Θείας
Κοινωνίας, δεν μετέλαβε όσους δεν εξομολογούνταν στη μονή. Μάλιστα σε μία
γυναίκα βαθειά πιστή και εκκλησιαστική, η οποία εξομολογούνταν όντως στη μονή (και
συνεπώς δεν μπορούσε να αρνηθεί να την μεταλάβει γι΄ αυτό τον λόγο), την
κοίταξε σαν τον καραβανά στην στρατιωτική επιθεώρηση της Παρασκευής που ψάχνει
να κόψει εξόδους και της είπε «δεν φοράς μαντήλα» και δεν την κοινώνησε. Το
περιστατικό βέβαια είχε και συνέχεια, αφού ζητήθηκαν από τηλεοπτικό κανάλι
δηλώσεις από τον εν λόγω ιερομόναχο. Εκεί πραγματικά μου προκάλεσε θλίψη το ότι
τον ρωτάγανε για την μάσκα μέσα στην Εκκλησία και το γνωστό περιστατικό και
άρχισε «ψεκασμένο» πρόλογο περί Ρότσιλντ και Ροκφέλερ, αλλά και
λέγοντας πως πληρώνουν τους συγγενείς των νεκρών για να δηλώνουν αποδοχή του
θανάτου από covid-19. Θεολογία επιπέδου μακελειού.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως
«ακατοίκητοι ζηλωτές, εθνικάρες και προοδευτικοί», έχουν βρει στα μέσα
κοινωνικής δικτύωσης την αγιά χαρά τους. Η καραντίνα το ανέδειξε με τον ποιο
έντονο τρόπο. Ούτε υπάρχει αμφιβολία πως στην επιδημία θα «πατήσουν» επιτήδειοι
για να επιχειρήσουν να εφαρμόσουν μια σειρά από πράγματα. Αυτό γίνεται στην
πολιτική, σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται.
Όμως το ένα δεν ακυρώνει το άλλο, ο ιός είναι εδώ, στο βαθμό που είναι.
Δυστυχώς διαρκώς επιζητούμε ν΄ αποδεχόμαστε, αυτό το οποίο μας είναι ευάρεστο
στ΄ αυτιά, την εικόνα και την συμπεριφορά μας.
Για μεγάλο τμήμα των λεγόμενων
«ζηλωτών», το γεγονός ότι δεν αποτελούν πλέον οι κληρικοί της μονής ιερείς της
Εκκλησίας και της Μητροπόλεως όντας αποτειχισμένοι, είναι μια μικρή λεπτομέρεια
και γενικά είναι απλώς Τρίτη, Τετάρτη ή Πέμπτη. Οι περισσότεροι έχουν παντελή
άγνοια του κανονικού δικαίου και του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί. Αυτό δεν
θα ήταν κακό, αν δεν εκδήλωναν όπου βρεθούν και όπου σταθούν κανονική άποψη με
την κριτική τους να πηγαίνει ροδάνι. Στην πραγματικότητα, όποιος πηγαίνει σε
ιερές ακολουθίες μονής ή ναού, οι οποίες είναι αντικανονικές ελέω
αποτειχισμένων λειτουργών, εμπίπτει ο ίδιος στις διατάξεις των νόμων του
ορθόδοξου κανονικού δικαίου και ας θεωρούν εαυτούς υπερ-ορθοδόξους. Έχουν
αναρωτηθεί όλοι αυτοί οι «ζηλωτές» τι επιτίμιο έχει η συμπροσευχή, δηλαδή η
συμμετοχή σε ιερή ακολουθία και μυστήριο η οποία τελείται από αντικανονικούς
ιερείς; Και δεν νοείται στο κανονικό δίκαιο η οποιαδήποτε εκκλησιαστική
δραστηριότητα άνευ της αδείας του τοπικού επισκόπου, πολύ περισσότερο της
τέλεσης Θείας Ευχαριστίας. Ό,τι και να επικαλεστείς για την Μεγάλη Σύνοδο της
Κρήτης δεν αλλάζει την εξής πραγματικότητα: Μια τοπική Σύνοδος η οποία δεν έχει
