Μια αγκυλωμένη θεσμική εκκλησία…

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου*

… μένει απολιθωμένη στη γραφειοκρατική δομή και στη δίψα κυριάρχησης επί της κοινωνίας. Μια αγκυλωμένη θεσμική εκκλησία ουδέποτε παίρνει την πρωτοβουλία να παραιτηθεί από προνόμιά της, τα οποία αντιστρατεύονται το Ευαγγέλιο και την αποστολή της. Επαναλαμβάνω χαρακτηριστικό παράδειγμα: Η θεσμική εκκλησία το 1939 καλοδέχτηκε την επιβολή του θρησκευτικού γάμου ως μοναδικού τρόπου σύναψης γάμου, και δεν επέλεξε να διαφυλάξει την ελευθερία των εικόνων του Θεού και άρα να αξιώσει την καθιέρωση του πολιτικού γάμου! Και, μοιραία, κάποια στιγμή οι αλλαγές επιβάλλονται από τις κυβερνήσεις… Θλίψη!

Συνέχεια →

Ηρώδης ή Χριστός;

Του παπα Ηλία Υφαντή

Λέμε συνήθως ότι η γιορτή των Ελλήνων είναι το Πάσχα. Και το λέμε αυτό γιατί η Ανάσταση του Χριστού στα χρόνια της τουρκοκρατίας ήταν ένα σύμβολο της ανάστασης του γένους. Γι’ αυτό και τη συνδύασαν με το τραγούδι της «Αναστασιάς». Απ’ την οποία ζητούσαν να ξυπνήσει προκειμένου να σβήσει το λυχνάρι και ν’ ανάψει τη φωτιά. Δεδομένου ότι τελείωνε η νύχτα της τουρκικής βαρβαρότητας και ρόδιζε το γλυκοχάραμα της εθνικής παλιγγενεσίας.

Αλλά εξίσου θα μπορούσαμε να πούμε ότι και τα Χριστούγεννα είναι γιορτή των Ελλήνων. Αφού«οι Έλληνες είναι πάντοτε παιδιά», όπως είπαν οι αιγύπτιοι ιερείς στο σοφό Σόλωνα. Που σημαίνει ότι αγαπούν την παιδεία και το παιχνίδι. Γεγονός που επιβεβαιώνεται κι απ’ το παράδειγμα του Ηράκλειτου, ο οποίος, ενώ οι άρχοντες συνεδρίαζαν, εκείνος έπαιζε με τα παιδιά.

Συνέχεια →

Τα κατά συνθήκην του (Σένγκεν) ψεύδη

Η Ελλάδα, η Ορθοδοξία και η Ευρώπη

Του Αρχιμ. Βασίλειου Ιβηρίτη (Γοντικάκη)*

Α΄

Τον τελευταίο καιρό πολλά λέγονται και γράφονται για τη Συνθήκη του Σένγκεν και το «ηλεκτρονικό φακέλωμα». Πολλοί θρησκευτικοί και πολιτικοί παράγοντες αγωνίζονται με θέρμη πάνω στο θέμα.

Αναμφίβολα το φαινόμενο της Συνθήκης αυτής και όλων των σχετικών που προηγούνται και έπονται είναι επακόλουθο μιας γενικωτέρας καταστάσεως. Και δεν μπορούμε να εξετάσουμε ένα θέμα σωστά αν το απομονώσουμε από όλα τα άλλα που το συναπαρτίζουν. Οπως δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα συμπτώματα μιας αρρώστιας αν δεν κάνουμε τη διάγνωση από πού προέρχεται και πώς ριζικά θεραπεύεται.

Πάνω σ’ αυτή την προσπάθεια διαγνώσεως και θεραπείας τολμά να ψελίσει κάποια λόγια ο υπογράφων μεταφέροντας μηνύματα που χαρίζει ο λειτουργικός κόσμος του ΑγίουΟρους και η κοινωνία των Αγίων, ζώντων και κεκοιμημένων.

Αν κάτι καλό λέγεται, οφείλεται σε άλλους. Αν κάτι ηχεί παράφωνα, οφείλεται στον υποφαινόμενο και ζητεί συγγνώμη.

Συνέχεια →

Ενιαίο σχολείο, ενιαία γνώση, ενιαία θρησκευτικά: 12 Σημεία

Κοινή Παρέμβαση επτά στελεχών των Παρεμβάσεων–Συσπειρώσεων Δ.Ε.*

α) Απέναντι στην πρόσδεση του σχολείου (δημόσιου και ιδιωτικού) με την εξελισσόμενη νεοελληνική ιδεολογία και τις διαδοχικές αφηγήσεις της αστικής τάξης, που ηγεμονεύει ακατάπαυστα από την ίδρυσή του, αναπτύχθηκε παράλληλα και ένα ριζοσπαστικό εκπαιδευτικό κίνημα που προσπάθησε να κάνει τομές, σε σχέση με την ιστορική και πολιτική συγκυρία και σε αντιστοιχία με τη στράτευση των ενεργών διανοητών και δασκάλων της χώρας. Επιτομή αυτής της ριζοσπαστικής διεκδίκησης ήταν το «όλη η γνώση, ενιαία και κριτική, για όλα τα παιδιά». Στην πράξη το κίνημα αυτό ακολούθησε μια δαιδαλώδη διαδρομή, ωστόσο κάποιες φορές συνδέθηκε και με τη ζώσα παράδοση του τόπου.

