Μια Κέρτεζη του Νοέμβρη
Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα
Όμορφη η ομίχλη,
τα κεραμίδια κοκκινίζουν
και το χλωμοπράσινο των φύλλων
εισάγει στον Χειμώνα που έρχεται…
Όμορφη η ομίχλη,
τα κεραμίδια κοκκινίζουν
και το χλωμοπράσινο των φύλλων
εισάγει στον Χειμώνα που έρχεται…
Να βρεθούμε για καφέ,
ν’ ανταλλάξουμε χαλαροί
σκέψεις, προτάσεις, δράσεις
στην μέρα εξαίρεσης της βιοπάλης ή της ζητιανιάς.
Θλιμμένα φεγγάρια
Του Γιάννη Ποταμιάνου*
Θλιμμένα φεγγάρια απόψε
τα μάτια σου
πάνω απ’ τις κορφές των δέντρων
με κοιτάζουν καταμεσής στη νύχτα
Η πνοή μου θροΐζει στα φυλλώματα
των πεύκων
GUEVARA
(+) Του Νίκου Καββαδία*
Ήτανε ντάλα μεσημέρι κι έδειξε μεσάνυχτα.
Έλεγε η μάνα του παιδιού: Καμάρι μου κοιμήσου.
Όμως τα μάτια μείνανε του καθενός ορθάνοιχτα
τότε που η ώρα ζύγιαζε με ατσάλι το κορμί σου.
Αλληλουχία
Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα
Συντριμός αναπάντεχος
στο άκουσμα του τροχαίου.
Ο Πλάτανος
που πολλά ακούει τα καλοκαίρια,
ξάφνου σίγησε τα φύλα του
και πάγωσε τις ρίζες του.
Κι εγώ μένω στην καρέκλα κρύος
και χάνω την πρόσκαιρη χαρμόσυνη ανεμελιά μου…
Αφέτης των ανέμων
Του Γιάννη Ποταμιάνου*
Νηφάλιος να τοξοβολείς,
μα μη με ρωτάς για στόχο
όμως πάντα να ψάχνεις τη ρωγμή,
στη φτέρνα την ακάλυπτη
και τον τρόμο
στην όψη του κολλυβιστή
καθώς θα σέρνεται
στο άρμα σου δεμένος
Μετανάστης
Του Γιάννη Ποταμιάννου*
Έρμαιο στον άνεμο κι όλοι μακριά του
Τον λοιδορούν οι μέρες, περνούν
σαν τα βαγόνια
σφυρίζει σ’ ορθρινό τοπίο
του χρόνου η ατμομηχανή
Χωρίς της σιωπής τους κρότους
Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*
Του ήλιου αχτίνες, χωρίς φειδώ
επί δικαίων και αδίκων και πτωχούς,
ζωές πλημυρίζουν ενέργεια,
ορατής, απαλής και αόρατης,
με της σιωπής τους κρότους.
Της δόνησης κυματισμοί
Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα
Οξεία η είσοδος του νερού
στον κόλπο των ρωγμών
και των ρηγμάτων
Στις γωνίες του τετραγώνου,
της μάθησης κοινόβιο,
γραφείου, έντονων αναλύσεων
των τεκταινόμενων.