επικυρωθεί από Οικουμενική Σύνοδο (όπως ο 15ος Κανόνας της
Πρωτοδευτέρας Συνόδου τον οποίο έχουν κάνει «σημαία»), δεν μπορεί να αλλάξει το
κανονικό πρωτόκολλο το οποίοι προβλέπεται για την διακοπή του εκκλησιαστικού
μνημοσύνου αρχιερέων και έχει αποφασισθεί από μια Οικουμενική Σύνοδο. Ένας
πρεσβύτερος δεν μπορεί να τελεί Θεία Λειτουργία αυτόνομα του επισκόπου του
(ψιλά βέβαια γράμματα για τους φωνασκούντες). Επίσης άνευ οριστικής καταδίκης
δηλαδή και σχετικής απόφασης σε εφέσιμο βαθμό, ουδείς αρχιερέας παύει να είναι
κανονικός αρχιερέας. Αντίστοιχα ακόμα και αν κάποιος αρχιερέας, ακόμα και ο
«άγιος του αιώνα» να καταδικαστεί έστω άδικα αλλά τελεσίδικα, δεν επιτρέπεται
έως την ενδεχόμενη αποκατάστασή του η εκκλησιαστική μνημόνευσή του. Αρχή της
έννοιας του δικαίου είναι να μην επιτρέπει την υποκειμενική και κατά το δοκούν
πράξη του υποκείμενου στο νόμο πολίτη (αυτό μας έλειπε), παρότι προφανώς
υπάρχει και η δικαστική πλάνη. Το δικαστήριο χαρακτηρίζει επίσημα, όχι η
αφεντομουτσουνάρα μας. Συνεπώς σε επίσημα γεγονότα, όπως ένα εκκλησιαστικό
μνημόσυνο, επικαλούμαστε μόνο επίσημες (εκκλησιαστικές) πράξεις.
Παρότι και εμένα με ενοχλεί ως ορθόδοξο
η απουσία πίστης απέναντι στο ύψιστο μυστήριο της Θείας Κοινωνίας και κατά
συνέπεια η χρήση μάσκας εντός του ναού, δεν μπορώ ν΄ επικαλεστώ την προσωπική
μου ενόχληση και να επιτιμήσω αυτόν ο οποίος έκρινε πως πρέπει να την φέρει. Αν
η Εκκλησία ορίσει την χρήση μάσκας ως κατακριτέα, μόνο τότε μπορώ και εγώ να το
επικαλεστώ δημόσια και να το επικρίνω. Και παρότι προσωπικά δεν νιώθω κανένα
φόβο να κωλύσω νόσημα μέσα στην Εκκλησία, αυτό αποτελεί δική μου πεποίθηση και
όχι καθολικό αξίωμα. Και ένας που ήταν πιο μεγάλος μοναχός από τον ιερομόναχο
της αγίας Παρασκευής, ο Μέγας Παχώμιος της Αιγύπτου, απαγόρευε την
είσοδο ασθενούς στο ναό και την τράπεζα της μονής. Συνεπώς ας μην κάνουμε
εύκολα τους κλειδούχους του επιγείου παραδείσου σε πιστούς και ας «ξεκαβαλάμε»
που και που από την υψιπετή καθέδρα μας.
* Ο Κωνσταντίνος
Κόττης είναι πτυχιούχος Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου
Θεσσαλονίκης, Ιεροψάλτης, Μεταπτυχιακός φοιτητής του Ελληνικού Ανοικτού
Πανεπιστημίου, konstantinosoa@yahoo.gr.
Ο ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ κ. ΤΣΙΟΔΡΑ στο ΕΣΥ (στοιχεία από την αποχαιρετιστήρια ομιλία του)
Του Βασίλειου Χριστόπουλου*
Ο κ. Τσιόδρας, εκπρόσωπος
της επιστημονικής επιτροπής του ΕΟΔΥ και του Υπουργείου Υγείας
για τον κορωνοϊό, είναι ένα δημόσιο πρόσωπο. Με τη βοήθεια του
μεγεθυντικού φακού των ΜΜΕ για τρεις μήνες αποθεώθηκε και
προβλήθηκε ως το πλέον αναγνωρίσιμο πρόσωπο της συγκυρίας. Έτσι που
σήμερα μπορούμε να μιλούμε για φαινόμενο Τσιόδρα.
