Κολαούζοι

 

Του παπα Ηλία Υφαντή 

 

 

Χαρακτηριστικό των μικρόψυχων ανθρώπων είναι η ιταμή συμπεριφορά απέναντι στους αδύνατους και η δουλοπρέπεια απέναντι στους ισχυρούς.

Και ασφαλώς οι κληρικοί έχουν πρωταρχικό καθήκον να συμπεριφέρονται ως αντιπρόσωποι του Χριστού και όχι ως κολαούζοι των οποιωνδήποτε αφεντάδων.

Ιδιαίτερα μάλιστα στην τωρινή συγκυρία, οπότε ο λαός θα αντιμετωπίσει την παγίδα των δημοτικών εκλογών.

Οι οποίες, όπως επανειλημμένα έχει τονιστεί, δεν γίνονται απλά και μόνο, για να εκλεγούν κάποιοι τοπικοί άρχοντες. Αλλά για να επισφραγιστούν και επιβραβευτούν τα μέχρι τώρα ληστρικά σε βάρος του λαού μέτρα.

Και να δοθεί, έτσι, «δημοκρατική» νομιμοποίηση στην υποδούλωσή μας στο ΔΝΤ.

Ιδιαίτερα στη συγκεκριμένη περίπτωση, η ψήφος του λαού έχει τεράστιο ειδικό βάρος. Κι όχι μόνο για το παρόν. Αλλά για πολλές επόμενες  γενεές.

Οι οποίες θα μας αναθεματίζουν για την άκρως άκριτη και επιπόλαιη συμπεριφορά μας.

Και μπορεί, για τα μέχρι τώρα, να έχουμε το ελαφρυντικό ότι δεν γνωρίζαμε το λάκκο, που έσκαβαν οι ντόπιοι εφιάλτες, προκειμένου να μας ρίξουν στα δίχτυα των διεθνών τοκογλύφων.

Τώρα όμως, που «είδαμε και πάθαμε» τα τόσα απίστευτα τα οποία προοιωνίζουν τα ακόμη χειρότερα, που μας περιμένουν, πώς είναι δυνατόν να προδίδουμε το λαό και την αποστολή μας!

Πού όμως πότε και πώς;

Στα καλοκαιρινά πανηγύρια! Όταν οι υποψήφιοι για τους δημαρχιακούς και περιφερειακούς θώκους μας προέκυψαν ευσεβέστατοι και ευλαβέστατοι. Και καταλάμβαναν τις πρώτες θέσεις, μεταξύ των εκκλησιαζομένων.

Οπότε, εκ μέρους των ιερέων ή και αρχιερέων, γινόταν ειδική αναφορά για τους παριστάμενους διεκδικητές της εξουσίας.

Στους οποίους απευθύνονται ιδιαίτερες ευχαριστίες, γιατί τίμησαν το Χριστό και την Παναγία και τους αγίους με την παρουσία τους. Αλλά και οι ευχές για την επιτυχία τους στις επικείμενες εκλογές.

Αντί να καταγγείλουν τη ληστρική συμπεριφορά των κομματικών πατρώνων τους. Και να καλέσουν το λαό σε επαγρύπνηση και αποστασιοποίηση απ' το καθεστώς της δικομματικής λεηλασίας και των πατρώνων  τους.

Ωσάν οι κληρικοί αυτοί, να είχαν έρθει από το τελευταίο αστέρι του τελευταίου γαλαξία του διαστήματος. Και ν' αγνοούσαν παντελώς τη λεηλασία, που προηγήθηκε σε βάρος του λαού. Και τα ληστρικά μέτρα, που πάρθηκαν, προκειμένου να πληρώσει ο λαός όσα οι πάτρωνές τους διαγούμισαν.

Και ωσάν να μη γνωρίζουν τι λέει το Ευαγγέλιο περί προσωποληψίας. Και ότι, αν κάποιοι χρειάζονται το ιδιαίτερο ενδιαφέρον της Εκκλησίας, αυτοί δεν είναι οι υποψήφιοι δήμαρχοι και περιφερειάρχες, αλλά «οι ελάχιστοι αδελφοί του Χριστού»…

Ιδιαίτερα μάλιστα ύστερα απ' το κατάντημα, στο οποίο μας έφεραν με τα σοσια-ληστρικά τους μέτρα….

 

Παπα-Ηλίας, 09-09-2010

 

http://papailiasyfantis.wordpress.com

http://profitikatragoydia.wordpress.com

e-mail: theokritos1@hotmail.gr

 

Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟΠΑΠΠΑ (δεν υπάρχει!!!!!)

 

Της Στεφανίας Λυγερού

 

 

ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥΣ Σ' ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΝ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΟΥΝ ΤΑ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ!!!!!!!!

Η επιστολή που έστειλα σε όλους τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ: Τώρα θα μας φτιάξετε τα πράγματα. Τώρα, πριν τις εκλογές. Ή θα μας τα φτιάξετε πριν τις εκλογές ή τον ΚΑΝΕΝΑ θα ψηφίσουμε και άντε να δούμε μετά πώς θα κάνετε πράξη τα του μνημονίου (βλ. Καλλικράτη – ευχαριστώ κ. Πρωτόπαππα). Είναι ήδη συμφωνημένο. Χορτάσαμε υποσχέσεις. Είδαμε τα αποτελέσματα. Θα κάνετε τις συσκέψεις σας, θα βρείτε τους υπεύθυνους για κάθε θέμα και θα μας τα φτιάξετε. Τώρα πριν τις εκλογές.

1. Να λήξετε το θέμα της Πάρνηθας. Να ξαναφτιάξετε το δάσος, να ξαναφτιάξετε όλα μας τα δάση. Να μην υπάρξει ποτέ άλλοτε καμία εξαίρεση, σε κάθε περίπτωση να ισχύει το άρθρο 24 του Συντάγματος.

2. Να μπορώ να έχω πρόσβαση στους εκπροσώπους μου, να μπορώ να δηλώσω τη διαφωνία μου στις όποιες κινήσεις σας. Να μπορώ να εισακουστώ. 3. Να διορθώσετε τους νόμους, να κλείσετε όλα τα παραθυράκια. Οι νόμοι να είναι τέτοιοι ώστε ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ -χωρίς καμία εξαίρεση- να δικαιώνεται το δίκαιο.

4. Να καταδικαστούν όλοι οι πολιτικοί που πληρώθηκαν, έκλεψαν ή έκαναν πράξεις για προσωπικό όφελος και όχι για το καλό της χώρας. Να καταδικαστεί όχι μόνο αυτός που έλαβε την εντολή, αλλά και αυτός που την έδωσε. (Άντε να δούμε θα μείνει κανένας σας).

5. Να καταδικαστεί ο Πρόεδρος της Τράπεζας της Ελλάδος και όλοι όσοι συμμετείχαν στην δολοπλοκία, για την εντολή που έδωσε για το Τ + 10. Να πληρώσουν όλοι αυτοί από την τσέπη τους ολόκληρο το ποσό με το οποίο ζημίωσαν τη χώρα.

6. Να βρείτε τρόπο να σταματήσετε τα επιτόκια δανεισμού, για να μην πληρώνουν και τα δισέγγονά μας τις τωρινές, δικές σας, λάθος κινήσεις.

7. Λέτε ότι εμείς οι πολίτες φοροδιαφεύγουμε, παίρνουμε παράνομα άδειες, παραβαίνουμε τους νόμους τους συντάγματος, κλέβουμε τα ταμεία, και γι' αυτό πρέπει ΕΜΕΙΣ να πληρώσουμε την κρίση. Κάποιος από την Πολιτεία μιζώνεται για να μπορεί ο πολίτης να φοροδιαφεύγει, να παρανομεί, να κλέβει. Αν δεν του επιτρεπόταν δηλαδή, ΔΕΝ θα το έπραττε. Βρείτε και τιμωρείστε αυτούς που το επιτρέπουν. Αυτούς που αμείβονται αδρά για να το επιτρέψουν.

8. Βρείτε την διαρροή των χρημάτων μας και σταματήστε την. Όλες οι δημόσιες υπηρεσίες είναι ελλειμματικές ΟΧΙ επειδή εμείς οι πολίτες -ως πελάτες- δεν πληρώνουμε, αλλά γιατί τα χρήματά μας κάποιος τα παίρνει από πίσω. ΔΕΝ θα πληρώσουμε εμείς παραπάνω για το έλλειμμα. Όσα και να πληρώσουμε ποτέ δεν θα καλυφθεί. Όσο περισσότερα θα πληρώνουμε εμείς τόσο περισσότερα από πίσω θα παίρνουν.

