O άκρατος κυνισμός της «σκληρής διαπραγμάτευσης»

Του Κώστα Λαπαβίτσα

Μετά από έξι χρόνια αποτυχίας, το ελληνικό πολιτικό σύστημα, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ που άλλα έλεγε και άλλα κάνει, κρατάνε την Ελλάδα στο ίδιο αδιέξοδο. Η κυβέρνηση περιβάλλει τις «διαπραγματεύσεις» με σκοτάδι νομίζοντας ότι έτσι δεν θα διαφανεί η πραγματικότητα. Κάνει λάθος γιατί οι λόγοι της νέας «σκληρής διαπραγμάτευσης», που πλέον διαρκεί επτά μήνες, είναι ξεκάθαροι.

Ο πρώτος είναι ότι το τρίτο μνημόνιο έχει ήδη αποτύχει. Κανένας όμως από αυτούς που το υπέγραψαν δεν μπορεί να το παραδεχθεί δημόσια – ούτε η κυβέρνηση, ούτε το ΔΝΤ, ούτε η ΕΕ. Παίζουν λοιπόν όλοι ένα κυνικό παιχνίδι με σκοπό να αποφύγουν το πολιτικό κόστος της αποτυχίας. Αυτό ακριβώς είναι το περιεχόμενο της «σκληρής διαπραγμάτευσης».

Ο δεύτερος είναι ότι το πολιτικό σύστημα της Ελλάδα και τα στρώματα που κατέχουν την οικονομική και κοινωνική εξουσία δεν έχουν καμία άλλη πρόταση για τη χώρα, εκτός από το καταστροφικό πρόγραμμα των δανειστών. Πρόκειται για πλήρες αδιέξοδο, μια πολιτική και ιδεολογική χρεοκοπία χωρίς προηγούμενο στην ιστορία της Ελλάδας.

Συνέχεια →

“Είναι το ΔΝΤ, ανόητε”…

Του Νίκου Μπογιόπουλου*

Η τοποθέτηση του κ. Τσίπρα στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε αποκαλυπτική του τρόπου με τον οποίο η κυβέρνηση αξιοποιεί την υπόθεση των διαρροών για τις συνομιλίες των στελεχών του ΔΝΤ.

Εκείνο που προκύπτει από αυτή την υπόθεση –κατά τον κ. Τσίπρα– είναι ότι έχουμε το καλύτερο Μνημόνιο που είχαμε ποτέ!

 «Πολύ ευνοϊκότερη» η δική μας συμφωνία (αποφεύγει να το λέει «Μνημόνιο») ισχυρίστηκε ο κ. Τσίπρας! Κι από πού προκύπτει αυτό; Μα από το γεγονός ότι τους «πολεμάει» το ΔΝΤ…

Συνέχεια →

«Αγία Τεσσαρακοστή»

Του Χρίστου Σκανδάμη*

Πέρασαν οι απόκριες

πάνε οι μασκαράδες

που δίνανε νότες χαράς

σε μέρες αποφράδες.*

Πέρασαν και τα κούλουμα

κι αν φάγαμε λαγάνες…

από την Τρίτη πέφτουμε

σε δανειστών δαγκάνες

Συνέχεια →

 Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την παγκόσμια οικονομία: μια κρίση μεγαλύτερη του 2008

Του Πάνου Κοσμά

Το 2016 ξεκίνησε με τις ανησυχίες για την παγκόσμια οικονομία να φουντώνουν. Στα χρηματιστήρια των ΗΠΑ, της Ευρώπης και της Ασίας χάθηκαν τον Ιανουάριο πάνω από 8 τρισεκατομμύρια ευρώ κεφαλαιοποίησης, καθώς σειρά εξελίξεων αναζωπυρώνουν τους φόβους για μια νέα, σοβαρή υποτροπή της παγκόσμιας κρίσης μέσα στο 2016. Τα σημεία στα οποία εστιάζονται η προσοχή και οι ανησυχίες των αναλυτών του συστήματος και των διεθνών καπιταλιστικών οργανισμών είναι: οι συνέπειες που μπορεί να έχει ο τερματισμός του κύκλου μείωσης και η έναρξη του κύκλου αύξησης των αμερικανικών επιτοκίων απ’ τα τέλη του 2015, η καχεξία των ρυθμών της παγκόσμιας ανάπτυξης, η οικονομική επιβράδυνση στην Κίνα, γενικότερα η είσοδος των λεγόμενων αναπτυσσόμενων οικονομιών (BRICKS) στον κύκλο της κρίσης, η κατρακύλα των τιμών του πετρελαίου. Στο «καλάθι» αυτό προστίθενται τώρα όλο και εντονότερα οι λεγόμενοι γεωπολιτικοί κίνδυνοι, συνδεόμενοι κατά κύριο λόγο με τον πόλεμο και την αστάθεια στη Μ. Ανατολή, το κύμα των προσφύγων και τις πολιτικές του επιπτώσεις στην Ευρώπη, αλλά και άλλα διεθνή «μέτωπα»: η Ουκρανία, η θάλασσα της Νότιας Κίνας, η Κορέα.

