ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ  ΙΖ΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΤΘ, της Χαναναίας,

ΜΤΘ ιε΄, 21-28**, 17-02-2013

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«ω γύναι, μεγάλη σου η πίστις, γενηθήτω σοι ως θέλεις», Μτθ ιε΄, 28.

Όλα όσα γεγονότα συμβαίνουν στον πλανήτη Γη, είτε είναι φυσικά φαινόμενα, είτε είναι θαύματα ή παραβολές, είναι μηνύματα  (sms). Τα στέλνει ο Χριστός στους ανθρώπους, και μας καλεί να τα ανοίξουμε, για το καλό μας.

H σημερινή περικοπή αναφέρεται στις σχέσεις των γονέων με τα παιδιά, δηλ. πώς οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά τους να βγουν στην κοινωνία χωρίς να παγιδευτούν. Μας παρουσιάζει στο πρόσωπο μιας γυναίκας, τα τρία απαραίτητα εφόδια (όπλα), με τα οποία πρέπει να είναι εφοδιασμένοι οι γονείς και ιδίως οι μητέρες, για να εκτελέσουν με επιτυχία την αποστολή τους. Και αυτά είναι:

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ στην ΙΣΤ ΚΥΡΙΑΚΗ, του Μτθ, των 10 ΤΑΛΑΝΤΩΝ,

Μτθ ΚΕ, 14-30**, 10-2-2013 

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«Και ω μεν  έδωκε πέντε τάλαντα, ω δε δύο, ω δε εν, εκάστω κατά την ιδίαν δύναμιν», Μτθ.κε΄15.

Είναι η τελευταία παραβολή που είπε ο Κύριος γιατί αμέσως μετά ξεκίνησε η διαδικασία του Ιουδαϊκού Πάσχα και της σταυρώσεως.  Με την παραβολή αυτή: θέλησε να μας δείξει τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να  ζούμε στην παρούσα ζωή, για μας εύρει έτοιμους να Τον υποδεχθούμε όταν επιστρέψει την Ημέρα της Δευτέρας  Παρουσίας.  Δηλαδή, ότι δεν αρκεί να μας εύρει μόνον προνοητικούς και φρόνιμους, αλλά και δραστήριους και επιμελείς επειδή θάρθει  σαν ένας άνθρωπος που προκειμένου να αποδημήσει, κάλεσε τους  δούλους του και παρέδωκεν σ΄αυτούς τα υπάρχοντα του: «και ώ μέν έδωκε πέντε τάλαντα, ώ δε δύο, ώ δε εν,εκάστω κατά την ιδίαν δύναμιν», με την υποχρέωσιν να ζητήσει εν καιρώ από αυτούς λογαριασμό περί της διαχειρίσεως αυτών και απεδήμησεν ευθέως.

Τι είναι το τάλαντον

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΖΑΚΧΑΙΟΥ, ΙΕ΄ΛΟΥΚΑ, (ΛΚ, ΙΘ, 1-10**, 22-01-2012).

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«Σήμερον σωτηρία τώ οίκω τούτω εγένετο…», Λκ΄, ιθ, 10.

Σήμερα ο Χριστός πραγματεύεται την σωτηρία του ανθρώπου. Δηλ. ο Χριστός  δεν θέλει στην Βασιλεία του ανθρώπους ανάπηρους, χαλασμένους, διαλυμένους.

Και τούτο γιατί σωτηρία θα πει ολοκλήρωση (σώος=ολόκληρος ), γι’ αυτό το τονίζει στο τέλος: «Σήμερον σωτηρία τώ οίκω τούτω εγένετο».

Ο Ζακχαίος ήταν ένας κοσμικός της Ιουδαϊκής κοινωνίας. Ήταν ένας ειδωλολάτρης με καπέλο ιουδαϊκό, όπως και οι Φαρισαίοι, δηλ. στην θεωρία Ιουδαίος και στην πράξη ειδωλολάτρης. Δηλαδή ένας κάτοικος της Iεριχούς, κοσμικά καταξιωμένος, αλλά χωρίς ηθικές αναστολές. Όπως είμαστε δυστυχώς οι περισσότεροι από μας, ειδωλολάτρες με καπέλο χριστιανικό.

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ, ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ – θεραπεία τυφλού στην Ιεριχώ, 23-01-2011

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

 «Και εβόησεν λέγων. Ιησού υιέ Δαυίδ, ελέησόν με. Και οι προάγοντες επετίμων αυτώ ίνα σιωπήσει. Αυτός δε πολλώ μάλλον έκραζεν. Υιέ Δαυίδ ελέησόν με», Λκ ιδ΄, 38-39.

