Στήλες άλατος
Του Γιάννη Ποταμιάνου*
Μας κάλεσαν
οι καιροί
Και εμείς γυρίσαμε
και παλέψαμε
Στα μονοπάτια της παλάμης
αμφισβητήσαμε την μοίρα,
αλλά αυτοί
στήλες άλατος μας άφησαν
μετέωρες
κι αδύναμες
ν' ατενίζουμε την αδικία
του κόσμου
Όμως εμείς
το αλάτι μας σκορπάμε,
στον άνεμο
αμετανόητοι
νοστιμίζοντας την Ιστορία
12 Σεπτεμβρίου 2009, Γιάννης Ποταμιάνος
* http://toxefwto.blogspot.gr/
Ομίχλη στα Καλάβρυτα και πάλι…
Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα
Ζέστη πολλή το καλοκαίρι του ‘43
στις πλαγιές των Καλαβρύτων,
τις μέρες του θεριστή.
Ενεχυροδανειστήριο
Του Γιάννη Ποταμιάνου*
Στα ράφια πολύτιμα κι αγαπημένα
περιμένουν ξεχασμένα
Στα συρτάρια ασήμια και χρυσάφια
Ερίτιμα τιμαλφή
Το χρυσό ρολόι του παππού
στην πόλη αγορασμένο
σε περίτεχνη αλυσίδα κρεμασμένο
Η μεγάλη Αγκαλιά
Του Γιάννη Ποταμιάνου*
Μιλούσε για τα μεγάλα όνειρα
για τις μεγάλες ιδέες
για το επιτακτικό καθήκον
για το βάρος του μέλλοντός μας
που συνθλίβει το παρόν
Αυτό το καράβι
Του Γιάννη Ποταμιάνου*
Αυτό το καράβι δεν έφυγε ποτέ
έμεινε για πάντα στο μουράγιο
Μακριά χοντρά παλαμάρια το κρατούν
δεμένο στη στεριά
Όσοι το ένα δεν το βλέπουν τρία…
Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα
«Εναντίον όλων», ναι τελικά, η κραυγή.
Ψυθιρίστηκε σήμερα με κεφαλαία
από των μνημονίων τ’ αντίπαλο δέος,
κι όχι απ’ του φασισμού τη μήτρα.
Το ταξίδι
Του Γιάννη Ποταμιάνου*
Ένα ταξίδι είναι η ζωή στ’ αστέρια
μια λάμψη ξαφνική μες το σκοτάδι
που ταξιδεύει στις αιώνιες
φρυκτωρίες των άστρων.
ΣΥΝΑΞΙΣ
Του Άγγελου Καλογερόπουλου
Μία νέα συγκρότησις
οἱ σκότος μέχρι τοῦ νῦν
καὶ νῦν γενόμενοι φῶς
Συνέχεια
Να μην ασπρίσει ο καναπές…
Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα
Ο μετροπόντικας της ιστορίας
σκάβει και ξανασκάβει.
Έχει ενώσει πριν σαράντα χρόνια
Πολυτεχνείο και Νομική.
Η ζωή στο έδαφος σπαρταράει,
στης μεταπολίτευσης τα άλση,
πρώιμης και όψιμης καλέ,
στο όραμα, στο όνειρο, στον ύπνο.
Βασιλικός πολτός
Του Γιάννη Ποταμιάνου*
Σε μια ρωγμή του βράχου
μινυρίζουν τ’ αγριοπερίστερα
τα μυστικά τους
Τα μυστικά του έρωτα
που αλέθονται στους βράχους
και γίνονται αστερόσκονη
να φτερουγίζουν στ’ άστρα.
