Μια μεγάλη αρετή, στην πολιτική σκέψη και πράξη, άρα και στη ζωή γενικά, είναι η διαύγεια. Άλλη είναι το θάρρος. Ακόμα και όταν το ηθικό δεν είναι ακμαιότατον, ακόμα και όταν ο θυμός, η οργή, η ανησυχία, η απογοήτευση, η διάψευση ελπίδων (το ξεγέλασμα στην καθομιλουμένη), αναδύονται, το θάρρος σε συνδυασμό με τη διαύγεια ανοίγουν δρόμο για να δούμε τα πράγματα όπως είναι. Και να βρούμε το κουράγιο να πούμε: γελαστήκαμε!
Του Γιάννη Στρούμπα
Οι εκλογές τής 25/1/2015 σήμαναν τη μεταστροφή του εκλογικού σώματος και τον σχηματισμό μιας νέας κυβέρνησης από δύο πολιτικές παρατάξεις που τήρησαν συνεπή αντιμνημονιακή στάση, χωρίς μάλιστα να αποποιούνται την ευθύνη της συμμετοχής στη διακυβέρνηση της χώρας, δηλαδή τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και τους Ανεξάρτητους Έλληνες. Η συγκυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. αποχώρησε από το πολιτικό προσκήνιο χωρίς –ευτυχώς για την ίδια– ελικόπτερο. Θα άξιζε να επιχειρηθεί μια ανασκόπηση των πεπραγμένων της προηγούμενης συγκυβέρνησης, η οποία συνιστά αναμφίβολα την πιο άθλια, αντιδημοκρατική, λαϊκίστικη, δωσιλογική, σκοτεινή εξουσία της μεταπολίτευσης και μια από τις θλιβερότερες στη συνολική ιστορική πορεία του νεοελληνικού κράτους.
Επειδή είθισται και πολιτικά και ηθικά – δεοντολογικά, να υπάρχει κάποιος απολογισμός στη λήξη της θητείας είτε συλλογικών οργάνων είτε αιρετών προσώπων…
Αφού ενημερώθηκε για τα εθνικά θέματα ο Α. Τσίπρας, τη Δευτέρα (1/12), από τον Ευ. Βενιζέλο, δήλωσε: «Είχα την ευκαιρία να ενημερωθώ για την πορεία των ελληνοτουρκικών και για το Κυπριακό. Είναι θέση αρχής ότι τα θέματα εξωτερικής πολιτικής πρέπει να βρίσκονται έξω από το πλαίσιο της εσωτερικής πολιτικής αντιπαράθεσης».
Παράλληλα, ο Ευ. Βενιζέλος τόνιζε ότι «πρέπει να υπάρχει αρραγές εσωτερικό μέτωπο» και ότι «…θα πρέπει να έχουμε μια συναντίληψη για τα θέματα αυτά και νομίζω ότι η συνάντηση με τον κ. Τσίπρα βοήθησε στην κατεύθυνση αυτή».
Αντιγράφω από την ιστοσελίδα: iefimerida.gr, από το βιογραφικό του πρώην υφυπουργού Παιδείας Γ. Στύλιου που απασχόλησε το Πανελλήνιο με την απαράδεκτη, φασίζουσα και σεξιστική επίθεση του στη βουλευτή Λ. Κανέλλη:
«..Το 1989 εισήχθη στο Φυσικό Τμήμα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Από την πρώτη στιγμή δραστηριοποιήθηκε στα φοιτητικά δρώμενα. Διετέλεσε πρόεδρος του συλλόγου φοιτητών Φυσικού και μέλος του Πρυτανικού Συμβουλίου της Συγκλήτου του ΑΠΘ (1990-1994). Παράλληλα με τις σπουδές του, έγινε μέλος της φοιτητικής οργάνωσης ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, στην οποία διετέλεσε υπεύθυνος για τη σχολή του, γραμματέας πόλης Θεσσαλονίκης (1992-1994) και εκπρόσωπός της στο κεντρικό συμβούλιο της ΕΦΕΕ (1992-1994) και της ΦΕΑΠΘ (1991-1994).
Το να πούμε ότι η παιδεία στην Ελλάδα βρίσκεται σε κρίση είναι σαν να κομίζεις γλαύκας ες Αθήνας. Αλλά ότι θα ήταν σε τέτοιο χάλι, δεν το διενοείτο (ή μάλλον δεν ήθελε να το διανοηθεί) ουδείς, ακόμα και οι γνώστες των εκπαιδευτικών θεμάτων εκ των έσω.