Τυφλός λοιπόν και ο Βαρτίμαιος, όπως όλοι μας, μόνο που αυτός είχε την σωματική και όχι την πνευματική τύφλωση. Δεν έβλεπε με τα μάτια του σώματος, αλλά έβλεπε με τα μάτια της ψυχής.  (Το όνομά του το αναφέρει ο  Μάρκος).

Πολλοί νομίζουμε ότι το κυριότερο είναι τα μάτια του σώματος, αλλά  όταν είσαι πνευματικά τυφλός τα σωματικά μάτια δεν πρόκειται να σε ωφελήσουν. Μπορεί και να σε καταστρέψουν! Είδε λοιπόν τον Χριστό και κατάλαβε ότι ήταν η  ευκαιρία της ζωής  του, γι αυτό και το πέτυχε, (την άρπαξε από τα μαλλιά). Τι πέτυχε; Ό,τι ζητούσε, το έλαβε ο Βαρτίμαιος. Ήθελε το φως του, γιατί είχε γιαυτόν μεγάλη σημασία (δεν ήταν εκ γενετής τυφλός).

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΩΝ 10 ΛΕΠΡΩΝ, ΙΒ΄ ΛΟΥΚΑ,

15-01-2012, ΛΚ., ΙΖ, 12-19

Του (+) π..Νικόλαου Φαναριώτη*

Και εγένετο εν τω υπάγειν αυτούς εκαθαρίσθησαν, ΛΚ., ΙΖ, 4**

Πριν μπούμε στο θέμα, για να μπορέσουμε να συνεννοηθούμε, θα δεχθούμε:

1) Ότι η σωματική λέπρα ήταν αρρώστια χειρότερη από το ΕΙΤΖ. Αθεράπευτη μέχρι το 1941 που ανακαλύφθηκαν οι σουλφαμίδες και

2) Η ψυχική λέπρα που είναι η αμαρτία, έχει αναβαθμιστεί εντυπωσιακά, και ότι όλοι οι άνθρωποι είμαστε ψυχικά λεπροί σε διάφορα στάδια, από το πρώτο που είναι η καταλαλιά, μέχρι το τελευταίο, που είναι η αχαριστία.

Αν δεν δεχθούμε αυτό δεν έχει νόημα να συνεχίσουμε στο θέμα μας, μια και δεν υπάρχει πρόβλημα, αφού η σωματική λέπρα έχει εξαφανισθεί από το 1941. Γιατί όμως με τόση επιμονή να παρουσιάζει η εκκλησία το θέμα της λέπρας; Γιατί πρέπει να φθάσουμε στο Πάσχα καθαροί. Γι αυτό και η εκκλησία μας προσαρμόζει έτσι την σειράν των Κυριακοδρομίων, ώστε αμέσως μετά τα Φώτα μπαίνει η Κυριακή των δέκα Λεπρών (ΙΒ΄ Λουκά).

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ, 08-01-2012, ΜΤΘ, Δ΄, 12-17

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

                         «Και τοις καθημένοις εν χώρα και σκιά θανάτου,  Φως ανέτειλεν αυτοίς». 

Μτθ., Δ΄, 16.**

Μιλάει για μια χώρα που την πλακώνει η σκιά του θανάτου από τη μια μεριά και από την άλλη για ένα φως Μέγα, που ανέτειλε επάνω από αυτήν, Ησαϊας, ΜΒ΄, 7. Χώρα θανάτου είναι μια χώρα που προσεβλήθη από θανατερή επιδημία (πνεύμα Εϊτζ), για την οποία δεν υπάρχει φάρμακο, ούτε εμβόλιο. Η χώρα αυτή είναι ολόκληρη η πρώην Χριστιανική ανθρωπότης, και όχι μόνο, και ο θανάσιμος ιός είναι η ειδωλολατρία. Και Φως μέγα είναι ο Χριστός. Με την δημόσια ανάδειξη του Χριστού, φωτίστηκε ο κόσμος.

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ  ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ, 02-01-2011,  ΜΡΚ. Α. 1-8.

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

Αρχή του ευαγγελίου Ιησού Χριστού  Υιού του Θεού. Ως γέγραπται  εν τοις προφήταις. Μαρκ., Α΄ 1,2.**

Μετά την Χριστού Γέννησιν, βρισκόμαστε στη χριστιανική επικράτεια δηλ. στο προγεφύρωμα που άνοιξε το Πνεύμα το Άγιο μέσα στο διαβολικό κατεστημένο, που είχε επιβάλει ο κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, ο διάβολος σε όλη τη Γη, δηλ. βρισκόμαστε στην αρχή του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού, Υιού του Θεού.

