Ο πτυχιούχος
Του Γιάννη Ποταμιάνου
Ζωή γεμάτη προσμονές
Στα τρένα, στους σταθμούς
αναμονές
Δωμάτια στα υπόγεια
Φαΐ στα καπηλειά
Μπροστάρηδες τα όνειρα
και άξιοι οι στόχοι
Οδηγοί στα βήματά σου
οι ιδέες
Χρόνο το χρόνο
Βαθμίδα την βαθμίδα
Τη σκάλα της εκπαίδευσης
ανέβαινες
Στον μάρσιπο της πλάτης
κουβαλώντας
Βιβλία και προσόντα
Πίστεψες και πάλεψες
Για ιδανικά και ελευθερία
Για ανοιχτούς ορίζοντες
Για ταξίδια χωρίς πλήξη
Ξεχύθηκες στις αρένες της ζωής
με αδημονία
Αδέξιος νεοσσός που τη φωλιά του
εγκαταλείπει
Πέταξες ανεμίζοντας το Πτυχίο σου
και τα φτερά σου
Και η καρδιά σου αηδονοφωλιά
Να δραπετεύουν νότες
Πόρτες χτύπησες, πολλές
Για μια θέση εργασίας
Καμιά όμως δεν άνοιξε
για σένα
Την περηφάνια σου σκόρπισες
Σε υποκλίσεις
Τα όνειρά σου ξόδεψες
Σε στημένους διαγωνισμούς
Και σε κομματικά γραφεία
Πάντα ελπίζοντας μια άνοιξη
να ανθίσει
Μια ευκαιρία για της καρδιάς
το όνειρο
Τώρα στο σταθμό ολομόναχος
περιμένεις
Μετράς τα χαμένα όνειρα
Και τις ελπίδες
Σφυρίζοντας το τρένο πέρασε
Αλλά εσύ ακόμα περιμένεις
Ξύπνα, βγες από τ' όνειρο
Άνεργε επιστήμονα
με τα ψαλιδισμένα σου φτερά
Μην αρνηθείς το χρέος σου
Κράτα ψηλά τη δάδα της απελπισίας
Βάλε μπουρλότο στην ναυαρχίδα
της αδικίας
Τα μάτια σου μαύρα σύννεφα
Χειμωνιάτικα
Πλημμύρες ας φέρουν
Με αστραπές και καταιγίδες
Τα δάκρυά σου φουσκωμένα ποτάμια
Ας ξεχειλίσουν
Για να πνιγούν οι κάμποι
Να γίνει η άνοιξη πιο γόνιμη
Τα καλοκαίρια καρποφόρα
23 Ιουλίου 2009, Γιάννης Ποταμιάνος
.jpg)
ς 