Η πρωτοφανής και ανεκδιήγητη δήλωση του λαλίστατου και διαρκώς αυτοαναιρούμενου υπουργού παιδείας περί εθελοντών εκπαιδευτικών με αντάλλαγμα… κοπανιστό αέρα, προκάλεσε θυμηδία και σχόλια, που στέλνουν τους συγγραφείς των επιθεωρήσεων στα αζήτητα. Η οργή, που δικαίως εκδηλώθηκε πανταχόθεν, φαίνεται να θέτει την πρόταση, επί του παρόντος, στο αρχείο και τους ανοργάνωτους και ανέμπνευστους προϊσταμένους του υπουργείου να ψάχνουν για άλλες λύσεις, πιθανώς το ίδιο προκλητικές και επικίνδυνες.
ΔΗΜΑΡ: αδελφή της αθωώτητας ή εξαδέλφη της σκοπιμότητας;
Του Ανδρέα Ζαφείρη*
Διαρκή εγκλήματα, σύμφωνα με τη νομική επιστήμη, είναι εκείνα στα οποία η εγκληματική πράξη έχει διάρκεια τέτοια ώστε να μην επιτρέπει στο έννομο αγαθό να ειρηνεύσει. Για παράδειγμα τα βασανιστήρια δεν είναι ένα στιγμιαίο έγκλημα. Είναι κάτι που έγινε σε μια χρονική στιγμή μεν, αλλά τα αποτελέσματά του κρατούν στο διηνεκές.
Ο ένας χρόνος της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ γίνεται προσπάθεια από διαφόρους «κύκλους», να χαθεί στη λήθη, σαν ένα στιγμιαίο λάθος – και άρα να δοθεί μια δεύτερη πολιτική ευκαιρία στη ΔΗΜΑΡ, για να συνεισφέρει με την «υψηλή πολιτική της κουλτούρα» στο αίτημα της «κοινωνικοποίησης του καπιταλισμού με δημοκρατικά μέσα». Όμως ο ελληνικός λαός με το 1,20% των ευρωεκλογών ήταν ακριβοδίκαιος στην ετυμηγορία του: το έγκλημα της ΔΗΜΑΡ ήταν διαρκές.
Το τρίγωνο της αδικίας…
Του παπα Ηλία Υφαντή
Μιλάμε, συνήθως, για τους υπουργούς ή τους λειτουργούς της, λεγόμενης, Δικαιοσύνης. Ενώ στην πραγματικότητα δεν πρόκειται, παρά για τους υπουργούς και λειτουργούς της Νομιμότητας. Η οποία Νομιμότητα μπορεί, συχνά, να έχει μικρή ή και μηδαμινή σχέση με την αληθινή Δικαιοσύνη. Αν δεν βρίσκεται σε κατάφωρη αντίθεση και δεν έρχεται σε μετωπική σύγκρουση με αυτήν. Σχετικά, ιδιαίτερα, με τους λειτουργούς της, λεγόμενης, Δικαιοσύνης, η πραγματικότητα μας λέει ότι είναι εγκλωβισμένοι-για να μιλήσουμε χονδρικά- μέσα σε ένα: «τρίγωνο αδικίας».
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ …ΟΠΩΣ ΕΡΜΗΝΕΥΕΤΑΙ
Του Μιχάλη Τζανάκη
Ο Σαμαράς «κέρδισε» καθαρά, χάνοντας μόνο με τέσσερις μονάδες κι έτσι θα αποτραπεί ο «εφιάλτης» όπως χαρακτηριστικά είπε!!!
Ο Τσίπρας «έχασε» καθαρά, κερδίζοντας μόνο με τέσσερις μονάδες κι έτσι απέτυχε ο «εμφύλιος» που πήγε να κάνει, όπως είπε και ο Βενιζέλος!!!
Yπό δύο Εποχές
Του Στάθη (Σταυρόπουλου)*
Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει. Η γλώσσα του επαναστάτη. Αλλά και η γλώσσα του εξουσιαστή. Το 2014 θα συνεχίσει να μιλάει τη γλώσσα του 2013. Μια γλώσσα του εργαστηρίου. Φτιαγμένη για να αλυσοδένει. Να σκλαβώνει. Ευφημισμοί και παρενδύσεις, που σημαίνουν τα αντίθετα απ’ όσα δηλώνουν, ένα γλωσσάρι γλωσσοδέτης του μυαλού.
Που επαναλαμβάνεται με τόση συχνότητα κι επιμονή ώστε να ακυρώνει τον αντίλογο του λόγου. Όλοι κατά βάθος γνωρίζουμε το πραγματικό νόημα αυτών των λέξεων και όμως τις χρησιμοποιούμε με την κατά συνθήκη ψευδολογία τους – πρόκειται για μια τραγωδία. Ίσως την πιο βαθειά και άκρως αποτελεσματική – τα τούβλα της φυλακής μας είναι φτιαγμένα από τις λέξεις της γλώσσας που μιλάμε. Για παράδειγμα:
