ΟΜΙΛΙΑ στην Ε΄ ΚΥΡΙΑΚΗ των ΝΗΣΤΕΙΩΝ, Μρκ ι΄, 32-45**, 21-4-2013 

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«ουκ οίδατε τι αιτείσθε», Μρκ. ι, 38.

Η ξύλινη σοκολάτα

Ένα παιδάκι 2-3 ετών έκλαιγε σπαρακτικά και χτυπιόταν μπροστά σε μια βιτρίνα ενός  ζαχαροπλαστείου. Αιτία μια υπερμεγέθης ξύλινη σοκολάτα καλοβαλμένη και προκλητική. Η μαμά εξηγούσε… Τίποτα… Τότε ο ζαχαροπλάστης δέχτηκε να την πουλήσει για να λήξη το θέμα. Το κόστος; Δύο δόντια του μικρού που πετάχτηκαν έξω, όταν άρπαξε και δάγκωσε με μανία την ξύλινη σοκολάτα. Θα πει βέβαια κανείς: Αυτά είναι παιδιάστικα καμώματα, τα παιδιά δεν ξέρουνε τι γυρεύουνε, δεν ξέρουνε τι ζητάνε. Και  είναι φυσικό λόγω ανωριμότητας και λόγω ελλείψεως πείρας.

Εμείς όμως  οι «μεγάλοι» ξέρουμε τι γυρεύουμε; Ξέρουμε τι ζητάμε; Δυστυχώς και σε μας το «φαινόμενο της ξύλινης σοκολάτας» είναι συνηθισμένο στην εποχή μας, για παιδιά 2—82 ετών, με αντίστοιχα αποτελέσματα ή και χειρότερα:

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ στην Δ΄ ΚΥΡΙΑΚΗ των ΝΗΣΤΕΙΩΝ,

Μρκ, θ΄, 17-31,** 14-04-2013

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«Τούτο το γένος εν ουδενί δύναται εξελθείν, ει μη εν προσευχή και νηστεία»,  Μρκ.θ 29.

Το επεισόδιο συνέβη όταν ο Χριστός ήταν επάνω εις το όρος Θαβώρ μαζί με τους τρείς μαθητές, και οι υπόλοιποι εννέα τον περίμεναν στους πρόποδες. Τότε ένας πατέρας έφερε τον υιόν του -που εδαιμονίζετο- στους εννέα, για να τον θεραπεύσουν. Οι μαθηταί απέτυχαν, και αυτό τους προβλημάτισε… Ήταν η πρώτη αποτυχία της πρωτόγονης Χριστιανικής Παιδείας χωρίς τον Χριστό. Ήλθε στη συνέχεια ο Χριστός και αφ’ ενός θεράπευσε τον νέον και αφ’ ετέρου τους εξήγησε τον λόγο της αποτυχίας τους.

Αποτυχία της παιδείας

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ στη Γ΄ΚΥΡΙΑΚΗ των ΝΗΣΤΕΙΩΝ, της ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ, 07-04-2013, Μρκ η΄ 34-θ΄1**

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«Ός  γάρ αν επαισχυνθεί με και τους εμούς  λόγους εν τη γενεά ταύτη τη μοιχαλίδι και αμαρτωλώ, και ο υιός του ανθρώπου επαισχυνθήσεται αυτόν, όταν έλθει εν τη δόξη του πατρός αυτού μετά των αγγέλων των Αγίων», Μρκ, η΄38.                                                                                                               

Τι προβάλει η εκκλησία

Το σημείο του σταυρού, χωρίς τον εσταυρωμένο. Ως όπλον, πλήρες δυναμικό.  Αποτελεσματικό.

Πως πρέπει να γίνεται.

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ Β΄ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ,

ΜΡΚ, β΄, 1-12,** 31-03-2013

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«Θάρσει τέκνον, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου», Μτθ, θ΄, 2.

Η σημερινή περικοπή παρουσιάζει έναν παραλυτικό που τον σήκωναν 4 και τον κατέβασαν από την στέγη της οικίας μπροστά στον Χριστό. Στο θαύμα της θεραπείας του, ο Χριστός προτάσσει την παρουσία της συνειδήσεως με την φράση «θάρσει τέκνον (έχε θάρρος παιδί μου), αφέωνταί σοι αι  αμαρτίαι σου».

Την παρουσία της συνειδήσεως επισημαίνει και η εκκλησία μας στην θεραπεία του  παραλυτικού. Που επισημαίνει ότι μέγας  φόβος  τον  κατείχε, διότι η συνείδηση του τον πληροφορούσε, και πολύ σωστά, ότι οι αμαρτίες του θα εγίνοντο εμπόδιο στην θεραπεία του.

