‘‘Ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;;
Ποιος είσαι ρε μεγάλε;’’
Μην είσαι ο Μέγα Αλέξανδρος;
Μήπως ο Ναπολέων;
Μην άλλος μέγας σαν κι αυτούς;
Ακόμα κι αν τους μοιάζεις,
εάν δεν είσαι άνθρωπος,
είσαι ένα ζώο και μισό
όπως οι πιο πολλοί μας.
Καιρός του σπείρειν˙
πικρός κι επώδυνος καιρός˙
γλυκαίνει
από την προσμονή
της άνθισης και της καρποφορίας,
που γίνεται υπόσχεση καλής συγκομιδής.
Όπως ‘‘Της Δέσπως’’- Δημοτικό
Αχός βαρύς ακούγεται πολλά τουφέκια πέφτουν˙
μια καλογ(ε)ρίτσα πιάσανε σε ξένο βοσκοτόπι˙
έτσι οδηγηθήκανε στης Αttika τον πύργο
τη διαπλοκή να πιάσουνε και να την ξεδοντιάσουνε.
Στην ΚΕΡΤΕΖΗ, στις καστανιές,
εκεί θα πάω διακοπές,
κρύο νεράκι για να πιώ
στ’ αγαπημένο μου χωριό.
***
Παλιούς μου φίλους
εκεί θα βρω
και θα τους χαιρετήσω,
ποτήρια θα τσουγκρίσω.
****
Απ’ έξω από την Εκκλησιά,
κάτω από του πλάτανου τη σκιά,
καφέ θα κάτσω για να πιώ
κι έχω πολλά να θυμηθώ.
****
Εις τας νήσους των παρθένων
και μακράν των Αζορών
καταφύγανε κοπέλες
ελευθέριων ηθών
μετά μεγαλοκυράδων
ελευθέρων ‘‘αγορών’’
τους υμένες τους να ράψουν
και σε πείσμα των καιρών
τις πομπές τους να σκεπάσουν
κι έτσι ‘‘άσπιλες κι αγνές’’
από την αρχή να κάνουν
βίζιτες και αρπαχτές.
Σχισμένη σε σχήμα σταυρού
η Ευρώπη της ιστορίας.
Από τα βάθη της μια διαγώνιος,
της οροσειράς των Βαλκανίων,
χιλιετίες μένει ασάλευτη.
Είπα ευχές Πασχαλινές
στους φίλους μου να στείλω
μα πίσω μας το Δ Ν Τ
γαυγίζει σαν το σκύλο
ι
Αυτή η σύγκρουση
που ανατινάζει τη γνώση
Δύο σωμάτια όπως σώματα
τρέχουν αλλόφρονα
σφιχταγκαλιάζονται μέχρι θανάτου
Χάνονται ανάμεσα σε ερωτήματα
ίσως και αισθήματα
Πέρασαν οι απόκριες
πάνε οι μασκαράδες
που δίνανε νότες χαράς
σε μέρες αποφράδες.*
Πέρασαν και τα κούλουμα
κι αν φάγαμε λαγάνες…
από την Τρίτη πέφτουμε
σε δανειστών δαγκάνες
‘‘Ο χάρος βγήκε παγανιά’’
Μάνος Ελευθερίου
Σύννεφα μαύρα και βαριά
ήρθαν απ’ τ’ ανατολικά
σκεπάσανε τη χώρα
και προμηνύουν μπόρα˙