Την Τρίτη 26/5/2020 ώρα 6
μμ ο κ. Τσιόδρας πραγματοποίησε την τελευταία, δηλαδή την
αποχαιρετιστήρια, ομιλία του ως εκπρόσωπος του Υπουργείου Υγείας.
Η ομιλία ήταν γεμάτη με τις
γνωστές, σε όσους τον παρακολουθούν, συναισθηματικές εξάρσεις (για
ανθρώπινες ζωές, για παππούδες και γιαγιάδες). Συγκίνησαν και, ως
συνήθως, τονίστηκαν και υπερ-προβλήθηκαν από όλα τα ΜΜΕ.
Ας δούμε κάποια αποσπάσματα που
με προσοχή απομαγνητοφωνήσαμε από τα βίντεο που κυκλοφορούν με
την ομιλία του.
Στο πρώτο απόσπασμα (ως εκπρόσωπος της επιστημονικής επιτροπής) μιλά για το ΕΣΥ:
Ο κορωνοϊός SARS-CoV-19, ο ιός
που προκαλεί την νόσο COVID-19 ήρθε για να μείνει! Ο κοινός πρόγονος των
σημερινών κορωνοϊών υπολογίζεται ότι εμφανίστηκε πριν 10.000 χρόνια. Οι
κορωνοϊοί συνεξελίσσονται και παρασιτούν σε διάφορα είδη πτηνών και θηλαστικών.
Κύρια φυσική αποθήκη των ιών αυτών είναι οι νυχτερίδες, οι οποίες όμως δεν
φαίνεται να νοσούν. Τα επτά είδη κορωνοϊών που μολύνουν τον άνθρωπο
εμφανίζονται σχετικά πρόσφατα. Εκτιμάται ότι ο πρώτος εξ αυτών εμφανίστηκε περί
το τέλος του 19ου αιώνα ή τα μέσα του εικοστού.
Τα τέσσερα είδη των ανθρώπινων κορωνοϊών προκαλούν ελαφρά συμπτώματα κρυολογήματος, ενώ τα άλλα τρία σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα. Ο SARS-CoV, ο MERS-CoV και ο πρόσφατα εμφανισθείς SARS-CoV-2 προκαλούν το βαρέως τύπου οξύ αναπνευστικό σύνδρομο ή αγγλικά severe acute respiratory syndrome (SARS). Οι δύο πρώτοι εμφανίστηκαν το 2002 και 2012 και μολονότι έχουν υψηλή θνησιμότητα 10 και 35% αντίστοιχα περιορίστηκαν στην Άπω Ανατολή και στην Μέση Ανατολή, (εξ ου MERS, δηλαδή, Middle East Respiratory Syndrome) προκαλώντας μερικές εκατοντάδες θανάτους. Αντίθετα, ο SARS-CoV-2, παρ’ όλο ότι έχει αισθητά μικρότερη θνησιμότητα, έχει προκαλέσει την πανδημία που ζούμε, με πάνω από 100.000 θύματα σε μόλις 3 μήνες.
Είναι αυτό μια πρόβα νυφικού για την κλιματική αλλαγή;
Του Bruno Latour (Μπρούνο Λατούρ)*
Η απρόβλεπτη σύμπτωση μεταξύ ενός
γενικού περιορισμού και της περιόδου της Σαρακοστής είναι ακόμα κάπως
ευπρόσδεκτη για εκείνους που έχουν κληθεί για λόγους αλληλεγγύης να μην κάνουν
τίποτα και να παραμείνουν σε απόσταση από το μέτωπο της μάχης. Αυτή η υποχρεωτική
νηστεία, αυτό το κοσμικό και ρεπουμλπικανικό Ραμαζάνι μπορεί να είναι μια καλή
ευκαιρία για να αναλογιστούν τι είναι σημαντικό και τι είναι κοροϊδία…
Είναι σαν να μπορούσε η παρέμβαση
του ιού να αποτελέσει μία πρόβα νυφικού για την επόμενη κρίση, εκείνη στην
οποία ο αναπροσανατολισμός των συνθηκών διαβίωσης θα αποτελέσει πρόκληση για
όλους μας, όπως και όλες οι λεπτομέρειες της καθημερινής ύπαρξης που θα πρέπει
να μάθουμε να οργανώνουμε προσεκτικά. Κάνω την υπόθεση, όπως και πολλοί άλλοι,
ότι η κρίση της υγείας μάς προετοιμάζει, μας προκαλεί, μας υποκινεί να
προετοιμαστούμε για την αλλαγή του κλίματος. Αυτή η υπόθεση δεν έχει
ακόμη ελεγχθεί.