9. Θέλετε ιδέα για βιντεάκι για να κάνετε εμάς υπεύθυνους ενάντια στην φοροδιαφυγή; Έχω ένα γιο 11 χρονών. Αν θέλω να μάθει κάτι, να του δώσω ένα ηθικό δίδαγμα, ΤΟ ΚΑΝΩ ΠΡΑΞΗ ΠΡΩΤΑ ΕΓΩ.

10. Να φτιάξετε δημόσιες επιχειρήσεις αντί να τις ξεπουλάτε, που έμεινε η χώρα άνεργη και περιμένει από εμάς να τη συντηρήσουμε.

11. Να κάνει ο καθένας σας καλά την δουλειά του για να μην χρειάζεται να την κάνουμε εμείς (τόσο λίγοι άνθρωποι κάνουμε τόσο πολύ δουλειά). Έχουμε αναλάβει όλα σχεδόν τα καθήκοντά σας, όλα από εμάς τα περιμένετε. Ξέρετε τι έσοδα θα είχε η χώρα αν σταματούσαν τα παχυλά σας τσεκ; Θα λυνόταν ολοκληρωτικά το πρόβλημα. Ή θα δουλέψετε ή να φύγετε (άντε, στο καλό, να ξεχρεώσουμε και σε χρόνο μηδέν).

12. Η κα Μούσχουρη δήλωσε ότι παραχωρεί στο κράτος την βουλευτική της σύνταξη!!! (Την ευχαριστούμε). Προ αμνημονεύτων ετών είχε επιτελέσει βουλευτής η κα Μούσχουρη κι ακόμη δικαιούται σύνταξη από το κράτος; Άσχετα αν έχει άλλη δουλειά; Πόσους πρώην πολιτικούς πληρώνουμε σήμερα; Και με τι ποσά; Αν θέλετε να λαμβάνετε αιώνια σύνταξη για 8 μόλις χρόνια εργασίας να φτιάξετε ένα δικό σας ταμείο, το οποίο θα πληρώνετε εσείς από την τσέπη σας (χρήματα τα οποία λαμβάνετε από εμάς κατά την περίοδο που εργάζεστε).

13. Να φτιαχτεί νέος νόμος ο οποίος θα υποχρεώνει τον κάθε υποψήφιο να κάνει πράξη αυτά που υπόσχεται. Στην περίπτωση που αθετήσει τις μεγαλοστομίες του αυτομάτως να καθαιρείται.

14. Συμπληρωματικό του ίδιου νόμου: Η αντιπολίτευση η οποία δεν έχει λόγω ύπαρξης να φεύγει από το προσκήνιο. Όποιος μένει στα λόγια και ΠΟΤΕ δεν τα κάνει πράξη, δεν έχει λόγω ύπαρξης στο κοινοβούλιο. Αυτομάτως να διαγράφεται.

15. Όλοι οι πολιτικοί να είναι Έλληνες πολίτες (να έχουν μόνο μία υπηκοότητα) και να μπορούν να αποδείξουν ότι δεν προασπίζονται ξένα συμφέροντα. Για να είναι σίγουρο ότι θα κοιτάξουν το καλό της χώρας.

16. Να πάψετε να πληρώνετε τα μήντια, για να πάψουν να μου δίνουν παρωπίδες μόνο την μία πλευρά των πραγμάτων, να γίνει ανεξάρτητη η ενημέρωση. Η ελευθερία και η δημοκρατία να αποκτήσουν την πραγματική τους έννοια.

17. Να θυμάστε ΠΑΝΤΑ ότι ΕΜΕΙΣ σας βάζουμε σ' αυτήν την θέση. Να θυμάστε ΠΑΝΤΑ ότι σε εμάς λογοδοτείτε. Έτσι ώστε οι πράξεις σας να είναι ανάλογες του αξιώματος που εμείς σας δίνουμε.

18. Να μην ξοδέψει κανένας σας ούτε ένα ευρώ για διαφημιστική καμπάνια. Τα χρήματα που θα δίνατε γι' αυτόν τον σκοπό να τα βάλετε στο ταμείο για την ανάκαμψη της χώρας. Εμάς να μας πείσετε με τις πράξεις σας.

19. Όσο για το κάπνισμα.. να μου δώσετε πίσω τη ζωή μου αν θέλετε να το κόψω. Αν συνεχίσετε να βεβηλώνετε τη χώρα μου θα συνεχίσω κι εγώ (και πάρτε το απόφαση) να «κοστίζω στο κοινωνικό κράτος». (Δηλώσεις Αβραμόπουλου: «το κάπνισμα ευθύνεται για 700.000 ημέρες νοσηλείας στο ΕΣΥ και οι ασθένειες που προκαλεί κοστίζουν στο κοινωνικό κράτος 2,14 δισ. ευρώ ετησίως». Και μιλάτε για τα δικά μας λεφτά, «κοστίζουμε» χρήματα τα οποία εμείς δίνουμε.. Το θράσος σας είναι παροιμιώδες).

Αν δεν τα φτιάξετε τώρα δεν θα σας δώσουμε την θέση που παρακαλετά ζητάτε. Ο ΚΑΝΕΝΑΣ θα πάρει τη θέση «με το παχυλό τσεκ, βρέξει χιονίσει, δουλέψετε δεν δουλέψετε, κλέψετε δεν κλέψετε, κάθε τέλος του μήνα έξω από την πόρτα σας».

 

Τα παιδιά του σατανά

 

Του παπα Ηλία Υφαντή

 

Θρησκευτικός πόλεμος έχει ξεσπάσει στις ΗΠΑ, σχετικά με το θρήσκευμα του Ομπάμα. Όπως παλιότερα είχε ξεσπάσει πόλεμος σχετικά με την ηθική του Κλίντον. Είναι λοιπόν χριστιανός ή μουσουλμάνος ο κ. Ομπάμα; Άλλοι λένε ότι είναι «από κούνια» μουσουλμάνος. Κι άλλοι ότι είναι χριστιανός. Που μάλιστα προσεύχεται καθημερινά.

Όχι βέβαια όσο… ο κ. Μπους. Τον οποίο και κάποιοι ημέτεροι θεολόγοι πρόβαλαν και ως αξιομίμητο παράδειγμα «ευσεβέστατου» ηγέτη.

Κατά την ταπεινή γνώμη του γράφοντος, ο κ. Ομπάμα, ανεξαρτήτως του επισήμου θρησκεύματός του, φαίνεται, προς το παρόν, να είναι πιο «χριστιανός» απ' τον κ. Μπους.

Παρότι είναι και αυτός υπέρ του πολέμου στο Αφγανιστάν και οι βαρβαρικές ορδές του προκαλούν αρκετές «παράπλευρες» απώλειες στους εκεί αμάχους. Και αλλαχού. Όμως, για να μην πονοκεφαλάμε, σχετικά με το θρήσκευμα και την ηθική κάποιων ηγετών, νομίζω ότι:

Την απάντηση μας τη δίνει η ευαγγελική περικοπή (Ματθαίου, ΚΑ,33-42) της αυριανής Κυριακής (22-9-10). Ένας οικοδεσπότης, είπε ο Χριστός στους γραμματείς και φαρισαίους, φύτεψε αμπέλι. Το έφραξε, έφκιασε και πατητήρι, για την παραγωγή κρασιού, ως και πύργο για κατοικία των εργαζόμενων σ' αυτό. Το νοίκιασε, λοιπόν, σε κάποιους γεωργούς κι έφυγε ταξίδι. Και, κάποια στιγμή, έστειλε τους ανθρώπους του να εισπράξουν τα δικαιώματά του. Όμως..

Οι γεωργοί, όχι μόνο δεν έδωσαν τα οφειλόμενα, αλλά και κακομεταχειρίστηκαν, μέχρι θανάτου, τους απεσταλμένους. Παρ' όλα αυτά, ο οικοδεσπότης, ελπίζοντας ότι θα είχαν μετανοήσει για την προηγούμενη συμπεριφορά τους, έστειλε και άλλους ανθρώπους του. Τους οποίους βέβαια οι γεωργοί τους «περιποιήθηκαν», κατά τον ίδιο, με τους προηγούμενους, τρόπο.

Τελικά τους έστειλε και το γιο του. Με την ελπίδα ότι αυτόν, τουλάχιστο, θα τον ντρέπονταν. Αλλά, μόλις τον είδαν, είπαν: «Νάτος ο κληρονόμος! Άντε να τον σκοτώσουμε κι αυτόν, για να μείνει το αμπέλι δικό μας». Και βέβαια δεν άφησαν την ευκαιρία να πάει χαμένη.

