17 Νοέμβρη σήμερα, μια καλημέρα

Του Γιάννη Ποταμιάνου*

17 Νοέμβρη σήμερα

κι η σκέψη μου σ’ όσους κράτησαν

στιλπνό το μέταλλο

και το κρατούν ακόμα ανοξείδωτο

σε πείσμα των καιρών

Συνέχεια →

Μια μεγάλη πολιτική πρόκληση που ζητά απάντηση

Του Δημήτρη Μπελαντή*

Το προληπτικό κλείσιμο του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου και ιδίως της Νομικής Σχολής καθώς επίσης και του Οικονομικού Πανεπιστημίου (Α.Σ.Ο.ΕΕ.) κατά τις μέρες του γιορτασμού του Πολυτεχνείου από τις πανεπιστημιακές αρχές, η βία κατά των φοιτητών και ουσιαστικά η κραυγαλέα συνέχιση ενός πανεπιστημιακού λοκ άουτ που ξεκίνησε με τις πρόσφατες ενέργειες του Πρυτάνεως του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου κ. Φορτσάκη, συνιστούν πρωτοφανή πολιτική πρόκληση για την μεταδικτατορική περίοδο στην Ελλάδα. Ουσιαστικά, το τωρινό κλείσιμο του πανεπιστημίου πάνω στον γιορτασμό του Πολυτεχνείου και η περιφρούρησή του από τα ΜΑΤ μας λέει ότι οι φοιτητές δεν δικαιούνται να γιορτάσουν την επέτειο του φοιτητικού και εργατικού-λαϊκού ξεσηκωμού με τον τρόπο που αυτοί προκρίνουν, ότι οι σχολές ανήκουν στην αστυνομοκρατία και στις ειδικές δυνάμεις της, που μόνο αυτές εκφράζουν το πνεύμα του γιορτασμού, που μόνο αυτές «δικαιώνουν» με την παρουσία τους την γιορτή της δημοκρατίας.

Συνέχεια →

Το οικονομικό «θαύμα» της χούντας με ονόματα και αριθμούς!

Του Χρήστου Τσαντή*

Η φαυλοκρατία πήρε τις μεγαλύτερες διαστάσεις από γεννήσεως του ελληνικού κράτους, στα χρόνια της χούντας.

Ο δικτάτορας Γ. Παπαδόπουλος ξεκίνησε το 1967 με μηναίο εισόδημα 7.900 δραχμές κι έφτασε να εισπράττει φανερά, σύμφωνα με τα στοιχεία της δήλωσής του, 4.309.631 δραχμές, έχοντας αποκτήσει παράλληλα τρία πολυτελή διαμερίσματα και μία βίλλα στο Λαγονήσι! Υπενθυμίζουμε, έτσι για να υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης, πως το μεροκάματο των μισθωτών ήταν 135 δραχμές!

Συνέχεια →

Υπήρχαν νεκροί στο Πολυτεχνείο;

Του Νίκου Μπογιόπουλου*

 Ο υποφυρερίσκος της Χρυσής Αυγής,

 ο Παπάς, με τη σημαία του…

 Κάποτε ρώτησαν τον Γκέμπελς αν υπήρχαν κρεματόρια κι αν οι ναζί είχαν επιδοθεί στην εξολόθρευση των Εβραίων. Κι εκείνος απάντησε: «Αδύνατον, αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα το γνώριζα»! Η ιστορία του γκεμπελισμού είναι επομένως παλιότερη των αποβρασμάτων που την υπηρετούν. Η διαφορά πλέον είναι ότι ο γκεμπελισμός πέραν των παλιών μεθόδων, αξιοποιεί και νέες μορφές διάχυσής του, όπως για παράδειγμα αυτός ο παράλληλος και συχνά ανεξέλεγκτος κόσμος του διαδικτύου.