Αυτό που επιτρέπει στις δύο κρίσεις να εμφανιστούν διαδοχικά είναι η ξαφνική και οδυνηρή συνειδητοποίηση ότι ο κλασικός ορισμός της κοινωνίας -οι άνθρωποι μεταξύ τους- δεν έχει νόημα. Η κατάσταση της κοινωνίας εξαρτάται κάθε στιγμή από τις σχέσεις μεταξύ πολλών παραγόντων, οι περισσότεροι από τους οποίους δεν έχουν ανθρώπινες μορφές. Αυτό ισχύει για τα μικρόβια -όπως γνωρίζουμε από τον Pasteur- αλλά και για το διαδίκτυο, τον νόμο, την οργάνωση των νοσοκομείων, την υλικοτεχνική υποστήριξη του κράτους, καθώς και το κλίμα. Και, φυσικά, παρά τον θόρυβο που περιβάλλει μια «κατάσταση πολέμου» κατά του ιού, αυτός είναι ένας μόνο σύνδεσμος σε μια αλυσίδα όπου η διαχείριση αποθεμάτων μασκών ή τεστ, η ρύθμιση των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας, οι πολιτικές συνήθειες, οι χειρονομίες αλληλεγγύης, μετρούν ακριβώς το ίδιο στον καθορισμό του βαθμού λοιμογόνου δράσης του μολυσματικού παράγοντα.
Κλειστά σχολεία: τα μαθήματα του ιού (και κάποιες ιδέες για τους γονείς)
Του Philippe Meirieu*
Ο Φιλίπ Μεριέ είναι διαπρεπής γάλλος παιδαγωγός, καθηγητής των Επιστημών της αγωγής στο Πανεπιστήμιο Lumière της Λυών. Χαίρει μεγάλης εκτίμησης στο διεθνή χώρο και η προσωπική του ιστοσελίδα https://www.meirieu.com είναι ένας πραγματικός θησαυρός για τους/τις εκπαιδευτικούς που γνωρίζουν γαλλικά. Η παιδαγωγική ομάδα «το Σκασιαρχείο» έχει την τιμή να συνεργάζεται μαζί του: έχει μεταφράσει κείμενά του και έχει υποτιτλίσει (σε συνεργασία με το Φεστιβάλ κινηματογράφου Ολυμπίας) 4 εξαιρετικές παιδαγωγικές ταινίες μικρού μήκους («Σελεστέν Φρενέ», «Φερνάν Ουρί», «Γιάνους Κόρτσακ», «Αντόν Μακαρένκο») που αξιοποιήθηκαν πολλαπλά. Το (πολύ πρόσφατο) κείμενό του που ακολουθεί δημοσιεύεται στα ελληνικά με την άδεια του. Γράφτηκε για τη Γαλλία αλλά διατηρεί την αξία του και για τη δική μας πραγματικότητα. Απευθύνεται στους γονείς, τώρα που τα σχολεία δεν λειτουργούν και τα παιδιά βρίσκονται κλεισμένα στα σπίτια τους. Με αφορμή τη σημερινή έκτακτη κατάσταση αναπτύσσει έναν καίριο παιδαγωγικό προβληματισμό και προτείνει ορισμένες γενικές κατευθύνσεις για τη δουλειά στο σπίτι, χρήσιμες για εκπαιδευτικούς και γονείς.
Χ.Π.
