Η ανάσταση του ανθρώπου, η μουμιοποίηση της Siemens,  η μαρτυρία του Δ. Χριστούλα και το πουλάρι της Παλαιστίνης…

 

Από το ΜτΒ

 

Ασύνδετα φαίνονται εκ πρώτης όψεως τα τέσσερα ζητήματα του τίτλου. Δυο από την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα: η ανήθικη πολιτική απαλλαγή από την εκτός κοινωνικής πραγματικότητας βουλή (164 βουλευτές από τη δεξαμενή ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) της Siemens και η πολιτική αυτοκτονία του αγανακτισμένου συνταξιούχου φαρμακοποιού Δημήτρη Χριστούλα έξω απ' αυτήν…

Οι 164 αποδέχτηκαν την μεταφυσική και άσαρκη «συγγνώμη» της εταιρείας για τις πολιτικές και οικονομικές τερατογενέσεις στην χώρα μας, ενώ αν ήσαν έστω και κατά τι σώοι θα ζητούσαν μια έμπρακτη στάση: Τη δημόσια παράδοση της λίστας Χριστοφοράκου – υιού, για να δούμε «πόσα απίδια πιάνει ο σάκος» από τους υπηρέτες της ελλαδικής ελίτ)πολιτικούς, δημοσιογράφους, διανοητές, μάνατζερ…).

Αντίθετα ο πολιτικός αυτόχειρας πολιτικός νεομάρτυρας  Δημήτρης Χριστούλας έπαιξε με το θάνατο για να δώσει κατά τη φιλοσοφία του και θεο-λογία του, ελπίδα και ζωή στα νιάτα αφού έγραψε στην ιδιόχειρη διαθήκη του ενδεικτικά, εκτιμώντας ότι οι νέοι θα πάρουν τα όπλα «…Οι νέοι χωρίς μέλλον κάποια μέρα θα πάρουν τα όπλα και στην πλατεία Συντάγματος θα κρεμάσουν ανάποδα τους εθνικούς προδότες, όπως έκαναν το 1945 οι Ιταλοί στο Μουσολίνι (πιάτσα Παρέτο του Μιλάνου) ».

Στη συνέχεια πήρε τη σκυτάλη   η κόρη του η Έμμυ Χριστούλα και συνεχίζει, απευθυνόμενη στον νεκρό: «Κοιμήσου πατέρα κι εγώ τραβάω στα αδέρφια μου και παίρνω τη φωνή σου. Μόνο αυτό ονειρευόσουν για τους νέους και νομίζω τα κατάφερες. Στο σημείο που έφυγες υπάρχει το σημείωμα ενός νέου. 'Το όνομα του νεκρού σήμερα είναι Δημοκρατία. Μα είμαστε 11 εκατομμύρια οι ζωντανοί και το όνομά μας είναι Αντίσταση"».

Παρά το γεγονός ότι τόσο η τελευταία μορφή της αντίστασής του ήταν η πολιτική αυτοκτονία-μαρτυρία έξω από τη βουλή που πρόδωσε πλειοψηφικά λαό και χώρα, όσο και η τεκμαιρόμενη επιθυμία του για πολιτική κηδεία και καύση του λειψάνου του (στη Βουλγαρία) δείχνουν μια απόσταση από την ορθόδοξη χριστιανική κοινωνική πρακτική, όμως επειδή η ορθόδοξη πίστη δεν είναι ιδεολογία, αλλα κάτι που αγγίζει και τους βυθούς της προσωπικής συνείδησης διαβλέπω με τα δικά μου ακάθαρτα μάτια και ομοιότητες, αλλά και διαφορές με τα γεγονότα του εκκλησιαστικού διημέρου: Την ανάσταση του Λαζάρου και την είσοδο του Ιησού-Μεσσία στα Ιεροσόλυμα από την περιφέρεια με στόχο να φανερώσει  πιο δυναμικά (καβαλόντας δίχρονο πουλάρι όνου) τη δική Του αφήγηση για τη Ζωή, Κοινωνία, Ιστορία και πλάση δείχνοντας μια άλλου τύπου ηγεμονική πρακτική ενάντια στην εμπορευματοποίησης της παλαιοδιαθηκικής παράδοσης στο Ναό του Σολομώντα…

Η συνέχεια του άρθρου στο ιστολόγιο Το Μανιτάρι του Βουνού….

Η Κυριακή των αντεξουσιαστών

 

Του παπα Ηλία Υφαντή

 

Στη συνείδηση πολλών η Εκκλησία είναι ταυτισμένη με το καταστημένο. Και – σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό – όχι αδίκως. Για λόγους πολλούς και διάφορους, που δεν είναι το παρόντος να τους αναφέρουμε. Και όμως!…

Η Εκκλησία του Χριστού είναι κάθετα και διαμετρικά αντίθετη με το καταστημένο. Απόδειξη;

Η ευαγγελική περικοπή της αυριανής Κυριακής (Ε΄ Κυριακής των Νηστειών). Που σαφέστατα αποδεικνύει ότι ο Χριστός είναι αντεξουσιαστής και συνεπώς και το Ευαγγέλιό του σαφέστατα αντεξουσιαστικό.

Βέβαια μια τέτοια τοποθέτηση εξοργίζει πολλούς εκπροσώπους της Εκκλησίας, που έχουν εναρμονιστεί με τις δομές του κατεστημένου. Αλλά το περίεργο είναι ότι εξοργίζει και τους αντεξουσιαστές.

Γιατί τους κάνει – κατά πάσα πιθανότητα – να αισθάνονται κάπως σαν κατηχητόπουλα. Πράγμα που τους φαίνεται εξαιρετικά μειωτικό, για τον επαναστατική και ανεξάρτητη επιλογή της ζωής τους και της συμπεριφοράς τους. Είτε όμως αρέσει είτε δεν αρέσει και στους μεν και στους δε, το Ευαγγέλιο είναι αυτό, που είναι. Και το γράμμα, αλλά και το πνεύμα των γραφομένων του είναι, όπως προαναφέραμε, σαφέστατα αντεξουσιαστικό.