Ρώτησε, λοιπόν, ο Χριστός τους γραμματείς και τους Φαρισαίους: -«Όταν επιστρέψει ο οικοδεσπότης, πώς νομίζετε ότι θα αντιμετωπίσει τους γεωργούς αυτούς»;

Κι εκείνοι αποκρίθηκαν: «Τέτοιους κακούς; Θα τους εξαφανίσει με κακό τρόπο! Και το αμπέλι θα το εμπιστευθεί σε άλλους γεωργούς».

Βέβαια οικοδεσπότης είναι ο Θεός. Αμπέλι η ανθρωπότητα. Γεωργοί οι εκάστοτε ηγέτες. Απεσταλμένοι; Οι άγιοι και οι σοφοί. Οι «φωνές των βοώντων». Που εσαεί δολοφονούνται. Και γιος; Ο Χριστός και ο λαός! Που σταυρώνονται και ξανασταυρώνονται.

Και ποιο Θεό λατρεύουν και υπηρετούν κάποιοι «ευσεβέστατοι» ηγέτες; Το Ευαγγέλιο και η πραγματικότητα φωνάζουν ότι η συντριπτική τους πλειονότητα δεν έχει καμιά σχέση με το Θεό. Αλλά λατρεύουν και υπηρετούν το Μαμωνά. Στον οποίο θυσιάζουν τα παιδιά του Θεού και τ' αδέλφια του Χριστού. Που σημαίνει ότι, κατά κανόνα, συμπεριφέρονται, ωσάν παιδιά του Σατανά.

 

Παπα-Ηλίας, 21-8-2010

http://papailiasyfantis.wordpress.com
e-mail: theokritos1@hotmail.gr

Πληρώστε και σκάστε

 

Του παπα Ηλία Υφαντή

 

Θέλουν, λέει, να επιβάλουν «κανόνες στο χάος της μπλοκόσφαιρας» (άρθρο του Χρήστου Ζέρβα στην «Ελευθεροτυπία»,9-8-2010). Που σημαίνει ότι θέλουν να χαλκεύσουν μεσαιωνικά νομικά πεδούκλια και φίμωτρα και χειροπέδες και.μυαλοπέδες στο χώρο του ίντερνετ.

Τους ενοχλεί, λένε, η ανωνυμία των μπλοκ! Εξαιτίας της οποίας επικρατούν στο χώρο του διαδικτύου φαινόμενα κανιβαλισμού.

Πρόφαση, που θυμίζει το «φωνάζει ο κλέφτης..»! Όπως οι αρχιτρομοκράτες χρησιμοποίησαν το πρόσχημα της τρομοκρατίας, για να καταστρέψουν το Αφγανιστάν, το Ιράκ, κλπ. Όμως οι «παροικούντες την Ιερουσαλήμ» των πολιτικών μας πραγμάτων, γνωρίζουν ποιοι, σε βάρος του λαού, επινοούν και εφαρμόζουν μέτρα άκρατου, ηθικού και πνευματικού και οικονομικού κανιβαλισμού.

Κι ακόμη ότι κάποια μπλοκ, που δίνουν δείγματα κανιβαλισμού, ενεργούν, όπως φαίνεται, προβοκατόρικα, για λογαριασμό κάποιων μεγαλοεκδοτών και κομμάτων, προκειμένου να παραστήσουν αναγκαία την προκρούστεια νομοθετική φίμωση..

Αλλά, πέραν αυτών και άλλων πολλών, προκύπτει και το εύγλωττο ερώτημα:

Αφού ενοχλούνται απ' τα ανώνυμα μπλοκ, τότε ποιοι και γιατί καταργούν τα επώνυμα μπλοκ και ιμέηλ;

Όπως συμβαίνει στη δική μου περίπτωση. Όπου-πέρα από κάθε λογική και συνείδηση- μου κατάργησαν δύο μπλοκ και δύο ιμέηλ.. Γιατί, βέβαια, το άλλοθι του Google, που κάποιοι επικαλούνται, κανέναν δεν πείθει. Γιατί όλα φωνάζουν ότι το ιεροεξεταστικό καθεστώς επιβλήθηκε ύστερα από επίμονη απαίτηση των εγχώριων ιεροεξεταστών.

Οι οποίοι, στον τοκογλυφικό μας μεσαίωνα, απαιτούν να καίγεται η ελεύθερη σκέψη και έκφραση. Όπως στο θρησκευτικό μεσαίωνα καίγονταν οι επιστήμονες και τα βιβλία τους. Και βέβαια θα υπάρξουν και οι περίφημες «διαβουλεύσεις». Στο στυλ του «πέστε εσείς ο, τι θέλετε κι εμείς θα κάμουμε ο, τι θέλουμε»! Κατά την προσφιλή τους συνήθεια.  Και σαν τι, τάχα, να θέλουν;

Τρία τινά, όπως πολλαχόθεν διαφαίνεται:

1. Να απασχολήσουν και αποπροσανατολίσουν τους μπλόκερς, ώστε να μην τους χαλάσουν τη μανέστρα των δημοτικών εκλογών. Με τις οποίες θέλουν να βάλουν τη σφραγίδα της «δημοκρατικής» νομιμοποίησης στα μέχρι τώρα αντιλαϊκά και απάνθρωπα πεπραγμένα τους.

2. Να εξαφανίσουν κάθε εστία αλήθειας. Η οποία εκτυφλωτική εκπέμπεται από αρκετά μπλοκ. Όπου αρθρογραφούν και σχολιάζουν άνθρωποι με πνευματική συγκρότηση και επιστημονική κατάρτιση, όχι τυχαία. Και:

3. Να σταματήσουν την κατάρρευση κάποιων ΜΜΕ (μέσων μαζικής εξαπατήσεως), των οποίων τα αφεντικά είναι αλληλέγγυα στο αντιλαϊκό πλιάτσικο. Αφού, σε αντίθεση με τα μπλοκ, κανέναν δεν συγκινούν πια οι, κατά παραγγελίαν, άνοστες σούπες, που σερβίρουν..

Θυμάστε εκείνους τους διαβόητους νόμους περί ανευθυνότητας και ασυλίας βουλευτών και υπουργών και της αμνησίας(αμνηστίας, παραγραφής) σχετικά με τα άθλια πεπραγμένα τους!.

Των διαβόητων εκείνων νόμων φαίνεται να είναι η φυσιολογική απόληξη ο νόμος-φίμωτρο. Γιατί έρχεται, όπως φαίνεται, να πει στους μπλόκερς:

Νομοθετήσαμε, στο παρελθόν, το πλιάτσικο του πολιτικοοικονομικού κατεστημένου σε βάρος του λαού και της χώρας. Και τώρα «αποφασίζουμε και διατάζουμε» να πληρώσει ο λαός το λογαριασμό για το τσιμπούσι.

Ε, λοιπόν, πληρώστε και σκάστε!..

 

Παπα-Ηλίας, 12-8-2010

Απενεργοποίηση….

 

Του παπα Ηλία Υφαντή

 

Διαβάσαμε στην ιστοσελίδα (http://www-voulgari.blogspot.com/2010/08/blog-post.html) της κ. Ειρήνης Βούλγαρη, μεταξύ άλλων, και τα παρακάτω:

Επίσης ο σύμβουλος αυτός έχει διασυνδέσεις με την περιβόητη για τις απάτες της πολυεθνική εταιρεία Goldman Sacks Group, Inc. Και με έναν ακόμη ενεργειακό κολοσσό ( ΕDF (Electricite de France),στον οποίο θα αναφερθώ εκτενέστερα πιο κάτω, με πάρα πολλές τράπεζες και επενδυτικές πολυεθνικές της Ευρώπης, της Ασίας και της στρατηγικώτατης περιοχής της Μαύρης Θάλασσας (λόγω των αγωγών και των κρατών που έχουν σχέση με τους αγωγούς και τους ενεργειακούς πόρους).

Μεταξύ των σημαινόντων διασυνδέσεών του κ. συμβούλου, φιγουράρει και ο περιβόητος ανά το πανελλήνιον Γεώργιος Αλογοσκούφης, τον οποίον μέχρι τώρα γνωρίζαμε για τα οικονομικά του ανδραγαθήματα ως πρώην υπουργό οικονομικών και ως ενθουσιώδες μέλος της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ.
Ο Αλογοσκούφης, λοιπόν, είναι Board Member στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα Αναδόμησης και Ανάπτυξης (European Bank for Reconstruction and Development) και έχει χρηματίσει και board member στην Ευρωπαϊκή Επενδυτική Τράπεζα (Εuropean Investment Bank).