Τι είναι η συνείδηση

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, Ιω., α΄, 44-52**, 04-03-2012

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«Την άχραντoν εικόνα σου προσκυνούμε  Αγαθέ…»,

Τροπάριο Εορτής.

Δύο είναι οι θανάσιμοι εχθροί της εκκλησίας του Χριστού, δηλ. της Ορθοδοξίας: Η ειδωλολατρία (υλισμός) και ο ιδεαλισμός, που είναι φανερός ή κρυμμένος σατανισμός. Και οι δυο συγκρούστηκαν με την Ορθοδοξία και νικήθηκαν κατά κράτος,  ο ένας, ο υλισμός, το 313 μ.Χ. με το διάταγμα των Μεδιολάνων (Μέγας Κωνσταντίνος), και ο άλλος, ο ιδεαλισμός το 842 μ.Χ. με την αναστύλωσιν των Αγίων Εικόνων, (Εικονομαχία, επί Θεοδώρας Αυτοκράτειρας  και  Μεθοδίου του Πατριάρχου).

Η εικονομαχία άρχισε το 726 -730 μ.Χ.. Ο Λέων ο Ίσαυρος λησμόνησε ότι οι εικόνες ήταν τα βιβλία των αγραμμάτων, ότι ο άνθρωπος θα έχει πάντοτε ανάγκην των υλικών συμβόλων και η κατάχρησις δεν αίρει την νουνεχή χρήσιν: «πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι».

Συνέχεια →

Οι μετανάστες και οι ανεπαρκείς

Του Νικήτα Χιωτίνη*

«Αδυνατούμε να κατανοήσουμε την αλλαγή που εντάσσεται σε αυτό που καλούμε παγκοσμιοποίηση. Δεν μπορούμε όχι μόνο να ελέγξουμε ή να  προβλέψουμε, αλλά ούτε καν να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειές της… Η πατρίδα μας βρίσκεται σε αδιέξοδο. Οι πολιτικοί μας, όλων των κομματικών σχηματισμών, διακηρύττουν  την ανικανότητά τους… Έχουμε παραδοθεί στα κεντρικά διευθυντήρια της Ευρώπης, διευθυντήρια που ήδη διασπώνται σε φατρίες που αντιμάχονται μεταξύ τους…». [1].

Αν δούμε την ιστορική εξέλιξη της ανθρωπότητας πάνω στον πλανήτη μας, θα διαπιστώσουμε μια αυτο-οργάνωσή της –όπως θα έλεγε ο Καστοριάδης- από την οποία προκύπτει η θετικού προσήμου εξέλιξή της. Αυτή βέβαια η αυτo-οργάνωση περιλαμβάνει πολέμους, βιαιότητες και όλα τα παράλογα, με τα οποία ξεκίνησε ως βιολογικώς και ψυχολογικώς συνυφασμένη με αυτά η ανθρώπινη ύπαρξη, παράλογα τα οποία θέλουμε να ελπίζουμε πως ο πολιτισμός εξαλείφει, αναβιβάζοντάς την σε ανώτερα επίπεδα.

Σε αυτήν την αυτο-οργάνωση οφείλουμε να εντάξουμε και τις μεταναστεύσεις, από την εξάπλωση των Ελλήνων σε όλο το μήκος των παραλίων της Μεσογείου, μέχρι τη δημιουργία του σύγχρονου Αμερικανικού κράτους (ΗΠΑ). Για να έρθουμε στα καθ’ ημάς, ευεργετική (win-win) απεδείχθη η πρόσφατη μετανάστευση Αλβανών στο έδαφος του σημερινού ελληνικού κράτους.

Συνέχεια →

OMIΛΙΑ στην ΚΥΡΙΑΚΗ της ΤΥΡΙΝΗΣ, Μτθ, στ΄, 14-21**, 17-03-2013  

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«…Τη αυτή ημέρα ανάμνησιν ποιούμεθα της από του Παραδείσου της τρυφής εξορίας του πρωτόπλαστου Αδάμ», (Συναξάριο του Τριωδίου).