Τι μας λέει το Ευαγγέλιο στη συγκεκριμένη περίπτωση; Οι μαθητές, μας λέει, του Χριστού εμφορούνταν, όπως και το κατεστημένο της κάθε εποχής, από τη δίψα για εξουσία, πλούτο, δόξες και τιμές. Και μάλιστα οι δυο απ' αυτούς – ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης – έβαλαν τη μητέρα τους να μεσολαβήσει, προκειμένου να καταλάβουν, όταν ο Χριστός θα γινόταν, όπως ονειρεύονταν, βασιλιάς, τις ανώτερες θέσεις. Μια και, κατά κάποιον τρόπο, ήταν ανίψια του Χριστού. Αφού, η μητέρα τους, η Σαλώμη, ήταν θυγατέρα του Ιωσήφ, από τον προηγούμενο γάμο του.

Τους πήραν όμως είδηση οι υπόλοιποι μαθητές, οι οποίοι αγανάκτησαν και άρχισαν να διαμαρτύρονται. Και ο Χριστός, που κατάλαβε την αιτία της διαμαρτυρίας τους, τους κάλεσε και τους είπε: Οι άρχοντες του κατεστημένου κατεξουσιάζουν και καταληστεύουν το λαό. Και έχουν το απύθμενο θράσος να παρουσιάζονται από πάνω και ως ευεργέτες και σωτήρες του λαού.

Εσείς όμως σε καμιά περίπτωση δεν θα κάμετε το ίδιο, αλλά το τελείως αντίθετο. Το κατεστημένο θέλει τους εξουσιαστές στην κορφή της κοινωνικής πυραμίδας και το λαό, από κάτω. Έτσι ώστε ο λαός, ανάλογα με την άδικη κοινωνική ιεράρχηση, να συνθλίβεται και να κατακλέβεται, χωρίς να μπορεί να διαμαρτυρηθεί.

Στη δική μας όμως την κοινωνική πυραμίδα ο λαός θα είναι πάνω και κάτω όσοι θέλουν να τον υπηρετούν. Ανώτεροι μεταξύ σας δεν θα είναι αυτοί, που περισσότερο θα καταπιέζουν και θα ληστεύουν το λαό, αλλά εκείνοι, που θα τον υπηρετούν. Γιατί κι εγώ δεν ήρθα να γίνω βασιλιάς και εξουσιαστής και εκμεταλλευτής του λαο

ύ. Ούτε να δεχτώ τις υπηρεσίες κανενός. Αλλά να υπηρετήσω το λαό. Και να προσφέρω ακόμη και τη ζωή μου για χάρη του….

Συγκρίνετε, τώρα, αν θέλετε, το ιδανικό του Χριστού, με τα «ιδανικά» των εκμεταλλευτών και ληστάρχων, που μας κυβερνούν. Απ' τους οποίους μερκοί μεγαλοαπατεώνες έχουν και το απύθμενο θράσος να παρουσιάζονται και ως υπερασπιστές της ορθοδοξίας….

Κι ακόμη περισσότερο συγκρίνετε το ιδανικό του Χριστού με το παπικό ή το δεσποτικό καθεστώς της Εκκλησίας. Το οποίο έχει τόση σχέση με το Χριστό, όση είχαν και οι πάσης φύσεως τύραννοι δια μέσου των αιώνων.

Και οι μεν τύραννοι θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι δεν πίστευαν στη διδασκαλία του Χριστού και πολύ περισσότερο δεν σκόπευαν να την εφαρμόσουν. Αλλά επεδίωκαν το τελείως αντίθετο. Όπως και οι άρχοντες της εποχής του Χριστού. Όπως και οι ξαδιάντροποι πολιτικοί κανίβαλοι της δικής μας εποχής…

Αλλά το θράσος των εκπροσώπων της δεσποτοκρατίας ξεπερνάει κάθε όριο, γιατί παρουσιάζονται σαν εκπρόσωποι του Χριστού. Για να μπορούν έτσι, εκμεταλλευόμενοι τη θρησκευτική ευαισθησία του λαού, να τον καταπιέζουν και να τον εκμεταλλεύονται αποτελεσματικότερα.

Αλλά και να προσφέρουν χείρα βοηθείας και στους εκάστοτε ομογάλακτους αδελφούς τους. Τους κοσμικούς, δηλαδή, εξουσιαστές και εκμεταλλευτές και τυράννους. Τους οποίους ορκίζουν, προκειμένου να τηρούν τη βάρβαρη και ληστρική, σε βάρος του λαού, νομιμότητά τους.

Αλλά και τους βλέπουμε, κάποτε, να συμπαρακάθονται και στα υπουργικά τους συμβούλια. Για να γίνονται έτσι τα ανήθικα ηθικά τους στηρίγματα. Προκειμένου να πείθουν το λαό να σκύβει ολοένα και περισσότερο κάτω απ' το μαστίγιο της νομικής οικονομικής και αστυνομικής αρπακτικότητας και βίας.

Αντεξουσιαστής, λοιπόν, είναι ο Χριστός και σαφέστατα αντεξουσιαστικό το Ευαγγέλιό του. Αλλά δεν είναι αναρχικός.

Αναρχική – στον υπέρτατο μάλιστα βαθμό – είναι η άρχουσα αναρχία. Όπως του Λουκά, του Αντωνάκη, του Βαγγέλαρου και των δορυφόρων τους. Που, τώρα, έχει φορτώσει στο σβέρκο μας το ναζιστικό καθεστώς του 4ου ράιχ! Προκειμένου να λεηλατήσει την πατρίδα μας και τη ζωή μας.

Γιατί η άρχουσα αναρχία δεν έχει και δεν σέβεται καμιά απ' τις αρχές εκείνες, που χαρακτηρίζουν τις ευνομούμενες κοινωνίες. Και ιδιαίτερα της αρχές της ελευθερίας και της δικαιοσύνης. Που αποτελούν την πεμπτουσία της αντεξουσιαστικής κοινωνίας του Ευαγγελίου!

παπα-Ηλίας, 31-03-2012,  http://papailiasyfantis.wordpress.com/2012/03/31/….D/ 

Crimen majestatis…

 

Του παπα Ηλία Υφαντή

 

Crimen majastatis, σημαίνει «έγκλημα κατά της μεγαλειότητας». Και περί ποιας μεγαλειότητας ο λόγος;

Πρόκειται για την μεγαλειότητα του Νέρωνα και του Καλιγούλα και όλων των άλλων ανθρωποειδών της ίδιας συνομοταξίας. Οι οποίοι, σύμφωνα με το «Ρωμαϊκόν Άδικον» («Δίκαιον» το λένε οι νομικοί) ήταν, σιγουρότατα, θεοί…

Και όποιος δεν τους προσκυνούσε, ως θεούς, και δεν τους πρόσφερε την αντίστοιχη λατρεία διέπραττε το προαναφερόμενο έγκλημα. Που συνεπαγόταν ακόμη και την ποινή του θανάτου. Με αποτέλεσμα να το πληρώσουν με τη ζωή τους εκατομμύρια χριστιανών.

Όμως έγκλημα κατά της μεγαλειότητας θα επικαλεστεί και ο Χριστός για όσους από μας, στη δευτέρα παρουσία του, θα μας εξαποστείλει στην αιώνια κόλαση:

«Πείνασα – θα μας πει – και δεν μου δώσατε να φάω, δίψασα και δεν μου δώσατε να πιω. Ήμουνα ξένος και μετανάστης και με είχατε στοιβαγμένο μέσα σε άθλια γκέτο. Ήμουνα άρρωστος και στη φυλακή. Και, εξαιτίας της απανθρωπιάς σας, με εγκαταλείψατε να αργοπεθαίνω»!…

Αλλά στη δεύτερή του παρουσία ο Χριστός δεν θα έλθει σαν ένας κοινός θνητός, όπως στην πρώτη. Θα εμφανιστεί με όλη τη θεϊκή του λαμπρότητα.

Κι εμείς αλλοπρόσαλλοι, όπως είμαστε, θα του πούμε:

Μα τι λέτε, Μεγαλειότατε! Θα σας βλέπαμε εμείς μέσα σ’ αυτό το αστραφτερό μεγαλείο και δεν θα σας δίναμε να φάτε και να πιείτε; Και δεν θα σας προσφέραμε φιλοξενία; Και δεν θα σας πηγαίναμε στους καλύτερους γιατρούς του κόσμου, αν είχατε αρρωστήσει; Ή μήπως θα τολμούσαμε να σας πετάξουμε στη φυλακή;

Εμείς θα πέφταμε μπρούμυτα να σας προσκυνάμε! Και θα γλύφαμε ακόμη και το χώμα μπροστά στα πόδια σας!…

Εμείς είχαμε τόσους και τόσους διαπρεπείς εκπροσώπους της βαριάς βιομηχανίας της αδικίας, της ληστείας και της απάτης. Νόμιμης και παράνομης. Που άρπαζαν όποτε ήθελαν, όσα ήθελαν. Και τους είχαμε στο απυρόβλητο και στην ασυλία. Κι όχι μόνο δεν τους καταδικάζαμε, αλλά και τους χειροκροτούσαμε και τους ζητωκραυγάζαμε. Και καμαρώναμε να τους έχουμε κυβερνήτες μας.

Το μόνο, που τους ζητούσαμε ήταν να αλλάζουν πού και πού τα τέραταπου μας κυβερνούσαν. Να πηγαίνουν, για παράδειγμα, απ’ τη Σκύλλα στη Χάρυβδη. Και τανάπαλιν….

Γιατί είχαμε πολύ λεπτά γούστα. Και πλήτταμε απ’ τη ρουτίνα και τη μονοτονία. Αλλά, σε κάθε περίπτωση, το μεγαλείο τους μας μάγευε. Και μας γοήτευε το γεγονός ότι τα τέρατα αυτά προέρχονταν από ηγεμονικούς οίκους και μεγάλα τζάκια! Χώμα γινόμασταν να μας πατάνε. Κι όταν ακόμη μας έγδερναν και ξεπουλούσαν την πατρίδα μας!….

Και πώς είναι δυνατόν τώρα σεις, Μεγαλειότατε, να μας εξαποστέλλετε στην αιώνια κόλαση! Εμάς που τόσο λατρέψαμε και προσκυνήσαμε τα μεγαλεία, σε όλη τη μεγαλοπρέπεια της διαφθοράς τους! Μπορεί, εσείς, που φαίνεστε τόσο καλός, να είστε τόσο σκληρός και απάνθρωπος!

Κι εκείνος θα μας αποκριθεί:

Η κόλαση δεν είναι δικό μου, αλλά δικό σας δημιούργημα. Εσείς τη χτίσατε και τη συντηρήσατε. Με τους ηγεμονικούς σας οίκους και τα τζάκια, των διεφθαρμένων και λήσταρχων εκλεκτών σας. Που καταδίκαζαν τους συνανθρώπους σας, χωρίς οίκτο και έλεος, σε βίαιο ή και αργό θάνατο με την κακουργονομία τους! Που, μάλιστα, χωρίς ντροπή και χωρίς φιλότιμο, την χαρακτήριζαν και ως «ευνομία». Και στο όνομα αυτής της κακουργούσας «ευνομίας» αποδιδόταν και η, λεγόμενη, «Δικαιοσύνη» τους!…

Κι εμείς αθεράπευτα υποκριτές θα του πούμε:

– Μα Μεγαλειότατε, αυτοί που πέθαιναν απ’ την ανέχεια ήταν τεμπέληδες και ανεπρόκοποι και τιποτένιοι, «άχθος αρούρης»! Όπως έλεγαν τ’ αφεντικά μας οι Γερμαναράδες, κλπ, αλλά και κάποια δικά μας πολιτικά παχύδερμα…

Κι αυτοί, που σάπιζαν στις φυλακές, ήταν «κακοποιοί». Και κάποιοι μάλιστα, ανάμεσά τους, ήταν και τρομοκράτες, όπως τους αποκαλούσαν οι τρομοκράτες πολιτικοί μας και τα τρομοκρατικά ΜΜΕ. Γιατί, λέει, έθεταν σε κίνδυνο την καθωσπρέπει κοινωνία μας. Που εκείνοι προσπαθούσαν να σώσουν!…

Αλλά εσείς δεν είστε σαν αυτούς. Δεν σας είδαμε ποτέ ανάμεσά τους! Κι εκείνος αδυσώπητος και άτεγκτος θα μας αποκριθεί:

– Κι όμως κάματε λάθος. Καθένας απ’ αυτούς τους τιποτένιους και κακοποιούς, ήταν και ένας αδελφός μου…. Ή μήπως κι εγώ δεν ήμουν ένας απ’ αυτούς; Άλλωστε, γιατί με σταυρώσατε!  ….Εσείς και οι καθωσπρέπει αρχιτρομοκράτες και κακούργοι κυβερνήτες σας….