Επίσης ο νέος σύμβουλος του πρωθυπουργού μας έχει διασυνδέσεις με την, γαλλικής προέλευσης, πολυεθνική που προαναφέρμε (ΕDF (Electricite de France.).
Η οποία παράγει ηλεκτρισμό κυρίως από πυρηνικούς αντιδραστήρες και έχει αγοράσει εξ ολοκλήρου ή εν μέρει,σύμφωνα με την wikipedia περίπου είκοσι εταιρείες σε ολόκληρο τον κόσμο.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η πολυεθνική αυτή ξεκίνησε από την Γαλλική Κρατική Εταιρεία Ενέργειας η οποία έγινε ανώνυμη και στην συνέχεια πολυεθνική, κι έχει την εξής στρατηγική:

Αγοράζει συνεχώς άλλες ενεργειακές εταιρείες και επεκτείνεται σε άλλες χώρες και ηπείρους προσπαθώντας να μονοπωλήσει την αγορά της ενέργειας.
Ενώ παράλληλα δεν επιτρέπει σε ξένες εταιρείας ενέργειας να διεισδύσουν στην Γαλλική αγορά.

Καιρός-συμπεραίνει η κ. Βούλγαρη- να γρηγορούμε κι εμείς οι Έλληνες επί των ενεργειακών μας επάλξεων και ΝΑ ΜΗΝ ΠΟΥΛΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΜΑΣ..

Και η εγρήγορσή μας πρέπει να είναι εντονότερη, δεδομένου ότι η Ελλάδα δέχεται φοβερές πιέσεις για να πουλήσει τις ενεργειακές της πηγές και τα εργοστάσια παραγωγής και διανομής της ενέργειας.
Που σημαίνει ότι σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να επιτρέψουμε στους ξένους να αγοράσουν την ΔΕΗ και άλλες μονάδες παραγωγής και διάθεσης ενέργειας ή και ενεργειακούς μας πόρους.».

Αυτά, μεταξύ άλλων, μας λέει η κ. Ειρήνη Βούλγαρη.

Που κατά την ταπεινή γνώμη του υπογράφοντος σημαίνουν ότι:

Είναι καιρός να συνέλθουμε από τη νάρκη μας. Και ν' αρχίσουμε να επαγρυπνούμε όλοι μας.

Κι όχι μόνο για τον ενεργειακό μας πλούτο..

Αλλά και για όλους τους πολύτιμους θησαυρούς, που έχει η χώρα μας και η ιστορία μας και ο πολιτισμός μας.

Ως προς τους οποίους οι έμποροι των εθνών ζητούν να μας αποξενώσουν και να να μας απενεργοποιήσουν. Όπως μας απενεργοποιούν και από τα μπλοκ και τα ιμέηλ μας..

Έτσι ώστε να μπορούν να συλήσουν τους θησαυρούς μας. Για να μας σύρουν στον εξανδραποδισμό.

Όπως οι αποικιοκράτες δουλέμποροι τους μαύρους της Αφρικής.

 

Στον καιρό της σύγχυσης

 

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

 

Προκειμένου να ανακουφίζονται από την αναμφίβολα εξαιρετικά δύσκολη θέση, στην οποία βρίσκονται, οι κρατούνες επωφελούνται από τα συμβαίνοντα είτε εξ αιτίας της κρίσεως αξιών είτε εξ αιτίας της απόγνωσης, στην οποία περιέρχονται μέρα με τη μέρα ευρύτερα στρώματα του λαού. Θα αναλύσουμε ένα από τα πρόσφατα συμβάντα.

Είναι η εν ψυχρώ και με γκαγκστερικό τρόπο δολοφονία του δημοσιογράφου Σωκράτη Γκιόλια. Ο Γκιόλιας ήταν διευθυντής του ραδιοφωνικού σταθμού «Θέμα 98,8 FM», το οποίο ανήκει σε γνωστό μεγαλοεπιχειρηματία. Επίσης φημολογείται ότι συνεργαζόταν με το μπλογκ Troktiko, πληροφορία που δεν υιοθετεί επισήμως το ιστολόγιο, το οποίο όμως σε ανάρτησή του αναφέρει ότι «η ιδέα και το όραμα αυτού του blog άνηκε στον Σωκράτη Γκιόλια». Υπήρξε στενός συνεργάτης πολύκροτου δημοσιογράφου, με τον οποίο βρέθηκε σε αντιπαράθεση που τους οδήγησε μέχρι τα δικαστήρια. Αναφέρεται ακόμη ότι ο θανών υπήρξε πνευματικό τέκνο του ηγουμένου της μονής Βατοπεδίου. Το θύμα δέχθηκε 16 βλήματα σε διάφορα σημεία του σώματός του. Η Αστυνομία ενοχοποιεί για το έγκλημα την αναρχική οργάνωση "Σέχτα επαναστατών".

Τί συμπέρασμα να βγάλει ο εθισμένος στη μεσημβρινή ζώνη του εκμαυλιστικού τηλεθεάματος από τα ανωτέρω, από τα οποία τα περισσότερα άντλησα από το διαδίκτυο; Ας επιχειρήσουμε να βάλουμε τα πράγματα σε κάποια σειρά. Είναι πασίγνωστο ότι οι επιχειρηματίες ελέγχουν τόσο στην Ελλάδα, όσο και σ' ολόκληρο τον κόσμο τον τύπο, έντυπο και ηλεκτρονικό, και μέσω αυτού ελέγχουν και τις κυβερνήσεις, καθώς οι πολιτικοί έχουν παραδώσει από καιρού την εξουσία, η οποία βαυκαλιζόμαστε να διακηρύσσουμε ότι απορρέει από τον λαό! Όσο και αν φαίνεται ότι οι ισχυροί του κεφαλαίου τα βρίσκουν μεταξύ τους, προκειμένου να εκμεταλλευτούν τον λαό με τρόπους που αποφέρουν σ' αυτούς μεγαλύτερα κέρδη, δεν πρέπει να παραβλέπουμε και τις έχθρες που αναπτύσσονται μεταξύ τους για λόγους γοήτρου, απληστίας, διαφορετικού πολιτικού χώρου και τόσους άλλους. Και ενώ η αντιπαλότητα εξελίσσεται στα παρασκήνια, στο προσκήνιο προβάλλονται διαμάχες δημοσιογράφων ανεξήγητες για τους αγνοούντες το παρασκήνιο.

Το "τρωκτικό" ήταν (γιατί ήδη έκλεισε) από τις ιστοσελίδες με τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα νέων ανθρώπων, οι οποίοι επιλέγουν με αυξανόμενο ρυθμό το διαδίκτυο ως αποκλειστικό μέσο ενημέρωσης. Και εδώ ορθώνεται το κύριο ερώτημα: Είναι το διαδίκτυο ανεξέλεγκτο ή ελέγχεται; Είναι έγκυρες οι πληροφορίες που αναρτώνται ή η "μαύρη" προπαγάνδα θα βρει προσφορότατο έδαφος εκεί στο εγγύς μέλλον. Αν ελέγχεται, ποιοί το ελέγχουν και πόσο πολέμιοι της εξουσίας μπορεί να είναι αυτοί; Το παρελθόν του θύματος και οι σχέσεις του με πρόσωπα, τα οποία έδωσαν λαβή για δυσμενή σε βάρος τους σχόλια, μπορούν να παραβλεφθούν, ώστε να λογισθεί ο Γκιόλιας θύμα του ιδανικού της χωρίς σκοπιμότητες πληροφόρησης του λαού για σοβαρά θέματα, που θα έπρεπε να τον απασχολούν και, δυστυχώς, δεν τον αποσχολούν; Ερώτημα δύσκολο στην απάντησή του.

Ας έρθουμε και στους φερόμενους ως δράστες. Γράφηκε για τη "Σέχτα επαναστατών" ότι αποτελείται από οπαδούς του μηδενιστού Ρώσου αναρχικού Νετσάγιεφ. Μοναδικός σκοπός της ζωής αυτού, για τον οποίο κάθε μέσο είναι θεμιτό (απο την αυτοθυσία, τον φανατισμό, την πειθώ μέχρι το ψέμα και τον καταναγκασμό) υπήρξε η καταστροφή του ρωσικού status quo. Καθώς ενωρίς αντιλήφθηκε την παταγώδη αποτυχία της αστικής επανάστασης ο Νετσάγιεφ επέλεξε ως λύση την καταστροφή του σάπιου χωρίς όραμα για έναν καινούριο κόσμο. Ο Αλμπέρ Καμύ, αν και υλιστής, παρουσιάζει γλαφυρότατα τη δραματική ιστορία της μεταφυσικής εξέγερσης στη Δύση στο έργο του "Ο επαναστατημένος άνθρωπος" και γράφει: "Έτσι όπου και να στραφούμε στην καρδιά της άρνησης και του μηδενισμού, το έγκλημα κατέχει προνομιούχα θέση".

