Η Ηριάννα στην εποχή της εικόνας

Της Μαριάννας Τζιαντζή

Συχνά λέμε ότι ζούμε στην εποχή της εικόνας και των σόσιαλ μίντια, ότι χωρίς εικόνα δεν υπάρχει είδηση ή ότι αν δεν σε ξέρουν στα σόσιαλ μίντια, δεν σε ξέρουν πουθενά.

Να όμως που ένα μικρό όνομα, το Ηριάννα, λέει πολλά σε πολλούς, όχι τόσο για ό,τι η ίδια έκανε, δηλαδή για τις εντυπωσιακές ακαδημαϊκές της επιδόσεις, αλλά για ό,τι «της» έκαναν, για την παράλογη στέρηση της ελευθερίας της. Μια 29χρονη γυναίκα γίνεται σύμβολο μιας κραυγαλέας «νόμιμης» αδικίας.

Συνέχεια →

Αχτσιόγλου για καρατόμηση συντάξεων: Αληθινά ψέματα και ψεύτικες αλήθειες

Του Παναγιώτη Μαυροειδή

Πριν ακόμη στεγνώσει το μελάνι της υπογραφής του προ-σύμφωνου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για το Νέο Μνημόνιο με τα ευρωπαϊκά αφεντικά τους, η κυβερνοδίαιτη ΕΡΤ έβγαλε την Υπουργό Εργασίας Ε. Αχτσιόγλου, για να παρουσιάσει το μαύρο ως άσπρο.

Ας δούμε πρώτα τι μας είπε η Υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ:

Συνέχεια →

Δυστυχώς Survivor

Του Στάθη (Σταυρόπουλου)

Και βεβαίως το Survivor είναι μια βαθιά πολιτική υπόθεση. Συνιστά μια προσομοίωση της κοινωνίας, έτσι όπως τη θέλει η εξουσία. Μιας κοινωνίας «ναυαγών» που αθλούνται στην πείνα.

Δύο ομάδες, που εναλλάξ η μία φυτοζωεί, η άλλη πεινάει. Δυο ομάδες ομοιότροπες, που δεν τις χωρίζει καμιά ιδεολογική ή πολιτική διαφορά (περίπου όπως τα κυρίαρχα κόμματα στη σημερινή Bουλή) και τις προσδιορίζει ο αγώνας για την καρύδα (όπως αντιστοίχως για την καρέκλα).

Συνέχεια →

Η έκθεση του ΟΟΣΑ και η  “αποκλειστικότητα” της Αυγής

Του Γιώργου Καλημερίδη

Στο κυριακάτικο φύλλο της Αυγής στις 12/2 έχουμε δημοσιευμένη, κατά αποκλειστικότητα, μια πρόγευση του τι θα περιλαμβάνει η περιβόητη επαναεπικύρωση της έκθεσης του ΟΟΣΑ για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Αν και η εφημερίδα δεν μας ενημερώνει για την πηγή της, ο αναγνώστης αποκτά ωστόσο μια ουσιαστική ενημέρωση για τις πολιτικές και εκπαιδευτικές κατευθύνσεις των προτάσεων ΟΟΣΑ για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Θα ήταν ενδιαφέρον ασφαλώς να ενημερωθούν οι αναγνώστες της εφημερίδας για την ικανότητα του ιστορικού εντύπου της Αριστεράς να έχει μια τόσο διεισδυτική πρόσβαση στους μηχανισμούς ενός υπερεθνικού ιμπεριαλιστικού οργανισμού, όπως ο ΟΟΣΑ (1).

Συνέχεια →

‘‘Οι άνθρωποι και αι εφημερίδες”: (Για το λουκέτο στα Νέα και στο Βήμα)

Της Μαριάννας Τζιαντζή

“Επιτέλους, δύο εφημερίδες λιγότερες”, ίσως να έλεγε με ανακούφιση ο Διονύσης Φαραζουλής (1882-1920), ο εισηγητής του χριστιανικού χρονογραφήματος στην Ελλάδα. Και όχι απλώς χριστιανικού, αλλά μαχόμενου χριστιανικού. Σε ένα κείμενο του με τίτλο “Οι άνθρωποι και αι εφημερίδες” γράφει ότι οσάκις περνά από κάποιο καφενείο του κάνει εντύπωση η προθυμία με την οποία οι θαμώνες (εννοείτε άντρες) “διαβάζουν τις εφημερίδες”. ‘’Δεν τις αναγιγνώσκουν απλώς, αλλά τας κατατρώγουν. Δεν τας αφήνουν δε από τα χέρια των, αν δεν ιδούν και την τελευταίαν σελίδαν μέχρι και της τελευταίας στήλης”.