παπα-Ηλίας, Φεβρουαρίου 18, 2012, http://papailiasyfantis.wordpress.com/2012/02/18/crimen-majestatis/ 

Η Κίρκη [Μέρκελ]

 

Του παπα Ηλία Υφαντή

 

Η προηγούμενη Κυριακή (12-2-12) ήταν η Κυριακή του Ασώτου. Και το γεγονός ότι ο πολιτικός υπόκοσμος επέλεξε την ημέρα αυτή, προκειμένου να διαπράξει την πλέον βδελυρή προδοσία σε βάρος της πατρίδας δεν είναι καθόλου συμπτωματικό…

Ο άσωτος της ευαγγελικής παραβολής πούλησε το μεράδι του απ’ την πατρική περιουσία.

Οι ξεπουλημένοι απατεώνες της πολιτικής συμμορίας αποφάσισαν το ξεπούλημα της πατρίδας, προκειμένου να φάνε και να σπαταλήσουν τα αργύρια της προδοσίας αγκαλιά με τους συνεταίρους τους τοκογλύφους.

Ο άσωτος προκειμένου να κάμει τη μεγάλη ζωή με τους απατεώνες και άσωτους φίλους του, επέλεξε μια μακρινή χώρα: Μακριά απ’ τον πατέρα του, το Θεό και τον εαυτό του.

Κι έτσι, στην προσπάθειά του να απελευθερωθεί απ’ την πατρική κηδεμονία, υποδουλώθηκε στο όργιο της ασωτίας. Και κατάντησε στην πλέον εξευτελιστική και απελπιστική αλλοτρίωση.

Οι «δικοί μας» εφιάλτες έφυγαν μακριά απ’ την ιστορία μας και τον πολιτισμό μας. Που θέλει στο επίκεντρό του το Θεό και τον άνθρωπο. Που ο λαός υπηρετεί – κατά το μάλλον ή ήττον – με σεβασμό και αγάπη. Και πήγαν και σταβλίστηκαν στα καταγώγια της απανθρωπιάς και της αδιαντροπιάς. Έχοντας επίκεντρό τους το σατανά, το μαμωνά και το έγκλημα.

Ο άσωτος, όταν έφτασε στο ναδίρ του κατρακυλίσματός του, στο βάραθρο της ασωτίας, έγινε χοιροβοσκός.

Η Κίρκη της Ευρώπης Μέρκελ και η λοιπή ληστοσυμμορία έχουν βαφτίσει τους λαούς της Νότιας Ευρώπης «γουρούνια». Όταν πολύ πιο ακάθαρτοι ακόμη κι από τα γουρούνια στην πραγματικότητα είναι – και με αστρονομική μάλιστα διαφορά – οι Γερμανοί, οι Αμερικάνοι και οι σιωνιστές τοκογλύφοι. Οι ενορχηστρωτές της εναντίον μας καταδρομής:

Οι φονιάδες και δολοφόνοι των λαών. Που αλλεπάλληλες φορές αιματοκύλησα ν και συνεχίζουν να αιματοκυλούν την ανθρωπότητα. Και θέλουν να επιβάλουν στους λαούς της Ευρώπης καθεστώς γουρουνοκρατίας. Επιλέγοντας, μεταξύ αυτών, που αποδέχτηκαν τη γουρουνοποίησή τους, τους άσωτους χοιροβοσκούς τους.

Πράγμα, που ισχύει, στην περίπτωση της Ελλάδας, αυτή τη στιγμή, με τον αλητήριο πολιτικό υπόκοσμο, που υπερψήφισε την κατοχική δανειακή σύμβαση.

Πέραν του οποίου υπάρχει και μια μειοψηφία πολιτών, η οποία, όπως φαίνεται έχει κάμει κυρίαρχη ιδεολογία της την προδοσία και το ξεπούλημα της πατρίδας.

Όπως επίσης και κάποιοι, δυστυχώς ένστολοι, όπως οι αστυνομικοί.

Οι οποίοι διατείνονται ότι διαχωρίζουν την ευθύνη τους απ’ την πολιτική τους ηγεσία. Και οι οποίοι, εντούτοις, για μια ακόμη, πολλοστή φορά, έπραξαν και μάλιστα με υπερβάλλοντα ζήλο, χωρίς ντροπή και συνείδηση, το, κακώς εννοούμενο, «καθήκον» τους, σε βάρος των αδελφών τους, που αγωνίζονται για το δίκιο τους. Και, μάλιστα, σε συνεργασία, όπως ειπώθηκε, με το κακοποιό παρακράτος.

Για να αποδείξουν, έτσι, ότι είναι προστάτες, όχι του πολίτη, αλλά του καθενός πολιτικού αλήτη. Και να δικαιώσουν, και πάλι, δυστυχώς, στην περίπτωση αυτή, εκείνους, που συχνά τους χαρακτηρίζουν «γουρούνια»…

Απέναντι όμως σ’ αυτή τη συντριπτική μειοψηφία, η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων δεν αποδέχονται τη γουρουνοποίησή τους. Και αντιστέκονται και θ’ αντισταθούν, μέχρις εσχάτων, με όλους τους δυνατούς τρόπους.

Ο άσωτος της παραβολής συνήλθε, επιτέλους, απ’ την αλλοτρίωσή του και επέστρεψε στην πατρική στέγη. Για να ζήσει το υπόλοιπο της ζωής του «ιματισμένος και σωφρονών».

Σε αντίθεση με τους άσωτους του πολιτικού υπόκοσμου. Οι οποίοι φρόντισαν να εξασφαλίσουν στους εαυτούς τους τη δυνατότητα να ξεπουλάνε εσαεί την πατρίδα και να εισπράττουν τα αργύρια της προδοσίας απ’ τ’ αφεντικά της τοκογλυφίας.

Και δεν πρέπει να μας παραπλανά η, δήθεν, μεταμέλεια κάποιων, οι οποίοι, αφού έστρωσαν με χαλιά και ροδοπέταλα το δρόμο της προδοσίας, κάνουν, αλλάζοντας ρότα, τζάμπα επίδειξη αξιοπρέπειας.

Προκειμένου να σταματήσουν το ξέφρενο κατρακύλισμά τους στη συνείδηση του λαού και τις δημοσκοπήσεις. Και να συνεχίσουν έτσι και μετεκλογικώς τον ολέθριο για την πατρίδα και το λαό της προδοτικό τους ρόλο.