******
«Το κλείσιμο των σχολείων και των πανεπιστημίων για ένα απροσδιόριστο χρονικό διάστημα επιβάλλεται για λόγους δημόσιας υγείας. Το Υπουργείο Παιδείας λέει ότι είχε προνοήσει γι’ αυτή την κατάσταση, αλλά τα προβλήματα είναι σίγουρα πολλά. Οι εκπαιδευτικοί της Β΄/βαθμιας εκπαίδευσης κλήθηκαν να οργανώσουν όσο γίνεται καλύτερα με τα διαθέσιμα ψηφιακά εργαλεία τα μαθήματα εξ αποστάσεως και την παρακολούθηση των μαθητών/μαθητριών τους.
Τα πράγματα θα είναι πιο μπερδεμένα για το δημοτικό ενώ για το νηπιαγωγείο φαίνεται πολύ δύσκολο να εξασφαλιστεί με τη βοήθεια των ψηφιακών μέσων η «παιδαγωγική συνέχεια» για την οποία μας μιλούν…
Η Εκκλησία άνευ της Ευχαριστίας δεν είναι πλέον Εκκλησία
Συνέντευξη του Μητροπ. Περγάμου Ιωάννη – Μετάφραση από τα αγγλικά: Παναγιώτης Γ. Παύλος
Μια (τηλεφωνική) συνομιλία
με τον Μητροπολίτη Περγάμου κ. Ιωάννη Ζηζιούλα* (23 Μαρτίου 2020)
Σεβασμιώτατε, θα θέλαμε να
ακούσουμε τις απόψεις σας για την τρέχουσα κατάσταση, καθώς η θεολογία σας
διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στις παρούσες περιστάσεις.
Η θεολογία μου, δυστυχώς, δεν μπορεί
να εφαρμοστεί. Στην Ελλάδα έχουν ήδη κλείσει τις εκκλησίες και η Θεία
Λειτουργία δεν τελείται. Τελείται στην Σερβία;
Λαμβάνοντας υπ᾽ όψιν την
απόφαση της κυβέρνησης να περιορίζεται ο αριθμός των ανθρώπων σε κάθε ορισμένο
τόπο, καθώς επίσης και το ζήτημα της απαγόρευσης της κυκλοφορίας και της
διατήρησης αποστάσεων, η πιο πρόσφατη απόφαση του Πατριάρχη Ειρηναίου είναι οι
ακολουθίες να τελούνται στους ναούς, αλλά όχι με περισσότερους από πέντε
ανθρώπους.
Αυτό είναι αποδεκτό.
Στην Αμερική αποφασίστηκε ότι ο
ιερέας, ο ψάλτης και ο βοηθός στο ιερό, να είναι παρόντες, προκειμένου να
τελείται η Θεία Λειτουργία, ούτως ώστε να μπορούν να υπάρχουν τα άγια μυστήρια,
για να μεταλαμβάνει ο κόσμος. Τί σκέπτεστε επ᾽ αυτού;
Κατ᾽ εμέ, η
Εκκλησία άνευ της Θείας Ευχαριστίας δεν είναι πλέον Εκκλησία. Από την άλλη
μεριά, ο κίνδυνος μετάδοσης αυτού του ιού στους άλλους μας επιβάλλει την ανάγκη
να κάνουμε οτιδήποτε είναι απαραίτητο, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει το κλείσιμο
της Εκκλησίας. Η Ελληνική Κυβέρνηση έχει λάβει δραστικά μέτρα εξαιτίας του πολύ
σημαντικού εν εξελίξει ζητήματος.
Πολλοί έχουν θέσει το ερώτημα: Τί
λέει ο Ιωάννης Ζηζιούλας; Καθώς ο καθένας γνωρίζει ότι είχατε κάποτε πει ότι
εντός της Ορθοδοξίας δεν υφίσταται ῾῾ιδιωτική᾽᾽Λειτουργία.
Η Λειτουργία υπό τις παρούσες συνθήκες θα τελείται για να ζήσει ο κόσμος. Ο ιερέας θα την τελέσει προκειμένου να επιτραπεί στους ανθρώπους να λάβουν την Θεία Κοινωνία. Ας μην λησμονούμε, η Λειτουργία τελείται ῾῾ὑπὲρ τῶν δι᾽ εὐλόγους αἰτίας ἀποληφθέντων᾽᾽.