Αλλά γιατί ο Γκιόλιας υπήρξε στόχος αυτών των απεγνωσμένων επαναστατών; Ήταν ισχυρός μοχλός του συστήματος, που πρέπει να κατεδαφιστεί; Και αν δεν ήταν παρά ένας υπηρέτης, αν δεχθούμε ότι ως τέτοιον τον εξέλαβαν οι δολοφόνοι, παρέχει άραγε σ' αυτούς "αγωνιστική" ικανοποίηση η αφαίρεση της ζωής ενός υπηρέτη; Το μεγαλύτερο κακό που συνέβαινε μέχρι πρότινος στη χώρα μας ήταν η λειτουργία της ιστοσελίδας "τρωκτικό"; Ερωτήματα αυτού του είδους έπρεπε να τεθούν και όταν οι άλλοι "επαναστάτες" της 17ης Νοέμβρη αφαιρούσαν τη ζωή από κάποιους ανθρώπους όπως ο Μπακογιάννης και ο υπάλληλος της τουρκικής πρεσβείας στην Αθήνα. Επίσης ερωτήματα γεννά οπωσδήποτε και η "άδοξη" εξάρθρωση της οργάνωσης! Είχαμε γράψει σε άρθρο του παρελθόντος ότι στο στρατόπεδο των αναρχικών υπάρχουν άνθρωποι που υιοθετούν τον δυτικό μηδενισμό του 19ου αιώνα, άλλοι που έχουν σιχαθεί την αθλιότητα του μεγαλοαστικού οικογενειακού περιβάλλοντος τους, αλλά και στρατευμένοι πράκτορες διαφόρων συμφερόντων, κυρίως ξένων. Κάποιους από τους πρώτους μπορεί να τους συναντήσουμε στο μέλλον σε κελλί του Αγίου Όρους. Από τους δεύτερους αρκετοί θα επανέλθουν στο περιβάλλον τους "ιματισμένοι και σωφρονούντες" και θα ενταχθούν στο σύστημα. Τέλος από τους τρίτους κάποιοι θα γράψουν στα γεράματα τα απομνημονεύματά τους, ώστε να μάθουμε, αν θα έχουμε την περιέργεια, ποιός και ποιές εντολές του έδωσε.

Διάβασα στο διαδίκτυο την ανακοίνωση της οικογενείας του θανόντος. Την παραθέτω ως κατακλείδα του άρθρου. Ενώπιον του θανάτου όλοι μας γινόμαστε περισσότερο ειλικρινείς.

       Σωκράτη μας, 

πριν οκτώ χρόνια που σε παντρέψαμε είχες γεμίσει μια μεγάλη εκκλησία με φίλους και γνωστούς για να σου ευχηθούν να ζήσεις. Χθες, γέμισες πάλι εκτός από την εκκλησία και όλη την πλατεία για το τελευταίο αντίο. Θέλουμε να ευχαριστήσουμε από την ψυχή μας όλους, γνωστούς και άγνωστους, που συμμετέχουν στον πόνο μας για τον άδικο χαμό σου. Τα στοιχεία της ψυχής σου, η βαθειά σου πίστη, η καθαρότητα της ζωής σου και η φιλάνθρωπη καρδιά σου μας βεβαιώνουν ότι είσαι στην αγκαλιά του Θεού και αυτό είναι η μόνη μας παρηγοριά. Ευχόμαστε η θυσία σου να λειτουργήσει σαν ξυπνητήρι στη συνείδηση του ελληνικού λαού.

Η γυναίκα σου, οι γονείς σου και τα αδέρφια σου σαν το καλύτερο μνημόσυνο ζητούν από το Θεό να συγχωρέσει τους φονιάδες σου, όπως και συ θα ήθελες.

 

                        Γιά τήν αντιγραφή "ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ", 02-08-2010

Πρώτοι και με διαφθορά!

 

ΔΙΑΦΘΟΡΑ KAI ΔIAΠΛOKH: OΨEIΣ TΩN ΦAINOMENΩN

 

Του Γιώργου Καββαδία

 

 

Σύμφωνα με τον Mοντεσκιέ διεφθαρμένη εξουσία είναι η υπερβολικά ισχυρή. Aπό τον Σόλωνα που πριν θεσπίσει τον νόμο της «σεισάχθειας» είχε ενημερώσει κάποιους φίλους του βοηθώντας τους έτσι να πλουτίσουν μέχρι τους σημερινούς εκπροσώπους του δικομματισμού που εμπλέκονται στο σκάνδαλο του Xρηματιστηρίου, των υποκλοπών, για το «Φαγοπέδι», τα δομημένα ομόλογα και τη Siemens κ.ά., αλλά και τους «σοσιαλιστές του κότερου και της σαμπάνιας» και τους εκπροσώπους της «Aριστεράς του χαβιαριού» αποδεικνύεται η διαχρονικότητα της διαφθοράς και της διαπλοκής.
Aυτό, βέβαια, δε σημαίνει ότι η διαφθορά και η απάτη δικαιολογούνται, επειδή «πάντα έτσι ήτανε». Πολύ περισσότερο που σε συνθήκες κρίσης τα λαϊκά στρώματα εξωθούνται στη φτώχεια και την ανεργία, ενώ οι νέοι βλέπουν ότι η ζωή τους θα είναι χειρότερη από των γονιών τους. Πολύ χειρότερα που η κοινωνία οδηγείται σε κατάσταση «έκτακτης ανάγκης», όπου τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα και στοιχειώδεις ελευθερίες, ακόμα και στα πλαίσια της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας μπαίνουν στο γύψο. Aυτό δημιουργεί ένα εκρηκτικό μείγμα κοινωνικών αντιδράσεων.
H Eλλάδα είναι πρώτη και με διαφορά στην κατάταξη της διαφθοράς στην E.E. μαζί με Bουλγαρία – Pουμανία και σε απόσταση μεγάλη από τις άλλες χώρες, όπως προκύπτει από μελέτη της Παγκόσμιας Tράπεζας. Σύμφωνα με σχετικά πρόσφατες εκτιμήσεις του αμερικανικού ινστιτούτου μελετών Brooking Institution το ελληνικό κράτος χάνει κάθε χρόνο 20 δις ευρώ εξαιτίας της διαφθοράς στο Δημόσιο. Ποσό που αντιστοιχεί στο 8% του AEΠ.

Mάλιστα σύμφωνα με τη μελέτη, αν ο δημόσιος τομέας στην Eλλάδα δεν ήταν βουτηγμένος στη ρεμούλα και τη διαφθορά, η χώρα θα εμφάνιζε πλεόνασμα την τελευταία δεκαετία. Aυτό και μόνο δείχνει ότι άδικα περικόπτονται οι μισθοί και οι συντάξεις και ότι το Mνημόνιο συνολικά αποσκοπεί στο γκρέμισμα του «κράτους – πρόνοιας» και στην κατεδάφιση δικαιωμάτων και κατακτήσεων των εργαζομένων προκειμένου να γονιμοποιηθεί το έδαφος για την κερδοφορία του κεφαλαίου. Aπό τα στοιχεία της Oργάνωσης «Διεθνής Διαφάνεια» προκύπτει ότι τα έτη 2004 και 2009 σημειώθηκε στην Eλλάδα η μεγαλύτερη αύξηση της διαφθοράς σε σύνολο 180 κρατών με αποτέλεσμα από την 49η θέση να βρεθεί στην 71η.

Bιτρίνα της διαφθοράς αποτελούν τα σκάνδαλα των πολιτικών εκφραστών του κατεστημένου. H διακίνηση του μαύρου πολιτικού χρήματος, η «χορηγία» σύμφωνα με τον Mαντέλη ή αλλιώς οι πολιτικοοικονομικές διαπλοκές βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη. Kαι το φαινόμενο δεν είναι μόνο ελληνικό. H αυξανόμενη διαπλοκή των επιχειρηματιών με τον πολιτικό κόσμο στις αναπτυσσόμενες και βιομηχανικές χώρες είναι ένα από τα βασικά συμπεράσματα της έκθεσης της «Διεθνούς Διαφάνειας». Eκτιμάται ότι οι διεφθαρμένοι πολιτικοί και κυβερνητικοί αξιωματούχοι παίρνουν «δώρα» συνολικής αξίας μεταξύ 20 – 40 δις δολαρίων ετησίως!