Όπως όμως αυτοί είναι ανυποχώρητοι στο προδοτικό τους έργο, το ίδιο κι εμείς ας είμαστε ανυποχώρητοι στην αντίστασή μας για τη σωτηρία της πατρίδας. Σύμφωνα με όσα προστάζει και το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος.

Που σημαίνει ν’ αγωνιστούμε, με όλα τα μέσα να παραμείνουμε άνθρωποι. Όπως μας έπλασε ο Θεός. Και να μην επιτρέψουμε σ’ αυτούς να μας μεταβάλουν, με τις απάνθρωπές τους μεθοδεύσεις, σε γουρούνια.

Όπως ονειρεύεται η Κίρκη Μέρκελ, με το αμερικανοσιωνιστικό παρασκήνιο και το βρώμικο χοιροστάσιο του ντόπιου πολιτικού υπόκοσμου.

 

παπα-Ηλίας, Φεβρουαρίου 13, 2012, http://papailiasyfantis.wordpress.com/2012/02/13/….B7/

Νομιμόφρονες γερμανοτσολιάδες

 

Του παπα Ηλία Υφαντή

 

Το παρακάτω περιστατικό δεν είναι αποκύημα της ευσεβούς φαντασίας κάποιων θρησκόληπτων. Ούτε επινοήθηκε από κάποιους επαγγελματίες κληρικούς, προκειμένου να ασκήσουν θρησκευτική προπαγάνδα.

Πρόκειται για γεγονός αδιαμφισβήτητο και πανθομολογούμενο απ’ το λαό μιας ολόκληρης κωμόπολης. Που ιστορήθηκε από συγκαιρινούς, προς το περιστατικό, πνευματικούς ανθρώπους. Αλλά και επιβεβαιώθηκε από αλλοεθνείς και αλλόδοξους, που θα είχαν κάθε λόγο να το αμφισβητήσουν: Συνέβη τον Ιούλιο 1944.

Οι αντάρτες είχαν στήσει ενέδρα κοντά στα Φιλιατρά της Μεσσηνίας, στην οποία και σκότωσαν μερικούς Γερμανούς. Και οι Γερμανοί – σύμφωνα με τα ναζιστικά αντίποινα – αποφασίζουν να τουφεκιστούν 100 (εκατό) κάτοικοι των Φιλιατρών και να καεί η μισή η πόλη. Η εκτέλεση της απόφασης καθορίστηκε για τις 19 Ιουλίου.

Το προηγούμενο βράδυ ασφαλώς ήταν για τους κατοίκους των Φιλιατρών ένα βράδυ ανείπωτης αγωνίας, και διάπυρης προσευχής. Προκειμένου να γλιτώσουν απ’ τις φοβερές συμφορές, που επρόκειτο να αντιμετωπίσουν την επόμενη μέρα.

Αυτήν, ακριβώς, τη νύχτα παρουσιάζεται στον ύπνο του Γερμανού φρούραρχου, αλλά και του Γερμανού στρατηγού στην Τρίπολη, ένας γέροντας ασκητής, που απαιτεί να μην πραγματοποιηθεί η εκτέλεση της απόφασης.

Οι Γερμανοί βέβαια, αρχικά, είναι σκληροί και αγέρωχοι. Για τον πρόσθετο λόγο ότι δεν μπορούν να παρακάμψουν την σιδηρά πειθαρχία του Γ΄Ράιχ. Αλλά και ο ασκητής δεν εννοεί να τους αφήσει να ησυχάσουν, αν δεν τους μεταπείσει να ματαιώσουν το κακούργημα, που έχουν αποφασίσει.

Υποσχόμενος ότι, εφόσον ικανοποιήσουν το αίτημά του, θα τους βοηθήσει να επιστρέψουν αυτοί και οι άνδρες τους σώοι και αβλαβείς στην πατρίδα τους.

Την επόμενη ο Γερμανός φρούραρχος, σε συνεννόηση και με το στρατηγό διοικητή της Τρίπολης, συγκεντρώνει τους έντρομους ιερείς της πόλης. Κι αφού διαπιστώνει ότι ο καλόγερος δεν ήταν ανάμεσά τους, περιέρχεται τους ναούς της πόλης, προκειμένου να διαπιστώσει ποιος ήταν αυτός, που τους αναστάτωσε όλη την προηγούμενη νύχτα.

Και να, που τον αναγνωρίζει στην εικόνα του πολιούχου της πόλης Αγίου Χαραλάμπου. Μπροστά στην οποία γονατίζει και  προσεύχεται. Παρότι, ως διαμαρτυρόμενος, δεν πίστευε, ως τότε, στη μεσιτεία των αγίων και της Παναγίας…

Το πρόσφατο, πασίγνωστο και πανθομολογούμενο αυτό γεγονός είναι πομπός πολλαπλών μηνυμάτων. Και μάλιστα λίαν επικαίρων. Αφού ήδη βρισκόμαστε ουσιαστικά και πάλι υπό γερμανική κατοχή. Και η σύγκριση ανάμεσα στο τότε και στο τώρα γίνεται αναπόφευκτη:

Οι αλλόδοξοι και αλλοεθνείς Γερμανοί αξιωματικοί είχαν γαλουχηθεί με την τυφλή υπακοή στην απάνθρωπη και σιδηρά πειθαρχία του Γ΄ Ράιχ. Αλλά, τελείως απρόσμενα, συνειδητοποιούν ότι υπάρχει μια ανώτερη και καταλυτική, φιλάνθρωπη, δύναμη. Μπροστά στην οποία αναγκάζονται να υποκλιθούν και να υποχωρήσουν.

Γεγονός, που δεν ισχύει, όπως φαίνεται, για τους εκπροσώπους κάποιων τωρινών δοσίλογων κυβερνήσεων και κομμάτων της πατρίδας μας. Οι οποίοι κυριολεκτικά δεν έχουν το Θεό τους!…

Αφού, όχι μόνο δεν υποχωρούν, μπροστά στις φωνές του δίκιου και της αλήθειας, αλλά γίνονται ολοένα και απανθρωπότεροι. Και μάλιστα κάποιοι απ’ αυτούς «το παίζουν» και θρήσκοι και πατριώτες. Οι τρισάθλιοι θεομπαίχτες και προδότες!