Λένε ότι το Ευαγγέλιον είναι ο Καταστατικός χάρτης του Χριστιανισμού -το Σύνταγμα των Χριστιανών- το Μανιφέστο της Χριστιανικής  ιδεολογίας. Εδώ όμως βλέπουμε ότι Αρχή  του ευαγγελίου δεν είναι ένας πρόλογος ενός βιβλίου, αλλά ένας  άνθρωπος, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής.

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ, 18-12-2011, ΜΤΘ. Α΄, 1-25

(+) Του π. Νικολάου Φαναριώτη*

«Ο Πατήρ ηυδόκησεν, ο Λόγος σάρξ  εγένετο και η Παρθένος έτεκεν Θεόν ενανθρωπήσαντα».

Τριαδική  υπόστασις και Χριστούγεννα.

Λίγες μέρες μας χωρίζουν από την Μεγάλη γιορτή, που κατά τον Χρυσόστομο είναι η μητρόπολις των εορτών. Γι’ αυτό αντί των προφητειών (της Κυριακής), θα μπούμε κατευθείαν στο νόημα και στη χαρά τής ημέρας. Γιατί βέβαια η χαρά των Χριστουγέννων δεν είναι θέμα γαλοπούλας (Μεξικό), ρεβεγιόν (Δύση) ή δένδρου (Βαυαροί), ούτε πολυφαγίας η πολυποσίας, (που και αυτά χρειάζονται), αλλά στο πλαίσιο (χωρίς αμαρτίας) της εορτής. Για την χαρά των Χριστουγέννων χρειάζεται πίστις.

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ  ΙΑ΄ΚΥΡΙΑΚΗ  ΤΟΥ  ΛΟΥΚΑ – Η  παραβολή  του μεγάλου  Δείπνου, 11-12-2011, Λκ.ιδ΄16-24     

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«Άνθρωπος  τις εποίησε  δείπνον μέγα και εκάλεσε πολλούς», Λκ.ιδ΄16**

Δυο παραβολές είπε ο Χριστός για το τραπέζι χαράς που έστρωσε ο Θεός πατέρας εδώ στη γη  για να γιορτάσει τον γιο του. Το πρώτο τραπέζι είναι το άριστον, δηλ. το μεσημεριανό τραπέζι των βασιλικών γάμων: «ωμοιώθη η βασιλεία των ουρανών ανθρώπω βασιλεί όστις εποίησε γάμους τώ υιώ αυτού», Μτθ. Κβ΄, 2. Οι γάμοι συμβολίζουν την είσοδον του Πρωτοτόκου εις την οικουμένην διά της ενανθρωπίσεως.

Το άλλο τραπέζι είναι το δείπνον δηλ. το, βραδινό τραπέζι, όπου συμβολίζεται η είσοδος του ενανθρωπήσαντος  Υιού του Θεού εις την Βασιλείαν των ουρανών και μαζί με αυτόν και ημών, δια μέσου της Θείας Κοινωνίας.

Όπως θα δούμε παρακάτω, και στην μια περίπτωση και στην άλλη, η πλειοψηφία της ανθρωπότητας, προτίμησε την αποστασία και την Παγκοσμιοποίηση, περιφρονώντας το βασιλικό τραπέζι της ζωής της εκκλησίας από τη μια, και το  Μεγάλο Δείπνο της βασιλείας των ουρανών  από την άλλη. Ας δούμε την σημερινή παραβολή.

Συνέχεια →

OMIΛΙΑ εις την ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ΛΟΥΚΑ – Η συγκύπτουσα στην Συναγωγή, 04-12-2011, ΛΚ ΙΓ΄, 10-17

Του (+) Νικολάου Φαναριώτη*

«ήν διδάσκων εν μιά των συναγωγών εν τοις σάββασιν»,

Λουκ. ιγ΄ 10**

Η συναγωγή

Το σκηνικό εκτυλίσσεται σε μια συναγωγή των Εβραίων, το Σάββατο. Η δύναμις των Εβραίων διαχρονικά οφείλεται στην θρησκευτική ζωή τους  και το κέντρον ήταν και είναι η συναγωγή. Απαγορευόταν κάθε εργασία, κάθε οδοιπορία, κάθε μετακίνηση πέραν των 6 σταδίων (1392 m.) από της συναγωγής. Κάθε πόλις και χωρίον είχε την συναγωγή του, (ενώ ο ναός ήταν ένας).

Συνέχεια →