Της φύσης τα καμώματα κι οι ομορφιές της,
τα ζώα ανθρώπους σε μορφές
διεχώρισαν ποικίλες.
Ερυθροί, κίτρινοι, μαύροι, μιγάδες και λευκοί
γέμισαν ηπείρους, νησιά, βουνά και παραλίες.
Παρέα άνδρες, γυναίκες κι λίγοι ενδιάμεσοι,
υγιείς κι ανάπηροι,
στο ρου της ιστορίας ταξιδεύουν.
Τα κρινάκια μας πέρισυ (23.03.2017). Φέτος δεν προλάβαμε να φωτογραφηθούμε…
Χαμογέλασα εμφανώς χθες
φθάνοντας στο πατρικό μου.
Σιμά στην πόρτα σε παρτέρι,
πέτρα την πέτρα δουλεμένο,
ανθισμένα τα κρινάκια
με χαιρετούσαν με υπόκλιση.
Έτοιμοι από καιρό χιλιάδες αναπληρωτές,
του εαυτού τους,
οι άνθρωποι με τις βαλίτσες
σε παραλίες, βουνά και πόλεις.
Ψυχή, δάκρυα κι αίμα παράτησαν
στου α-παιδείας τα μάρμαρα.
Χούντα τότε, φτώχεια μα κι ελπίδα
σ’ επαρχίες της Χώρας.
Χιλιάδες παιδιά πάλεψαν με τη γνώση
την «Ερυθρά Θάλασσα» να διαβούν,
την ακαδημαϊκή έρημο να ζήσουν.
Πάγος στη νύχτα των βουνών,
καταχείμωνο.
Τα χέρια σφίγγουν γροθιές
από το κρύο.
Τζάκι ανάγκη ν’ ανάψει.
Αγκάθια και τριβόλια στο δρόμο μας πάλι.
Άμορφες μάζες δήθεν συγκινούν ιεράρχες,
ούτ’ εθνοφυλετιστές τους αποτρέπουν.
Τι κι αν κυκλοφορούν ανάμεσά τους σώφρωνες,
ο Ιούδας τώρα δεν είναι ένας.
Μάζεψαν χρυσάφι κι ασημικά,
ομόλογα και καταθέσεις
οι άνθρωποι της Δύσης,
σ’ ανατολή και δύση.
Στα όρη της τεχνιτής νοημοσύνης η επιστήμη τους,
κι η τεχνολογία τους στ’ άστρα φτάνει.
Ποτέ σε κοριτσιών βαφτίσια
τ’ όνομά σου δεν θα ακουστεί
δούλα του πάθους
ξένη σε ξένο τόπο
πρόσφυγας στη γη της Κορίνθου.
Βασίλισσα, ερωμένη, μάνα, μετανάστης, παιδοκτονία.
Κάποτε η Τηθύς Μαύρη θάλασσα
άλλαξε την υπέροχη μορφή.
Έπλυνε εκείνη την ξηρά
από του ήλιου
την έντονη επίδραση.
Εχθρός της ψευδώνυμης ηθικής
ο Τζιμάκος.
Τραγουδοποιός ολκής
και χείμαρος ιδεών.