Συνέχεια →

Οι «φυλές» στο Facebook

Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη

Στη ρητορική που αναπτύσσεται για να ερμηνεύσει το φαινόμενο Τράμπ ή το Brexit -ενδεχόμενα και αποσκοπώντας στη δαιμονοποίησή του και, κατά συνέπεια, στην αθώωση της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης- περιλαμβάνεται, μεταξύ άλλων, και ο ρόλος των λεγόμενων κοινωνικών δικτύων, που αποδυναμώνουν την ισχύ των παραδοσιακών μέσων ενημέρωσης και αναγορεύουν ως μοναδική και αξιόπιστη πηγή πληροφόρησης τους διαδικτυακούς «φίλους» στο facebook και στο twitter.

Λέγεται, λοιπόν, ότι τουλάχιστον το 45% των Αμερικανών, έχει επιλέξει πλέον το facebook -και το διαδίκτυο γενικότερα- ως αποκλειστικό μέσο ενημέρωσης, αποστρέφοντας μετά βδελυγμίας το πρόσωπο, από τα μέχρι χθες κυρίαρχα media. Εκεί αποδίδεται και η νίκη Τράμπ, αλλά και η επικράτηση του Brexit στο βρετανικό δημοψήφισμα. Ορίζεται μάλιστα όλο αυτό, υπό τον εύηχο τίτλο «η εποχή της μετα-αλήθειας»!

Συνέχεια →

Eθνικός αυτο-ανασκολοπισμός

Του Περικλή Κοροβέση

Ενας πανέμορφος νέος με βαθιά καλλιέργεια, που είχε σπουδάσει μουσική, μαθηματικά, φιλοσοφία και είχε μελετήσει σε βάθος όλες τις θρησκείες, αποφασίζει να γίνει μοναχός. Η διαρκής και συμπαγής βλακεία του κόσμου τον είχε κουράσει αφόρητα. Καταφεύγει σε ένα μοναστήρι που ήταν ξακουστό για τη σοφία των καλογέρων του. Ηγούμενος ήταν ένας άγιος γέροντας.

Ο νεαρός ενθουσιάζεται από την όμορφη γαλήνη που επικρατούσε στον χώρο, καταμεσής ενός παραδεισένιου τοπίου. Στην ερώτηση του ηγούμενου για ποιο λόγο θέλει να κλειστεί σε μοναστήρι, ο νέος απαντά με ένα αφοπλιστικό χαμόγελο: «Γιατί, άγιε πάτερ μου, θέλω να εγκαταλείψω τα εγκόσμια, με πληγώνουν».

Ο ηγούμενος ταράχτηκε λίγο, αλλά το έκρυψε. Και του απάντησε ήρεμα, σαν Βούδας: «Αγόρι μου, δεν κάνεις για μοναστήρι. Πρέπει πρώτα να εγκαταλείψεις τα εγκόσμια έξω και μετά να έρθεις εδώ. Αλλιώτικα θα φέρεις τα εγκόσμια στη μοναχική ζωή και θα καταστρέψεις και μας».

Συνέχεια →

Μεγαλολογήματα και κενολογήματα

Του Περικλή Κοροβέση

Εχθρός του κάθε παραδοσιακού γραφιά που δεν έχει ενδώσει στις νέες τεχνολογίες είναι το αρχείο του. Με τον καιρό μαζεύει χιλιάδες αποκόμματα που του χρησιμεύουν ελάχιστα έως καθόλου.

Και φτάνει κάποια στιγμή που πια δεν υπάρχει χώρος να τα αποθηκεύσει. Το ίδιο συμβαίνει και με τα βιβλία. Κατά κανόνα οι γραφιάδες δεν έχουν μεγάλο σπίτι.

Συνέχεια →