Που, όχι μόνο, πούλησαν την ψυχή τους και κλωτσοπάτησαν τη συνείδησή τους, αλλά στραγγαλίζουν και τις συνειδήσεις όσων εξαρτώνται απ’ τη βάρβαρη εξουσία τους.

Και βλέπουμε το θλιβερό θέαμα κάποιων αστυνομικών, που ψεκάζουν με ασφυξιογόνα και δέρνουν κτηνωδώς τ’ αδέλφια τους και τους γονείς τους. Επειδή φωνάζουν και διαμαρτύρονται για το δίκιο και τα δικαιώματά τους, που ποδοπατούνται.

Και στους αστυνομικούς τώρα πάνε να προστεθούν και κάποιοι εφοριακοί. Οι οποίοι απειλούν να πάρουν, εν ονόματι του νόμου, μέτρα σε βάρος του φτωχού λαού, επειδή δεν μπορεί να πληρώσει τα χαράτσια, που επιβάλλουν, για χάρη των τοκογλύφων, οι παπαδήμιοι γενίτσαροι.

Κάποιοι ΔΕΗτζήδες, μέσα στο καταχείμωνο, πήγαν και έκοψαν το ηλεκτρικό ρεύμα σε φτωχούς ανθρώπους. Επειδή δεν πλήρωσαν το χαράτσι για την ακίνητη περιουσία. Και σε πρωινή τηλεοπτική εκπομπή δικαιολογούνταν, σχετικά με την απάνθρωπη συμπεριφορά τους, ότι εφαρμόζουν το νόμο…

Στη δίκη της Νυρεμβέργης, που έγινε για τους εγκληματίες πολέμου, οι υπόδικοι ισχυρίστηκαν ότι εκτελούσαν διαταγές των ανωτέρων τους. Και οι παράγοντες της δίκης τους είπαν ότι ο άνθρωπος πάνω από το νόμο και τις διαταγές των ανωτέρων του έχει τη συνείδηση.

Αλλά βέβαια τότε ήταν νωπές οι καταστροφές και οι θηριωδίες του 2ου παγκοσμίου πολέμου. Που τώρα πια ξεχάστηκαν. Για να γυρίσουμε και πάλι στη βαρβαρότητα.

Με αποτέλεσμα τα θύματα της εποχής εκείνης να βρίσκονται τώρα στο ίδιο στρατόπεδο με τους Νεοναζί. Έχοντας πολύτιμους υπηρέτες τους δικούς μας δοσίλογους και τους νομιμόφρονες γερμανοτσολιάδες τους. Προκειμένου να μεταβάλουν την πατρίδα μας σε κρεματόριο και να εξοντώσουν το λαός της.

Αφού, βεβαίως στείλανε, στο μεταξύ, οι αθεόφοβοι και αντίχριστοι, τη συνείδησή τους περίπατο!…

 

παπα-Ηλίας, Φεβρουαρίου 10, 2012, http://papailiasyfantis.wordpress.com/2012/02/10/….82/ 

ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ, το Ω με ΕΥΓΕ!

 

Του Στάθη Σ(ταυρόπουλου)

 

Σε βαρυσήμαντο μήνυμα προς τους πολίτες προχώρησε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος. Στο ίδιο πνεύμα με παλαιότερη ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου – ότι η χώρα βρίσκεται υπό Κατοχήν αλλά με πιο εξειδικευμένες και στοχευμένες επισημάνσεις.

Ο κύριος Ιερώνυμος αναφέρθηκε στην οικονομική εξαθλίωση που προκαλεί στον λαό η Μνημονιακή πολιτική και κατ’ ακολουθίαν στους εθνικούς κινδύνους που αυτή συνεπάγεται. Ο Αρχιεπίσκοπος μίλησε σε δραματικούς τόνους, κι αυτό έχει τη δική του αξία.

Εκ προοιμίου πρέπει να τονισθεί ότι ο Αθηνών Ιερώνυμος κατ’ αντίθεσιν προς τον αείμνηστο Χριστόδουλο, δεν ελέγχεται για αμετροέπειες, για κοσμικές φιλοδοξίες και για ζήλο «εθνάρχη», μάλιστα κατά τρόπον που άγγιζε, για έναν Ορθόδοξο, την «αίρεση του εθνισμού».

Κατά ταύτα λοιπόν ο Ιερώνυμος δικαιούται να ομιλεί όχι μόνον στο ποίμνιό του αλλά και στον λαό (όπως κι άλλοι επιφανείς ιεράρχες σαν τον Αλβανίας Αναστάσιο κι ιδιαιτέρως τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο), διότι πρώτοι αυτοί απ’ όλους αποδίδουν «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι» μακρυά από κάθε θρησκοληπτική – καίσαρο-παπική αντίληψη για την πολιτική. Που ευλογεί (όταν δεν παράγει) τυρρανίδες. Ή ησυχαστική, που ευλογεί (όταν δεν παράγει) ραγιαδισμό.

Είναι βέβαιον ότι θα βγουν ουκ ολίγοι απ’ τους ευάριθμους όμως «εκσυγχρονιστές» (διάβαζε: ευρωλιγούρηδες, αμαθείς και βαλτούς –  ορισμένους) που θα αρχίσουν τα ίδια στερεότυπα για την «καθυστερημένη Ορθοδοξία», τους «μουλάδες» και τα συναφή – τρίχες! Απλώς υποσκάπτουν την παράδοσή μας και τον αυτοσεβασμό μας, όπως έκαναν κατά τους βομβαρδισμούς της Σερβίας, όταν κατηγορούσαν ότι «υπερασπίζονται τον Μιλόσεβιτς» (!!!) και τους «Ορθόδοξους Σέρβους αδερφούς μας», όλους όσοι έβλεπαν στην ιμπεριαλιστική επέμβαση της Δύσης σε ένα ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος, την αρχή του κακού που μας έχει βρει σήμερα. Και θα βρει κι άλλους λαούς αύριο.

Ομως το ουσιώδες είναι άλλο! Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος λέει κι αυτός εν προκειμένω τα ίδια με όσα λέει δύο χρόνια τώρα η Αριστερά (πλην ρηχόκαρδων ευρωλιγούρηδων), η πατριωτική Δεξιά και κάθε τίμιος άνθρωπος σε αυτόν τον τόπο.

