Μεσόγειος τάφρος – ΙΙΙ
Του Γιάννη Ποταμιάνου*
Όχι δεν είναι κόκκινο δάκρυ φεγγαριού
αυτό το κύμα
Ούτε καν αίμα λαβωμένου δελφινιού
Μόνο είναι βλύσμα της αρτηρίας
ενός ονείρου
Όχι δεν είναι κόκκινο δάκρυ φεγγαριού
αυτό το κύμα
Ούτε καν αίμα λαβωμένου δελφινιού
Μόνο είναι βλύσμα της αρτηρίας
ενός ονείρου
Τα κύματα δεν είναι μάρτυρες απόψε
ίσως είναι άγγελοι θανάτου
Η μεσόγειος τάφρος πέρασμα
άλλοτε ελπίδας κι άλλοτε απόγνωσης
Χτύπησε την τρίαινα στο κύμα
ο Ποσειδώνας
κι άνοιξε η θάλασσα στα δύο
για να περάσει ο πόνος
Οι άνθρωποι…
εκ φύσεως ‘‘φιλάνθρωποι’’ στήσαμε κοινωνία
για να αντιμετωπίσουμε του ζην την αγωνία
και να επιβιώσουμε.
ΝΑΤΑΝ ΒΟΥΝΑ- ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΥ, ΣΥΡΡΑΜΜΑ, (Αρμός 1994)
ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ είναι:
ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΕΝΝΑΙΟΣ, λαοῦτο, ΚΩΣΤΑΣ ΓΡΑΜΠΑΣ, ταμπουράς καὶ τοξωτὸς ταμπουράς, τραγούδι, ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ: οὔτι, ΣΥΛΒΙΑ ΚΟΥΤΡΟΥΛΗ: νάι, λάφτα
Κύριοι, η κανονικότητα σας κλουβί τσίρκου περιπλανώμενου
σε παραστάσεις των αντιθέσεων
συμβιβασμοί σε σχοινί ισορροπίας
με το δίχτυ καβάτζα για τυχόν πτώσεις.
Ρε τι ‘ν’ τούτο το κακό˙ ούτε τρόικα να ήσαν˙
μία κρύο μία ζέστη τα αχαμνά μας τα ζαλίσαν˙
μια ο ένας μια ο άλλος θα τρελάνουν τον Αλέξη.
Του ζητάνε γην και ύδωρ˙ το καμάρι μας θ’ αντέξει;
Κίνδυνος να μας τον φάνε πριν προκάνει η Αυγή να φέξει.
Χερουβείμ άλλων πλανητών,
όνειρα -προσδοκίες- στόχοι,
δίκτυα της φαντασίας,
δραπέτευση από την πεζή πραγματικότητα.
Κάπου στης Ρίγας τα στενά που είχαν το λημέρι
ο Σόιμπλε κι ο Ντάισεμπλουμ με όλο το ασκέρι,
στης χώρας τον παλίκαρο εστήσανε καρτέρι˙
Ένας από τους σημαντικότερους μοναστές της Αθωνικής πολιτείας, ο γέροντας Ιερόθεος Καρυώτης εκοιμήθη.
Άνθρωπος αφιερωμένος στον μοναχισμό, υπήρξε ο ιδρυτής του περιοδικού «Πρωτάτον» τον Οκτώβριο του 1982 το οποίο συνέχισε ο επίσης πρόσφατα εκλιπών γέροντας Μωυσής.