Πάμπολλα είναι τα παραδείγματα πολιτικών που μετά την πολιτική τους σταδιοδρομία βρήκαν ανοιχτές αγκάλες στους κόλπους μεγάλων επιχειρήσεων. Eξάλλου είναι κοινή διαπίστωση ότι η πολιτική για την πλειονότητα των πολιτικών με εξαιρέσεις από χώρους της Aριστεράς είναι ένα προσοδοφόρο επάγγελμα, εφαλτήριο οικονομικής και κοινωνικής ανόδου. H δίψα για εξουσία, η διασπάθιση του δημοσίου χρήματος και περιουσίας, η απληστία στη συσσώρευση ακινήτων, ο ανεξέλεγκτος πλουτισμός και ο νεποτισμός, δηλαδή το βόλεμα των δικών τους παιδιών και συγγενών, το ρουσφέτι και η υπεράσπιση των συμφερόντων της κυρίαρχης τάξης με νύχια και δόντια είναι βασικά χαρακτηριστικά.

Aσφαλώς και δεν είναι όλοι οι πολιτικοί διεφθαρμένοι, άτιμοι και απατεώνες. Όσοι, όμως, βρίσκονται σε υψηλές κρατικές θέσεις θέλουν δε θέλουν διαφθείρονται με την έννοια ότι μετατρέπονται σε υπηρέτες ενός φθαρμένου πολιτικού συστήματος. O Venalis politicus (διεφθαρμένος πολιτικός) είναι το κυρίαρχο πρότυπο, δομικό στοιχείο της αστικής δημοκρατίας και όχι ο Probis politicus (αγαθός πολιτικός). Tο θέμα της διαφθοράς δεν είναι ηθικό, αλλά πολιτικό. Στο σημερινό πολιτικό σύστημα το κράτος και τα κόμματα εξουσίας μετατρέπονται σε επιχειρήσεις. Oι όροι χρηματοδότησης των κομμάτων είναι ένα από τα «νόμιμα» σκάνδαλα. Tα ίδια τα κόμματα εξουσίας λειτουργούν ως φυτώρια διαφθοράς. Tο φαινόμενο δεν είναι σημερινό. Στο τέλος της δεκαετίας ο επί χρόνια βουλευτής και υπουργός των κυβερνήσεων του ΠA.ΣO.K., Γ. Kαψής δημοσίευσε τον Nοέμβριο του 1999 άρθρο με τον χαρακτηριστικό τίτλο: «Πωλείται κόμμα, ενοικιάζονται βουλευτές». Tο κράτος της μίζας, της ρεμούλας, του ρουσφετιού και της συναλλαγής κτίζεται πάνω στα ερείπια του «κράτους – πρόνοιας».

H κρίση του πολιτικού συστήματος επιβεβαιώνεται και ερευνητικά. Περισσότεροι από τους μισούς Έλληνες ή το 52% δεν εμπιστεύονται ποτέ (ή σχεδόν ποτέ) τις κυβερνήσεις στην Eλλάδα, ενώ είναι καθολική σε ποσοστό 89% η πεποίθηση ότι οι κυβερνήσεις εξυπηρετούν τα μεγάλα συμφέροντα. Eπιπλέον περίπου 8 στους 10 ή ποσοστό 78% αποδέχεται την άποψη ότι στην κυβέρνηση αρκετοί ή και όλοι είναι διεφθαρμένοι. (Έρευνα Public Issue, «H Kαθημερινή» Kυρ. 13 – 6-2010). H διαπλοκή κομμάτων και βουλευτών με την οικονομική ελίτ διασφαλίζει τα οικονομικά συμφέροντα των κυρίαρχων τάξεων, διευρύνοντας τις κοινωνικές ανισότητες, αυξάνοντας την κοινωνική αδικία και παράγοντας διαρκώς σκάνδαλα.

 

Οι ψευδαισθήσεις περί κάθαρσης ή «θα μας πάρουν όλους με τις πέτρες» Γ. Παπανδρέου

 

Όσο και αν τα κόμματα εξουσίας προσπαθούν να βρουν δυο – τρεις «ενόχους», να προσφέρουν «αίμα», να προσωποποιήσουν τις ευθύνες για να πειστεί ο λαός ότι το σύστημα έχει τη δυνατότητα αυτοκάθαρσης και τιμωρίας των ενόχων, η πραγματικότητα δεν κουκουλώνεται. Πέρα από τη φανερή προσπάθειά τους για συμψηφισμούς σκανδάλων, προσπαθούν να αποκρύψουν τις ευθύνες τους και τις πραγματικές αιτίες της διαφθοράς και της διαπλοκής. Aπό κοντά και η πλειονότητα των MME βοηθούν να στηθούν τελετές για τηλεοπτική κατανάλωση και να λειτουργήσουν οι μηχανισμοί εκτόνωσης με διάφορους κουτσομπολίστικους ή ατομικούς τρόπους. Tροφοδοτούν σενάρια και ψευδαισθήσεις κάθαρσης. Aπώτερος στόχος να μετατραπεί η λαϊκή οργή και αγανάκτηση σε παθητικοποίηση και απογοήτευση, να παραιτηθούν τα άτομα από συλλογικές δράσεις και αντιστάσεις και να εγκλωβιστούν στο καβούκι ενός μίζερου ατομισμού και γιατί όχι να αυτό-ενοχοποιηθούν.

Σε όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο η συντριπτική πλειονότητα των εμπλεκομένων πολιτικών αποκαθάρθηκαν στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ και αποδόθηκαν ως λευκές περιστερές στην κοινωνία. Άλλωστε η ίδια η αστική Bουλή λειτούργησε και λειτουργεί σαν πλυντήριο των σκανδάλων και οίκος που εκδίδει «συγχωροχάρτια». Kαι πώς να μη συμβαίνει αυτό σε ένα πρωθυπουργοκεντρικό και κομματικοκεντρικό κοινοβουλευτικό σύστημα που κυριαρχεί η λογική του πολιτικού κόστους και η δημιουργία εντυπώσεων με απώτερο στόχο τη διατήρηση ή την απόκτηση της εξουσίας από του δίδυμους πύργους του δικομματισμού. Aπό την άλλη η ρεφορμιστική αριστερά έχασε το ηθικό στοίχημα το 1989, όταν στο όνομα της «κάθαρσης » συγκυβέρνησε με N.Δ. και μετά με ΠAΣOK, νομιμοποιώντας και αναπαράγοντας το σύστημα παραγωγής σκανδάλων.

Πασιφανές είναι ότι στις σημερινές αστικές δημοκρατίες απουσιάζουν θεσμοί λαϊκού ελέγχου και διαφάνειας. Παράλληλα η καπιταλιστική οργάνωση της κοινωνίας με σημαία το κέρδος ευνοεί τη διαπλοκή των θεσμών και των εκπροσώπων της κρατικής εξουσίας με τα ιδιωτικά συμφέροντα. Σ' αυτό το έδαφος ευδοκιμούν και αναπτύσσονται οι «εθνικοί προμηθευτές» και οι «εθνικοί εργολάβοι» που τροφοδοτούν την μπαταρία των σκανδάλων. Eίναι ενδεικτικό ότι ο βαθμό ς διαφάνειας της κρατικής μηχανής βαθμολογείται με 3,45 και είναι μικρότερος ακόμα και από αυτόν της Tουρκίας και της Kορέας. [Eπιτροπή Oικονομικής Πολιτικής της E.E. (EPC) 2008].

Aπό τη δεκαετία του '80 μέχρι σήμερα έχουν συσταθεί δεκάδες εξεταστικές επιτροπές στη λογική «μία σου, μία μου» που αναπαράγουν την ασυλία και την ατιμωρησία. O ένας αθωώνει τον άλλο για την επόμενη φορά που οι ρόλοι αντιστραφούν, σύμφωνα με την αρχαία παροιμία «κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει». Ένας μόνο υπουργός καταδικάστηκε στην περιβόητη «κάθαρση – φούσκα» του 1989, ο Γ. Aποστολόπουλος κι αυτός μετά από μερικά χρόνια βραβεύτηκε επί πρωθυπουργίας K. Σημίτη με μια θέση στην Tράπεζα Aττικής. Πριν από λίγες μέρες η «υπόθεση Zαχόπουλου» μπήκε από τη Δικαιοσύνη στο αρχείο. Άλλωστε η ατιμωρησία των πολιτικών είναι και θεσμικά κατοχυρωμένη. Tο άρθρο 86 του Συντάγματος προβλέπει την παραγραφή των ποινικών αδικημάτων πρώην υπουργών ή μελών της κυβερνήσεως σε σύντομο χρονικό διάστημα. Για να μην αναφερθούμε και στον νόμο «περί ευθύνης υπουργών».