Αντιθέτως με τον κύριο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος δεν τιμά τον σεβασμό μας σιωπώντας, ο Αρχιεπίσκοπος πήρε τον λόγο και μίλησε τιμώντας τις καλύτερες παραδόσεις των νεομαρτύρων επί Τουρκοκρατίας και των λαϊκών παπάδων που επί Κατοχής βγήκαν αντάρτες, προστάτεψαν Εβραίους και τάισαν την ψυχή του λαού με ελπίδα, αξιοπρέπεια και σθένος.

Ο Αρχιεπίσκοπος μίλησε με βάση την ιδεολογία του, την πίστη του και την ευρυμάθειά του, λόγον όχι μόνον παραμυθητικόν, αλλά λογικόν και ηθικόν. Ας «προσέξει ο Λαός», μιας και δεν «προσέχουν οι Υπατοι»…

 

ΠΗΓΗ: 03/02/2012, http://www.enikos.gr/stathis/10003,IERWNYMOS_to_W_me_EYGE!.html

Η οποία ληστεύει το λαό, προκειμένου να ικανοποιήσει τις ληστρικές απαιτήσεις των τοκογλύφων. Αλλά παράλληλα προσπορίζει και στα δικά της θυλάκια, όσο γίνεται υψηλότερες αποδοχές και ληστρικότερες μίζες.

Κι όμως…

Το άπληστο κάθαρμα της ευαγγελικής διήγησης, (δηλ. ο Ζακχαίος) περιέργως και παραδόξως, διακατεχόταν από μια ακατανίκητη επιθυμία να ιδεί το Χριστό.

Σε αντίθεση με τα σημερινά καθάρματα, που με κάθε τρόπο – ύπουλο ή απροκάλυπτο – αγωνίζονται να εξαφανίσουν – απ’ τη δημόσια ζωή και ιδιαίτερα την παιδεία – ό, τι έχει σχέση με το Ευαγγέλιο…

Και μάλιστα με το πρόσχημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Όταν αυτό, που επιδιώκουν, με όλους τους δυνατούς τρόπους είναι η καταπάτηση των δικαίων και η εξαφάνιση των δικαιωμάτων του λαού. Προκειμένου να επιβάλλουν το δικό τους απάνθρωπο μεσαιωνικό καθεστώς.

Πιθανότατα η ακατανίκητη επιθυμία του Ζακχαίου να ιδεί το Χριστό οφειλόταν στο γεγονός ότι τον συνέθλιβε το αδυσώπητο μίσος του λαού για τη ληστρική του συμπεριφορά. Και επιζητούσε να δώσει μια διέξοδο στην ηθική του ασφυξία. Μια και είχε πληροφορηθεί ότι ο Χριστός περιέβαλε με συμπάθεια τους αμαρτωλούς. Ακόμη και τους τελώνες και τις πόρνες…

Και η ευκαιρία, για να ικανοποιήσει την επιθυμία του, του δόθηκε, όταν ο Χριστός επισκέφτηκε την ιδιαίτερη πατρίδα του, την Ιεριχώ.

Αλλά δεν μπορούσε να τον ιδεί, εξαιτίας του ότι ήταν κοντός, καθώς ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων είχε συνωστισθεί γύρω από το Χριστό.

Γι’ αυτό και αναγκάστηκε να προβεί σε μια ακατανόητη, για την κοινωνική του θέση, ενέργεια: Να σκαρφαλώσει, δηλαδή, σε ένα δέντρο (συκομορέα), που βρισκόταν στο δρόμο, απ’ όπου θα περνούσε ο Χριστός.

Και βέβαια η ενέργειά του αυτή προκάλεσε, όπως φαίνεται, το ξέσπασμα του λαού εναντίον του: Με αποδοκιμασίες, γιουχαΐσματα, σφυρίγματα, κλπ….

Αλλά παράλληλα τράβηξε και την προσοχή του Χριστού. Ο οποίος – σε αντίθεση με την γενική αποδοκιμασία εναντίον του Ζακχαίου – προέβη και αυτός, με τη σειρά του, σε μια, επίσης, ακατανόητη, για το λαό, ενέργεια:

«Ζακχαίε, του φώναξε, κατέβα γρήγορα, γιατί πρέπει να φιλοξενηθώ στο σπίτι σου»!

Και ασφαλώς η χαρά του Ζακχαίου ήταν απερίγραπτη, καθώς ο περίφημος προφήτης του έκανε την εξαιρετική τιμή να τον επιλέξει, παρ’ όλη την καθολική αποδοκιμασία, να φιλοξενηθεί στο σπίτι του. Και να χαλαρώσει έτσι τον ασφυκτικό κλοιό της ηθικής του απομόνωσης.

Αλλά παράλληλα, όπως ήταν ευνόητο, καθολική ήταν και η αποδοκιμασία σε βάρος του Χριστού, για την επιλογή του να φιλοξενηθεί στο σπίτι ενός ανθρώπου καταδικασμένου στη συνείδηση του λαού.

Αλλά η συνέχεια απόδειξε πως η επιλογή του Χριστού ήταν εύστοχη και ο γογγυσμός και η αποδοκιμασία του λαού, μάλλον, άστοχος…

Γιατί ο Ζακχαίος πήρε άμεσα καταλυτικές για την, μέχρι τότε, πολιτεία του, αποφάσεις. Και αναλύθηκε σε ένα ξέσπασμα φιλανθρωπίας, αλλά και δικαιοσύνης:

“Δίνω, είπε, τη μισή περιουσία μου στους φτωχούς. Και σε όσους αδίκησα, τους τα επιστρέφω τετραπλάσια”!

Και ο Χριστός, στρεφόμενος,όπως φαίνεται, προς τους διαμαρτυρόμενους, είπε: Να, που σήμερα ήρθε και στο σπίτι του Ζακχαίου η σωτηρία!

Γιατί δική μου δουλειά δεν είναι να συναγελάζομαι με τους – θεωρητικά – δίκαιους και έντιμους, αλλά να αναζητάω αυτούς, που έχασαν τον προσανατολισμό τους και να τους οδηγώ στο δρόμο της σωτηρίας.

Και βέβαια – θα αναρωτηθεί ο σημερινός άγρια λεηλατημένος λαός: Το ίδιο ισχύει και για τα καθάρματα, που, στις μέρες μας, μας καταληστεύουν; Βεβαιότατα! Αν είχαν να επιδείξουν την αρμόζουσα απέναντι στο λαό συμπεριφορά!