Συνέχεια →

Να μην ασπρίσει ο καναπές…

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

Ο μετροπόντικας της ιστορίας

σκάβει και ξανασκάβει.

Έχει ενώσει πριν σαράντα χρόνια

Πολυτεχνείο και Νομική.

Η ζωή στο έδαφος σπαρταράει,  

στης μεταπολίτευσης τα άλση,

πρώιμης και όψιμης καλέ,

στο όραμα, στο όνειρο, στον ύπνο.

  Συνέχεια →

Διομήδη, έμαθα ότι ΖΕΙΣ

Της Νίνας Γεωργιάδου

 Αγαπημένε μου Διομήδη,

Επανέρχομαι με μια δεύτερη επιστολή διότι έχω μείνει εμβρόντητη!

Διαβάζω και ξαναδιαβάζω το πόρισμα του Τσεβά για τους νεκρούς του Πολυτεχνείου, βλέπω το όνομά σου ανάμεσα σε τόσα άλλα κι όμως μαθαίνω πως δεν είσαι νεκρός. Πώς μπόρεσες να συμβάλεις σ’ αυτή την ιστορική παραχάραξη;

Δεν ξέρω πια τι να υποθέσω. Όμως ας πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή γιατί η συναισθηματική μου φόρτιση κάνει τον πρόλογο δυσνόητο.

Συνέχεια →

1967-1973: Εκκλησία και χούντα – οι δύο όψεις

Από το Μανιτάρι του Βουνού

Το ποστ αυτό χαρίζεται ειδικά στον από τροχαίο «χαμένο» – το πιθανότερο δολοφονημένο –  π. Τιμόθεο Λαγουδάκη, τον ανεξάντλητο αγωνιστή π. Γεώργιο Πυρουνάκη και τον εξορισμένο στη Γυάρο αγωνιστή Νίκο Ψαρουδάκη!

 Όσοι είναι σχετικοί με τον αντιδικτατορικό αγώνα ξέρουν τι εννοώ. Βεβαίως ισχύουν και τα λόγια του π. Γ. Μεταλληνού: ««Δυστυχώς, οι ιεράρχες δεν ετήρησαν δημοκρατική στάση και δεν αφουγκράστηκαν τους παλμούς του λαού κατά την περίοδο της δικτατορίας, όπως το έπραξαν -με πολλούς τρόπους- οι απλοί παπάδες. Το μεγάλο έγκλημα της Ιεράς Συνόδου ήταν που δεν πήγε σύσσωμη στο Πολυτεχνείο. Αν το έκανε, η εξέλιξη θα ήταν βέβαια πολύ διαφορετική»[1].

Συνέχεια →

Η γενιά του Πολυτεχνείου: τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα. Ευτυχώς!

Του Κώστα Μάρκου*

Η ταυτοποίηση της ιστορικής γενιάς του Πολυτεχνείου με πρόσωπα που άσκησαν εξουσία τα τελευταία 30 χρόνια, οδηγεί μερικούς πολιτικούς αναλυτές στην πλήρη απαξίωση της. Αναφέρονται σε κατ’ επάγγελμα πολιτικούς, κινούμενους σχεδόν αποκλειστικά στο χώρο του ΠΑΣΟΚ και/η μεταγραφόμενους από την Αριστερά στο ΠΑΣΟΚ, αλλά και στη Ν.Δ. Η πολιτική διαδρομή τους, με ελάχιστες εξαιρέσεις, χαρακτηρίζεται στη καλύτερη περίπτωση από τη διατήρηση τους στην επιφάνεια της εξουσίας, χρησιμοποιώντας τα βασικά εργαλεία που απαιτούσε το ΠΑΣΟΚ: έλλειψη ιδεολογικής συνέπειας, έλλειψη αρχών, ομαδοποίηση υπό τον κατ` εκτίμηση επικρατέστερο αστέρα, πολυθεσία στο Δημόσιο Τομέα, λαϊκισμός και life style.

Συνέχεια →