Εάν αυτό, δηλαδή την εξορία των  προγόνων μας από τον Παράδεισο, την θεωρούμε αιτία χαράς και ξεφαντώματος, τότε μοιάζουμε με τον σαλίγκαρο, που όταν ψήνεται στα κάρβουνα τραγουδάει, τότε είμαστε  άξιοι της τύχης μας. Ας είναι. Σήμερα η εκκλησία κάνει ανάμνηση νηστείας και όχι τελευταίας αποκριάς!! Η ιδιότυπη αυτή νηστεία, είναι εντολή προσωπική  του Θεού προς τον Αδάμ και είναι νηστεία προ της πτώσεως των Πρωτόπλαστων. Και κατά τον Μ. Βασίλειον «το ου φάγεσθε, νηστείας εστίν εντολή».  

Το περιστατικό έχει ως εξής: 

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ, ΜΤΘ, κε΄, 31-46**, 10-03-2013

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«Δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην

υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου», Μτθ, κε΄, 34.

Όταν ο άνθρωπος πρόκειται να μεταναστεύσει σε άγνωστη χώρα, εθελοντικά η υποχρεωτικά, αν είναι νουνεχής, θα φροντίσει να μάθει τρία βασικά πράγματα:

1^ον: πότε θα γίνει αυτό,

2^ον: πού θα πάει, και

3^ον: ποιους θα συναντήσει εκεί.

Και επειδή η κοινή μοίρα όλων μας είναι η μετανάστευση, και όχι μόνον των οικονομικών μεταναστών, θα πρέπει να αρχίσουμε -αν δεν αρχίσαμε ήδη- να σκεφτόμαστε σοβαρά πάνω σε αυτά τα ζητήματα.

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ, ΛΚ ιε, 11-32, 12-2-2012

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

 «Χαρά γίνεται ενώπιον των αγγέλων του Θεού, επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι».

Αυτή είναι η παραβολή μέσα στην οποία ο Χριστός έκλεισε όλη την μοίρα της πεσμένης και άρρωστης ανθρωπότητας από καταβολής κόσμου και που την ζούμε και στις ημέρες μας.

Το σκηνικό: ένα υποστατικό (αγρόκτημα) της εποχής, που κατοικούσε ένας κτηματίας  με την οικογένεια του και το προσωπικό (μισθίους). Όταν ήταν μικρά τα 2 παιδιά της οικογένειας  η ζωή στο σπίτι  κυλούσε ήρεμα και ευτυχισμένα.

Η οικουμένη είναι το υποστατικό που ο Θεός έκτισε για τον άνθρωπο

Συνέχεια →

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ Ις ΛΟΥΚΑ – ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ,

ΛΚ, ιη, 10-14**, 05-02-2012

Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*

«Είπε δε την παραβολήν τούτην προς τους πεποιθότας, εφ’  εαυτοίς  ότι εισίν δίκαιοι

και εξουθενούντας τους λοιπούς», ΛΚ ιη, 9

Όποιος ανήκει στην κατηγορία αυτή, δηλ. που πιστεύουν ότι είναι δίκαιοι και κουτσομπολεύουν  τους λοιπούς, ας προσέξει την παραβολή, εάν όχι ας μην ασχολείται.

«Άνθρωποι δυο ανέβηκαν εις το ιερόν, προσεύξασθαι». Και οι δυό πήγαν να προσευχηθούν, ο ένας Φαρισαίος και ο άλλος Τελώνης. Φαρισαίος θα πει  καθαρός, άμωμος, αποκεκομμένος από την αμαρτία. Τελώνης θα πει: ό,τι το ακάθαρτο, ό,τι το άδικο, ό,τι το παράνομο. Γι’ αυτό  όταν άκουαν την λέξιν Τελώνης οι Φαρισαίοι, τον είχαν για τα τάρταρα. «Παρά αμαρτωλώ ανδρί εισήλθε καταλύσαι», ΛΚ. Ιθ, 7.

Εκ πρώτης λοιπόν όψεως βλέπεις τώρα δυο ανθρώπους και πάνε να ανεβούν στο ιερό.  Ανέβαιναν λοιπόν, κάθισε τώρα απ’ έξω και κάνε ρεπορτάζ. Ποιος είναι ο ένας; Ο τελώνης!  βρε που πάει; Δεν φοβάται μήπως πέσει κανένας πολυέλαιος και τον πλακώσει; Μα δεν ντρέπεται ο παλιάνθρωπος; Και ποιος είναι ο άλλος; Ο Φαρισαίος, αυτός μάλιστα να πάει, είναι άγιος άνθρωπος. Έτσι βλέπουμε εμείς, απ’ έξω… Εμείς βλέπουμε αγιασμένους και μη αγιασμένους, εμείς με τα δικά μας τα μάτια. Ας είναι…

Παρουσιάζει λοιπόν τα σκηνικά τώρα μέσα

Συνέχεια →