Αλλά ποιος τους έχει δει να διακατέχονται από τέτοιου είδους ανθρώπινες ευαισθησίες;

Όταν γίνονται ολοένα και αρπακτικότεροι και κυνικότεροι. Και, μάλιστα κυνηγούν με ολοένα μεγαλύτερη λύσσα όποιους τολμήσουν να τους μιλήσουν για ανθρωπιά και δικαιοσύνη. Γι’ αυτό, και ο λαός έχει κάθε δίκιο και δικαίωμα να τους αποδοκιμάζει και να τους καταδικάζει, σε κάθε στιγμή και με όλους τους δυνατούς τρόπους…

Εφόσον τα αμετανόητα αυτά καθάρματα επιμένουν να παραμένουν αμετακίνητα στη ληστρική τους αρπακτικότητα!…

παπα-Ηλίας, Ιανουαρίου 23, 2012, http://papailiasyfantis.wordpress.com/2012/01/23/…B1/

Κι εμείς – απειροελάχιστη σκόνη – αντί να τον ευγνωμονούμε και να τον ευχαριστούμε, του βγάζουμε τη γλώσσα μας. Και ούτε πολύ ούτε λίγο του λέμε: Δεν υπάρχεις! Και βέβαια πολύ περισσότερο αμφισβητούμε τα περί ύπαρξης της ψυχής. Με όλα τα συνακόλουθα…

Θυμούμαστε όμως πού και πού το Θεό, όταν ενσκήψουν «σεισμοί, λιμοί, λοιμοί και καταποντισμοί», όπως λέει και η σχετική εκκλησιαστική δέηση. Οπότε και τρέχουμε στις εκκλησιές… Αλλά και πάλι πρόσκαιρα. Γιατί, μόλις παρέλθει ο κίνδυνος, επανερχόμαστε στην αποτελμάτωσή μας.

Το ίδιο συνέβη και με τους δέκα λεπρούς:

Εφόσον είχαν την υγεία τους, κλωθογύριζαν μέσα στο φαύλο κύκλο της καθημερινότητάς τους. Με τους εγωισμούς τους και τις ιδιοτελείς δοσοληψίες τους.

Όμως η επίσκεψη της φοβερής μάστιγας της λέπρας τους πέταξε στο περιθώριο της οικογενειακής και κοινωνικής ζωής. Και τότε κατάλαβαν πως η μοναδική ευκαιρία και δυνατότητα θεραπείας τους ήταν το πέρασμα απ’ το χωριό τους του μυστηριώδους εκείνου θαυματουργού, που, όπως είχαν πληροφορηθεί, γιάτρευε κάθε αρρώστια. Ακόμη και το θάνατο.

Και δεν έπεσαν έξω…

Αλλά η θεραπεία τους, αντί να τους ανεβάσει ένα σκαλοπάτι παραπάνω, τους επανέφερε και πάλι στην αποτελμάτωση της καθημερινότητάς τους. Εκτός από έναν. Που ένοιωσε την ανάγκη και την υποχρέωση, όταν κατάλαβε ότι είχε θεραπευθεί, να γυρίσει και να ευχαριστήσει τον ευεργέτη του….

Όλοι οι άνθρωποι, συνέχισε ο παπα-Γιάννης, δέχονται τις ευεργεσίες του Θεού, αλλά λίγοι είναι εκείνοι, που εκφράζουν την ευγνωμοσύνη τους.

Και κάπως έτσι συμπεριφερόμαστε και οι περισσότεροι από μας.

Ο Θεός μας χάρισε την ωραιότερη και πλουσιότερη πατρίδα του κόσμου. Για να μπορούμε να ζούμε προκομμένοι και ευτυχισμένοι. Αλλά ο διάβολος μας ζήλεψε και μας έστειλε την κατάρα της πράσινης κι γαλάζιας λέπρας του δικομματισμού. Η οποία εδώ και 38 χρόνια κατασπαράζει τις σάρκες της πατρίδας μας και τις δικές μας.

Και αποτέλεσμα της λέπρας αυτής και της συνεργασίας της με την πανούκλα – για να θυμηθούμε και τον Καμύ – του σιωνισμού και του ναζισμού ήταν να βρεθούμε στο σημερινό τραγικό αδιέξοδο. Απ’ το οποίο μας σπρώχνουν ολοένα και περισσότερο, σαν τους λεπρούς, προς το κρεματόριο του Καιάδα.

Αλλά το πέρα από κάθε ανθρώπινη φαντασία ακατανόητο είναι ότι – σε αντίθεση με τους δέκα λεπρούς, που εκλιπαρούσαν για τη θεραπεία τους – υπάρχουν Έλληνες, οι οποίοι φαίνεται να είναι ερωτευμένοι με τη λέπρα του δικομματισμού.

Και δεν θέλουν να καταλάβουν ότι ο έρωτάς τους με την κατάρα της λέπρας αυτής, είναι, ο έρωτας με την έσχατη προδοσία της πατρίδας. Και αυτό περισσότερο απ’ όλους τους άλλους οφείλουν να το συνειδητοποιήσουν ιδιαίτερα κάποιοι, που θέλουν να λέγονται ορθόδοξοι χριστιανοί. Οι οποίοι, σε τελική ανάλυση, δεν είναι, στη συγκεκριμένη περίπτωση, παρά ορθόδοξοι προδότες.

Ή μήπως δεν είναι σε θέση να καταλάβουν ότι την ορθόδοξη πίστη και την ορθόδοξη προδοσία τις χωρίζει η άβυσσος αγεφύρωτης διαστροφής;….

Δε νομίζeτε, λοιπόν, κατέληξε ο παπα-Γιάννης, πως η ορθόδοξη πίστη μας επιβάλλει να εγκαταλείψουμε, εδώ και τώρα την κόλαση της λέπρας και της πανούκλας; Όπως κάποτε κάποιοι άλλοι εγκατέλειψαν τα Σόδομα και τα Γόμορρα!…..

παπα-Ηλίας, Ιανουαρίου 16, 2012, http://papailiasyfantis.wordpress.com/2012/01/16/%ce%bf%cf%81%ce%b8%cf%8c%ce%b4%ce%bf%ce%be%ce%bf%ce%b9-%cf%80%cf%81%ce%bf%ce%b4%cf%8c%cf%84%ce%b5%cf%82/