Συνέχεια →

Η Παναγία και ο γεωργοκτηνοτρόφος…

Του παπα Ηλία Υφαντή*

Είναι, λέει, οι «εταίροι» μας στη συντριπτική τους πλειονότητα χριστιανοί. Και πάνω απ’ όλους οι χριστιανοδημοκράτες και  χριστιανοκοινωνιστές Γερμανοί. Αλλά τι λέει, στην προκειμένη περίπτωση, το Ευαγγέλιο; Και πιο συγκεκριμένα το χαρακτηριστικό παράδειγμα της Παναγίας, της οποίας σήμερα γιορτάζουμε την Κοίμηση (15 Αυγούστου). Και η οποία -όπως είναι ευνόητο- δεν είχε σπουδάσει οικονομολόγος ή κοινωνιολόγος σε κάποιο, όπως τα σημερινά, της παγκόσμιας κακοδαιμονίας «πνευματικό» ίδρυμα…

Συνέχεια →

Η ΠΟΡΕΙΑ ΜΑΣ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Όπως ήταν αναμενόμενο, μετά τον συμβιβασμό ξέσπασε κυβερνητική κρίση, η οποία συνιστά την αρχή του τέλους του «αριστερού» ΣΥΡΙΖΑ. Ποιες θα είναι επόμενες φάσεις; Ασφαλώς τα μέτρα, που θα μας εξαναγκάσουν να λάβουμε, θα οδηγήσουν στη φτώχια μεγάλο μέρος του λαού μας και αυτό τρέμουμε πολλοί! Ο φόβος και, ιδίως, ο πανικός δεν είναι ποτέ καλοί σύντροφοι, γι’ αυτό πρώτο μας μέλημα είναι να μην επιτρέψουμε να θρονιαστούν στις ψυχές μας. Ποια θα είναι η πορεία της χώρας μας; Για να απαντήσουμε, ας εξετάσουμε την κατάσταση, όπως αυτή διαμορφώθηκε.

Συνέχεια →

«Εθνο-φυλετισμός» και «εθνο-μηδενισμός» απέναντι στην οικουμενικότητα και στην τοπικότητα

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

 «…Ούτε βήμα πίσω από την δημοκρατική αρχή ότι δεν απαιτείται εθνική συνείδηση για την απόκτηση ιθαγένειας, αλλά απλή απόδειξη των δεσμών με την ελληνική κοινωνία…»

«Κύριος διασκεδάζει βουλάς εθνών, αθετεί δε λογισμούς  λαών και αθετεί βουλάς αρχόντων, η δε βουλή του Κυρίου εις τον αιώνα μένει, λογισμοί της καρδίας αυτού εις γενεάν και γενεάν».

Ψαλμ. 32, στίχ. 10-11

Ανάμεσα στα πολλά που έχει ανοίξει η πολυποίκιλη κρίση του καπιταλισμού, της ευρωπαϊκής ιδέας και της πολιτικής -οικονομικής -δημοσιογραφικής -ακαδημαϊκής -συνδικαλιστικής -πνευματικής ηγεσίας της χώρας μας, είναι και τα ζητήματα που αφορούν τη σχέση εθνών και λαών, αλλά και από πλευρά (ορθόδοξα) χριστιανική τη σχέση εθνών-λαών και έθνους-γένους χριστιανών.

Συνέχεια →

Ο (+) Ούγο Τσάβες, ο Θεός κι η επανάσταση

Σειρά συνεντεύξεων στον Ιγνάσιο Ραμονέ* – Μετάφραση: Γιάννης Χρυσοβέργης

Το Καράκας ανακοίνωσε την αποτροπή πραξικοπήματος στα μέσα Φεβρουαρίου. Ανεξάρτητα από τέτοιου είδους γεγονότα, η κύρια απειλή κατά του μπολιβαριανού κινήματος προέρχεται από το εσωτερικό του: τη διαφθορά. Η τελευταία είναι σε ευθεία αντίθεση με την επαναστατική ηθική της οποίας ο τέως πρόεδρος, Ούγκο Τσάβες, που πέθανε το 2013, είναι υπέρμαχος.

Σήμερα δημοσιεύουμε ένα απόσπασμα από μία σειρά συνεντεύξεων στον Ιγνάσιο Ραμονέ  («Hugo Chavez, Ma première vie: Conversations avec Ignacio Ramonet», εκδόσεις Galilée, Παρίσι, Μάρτιος 2015.). [Μετάφραση: Γιάννης Χρυσοβέργης]

Πώς αντιλαμβάνεστε την επανάσταση;

Συνέχεια →