Συνέχεια →

Επίθεση εναντίον της Κίνας

Του Βασίλη  Βιλιάρδου*

Η τιτανομαχία του κίτρινου γίγαντα με τους κερδοσκόπους, στόχος της οποίας είναι η υποτίμηση του νομίσματος, εξελίσσεται ήδη – με πιθανό αποτέλεσμα ένα παγκόσμιο αποπληθωριστικό σοκ, μαζί με ένα χρηματιστηριακό κραχ.

Οι περισσότεροι θα θυμούνται ασφαλώς πως όταν η Ελλάδα είχε βρεθεί στο στόχαστρο των κερδοσκόπων, κάπου στα τέλη του 2009, με αποτέλεσμα να στοιχηματίσουν εναντίον της με διάφορα χρηματοπιστωτικά όπλα μαζικής καταστροφής, κυρίως με τα CDS, η τότε κυβέρνηση της τους προειδοποιούσε ανόητα ότι θα αποτύχουν – με άρθρα της στα ΜΜΕ, με δηλώσεις του υπουργού οικονομικών, καθώς επίσης με οτιδήποτε άλλο είχε στη διάθεση της.

Τελικά δεν απέτυχαν, ενώ ουσιαστικά βοηθήθηκαν από τις σπασμωδικές ενέργειες της κυβέρνησης, αφού τεκμηρίωναν πως η Ελλάδα φοβόταν – επομένως ότι, το πρόβλημα στην οικονομία της υπήρχε, οπότε ήταν θέμα χρόνου να αποκαλυφθεί και να χάσει το «παιχνίδι» μαζί τους.

Κάτι ανάλογο φαίνεται να διαδραματίζεται σήμερα στην Κίνα (πηγή), κρίνοντας από τις πρόσφατες αναφορές των κρατικών ΜΜΕ, τα οποία «απειλούν» τον G. Soros – διαμηνύοντας του πως «πρέπει να αφήσει τα χέρια του από το γουάν, επειδή διαφορετικά θα τα κάψει». Εν τούτοις, οι απειλές αυτές έχουν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα – αφού δίνουν την εντύπωση στους υπόλοιπους κερδοσκόπους πως είναι η κατάλληλη εποχή για να τοποθετηθούν μαζικά εναντίον του κινεζικού νομίσματος, ευελπιστώντας σε μεγάλα κέρδη.

Συνέχεια →

ΟΙ ΥΠΕΡΑΝΩ ΥΠΟΨΙΑΣ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Μεγάλη δημοσιότητα δόθηκε στην καλοστημένη απάτη της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας Volkswagen! Η εξήγηση είναι απλή: Σύγκρουση οικονομικών συμφερόντων μεταξύ ισχυρών. Επί δεκαετίες η ευρωπαϊκές και ιαπωνικές αυτοκινητοβιομηχανίες αποσπούσαν σημαντική μερίδα της αγοράς αυτοκινήτων στις ΗΠΑ λόγω της ευελιξίας τους να σχεδιάζουν κατά πολύ ολιγότερο «αλαζονικά» οχήματα και να ελκύουν τους Αμερικανούς, που αδυνατούσαν να πραγματώσουν το αμερικανικό όνειρο. Και ο αριθμός αυτός ολοένα αυξανόταν, καθώς η αμερικανική οικονομία φαίνεται να χάνει διαρκώς έδαφος με την αλόγιστη κατασπατάληση πόρων για πολεμικές επιχειρήσεις προς συντήρηση φαινομενικά του αμερικανικού ονείρου, αλλά στην πραγματικότητα προς εξυπηρέτηση της οικονομικής ολιγαρχίας.

Συνέχεια →

ΟΙ ΜΥΘΟΙ ΤΗΣ «ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ» ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ

Ο πραγματικός εχθρός είναι η ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης *

Του Τάκη Φωτόπουλου**

Το άρθρο αυτό έχει, πρώτα, ως στόχο να γίνει σαφής η διάκριση μεταξύ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης (δηλαδή του νεοφιλελευθερισμού), ως δομικής ή συστημικής αλλαγής, και της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας. Η διάκριση αυτή είναι απαραίτητη σήμερα, καθώς πολλοί στην παγκοσμιοποιητική Αριστερά (δηλαδή την «Αριστερά που δεν αμφισβητεί την παγκοσμιοποίηση, η οποία μόνο νεοφιλελεύθερη μπορεί να είναι σε μια καπιταλιστική οικονομία της αγοράς) συγχέουν τα δυο ή θεωρούν τον νεοφιλελευθερισμό ως απλά μια ιδεολογία, η οποία μπορεί εύκολα να εγκαταλειφθεί.

Συνέχεια →