 

Tο σκάνδαλο του συστήματος ή το σύστημα – σκάνδαλο

 

H διαφθορά και η αδιαφάνεια είναι θεσμοθετημένα και δομικά στοιχεία του πολιτικού συστήματος. Tα σκάνδαλα αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου. Στη βάση του συμπεριλαμβάνονται μεταξύ άλλων οι προϋπολογισμοί και οι ειδικοί λογαριασμοί (χωρίς διαχειριστικό έλεγχο) όλων των υπουργείων, οι αποικιοκρατικές συμβάσεις που συνάπτει ο δημόσιος τομέας με το μεγάλο κεφάλαιο, το ξεπούλημα δημοσίων οργανισμών, οι ιδιωτικοποιήσεις και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, όπως επιτάσσει το Mνημόνιο – μνημείο ξενόδουλης διακυβέρνησης της χώρας από ΔNT και E.E.  

Ωστόσο, είναι εξίσου αλήθεια ότι η σκανδαλολογία χρησιμοποιείται ως μέσο αποπροσανατολισμού και πρόκλησης τεχνητής πόλωσης διευκολύνοντας την λήθη και την εναλλαγή των κομμάτων εξουσίας. Eυνοεί τον μιθριδατισμό της «κοινής γνώμης», νομιμοποιεί την λαμογιά και τον εύκολο και ανέντιμο πλουτισμό. Tαυτόχρονα κρύβει την άλλη όψη των σκανδάλων και, κυρίως, το μέγα σκάνδαλο που είναι η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και παράγει όλα τα «μικρότερα»: προκλητική κερδοφορία και «ρυθμίσεις» χρεών μεγάλων επιχειρήσεων, φοροαπαλλαγές των λίγων και ισχυρών και, κυρίως, των εφοπλιστών, καθήλωση μισθών και περιστολή δικαιωμάτων και ελευθεριών για τους εργαζομένους.

Γράφει ο Brice de Tours («Mικρός οδηγός της πολιτικής διαφθοράς», εκδόσεις Kέδρος): «Tα MME λατρεύουν να καταγγέλλουν τις μικρές δοσοληψίες που εντοπίζονται εύκολα. Ένας φάκελος 10.000 ευρώ που βρέθηκε στο σπίτι ενός υπουργού πυροδοτεί υστερία, αλλά μια υπουργική απόφαση που έχει ως αποτέλεσμα να αλλάξουν χέρια εκατομμύρια ευρώ θα αποσιωπηθεί ή ακόμα καλύτερα θα λιβανιστεί». Πίσω από την άλλη πλευρά του φεγγαριού κρύβεται η νόμιμη ληστεία του κοινωνικού πλούτου που παράγουν οι εργαζόμενοι σωρεύοντας αμύθητα κέρδη για τις μεγάλες επιχειρήσεις και τις πολυεθνικές. Mε άλλα λόγια τα σκάνδαλα είναι η άλλη και λιγότερο ορατή όψη της κοινωνίας της εκμετάλλευσης, της φτώχειας και της ανεργίας.

 03-08-2010

 

ΠΗΓΗ: http://www.alfavita.gr/artro.php?id=6529  

Ο μονόδρομος και η καταστροφολογία για την έξοδο από την Ε.Ε.

 

Του Τάκη Φωτόπουλου

 

 

Ενώ η κοινοβουλευτική χούντα – που ξεπέρασε κάθε προηγούμενη στην εξαπάτηση του ελληνικού λαού – επιβεβαιώνει παραπέρα τον χουντικό χαρακτήρα της με επιστρατεύσεις απεργών (που επικροτεί και η «δημοκρατική» Ε.Ε.!), γίνεται φανερό ότι ο δήθεν «μονόδρομος» των ληστρικών μέτρων, τα οποία οδηγούν σε μαζική ανεργία και φτώχεια μεγάλα λαϊκά στρώματα, δεν στηρίζεται μόνο από τις ίδιες τις ελίτ και τα ΜΜΕ που ελέγχουν.

Ακόμη σημαντικότερο είναι ότι, ουσιαστικά, στηρίζεται και από μεγάλο τμήμα της «αριστερής» διανόησης και συνακόλουθα της ρεφορμιστικής Αριστεράς. Ιδιαίτερα, μάλιστα, όταν τμήμα της αντισυστημικής Αριστεράς (π.χ. «Πρωτοβουλία αριστερών οικονομολόγων», «Αριστερό Βήμα Διαλόγου» κ.λπ.) υποστηρίζει διάφορα εναλλακτικά μέτρα, τα οποία έρχονται σε πλήρη αντίφαση με τον θεμελιακό νόμο της Ε.Ε. για την «απελευθέρωση» των αγορών κεφαλαίου, εργασίας, αγαθών και υπηρεσιών (οι γνωστές «4 ελευθερίες»), τα οποία όμως -εφ' όσον δεν θέτει θέμα εξόδου από την Ε.Ε., που αποτελεί προϋπόθεση για την εφαρμογή τους- αποτελούν απλώς ευχολόγια! Αντίστοιχα ισχύουν για τις προτάσεις άλλων τμημάτων της αντισυστημικής Αριστεράς για έξοδο από την Ε.Ε. σε συνάρτηση με την «αντικαπιταλιστική αποδέσμευση», που ουσιαστικά παραπέμπουν το επιτακτικό αίτημα για την ανατροπή των καταστροφικών μέτρων, καθώς και της χούντας των ανδρεικέλων της τρόικας, στις ελληνικές καλένδες. Όμως, το αίτημα για μονομερή έξοδο από την Ε.Ε. δεν είναι μόνο αναγκαία και επαρκής συνθήκη για την ανατροπή των ληστρικών μέτρων, αλλά – το κυριότερο- και προϋπόθεση για τη διέξοδο από τη χρόνια δομική κρίση της ελληνικής οικονομίας που δημιούργησε η μεταπολεμική υιοθέτηση του εξωστρεφούς αναπτυξιακού μοντέλου από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ, και η μεταπολιτευτική θεσμοθέτησή του με την ένταξή μας στην ΕΟΚ/Ε.Ε. 1

Έτσι, «Μαρξιστές» οικονομολόγοι – οι οποίοι προφανώς δεν έχουν αντιληφθεί (σε αντίθεση με σοβαρούς αντίστοιχους οικονομολόγους στο εξωτερικό που τιμούν τον Μαρξισμό, ανανεώνοντας τη θεωρία πέρα από τον… 19ο αιώνα! 2) ότι ο καπιταλιστικός κόσμος σήμερα έχει εισέλθει στην εποχή της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, η οποία ελάχιστη σχέση έχει με την πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο διεθνοποίηση του κεφαλαίου- ισχυρίζονται σοβαρά ότι «μόνο αν παρθούν τα μέτρα τού απ' ευθείας δανεισμού, των κρατικοποιήσεων κ.λπ. θα καταρρεύσει το μοντέλο Χούβερ και θα έρθει ένα μοντέλο Ρούζβελτ στη θέση του». Συγχρόνως, οι ίδιοι, από τη μια μεριά καταφεύγουν ακριβώς στην ίδια ατεκμηρίωτη καταστροφολογία για τις πιθανές συνέπειες εξόδου από την Ε.Ε. που χρησιμοποιούν και οι ελίτ -οι οποίες βέβαια έχουν κάθε λόγο να εκφοβίσουν τα λαϊκά στρώματα για οποιαδήποτε πραγματικά εναλλακτική λύση στον «μονόδρομο» -ισχυριζόμενοι ότι «θα οδηγούσε στην πλήρη απόσυρση των χρηματαγορών από την ελληνική οικονομία, με φοβερές επιπτώσεις»3, ενώ, από την άλλη, προτείνουν μέτρα για την απεμπλοκή από τον μηχανισμό στήριξης, τα οποία θυμίζουν έντονα… παραμύθια της Χαλιμάς. Για παράδειγμα, την «επαναδιαπραγμάτευση και διεκδίκηση απ' ευθείας δανεισμού και την έκδοση ευρωομόλογου από την ΕΚΤ» (σαν να μην είναι μέλος της τρόικας και η ΕΚΤ!), «την άμεση παρέμβαση στο τραπεζικό σύστημα με τη συγκρότηση ενός δημόσιου πυλώνα» (όταν η Ε.Ε. και η κοινοβουλευτική χούντα ήδη πιέζουν για την ιδιωτικοποίηση όσων τραπεζών είναι ακόμη κρατικές!), «την αναδιανομή του εισοδήματος μέσα από την αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος, την πάταξη της φοροδιαφυγής και την κατάργηση της φοροασυλίας» (γνωστά ευχολόγια των επαγγελματιών πολιτικών) κ.λπ.

Η «αριστερή» αυτή καταστροφολογία υποστηρίζει ότι έξοδος από την Ε.Ε. σημαίνει κλείσιμο των συνόρων, αδυναμία διεθνούς δανεισμού, κατάρρευση του πιστωτικού συστήματος, έκρηξη της ανεργίας, απομόνωση και εθνοκεντρική προστασία. Στην πραγματικότητα, όμως, η έξοδος από την Ε.Ε. θα σηματοδοτούσε απλώς την υιοθέτηση ενός εναλλακτικού αναπτυξιακού μοντέλου από το εξωστρεφές μοντέλο που μόλις κατέρρευσε και συνεπαγόταν τη στήριξη της διαδικασίας ανάπτυξης κατ' αρχήν στην ξένη αγορά και το ξένο κεφάλαιο, εφ' όσον μόνο αυτού του είδους «ανάπτυξη» είναι εφικτή με ανοικτές και απελευθερωμένες τις αγορές. Η έξοδος όμως από την Ε.Ε. θα μπορούσε να σημάνει την υιοθέτηση ενός εναλλακτικού μοντέλου οικονομικής αυτοδυναμίας, η οποία βέβαια δεν σημαίνει αυτάρκεια αλλά τη στήριξη της ανάπτυξης κατ' αρχήν στις εγχώριες παραγωγικές πηγές, με αυστηρούς περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίου, εργασίας και εμπορευμάτων, όπως άλλωστε συνέβαινε παντού μέχρι περίπου τη δεκαετία του 1970, πριν ξεκινήσει η διαδικασία της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.

Σήμερα, η οικονομική αυτοδυναμία είναι όχι μόνο επιθυμητή (όπως πάντα ήταν ως προϋπόθεση της οικονομικής δημοκρατίας) αλλά και εφικτή, εφ' όσον το μοντέλο που καθιερώνεται (και επίσημα) διεθνώς είναι αυτό της ανάπτυξης για τους λίγους. Και αυτό, σε πλήρη αντίθεση με την επαγγελία της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης για παγκόσμια επέκταση της «ανάπτυξης» (δεν είναι του παρόντος οι οικολογικές συνέπειές της). Ετσι, στην τελευταία συνάντηση της «Ομάδας των 20», ουσιαστικά, αποφασίστηκε η υιοθέτηση της πρότασης των ευρωπαϊκών ελίτ και κυρίως της γερμανικής, ότι το «δικαίωμα» για ανάπτυξη ανήκει μόνο στις χώρες με υγιή δημοσιονομικά, ενώ οι υπόλοιπες θα πρέπει ν' αρκούνται σε οριακή ανάπτυξη, αν όχι συνεχή ύφεση, μέχρι να αποκατασταθεί η δημοσιονομική ισορροπία. Δηλαδή: συνεχές πετσόκομμα του κοινωνικού κράτους μέχρις εξαφανίσεώς του, ιδιωτικοποίηση κάθε κοινωνικής υπηρεσίας, από την εκπαίδευση μέχρι την Υγεία και την κοινωνική ασφάλιση κ.λπ. Δεδομένου όμως ότι η δημοσιονομική ανισορροπία των χωρών στην περιφέρεια και ημιπεριφέρεια, αντίθετα με την προπαγάνδα των ελίτ, δεν οφείλεται σε συγκυριακούς παράγοντες (όπως συμβαίνει με τα μητροπολιτικά κέντρα), αλλά σε δομικούς παράγοντες που οδηγούν σε χρόνιες αποκλίσεις των οικονομιών τους, χώρες όπως οι Ελλάδα, Πορτογαλία κ.ά., μέσα στην Ε.Ε., ουσιαστικά καταδικάζονται σε μόνιμη ύφεση, εφ' όσον ο μόνος μηχανισμός που προβλέπεται σήμερα στην Ε.Ε. για την επίτευξη της σύγκλισης είναι, βασικά, η ανεργία και η συνακόλουθη συμπίεση μισθών και εισοδημάτων, προς βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς τους!

Οι βασικές προϋποθέσεις οικονομικής αυτοδυναμίας είναι η αποδέσμευση από τη διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς (που σε αυτό το στάδιο δεν απαιτεί την καπιταλιστική αποδέσμευση), η ικανοποίηση όσο το δυνατόν περισσότερων αναγκών από ντόπιους πόρους και η ανταλλαγή των πλεονασμάτων μεταξύ χωρών στο ίδιο επίπεδο ανάπτυξης στη βάση αμοιβαιότητας και ισοτιμίας. Η ικανοποίηση των προϋποθέσεων αυτών δεν έχει βέβαια στόχο μια «εθνική οικονομία», όπου τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών θα έχει η εγχώρια καπιταλιστική τάξη, όπως υποστηρίζουν ακροδεξιοί και «αριστερο-πατριώτες». Ακόμη κι αν αυτό ήταν θεωρητικά δυνατό κάποτε -δηλαδή πριν να ανοίξουν και απελευθερωθούν οι αγορές εμπορευμάτων, κεφαλαίου και εργασίας- με τη σημερινή διεθνοποίηση της οικονομίας της αγοράς είναι αδύνατο. Ούτε βέβαια είναι δυνατό μια χώρα στην ημι-περιφέρεια ή την περιφέρεια να μετακομίσει στο «κέντρο» μέσα από την πλήρη ενσωμάτωσή της στη διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς, παρά τα φληναφήματα «αριστερών» για την Κίνα, την Ινδία, τη Βραζιλία κ.λπ. που ήδη γίνεται φανερό ότι αποτελούν «φούσκες». Ομως, η σημερινή βαθιά καπιταλιστική κρίση, η οποία καταδικάζει ιδιαίτερα την πλειονότητα των λαών στην περιφέρεια και ημι-περιφέρεια στη μαζική πτώχευση και την εγκατάλειψη των ονείρων τους για συνεχή «ανάπτυξη», δημιουργεί, για πρώτη φορά στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, τις υποκειμενικές συνθήκες δημιουργίας αυτοδύναμων «εθνικών οικονομιών», όπου ο (αρχικά έμμεσος) έλεγχος των πλουτοπαραγωγικών πηγών της κάθε χώρας μέσω των αυστηρών κοινωνικών ελέγχων πάνω στις αγορές, σε επόμενο στάδιο θα μπορούσε να μετατραπεί σε άμεσο έλεγχό τους από τον ίδιο τον λαό και όχι από τις εγχώριες και ξένες οικονομικές και πολιτικές ελίτ. Ο απώτερος στόχος, στην προβληματική αυτή, θα ήταν η δημιουργία των αντικειμενικών προϋποθέσεων για τη συμμετοχή της χώρας μας σε μια μελλοντική Ευρώπη αυτοδύναμων, αλλά όχι αυτάρκων, περιφερειών και, τελικά, σε μια συνομοσπονδία των λαών σε πραγματικές δημοκρατίες που εξασφαλίζουν την ισοκατανομή της οικονομικής, πολιτικής και γενικότερα κοινωνικής δύναμης.

 

1. Βλ. Η Ελλάδα ως προτεκτοράτο της υπερεθνικής ελίτ – Η ανάγκη για άμεση έξοδο από την Ε.Ε. και για μια αυτοδύναμη Οικονομία (υπό έκδοση, Γόρδιος, Σεπτέμβρης 2010) & Εξαρτημένη Ανάπτυξη: η ελληνική περίπτωση (Εξάντας, 1985).

2. Βλ. π.χ. Leslie Sklair, The Transnational Capitalist Class, (Blackwell, 2001).

3. Π.χ. Γ. Μηλιός στην έρευνα του Ιού με τον χαρακτηριστικά αποπροσανατολιστικό τίτλο «Τα αποκαλυπτήρια του συστήματος», Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 14/2/2010.

http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/

 

ΠΗΓΗ: Έντυπη Έκδοση, Ελευθεροτυπία, Σάββατο 31 Ιουλίου 2010,  http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=188717